ZATERDAG 2 NOVEMBER 1935
DE LEIDSCHE COURANT
VIERDE BLAD - PAG. 14
AFDEELING LEIDEN R. K. DIOC. VROUWENBOND.
Deze rubriek verschijnt des Zaterdags om de veertien dagen. Brieven, vragen en
mededeelingen te richten aan een der redactieleden: Mej. Zr. J. v. d. ABEELEN,
Mevr. J. FEHMERS—BOER KNOTTNERUS, Mej. M. R. J. NIEMER, Mej. M. L.
J. VAN ES.
ST. WILLIBRORDUS.
N.B. In deze week dagelijks Gloria en
redo. Dagelijks, behalve Zondag de ge
wone Prefatie.
ZONDAG 3 Nov. Een en twintigste Zon
dag na Pinksteren. Mis: In voluntate. 2e
gebed v. h. Allerheiligenoctaaf; 3e tot den
H. Geest. Prefatie v. d. Allerh. Drieëen-
heid. Kleur: Groen.
De H. Kerk stelt ons voor oogen de ge
duldige lijder, de H. Man Job, wiens ge
schiedenis ons leert, hoe dikwijls God
juist de brave menschen, die hun plicht
doen, bezoekt met kruisjes en wederwaar
digheden, van hen vooral offers vraagt
(Offertorium). In tijdens van proeving
moeten wij, juist als Job, sterk zijn in den
Heer, ons toerusten met het schild des ge-
loofs en met het zwaard van het H. Evan
gelie van de gekruiste Christus, om sterk
te staan tegenover de bekoringen van de
Satan (Epistel).
Het moet in ons als vleesoh en bloed
zijn, dat wij in tegenspoed en lijden, het
zij naar het lichaam, hetzij naar de ziel,
toch gelukkig zijn, als wij maar Gods H.
Wil onderhouden en volbrengen (Introi-
tus). In'het bewustzijn van onze schuld,
maar met onderwerping aan Gods H. Wil
mogen wij gerust tot God bidden, tot den
God van goedheid en barmhartigheid, om
medelijden (Evangelie), en bevrijding van
ons kruis (Gebed), om een welwillende
aanvaarding van ons verzoeningsoffer
(Stilgebed), om hulp tegen wie ons ver
volgen (Communio), om bevrijding uit
het land der verdrukking (Alleluja-vers)
en door de kracht van de „Spijze der on
sterfelijkheid" eeuwig te mogen wonen in
het ons beloofde land, de hemel. (Post-
communio).
MAANDAG 4 Nov.. Mis v. d. H. Caro-
lus Borromëus, Bisschop en Belijder: Sta
tuit. 2e gebed v. h. Allerheiligenoctaaf;
3e v. d. H. H. Vitalis en Agricola; Marte
laren; 4e tot den H. Geest. Kleur: Wit.
De H. Carolus werd in Arona bij Milaan
geboren uit een zeer aanzienlijke familie.
Op drie en twintigjarigen leeftijd werd hij
door zijn oom, Paus Pius IV, benoemd 4ot
Aartsbisschop van Milaan en tot Kardi
naal. De benoeming bleek een gelukkige
te zijn. Want de jeugdige Aartsbisschop
maakte zich voor zijn Bisdom buitenge
woon verdienstelijk. Hij trad n.l. voortdu
rend op tegen de misbruiken en zorgde
voor de doorvoering en beleving van de
besluiten van de Kerkvergadering van
Trente. Zijn aanzienlijk vermogen deelde
hij uit aan de armen en voor de verzor
ging der zieken, voor zichzelf slechts be
houdend het strikt noodzakelijke. Held
haftig was zijn gedrag toen de pestziekte
in Milaan was uitgebroken. Terwijl allen
vluchtten, bleef hij in de stad en besteed
de persoonlijk zijn zorgen aan de arme
lijders, hen verplegend, bezoekend en
eigenhandig de laatste H.H. Sacramenten
toedienend. De H. Aartsbisschop stierf in
het paar 1584, op 46-jarigen leeftijd.
DINSDAG 5 Nov. Vijfde dag onder het
Allerheiligenoctaaf. Mis: Gaudeamus (als
op 1 November). 2e gebed tot den H.
