Het Radio-oi
Tweede
itwerp in de
Kamer
DONDERDAG 20 JUNI 1935
DE LEIDSCHE COURANT
VIERDE BLAD. - PAG. 11
De Kamer was gisteren bijeengeroepen,
om een geheele reeks wetsontwerpen van
kleineren omvang te behandelen. Zooals
we Dinsdag zeiden, was alleen het wetsont
werp tot machtiging van de regeering, om
mede te doen aan de oprichting eener N.V.
„Nozema" (Nederlandsche Omroep en Zen
dermaatschappij) van eenige beteekenis.
Niettemin is de Kamer gisteren niet met
hare arbeid gereed gekomen. Dit lag niet
hieraan, dat er een lange interpellatie werd
gehouden over de aansluiting van Neder
land bij het Fransch-Russische afweerver-
drag; want op voorstel van den voor
zitter, besloot de Kamer deze door den
heer Schalker (C.P.) aangevraagde in
terpellatie niet toe te staan. Maar er werd
zoolang gedelibereerd over de goedkeuring
van eenige besluiten van den G. G. van N.
I., dat het drie uur werd, voordat met de
behandeling van het voornaamste wets
ontwerp kon worden begonnen. De heer
Cramer (S. D. A. P.) achtte het n.L noo-
dig aan te dringen op meer zorg van de
Regeering voor de voedselvoorziening op
Java, waar de toestand, volgens hem, bui
tengewoon slecht is, de tuberculose onder
de bevolking toeneemt en ook overigens
de gezondheidstoestand te wenschen over
laat tengevolge van ondervoeding. De heer
W ij n k o o p (CP.) droeg er zorg voor, dat
dit reeds sombere beeld nog droeviger trek
ken kreeg. Scherp stelde hij de regeering
in gebreke, waarop de heer J o e k e s
(VD.) de zaak tot geringere en waar
schijnlijk juistere proporties terugbracht;
ofsohoon ook hij aandrong op voortduren
de zorg der Regeering voor de voeding.
Volgens Minister C o 1 ij n wordt de voed
seltoestand op Java voortdurend beter en
zal deze verbetering nog toenemen, wan
neer straks wederom meer suikerriet kan
worden uitgeplant, waardoor in 1937 vijf
maal zooveel geld uit de suiker onder de
bevolking zal worden gebracht, als in 1934
het geval was.
Een kleine discussie had de Minister
ook nog met den heer Van Kempen
(V.D.), die de rubberprijs van 17 cent te
laag acht voor een uitvoerrecht en er aan
herinnerde, dat de Minister zulk een uit
voerrecht vroeger eerst bij een prijs van
25 cent gerechtvaardigd had genoemd. De
heer van Kempen wil Java-suiker uitvoe
ren naar Nederland. Hij wees ook op de
zware heffingen van het "levende kapitaal
ten bate van het doode, wat den Minister
de belangstellende vraag in de mond gaf
of de heer van Kempen dan schrapping
van een deel der schuld noodzakelijk
achtte.
Antwoord op deze vraag bleef uit. Ten
aanzien van het uitvoerrecht van de rub
ber antwoordde de Minister, dat nader ge
bleken was, dat reeds bij lagere prijs dan
25 cent winst kon worden gemaakt, dank
het ingrijpen der Regeering, en waarop
dus ook de Regeering eenige rechten kon
doen gelden.
Even kwamen ook nog de militaire uit
gaven ter sprake. Ofschoon het hier over
LILIAN HARVEY OP SCHIPHOL.
Op doorreis van Londen naar Berlijn.
Met de F 36, die gistermorgen vroeg uit
Londen is vertrokken, arriveerde heden
morgen te negen uur op Schiphol de popu
laire Emgelsch-Dui/tsche filmster Lilian Har
vey.
