Engelsche politiekruiser te Nieuwediep
3)e £&icLóefie
De Amerikaan Person van de World Power Conferentie
tijdens zijn voordracht, welke hij Vrijdag voor het Konink
lijk Instituut van Ingenieurs te Amsterdam hield
Haring-trekken bij den Helder Gedurende enkele weken hebben de visschers
handenvol werk. De buit wordt binnengehaald
H. M. de Koningin bracht Vrijdag een bezoek aan de Jaarbeurs te Utrecht.
Een foto tijdens de rondgang
FEUILLETON.
DE GOUDEN BRUG
Roman van Hanno Plessen.
(Nadruk verboden).
18)
Onsamenhangende woorden zijn het, wel
ke echter een onstellend vermoeden op
wekken. Plotseling oplaaiend argwaan ver
andert na enkele seconden in wantrouwen,
dat pijnlijk in Johanna's ziel blijft hangen.
In een feilen tweestrijd van uiteenloopen-
de gevoelens behoud het primitieve in
stinct, de mencshelijke al te mensche-
lijke kern, de overhand over de op
voeding, het aangeleerde wetboek van het
geen behoort en wat niet behoort. En een
laatste geringe hoop ligt aan dit elemen
tair doorbrekend instinct ten grondslag,
als Johanna den brief begint te lezen:
Munchen, 28 Dec. 1935.
Beste Sylvester!
Je brief heb ik ontvangen en na al het
verdriet, dat je mij reeds bereid hebt,
was dit wel een bijzonder prettige Kerst-
verrassing. Helaas kon ik je niet om
gaand antwoorden, zooals je verlangde,
omdat ik een en ander otch eerst eens
kalm moest overdenken. Nu echter wil
ik je m'n besluit meedeelen en het is me,
bij al m'n ellende, een voldoening te
weten, dat je dezen brief moet lezen en
niet eenvoudig weg kunt loopen, zooals
anders, als ik je eens iets zei, wat je
niet aanstond. Misschien plaagt je ge
weten je toch wel een beetje. Eerst laat
je me maandenlang je levensonderhoud
betalen en als ik het met m'n werk, zelfs
als ik nachten achtereen achter de ma
chine blijf zitten, niet kan bolwerken, zie
je er zelfs niet tegen op een beroep te
doen op m'n sparduitjes. Je schijnt ver
geten te zijn, dat je me beloofd hebt alles
te zullen teruggeven, als je je Schlager
aan Rivoli zou hebben verkocht. Ik heb
altijd gedacht, dat je het eerlijk meende
en het was me ook bekend, dat je met
de muziek veel geld kimt verdienen. Dat
heeft de boekhandelaar Go 11 van den
overkant mij ook steeds voorgehouden
en daarom heb ik hem voor het verstel
len van zijn waschgoed altijd maar wei
nig in rekening gebracht. Hij was ten
slotte de eenige, die begreep, waarom ik
dat alles voor je deed en meer dan eens
heeft hij het over mijn moederlijkheid
gehad, waarbij hij dan opmerkte, dat ook
eenvoudige menschen vaak geroepen
worden geheel onzelfzuchtig een genie
te ondersteunen en zoo. Ik heb er nooit
iets op geantwoord en alleen maar bij
mezelf gedacht hoe verbaasd hij zou zijn
als wij samen zouden trouwen, zooals je
mij steeds beloofd hebt. Dan zou het mij
immers ook goed gaan en, geloof me, dan
zou ik weer jong zijn geworden. Die paar
jaar, welke ik ouder ben dan jij, zou nie
mand me hebben aangezien. Maar dat is
nu alles een illusie gebleven. Door je
mooie praatjes en beloften ben je er maar
al te goed in geslaagd van m'n goedge-
loovigheid en liefde te profiteeren. En
toen je het geld van Rivoli hebt ontvan
gen, heb je er mij geen cent van gegeven,
ja, je hebt er zelfs geen woord over ge
sproken. Eerst achteraf ben ik alles te
weten gekomen, maar toen had je kans
gezien je met al je hebben en houden
uit de voeten te maken. Dat noem ik
een ten hemel schreiende ondankbaar
heid. Of dacht je met je kaart uit Inns
bruck van 15 dezer eenvoudig van alles
af te zijn? Zooals je schrijft, moest je
naar de bergen, rust en verstrooiing zoe
ken om weer mensch te worden, omdat
je het in het kleinburgerlijke milieu niet
langer uithield. Maar dan vergis je je
toch. Ik laat me door jou niet langer
voor den gek houden. Nu, nu je voor de
zooveelste maal weer eens in de knoei
zit, herinner je je plotseling mijn bestaan,
schrijf je mij een langen brief en denk je,
dat ik je zal helpen, omdat je in dat sjie-
ke hotel en dat deftige gezelschap,
waarin je schijnt te verkeeren, bent vast-
geloopen. Je zweert, dat het de laatste
maal zal zijn en dat je anders zult wor
den. Ik moet je de blamage besparen te
genover die barones von Geitler-Hattorf,
die een deftige, oude dame is en die je
door haar invloerijke relaties bij je ver
dere loopbaan behulpzaam zal zijn. Bes
te Sylvester, die verhaaltjes ken ik nu
wel langzamerhand en daar loop ik niet
meer in. Je hebt mij al te vaak bedro
gen. Ik geloof je niet meer. Nu is het
uit. Je moet nu maar eens probeeren óp
een andere manier aan geld te komen,
En als je dat gelukt, betaal dan eerst
je schulden in het klein-burgerlijke mi
lieu in Munchen aan de Kerkpleinstraat
No. 16, waar ik me voor jou geruineerd
heb, vóór je een ander slachtoffer vond
en d,e fijne meneer uithing bij barones
sen en andere menschen van adel.
