Lichten van den zandzuiger
3)e£cididie(2oii^omt
Het 'ichten van den zandzuiger .Blanka' d>e deze week in den havenmond
van Schevemngen <s gezonken en middendoor was gebroken Met behulp
van een bok wordt het achterstuk omhoog gebracht
Op het Van Hogendorpplein te Rotterdam is de Kerstboomenverkoop
reeds weer in vollen gang Op den achtergrond het standbeeld van Van
Hogendorp
Dr Max Euwe geett na atioop van de 29ste partij van
de schaakmatch Euwe - Aljechin een demonstratie vooi de
talrijke belangstellenden
Het clubhuis der roe<vei eemging Nei eus
aan den Amstel te Amsterdam is in
veroand met het gouden jubi eum der
vereenigmg des avonds feestelijk ver
licht
De traditioneele Londensche Kerst
markten genieten de onverdeede be
langstelling van jong en oud Een
straatventer in actie
Ir A Roeoioeck dneoeur-generaal van den Landbouw (tweede van links),
opende Vrijdag officieel de wternat'ona e p'uimvee'entoonstelimg van .Orm-
thophilia in het Jaarbeursgebouw te Utiecht. Een toto tijdens de rondgang
FEUILLETON.
ALS IEMAND
VERRE REIZEN DOET
Een avontuurlijk verhaal van drie
studenten.
f door
ARNOLD BARTEL.
(Nadruk verboden).
25)
Ik ben u zeer erkentelijk voor uw
vriendelijke bemoeiingen en voor het ver
trouwen, dat u in mij stelt, zegt hij, maar
men hoort aan zijn toon, dat dat slechts een
phrase is. Het is inderdaad juist, dat wij
waardevolle sieraden aan boord hebben,
maar die zijn zoo veilig opgeborgen, dat,
zelfs al zouden een of meer onbevoegden
trachten deze in hun bezit te krijgen, een
dergelijk plan reeds by voorbaat tot mis
lukking gedoemd is.
Min of meer teleurgesteld keert Diesel
naar zijn beide vrienden terug. Dat is nog
niet eens zoo heel gemakkelijk. Het schip
slingert zoo hevig, dat hij zich bij eiken
stap moet vastgrijpen. De mistral schijnt
nog steeds in kracht toe te nemen. Het
zonnezeil is thans losgescheurd en eenige
matrozen wenden alle pogingen aan om het
in hun macht te krijgen en op te rollen.
Ook Volkers en Snavel vermag de kal
me berusting van den kapitein niet te over
tuigen. Als niemand ons wil assisteeeren,
blijft ons niets anders over dan zelf de
hand aan den ploeg te slaan, meent Die
sel. Wij zullen elk een taak op ons ne
men, stelt hij voor.
Jij, Lou, moet madame Manescu in het
oog houden, Snavel den notenkraker en ik
zal me met de bewaking van Nini belas
ten.
Aldus wordt besloten. Zij zijn het er wel
iswaar over eens, dat het „schaduwwerk"
zich voorloopig slechts tot hun verdachten
hutgenoot zal moeten bepalen, omdat zij
als passagiers van de Toeristenklasse na
tuurlijk geen toegang hebben tot de ap
partementen der eerste klasse, maar als zij
straks in Marseille aan land gaan, zullen
zij hun oogen open houden. En daarmee
komt dan tevens vast te staan, dat ook zij
hun tenten in Juan-les-Pins zullen op
slaan
Zoolang men slechts water en lucht zag,
scheen het einde van de zeereis, niettegen
staande het programma dit voor vandaag
aanKondigde, nog vrij ver af. Maar hoe
dichter de donkere streep land aan de ho
rizon naderbij komt, hoe meer deze zich
doet kennen als een bergrug, des te meer
ook worden de drie studenten er aan her
innerd. dat zy nu spoedig afscheid van hel
schip zullen moeten nemen. Voorbij deze
bergen zal de „Ukami" de reis zonder hen
voortzetten. Eerst naar Genua en dan door
het Suezkanaal verder, steeds verder....
Als Snavel daaraan denkt, wordt het
hem wee om het hart. Niet, omdat hij zich
zoo aan de „Ukami" verknocht voelt; die
mag, wat hem betreft naar het andere ein
de van de wereld varen. Maar wie hij wel
zal missen, dat is het onderwijzeresje, dat
zich tot taak heeft gesteld de negerkinde
ren in Tanga het a. b. c. by te brengen. En
daar meneer Slickowitsch, zoolang deze als
slachtoffer van de mistral in zijn kooi ligt,
toch geen onheil kan aanrichten, zoekt de
droevig gestemde Snavel Hilde Boersma op
om zich met haar voor het laatst naar den
boeg te begeven, waar de golven zoo hef
tig op den scheepsromp beuken, dat de
spatten hen om de ooren vliegen en zij
moeite hebben om zich verstaanbaar te ma
ken.
Zoo heel erg Is dat echter niet. Hoewel
de kust steeds naderbij komt, de bergen
steeds hooger worden en Marseille aan den
voet daarvan reeds zichtbaar is, spreken
zij slechts over zeer onbelangrijke dingen.