Geest; 3e voor Kerk of Paus. Kleur: Wit.
„Een kroon van schoonheid heeft de
Heer geplaatst op de hoofden der Heili
gen".
WOENSDAG 6 Nov. Zesde dag van het
Allerheiligenoctaaf. Mis als gisteren.
„Gij, Heiligen, die als Vorsten heerscht
in den hemel, luistert welwillende naar de
beden van hen, die om de genade des he
mels smeeken."
DONDERDAG 7 Nov. Feestdag v. d. H.
Willibrordus, Bisschop en Belijder. Eerste
Patroon van het Bisdom. Mis: Statuit.
Kleur: Wit.
Na een 10-jarige .voorbereiding voor de
Apostolische arbeid in de Abdij van Rath-
melsigi, landde in 690 de 33-jarige Willi
brordus met elf gezellen nabij het tegen
woordige Katwijk. Na zich de steun te
hebben verzekerd van Pepijn van Herstal,
Hofmeier der Franken, predikte Willibror
dus eerst beneden, later boven den Rijn
het ware geloof. Op verlangen van Pe
pijn liet hij zich te Rome wijden tot Aarts
bisschop der Friezen, om aldus nuttiger
te kunnen arbeiden. Als zetelstad koos hij
Utrecht, waar hij in zijn ijver voor de ves
tiging van het ware geloof en de weten
schap, een Kathedrale kerk bouwde ter
eere van de H. Martinus en daarnaast een
kloosterschool. Te Vlaardingen, Oegst-
geest, Petten en Heiloo bouwde hij kerken.
Den 7en November stierf de Heilige in 739
te Echternach (Luxemburg), waar zijn
lichaam begraven is in de door hem ge
stichte Abdijkerk.
VRIJDAG 8 Nov. Octaafdag van het Al-
lerheiligenfeest. Mis: Gaudeamus (als op 1
Nov.) 2e gebed v. h. octaaf v. d. H. Willi
brordus; 3e v. d. vier heilige gekroonde
Broeders; 5e tot den H. Geest. Kleur: Wit.
„O. hoe glorievol is het Rijk, waarin alle
Heiligen zich met Christus verheugen! Ge
kleed in witte kleederen volgen zij over
al het Lam, waar Het gaat!
Alle Heiligen Gods, roept ook ons naar
het Vaderland."
ZATERDAG 9 Nov. Wijdingsfeest v. d.
Aartsbasiliek v. d. Allerheiligste Verlosser.
Mis: Terribilis. 2e gebed (alleen in stille
H.H. Missen) v. d. H. Theodorus, Marte
laar. Kleur: Wit.
De kerk v. d. Allerheiligste Verlosser is
de eerste geweest, welke te Rome open
baar mooht worden gebouw en gewijd
onder de regeering van keizer Constantijn.
Zij is ook bekend onder den naam van:
„St. Jan van Lateranen" omdat zij oor
spronkelijk geweest is het Lateraansch pa
leis van keizer Constantijn.
IN DE KERKEN DER E.E. P.P.
FRANCISCANEN.
Alles als in bovenstaande kalender v. h.
Bisdom, behalve:
ZONDAG, 2e gebed v. d. Z. Raynerius,
Belijder; 3e v. h. Allerheiligenoctaar; 4e
tot den H. Geest.
DINSDAG. Feest van de heilige reli
kwieën, die in de kerken der Serafijnsche
Orde bewaard worden. Mis: Multa tri-
bulationes. 2e gebed v. h. Allerheiligenoc
taaf; 3e tot den H. Geest. Kleur: Rood.
WOENSDAG. Mis v. d. Z. Margarita van
Lotharingen, Weduwe: Cognovi. 2e ge
bed v. h. Allerheiligen octaaf; 3e tot den
H. Geest.
DONDERDAG. 2e gebed (alleen in stil
le H.H. Missen) v. d. Z. Helena Ensel-
mini, Maagd.
VRIJDAG, 2e gebed v. d. heilige vier
gekroonde Broeders; 3e tot den H. Geest.
ALB. M. KOK,
ALLERHEILIGEN ALLERZIELEN.