Zooals gewoonlijk zag men ook ditmaal,
dat er iets bijzonders op Schiphol aan de
hand was, doch de bekende figuren uit de
luchtvaartwereld, die op belangrijke
oogenblikken in de geschiedenis der vliege
rij aanwezig zijn, ontbraken ditmaal. In-
plaats daarvan zagen wij den heer Opitz,
de buit e nlandsche perschef van de UJF.A.
uit Berlijn, die speciaal voor deze gelegen
heid naar Amsterdam was gekomen, en
den heer Diwell, directeur van de U.F.A.
in Nederland, met hun dames en dochter
tjes, die groote ruikers roode rozen
torsten, en een voor dit uur en deze plaats
ongewoon groot aantal jongedames, die
met potlood en bloknote gereed stonden,
zoodat wij reeds dachten, dat het hoofdste
delijk j oumalistencorps een onverwachte
doch charmante uitbreiding op groote
schaal had ondergaan, wat natuurlijk ach
teraf een vergissing bleek te zijn. De jon
gedames met papier en potlood bleken
slechts enthousiaste aanbidsters van de hel
din uit „Het Congres danst" en „Drei von
der Tainkstelle" en zoovele andere films te
zijn en de patiooden waren voor den dag
gehaald in de hoop, dat Lilian haar hand-
teekening zou willen geven voor de onge
twijfeld uitgebreide verzameling, die de
meisjes in kwestie er op na houden.
Voorloopig kregen zij echter geen kans,
want de strenge stationsbeambten van
Schiphol hielden allen, die niet officieel
met de ontvangst te maken hadden op rui
men afstand van de „Arend", toen deze
voor het stationsgebouw zijn motoren af
zette. Toch was het nog een gedrang voor
het toestel van U. F. A.-officials, filmmen-
schen, journalisten, persfotografen en mi-
crofoonmenschen der filmjournaalauto's en
omroepvereenigingen, die eenige woorden
van Lilian Harvey hoopten op te vangen.
Bijna alle passagiers hadden het toestel
verlaten toen het kleine frêle figuurtje, dat
wij van het witte doek kennen, in de deur
opening verscheen, d- bekende blonde pij-
pekrullen, waarop zij een kleine beige
hoedje van stroo droeg, om het vriende
lijke gezichtje, en verder gekleed in een
beige reisjapon, waarover een bruina
bontmantel van nerz werd gedragen. Het
dochtertje van den heer Diwell overhan
digde de rozen, waarvoor het met een kus
werd beloond, handen werden gedrukt en
het algemeen verschuivingen gold, achtte
de heer Cramer zich toch verplicht te
gen te stemmen. De heer J o e k e s vond
echter, dat er zoo sterk bezuinigd was op
Defensie, dat hij best voor deze posten kon
stemmen. Hij wilde echternadere mede-
deelingen over de reparaties aan de kruiser
„Sumatra", welks pech voor hem een aan
leiding was om aan te dringen op klein
materiaal. De heer v. d. B i 1 t (R.-K.)
drong nog eens aan op reparatie in Neder
land in plaats van in Indië. Minister C o-
1 ij n antwoordde, dat niet wij alleen maar
ook andere mogendheden op de twee
sprong staan tusschen oorlogsschepen en
vliegtuigen.
Aan de orde kwam daarna het bovenbe
doelde wetsontwerp tot machtiging der
Regeering om deel te nemen in de op
richting der Nozema.
Zooals men weet, wordt volgens dit
wetsontwerp een N.V. opgericht, waarin de
Regeering 60 pet. der aandeelen heeft en
de omroepvereenigingen 40 hebben. Ook
heit bestuur is ongeveer in deze verhouding
verdeeld. Dit voorstel is het resultaat van
een compromis; en het was wenschelijk,
dat verschillende sprekers nog eens hun
voorkeur voor een andere oplossing uit
spraken. Allen legden zich echter bij het
thans bereikte compromis neer; alleen was
er eenig verzet van den heer Boon (V.D.)
tegen de bevoegdheid van de Nozema, om
zich ook met andere dingen te bemoeien
dan de exploitatie van den zender, of de
zenders. Met name verzette hij zich tegen
de mogelijkheid, dat de nieuwe vennoot
schap ook aan radio-distributie zou gaan
doen. Hier ontmoette hij echter het unanie
me verzet zoowel van den heer Drop (S.
D. A. P.) en den heer Krijger (C.-H.),
als van den heer Teulings (R.-K.), die
in een zeer goede rede betoogde, dat het
eigenlijk onbillijk was, dat gemeenten en
particulieren van de productie der omroep
vereenigingen konden gebruik maken om
zichzelf winst te verschaffen, welke eigen
lijk aan de omroepvereenigingen toekomt.
