Schoonmaak
HONIG 'S BOUILLONBLOKJES thans 6 voor lOcl
ZATERDAG 23 MAART 1935
IJK LETDSCHE COURANT
DERDE BLAD. - PAG. 9
DE AFGELOOPEN WEEK IN HET BUITENLAND
j
EEN NIEUWE LENTE, MAAR OUDE GELUIDEN. DE BARSTENDE
BOM VAN DEN DUITSCHEN DIENSTPLICHT. DE REIS VAN SI
MON NAAR BERLIJN EN IIET BIJEENRQEPEN VAN DEN VOL
KENBONDSRAAD. DE BELGISCHE REGEERING DESERTEERT.
HET LOT VAN DE BELGA.
Lente-geluiden. Er is weer een
nieuwe lente maar geen nieuw geluid.
Het geluid dat over de wereld klinkt, is
een oud geluid; niet oud en vertrouwd,
maar een oud verfoeid geluid. Het geluid
van wapens, die tegen elkander kletteren,
van aanrijdende kanonnen, van dreigend-
ronkende gevechtsvliegtuigen; ruzie-stem
men, die opklinken tusschen buurlanden, en
het krakend voorlezen van protesten. Op
z'n Hollandsch gezegd: 't is weer gedonder
in de kajuit.
Men weet de aanleiding: de invoering van
den algemeenen dienstplicht in Duitsch-
land, wat het alles overheerschende feit van
de afgeloopen week is geweest, de knuppel
in het Europeesche kippenhok.
Daarnaast is een voor ons land ongetwij
feld belangrijke kabinetscrisis in België
belangrijk vooral omdat zij ten nauwste
verbonden is met de kwestie der devalua
tie van de Belga maar kinderspel, waar
op nauwelijks acht wordt geslagen.
De barstende bom. Vorige week
Zaterdag werd plotseling door de Duitsche
regeering het besluit genomen om een wet
uit te vaardigen, waarbij een leger van cir
ca een half millioen man in het leven werd
geroepen, en wel door middel van den al-
gerheenen dienstplicht.
De heele wereld schrok ervan. Dat was
een eenzijdige verbreking van het Verdrag
van Versailles! Duitschland had onder kan
selier Brüning reeds de bepalingen omtrent
de Herstelbetalingen geschonden (doch dat
was meer een: „we doen het niet langer,
wij kunnen niet meer"), thans werd een
streep getrokken door het befaamde hoofd
stuk V, over de ontwapening van Duitsch
land.
Men vroeg zich met bezorgdheid af:
wat nu?
Nu is het een algemeen bekend feit, dat
doorgaans de soep niet zoo heet gegeten
wordt als ze wordt opgedaan. Vooreerst was
het Zaterdag (dergelijke dingen gebeuren
altijd op een Zaterdag!) en had de wereld
den tijd om zich op Zondag te kalmeeren;
en vervolgens beteekende de invoering van
de conscriptie toch geen verandering in den
bestaanden toestand. Want thans is een toe
stand officieel openbaar gemaakt en ge
sanctioneerd, welke reeds lang heimelijk
bestond. De regeeringen waren er alle van
op de hoogte, dat er in het geheim gewerkt
werd aan nieuwe wapenvoorraden en aan
de voorbereiding van een leger. Alleen had
den zij niet gedacht, dat het masker zóó
spoedig zou worden afgerukt en zeker niet
vlak voor de reis van sir John Simon naar
Berlijn.
De reactie in het buitenland was derhal
ve niet een onmiddellijke oorlogsverklaring,
zooals de vreesachtigen misschien mochten
meenen, maar beperkte zich tot een onder
linge raadpleging, speciaal tusschen Frank
rijk, Engeland en Italië, uit welker raadple
ging twee protestnota's geboren werden,
n.1. van Frankrijk en Italië, en een nota van
Frankrijk aan den Volkenbond, met verzoek
om den Volkenbondsraad in buitengewone
zitting bijeen te roepen.