Het nauwe verband tusschen beide Ker
kelijke gedenkdagen vinden we het best
uitgebeeld in de laatste zinnen van 't evan
gelie op Allerheiligen.
Na eerst die troostvolle zaligsprekingen
geuit te hebben: „Zalig de armen van
geest, want hun behoort het rijk der heme
len", „Zalig de zachtmoedigen, want zij
zullen het land bezitten", „Zalig die wee-
nen, want zij zullen getroost worden", Za
lig die hongeren en dorsten naar de recht
vaardigheid. want zij zullen verzadigd
worden", „Zalig de barmhartigen, want zij
zullen barmhartigheid ondervinden", „Za
lig de zuiveren van harte, want zij zullen
God zien", „Zalig de vreedzamen) want zij
zullen kinderen Gods genoemd worden",
„Zalig die vervolging lijden om de recht
vaardigheid, want hun behoort het rijk der
hemelen", vervolgt Jezus: „Verheugt en
verblijdt u, omdat uw loon in den hemel
overvloedig is".
En op Allerzielen lezen we in het evan
gelie: „De ure komt, waarop allen die in
de grafsteden zijn, Zijne stem zullen hoor en
en die het goede gedaan hebben zullen uit
treden tot opstanding ten leven, maar die
het kwade gepleegd hebben tot opstanding
ten oordeel".
Het is een onnatuurlijke gedachte, dat
de band, waarmede God zelf ons aan el
kander gebonden heeft, vanéén zou gere
ten worden in den dood. Maar wat een
troost is het voor ons, die bij een graf wee-
nen, te kunnen denken: „het graf kan ons
niet scheiden van hen, die wij liefhebben.
He+ verbergt wel het stof, maar de geest
is vrij, de geest leeft, en in den geest zijn
de onzen bij ons, en nu zooals vroeger, be-
hooren wij tot de zelfde gemeenschap, de
gemeenschap der Heiligen. Dit is enkel
het verschil, dat, terwijl wij nu nog buiten
zijn op den weg, zij het doel hebben be
reikt; terwijl wij nog gebogen zijn onder
het kruis, de kroon op hun voorhoofd
schittert, terwijl wij nog den heiligen strijd
voeren, zij in alles hebben overwonnen,
terwijl wij starend turen in de eenzame
donkere ruimte, w'aar geen enkele sterre
schittert en onder het langzaam voort
schrijden der uren in ons binnenste zuch
ten: „Wachter wat is er van den nacht",
voor hen de dag is aangebroken en zij de
rozen van den eeuwigen morgen hebben
zien bloeien.
De boven aangehaalde woorden van Nils
Beskow, zullen ons op den dag van heden
een troost zijn, als we ze toetsen aan Jezus'
eigen woorden, in het evangelie van dezen
dag en we geknield liggen aan een mis
schien pas gedolven graf.
Het leed om het verlies van onze dier
baren kan groot zijn, maar kan immers
verzacht worden, door het denken aan
Jezus' eigen woorden, „verheugt en ver
blijdt u, omdat uw loon in den hemel over
vloedig is", waartoe wij door onze gebe
den kunnen bijdragen, maar grooter kan
het leed zijn, als we, staande bij een graf,
moeten denken aan het vele wat we ver
zuimd hebben, het goede woord, wat we
niet gesproken hebben, de hand waarom
gevraagd werd, niet hebben uitgestoken,
het pad naar den hemel niet alleen voor
anderen, maar ook voor ons zelf met door
nen bestrooid hebben.
Het onbarmhartige „te laat" kan zelfs
niet door een zee van tranen worden uit-
gewischt.
Als we den doodenakker verlaten, over
stelpt door smart of gebroken door berouw,
laten we ons dan de woorden van onzen
Zaligmaker herinneren: „Komt allen tot
Mij, gij die vermoeid en belast zijt en Ik
zal u rust geven".
GODS VOORZIENIGHEID.
De R.K. Vereeniging „Hulp in de Huis
houding en de Baby", krachtens hare Sta
tuten tevens Onderafdeeling van den R.K.
Vrouwenbond, is hier ter stede gekend, be
kend en bemind.
Reeds meermalen is doel en streven uit
eengezet, hoe en o-p welke wijze hulp
wordt verleend, bij ziekte der moeder en
vermeerdering van het gezin.