De katholieke spreker wees echter den
minister op de onjuistheid in de wet waar
door dezer toepasselijkheid afhankelijk
werd gemaakt van de statuten. Ook achtte
hij het onjuist, dat, in strijd met de mono
polistische positie, welke de wet aan de
Nozema geeft een kleine kerkelijke zender
te Bloemendaal in stand kon blijven. Op
dit laatste punt vond hij steun bij den heer
K r ij g e r, doch bestrijding bij de heeren
Van D ij k (A.-R.) en den Minister,
welke laatste ook de bepaling, waardoor
de toepassing der wet afhankelijk wordt
van de statuten, trachtte goed te praten,
zonder echter hierin te slagen.
Vermelden wij ten slotte nog, dat de heer
De Visser (C.P.) met twee moties te
gen het wetsontwerp kwam, de eene ge
richt tegen de zender-exploitatie mede door
de klassenstaat en andere ten bate van de
mocratische invloed van de luisteraars op
de Nozema. Heden worden de debatten
voortgezet.
menschen weiden voorgesteld, en op ver
zoek werden vriendelijke woorden ge
sproken voor de microfoons, die van alle
kanten werden aangedragen. De jongeda
mes met de bloknotes hadden blijkbaar de
stationsbeambten toch nog weten te ver
schalken want zij verdrongen zich om Li
lian heen, die met geduld en beminnelijk
heid handteekeningen gaf. Daarna ging het
naar het restaurant, waar de journalisten
gelegenheid kregen, even met de actrice te
praten.
Waarom zij uit Hollywood naar Europa
was gekomen?
„Twee jaar is een heele tijd en dan ver
langt men wel weer eens naar huis en
naar de oude vrienden terug", antwoord
de zij in het Engelsch. De geruchten, dat zij
in Hollywood teleurgesteld was, sprak zij
beslist tegen, want Hollywood was haar
uitstekend bevallen. „Ik houd van elke
plaats waar het warm is en waar de zon
schijnt, en daaraan is in Californdë geen
gebrek", verklaarde zij. Zij was dan ook
van plan weer naar Hollywood terug te
gaan, al zou dat zeker niet meer dit jaar
gebeuren en al wist zij nog niet voor welke
maatschappij. Zij had in Amerika veel ge
leerd en bewonderde vooral, wat men daar
op technisch gebied en op het gebied der
fotografie" bereikt had.
Ook naar Londen, waar zij in Elstree al
een film gemaakt heeft, zou zij terug gaan,
want ten slotte is Engeland haar officieele
vaderland en is zij van Engelsche nationa
liteit, hoewel het publiek dat wel eens ver
geet omdat zij nu eenimaal in de Duitsche
films haar eerste en beste kansen heeft
gekregen.
En nu ging zfj dan ook weer terug naar
Berlijn om onmiddellijk te beginnen met
een nieuwe film voor de U. F. A., „Sch\yar-
ze Rosen", waarin zij de hoofdrol zal spe
len in de drie versies, die er van gemaakt
worden, Fransch, Duitsch en Engelsch. In
de Duitsche versie zal de mannelijke hoofd
rol vervuld worden door Willy Fritsch.
Op verzoek van den hier nog steeds met
zijn microfoon aanwezig zijnden reporter
van de omroepvereeniging in het Duitsch
overgaand, verklaarde Lilian Harvey: „Das
freut mich wahnsinnig, wieder mit dem
Willy zusammen zu spielen", en zich tot
den heer Opitz wendend vroeg zij: „Spreekt
Willy al Engelsch? Neen? Dan zal ik hem
eens een beetje Engelsch moeten bijbren
gen."
Lilian Hajvey vertelde nog meer van het
leven in Amerika, het harde werken in de
studio's en het verheugende vooruitzicht,
na afloop van het werk in Duitschland
eindelijk rust te kunnen nemen als zij met
vacantie zou kunnen gaan naar haar eigen
Nederland beschermt
uw werkelijke
waarden 1
De tot nog toe gevoerde deflatie-politiek
der regeerinig is er op gericht alle goederen
en diensten te brengen op het verlaagde
buiftenlamdsche peil. Is dit laagtepunt be
reikt, zoo zal het mogelijk zijn, wederom
een deel van wereld-handel en -«productie
voor ons te veroveren, waarbij voor ons
waarschijnlijk een nieuwe periode van wel
vaart kan aanbreken. 1)
In/tusschen zijn we nog lang niet op het
gewenschte niveau aangeland, zelfs zijn we
door de daling der Belgische franc weer
verder van ons doel afgegaan. Toch heeft
onze Regeering den moed nog niet opgege
ven en wil met versnelde pas haar de-
flatie-politiek doorzetten om des te spoedi
ger haar doel, gelijkheid met het wereld-
prijspeil, te bereiken.