Engeland hield zich afzijdig en gaf er
den voorkeur aan, om de voorgenomen reis
van sir John Simon toch maar te laten
doorgaan.
Het verloop van zaken is nu als volgt:
Vandaag spreekt de lord zegelbewaarder
Eden met de Fransche ministers te Parijs.
Daarna begeeft hij zich Zondagmorgen per
vliegtuig naar Amsterdam, waar hij den
Engelschen minister van buitenlandsche za
ken sir John Simon opwaöht, om zich met
hem naar Berlijn te begeven. Na afloop van
de conferentie met Hitier komen de verte
genwoordigers van Engeland,'Frankrijk en
Italië te Como in Italië bijeen om de situa
tie te bespreken. Eden begeeft zich inmid
dels naar Moskou, Warschau en Praag, ter
wijl in Genève de Volkenbondsraad over
een goede week bijeenkomt.
Het besluit van de Fransche regeering
de kwestie der instelling van den dienst
plicht in Duitschland aan den Volkenbond
voor te leggen, wordt door de Britsche pers
veroordeeld.
De „Times" schrijft boven haar hoofdar
tikel: „Een goed en een siecht besluit".. Het
goede besluit is het bezoek van Eden aan
Parijs, het slechte het beroep op den Vol
kenbond. Het blad is van meening, dat Eden
te Parijs alles zal doen om de Fransche en
Italiaansche ministers te kalmeeren.
In het beroep op den Volkenbond ziet de
„Times" weinig voordeelen en duidelijke
nadeelen: er bestaat in Europa een duide
lijk streven, Duitschland te bewegen in den
Bond terug te keeren en niets leent er zich
meer toe dit te beletten dan de Fransche
stap. Bovendien kan de Volkenbondsraad
niets anders doen dan verklaren, dat
Duitschland het verdrag van Versailles
heeft geschonden, hetgeen ieder reeds weet.
De essentieele vraag is evenwel of
Duitschland in de afgeloopen 15 jaar eerlijk
is behandeld en of het verdrag van Versail
les op zichzelf wel fair was. Deze vraag
kan, aldus het blad, door geen scheidsge
recht ter wereld beantwoord worden.
Het eenige resultaat van het beroep op
den Volkenbond kan slechts zijn, den Bond
in de oogen van Duitschland nog meer
Duitschland-vijandig gezind te doen schij
nen; het besluit is daarom te betreuren.
In Britsche diplomatieke kringen is men
echter niet geneigd te gelooven, dat Frank-
rijks protest Duitschlands terugkeer naar
Genève zal bemoeilijken. De mogelijkheid,
dat Duitschland zijn uittreden uit den Bond
herroept, zal door Sir John Simon in den
loop van zijn onderhoud met Hitier wor
den aangeroerd.
Theunis deserteert. Terwijl
Europa in rep en roer verkeerde tengevolge
van den zooeven besproken Duitschen
maatregel, en de kopstukken der groote
mogendheden de hoofden bij elkander sta
ken, "kwam plotseling het verrassende be-
geeft menige huisvrouw en meisje ruwe en
roode werkhanden. Deze worden wederom
spoedig gaaf, zacht en blank door Purol
1410
richt, dat de Belgische regeering was afge
treden.
Al sedert twee jaren leeft België onder
de gestadige bedreiging eener kabinetscri
sis. Het is lang bij een bedreiging geble
ven, want onder de landen, die vaak en
snel van regeering wisselen, slaat België
niet eens zoo'n slecht figuur. Het kabinet-
De Broqueville, dat aan het thans afgetre
den kabinet-Theunis voorafging, heeft het
bijna twee jaren uitgehouden, al moest het
dan ook twee maal in Januari en in Juni
1934 worden gereconstrueerd. Wijlen
Koning Albert trachtte, als het maar
eenigszins kon, zijn regeering bijeen te
houden, en het is meer dan eens voorge
komen, dat hij eenvoudig het ontslag van
den minister-president weigerde te aanvaar
den, omdat hij het niet gemotiveerd achtte.
