Het ongeluk bij de Fransche kust.
HET HUIS IN DE STILTE
Prins Takamatsu, de jongste broer van
den Keizer van Japan, wordt begroet
bij zijn aankomst aan de Engelsche
kerk te Tokio, ter bijwoning van den
rouwdienst voor wijlen Koning George V
van Engeland
De heer M. J. Harts k benoemd tot
voorzitter van den Raad van Arbeid
te Rotterdam
Op verscnniende wijzen geven de oewoners van het Rokin
te Amsterdam uiting aan hun gevoelens betreffende het
besluit tot demping van het gedeelte Rokin tot de Lange-
brugsteeg
Een hoekje van het Nederlandsch Spoorwegmuseum, dat naar het eerste
hoofdgebouw der N.S. te Utrecht k overgebracht en Vrijdag heropend werd
Deminister »»n Landbouw en Visscherij, mr. dr. L N. Deckers, bracht
Vrijdag een bezoek aan de Rijks-seruminrichting te Rotterdam. De minister
(rechts) tijdens de rondgang
Ste ÊeidócHe (Bouftcvnt
Het ongeluk met een Engelsch bombardementsvliegtuig nabij de kust van
Havre eischte drie dood en. De overblijfselen van de machine steken boven
het water uit
FEUILLETON.
Naar het En ge lach vac
ADELINE SERGEANT.
(Nadruk res* bod en).
46)
-Dat was mooi van hem!" zei NelL „Maar
je schijnt geweten te hebben wie hij was.
Ik werd het vanmorgen pas gewaar".
„Wat zeg je daar? Hoe noemde je hem
dan?"
„Voor mij was hij alleen maar Claude
Meynell, Er werd mij verteld dat hij zoo
heette."
„Ik zou mij den naam wel herinnerd
hebben; ik wist dat hij een oude vriend van
Geoffrey was. Maar tusschen twee haak
jes waar is Geoffrey?"
„Hij komt straks. Ik heb je heel veel te
vertellen, Angela".
„Ik ben zoo blij. We hebben den laatsten
tjjd niet veel brieven van je gehad. Moe
der brandt van verlangen om je te zien;
maar ik heb haar niet wakker gemaakt,
zij sliep vanmorgen nog. Straks kun je
haar spreken."
„Wat heerlijk om jullie beiden hier te
vinden! O, Angela, laat ik nu naar Claire
gaan. Zij is in een paar dagen niet uit bed
geweest, en ik ben zoo bang, dat zij zaek
zal worden."
„De hertog heeft haar al aan de zorg van
de huishoudster, juffrouw Jelly, toever
trouwd. Dat is een lieve vrouw. Je moet
eens met haar gaan praten.
Maar Nell had geen zin om met iemand
te spreken. Zij was vermoeid en overspan
nen, en het zien van Cheselden Park,
het schitterende huis, al die bedienden en
de rijke omgeving deed haar versteld
staan en drukte haar. Het scheen onmoge
lijk, dat de eigenaar van al die pracht haar
uitverkoren had. Nell schold zichzelf voor
een dwaas uit dat zij naar zijn woorden
van liefde geluisterd had, en zij wenschte
uit dén grond van haar hart, dat hij wer
kelijk Everard Hume's secretaris was, zoo
als Lady Langdale verondersteld had, toen
zij hem aan het diner de gezelschapsjuf
frouw van Claire Valery als tafeldame had
gegeven. Even verkneuterde Nell zich bij
deze herinnering. Waarschijnlijk had Lady
Langdale ook in het duister getast; maar
Geoffrey wist het, en Nell was bijna boos
op hem, dat hij haar niet in vertrouwen had
Angela wist niet precies wat zij van haar
zuster moest denken. Nell was zichzelf
niet, zij was bleek, zenuwachtig en blijk
baar overspannen; en niet voordat zij het
een en ander over de gebeurtenissen van
dien avond had vernomen, besefte zij de
inspanning, die Nell verdragen had.
„Zij is een heldin", zei de hertog tegen
Angela. „Maar ik moet eens met u praten.
Ik heb Nell gevraagd of ze mijn vrouw wil
worden. Ik houd zielsveel van haar en al
geloof ik wel, dat ze ook een beetje van mij
houdt, heeft ze me nog niet beloofd dat ze
met mij wil trouwen."
„Ik ben bang, dat het hertogdom een
hinderpaal is", sprak Angela blozend.
„Och kom," hernam de hertog, „is het
ten slotte niet het voornaamste in het hu
welijk, dat men den man of de vrouw, die
men trouwt, liefheeft? Zoudt u niet eens
een goed woordje voor me willen doen?"
Angela keek hem een oogenblikje zwijgend
aan, toen stak zij haar hand uit.
„Als u het op die manier beschouwt, zal
ik voor u doen wat ik kan", verklaarde
zij. „Nell is gelukkig een man te hebben
gevonden die haar liefheeft."
„Ik heb nog geen enkel hartelijk woord
of blik van haar gehad, sinds zij weet wie
ik eigenlijk ben. Tracht haar met de ge
dachte te verzoenen, en mij te vergeven,
omdat ik mijn ware naam "oor haar ver
borgen hield."
