J
3)e £cidóohe 6ou/fca/nt
J., den Stads
schouwburg te
Amsterdam had
Donderdag
avond de op
voering plaats
van Ariane et
Barbe Bleue
Een kijkje op
de loges
Sliillf
De nieuwe verkeersbrug ovei de Waal te Nijmegen nadert haar voltooiing.
Binnen enkele maanden zal de pont-misère tot het verleden behooron
Op -de Pan" >e
Huis er Heide
hield het Ned
Goltcomité
Donderdag zijn
jaarlijksche
aanmoedigings
wedstrijden
voor dames en
heeren
Zaken zijn zaken. Zoo dacht een ondernemend
handelsman erover, die bij het gestrandde s.s.
„Kerkplein" te Egmond een .koek en zoopte"
inrichtte en er veel klanten trekt
Op den onbewaakten overweg te Wenum is Donderdag een vrachtauto door een tramtrein gegrepen, waarbij
de twee inzittenden op slag werden gedood. De geheel vernielde auto
Voor de cadetten van het Engelsche opleidings
schip .Worcester" is een speciale luchtvaartschool
geopend, waar zij theoretisch en practisch onder»
richt in de aviatiek ontvangen
FEUILLETON.
ALS IEMAND
VERRE REIZEN DOET
Een avontuurlijk verhaal van drie
studenten,
door
ARNOLD BARTEL.
(Nadruk verboden).
In het halfduister van de gang heeft hij
niet bemerkt, dat er een hear naast hem
staat, die er zich blijkbaar eveneens voor
interesseert wie deze hut bewoont
Hij is vrij groot, donker van uiterlijk en
heeft een enorme 'neus.
Een zeer bekende naam Collij n
zegt de vreemdeling en hij lacht Diesel
daarbij toe, alsof zij oude bekenden zijn.
Deze stelt dit onverwachte gezelschap
niet bijzonder op prijs en als de ander hem
nu ook nog vertrouwelijk vraagt:
Kent u die dame misschien, jonge
vriend? en hem daarbij minzaam op den
schouder klopt zegt hij kortweg:
Neen, en draait zich om.
Maar dan staat hij plotseling tegenover
een anderen heer, die niemand anders
blijkt te zijn dan de vervelende fat, waar
mee Nïni in de salon in gesprek gewikkeld
was.
Hij vraagt hem, op vrij onhebbelijken
toon iets in het Fransch en zooveel ver
staat Diesel daar wel van om te begrijpen,
dat de jongeman wenscht te weten, wat hij
hier te zoeken heeft
Niets, waarover ik uw hulp noodig
heb, geeft hij in zuiver Nederlandsch ten
antwoord, maar daarmee is hij er niet at
Want door het rumoer van stemmen aange
lokt, komt thans ook de eerste steward
naderbij. Besluiteloos kijkt deze van den
een naar den ander.
Alexander Popodotschi, die het raadzaam
acht de aandacht van zich af te leiden,
verklaart met zalvende bereidwilligheid, in
vreemd klinkend Duitsch:
Deze jongeman hier toonde belangstel
ling voor den naam op die deur. Wij heb
ben samen geprobeerd of we hem niet kon
den thuis brengen.
De eerste steward blijkt voor dergelijke
studies niet de minste interesse te hebben.
Met strengen blik wendt hij zich tot Harry
Diesel:
Behoort u eigenlijk wel tot de le klas
passagiers? En als deze, wat verlegen, ont
kennend antwoqordt, laat hij er op volgen:
Dan moet ik u vriendelijk verzoeken zich
aan de, te dien aanzien geldende bepalin
gen te willen houden, en in de klasse te
blijven, waarvoor u passage genomen
hebt.
Intusschen hebben steeds meer passagiers
die zich naar him hut begeven, zich om
hen teen verzameld en het is voor Harry
Diesel bepaald pijnlijk, als hij langs zoo
vele nieuwsgierigen den terugweg moet
aanvaarden.
Zijn tweede poging om Nini Collijn te na
deren, heeft hopeloos schipbreuk gele
den.
Als Lou Volkers den volgenden morgen
zijn hoofd uit de patrijspoort steekt, ont
waart hfj iets, dat hij onmiddellijk onder
woorden brengt:
Engeland is in 't zicht
De beide anderen rijzen direct van hun
bedden overeind. Snavel, die boven ligt,
stoot daarbij gevoelig zijn hoofd tegen den
zolder. Hij uit een verwensching, die aan
het adres van den scheepsbouwer gericht
is, maar Volkers zegt spottend:
Pas maar op, dat je met dien dikken
schedel van je niet een gat in die ijzeren
plaat stoot, anders eischen zij nog schade
vergoeding en onze gemeenschappelijke
reiskas is toch al bijna leeg.
