Lenteteekenen. Rijjool te Delft.
Het bakken en inpakken der oliebollen, die heden te De aanvoer van voorjaarsharing te den Oever was deze week zoo groot, dat De Delftsche studenten hielden Vrijdag ter gelegenheid van den 88sten
Amsterdam verkocht zijn ten bate der kinderverzorging, men op den vischafslag kisten te kort kwam en het zeebanket los in de Dies een rijjool door de stad. Een snapshot bij het vertrek van de
vereischte op de hoofdstedelijke huishoudschool heel wat vrachtauto s moest worden geladen sociëteit Phoenix
werk
3)e £cicbelie (Boii^a/nt
Lente. De papegaaien in den Rotter- X/^niVp/n* on Zl'/n sfprf-
damschen dierentuin worden weer naar Y ^niZeiOS Op Zijn SierT'
buiten gebracht ^Qcj f@ Parijs
Ernstig tramongeluk bij Veghel. Door tot nu toe onbekende oorzaak kwam
Vrijdag een der wagons van de Brabantsche Buurtspoorwegen in aanraking
met een boom, waardoor alle wagons uit de rails geraakten, zoodat het
verkeer geheel gestremd was
FEUILLETON.
DE GOUDEN BRUG
Roman van Hanno Plessen.
(Nadruk verboden).
f4)
En todh brandt de vraag naar Johanna
hem op de lippen. Nóg tast hij volkomen
in het duister. Zwijgend omringt hem, een
koel, ondoordringbaar en onbarmhartig
zwijgem Nóg is hij overgeleverd aan de
ergste van alle folteringen: wachten! Doel
loos wachten, wachten op genade of een
bslissende veroordeeling....
Hij stormt het hotel uit, dwars door het
dorp Igls en over den breeden straatweg
naar Vill. Daar komt hij in een kleine her
berg tot rust. De waard brengt op zijn ver
zoek cognac, daarna gentiaan. Meer en al
tijd meerDe inhoud van Johanna's
portemonnade is nauwelijks toereikend om
de vertering te betalen.
Na het telefoongesprek met haar tante
begeeft Johanna zich naar het Hotelbu
reau. Haar bewegingen zijn automatisch en
afgemeten. Zij spreekt op gedempten toon,
maar nochtans zeer gedecideerd:
„Ik vertrek morgenochtendmet den
F-D trein van 10 uur van het Centraal
station naai Triest. Zorgt u voor een reis
biljet en n-aakt u de rekening klaar.
Voorts zou ik nu graag een flesch wijn,
Haute Sauterne, op mijn kamer hebben
En dan de hoofdzaak: ik wensch in geen
geval voor morgenochtend te worden ge
stoord. Laat u mij om acht uur wekken..
En am half negen zal meneer Schwarzer
van het Detective Bureau naar mij vragen.
Wilt u' mij' dan onmiddellijk waarschu
wen?"
„Zeer goed, barones; wij zullen er voor
zorgen, dat alles prompt wordt uitge
voerd!" De dief de réception vergezelt Jo
hanna naar de lift, waar hij de deur voor
haar opent.
Op haar kamer list zij drie tabletten van
een slaapmiddel op in een glas wijn, dat zij
dorstig leeg drinkt. Dan begeeft zij zich
te bed.
Oververmoeidheid, de reactie van al te
overspannen zenuwen doen haar spoedig
inslapen.
Ook Sylvester Vonberg, die eerst laat in
den avond in Iglerhof terugkeert, vindt
dezen nacht de slaap. De zware, doffe
slaap na sterk alcoholgebruik
Geheel anders staat het met Sophie von
Geitier, die telkens uit een lichten sluimer
ontwaakt om dan verschrikt naar de klok
te kijken. De vrees zich te zullen versla
pen doet in niet geringe mate afbreuk aan
haar nachtrust, die gewoonlijk toch niets
te wenschen overlaat
Om 8 uur staat zij op en begint zij toilet
te maken, waarbij de gepakte koffers haar
danig in den weg staan. Zij vindt niets,
haalt alles overhoop en belt ten slotte wan
hopig om het kamermeisje.
Om 9 uur zit zij in de ontbijtzaal, waar
zij nerveus naar Szartossy uitkijkt. Einde
lijk vijf volle minuten later treedt
deze de zaal binnen, waar hij aan haar ta
feltje plaats neemt. Onmiddellijk voelt de
oude dam zich meer op haar gemak en zij
is nu ten minste in staat de afsóheidscercle
te leiden, welke gevormd wordt door de
verschillende hotelgasten, die haar nog
eenmaal de hand komen drukken.
