RADIO-PROGRAMMA'S
MAANDAG 19 AUGUSTUS 1935
DE LEJDSCHE COURANT
DERDE BLAD - PAG. i
Belgische prinsjes
weer thuis.
R.K. Ver. v. Kraamverzorging voor
alle gezindten te Leiden en Omstreken
Plaatsing-Bureau Boerhaavestr. 30
▼erleent hulp door gediplomeerde krachten
Geopend eiken DINSDAG- en DONDERDAG
MIDDAG van 2—4 UUR tot het ver
strekken van de gewenschte inlichtingen,
aanmelden van contribueerende leden en
aanvragen voor kraamhulp - Telef. 3420
Aanvragen (schriftelijk) adres Boerhaavestr. 30
4828
dagmiddag om vier uur aan het Zuidsta
tion van Brussel binnengereden. Blond,
de zonnige haren, met bruin gebrand de
frissche gezichtjes en groen hun manteltjes.
Op de juichkreten van de tientallen op
dringende reizigers, die zich op het zes
tiende perron bevonden, kreten van „Vive
les Princes", antwoordden de kinderen,
deels frank deels bedeesd met het wuiven
van hun handjes. En toen stonden zij met
een temidden van het vriendelijke ge
drang.
Het aantal belangstellenden groeide
steeds aan. De stationschef nam spoedig de
leiding en maakte een opening vrij. Enkele
stationsbedienden, geholpen door agen
ten, vormden in een oogwenk een haag en
daar stappen zij, de blonde, bruine prins
jes, elk aan een hand van de gouvernante;
het prinsesje geeft bovendien de hand aan
den hofdokter. De andere hofdignitarissen
volgen met achter zich de opdringende be
langstellenden.
Het moet een goede vrouw zijn geweest,
die slechts de ingeving van haar hart volg
de om onprotooolair tot het kleine prinsje
Boudewijn het woord te richten. Wat zij
tot het prinsje heeft gezegd, kon ik in het
algemeen opdringen niet verstaan, maar ik
hoorde het prinsje fier antwoorden, in het
zuiverste Nederlandsch: „Ik praat Hol-
landsch!"
Reeds ging het druk omringde gezel
schap verder. De Hollandsche dame liet
zich overrompelen en in de achterhoede
hoorde ik haar nog blijde stamelen: „Heer
lijk, wat een schatten".
Buiten het station stonden de hof-auto's
en er omheen een driedubbele kring van
nieuwe belangstellenden, die de beide ko
ningskinderen bejubelden. Nog één oogen-
blik en het vriendelijk onthaal zou voorbij
zijn.
Den fotografen wordt nog even toege
staan een kiek van de vorstenkinderen te
maken. De gouvernante poogt tevergeefs
ernstig te kijken en haar glimlach te over
winnen.
Zien ze er niet stralend uit?
Burgemeester v. d. Mortel en majoor v.
d. Heuvel hadden het inmiddels over de
kinderen. „Zien ze er niet stralend uit?"
riep triomfantelijk de burgemeester van
Noord wijk en majoor v. d. Heuvel beaamt
het, terwijl hij dankwoorden spreekt na
mens de Belgische vorsten.
Toen stapten de kinderen in den hof-
auto met de gouvernante en den paleis
commandant en weg reed de wagen, ter
wijl de prinsjes nog hartelijk de Holland
sche gasten met hun hand toewuifden. De
aanwezigheid van den hofdokter was
slechts pro-forma geweest. Generaal Blan-
pain en burgemeester v. d. Mortel namen
nog afscheid en een tweede hofauto reed
voor, waarin de koffers en het kinderspeel
goed werden geladen, bovenop het een
voudige, reeds verkleurende roode strand-
autotje van prins Boudewijn en de kinder
fiets van het prinsesje Josephine Charlotte.
Twee prinsjes hebben een heerlijke
vacantiereis doch ook een studiereis ge
maakt. Prins Boudewijn's triomfantelijke
uitroep was eigenlijk het beste dankwoord:
„Ik praat Hollandsch!"
GEMENGDE BERICHTEN
DE ONBEWAAKTE
OVERWEGEN.
HET ONGELUK BIJ ARKEL.
De auto door den trein meegesleurd en
totaal vernield.
Omtrent het ongeval op den onbewaak-
ten overweg bij Arkel vernemen wij nader,
dat dit ongeval geschiedde met den D-trein
107 uit de richting Gorinchem.