Na een vijftien-jarig bestaan leeft en ar
beidt de Vereeniging met onvermoeiden
kracht in de Centrale der Christelijke Cha-
ritas. Doch er is meer! De Ver. is bekend
en vooral bemind bij al degenen, die met
zooveel vertrouwen hulp en steun kwamen
inroepen.
De Ver. is vooral ook bemind bij bestuur
en leden, want arbeiden in deze Ver. vraagt
geen offer, doch geeft blijde vreugde en
telkens opnieuw vermeerdering van Gods
vertrouwen. Wij weten, dat Gods Voorzie
nigheid waakt.
't Was eenige jaren na de oprichting,
dat de Ver. haar mooi werk met succes ver
richtte! De zaak bloeide steeds meer
clientèle doch.... de kas der Ver. was
en bleef een kind van zorgen. Onze onver
getelijke Marie Swart z.g. was onuitputte
lijk in het in 't leven roepen van allerlei
middelen om „geld te maken". Alles echter
tevergeefs. Evenwicht tusschen inkomsten
en uitgaven ontbrak, 't Was eind October,
toen de treurmare van een spoedig einde
feit werd. Aan den Zeereerw. Pastoor
Crombag z.g. werd hiervan mededeeling
gedaan.
Met kalme rust en stille aandacht, luister
de deze beminde Priester naar onze woor
den en ons besluit, zoo vol teleurstelling
„Deze Ver. mag niet worden opgeheven,
moet blijven bestaan", was het antwoord;
en met echt Franciscaansche eenvoud klonk
het verder: „Morgen met het feest van alle
Heiligen,ik de noodklok luiden".
En de ^^Rlklok luidde! In alle eenvoud,
spontaan onverwacht toonde de Herder
den nood der Vereeniging.
En in dat uur werd de hoeksteen inge
metseld waardoor de Ver. aan innerlijke
kracht zou winnen. Het werd begrepen, dat
niet menschelijke kracht alleen, doch
slechts een onbegrensd vertrouwen in de
Voorzienigheid zou kunnen arbeiden, waar
de strijd moest worden aangebonden te
gen de moderne huwelijksmoraal onzer da
gen.
Het ware doel der Ver. stond nu in hel
der licht voor ons, n.l. door stoffelijke ga
ven vertrouwen in Gods Voorzienigheid te
brengen, daar waar de nood vaak zoo
schrijnend en bedroevend is. Vertrouwen
in Gods Voorzienigheid, dat is het steeds
herhaalde: „Geef ons heden ons dagelijks
brood", met het kinderlijk vertrouwen, dat
onze bede door den Hemelvader verhoord
zal worden.
Het moest begrepen en dankbaar aan
vaard worden, dat in elk hulpeloos wichtje,
in het wiegje neergelegd, een ziel leeft, be
stemd voor Gods glorie in de eeuwigheid.
Het is dan ook met vreugde, dat wij dank
brengen aan allen, die ons helpen bij dit
schoone werk der Voorzienigheid; de on
langs gehouden loteren toonde weer, dat
de Christelijke Charitas nog leeft in de
harten van velen. Met een hartelijk dank
woord vragen wij ook uw steun voor de
toekomst. Financieele bijdragen worden
gaarne ingewacht door de penningmeeste-
resse, mej. A. v. Deene, Hooge Rijndijk 76,
Gironummer 173307.
En wie helpen wil in het vervaardigen
van babykleertjes en wieginhoud vindt
daartoe een raadsvrouw in de persoon van
de Magazijnm eest er esse mevrouw H. Colla-
Hueber, Mare 51.
God loone Jt u allen met Zijn rijkste ze
gen! Het Bestuur.
COMMISSIE INZAKE HUISHOUDELIJKE
VOORLICHTING.
De Naaicursussen.
Evenals verleden jaar zijn ook nu weer
naaicursussen georganiseerd. Zij zijn voor
al bestemd voor vrouwen van werkloozen,
of moeders, die met 'n heel klein inkomen
wonderen moeten verrichten in hun gezin.
