De start voor den kampioensrit van de K.N.M.V.
3)e £cicbclve6ou4omt
Een overzicht aan de startplaats voor den kampioensrit
K.N.M.V., welke Vrijdag te Tilburg is aangevangen
De laatste keuring voor de Wereldpluimveetentoonstelling ?e ondercommandant der Marine bood Vrijdag aan de officieren van den Griekenland ferug naar de monarchie. In de kazernes te
n 9 Amerikaanschen oorlogsbodem .Monagnan te Amsterdam een lunscn aan. Het Athene en andere plaatsen prijkt weer het portret van
welke te Brussel geopend is gezelschap aan den disch Koning George
De opritten naar de Willemsbrug over
de Maas te Rotterdam, die op ver
schillende plaatsen begonnen te scheu
ren, worden thans gerepareerd. Een
kijkje op het werk
De zoon van den Soesoehoenan van
Djokja aan het stuur tijdens den wegen-
zoekrit in den Gelderschen Achterhoek,
door de auto- en motorclub van het
Wageningsch Studentencorps gehouden
FEUILLETON.
HAAR MOEDERS
EVENBEELD
Naar het Engeisch van
LOUIS TRACY.
(Nadruk verboden).
17)
XX.
De vogel gevlogen.
Toen, den volgenden middag Sir Regi
nald Carshaw, met luchtigen stap en in blij
verwachten, in het pension kwam om zijn
gewone dagelijksche bezoeken bij Winifred
te hervatten, ontving juffrouw Goodman
hem met een ontsteld gezicht en een
eenigszins verward bericht.
„Den heelen nacht niet thuis geweest? U
kunt me toch zeker wel een nadere verkla
ring geven van die verbijsterende mede-
deeling?" riep hij uit. De schok van het
nieuws had de kleur van zijn wangen en
den glans van vreugde uit zijn oogen ge
dreven.
„O, mijnheer, ik weet niet wat ik zeggen
moet. In elk geval valt mij niets te ver
wijten."
„Maar lieve mensch, wie verwijt u iets?
Geef me een verklaring, een sleutel! Een
bruikbare inlichting van uv» kant spaart
misschien uren van vergoefsch zoeken."
„Wat moei ik u vertellen?" klonk het
hulpeloos- „Het arme schepsel huilde den
heelen dag alsof haar hart breken zou, na
dat mylady er geweest was."
„Mylady? Wat voor mylady?"
„Uw moeder, mijnheer. Heeft ze er u
niets van gezegd? Lady Carshaw was eer
gisteren hier en het kan niet veel pleizie-
rigs geweest zijn, wat ze tegen Miss Wini
fred gezegd heeft, dat de stumperd zich zoo
overstuur heeft gemaakt U hebt geen idee,
hoe ellendig het was om aan te zien, hoe.
Sir Reginald bezat de eigenaardige
eigenschap die vaak bij mannen met een
levendig temperament voorkomt dat hij
op momenten van hevige verrassing, ge
vaar of ernstige moeilijkheid plotseling een
toonbeeld van koele, beheerschte even
wichtigheid werd.
De verbazingwekkende onthulling om
trent het bezoek van zijn moeder, ge
voegd bij Winifred's onbegrypelk gedrag
van de laatste dagen, openbaarde hem iets
van wat zich achter zijn rug moest hebben
afgespeeld en het was alsof zich over den
vulkaan die in zijn ziel woedde, een dikke
ijslaag vormde. Er was zelfs een vriende
lijk lachje op zijn gezicht, toen hij juf
frouw Goodman verzocht zich niet op te
winden en er bij te gaan zitten.
„Laten we de zaak rustig bespreken",
stelde hy voor. „Vertel me alles wat u
weet: in de volgorde waarin de dingen ge
beurd zijn; ook schijnbaar onbelangrijke
kleinigheden. Doe uw best om niets te ver
geten en als u vermoedens in een of an
dere richting hebt, deel mij die dan vooral
mee. Hopenlijk kunnen we op die manier
de verwarde draden uit elkaar halen."
Juffrouw Goodman, gerustgesteld en
aangemoedigd door zijn kalmte, gaf daar
op een getrouw verslag van de gebeurte
nissen der laatste acht-en-veertig uur, voor
zoover die haar bekend waren.
Sir Reginald behoefde geen verklaring
voor de aanwezigheid van zijn moeder in
een deel van Londen, waar ze wellicht
nooit te voren een voet had gezet.
Natuurlijk was ze er in de volle glorie
van haar aristocratische verschijning heen
getrokken, overwoog hij, om een eenvou
dig. argeloos jong meisje, dat bedroefd
weinig wereld- en menschenkennis bezat,
te imponeeren en te overdonderen, om
dit arme kind te suggereeren dat ze haar
mooie, onbaatzuchtige liefde ten offer
moest brengen aan de grandiose plannen
die de moedertrots koesterde voor de toe
komst van haar zoon.
