DINSDAG 23 JULI 1935
DE LEIDSCHE COURANT
DERDE BLAD. - PAG. 9
GEMENGDE BERICHTEN
BRAND IN HOUTBEREIDINGS-
WFRKPLAATS DER NED. SPOORWEGEN
Stookhuis uitgebrand.
Een hevige brand heeft gistermiddag in
de .houtbereidimgiswerkpLaajts der Neder
lands che Spoorwegen aan de Zeehaven te
Dordrecht gewoed.
Vermoedelijk door een explosie van gas
sen, die zich in de stokerij hadden gevormd,
stond al spoedig het stookhuis in lichter
laaie.
Aanvankelijk was het brandweermate
riaal van de werkplaats niet tegen het vuur
opgewassen, waarop men de gemeentelijke
brandweer alarmeerde, aan wie het na
eenigen tijd gelukte, door middel van een
drijvende motorspuit en een autospuit, de
brand te blusschen.
Het stookhuis brandde geheel uit, terwijl
aan den houtvoorraad groote schade werd
aangericht.
POLITIE ZOEKT EEN VERDWENEN
BANKIER.
Deelnemers aan zijn speculatieve
transacties voor duizenden benadeeld.
Sinds geruimen tijd zoekt de politie naar
den directeur van een bank, die tot voor
kort aan de Prinsengracht te Amsterdam
was gevestigd. Deze directeur is, na vele
menschen te hebben gedupeerd, spoorloos
verdwenen.
De man, zekere L., dreef de bank met
één mannelijk en twee vrouwelijke bedien
den in een kantoor waarin voornamelijk
speculatieve effecten- en goederentransac
ties werden afgesloten. De directeur ver
zond aan tal van menschen circulaires
waarin hij zijn as. cliënten animeerde om
door bemiddeling van zijn bureau effecten-
of goederen op termijn te koopen. Hij spie
gelde hun groote winsten voor en trachtte
hen over te halen om deel te nemen aan
syndicaten waarbij zij in de groote winsten
konden deelen. Tal van personen hebben
zich blijkbaar laten verleiden en depo
neerden voor den aankoop van de effecten
verschillende bedragen.
Na verloop van eenigen tijd ontvingen
de cliënten, aldus de „Telegraaf", een
schrijven van de bank waarin de directeur
zijn cliënten feliciteerde met hun onderne
mingsgeest die reeds suqpes had opgele
verd. De directeur kon reeds melden, dat
de koers van de gekochte effecten aanmer
kelijk was gestegein, zoodat zij reeds thans
winst hadden gemaakt.
Cheque ingesloten.
Ter verkrijging van deze winst sloot de
bankier een chèque bij den brief in, welke
zij bij hem konden verzilveren. Hij ried zijn
cliënten echter aan de winst voor een nieu
we effectentransactie te bestemmen. Hij
had m.1. weer nieuwe effecten op het oog
die ongetwijfeld nog betere winsten zouden
opleveren.
De meeste cliënten gingen opnieuw op
dit vriendelijk aanbod in en ontvingen la
ter nogmaals een schrijven, waarin hun ten
tweede male werd medegedeeld, dat er een
behoorlijke winst was gemaakt. Veelal ge
beurde het dat de cliënten, aangemoedigd
door het succes van de bank, nog meer gel
den ter beschikking stelden van den direc
teur in de hoop, dat zij groote bedragen
zouden verdienen.
Dan plotseling ontvangen de cliënten be
richt, dat de koers van de effecten, die bij
een nieuwe transactie waren gekocht, zoo
snel was gedaald, dat niet alleen de winst
van vroegere transacties was opgesoupeerd,
doch dat reeds verliezen waren geleden.
Aan het einde der vorige maand bleek
de directeur geheel onverwacht op reis te
zijn gegaan. Aan geen der leden van zijn
personeel had hij iets van zijn vertrek me
degedeeld. Hij versoheen eenvoudig niet
meer op zijn kantoor en liet niets meer van
zich weten.
Toen men in het pension van den voort-
vlucht i gen bankdirecteur informeerde,
bleek hij zijn geheele garderobe te hebben
gepakt en met de Noorderzon te zijn ver
dwenen.
Later ontving één der leden van het per
soneel een brief van den directeur uit Pa
rijs.
Zaak regelen.
In dit schrijven vertelde de patroon, dat
hij in de Fransche hoofdstad een groote fi-
nancieele zaak moest regelen en met
25.000 zou terugkeeren. Men moest de za
ken hier voorloopig maar regelen. Nader
hand kreeg men nog een brief van hem uit
Praag, waarin hij ongeveer hetzelfde onge
loofwaardige verhaal mededeelde.