Bijna alle menschen, die kort voor een af
scheid staan, doen dat. Maar eindelijk, als
zij den vuurtoren reeds voorbij zijn, de rots
achtige eilanden met het Chateau d'Iff en
de forten passeeren en de loods, wel verre
van op een zeeman te lijken, gekleed in een
lichtgrijs colbert en met een keurige stroo-
hoed op, aan boord klimt, acht Snavel toch
den tijd gekomen, haar te vragen voor hoe
lang zij gecontracteerd heeft.
Voor drie jaar, zegt zy. Eln dait lijkt
haar plotseling verschrikkelijk lang.
Drie jaar herhaalt Snavel. En het
klinkt als een eeuwigheid.
En wat doen we dan? informeert hy
verder. Bent u van plan uw heele leven als
onderwijzeres bij de zwartjes door te bren
gen?
Dat weet ik nog niet....
Maar dat zult u toch moeten weten!,
dringt Snavel aan. Wij gaan toch direct
aan land!
Daar moet het meisje nu toch om lachen.
Zij neemt haar alpine-muts af en laat de
wind door haar bruine krullen spelen. Als
u mij vertelt, wat uw aan land gaan met
mijn besluit te maken heeft, kan ik u mis
schien antwoord «ven.
Wat dat met elkaar te maken heeft?
Wel. ik hoop over drie jaar afgestudeerd
te zyn en een behoorlijke positie in de
maatschappy te hebben.
Nu zet Hilda haar muts weer op en ze
heeft het daarbij zoo druk om haar lokken
behoorlijk op hun plaats te krijgen, dat zij
slechts luchtig en zonder Snavel aan te
zien kan zeggen:
Dan zal het wel van dien meneer met
die behoorlijke positie in de maatschappy
afhangen, wat ik over drie jaar doe....
Afgesproken! zegt Snavel. En dat eene
woord klinkt als een liefdesverklaring en
honderd eeden van trouw tegelijk.
Het is alles veel sneller gegaan dan zy
verwacht hadden. De „Ukami" ligt aan de
Quai de la Joliette in Marseille, met zware
trossen in bedwang gehouden, door een
loopplank met het vaste land verbonden
en aangegaapt door havenarbeiders van de
meest uiteenloopende huidskleuren. Hier
ontmoeten Europa, Afrika en Azië elkaar.
In alle haast worden de koffers gepakt
en uit de hutten naar boven gesleept. In
de rooksalon der eerste klasse worden de
passen gecontroleerd en geld gewisseld.
De drie studenten deelen hun gemeen
schappelijke reiskas in drie gelijke deelen.
Dat lag aanvankelijk weliswaar niet in de
bedoeling, maar nu zy p het „oorlogspad"
gaan. zullen zy' elk voor zichzelf moeten
zorgen. En reeds zoodra zy de loopbrug ge
passeerd zijn en voet aan wal hebben ge
zet, maken zij zich gereed voor de achter
volging. Slechts Snavel laat, als gevolg van
een langdurig en innig afscheid, wat te
lang op zich wachten, waardoor de Noten
kraker hem bijna ontglipt. Maar eindelijk
staat toch ook hij met zijn koffer voor de
douane-beambten. Daar moeten zy allen
opnieuw wachten, zoodat niemand onbe
merkt kan ontkomen.
Meneer Slivkowitsch schijnt trouwens
niet zooveel haast te hebben en Snavel kan
zich indenken, wat daar de oorzaak van is.
De cassette, die met zooveel voorzorgsmaat
regelen in Antwerpen aan boord is ge
bracht, bevindt zich zeker niet onder de
talrijke koffers van Hendrik van Berquem
en Nini Collyn.
Jean Martin schijnt het een of ander
voor te bereiden. Hy heeft een zeer ver
trouwelijk gesprek met eenige dienaren
van de havenpolitie en het duurt dan ook
niet lang of er rydt een gesloten wagen
voor, welke zeer veel overeenkomst ver
toont met die in Antwerpen. Onder scherp
politietoezicht wordt daarop de cassette
van boord gebracht.
Diesel heeft zich in de onmiddellijke om
geving van Nini Collyn opgesteld. Hoewel
hij haar zeer beleefd en vriendelijk groet,
doet Nini of ze hem niet kent. Hij bestaat
eenvoudig niet meer voor haar. Diesel
trekt zich dat bijzonder aan, maar hij laat
dat niet verliefde jongeling maar als par
ticuliere detective, die zichzelf vrijwillig
met de bewaking van haar veiligheid heeft
belast. En die gedachte stelt hem in staat
haar onvriendelijke houding niet al te
zwaar op te nemen.
Nmi stapt met Hendrik van Berquem ia
een auto. Jean Martin blijft ditmaal ach
ter, tot groote void jening van Diesel, die
nu op zijn bAirt eveneens een taxi neemt
en in zijn beste Fransch den chauffeur op
draagt den wagen te volgen.
(Wordt vervolgd).
