Sluiting der heide Kamers van de Staten-generaal.
3)e
De minister van Binnenlandsche Zaken, mr. J. A. de Wilde, heeft Zaterdag
de zitting 1934 1935 der Staten-Generaal in naam der Koningin gesloten
De heer P. M. J. L. Janssen te Maas
tricht, die benoemd is tot lid der
Provinciale Staten van Limburg als
opvolger van wijlen mr. H. Paulussen
Een interessant detail van de machtige
constructiewerken aan het Juliana kanaal
bij Born, dat door H M. de Koningin
otticieel geopend is
De voetbalcompetitie heeh weer een aanvang genomen. Blauw Wit klopte
Zondag in het Amsterdamsche stadion Feyenoord met 1—0. Moment voor
het doel der Amsterdammers
De Zuid-Afrikaansche cricketers hebben Zondag op het H.C.C.-terrein te den
Haag een wedstrijd gespeeld tegen het Nederlandsch cricketelftal. De gasten
betreden het veld
Ter gelegenheid van het zilveren ambtsjubileum van den
burgemeester van Maastricht, mr. L. B. J. van Oppen, is
Zaterdag in het Goeman Borgesiusplantsoen een borstbeeld
van den jubilaris onthuld Rechts: mr. Van Oppen
FEUILLETON.
HAAR MOEDERS
EVENBEELD
Naar het Engelsch van
LOUIS TRACY.
(Nadruk verboden).
9)
„Ja. Maar laat ik u op het hart druk
ken, dat u tegen niemand daar iets van
zegt. Bewaar een absoluut stilzwijgen over
alles wat wij hier besproken hebben. Ik
verzoek u dat niet alleen in het belang
van het onderzoek, maar ook in uw eigen
belang en dat van uw tante. En vóór alles,
wees niet bang en blijf kalm. Hebt u nie
mand bij wie u zoolang onderdak kunt tot
juffrouw CraikMr. Marshall zocht
naar woorden, om wat hij bedoelde zoo
zacht en verschoonend mogelijk te zeggen,
,,tot er wat licht in de zaak is gekomen?"
„N.... neen", snikte Winifred. Het was
plotseling gedaan met haar zelfbeheer-
sching en ze was in een krampachtige huil
bui uitgebarsten. „Ikik sta heelemaal
alleenik heb niemand in de wereld
als tante Rachel."
De commissaris kwam uit z*n stoel en
klopte haar bemoedigend op den schou
der.
„Kom, kom", troostte hij „je hebt je
ferm gehouden blijf nu verder ook dap
per! Het is heel goed mogelijk, dat deze
onaangename toestand niet langer dan een
paar dagen duurt. U zelf zultniet meer met
verhooren lastig gevallen worden en om
te zorgen,, dat u zich niet angstig hoeft te
voelen als u 's avonds en 's nachts alleen
in huis bent zal ik de politie in Southwark
opdracht geven een oogje in 't zeil te hou
den. Wees nu een flinke meid en laat je
niet door de moeilijke omstandigheden
neerdrukken."
Afgezien van de door den commissaris
genoemden reden zou de politie toch in de
komende dagen speciale oplettendheid wij
den aan perceel Henry Street 7, maar dat
nam niet weg, dat zijn welgemeende vrien
delijkheid haar kalmeerende uitwerking
niet miste en Winifred's tranenvloed begon
te verminderen.
„Hier is het briefje voor de firma Page",
ging Mr. Marshall voort, „eh als ik u een
goeden raad mag geven, zoek dan zooveel
mogelijk afleiding in uw werk, dat is de
beste manier om tijdelijke moeilijkheden
te vergeten." Hij stak haar de hand toe.
„Dag Miss Bartlett, 't beste hoor! Wilt u
naar Whitefriars terugwandelen of zal ik
u met een auto laten brengen?"
„Ikik ga liever loopen", hakkelde
Winifred.
Ze snakte er naar om alleen te zijn, om
de orde te kunnen herstellen in het losge
broken tumult van haar gedachten. En en
kele minuten later was ze opnieuw in den
helderen zonneschijn van het Embank
ment.
VI
De ridder uit het sprookje.
Maar hoe ze haar hersens ook inspande,
het gelukte de arme Winifred niet een weg
te vinden uit den doolhof van angst en
geheimzinnigheid, waarin Mr. Marshall's
onthullingen haar zoo plotseling hadden
neergezet. Vergeefs probeerde ze een aan-
knoopingspunt met betrekking tot haar tan
te te zoeken in de laatste courantenberich
ten over de misdaadhet blad, dat ze
in de middagpauze gekocht had en dat ze
in de hand had gehouden, toen ze in het
directiekantoor ontboden was, hield ze ook
nu nog werktuigelijk omklemd.... maar
nu ze het openvouwde, dansten de letters
haar voor de oogen. Neen, dat gaf ook
niets; met een moedeloos gebaar liet ze de
krant op straat vallen en dwong zich den
raad van den vriendelijken commissaris
op te volgen: flink aan het werk te gaan
en op die manier trachten ontspanning voor
haar verwarde, stormachtige gedachten te
vinden.