Toen de cliënten intussohen op het kan
toor verschenen om af te rekenen, bleek
hun spoedig, dat zij op listige wijze waren
gedupeerd.
De politie werd van een en ander in ken
nis gesteld.
Er volgde een onderzoek, waarbij weldra
bleek, dat nimmer effecten voor de
cliënten waren gekocht doch steeds „op pa
pier*' zaken waren gedaan.
Hoewel de politie nog geen overzicht
heeft van het aantal menschen, dat met de
bank zaken heeft gedaan, neemt zij aan,
dat velen in den lande door den directeur
zijn opgelicht.
Het totaal bedrag, waarvoor de men
schen zijn benadeeld, loopt in de duizen
den.
NEDERLANDSCH SCHIP IN BESLAG
GENOMEN.
Door Oostenrijkse he douane.
Verdacht van het smokkelen van tabak
is op de Donau in de nabijheid van Linz
een Nederlandsch vrachtschip door douane
ambtenaren in beslag genomen. Het schip
was van Bulgarije stroomopwaarts geva
ren en had in Weenen belangrijke hoe
veelheden Bulgaarsche tabak gelost, zon
der de verschuldigde rechten te betalen.
BRUTALE DIEFSTAL.
Op klaarlichten dag ƒ1700 gestolen.
Op een expeditiekantoor te Beverwijk is
Zaterdag op klaarlichten dag een brutale
diefstal gepleegd. Tot nu toe onbekend ge
bleven daders hebben uit het kantoortje
tijdens een korte afwezigheid van een ex
pediteur, een geldkistje waarin een be
drag van 1700 aan bankpapier en zilver
geld aanwezig was, ontvreemd.
Toen de benadeelde expediteur het geld
kistje des avonds mee naar huis wilde ne
men, ontdekte hij den diefstal. Aangezien
de aangifte eerst des avonds laat geschied
de, heeft de politie nog geen spoor van de
daders kunnen ontdekken. Zij heeft een be
looning in uitzicht gesteld voor degenen,
die aanwijzingen omtrent dezen diefstal
kunnen verstrekken.
SPORT
WANDELSPORT
SPORTFEEST „L. P. S. V."
Ter viering van het eerste lustrum van
de afd. Wandelsport heeft het bestuur van
de Leidsche Politie Sportvereeniging ge
meend dit feit feestelijk te moeten herden
ken.
Het programma is als volgt samengesteld:
1. Donderdag a.s. aanvangende 7.00 uur
nam. op het N. B. L. O. terrein een eere
voetbalwedstrijd. Lugdunum met een ge
heel nieuwe opstelling tegen de 2e klasser
Alphen I.
2. Woensdag 14 Augustus zwem- en polo
wedstrijden in de Zijl.
3. Donderdag 19 September atletiek
wedstrijd. Bestaande uit een tienkamp.
De vierdaagsche Afstands-
marschen.
HET ZILVEREN FEEST
De aankomst der deelnemers.
Wie gisteren op de een of andere wijze
Nijmegen binnenkwam, zag direct dat er
iets bijzonders in de stad was en dat was
het ook zeer zeker. Het was de dag, dat
de duizende deelnemers en deelneemsters
aan de internationale afstandmarschen
naar de Prins Hendrik Kazerne, de ka
zerne van de Koloniale Reserve trokken,
om zich daar aan te melden.
Overal in en voor Nijmegen was het
langs den weg zeer druk. Uit alle deelen
des lands kwamen de verschillende deel
nemers, die niet per trein of boot reisden,
per fiets, motor, auto, of autobus naar Nij
megen.
Bij het Lentsche veer was het een op-
eenhooping van auto's en autobussen,
doch alles had een vlot verloop.
Van des morgens tot des middags rol
den aan het station treinen binnen en op
het stationsplein heerschte dan ook een
gezellige drukte. Steeds was daar een mu
ziekcorps aanwezig, die de verschillende
groepen naar de kazerne begeleidde. De
Nijmegenaren lieten zich niet onbetuigd
en, was men vreemd, men hoefde geen
moment te zoeken, het kleinste kind kon
den weg naar de kazerne wijzen.
Het is thans voor de 25ste maal, dat de
marschen gehouden worden, waarvan reeds
15 maal in Nijmegen en de stad bood
daarom een nog vroolijker aanblik dan
anders. Ter eere van dit feit werd dan
ook overal druk gevlagd. Het leger was
in alle afdeelingen vertegenwoordigd.