Zij hebben beslag weten te leggen op een
ruime hut aan de buitenzijde, voor vier
personen. Van de vier bedden is er een
vrij, zoodat zij het rijk allen hebben. Van
deze laatste omstandigheid maken zij een
passend gebruik, totdat de steward hen
komt waarschuwen, dat het bad gereed is.
Lou Volkers, dien zij gemakshalve „de
korte" noemen, begeeft zich het eerst naar
de badkamer. Hij bemerkt te laat, dat het
bad met zoutwater gevuld is en als hij een
mondjevol binnen krijgt, wordt het hem
wee om het hart. Overigens voelt hij zich
recht behaaglijk in het warme zeewater.
Vóór het ontbijt maken zfj nog een fik-
sche wandeling rondom het geheele schip,
welks promenadedek nog geheel leeg is.
Slechts eenige matrozen zijn bezig om het
schoon te schrobben.
De zon staat reeds vrij hoog aan den he
mel: de zee is groen en spiegelglad. De
witte krijtrotsen van de Engelsche kust
zijn reeds duidelijk waarneembaar. Een
aantal meeuwen volgt met tragen vleugel
slag het groote schip.
Dunne rookpluimen van voorbij varen
de schepen hangen lang in de lucht.
Voor den boeg, waar de zware ankerket
ting ligt, ontmoeten zij eei kleinen neger
jongen met een roode fez op het hoofd en
in een verschoten katoenen pakje, dat hem
niet staat Het ventje kan hoogstens acht
jaar zyn.
Zoo Jumbo, groet Volkers lachend.
Niks Jumbo ik Mohammed, verbe
tert de jongen met een bestraffend gezicht,
terwijl hij zijn oogen vervaarlijk laat rol
len.
Dat is toch hetzelfde, plaagt Vol
kers. Of je nu Jumbo heet of Mohammed....
Maar de jongen is het daar niet mee eens
Niks hetzelfde meent hij, met
hoofd en handen een grappige afwerende
beweging makend. Jumbo is olifant ik
kleine boy.
Mohammed is de lieveling van de be
manning en tegelijkertijd hun tijdverdrijf.
Hij is met zijn vader als oppaser van giraf
fen en gnoe's naar Europa gekomen, en nu
op den terugweg naar zijn geboorteland. Vijf
Perziaansche schapen zijn aan zijn zorgen
toevertrouwd. De dierenhandelaar, bij
wieii de zwarten behooren, heeft de die
ren met groote moeite uit Rusland ge
haald en brengt ze nu naar Europeesche
farmers in Oost-Afrika.
Mohammed noodigt het drietal uit de
dieren onder zijn leiding te bezichtigen.
Met groote zorg geeft hij de schapen te
drinken en te eten.
Dan krijgt Harry Diesel plotseling een
geniaal idee. Hij vraagt Mohammed of hij
een stuk chocolade verdienen wil
Niks chocolade sigaretten, eischt de
ze echter, als Diesel hem daarop vertelt,
dat hij zijn diensten noodig heeft om een
brief te bezorgen aan een dame in de le
klasse.
Volkers en Snavel kijken verbaasd op,
als zij hooren, wat hun vriend en bondge
noot van plan is.
Dat gaat te ver, protesteert de korte.
Zonder gemeenschappelijk overleg mag zoo
iets niet gebeuren.
Ik vind het zeer decoratief een Moor
als postillon d'amour te gebruiken, zegt
Snavel, bedachtzaam.
Hij moest er alleen niet zoo armoedig
uitzien, meent Diesel en zich tot den jon
gen wendend: Heb je niet een behoorlijk
pak?
Mooi pak.... twee sigaretten, ver
hoogt de kleine Moor zijn eisch.
Maar Snavel is het er nog niet geheel
mee eens.
Neen, Lou, zegt hij, nu moet je mij
eerst eens laten uitspreken. Wanneer het
geen colectief schrijven betreft, kan van
één brief natuurlijk geen sprake zijn. Mijns
inziens verdient het alle aanbeveling drie
brieven.
Drie brieven....? vangt de zwarte
jongen op. Dan drie sigaretten.
Jij bent een geboren zakenman, lacht
Diesel. Over een uur kom je in de Toe
risten-klasse begrepen?
In je beste pak roept Volkers nog als
zij hun wandeling om het schip reeds her
vat hebben.
Gedurende eenige minuten wordt er geen
wöord tusschen hen gewiseld. Hoewel de
naam Nini Collijn geen enkele maal ge
noemd is, begrijpen Volkers en Snavel wel,
dat het om haar te doen is. En beiden den
ken zij hetzelfde, n.l. dat Diesel zich weer
eens iets veroorlooft, wat geheel buiten
hun programma omgaat en lijnrecht tegen
de ongeschreven wetten van hun kameraad
schap indriuscht.
(Wordt vervolgd).