Terwijl dit gesprek plaat® vond, lag
Nell te slapen, en toen zij wakker werd,
en Angela haar ondervroeg, was zij erg
geprikkeld.
„Hij had het mij moeten vertellen. Ik
wiL dat je me alleen iaat, Angela. Ik moet
voor mezelf beslissen, wat me te doen
staat"
„Zeker", zei Angela. „Hij houdt ziels
veel van je, Nell!"
„Liefde is niet alles", meende NeU
„Niet alles, maar het voornaamste!" ver
klaarde Angela.
En hierop gaf Nell geen antwoord.
Het onderzoek dat volgde, geschiedde ta
melijk oppervlakkig want de Hertog van
Cheselden en Geoffrey Langdale vonden
het beter dat de zaak verder doodgezwegen
werd en daar zij mannen van invloed wa
ren, werd met hun wenschen rekening ge
houden. Nell ontsnapte aan een kruisver
hoor en juffrouw Plowden verwierf de
sympathie van den lijkschouwer. Cyril
was nergens te vinden.
Juffrouw Plowden vertelde haar ge
schiedenis aan Geoffrey Langdale. Zij was
dienstbode en verpleegster van de oude
mevrouw Lancaster geweest toen Philip
Lancaster op haar verliefd werd. Cyril was
het kind uit zijn eerste huwelijk. Hü was
met haar getrouwd, maar had zijn huwe
lijk niet bekend willen maken, zoolang zijn
moeder nog leefde. En toen de oude me
vrouw Lancaster stierf, dwong hij haar
hem te helpen bij zijn pogingen om zich
van Claire's vermogen meester te maken.
Ten slotte werd de zaak in de doofpot
gestopt en slechts de leden van de betref
fende families wisten precies wat er ge
beurd was.
Lady Langdale had kort daarna een on
derhoud met den hertog, die haar vroeg om
een gunst.
Jacob en juffrouw Plowden werd na eeni-
gen tijd man en vrouw, en verlieten de om
geving van Moat House.
„Als ik iets voor u kan doen, hertog,
zal ik mij zeer verheugen", antwoordde
Lady Langdale.
„M'n vriend Everard gaat over een
maand trouwen, en ik heb bepaald dat mijn
eigen huwelijk zonder grooten ophef op
denzelfden datum zal voltrokken worden;
en nu kom ik u vragen of het niet mogelijk
is er op dien datum een drievoudig huwe
lijk van te maken. Lady Langdale?"
„Ik begrijp u niet heelemaal. Wie is de
jongedame, waarmee u gaat trouwen?"
„Mijn aanstaande vrouw is Helen Dave-
nant. En daar Geoffrey en Angela Dave-
nant van elkaar houden en Lord Lang
dale zijn toestemming voor hun huwelijk
reeds gegeven heeft, wilde ik u vragen
ook uw toestemming te geven, zoodat
Geoffrey en Angela op denzelfden dag in
het huwelijk kunnen treden."
Lady Langdale zweeg. Zij kon van ver
bazing niets zeggen.
Mag ik hopen dat u samen met Geof
frey en Angela den datum van him
huwelijk wilt vaststellen. Lady Langdale?"
En ten slotte dwong Lady Langdale zich
om te zeggen: „Ikikbeloof het
U."
Geoffrey kwam dien avond in Chesel
den Park en bracht een overhartelijken
brief van zijn moeder mee, waarin zij haar
toestemming gaf voor zijn verloving met
Angela Davenant. Verrukt zwaaide Geof
frey met het belangrijke epistel.
„Hou je nog van me, Angela?"
„Ja, ja, met mijn geheele hart, Geof- i
frey!"
„Liefste, waarom zouden wij Han niet
gelijk met Everard en Claude trouwen?"
En terwijl zij nog aarzelde, nam hij
haar in zijn armen en kuste haar.
In tusschen was Nell op een lagen stoel
by het groote haardvuur in de hall gaan
zitten, Claude zat naast haar, ai had zijn
hand op de hare gelegd.
„Ik ben blij dat Claire er zoo goed en
gelukkig uit ziet," begon ze. „Ik had nooit
gedacht, dat zij zoo vlug zou herstellen".
„Ik hoop, dat we allen een gelukkige
Kerstmis zullen hebben", zei de hertog.
„Geoffrey en Angela laten we hopen,
dat zij ook gelukkig zullen worden. En jij
Nell...."
„O, ik ben gelukkig genoeg", zei Nell
glimlachend.
„Heb je mij m'n snoode misdaad om her
tog te worden, vergeven? Ik kon het niet
helpen, weet je?"
„Ik heb je vergeven, dat je me misleid
en bedrogen hebt, ofschoon je het eigen
lijk niet verdient! O Claude, ik zou min
stens evenveel van je houden als je arm
was en niet de hertog van Cheselden!"
En Nell keek met vochtige oogen en on
uitsprekelijk gelukkig door het raam naar
het met sneeuw bedekte landschap
EENDE.