Een ooggetuige verhaalt hoe na een slag
de trein, die daar ter plaatse een snelheid
van 90 K.M. had, tot stilstand kwam, na
dat de machinist zand op de rails had la
ten loopen.
Vreeselijk was de aanblik. De auto was
totaal vernield en men ging op onderzoek
uit, of er zich nog personen in den wagen
hadden bevonden. Na eenigen tijd ontdekte
men de lichamen van twee personen in de
langs den weg stroomende Wetering. De
slachtoffers waren door de ruit van de
cabine in de sloot geslingerd. De 14-jarige
G. Gons, wonende te Arkel, bleek reeds
overleden, terwijl de chauffeur, de heer A.
Kooi, eveneens wonende te Arkel, zwaar
gewond was.
De slachtoffers werden, nadat genees
kundige hulp was verleend, met denzelf
den trein, die ongeveer 42 minuten vertra
ging had, naar Gorinchem vervoerd. Daar
werd de heer Kooi, evenals het stoffelijk
overschot van G. Gons, naar het zieken
huis overgebracht.
Op het terrein van het ongeval waren
aanwezig de burgemeester van Gorinchem,
de heer Kooistra, de inspecteur van poli
tie, de heer Velthuysen en verschillende
doktoren.
Ook het tweede slachtoffer
overleden.
Ook het tweede slachtoffer, de chauf
feur A. Kooi uit Arkel, is aan de bekomen
verwondingen overleden. Hij was gehuwd
en vader van drie kinderen.
FIETSENDE VROUW DOOR TREIN
GEGREPEN EN GEDOOD.
Zaterdagmiddag om kwart vóór vier is
op den onbewaakten spoorwegovergang aan
den Enkweg te Wengelo (gem. Wijhe) een
ernstig ongeval gebeurd, dat aan mej. J.
BerendsIttersum uit Wengelo het leven
heeft gekost.
Zij wilde zich op dat tijdstip per fiets
naar haar familie begeven, die in dezelfde
gemeente aan den overkant van den IJsel
woont. Haar man en de andere gezinsleden
waren daar reeds, zoodat zij het laatst de
woning verliet. Niet ver van haar huis
moest zij een onbewaakten overweg over
steken en daarbij heeft zij blijkbaar geen
acht geslagen op den sneltrein Deventer
Zwolle, die in volle vaart naderde.
De ongelukkige werd door den trein ge
grepen en een twintigtal meters meege
sleurd, waarna zij in een sloot terecht
kwam. Zij was op slag dood, hetgeen ge
constateerd werd door een militairen dok
ter, die met den trein reisde.
Het lijk werd naar de woning van een
buurman gebracht, daar in de boerderij van
Berends niemand thuis was.
Het uitzicht ter plaatse was zeer goed.
MAN DOOR TREIN GEDOOD.
Zaterdagmiddag omstreeks 5 uur is de
40-jarige A. Nieuwenhuis, wonende te
Zuuk, gemeente Epe, op een onbewaakten
overweg aldaar door een trein, komende
van Apeldoorn, gegrepen en op slag ge
dood.
DINSDAG 20 AUGUSTUS
Hilversum, 301 M.
KRO-Uitzending
3.009.15 en 10.00 Gram.pl.
11.30—12.00 Godsd. halfuur.
12.15 Gram.pl.
12.30 Orkestconcert.
I.30 Gram.pl.
2.00 Voor de vrouw.
3.004.00 Gram.pl.
4.00 H.I.R.O.
5.10 Schlagermuziek en Gram.pl.
7.15 Lezing. Gram.pl.
8.00 Berichten. Gram.pl.
8.15 Koorconcert.
8.30 Orkestconcert.
9.00 Causerie.
9.15 Koorzang.
9.30 Orkestconcert.
10.15 Gram.pl.
10.30 Berichten.
10.3512.00 Gram.pl.
Hilversum 1875 M.
AVRO -Uitzending
8.00 Gram.pl.
9.00 Ensemble Carel Alberts.
10.00 Morgenwijding en Gram.pl.
10.30 Vervolg ensemlebconcert.
II.00 Declamatie.
11.30 Orgel en viool.
12.30 Kovacs Lajos en zijn orkest.
I.15 De Octophonikers.
2.15 Omroeporkest. In de pauze: Decla
matie.
4.15 Radio-kinderkoorzang.
5.00 Voor de kinderen.
5.30 Lyra-Trio.
6.15 AVRO-Decibels.
6.30 RVU. Causerie.
7.00 Vervolg AVRO-Decibels.
7.30 Kamermuziek door het Nederland-
sche Trio.