Toen ze de expeditie-afdeeling binnen
kwam, drong het direct tot haar door, dat
ze het voorwerp van veelbeteekenende
blikken en schichtig-gefluisterde opmerkin
gen was. Maar ze negeerde dat. Miss Sugg
en mr. Fowle, die hier natuurlijk weer
rondzwierf, zeiden anders dan ze had
verwacht geen van beiden wat tegen
haar; alleen meende Winifred een boos
aardig lachje op het gezicht van de gehate
slavendrijfster te ontdekken.
Ze slaagde er in haar volle aandacht bij
haar werk te houden en de uren gingen
voorbij, vlugger dan ze had durven hopen.
Zoo werd het zes uur en ze stond op het
punt met een troepje andere meisjes het
gebouw te verlaten meisjes, op wier lip
pen den heelen middag bijna onbedwingba
re vragen gebrand hadden toen haar
voor de tweede maal verzocht werd op
kantoor te komen.
Een bediende overhandigde haar een
groote enveloppe en ze voelde direct, dat
er geld in zat.
„Uw loon tot vandaag en een week sa
laris als schadevergoeding voor het niet
in acht nemen van den opzeggingstermijn"
legde de jonge man uit.
Ze was dus ontslagen!
Een ander type meisje als zij, zou mis
schien ineengekrompen zijn onder dezen
genadeslag. Maar Winifred Bartlett was
van ander hout gesneden! Ze begreep, dat
het doelloos was, iets tegen den bediende
te zeggen, dus verzocht ze energiek een
onderhoud met den directeur-generaal in
eigen persoon.
De bediende kwam na eenige oogenblik-
ken terug met een afwijzend antwoord.
Maar de ondernemende Winifred liet zich
niet zoo gauw uit het veld slaan. Ze stuur
de den boodschapper naar het heilige der
heiligen terug met de schriftelijke verkla
ring van Mr. Marshall, want ze meende te
mogen veronderstellen, dat haar ontslag
een gevolg was van haar bezoek aan Scot
land Yard.
Nogmaals keerde de bediende terug; met
het briefje en een verschrikkelijk-officieel
klinkende mededeeling: „De directie draagt
mij op u te zeggen, dat zij uw opheldering
volkomen accepteert, maar dat zij uw dien
sten niet verder noodig heeft."
Hoe kon het eigenlijk ook anders! Alsof
de verklaring zelfs van een hooggeplaatst
en gerespecteerde politie-ambtenaar als Mr.
Marshall het ontzettende feit zou kunnen
uitwisschen dat een smet was geworpen
op de achtenswaardige firma Page, door
dat in de avondbladen haar ongerepte naam
in verband was gebracht.... in een zeer
verwijderd verband overigens en door toe
doen van een van haar allernederigste em
ploy é'smet het schandelijke misdrijf,
waarvan Londen op het oogenblik vol was.
Het jonge meisje stapte resoluut de straat
op. Maar er was iets in haar gezicht, dat
haar wachtende collega's waarschuwde uit
haar buurt te blijven, ofschoon zij vergin
gen t%n nieuwsgierigheid.
Ze zagen haar vlug naar Blackfriars loo
pen en daar de betrekkelijke afzondering
van een bus opzoeken. Maar ze zagen ook
nog wat anders: namelijk mr. Fowle, die
uit de portiek van een café te voorschijn
schoot, een taxi aanriep, en wegreed in
dezelfde richting als de bus waarin Wini
fred had plaats genomen.
„Hij woont anders niet in „De Elephant",
merkte een van de meisjes op. „Hij heeft
kamers in Kilburn. Ik wil er wat onder
verwedden, dat hij Winifred achterna
gaat."
„Ja", voegde een ander er bij, „het is
zoo duidelijk als iets, dat hij stapeldol op
haar is. Als je alleen maar bedenkt, hoe
hij zich er vanmorgen mee bemoeide, toen
die oude kat haar te pakken nam omdat
ze te laat was."
„Dan heeft hij toch een rare manier om
zijn liefde te toonen", meende de eerste
spreekster; „want het is zijn werk, dat ze
ontslagen is."
„Kom nou, daar heeft h ij toch geen
schuld aan?"
(Wordt vervolgd").
