Utrecht's burgemeester wordt eerepadvinder.
3)e £eictoelie ©ou/fca/nt
Een driewerf hoera voor den Utrechtschen burgemeester, mr. dr. G. A. W.
ter Pelkwijk, die Zaterdag als eerepadvinder werd geïnstalleerd
Bezoekers begeven zich aan boord van de te Egmond gestrande sleepboot
•Drente', welke thans gesloopt wordt en voor het publiek ter bezichtiging
is gesteld
Koning George van Griekenland legde
tijdens zijn verblijf in Parijs op door
reis naar Athene een krans op het
graf van den Onbekenden Soldaat,
waarna hij zijn handteekening in het
gouden boek olaatste
Een spelmoment uit den internationalen ijshockey-wedstrijd Amsterdam Lon
den, welke Zondag op de kunstijsbaan in de hoofdstad werd gespeeld
Puck van Heel, de aanvoerder van het Nederlandsch Bonds-
elftal, dat Zondag den voetbalwedstrijd om den gouden
onafhankelijkheidsbeker tegen het Rotterdamsch-elftal won,
werd na afloop gehuldigd door het Rotterdamsche studen
tencorps
Ter herdenking van het herstel van
Nederlands onafhankelijkheid in 1813,
werd Zaterdag door de Kon Militaire
Kapel een concert gegeven bij de ge
denknaald te Scheveningen
FEUILLETON.
ALS IEMAND
VERRE REIZEN DOET
Een avontuurlijk verhaal van drie
studenten,
door
ARNOLD BARTEL.
(Nadruk verboden).
fi>
Dit ia het verhaal van drie studenten, die
met weinig geld veel van de wereld wil
den zien. Nochtens moeten wij met iets
heel anders beginnen, n.l. met de onver
schilligheid, welke door het zwakke ge
slacht van dezen tijd aan den dag wordt
gelegd voor juweelen, die toch eens de
trots van onze moeders en grootmoeders
■uitmaakten. Van een complot, een sa
menzwering van alle vrouwen op deze aar
de tegen de diamantindustrie is natuur
lijk geen sprake. Het daarvoor noo-
dige saamhoorigheidsgevoel zou een vrouw
nooit openlijk ten toon spreiden. Neen, het
ging zoo:, op een, voor alle, in Amsterdam
en Antwerpen zetelende diamantbewer
kers, zeer noodlottigen dag, verlangde een
vooraanstaande vrouw als verjaarscadeau in
plaats van een brillanten collier een auto
mobiel. En sindsdien vroegen alle vrouwen
in de 'Vereenigde Staten en Afghanistan, in
Frankrijk en Brazilië, in Nederland en op
Curasao, in plaats van diamanten, auto
mobielen.
Aangezien men auto's echter niet om
den hals kan dragen, kwam één vrouw op
de gedachte om zich met bonte kleurtjes,
kleurige stukjes hout, besneden botjes, ge
knoopt leer en koperen plaatjes te behan
gen. En binnen den kortst denkbaren tijd
volgden alle vrouwen ter wereld dit voor
beeld na, waarmee een nieuwe mode op 't
gebied van sieraden haar intrede deed.
De echtgenooten en vaders van alle lan
den liet het vrij koud, of him ega's diaman
ten of automobielen wenschten. zij moes
ten toch over de brug komen, als zij prijs
stelden op het bewaren der harmonie. Maar
den heeren van 't diamantsyndicaat be
zorgde dit gebrek aan belangstelling voor
hun producten menigen slapeloozen nacht.
In Transvaal en aan de Oranje-rivier werd
de eene diamantmijn na de andere geslo
ten. In Amsterdam en in Antwerpen wer
den aan de diamantslijperij en steeds meer
menschen ontslagen en in Frankrijk en
Duitschland ging elke maand een groote
juweliersfirma failliet.
Het spreekt van zelf, dat een dergelijke
toestand niet bestendigd kon blijven en ge
beurde het, dat op zekeren dag in het Cen
tury Hotel te Antwerpen een bijeenkomst
werd gehouden, waartoe alle prominente fi
guren uit de diamantindustrie waren uit-
genoodigcL
Eén echter was er, die niet tot de invi-
té's behoorde, maar zich nochtans bijzon
der voor deze bijeenkomst interesseerde.
Dat was de heer Alexander Popodotchi,
geboren te Athene, maar in alle groote ho
tels van Europa en Amerika gedomici
lieerd. Dit, wat ongeregelde hotelleven
placht de heer Popodotschi slechts dan te
onderbreken, wanneer een of andere re
geering hem voor een langer, verblijf in een
goed bewaakt rijksgebouw inviteerde. Na
afloop van een dergelijk verblijf veran
derde hij steeds van naam. Ook Popodot
schi heette hij nog niet zoo heel lang.
