De fraaie Kathedraal te Como, dateerend uit 1700, k door een zwaren brand
geteisterd. Een kijkje tijdens het nachtelijk blusschingswerk
H. H. de Koningin vertrok na haar verblijf van eenige dagen Maandagmiddag weer uit de hoofdstad.
De Koningin en de Prinses wuiven, gezeten In het statferijtuig, de juichende menigte toe
H. K. H. Prinses Juliana in de Watergraafsmeer
H. K. H. Prinses Juliana heeft Maandagmiddag in Oud-Watergraafsmeer de School tot opleiding van geleidehonden
voor blinden officieel geopend, waarna de hooge bezoekster met belangstelling de demonstraties volgde
FEUILLETON.
HAAR MOEDERS
EVENBEELD
Naar het Engelsch van
LOUIS TRACY.
(Nadruk verboden).
22)
„Ik heb altijd een gevoel gehad, dat het
geen droom was", bekende Winifred. „Het
was het was geen prettig gezicht."
„Hou dit vooral goed in het oog", ging
Sir Reginald op dringenden toon voort,
„vandaag en morgen zijn je laatste kansen.
Ze staan op het punt je naar Amerika te
brengen; wat dat betreft hoef je werkelijk
geen illusies over hun bedoelingen te ma
ken. Maar als het gebeurt, kom ik je ach
terna."
„U?"
„Ja ik. Maar wanneer je gaat, dan weet
ik niet zeker, of ik je daar kan redden,
zooals ik het in Engeland zou kunnen. Ik
ken Amerika absoluut niet, en de lui, die
jou in him macht hebben, wel. In dat
vreemde land kunnen ze mij gemakkelijk
schaakmat zetten! Dus Winifred dit is je
kans".
„Maar wat moet ik doen?" vroeg ze ver
schrikt, verontrust door zijn ernst.
„Nood breekt wet", verklaarde Sir Regi
nald Carshaw. „Tk heb een auto hier. Van
avond moet Je met me meegaan naar Li
verpool en vandaar per trein naar Londen.
Als je eenmaal een poosje in Londen te
rugbent, dan hoop ik dat je me zult wil
len toestaan een poosje voor je levenson
derhoud te zorgen iets, waartoe mijn
belangstelling in jou mij het volste recht
geeft totdat je een geschikte positie
hebt gevonden, zoodat je in je eigen be
hoeften kunt voorzien."
Winifred bedekte haar gezicht met de
handen en barstte in tranen uit.
„Dat zou ik nooit kunnen", snikte ze.
„Huil nu niet", troostte Sir Reginald,
„heusch, je moet het doen. Het is de
eenige uitweg. Je maakt je alleen maar zoo
overstuur, omdat je niet voldoende ver
trouwen in me hebt."
„O, ik vertrouw u volkomen, dat is de
zaak niet. Maar het is een heel ding, wat
u me daar voorstelt. Om zoo ineens met je
heele verleden te breken.Een week ge
leden kende ik nog niet eens!"
„Zie je wel, dat je me wantrouwt! Ik
ken jou net zoo goed, alsof we ons heele
leven vrienden zijn geweest. Eigenlijk heb
ik je in mijn onderbewustzijn altijd
gekend. Toe, huil nu niet. Zeg, dat je van
avond met me meegaat. Dat zal de beste
dienst zijn, die je jezelf ooit hebt bewe
zen en je zult me eeuwig dankbaar blij
ven, dat ik je er toe heb overgehaald."
„Maar niet vanavond! Ik moet even tijd
hebben om na te denken."
„Wanneer dan?"
„Misschien morgenavond. Ik weet nog
niet. Ik moet eerst met mezelf tot klaar
heid komen. Morgenochtend zal Ik in de
stad een brief voor "u posten, om u mee te
deelen
^Ja, als Je staat op uitstel, is bet niet
anders. Maar het is gevaarlijk, Winifred
het is gevaarlijk!"
„Ik kan er niets aan doen."
„Nu goed dan, morgenavond om precies
elf uur. Ik zal aan het eind van dit laantje
in mijn auto op u wachten als je brief
morgenochtend „ja" zegt? Afgesproken?"
„Ja."
„Denk er aan niets meebrengen, geen
kleeren, koffer, tasch of wat ook. Je sluipt
weg uit het hotel zooals je bent"
„Goed."
„Ik zal geen gelegenheid hebben je voor
dien tijd te spreken.
Sir Reginald brak abrupt den zin af.
Aan het eind van de laan verscheen een
lange, magere gestalte Miss Rachel
Craik.