Men zag er infanterie, zoowel als artille
rie, bereden en onbereden troepen, ver
der waren er nog de marine, marechaussee
en militaire politie. De stedelijke politie
was vertegenwoordigd door de afdeelingen
van Amsterdam, Rotterdam, Den Haag,
Maastricht, Leiden en andere.
Het aantal burgervereenigingen wordt
ieder jaar grooter, een bewijs hoe de be
oefening van de wandelsport steeds groeit.
Op het terrein van de Koloniale Reser
ve was alles weer keurig verzorgd, de
stadsbureaux, die zeer duidelijk aangege
ven zijn, hebben elk een staf van mede
werkers, die op vlotte wijze de deelne
mers van de noodige paperassen voor
zien. Behalve in de gebouwen van de Pr.
Hendrikkazerne werden de burgerdeel
nemers ondergebracht in het tentenkamp
en in de exercitieloods van het 15e Reg.
Infanterie. Alles is, zooals we gewoon zijn,
tot in de puntjes verzorgd.
Des middags om vijf uur vond de ge
bruikelijke vlaggenparade plaats. Deze
droeg ditmaal een bijzonder karakter.
Alvorens de vlaggen te hijschen werden
er toespraken gehouden.
Het was allereerst de burgemeester van
Nijmegen, de heer J. A. H. Steinweg, die
den voorzitter van den N.B.L.O., jhr. mr.
G. C. van Weiier toesprak en woorden
zei overde hartelijke samenwerking, die
steeds geheerscht heeft tusschen den N.B.
L.O. en het gemeentebestuur van Nijme
gen. Hij bood behalve een krans een eere
medaille van de stad aan. Jhr. van Weiier
dankte voor deze hartelijke woorden.
Daarna sprak de heer Schippers, voor
zitter van „Nijmegen Vooruit", die aan ka
pitein Breunesse, den leider van de mar
schen de eerelegpenning der vereeniging
aanbood. Namens de gezamenlijke Nij-
meegsche wandelclubs werd vervolgens
een zilveren plaquette aangeboden en
door den commandant van de Kol. Reserve
kapitein v. d. Berg een portret van de ka
zerne als herinnering aan de huisvesting,
die de Bond aldaar altijd geniet. Verder
bood de heer Winters, voorzitter van de
UIT DE RADIOWERELD
Programma's van Woensdag 24 Juli.
Huizen, 301.5 M.
N CR V-Uitzending.
8.Schriftlezing, en meditatie.
8.159.30 Gramofoonplaten.
10.30 Morgenwijding.
11.0012.Chr. Gem. Zangvereeniging
„Excelcior" uit Barendrecht.
12.15 Gramofoonplaten.
12.45 Reportage.
2.00 Orgelspel.
3.00 Chr. Lectuur.
3.303.45 Gramofoonplaten.
4.00 Zang.
5.00 Kinderuur.
6.00 Gramofoonplaten.
6.30 Afgestaan.
7.00 Politieberichten. Ned. Chr. Persbur.
en Gramofoonplaten.
7.30 Causerie.
8.00 Berichten, waarna NCRV-kleinor-
kest.
10.Berichten.
10.3011.30 Gramofoonplaten.
Hilversum, 1875 M.
VARA-Uitzendin.
8.00 Gramofoonplaten.
9.30 Onze keuken.
10.Morgenwijding VPRO.
10.15 Voor Arb. i.d. Continubedr.
12.00 Gramofoonplaten.
12.30 De Notenkrakers en Gramofoonpl.
I.15 E. Walls en zijn orkest.
2.Gramofoonplaten.
2.30 Orgelspel.
3.00 Voor de kinderen.
5.30 VARA-Orkest en Declamatie.
6.45 Sportuitzending.
7.Gramofoonulaten en Causerie.
7.30 Zang en Causerie.
8.00 Nieuwsberichten en Gramofoonpl.
9.00 „Twee levenden en één doode" spel
van Nienhuys.
10.00 VARA-orkest.
II.00 Gramofoonplaten en pianospel.
D r o i t w i c h, 1500 M.
10.3510.50 Morgenwijding.
11.50 Orgelspel.
12.35 Ch. Manning en zyn orkest.
I.35 Orgelconcert.