Verleden jaar hebben de cursussen een heel
prettig verloop gehad, er is veel en hard
gewerkt, en veel bereikt. De R.K. moeder
wenden liefst verwacht in de R.K. Vak
school Galgewater, waar een druk bezochte
les, iedere week één avond, gegeven werd.
Met eenvoudige dingen, het teekenen van
het patroon en het maken van een flanel
len hemd, werd begonnen. Langzamerhand-
werd het teekenen der patronen, en de
werkstukken, die in de les begonnen, en
thuis afgewerkt werden, ingewikkelder:
maar de voldoening ook des te grooter.
Menige moeder, die daar weer als 'n jong
meisje aan de knip- en naaitafels ging zit
ten had van zich zelf niet verwacht, dat
zij aan 't eind van den winter zóóveel zelf
zou kunnen fabriceeren, wat zij tot nu toe
duurder en minder degelijk in 'n winkel
kocht. Het materiaal wat er verwerkt werd,
werd meestal gratis verstrekt. Maar menige
moeder kwam ook met ingewikkeld verstel
werk: jongens- en mans-broeken, b.v., die
altijd veel te gauw slijten, en ook daarmee
werden zij door de leerares met nooit fa
lend geduld geholpen. Groote, gedeeltelijk
versleten mans-broeken werden zelfs tot
een knap jongens-broekje omgetooverd, en
den volgenden dag zag de trotsche moeder,
die dat zelf gemaakt had, haar zoon nog
eens extra verrukt na, toen hij naar school
ging. Maar ook de kleine meisjes kregen
hun deel, leuke jurkjes werden met klei
ne middelen gemaakt, en voor moeder-zelf,
die meestal het laatst of heelemaal niet aan
de beurt komt, als er nieuw gemaakt wordt,
werd een kwiek, aardig schortje getooverd!
Denkt nu niet, moeders, dat is niets voor
mij. Het is wél iets voor u, er is veel te
leeren, en dat leeren gaat haast vanzelf. De
leerares helpt u met onuitsprekelijk geduld
over de moeilijkheden heen, en als u het
thuis alléén doet, zult u versteld staan, wat
u na enkele lessen reeds zelf presteert.
Twee cursussen zijn weer begonnen één
in de R.K. Huishoudschool, één in 't Volks
huis. Gaat u spoedig opgeven, opdat u niets
van den cursus mist. Daarvoor moet u een
formulier invullen, dat u aan de Arbeids
beurs afd. Vrouwèn, Garenmarkt, krijgt.
Maar stelt niet uit, iedere les is er één en
als de cursus reeds langer begonnen is, is
het voor u moeilijk om in te vallen, en
voor de leerares om u het verzuimde nog
bij te brengen.
„SANCTA VERONICA".
Wij herinneren er onze vele medewerk
sters nog even aan, dat 't a.s. Donderdag
7 November weder zitting is in 't Vincen-
tiusgebouw.
De laatste zitting heeft zich in een ge
weldig druk bezoek mogen verheugen; wij
hopen, dat 't materiaal wat toen gehaald
is, weder voor een groot deel verwerkt zal
zyn. Onze magazijnmeesteressen hebben
ook voor een nieuwe voorraad gezorgd, dus
kunnen vele dames wol of katoen komen
halen, om hiervan gratis een nuttig klee-
dingstukje te vervaardigen.
Ging 't met onze financiën echter ook
maar zoo voorspoedig! Onze kas is er zeer
treurig aan toe! Voortdurend moeten er
grondstoffen gekocht worden, anders kun
nen wij de vele stille arme stadgenooten
deze winter niet van 't allernoodzakelijkste
voorzien!
Wie zou ons een groote of kleine bij
drage willen doen toekomen? Iedere gift,
hoe gering ook, zal dankbaar aanvaard en
goed besteed worden! Wij koopen al ons
materiaal uitsluitend bij Katholieke Mid
denstandszaken.
Het bestuur dankt u bij voorbaat harte
lijk!
De buitengewoon geslaagde plechtige
herdenking van Christus-Koning op Maan
dag 28 Oct., heeft de zeer vele aanwezi
gen, door het bezielende woord van Pater
Borromaeus de Greeve, aangevuld door uit
stekende muzikale voordrachten, diep ge
roerd en hen nog lang stof tot nadenken
gegeven.