Daarvoor moeten naar beneden alle
loonen; de huren en pachten; de schulden
en de renten; de belastingen; ook de prij
zen van gas, electricitedt en alle leveringen
en diensten door overheidsbedrijven. Moe
ten naar beneden in gelijke mate, conse
quent en e e r 1 ij k, en bovenal spoedig,
wil ons geheele bedrijfsleven niet ten on
der gaan.
Wat is er echter door onze Regeering be
reikt? Vergelijk daarom de loonen bijv. in
de Zinkwitfabriek te Budel of in onze mijn
streek met die van onze overheidsbedrij
ven of z.g. beschutte bedrijven.
De ontzettende ontwaarding van huizen,
landerijen en koopmansgoederen, terwijl
de renten en hypotheekschulden nog op de
zelfde hoogte zijn gebleven. De winsten
van bedrijven zijn voor het grootste deel in
verliezen veranderd, terwijl belastingen, le
veringen in dienst uit overheidsbedrijven, in
't geheel niet of slechts weinig zijn gedaald.
Maken we de Balans op om te zien wat
onze Regeering tot nu toe heeft bereikt
met haar deflatie-politiek, zoo kan men niet
anders oordeelen, dan dat zij was, oneer-
1 ij k en zonder het minste succes.
In het request der Alg. RK. Werkgevers
vereniging wordt het volgende naar vo
ren gebracht.
„Ten aanzien van de vaste lasten weet
de Regeering het blijkens de Memorie van
Toelichting op blz. 7 en 8 niet verder te
brengen dan tot deze weinig zeggende ver
klaring: „Op het delicate gebied der vaste
„lasten, waar met het oog op de privaat
rechtelijke verhandelingen groote voor
zichtigheid is geboden, zal de aanpassing
„wellicht met behulp van wettelijke voor
zieningen kunnen worden bevorderd".
Hier zelfs een groot wantrouwen, niet al
leen voor de tot nog toe gevolgde politiek
der Regeering, maar ook voor de toe
komst!
Het bezuinigings-plan is er kenne
lijk alléén maar op gericht destaatsuit-
gaven en inkomsten met eikaar in
overeenstemming te brengen (mi. bereikt
zij dit niet), met het bedrijfsleven
is echter geen rekening gehouden.
Hoe, gezien de povere resultaten van
deze oneerlijke politiek, rnr. A. Baron van
Wijnbergen ons kan aanraden te bidden
voor het behoud van onze regeering-Colijn,
is mij een raadsel. Zijn al deze praotijken
noodzakelijk en ook goed te keuren, als
daarbij onze gulden maar „veilig" .blijft?
Op het Ned. Kath. Industrialisatie Con
gres, den 13den Mei in den Haag gehouden,
beschuldigde prof. Kaag oa. ook den prae-
adviseur, den heer Stulemeyer, van incon
sequentie, om in alle toonaarden op
welvaartspolitiek aan te dringen en tege
lijk de deflatie-politiek voort te zetten. De
flatie toch beteekent vermindering van loo
nen, vermindering van koopkracht, ver
mindering van productie, vermindering van
winst uit de bedrijven, gevolgd door dras
tische bezuinigingen in die bedrijven, als
gevolg weer ontslag van arbeiders, vermin
dering van loonen enz. enz., de steeds naar
beneden draaiende schroef waarvan het
eind niet is te zien. Dit is zelfs het beeld
van een eerlijke en consequent
doorgevoerde aanpassingspolitiek, waarbij
ieder zoo veel mogelijk gelijk de lasten te
dragen krijgt, maar.... aandemoge-
lijkheid hiervan wordtdoor
gezaghebbenden ernstig getwij-
f eld.
In de „Leideche Courant" van Zaterdag
8 Juni lezen we letterlijk het volgende
over de te voeren eerlijke en conse
quente aanpassingspolitiek van onzen
nieuwen minister, prof. Gelissen, speciaal op
het gebied van verlaging van hypotheek
schulden en renten.
„Maar wij zeggen met de ,Msbd.":
„wanneer zij slaagt", en wij zijn het
ook eens met dit blad, dat zulk een taak als
hier bedoeld „onnoemelijk-zwaar" is. (Wat
ons haast nog te zacht Schijnt)".