Het slaat 10 uur, als Szartossy de barones
in den auto helpt, die hen naar Innsbruck
zal brengen. En'juist van dat moment is
Sylvester Vonberg, die zoo juist is opge
staan en doelloos naar buiten staart, getui
ge. Hij ziet hoe de koffers van barones von
Geitier deels achter op den wagen worden
geladen, voor een ander deel een plaats
krijgen bij den chauffeur. Hij ziet ook, hoe
dr. Falk, miss Spencer en de directeur
van het hotel de vertrekkenden nawuiven
en zijn eerste gedachte is naar beneden te
snellen en te vragen naar de reden van dit
plotselinge vertrek, hen zoo noodig tegen
te houden. Een blik in den spiegel echter
herinnert hem er aan, dat hij zich eerst be
hoorlijk zal moeten kleed en. Haastig en
gejaagd voldoet hy aen dezen eisch.
Van den portier verneemt hij, dat Ba
rones von Geitier inderdaad is vertrokken.
Zij neemt den 11 uur trein van Inns
bruck.
„Naar Weenen?" vraagt Vonberg.
„Wel neen, dat is toch de Rome-expres!"
„En meneer Szartossy? Reist die met den
zelfden trein?"
„Neen, die blijft nog hier. Hij brengt de
barones naar het station".
Dies blijft Sylvester Vonberg niet veel
anders over dan post te vatten in de hall
om den Hongaar bij diens terugkeer onmid
dellijk te kunnen interpelleeren. Daarbij is
zijn denkvermogen volkomen uitgeschakeld
en zoo bemerkt hij niet, dat uren voorbij
gaan. Het ontgaat hem, dat het middag
wordt en de hotelgasten zich naar de eet
zaal begeven en evenmin bemerkt hij, dat
zij na tafel de hall weer passeeren. HU
hoort niets van hun lachen en praten en
hun haastige schreden, hij ziet niet, dat de
schemer valt en de avond komt. Sylvester
Vonberg wacht op Stefan Szartossy. Hy
wacht.wacht.wacht.en niets
dan dat.
De bagage van barones Geitier is ver
zorgd. In een eerste klas coupé heeft Szar
tossy voor de oude dame een plaats aan
het raam gereserveerd. Nu overhandigt hU
haar nog een stapel kranten en tijdschrif
ten, bonbons en fruit.
„Hartelijk dank, beste Szartossy.... U
krijgt direct een kaart van me uit Triest.
en uit Cairo schrijf ik dan uitvoerigen
in Weenen komt u ons toch opzoeken, ja?"
„Als u het permitteert, zal ik graag aan
uw uitnoodiging gevolg geven".
„Hoe lang blijft u dan eigenlijk nog in
Igls?"
„Voorloopig nognogin ieder ge
val totdat wil zeggen". Szartossy
wordt rood en is zichbaar verlegen. Maar
de barones bemerkt niets en babbelt opge
wekt door:
„Hopenlijk krijgt u gauw een nieuwen
bridge partner voor mijAch ja, met
dien Falk te spelen, is heusch niet zoo een
voudig. Dat liciteeren van dien ouden
skaatbroeder moet men gewend zijn
Enfin, doet u hem vooral nog de harte
lijke groeten van me en ook aan miss
SpencerAch weest u zoo lief en kijkt
u eens in mijn kamer en in die van Han-
nerl, oi we in de haast toch nog niet wat
vergeten hebbenJa en voor de post
zogt u toch ook, hè dat die ons wordt
nagestuurd. Op dat hotelpersoneel kun
je je nu eenmaal niet verlaten
Szartossy werpt een steelschen blik op
de stationsklok. Gelukkig nog maar drie
minuten. In dien korten tijd zullen de ba
rones wei niet al te veel eervolle opdrach
ten meer te binnen schieten. Maar daar
hoort hij haar alweer roepen:
„M'n hemel, dat had ik toch bijna ver
geten. Wat een geluk, dat ik er nog aan
denkT
Haastig buigt zij zich uit het coupé
raampje om den onmiddellijk naderbU tre
denden Szartossy bij de revers van zijn jas
te pakken:
„Luister eens, beste Szartossydat
moet u vandaag toch besloet nog even voor
me doen. Ik heb zoowaar Renati heelemaal
vergeten.Wilt u even voor mij by de
Lantaarn aangaan
„Natuurlijk, barones.Direct.I" In
Szartossy's stem klinkt een onderdrukte
juichtoon. Het liefst zou hij de oude dame
om den hals zijn gevallen.
„Doet u haar yooral mijn hartelijke groe
ten en vertelt u haar maar uitvoerig waar
om ik zoo hals over kop uit Igls vertrok
ken ben en dat het me verschrikkelijk spijt,
dat we elkaar niet meer ontmoet hebben..."
Zonder ophouden praat de barones door,
niettegenstaande de trein zich reeds lang
zaam in beweging zet. Szartossy loopt dap
per mee.
„Zegt u haar maar, dat ik haar spoe
dig zal schrijven en dat ze beslist eens naar
Weenen moet komenBe denk, dat we
daar in Maart wel weer zullen zijnEn
dan kunt u het misschien zoo schikken, dat
u ook komt, ja?"
„Heel vriendelijk van unatuurlijk.
graag.Goede reisen m'n resgpect
aan de barones.
„Dank u.... Tot ziens.En niet ver-,
goten....
(Wordt vervolgd).