Jammer alleen, dat het onafgebroken roo-
ken zooveel van het mooie en goede bedierf.
Wij, Vrouwenbondsleden, gunnen de
mannen graag hun genoegens, maar op een
avond als deze, waarop zooveel ander en
beter genot geboden wordt, zou het rooken
toch wel achterwege kunnen blijven.
Wat zouden onze charitatieve vereeni-
gingen glunderen, u vindt er in deze ru
briek twee vermeld, als zij het bedrag aan
geld wat dien avond verrookt is, in hun
kas gestort kregen. Dat beteekende menig
warm stukje ondergoed voor hen die ge
brek hebben en menig toebereid wiegje
voor een kleine peuter die vandaag of mor
gen dit moeilijke leven in stapt. Een offer
tje brengen in dubbele zin, zichzelf iets
ontzeggen en anderen iets geven, verhoogt
het genot van zulke bijeenkomsten, niet
alleen voor onze katholieke mannen, maar
ook voor onze vrouwen.
L—
iriTERPAROCHIEELE
EEN REIS, EEN HULDE EN NOG WAT.
XIV.
Wie Kevelaar kent in het geroezemoes
van de Maria-devotie staat niet verbaasd
bij het aanschouwen der processies Dat
gaat er nu eenmaal huiselijk aan toe. Dien
Zondagmiddag trokken er vijf processies,
hetgeen natuurlijk gepaard gaat met veel
uiterlijk vertoon. Nuchtere Hollanders
kunnen er over debatteeren, maar die
eenvoudige menschen hebben 't bij het
juiste eind. O. L. Heer heeft Zelf gezegd te
doen als de kinderen, om daardoor in den
hemel te wippen. Strooi maar bloemen
langs den weg, kleed je maar feestelijk,
maak je processie tot een lust voor het
oog. Door het oog raakt het toch je hart.
Langzaam konden wij ons een weg ba
nen via de Kapelle-platz naar het Gezel-
lenhuis aan de Amsterdam-strasze. Daar
werd aller trek gestild met brood en
thee. Ook hier bleek weer het handig or
ganisatietalent, aan de Duitsche Kolping-
farrrilie eigen. Binnen twintig minuten
hadden tien menschen die 500 Hollanders
van alles voorzien, ja waren er zelfs en
kele groepen de stad in om „inkoopen" te
doen
Aan „devotie-artikelen" is er geen ge
brek. Typisch hoe in zulke plaatsen talrij
ke neringdoenden een bestaan vinden in
den verkoop van die duizend en één arti
keltjes, die immer berekend zijn op ieders
beurs. De rozenkransen zijn er in kam-
pioens-verscheidenheid te vinden, en plaat
jes en beeldjes vormen heele legioenen.
Maar ja, zoo is het toch ook in Rome en
Lourdes, in Lisieux en Beauraing, in Hei
loo en Roermond. En zoo zal het wel ge
weest zijn door alle tijden heen. Want re
ken er op, dat in vroeger jaren nog meer,
en vaak kwetsend, in devotie-artikelen ge
handeld is. Niets nieuws onder de zon.
Dit wil natuurlijk niet zeggen, dat zulk
een handeltje in-zich verkeerd was of is,
maar dat sommige uitwassen een wan
smaak hadden of hebben.
Zoo ongeveer vijf uur moesten de bus
sen weg, zoodoende bleef er weinig tijd
over om bekende plekjes te zoeken. Een be
zoek werd nog wel gebracht aan de kaar
senkapel en aan het middelpunt der Ma
ria-devotie, de genade-kapel. En ja, daar
zie je dan de Basiliek en het priesterhuis
en de bekende hotels, daar stond tegen de
deurpost geleund de bekende Anton Voss
met zijn markante kop, net een Apostel
uit Oberammergau. En zoo gaarne hadden
we nog wat met hém gepraat, die zoo
goed de historie van Kevelaar kent en die
kan vertellen zóó boeiend, dat zelfs de
dooden herleven.
Het was ten hoogste tijd voor de bus en
dus: vaarwel Kevelaar! Toen allen „binnen
boord" waren werd met een „treu Kol-
ping" afscheid genomen, vele handen wuif
den en dan begon de laatste etappe in
Duitschland.