2.20 Het Schotsche Studio-orkest.
3.10 Pianorecital.
3.35 Sted. Orkest van Bournemouth.
5.35 BBC-Dansorkest.
6.50 Reg. King en zijn orkest.
7.35 Variété programma.
8.20 Pianorecital.
8.50 „City of Music", Weensche potpourri
m.m. v. solisten, koor en orkest.
10.25 Het Bridgewaterkwintet.
II.2012.20 Sydney Kykte en zijn band.
Rad io- Paris, 1648 M.
12.35 Orkestconcert.
8.20 Concert.
9.05 „Flipote", spel van Lemaitre.
10.10 Dansmuziek.
Kalundborg, 1201 M.
12.202.20 Strijkorkest.
3.50 Omroeporkest.
8.20 Omroeporkest.
N.U.W. een als presse-papier uitgevoerde
zilveren bondsmedaille aan, terwijl de
sportleider van de Haagsche politie, de
heer van Willigen een krans overhandig
de. Hierna werd, zooals gezegd, overge
gaan tot het hijschen van de vlaggen van
de deelnemende landen en het spelen van
de volksliederen. Het waren achtereenvol
gens de dundoeken van België, Duitsch-
land, Engeland, Frankrijk, Oostenrijk en
Zwitserland, die naar boven gingen.
Voor de Duitschers werd naast de zwar-
wit-roode, de hakenkruisvlag geheschen.
Sedert het geval van diskwalificatie
nemen de Noren aan deze marschen niet
meer deel.
Na een défilé van deputaties van deel
nemende vereenigingen en troepen onder
9.30 Zang.
10.45 Cabaretprogramma.
11.2012.50 Dansmuziek.
Keulen, 456 M.
11.05 Zang en piano.
12.20 Omroepkleinorkest.
4.20 Zang, viool en cembalo.
5.20 Uit Frankfort: Orkestconcert.
7.20 Schrammelmuziek.
8.35 Rijksuitzending. Stunde der Jungen
Nation: Ewiges Volk.
9.05 „Soldaten! Kameraden".
10.5012.20 Orkest, kleinorkest en pia
notrio.
Rome, 421 M.
9.00 Radiotooneel.
9.50 Symphonieconcert.
Brussel, 322 en 484 M
322M.: 12.202.20 en 5.20 Gramofoonpl.
5.50 Zang.
6.35 Harp recital.
7.05 Gramofoonplaten.
7.20—7.50 Zang.
8.20 Pianorecital en Zang.
9.20 Gramofoonplaten.
10.3011.20 Dansmuziek.
484 M.: 12.20 Gramofoonplaten.
12.50 Omroeporkest o.l.v. Gasen.
I.502.20 Gramofoonplaten.
5.20 Orgelconcert.
5.50605 Gramofoonplaten.
7.507.20 Kwartetconcert.
7.35 Gramofoonplaten.
8.20 Omroeporkest en zang.
10.3011.20 Gramofoonmuziek.
Deutschlandsender, 1571 M.
8.35 Rijkszending. Stude der Jungen Na
tion: Ewiges Volk.
9.05 Gevarieerd concert uit Frankfort.
10.20 Berichten.
10.50 Concert (Xylofoon-piano).
11.05 Weerbericht.
II.2012.20 Dansmuziek.
Gemeentelijke Radio-distributie
te Leiden
3e Programma.
8.00 Keulen.
8.40 Deutschls.
10.20 Keulen.
12.05 London Reg.
12.20 Keulen.
14.20 Deutschls.
15.20 Keulen.
15.50 DeutschLs.
17.20 Keulen.
18.50 Brussel F.R.
19.20 Keulen.
19.50 Parijs Radio.
20.20 Brussel F.R.
21.20 Weenen.
22.40 Brussel FJL
23.20 Keulen.
4de Programma.
8.05 Parijs Radio.
10.35 London Reg.
11.50 Droitwich.
12.50 Londen Reg.
14.20 Droitwich.
18.20 Diversen.
18.50 Droitwich.
21.50 London Reg.
(Wijzigingen voorbehouden).
de tonen van de stafmuziek uit Amersfoort
behoorde deze parade weer tot het ver
leden.
De deelnemende buitenlandsche groepen
zijn: Uit Frankrijk drie dames, een burger-
groep en een groep van de Parijsche poli
tie; uit Engeland een groep van de Roald
Walking Association, verder 7 Duitsche
burgers, één Oostenrijker en één dame uit
Zwitserland en eveneens één uit België.