8.00 Berichten.
8.05 Omroeporkest.
9.00 Gram.pl.
9.30 Uit het Kurhaus, Scheveningen: De
Boswel! Sisters m.m.v. de Rambiers.
10.30 Kovacs Lajos' orkest.
II.00 Berichten, waarna Gramofoonmu-
ziek.
Droitwich, 1500 M.
10.3510.50 Morgenwijding.
11.05 Orgelspel.
12.20 BBC-Northern-orkest.
I.20 New Victoria-Cinema-orkest.
3.05 Fr. Biffo's kwintet.
4.35 Bronkhurst Trio.
5.35 Alfredo Campoli's orkest.
6.55 Het Casani Club orkest.
7.50 Sopraan en bariton.
8.20 BBC-Symphonie-orkest.
10.20 „In the shadow of the Taj", spel
10.40 L. Bridgewater's kwintet.
II.3512.20 Dansmuziek.
,3 a d i o-P a r i s", 1648 M.
12.35 Orkestconcert.
9.30 Concert uit Salzburg.
1.0512.35 Dansmuziek.
Kalundborg 1261 M.
12.202.20 Strijkensemble.
3.20 Omroeporkest.
8.20 „King Lear", sjel van Shakespeare.
10.35 Omroeporkest.
Keulen, 456 M.
6.50 Orkestconcert.
11.20 Schrammelmuziek.
12.20 Orkestconcert.
2.35 Folkl. programma.
4.20 Piano-recital.
5.20 Orkestconcert.
8.30 Omroepkwintet, trio en solisten.
9.35 Literair-muzikaaal programma.
Rome, 421 M.
9.00 Orkestconcert.
10.20 Kamermuziek.
Brussel, 322 en 484 M.
322 M.: 12.20—2.20, 5.20, 6.35 ei 7.35
Gram.pl.
8.20 Symphonieconcert en Radio-tooneel.
10.30—11.20 Gram.pl.
484 M.: 12.202.20 Het Constantin-orkest.
5.20 Dansmuziek.
6.20 Gram.pl.
6.50 Zang.
7.20 Gram.pl.
8.20 Het Kedroff-kwartet.
9.20 Voordracht.
10.10 Gram.pl.
10.3011.20 Slavische muziek.
Deutschlandsender, 1571 M.
8.30 „Der Sommer", gedichten met mu
ziek.
9.20 „Der betrogene Kadi", opera van
Gluck.
10.20 Berichten.
10.50 Viola-recital.
11.05 Scheepsweerbericht.
11.2012.20 Het Fehse-kwartet.
Gemeentelijke Radio-Distributie
te Leiden
3eProgramma.
8.00 Keulen.
8.409.20 DeutschLs.
10.20 Keulen.
12.20 Brussel. Vil
14.20 Deutschl.s.
15.20 London Reg.
Pl.m. 16.20 DeutschLs.
17.20 Brussel, VI.
19.20 Brussel, Fr.
19.50. Diversen.
20.20 Keulen.
21.30 Weenen.
22.50 Leipzig.
4de Programma.
8.05 Parijs Radio.
10.35 Droitwich.
18.20 Diversen.
18.45 Droitwich.
22.05 Beromunster.
22.40 London Reg.
Tuinpraatje uitgesteld tot 3 Septem
ber a.s.
VRACHTAUTO SLIPT OP TRAMRAILS.
Eén doode, twee zwaar gewonden.
Zaterdagmorgen is op de Zandschestraat
te Huissen een ledige vrachtauto, komende
van Gendt (Over Betuwe) op de tramrails
geslipt. Door het slippen van den wagen
schoten de kettingen, waarmede de klep
vastzat, los. Hierdoor en mede door den
schok, welken de vrachtauto kreeg, vielen
vier knechts van een fruitkooper uit Gent,
die op weg waren om fruit te laden, op den
grond. Een der knechts moest met een
ernstige schedelbreuk naar de Cremerstich-
ting te Huissen worden overgebracht, waar
hij is overleden. Een andere knecht be
kwam eveneens een schedelbreuk. Hij werd
by boer Tonk binnengedragen, vanwaar
hij, nadat hulp was geboden, naar zijn wo
ning in Gent is overgebracht. De beide an
dere personen bekwamen minder ernstige
verwondingen. Nadat door een dokter hulp
was verleend, zijn zij naar Gent vervoerd.