De jonge Koning Leopold heeft bij de
thans uitgebroken crisis het voorbeeld van
zijn vader niet gevolgd. Misschien zou er
wel aanleiding toe zijn geweest, want Theu
nis gaat immers niet heen als gevolg van
een motie van wantrouwen, maar uitslui
tend omdat zijn regeering „niet in voldoen
de mate den steun van het land heeft ge
noten". Dit oogenschïjnlijk gefungeerde mo
tief mag niettemin voor een regeering, die
zich bewust is van de noodzakelijkheid van
haar missie, geen aanleiding zijn geheel
onverwachts er van door te gaan. In Bel
gië is dan ook van een „desertie" gesproken.
Dat de toestand in België evenwel niet
bepaald prettig is, blijkt thans wel uit de
moeilijkheid om een nieuwen kabinetsfor
mateur te vinden. Koning Leopold zoekt
links en rechts, maar de een voor den an
der bedankt voor de eer.
Speciaal in Nederland volgt men het ver
loop van deze crisis met spanning. Immers,
men heeft hier niet te maken met een ge
wone regeeringscrisis,maar in feite met
een crisis van de Belga. Achter de politieke
besprekingen staat het groote vraagstuk:
Zal België den gouden standaard trouw
blijven of zal Brussel zijn valuta loslaten?
Dit groote probleem is het, dat de aan
dacht van de geheele wereld thans ge
spannen houdt. Niet het minste in de goud
bloklanden.
Nu blijkt achteraf wel, dat onder alle
partijen, die in aanmerking komen om deel
uit te maken van een regeeringsmeerder-
heid, de. overtuiging leeft, dat de Belga ab
soluut moet worden gehandhaafd op haar
huidige goudwaarde. Maar zoolang men nog
geen zekerheid heeft omtrent de oplossing
van de crisis, blijft de onzekerheid omtrent
de positie van de Belga bestaan en op de
beurs ziet men het Belgische betaalmiddel
dan ook lustig heen en- weer schommelen.
Waarschijnlijk is er echter geen aanlei
ding om zich ongerust te maken over het
lot van de Belga. Hier is wel een nieuwe
lente-crisis, maar het geluid van de gou
den Belga blijft hetzelfde.
SPORT
VOETBAL
UIT nET KATHOLIEKE KAMP
DE KAMPIOENSCOMPETTOE BEGINT
Dat de voetballers mitsgaders de
competitieleider dit seizoen het weer
hebben meegehad, blijkt wel overduide
lijk uit het het feit, dat de kampioenscom
petitie reeds volledig een aanvang kan
nemen.
Zoo vroeg nog twee Zondagen in
Maart te spelen werd er nog nimmer
aan de competitie begonnen en er is alle
reden om aan te nemen, dat het geen zo-
mer-voetbal behoeft te worden alvorens
het einde daar is.
Vier kampioenen komen morgen tegen
elkaar in het veld.
Kerkrade, eerste in de Zuidelijke Af dee
ling I, krijgt bezoek van de Oostelijke
kampioene S.D.U.C. uit Ulft, terwijl H.
B.S., de kampioen van West II naar Hel
mond trekt, om den kampioen der Zuide
lijke Afd. II te bekampen.
Uit den aard der zaak is het moeilijk te
zeggen hoe de vermoedelijke uitslagen zul
len zijn. Daarvoor zijn ons de tegenstan
ders te weinig bekend en op de papieren
resultaten is moeilijk af te gaan.
Intusschen vraagt ook de competitie hier
en daar nog de volle aandacht. In West II
vraagt de strijd om de laatste plaats in de
eerste klasse nog steeds de belangstelling
van D.H.L., T.IJ.B.B., G.D.A., Onze Gezel
len en zelf Spartaan nog, want geen van
deze 'clubs is nog veilig. De twee eerstge
noemde clubs en Onze Gezellen zijn er
echter wel het nauwst bij betrokken, voor
al nu D.H.L. morgen bezoek krijgt van de
jongste Haarlemsche eerste klassers. Win
nen de Delftenaars dezen wedstrijd, dan
staan ze voorloopig gelijk met Onze Ge
zellen, maar precies gelijk met T.IJ.B.B.,
zoodat dan de laatste wedstrijden de be
slissing moeten brengen.