Hoe dubieus echter de uitkomst van deze
opofferingen ook mogen zijn, vooreerst
blijft daarmede onze gulden voorloopig op
peil. Hoerah!
Gezien echter de gunstige resultaten in
het buitenland behaald met devaluatie,
moet het mij toch van het hart: „Slaan we
de waarde van onze gulden niet veel te
hoog aan", en zijn er geen andere, wer-
huis te Cap d'Antibes in Zuid-Frankrijk.
En toen was het ruime half uur, dat de
„Arend" op zijn nest uitrust, weer voor
bij en moesten de passagiers voor Ber
lijn instappen. Er werden hartelijke woor
den gewisseld en Lilian betuigde haar spijt,
dat zij geen tijd meer had ons land beter
te bekijken, Amsterdam te zien en voor
de radio op te treden, wat men haar had
verzooht. Maar in Berlijn wachtte het
werk, en de vier machtige motoren van de
F 36 draaide reeds om de kleine populaire
actrice te voeren naar haar bestemming
en haar plicht.
k e 1 ij k e waarden welke meer het bren
gen van offers wettigen?
Werkelijke waarden, voor ons volk nood
zakelijk en het verdedigen waard, zijn toch
zeker de onderstaande.
1. Het behouden en uitbreiden onzer
uitvoerbedrijven, om noodzakelijke invoer
mogelijk te maken.
2. Het zooveel mogelijk behouden van
een kapitaalkrachtige boeren- en midden
stand om verzekerd te zijn van een doel
matige productie en distributie.
3. Een goed onderlegde en technisch, ge
oefende arbeidersstand, om het zoo gunstig
'bekende solide Nederl. product te kunnen
vervaardigen.
4. Het behouden van onze eereplaats
onder de Zeevarende volken.
5. Het geloof in onze Regeering en on
ze toekomst.
6. Ten slotte, en dit is het allervoor
naamste punt, onze onafzienbare schare van
crisis-slachtoffers te behoeden voor een al-
geheele ontmoediging; hen doen blijven
vertrouwen op onze kath. leiders. Hen met
alle mogelijke middelen te overtuigen, dat
alles wordt gedaan, om hun troosteloos
leven, geheel zonder perspectief, te verzach
ten. En hen, na dit alles, met volle recht
te wijzen op een lichtend Hiernamaals,
waar zij ruimschoots voor geleden ontbe
ringen zullen worden schadeloos gesteld.
Immers de massa die niet meer werkt en
ook zij die nog werken, maar hun
maatsch. ondergang niet meer kun
nen afwenden, zij moeten, gezien, dat alles
met alle beschikbare middelen, met de
beste bedoeling in het belang van allen
wordt gedaan, kunnen bidden om be
houd en verbetering!
We zullen nu eens nagaan of bij de poli
tiek, als door onze Regeering gevoerd, bo
venstaande werkelijke waarden, veilig
te achten zijn.
1. Onze uitvoerbedrijven.
Om onze noodzakelijke invoer mogelijk
te maken, moet er geëxporteerd worden.
Zelfs daar waar onze artikelen vrij mogen
ingevoerd worden, is dit alleen mogelijk met
verliesprijzen. Exporteeren we bij den
huidigen hoogen stand der gulden artikelen
tegen een bepaalden prijs, bereikend in bui-
tenlandsohe valuta, zoo zouden we na de
valuatie hiervoor meer guldens ontvan
gen en winst kunnen maken. Dit geldt ten-
volle van zuiver Nederlandsche of Ned.
Koloniale artikelen. Van artikelen, waarvan
de grondstoffen geheel of gedeeltelijk uit
buitenland betrokken moeten worden,
staat weliswaar een duurdere invoer tegen
over. Men moet echter niet uit liet oog
verliezen, dat grondstoffen slechts een klein
gedeelte der totale kostprijs uitmaken; ook
voor deze artikelen zal dus de winstmoge
lijkheid aanmerkelijk vergröot worden.
Onze hooge gulden werkt ook nog scha
delijk op een andere manier. Als voorbeeld
onze bloembollenculturen.
Hoewel de tegenwoordige exportprijzen
te hoog zijn voor het buitenland, zijn
deze prijzen voor de kweekers te laag
en beneden de productiekosten. Om deze
verliezen zoo klein mogelijk te maken heeft
men minimum-prijzen vastgesteld en on
der toezicht der regeering enorme voorra
den vernietigd.