Op den dag voorafgaande aan dien
waarop de bijeenkomst zou plaats hebben,
werd de portier van het Century Hotel op
gebeld, waarbij hem werd meegedeeld, dat,
naar op het telefoonkantoor gebleken was,
de telefoonleidingen van 't hotel niet ge
heel in orde waren en derhalve noodzake
lijk aan een onderzoek moesten worden
onderworpen. -
Een uur daarna meldde zich een man
met een donker uiterlijk, gekleed in een
blauwe overall en een tasch met gereed
schap over den schouder, bij den portier,
die hem verlof gaf naar de storing te gaan
zoeken.
Toen hij weer vertrok, was in de groote
kristallen kroon van de congreszaal een
microfoon verborgen, die in verbinding
stond met kamer 317, welke voor den heer
Popodotschi gereserveerd was. Het was,
technisch beschouwd, een knap stukje
werk, waarvan niemand ook maar iets
vermoedde.
„Century" is met zijn veertien étages het
eerste wolkenkrabber-hotel in Antwerpen.
Vanaf den daktuin ziet men de Schelde
zich door het Vlaamsche land naar de Ne-
derlandsche grens slingeren, ontwaart men
de oude steegjes en schoorsteenen der in
de haven liggende schepen, de industie-
complexen in de omgeving en de breede
verkeersstraat, Keyzerley genaamd, waar
in het Antwerpsche leven zich concen
treert.
In de ruime, decent verlichte hall van
het hotel, dat geheel op Amerikaansche
wijze was ingericht, waren nu alle club
fauteuils bezet. Terwijl achter de zorg
vuldig bewaakte deuren van de congres
zaal de diamantkoningen beraadslaagden,
wachtten hier geagiteerde persvertegen
woordigers, die op dit oogenblik niets be
ters te doen hadden dan de eene sigaret
na de andere te rooken, op den afloop
van deze belangrijke zitting.
Hendrik van Berquem, weliswaar niet de
rijkste man van het gezelschap, dat daar
in de congreszaal bijeen was, maar noch-
thans een der grootste diamanthandelaren
van Antwerpen, hield de beslissende rede
voering. Hij wees er met nadruk op, dat
inkrimping van den werktijd, noch het
sluiten van mijnen in Zuid-Afrika of het
wachten op een beteren economischen toe
stand de diamant-nijverheid ook maar een
stap verder zou brengen. De eenige kans
op verbetering van den afezet achtte hij
gelegen in 'n hernieuwde belangstelling
van de vrouw voor juweelen. Die belang
stelling, zoo meende hij, moest slechts wor
den aangemoedigd en de geste gelegenheid
daartoe boden de grootste modebadplaat
sen van Europa en Amerika.
Het resultaat van deze rede was, dat er
een plan werd ontworpen, hetwelk voor
elkeen buiten de congreszaal zorgvuldig
geheim werd gehouden. Tevergeefs stelden
de, in de hall wachtende persvertegenwoor
digers, alle denkbare pogingen in het werk
om de deelnemers aan de conferentie tot
spreken te brengen. Hendrik van Berquem
maakte er zich met eenige algemeenheden
van af, toen hij door vier verslaggevers te
gelijk werd aangeklampt en de andere hee
ren verwezen de hen omzwervende jour
nalisten lachend naar van Bequem om
zich daarna ijlings uit de voeten te maken.
Niets drong tot de buitenwereld door.
Slechts één „outsider" was er, die nauw
keurig van een en ander op de hoogte was
de man in kamer 317, die zich tijdelijk
Alexander Popodotschi noemde.
En nu kan het verhaal van de drie stu
denten een aanvang nemen....
„Hallo, nog meer kaffers voor Afrika!H,
roept Lou Volkens, als hij op het perron
te Antwerpen tusschen het gedrang der
vele reizigers, die zich naar den uitgang
I spoeden, zijn beide metgezellen, Harry Die
sel en Willy Snavel ontwaart. Hij heeft
vanaf Den Haag met hen in denzelfden
trein gezeten, maar hoe goed hij daar op
het station zijn oogen de kost heeft gege
ven, hij heeft hen in de overvolle coupé's
niet vermogen te ontdekken. Harry Diesel
en Willy Snavel studeeren in Amsterdam.
Lou Volkens in Leiden.
Kerel, ben je er toch? komt Snavel
hem, haastig zijn afgedragen koffertje op
den grond zettend en hem met een joviaal
gebaar beide handen toestekend, tege
moet.
Nee, ik kom straks, glundert Volkers,
nu ook de hand schuddend van Diesel,
wiens bagage er al evenmin naar uitziet,
dat zij voor een expeditie naar een ander
werelddeel bestemd is. Broeders, wat
heb ik naar jullie gezocht in Den Haag. En
aan de grens weer. Toen zag ik Harry hier
op het laatste moment, maar ik had zelfs
geen tijd om hem een kaffergroet toe te
roepen, want het scheelde geen haar, of ze
hadden me laten staan.
In Den Haag? vraagt Snavel. Man, we
verkeerden in de stellige overtuiging, dat
je in Leiden in den trein zou komen. Wij
hebben onze oogen naar je uitgekeken en
een oogenblik dacht ik zelfs, dat ik je ont
dekte, maar bij nader inzien bleek het een
echte boschneger te zijn.
7.07.