De chauffeur bekwam geen letsel.
VROUW DOOR TRAM DOODGEREDEN.
Zaterdagmiddag te kwart over een is een
ongeveer 60-jarige vrouw, doordat zij on
voorzichtig overstak, op het Van Limburg
Stirumplein te A'dam door een motorwa
gen van lijn 14 gegrepen. De bestuurder
zag het gevaar, belde hevig en remde zoo
sterk mogelijk, doch de vrouw lette blijk
baar op iets anders en liep door. Een on
geluk was niet meer te voorkomen. De tram
moest worden opgevijzeld. De vrouw was
zeer ernstig gewond en is tijdens het ver
voer naar het ziekenhuis overleden.
Bruingebrand en Neder
landsch sprekend.
Zaterdagmiddag ongeveer een uur zijn,
zooals reeds gemeld, de Belgische Konings
kinderen, per auto van burgemeester Van
de Mortel en vergezeld van Sabine en Jan
Hein van de Mortel, uit Noordwijk vertrok
ken naar Den Haag, vanwaar zij met den
trein van 7 u. 47 naar België zijn terugge
keerd, vergezeld van burgemeester Van de
Mortel.
Voor het vertrek der Koningskinderen
uit Noordwijk was van de zijde van het
publiek vrij veel belangstelling. De Belgi
sche Prins en Prinses werden hartelijk ge
groet.
Zaterdagmorgen is het detachement rijks-
veldwacht, dat tijdens het verblijf van
Prins Boudewijn en Prinses Josephine
Carhlotte was belast met de bewaking, af-
gepresenteerd, waarbij burgemeester Van
de Mortel de rijksveldwachters voor hun
hulp heeft bedankt en ter herinnering foto's
van het verblijf der Belgische koningskin
deren te Noordwijk heeft aangeboden.
Zaterdagmorgen te pirn. 10 uur werd
door den heer Stumpel Jr. (zoon van nota
ris Stumpel) en den heer Jan van Kan ten
huize van burgemeester v. d. Mortel na
mens den heer Jansen, scheepsbouwkundi
ge te Druten, Prins Boudewijn een prach
tig miniatuur zeiljacht aangeboden als
aandenken aan Noordwijk.
Het jacht, dat vervaardigd is op de
scheepswerf te Druten, is een prachtwerk
uit eikenhout vervardigd, met volle zeilen
opgetuigd en wit geschilderd. Op de boeg
is met koperen plaatjes opgelegd 't woord
Zuiderbad en op den achterspiegel het
woord Prins Boudewijn. Het geschenk
werd dankbaar aanvaard.
Omtrent het vertrek uit Den Haag
schreef een correspondent van „De Tele
graaf":
Even voordat de internationale trein on
der de overkapping binnenreed, begaf het
gezelschap zich naar de andere zijde van
het perron, waar de eerste wagen van de
pullman zou stilhouden. Voorop de twee
meisjes, prinses Josephine Charlotte en
Sabine van de Mortel, in druk gesprek
nog, met den burgemeester, dan Jan Hein
van de Mortel met de kinderjuffrouw der
Noordwijksche burgemeestersfamilie en
achteraan de kleine prins Boudewijn aan
de hand van zijn Hollandsche gouvernante.
De trein rolde voor, de koningskinde
ren omhelsden hun Hollandsche speelka
meraadjes, met wie zij zoo'n heerlijke va-
cantie aan zee hebben doorgebracht, hand
drukken werden gewiseld en dan stapte
het kleine gezelschap in, het Belgische
prinsesje en prinsje met hun kinderjuf
frouw en burgemeester Van de Mortel, die
zijn jeugdige gasten tot Brussel zou verge
zellen.
Op het perron klonk een hartelijk hoera
en toen de trein zich na het korte opont
houd weer in beweging zette, wuifden de
twee kleine reizigers enthousiast tegen de
acHterbl ij venden
Dat was het laatste wat Den Haag zag,
twee kinderen vroolijk en opgewekt, dat
ze op reis gingen, wuivend met breeden
armzwaai achter het venster van den pull
manwagen, waarvan de voorste helft ge
reserveerd was. Twee eenvoudige vroo-
liike kinderen, die na een heerlijke yacan-
tie, toch ook weer erg blij zijn, naar huis
te gaan.
Aankomst te Brussel.
Blond, bruin en groen, schreef de „Te
legraaf" zijn de Belgische prinsjes Zater-
FEUILLETON.