In Engeland echter breiden deze bedrij
ven zich uit, zelfs Hollandsche bedrijven
worden naar Engeland verplaatst.
Begrijpt u, dat het gevaar niet denkbeel
dig is, dat Engeland, tot nu toe een onzer
grootste afnemers, in de toekomst onze con
current kan worden!
In het „Weekblad voor Bloembollencul
tuur" wordt deze verschrikkelijke moge
lijkheid in verschillende ingezonden stuk
ken onder oogen gezien. (Zooals u weet,
heeft de meerderheid in deze vereeniging
zich voor devaluatie uitgesproken).
Onze Koloniën zijn er zoo mogelijk nog
slechter aan toe. Engeland toch, als verre
weg de allergrootste koloniale mogendheid,
bepaalt automatisch de prijzen van alle
koloniale producten. Deze zijn naar even
redigheid gedaald met het Engelsche pond.
Waar dus de Engelsche koloniën leveren
met een kleine winst, welke hen in
staat stelt de culturen zoo niet uit te brei
den, dan toch deze goed op peil te houden,
daar leveren onze koloniën met verlies
en kunnen haar bedrijven niet goed in stand
gehouden worden. Om het verlies zoo veel
mogelijk te beperken ook hier enorme in
krimping der directe productie (de gevol
gen hiervan zullen ook in de toekomst nog
schadelijk nawerken).
Toevallig kon men in de „Maasbode",
avondblad van 12 Juni, het jaarverslag le
zen van de Handelsvereeniging „Amster
dam", welke bevestigt, dat juist Ned.-Indië
door den hoogen stand der gulden enorm
gedupeerd wordt. Men beweert daar het
volgende: „Bij het tegenwoordige p r ij s-
niveau in den stand van onze valuta
kon de landbouwindustrie in Ned.-Indië
niet tot een rendabel bedrijf komen".
2. Onze boeren- en middenstand.
Doodarm en schatrijk, een prachttijd om
hiertoe te geraken.
Al jaren achtereen zijn de prijzen van de
landbouwproducten beneden eenige winst
mogelijkheid, alle koopmansgoederen, hui
zen en landerijen dalen steeds in prijs, ter
wijl de steeds kleinere omzet de laatste
sporen van winst doet verdwijnen. Wat al
leen n i e t bij de aanpassingspolitiek schijnt
te behooren: datzijndevastelasten.
Zoolang er na alle mogelijke waardeda
lingen en afschrijvingen nog iets is over
gebleven aan boer of middenstander, zul
len belastingen, hypotheekrenten, bankren-
ten (tijdelijk zelfs nog verhoogd om de
gulden te beschermen) wel zorgen, dat deze
kleine resten van vroeger bezit radicaal
zullen verdwijnen.
Het aangekondigde groote bezuinigimgs-
ontwerp zal voor veel middenstandszaken,
door de daaruit noodzakelijk voortvloeien
de koopkrachtvermindering, een waardige
finale blijken te zijn.
3. Technisch geoefende arbeiders.
Het is vanzelf sprekend, dat we geleide
lijk adn steeds meer ongeoefende steuntrek
kers te onderhouden krijgen en we dus
hier op deze werkelijke waarde
steeds meer moeten afschrijven. Er is geen
maatstaf om deze verliezen te bepalen, en
we kunnen beter dit onderwerp laten rus
ten. Toch leert het gedevalueerde buiten
land, dat daar overal de werkeloosheid
afnam (wat met officieele cijfers kon
worden aangetoond).
4. Onze scheepvaart.
De groote waarde, in het bezit van een
uitgebreide en goed toegeruste koopvaardij
vloot gelegen, zal voor ons, als zeevarende
natie, door niemand in twijfel worden ge
trokken. En juist de gulden, het troetelkind
der regeering, is weer de oorzaak dat wij,
van datgene wat er van de wereldhandel
nog is overgebleven, nog het grootste ge
deelte aan andere landen moeten afstaan.
Onze scheepvaart werkt met groote ver
liesprijzen; niettegenstaande dat, noteeren
de buiten 1. scheepvaartmijen nog lagere
prijzen.
Onze maatschappijen kunnen dus niet
beter doen dan hun schepen uitverkoopen
en het personeel naar huis zenden.