Van een „society"-standpunt gezien was
het misschien vergeeflijk, wat ze gedaan
had, maar ze zou spoedig genoeg tot de
ontdekking komen dat de kwestie nog an
dere kanten had. Er flitste even iets uitda
gends in Sir Reginald's oogen en de lij
nen om zijn mond verhardden, toen hij
daaraan dacht. Hij hield van zijn moeder.
Haar fouten waren die van haar milieu,
haar deugden die van haar eigen per
soon; ze had te lang in een broeikas ge
leefd om niet veel te verliezen van de
eerlijke, zuivere vrouwelijkheid, die haar
aangeboren was. Maar daarvoor bestond
een remedie.... hij alleen wist welke. De
vraag waarover hij zich op dit oogenblik
het hoofd brak, was, wie haar op de hoog
te kon hebben gebracht van zijn omgang
met Winifredzoo goed als zeker met
het vooropgezette doel om haar tot haar
wreeden stap te bewegen en hen op deze
wijze van elkaar te scheiden. Er moest een
bitrigeerenden vijand achter de schermen
aan t werk geweest zijnWat hij nu
wist, maakte ook Winifred's houding dui
delijker. Eerst het comediespel alsof ze
niet meer van hem hield; toen, bij zijn on
verwacht bezoek haar woorden: „Je wilt
weten of ik nog van je houd? Het antwoord
is ja, ja en nog eens ja. Je moet zoolang
blijven als je kunt vanmiddag en ik zal
heel, heel lief zyn, op voorwaarde dat je
me niet vraagt waarom ik je al dien on
zin vertelde...."
En dan haar aankondiging aan de hos
pita: „Ik ga morgen hier vandaan.voor
goed
Het was doorzichtig genoeg; ze wilde
zich verbergen, begraven was misschien
een beter woord, voor zijn liefde. En het
offer brengen van haar eigen liefde voor
hem, omdat haar ir 't hoofd was gepraat
dat dit voor zijn bestwil was
Maar één punt was niet helder.
„Ze zei dat ze morgen zou weggaan, niet
waar?" wendde hy zich tot juffrouw Good
man, „daarmee bedoelde ze dus van
daag?"'
„Dat zou ik denken", was het antwoord.
„Maar ik vind het raadselachtig, dat ze
gisteravond hals over kop de deur is uit-
geloopen, zonder een woord te zeggen en
haar hebben en houden hier gelaten heeft.
Alles is nog in haar slaapkamer, haar
kleeren, een paar sieraden en andere klei
nigheden. Wilt U ze zien?"
Een kort moment deed een gevoel van
discretie hem aarzelen. Maar wat het
zwaarst was, moest het zwaarst wegen, be
sliste hy spoedig. Wie weet, vond hij een
spoor. Hij antwoordde bevestigend en volg
de juffrouw Goodman, die hem in haar
eigen huiskamer ontvangen had, naar Wi
nifred's slaapvertrek.
„Ziet u maar, zelf", zei de hospita, toen
ze de deur geopend had, irze is er van
nacht niet geweest."
Sir Reginald voelde een brok in zijn
keel.er was iets ontroerends in de in
timiteit van deze meisjeskamer, dat hem
haast te machtig werd. Hij keek even
vluchtig rond en zei toen:
„Dank u, juffrouw Goodman. Ik geloof
niet, dat we hier veel wijzer worden. Mis
schien dat de zitkamer meer resultaat op
levert."
Ze gingen de zitkamer in. Op tafel stond
Winifred's kleme schrijfcassette. Nood
breekt wet, oordeelde hy weer, misschien
bevond zich hierin een aanwijzing. Hy
lichtte het deksel op en vond den brief
waarin de warenhuis-directie, die haar zoo
goed als aangenomen had, Winifred be
richtte bij nader inzien van haar diensten
geen gebruik te kunnen maken. Dat was
tenminste iets, al was het niet veeL Hij
stak den brief in zijn zak.... hij voelde
zich er in de huidigen omstandigheden
volkomen toe gerechtigd en nam zich
voor by de firma inlichtingen in te win
nen.
Den gefingeerden brief, die Winifred
weggelokt had, vond hy jammer genoeg
niet; dien had ze meegenomen. Maar hij
kreeg wel een ander epistel onder de oogen
dat misschien een spoor zou kruinen ver
schaffen. Want plotseling riep juffrouw
Goodman:
„Gunst, dat zou ik in de opwinding hee-
lemaal vergeten. Nu ik u met die brief bw
zig zie valt het me opeens in. De pedA
heeft nog wat voor miss Winifred ge
bracht nadat ze was weggegaan.'*
Ze liep haastig de kamer uit m kwaxa
terug met een ongeopenden brief.
(Wordt vervolgd