Des avonds werd in de sociëteit „De Ver
eeniging" een concert gegeven door de
stafmuziek uit Amersfoort. Velen gingen
vroeg ter ruste om Dinsdagmorgen wel
gemoed en frisch hun marsch aan te van
gen. Er waren er echter ook nog, die des
avonds uitgingen en in de stad heerschte
dan ook een gezellige stemming.
FEUILLETON.
DE MAJESTEIT VAN
HET RECHT
Naar het Amerikaansch van
MET,ROD DANNING.
(Nadruk verboden).
4)
De twee knikten. Toen liet Virginia de
hand van haar verloofde los en liep op den
rechter toe. Ze legde haar zachte armen
om zijn hals, trok zijn gezicht naar haar
toe en kuste hem.
„Bent u niet blij vader?" vroeg ze.
„Blij! Ik ben verrukt! Maar ik ben ver
baasd, ik had nooit gedacht...."
Virginia trad een schede terug en keek
hem aan. Zijn mondhoeken trilden en er
was 'n glans in zijn oogen.
„U hebt 't aldoor geweten", riep ze.
„Nu", antwoordde de rechter met be
rouwvolle stem, terwijl de glimlach op
zijn gezicht zich verbreedde. „Misschien heb
ik het een heel klein beetje vermoed.
Hij wachtte en keek van den een naar
de ander. Toen stak hij ieder een hand toe.
„God zegene jullie", vroegde hij er aan
toe.
Virginia sloeg haar armen weer om zijn
bals, ging toen op 'n hoek van zijn schrijf
tafel zitten en wendde zich tot Jackson.
„Denk eens aan Jack", zei ze „we
hebben geen van tweeën een moeder en
samen één vader, daar moeten we ons dan
maar in schikken."
„Dat zullen we", gaf Jack ten ant
woord.
De rechter lachte. „Ik denk dat ik voor
loopig niet veel van jullie zie, dus be
kommer je daar niet over", voegde hij hen
toe. „Denk er alleen aan, dat ik er ben als
jullie me noodig hebben. Dat is 't eenige,
waar wij oude menschen in den tegen-
woordigen tijd goed voor zijn."
„Dat is niet waar", riep Virginia.
Maar rechter Kent boog zich voorover
en kuste zacht haar voorhoofd. Ik ben blij,
erg blij", sprak hij weer. „God zegene jul
lie allebei."
Na 'n pauze, keerde de rechter zich af
't scheen dat hij gedachteloos papieren
ordende. Virginia kwam dicht bij hem en
drukte zijn arm. „Hij blijft even goed van
u hoor!" fluisterde ze. De rechter streelde
haar hand, zei niets en Jackson voelde zich
ineens zoo onhandig. Hij wist niet wat te
zeggen.
„En u hoort van ons alle twee," voegde
Virginia er bij, „is 't niet, Jack?"
„Ja, natuurlijk."
„Laat u die duffe oude wetboeken lig
gen. en geef meer tijd aan ons, wilt u?"
„Ouwe duffe wetboeken, wel zeker!"
„Weet u, rechter Kent," begon Virginia.
„Wie is dat rechter Kent?"
„Nu dan, vader", lachte ze verrukt. „Ik
geloof, dat u meer van die oude boeken
houdt dan vanJack".
„Misschien meer dan Jack er van houdt",
gaf de rechter droogjes terug maar hij
glimlachte tegen zijn zoon.
„U weet heel goed wat ik bedoel!" riep
Virginia.
„Ja, beste kind", hernam hij „maar
spreek niet zoo minachtend over de wet.
De wet is mijn meester, en zal eens Jack's
meester zijn".
Virginia pruilde. „Nu hoor als hij
ooit", maar ze brak lachend af.
„Goed dan", vervolgde ze. „Nu gaan we
en laten u bij uw boeken."
Ze ging naar de deur, maar snelde weer
naar den rechter terug en gaf hem nog een
zoen.
Maar Virginia was een echte vrouw. „En
toch", fluisterde zij, „geloof ik, dat als
't ooit tot een keus moest komen tusschen
menschen die u liefhebt en de wet, u de wet
zou kiezen."
Rechter Kent keek haar ernstig aan.
„Ja meisjelief, dat zou ik geloof ik doen",
zei hij. De wet is heilig, maar dat voel jij
niet zoo. Ik wensch je alle goeds, om je
zelf en omdat je mijn zoon het mooist
op aarde geeft."
Een oogenblik later haddien Jackson en
Virginia hem te midden van zijn boeken
achtergelaten.