Ze had Winifred van het hotel uit be-
spionneerd, omdat ze de zaak niet ver
trouwde na de gebeurtenissen van dien
middag en was haar achterna gegaan. Ze
had haar uit het oog verloren, maar nu
had ze haar weer teruggevonden.
Kalm, met een ondoorgrondelijk gezicht
kwam ze aangewandeld naar de plek, waar
Winifred én Sir Reginald stonden te pra
ten.
Op het moment dat de jongeman haar
zag, begreep hij, dat alles verloren was,
als hij niet onmiddellijk handelde en snel
fluisterde hij in Winifred oor:
„Vanavond of nooit! Beslis direct. Is het
ja?"
„Ja", fluisterde Winifred zóó zacht, dat
hij het maar net kon verstaan.
„Om elf uur.".
„Ja", fluisterde Winifred nogmaals.
Miss Craik was nu bij hen en zonder stil
te staan of het tempo van haar gang te ver
anderen, zei ze met een glimlachje: „Laat
ik je niet storen, Winifred."
Winifred, die haar heele leven onder de
plak had gezeten van de zure, strenge
„tante", trilde op haar beenen. Alle kleur
trok uit haar gezicht weg; een benepen
stemmetje antwoordde: „Ik kom tante", en
ze volgde de oude vrouw met een soort zie
lige gedweeheid op een meter afstand
Zonder een woord te wisselen liepen re
zoo tot aan den ingang van de „Gouden
Engel".
Daar bleef Miss Craik stilstaan.
„Bestel avondeten voor ons tweeën te
gen negen uur", commandeerde ze op haar
gewonen norschen toon. „Ik moet nog even
verder, maar tegen dien tijd ben ik wel
terug."
Winifred ging naar binnen en miss Ra
chel vervolgde haar weg naar het andere
logement van Paxton, „Het Zwijnshoofd".
Het was een onpleizierige verrassing voor
haar te vernemen, dat Veles niet thuis
was en Greyfoot evenmin. De kastelein
dacht, dat ze naar Liverpool waren gegaan,
maar hij wist het niet zeker ook niet
wanneer re terug zouden zijn.
Het eenige, wat miss Craik kon doen,
was haar ziel in lijdzaamheid te bezitten
en te wachten. Ze zette zich aan de tafel
in de gelagkamer; stijf-rechtop een toon
beeld van koud geduld. Geen blik of be
weging verried de wilde ergernis en de on
gerustheid, die m haar woedden.
De tijd kroop voorbij het sloeg acht
uur, negen uur Veles kwam niet Een
maal kwam het woord „dronkelap" in bit
ter gefluister over haar lippen verder
zat re daar maar voor zich uit te sta
ren, roerloos als een marmeren stand
beeld.
Eindelijk, over tienen, klonk er een on
gewoon geluid in de avondstilte van Pax
ton de nadering van een auto.
Het hield op voor het „Zwijnshoofd".
Een oogenblik later stapte de stoere, zwie
rige gestalte van Veles de gelagkamer bin
nen. Een sigaar mengelde in zijn mond en
in zijn oogen fonkelde de glinstering van
veel champagne. Hij was een groot lief
hebber van autorijden en was met een ge-
buurden wagen van zijn uitstapje naar Li
verpool teruggekomen.
„Wel verdraaid, Rachel, jij hier!" riep
hij uit.
„Ben je nuchter?" informeerde Rachel,
snel opstaande.
„Zoo nuchter als een pasgeboren kind."
Hij liet zijn hand met ruwe jovialiteit
op Miss Craik's schouders neerkomen en
haar oogen verzachtte een oogenblik, toen
zij naar zijn gezicht en krachtig figuur
keek want Ralph Veles was de eenige
zwakke plek in Miss Craik's verdord hart.
„Wat is er aam de hand?" vroeg Vetes.
„Je had hier moeten zijn", gromde ze.
„Alles kan verkeerd kopen. Er la een vent
achter Winifred aan; fit heb ben gwsrvapt,
toen ze stil in een laantje samen asesuien
te praten."
(Wordt rervoladX 1
De Engelsche vlootmacht in de Middellandsche Zee. Hs. Ms. .Renown" voor den ingang der Haven
van Alexandria
De propagandakern .Amsterdam" van het Zuivelbureau opende Maandag In de hoofdstad
een tentoonstelling, waar gedurende vier weken demonstraties zullen worden gegeven. Wet
houder dr. I. H. J. Vos, die de tentoonstelling opende, bekijkt de diverse uit zuivelproducten
bereide gerechten
De bekende schrijver en biograaf .Emil
Ludwig, die geruimen tijd in Abessynië
heeft gewoond, hield Maandagavond
in het Amsterdamsche Concertgebouw
een interessante voordracht over dit
land