DE MAJESTEIT VAN
HET RECHT
Naar het Amerikaansch van
MELROD DANNING.
(Nadruk verboden).
26)
Na een poos vertelde hij het haar, met
doffe stem, die zelfs niet trilde, maar ge
heel toonloos en zonder uitdrukking was.
Hij deelde haar mede, hoe hij geroepen was
en wat voor geschiedenis kolonel Monroe
hem verteld had; hoe Jackson geweigerd
had, uit te leggen, hoe het halssnoer in
zijn zak was gekomen en ook niet zeggen
wilde of hij wiist, dat het snoer in zijn zak
was. Verder hoe de rechter hem had weg
gestuurd, opdat hij er vanzelf toe komen
zou naar zijn vader terug te keeren en al
les te bekennen. Toen hij uitgesproken
had, bleven ze zwijgend zitten, 't meisje
steeds niet begrijpend en niet overtuigd
en de man in gedachten weer bij zijn zoon,
zoekend en speurend naar een oplossing van
het mysterie.
Op 't laatst wendde hij zich tot Virginia
en legde zijn hand op de hare.
„Kindjelief, me moeten dit samen door
maken. Er is geen uitweg, maar, wil je
me af en toe eens komen opzoeken? En
mag ik eens bij jou komen? Wees er van
overtuigd, dat je mij niet verloren hebt en
laat mij voelen, datik jou niet kwijt
ben. Mijn zoon, mijn zoon ben ik kwijt,
maar jij wilt toch nog wel mijn dochter
zijn, is 't niet?"
Met oogen, door tranen verblind, had
Virginia haar belofte gegeven. Toen ze
wegging, keerde ze zich bij de deur om en
zag hem in elkaar gedoken zitten, in de
zelfde houding, als waarin ze hem gevon
den had.
Hierna ging ze vaak naar den rechter,
als hij aan 't gerechtshof geen plichten te
vervullen had, zoodat zij elkaar in de vol
gende weken veel nader kwamen. Dan
wandelden ze op en neer in den tuin van
den rechter, vaak hand in hand, of hij
met zijn hand op haar schouder en praat
ten dan over onbelangrijke dingen. Ze
noemden Jackson niet meer, want geen
van beiden kon over hem spreken, tenzij
't ergens goed voor mocht zijn, maar bun
onuitgesproken verdriet bond hen teza
men.
Virginia vertelde de rechter van Lloyd
en vroeg haar te raden, maar 't was niet
eenvoudig er iets aan te doen. Ze ver
zocht den rechter Lloyd op te zoeken en
zijn invloed op hem te doen gelden, maar
toen rechter Kent er heen ging en Vir
ginia zich naar Lloyd's kamer begaf om
hem te zeggen, dat de rechter hem wilde
spreken, werd Lloyd opeens zoo razend en
zoo doodsbang, dat ze die twee niet bij el
kaar had durven brengen.
Rechter Kent stemde er eindelijk in toe
zijn macht als Lloyd's voogd te doen gel
den en zijn toelage in te houden, maar
zelfs dit maakte geen verschil. Na de eer
ste paar dagen, had Lloyd wel niet zoo
zwaar gedronken, maar toch was hij zel
den nuchter en 't inhouden van zijn toela
ge had hem zóó nijdig op Virginia gemaakt,
dat hij heelemaal geen woord meer tegen
haar zei en ook zijn gewoonten niet ver
anderde. Waar hij het geld vandaan kreeg,
kon ze niet begrijpen. Zij miste verschei
dene van haar eigendommen, zelfs een paar
byouterieën uit zijn kamer en uit die van
haar, maar dat durfde zij den rechter niet
vertellen, *t zou hem toch niet gelukt zijn
Lloyd tegen te houden.
In de weken, die volgden had er een
eigenaardige verandering in den rechter
plaats gegrepen. Tot diien dag had hij be
kend gestaan als één van de kundigste en
billijkste rechters in Virginia en hij stond
ook bekend om 't feit, dat hij, waar 't ver-
eenigbaar was met recht en billijkheid,
mededoogen had, maar nu liet hij de over
treders, die voor hem gebracht werden,
hun noodlot koelbloedig ondergaan, de rech
ter was nu zoo stug, als de wet het maar
toestond.