Virginia's stemming was ernstiger ge
worden; een vaag gevoel van angst had
haar aangegrepen, waarom en waardoor
kon zij niet zeggen Maar 't ging voorbij
want zij en Jackson waren samen en niets
kon tusschen hen komen. Doch een heelen
tijd later schoot het haar weer te binnen.
Nadat zij vertrokken waren, zat de rech
ter te peinzen over deze verandering in zijn
leven. Hij had dit verwacht, geweten dat
't komen moest en toch, nu 't zoover was,
had hij voor zich zelf nog iets in orde te
brengen.
Zijn gedachten gingen terug naar de ja
ren, nadat zijn vrouw gestorven was en
naar het oogenblik, toen zij stervende was.
„We zijn gelukkig geweest, is 't niet?"
had ze gefluisterd. „Je bent alles voor me
ge\yeest alles, maar lieve Randolph
wees ook alles voor onzen jongen. Wees
vader en moeder voor Jackie. Beloof me
dat!" En de rechter had zijn belofte gege
ven. Nu wist hij zeker, dat, als zij den
jongen zien kon en daaraan twijfelde
hij niet zij tevreden kon zijn.
Alleen doordat de rechter zijn best had
gedaan de belofte aam zijn vrouw te ver
vullen was Jackson hem zeer na gewor
den in de jaren, die op haar dood volgden
en nu in zijn zoon's leven, onvermijdelijk
iets grooters gekomen was, dan de liefde
voor zijn vader nu moest hij daar vrede
mee hebben.
Virginia bleef dien middag bij de Kent's
eten, na Lloyd een briefje gezonden te heb
ben, om te vragen of hij later ook nog ko
men wilde, want Jackson zou met den trein
van 11 uur weggaan en dan zou ze hem on
geveer een week niet zien. Na 't eten ging
ze naar boven om hem te helpen pakken.
Het moeder-instinct, dat van nature in
haar was, was gevoed door haar verant
woordelijkheidsgevoel voor Lloyd en de
korte oogenblikken, waarin ze den man,
dien zij liefhad, hielp pakken, waren heel
gelukkig.
Ze bedacht zich toen ze klaar was, dat
de rechter beneden alleen zat en besloot
hem nog een poosje gezelschap te houden.
„Werkelijk, Massa Jackson", praatte Li-
nah, de oude kindermeid, „U hebt vast een
goede vrouw gekozen, Jonathan heeft 't
me verteld en we gelooven allebei, dat zij
de „ware" voor u is."
„Dank je, Linah."
„Ja mijnheer. En ik denk, dat de rech
ter wel blij is."
„Ja Dinah, dat is hij."
Ja mijnheer, maar Massa Jackson".
„Ja?"
„Ze heeft een paar sokken met 'n gat in
gepakt.
En de oude negerin ging naar de keuken,
in haar zelf grinnekend.
Beneden zaten rechter Kent en. 't jonge
paar te praten, tot het tijd werd voor den
trein, 't Was een gezellige avond en niet
tegenstaande zijn pogingen hen alleen te
te laten stonden ze er op, dat hij bleef tot
het Jackson's tijd werd.
De rechter liet zich, meer dan anders in.
't gesprek betrekken en, vooral Virginia,
als hoofdpersoon, eischte zijn gezelschap
op en voelde, dat 't haar gelukt was, het
wolkje van eenzaamheid, dat zooals zij by
intuïtie voelde, zich van den rechter wilde
meester maken, te doen wegtrekken.
Tot op het laatste moment verwachtten
zijn alle drie Lloyd, maar hij kwam niet.
Virginia was meer teleurgesteld, dan zij
wilde laten merken, omdat ze na haar
broer's laatste woorden tot haar en Jack
son, dien morgen, hem opgezocht en vre
de met hem had gesloten, hoewel hij on
gelijk had gehad. Zelfs had ze een belofte
van hem gekregen, dat hij dien avond bij
de Kent's zou komen, om Jackson goeden
dag te zeggen, en tegelijkertijd alles tus
schen hen weer goed te maken.
't Laatste oogenblik kwam, maar geen
Lloyd.
Virginia verborg haar verdriet over haar
broer's onachtzaamheid, zoodat niemand er
iets van merken zou en ging voor naar de
taxi.
Lloyd was van plan geweest, zijn belof
te gestand te doen; meestal, hoewel niet
altijd was hij dat van plan. 't Feit, dat
hij zijn belofte haast nooit hield, legde hij
op duizend manieren uit, zonder te erken
nen, dat hij een slappeling en een egoist
was.
(Wordt vervolgd).