Met dezen wensch verblijf af,
EMMA KOCH.
P.S.
Zooeven was de boekhandelaar Goll
hier, die medelijden bleek te hebben en
me meedeelde, dat hij een baantje voor
je heeft. Een kennis van hem opent de
zer dagen een nieuw bier-restaurant aan
het Mariahilfplein en zoekt een pianist
voor 's avonds van 8 tot het sluitingsuur,
voor 6 mark per dag en avnodeten met
bier, wat me werkelijk heel behoorlijk
lijkt. Tramgeld heb je niet noodig, om
dat het vlak in de buurt is. Dat dunkt
me een kans, waarmee nog alles is goed
te maken Op den duur zul je zeker meer
kunnen verdienen en wie weet, wordt je
dan nog eens dirigent van een goed
strijkje. In ieder geval zouden we den
eersten tijd gemakkelijk kunnen rond ko
men, zonder dat we mijn allerlaatste
spaarduitjes zouden behoeven aan te bre
ken. Ik heb nu ook weer nieuwe klan
ten gekregen door mevrouw Hahnel.
Daar verdien ik drie maal zooveel als
dat ik voor de confectiezaken naai. Wees
nu eens vertsandig en niet eigenwijs.
Schrijf me per omgaande, dan stuur ik je
het reisgeld derde klas van Innsbruck
naar Munchen, maar voor je nobele
avonturen in Igls betaal ik geen cent.
Geef den eigenaar van het hotel je mooie
koffers en pakken maar, die je hier toch
niet noodig hebt. Tot Insbruck kan je wel
gaan loopen. Zoo ongemerkt als je uit
Munchen bent verdwenen, zal je het
uit Igls ook wel kunnen. Wat al die def
tige menschen denken, laat me koud.
Maar ik wil het dan toch nog één keer
met je probeeren, omdat ik je lief heb,
zoo slecht als je ook voor me bent ge
weest.
Ik verwacht je antwoord met onge
duld. Je EMMA.
Slechts een paar minuten heeft Johan
na noodig gehad om dezen brief te lezen.
In die enkele minuten echter is een we
reld in haar ineen gestort Een rechtlij
nige wereld van goed en kwaad, een wereld
waarin slechts zwart en wit zijn, die geen
schakeeringen kent, geen middenweg en
geen compromis. Bij alle verstand en alle
ervaring, bij alle tolerantie van denken en
oordeelen als modern mensch van onzen
moeilijken en aan problemen zoo rijken
tyd, bezit Barones Geitler-Hattorf noch
tans slechts een theoretische levenskennis
Met haar gebrek aan practische ervaring
ontbreekt haar het vermogen zich in nood
toestanden in te leven, welke door hun be
nauwende constellatie niet zoo zonder
meer zijn op te heffen. Zij weet niets van
situaties, die elk voor zichzelf en van bin
nen uit beoordeeld moeten worden en zelfs
haar liefde vermag hier geen vergelijk te
treffen geen brug te slaan over den af
grond, welke zich hier zoo verbijsterend
heeft geopenbaard.'
Als een centenaarslast drukken de puin-
hoopen van deze, zoo plotseling verwoes
te wereld haar op het hart. Dat hart, dat
de onloochenbare beteekenis van dezen
brief zoo diep heeft getroffen.
Nog verdoofd door de kracht van den
haar toegebrachten slag blijft Johanna
onbeweeglijk en dof voor zich uitstarend
zitten, tot zjj plotseling uit het gegons van
stemmen in de gelagkamer beneden die
van Sylvester Vonberg hoort:
„Hallo.aanemen.nog een
cognac.
(Wordt vervolgd).