Maar Virginia wist beter. Toen hij von
nis geveld had over een neger en deze
schuimend van woede in zijn cel terug was
gevoerd, had de rechter een poos zwijgend
thuis gezeten, was opgestaan, had zijn
hoed genomen en was weer naar de stad
gegaain. 's Nachts vonden de wanhopige fa
milieleden van den schuldige een mand vol
eetwaar, of een enveloppe met geld op de
stoep of over den drempel geschoven en
wie de gever was, kwamen ze nooit te we
ten.
Maar Virginia wist het en ze hielp den
rechter met dit werk blij dat zijn hart niet
dood was, blij iets te hebben, waf haar ge
dachten afleidde.
Eens, toen ze den rechter kwam bezoe
ken, trof ze hem heen en weer loopend in
zijn studeerkamer, met een open brief in
de hand. Ze begreep aan de uitdrukking
van zijn gezicht, dat hij een belangrijke be
slissing moest nemen en ze ging voor het
raam zitten wachten tot het oogenblik ge
komen was, dat hij den brief neerleggen
en tegen haar spreken zou.
Terwijl ze daar zat, vroeg ae zich bezorgd
af hoe lang de gezondheid van den rechter
't bij zijn tegenwoordige levenswijze zou
uithouden, want Jonathan had haar, met
tranen in de oogen verteld, dat de oude
man haast niets at en ze wist, dat de rech
ter altijd door het huis dwaalde, terwijl de
eenzaamheid hem steeds meer begon te
drukken.
Toen hij zich eindelijk tot haar wendde
en haar den brief gaf, las ze hem en keek
hem toen belangstellend aan. De brief was
van een anderen rechter en deze behelsde
't verzoek of rechter Kent voor eenige
maanden zijn werkzaamheden aan de recht
bank in 't naastbije Evansville wilde over
nemen.
„Natuurlijk moet u gaan. ,Ik.... ik zal
u missen vader, maar een verandering zal
u, dunkt mij goed doen, u gaat toch?"
De rechter wilde liever niet gaan. Hij
wilde haar liever niet alleen laten, maar hij
moest toegeven, dat hij niet erg goed in
orde was. 't Huis was somber wat een
zaam ook misschien en op 't laatst kreeg
Virginia haar zin en de rechter schreef,
dat hij het werk zou overnemen en graag
zijn vriend wilde helpen, een overweging
die van veel invloed was geweest, hoewel
hij dit niet toegaf.
't Meisje ging weg, zich wel wat een
zaam voelend, maar gerust door de over
tuiging, dat de verandering goed voor zijn
gezondheid, mogelijk zelfs zijn behoud zou
zijn, want de rechter was niet jong meer
en deze slag was een zware geweest.
En vreemd genoeg ontving Lloyd juist
dien avond Jackson's brief.
Virginia nam den brief in ontvangst en
met verdubbelde smart herkende zij het
handschrift. Een brief van Jackson, niet
aan haar!
Maar ze bracht den brief in zijn kamer
en liet hem daar liggen. Den volgenden dag
nadat rechter Kent naar Evansville ver
trokken was en haar alleen had gelaten,
ging ze naar Lloyd'skamer, nam den brief
en overhandigde hem dien terwijl hij in
bed lag.
„Lloyd, deze is gistetavond voor je ge
komen. Hij is van Jacksom Maak hem als
jeblieft open en vertel me, wat er in
staat."
Bij het hooren van deze woorden zat
Lloyd plotseling met een doodsbleek ge
zicht rechtop in bed en griste haar den
brief uit de hand.
„Blijf er af", schreeuwde hij, „ik bedoel
ga weg Gine en laat me alleen, wil je?"
Virginia ging en liet hem tien minuten
alleen, wat lang genoeg voor hem was, om
den brief te lezen, maar langer kon zij 't
niet uithouden.
Toen ze weer naar binnen ging, vond ze
Lloyd nog in bed, trillend en met een ver
trokken gezicht, maar van den brief geen
spoor!
„Lloyd, wat heeft hij geschreven? Waar
is de brief? Toe, mag ik hem alsjeblieft le
zen?"
Lloyd staarde haar een oogenblik als ver
suft aan. 't Viel hem tegenwoordig soms
moeilijk zijn gedachten te concentreeren.
Toen snauwde hij haar plotseling toe:
„Hij zei niets, hijh\j wou wat geld
leenen."
„O, Lloyd, toe waar is de brief? Laat
hem mij toch lezen. Waar is hij? Maakt hij
't goed?"
„Je kunt dien brief niet lezen."
„O. waarom niet Lloyd?"
„Omdat ik hem verbrand heb!"
(Wordt vervolgd).