Onze zeehavens genieten hiervan op niet
geringe wijze. Rotterdam, toch reeds op
de rand van de ondergang, ziet zich door
de waardedaling der Belga in een positie
geplaatst, waarvoor gewoonweg geen mid
delen gevonden kunnen worden, tenzij de
valuatie. Want al zou het mogelijk zijn, de
loods- en havengelden op het zelfde niveau
te brengen als de Antwerpsche tarieven,
dan nog zal Rotterdam, om alle verdere
onkosten zooals reparatie, het dure leven
wanneer er maar iemand van de beman
ning aan wal durft gaan, het opslaan van
kolen en leeftocht, kortom het dure Neder
landsche leven, allen afstooten.
(Om dezelfde reden gaat ons geheele
Hotelwezen ten gronde, de Hollanders gaan
naar het buitenland, maar de buitenlanders
komen niet in Holland). Is het reeds be
kend, dat zeer veel goederen, voor Neder
land bestemd, via Antwerpen in Rot
terdam arriveeren?
5. Van groote waarde zou het zijn, te
pas of te onpas bij de bevolking het ver
trouwen in z'n regeering aan te kweeken
oim zoodoende de goede geest, onontbeerlijk
in dezen crisistijd, te behouden.
Echter hoe is het mogelijk, tegen beter
weten in, de menschen te blinddoeken, en
hen in de waan te houden, dat alles goed
gaat, dat alléén de "crisis de oorzaak is van
a 1 onze narigheid?
Gaat onze regeering vrij uit? Neen!
Wordt niet onmiddellijk een einde gemaakt
aan deze algeheele afbraak, dan zal de
reactie niet uitblijven en w e e dan het
Nederlandsche volk.
6. Katholieke Actie.
Nu moet kleur bekend worden! Wanneer
blijkt, zooals voor mij vaststaat, dat een
rechtvaardige, krachtige aanpassings
politiek a la Brüning, d.i. verlaging schul
den, verlaging rente, kortom verlaging van
alle vaste lasten in één ruk, niet mogelijk
is, dan is nu, zooals prof. Kaag bij het In
dustrialisatie-congres zeide, de tijd geko
men om onze gulden aan te passen aan de
80 pot. der beschaafde landen, waar de va
luta in goudwaarde is gedaald en waar de
opleving, in sommige landen al sinds 1931,
krachtig voortgaat. (Lees hiervoor het
adres gericht tot de Regeering, afgedrukt
in no. 4 van het tijdschrift van de Nederl.
Vereeniging voor Waardevast geld, in den
boekhandel verkrijgbaar a 25 ets.).
Alleen dan, wanneer men van katholieke
zijde alles doet om werkelijk tot verbete
ring te komen, dan slechts kan men met
recht wijzen op het gepresteerde, waarop
allen Gods zegen moeten afsmeeken.
Nederland, bescherm toch beter uw „wer
kelijke waarden" en maak van den waarde-
loozen hoogen gulden, door munt-
aanpassing, een waardevol ruilmiddel.
A. v. d. SPEK.
1) Hier geldt hetzelfde argument, hetwelk
de tegenstanders van devaluatie aanvoeren,
de tegenmaatregelen welke het
buitenland kan nemen, wanneer
wij, op welke manier dan ook, hetzij door
aanpassing hetzij door devaluatie,
weer concurreer end op de wereld
markt zullen verschijnen.
WILT U IETS WETEN?
Vraag: Welke is de kortste weg van
Rijpwetering naar Castricum? Hoeveel
K.M?
Antwoord: Rijpwetering, Leeghwa-
ter, langs de Ringvaart naar Heemstede,
Haarlem, Santpoort, Velzen, Beverwijk,
Heemskerk, Castricum. Afstand 35 K.M.
Vraag: Wat wordt er vereischt en
waar moet men zich vervoegen om leeraar
te worden in het timmeren en teekenen
aan een ambachtsschool?
Antwoord: U moet solliciteeren bij
de betreffende schoolbesturen.
Vraag: Betreffende het Sanatorium
Oranje Nassau Oord.
Antwoord: Het Sanatorium is gele
gen te Renkum en is voor lijders aan long-
tuberculose. Indien u er meer van wil we
ten, kunt u zich wenden tot dr. Horst, di
recteur van den Gem. Geneeskundigen
Dienst, die aan dit Sanatorium verbonden
is geweest.
lederen Dinsdag- en Donderdagmiddag
van 34 uur gelegenheid tot het verkrijgen
van mondelinge rechtskundige inlichtin
gen aan ons bureau.