In pijlsnelle vaart ging het in de rich
ting Kleef en het eentonige landschap
werd gelukkig gebroken door het berg
landschap, dat vanaf Nijmegen tot voorbij
Kleef komt. De hitte van dien middag ging
temperen en we kwamen allemaal tot de
overtuiging, dat je maar beter zoo'n rit kan
doen als het weer „houdbaar" is. Oei, wat
hebben we daar getranspireerd en....
dorst geleden.
De tocht ging langs Chranenburgh ver
der naar de grens. Daar weer hetzelfde
liedje. Zoo was de algemeene vraag, maar
neen, het ging nu vlugger. Aan te geven
was er niets (smokkelen mochten we niet)
en het doorzien en afstempelen der papie
ren was binnen een kwartier klaar...
Toen ging het met gejuich door de Hol-
landsche douane het vaderland weer in en
al zingend werd om zeven uur in den
avond Nijmegen bereikt. Daar werd af-
scheide genomen van bekenden en vrien
den, hoeratjes uitgebracht op de chauf
feurs engewacht op de veerpont.
SEVER US.
EEN WEDERWOORD.
Schrijven over „een reis en nog iets" en
dat „nog iets" kwalificeeren als „fanta
sie" kan ik onmogelijk „ruiterlijk" noe
men.
Wat zijn de fèiten? Wij reisden door
Duitschland met open oogen en goede
ooren. Wij hebben geschreven over het
geen wij gehoord en gezien hebben en onze
meening daarover gezegd. Eerste feit.
Tweede feit is dit. In Duitschland re
geert de N. S. D. A. P. Moesten wij dan de
N. S. B. bestrijden? Gansch niet noodig. Ja,
dat die twee familie van elkaar zijn in den
eersten graad is beroerd. Maar niet onze
schuld!
Een derde feit. Wij zouden de menschen
daar in moeilijkheden kunnen brengen.
Dat behoeft B. ons niet te vertellen, omdat
wij ook weten, dat door de N. S. D. A. P.
betaalde spionnen in ons land op „buit"
loeren. Maar"dat mag ons nooit beletten
de waarheid te zeggen!
En dan die „haat". Nooit is die gedachte
bij ons opgekomen. Wij hebben Katholie
ken zien afzakken tot de S. D. A. P. en het
communisme, zooals er nu afzakken tot de
N. S. B. Moeten wij bij het zien daarvan
hatelijk worden? Het zou heusch ons
slechtste wapen zijn. Neen, de liefde al
leen kan triomfeeren en daarom doen alle
katholieken wat onze Goddelijke Meester
deed op den Calvarie-top, bidden voor hen,
die dwalen in blindheid of in hoogmoed:
„Vader vergeef het hun, want zij weten
niet wat ze doen."
Ten slotte, het houden aan de leest.
Kent B. de leest voor alle Katholieken?
Dat is de richtlijn van onze Bisschoppen,
duidelijk omschreven in het Vastenman-
dement van 1934. Daaraan zal ook ik mij
houden, zooals ik mij er steeds, naar mijn
bescheiden meening, aan gehouden heb.
Dan doen wij aan het „politiek katholi
cisme" niet mee, dan houden wij vast aan
het dienende Kolping-familie! En dwalin
gen, waar ook, zullen wij blijven bestrij
den, open en eerlijk!
SEVERUS.
STUDIE- EN DEBATINGSCLUB.
De 2de bijeenkomst der Canisianen zal
a.s. Vrijdag zijn, in de bovenzaal. Onder
werp: de eeredienst in onze H. Kerk. Niet-
leden, die interesse hebben voor deze on
derafdeeling, zijn zeer welkom.
PALADIJNEN.
Dinsdagavond om half tien worden alle
kern-leden verwacht. Daar aller ijver noo
dig blijft moet ditmaal geen lid ontbreken.
Allen actief!
DE BOEKHOUD-CURSUS.
Allen, die zich als deelnemer gemeld héb
ben, krijgen binnen enkele dagen lesroos
ter etc. thuisgestuurd. Dan wordt ook ter
stond begonnen.
RAAD VAN BESTUUR.
Woensdagavond half negen vergadering
Raad van Bestuur.