Spartaan gaat op bezoek bij Santpoort
cn zaln het daar niet gemakkelijk hebben,
doch er resten Spartaan nog wedstrijden
genoeg om van de gevaarlijke laatste
plaats weg te blijven.
De wedstrijd LeonidasGraaf Willem is
nagenoeg van geen belang meer.
In de 2e klasse B kan Spartaan II zich
veilig stellen door van Graaf Floris te
winnen, terwijl Oliveo de andere Haagsche
club, Lenig en Snel, wel dichter bij de de
gradatiewedstrijden zal brengen.
Wedstrijdprogramma voor a.s. Zondag
De kampioenscompetitie
KerkradeS.D.O.U.C.: KolpingH.B.C.
Zuid I 1 e kl.: iStt. Boys—K.N.V.; Kim-
briaCaesar.
Zuid II le k 1.: Gennep—R.K.T.V.V.
Oost. le kl.: De ZweefTreffers; Vos-
ta—V.D.Z.
West I le kl.: VolendamDe Meer;
H M.S.V.I.C.; WilskrachtD.E.M.
West II le kl.: D.H.L.—Onze Gezel
len; SantpoortSpartaan; LeonidasGr.
Willem.
West. II 2e kl. B: Spartaan HGraaf
Floris; OliveoL. en Sn.
De bekercompetitie
le ronde: V.E.P.Blauw Zwart.
VAN DE D.H.V.B.-VELDEN
Teijlingen H en D.S.S. n tegen de laatste
plaats der 2e klasse B
Het programma voor morgen is geens
zins van belang ontbloot.
In de eerste plaats gaat voor de 2e klas
se B. de strijd om de laatste plaats tus
schen dge reserven van Teijlingen en D.S.S
Slagen de Sassenheimers erin dezen wed
strijd te winnen, dan is D.S.S. II nagenoeg
zeker aangewezen voor de laatste plaats
en is Teijlingen zoo goed als zeker behou
den.
De positie van K.R.V. is echter ook nog
lang niet veilig, maar toch gelooven we,
dat de Katwijkers in Warmond weinig re
sultaat zullen bereiken.
De D.O.S.-reserven zullen Geel-Wit H in
Katholieken van Leiden
Toont uw belangstelling voor de Sport
in Katholiek Verband en bezoekt de wed
strijden op het R. K. Sportpark „Haagweg".
a.s. Zondag wordt gespeeld:
Terrein A.
12.30 uur: LEIDEN H—S. M. C. I
2e klasse D. H. V. B.
Terrein D.
12.30 uur: KOLP. BOYS I—O. D. I. I
4e klasse D. H. V. B.
Terrein B.
12.30 uur: LEIDEN a jun.—MEERBURG a
afd. b. Jun. Comp.
Terrein C
2.— uur STICK I—HAARLEM I
(Hockey vriendsch.)
Terrein A.
2.30 uur: R. W. D. I—STEEDS HOOGER I.
3e klasse D. H. V. B.
Terrein B.
2.00 uur: KOLPINGS BOYS b jun.—
S. J. C. b jun.
(Vriendschappelijk).
Terrein D.
2.30 uur: LEIDEN HI—V. C. H. I
(Vriendschappelijk).
Entrée 10 cent
den laatsten wedstrijd der Haarlemmers
de punten wel weer veroveren, terwijl de
Leiden-reserven een kans hebben om zich
boven H.B.C. III te plaatsen.
Naar het zich laat aanzien, zal het nog
eenige weken duren alvorens de beslis
sing in de 3e klasse B is gevallen. Morgen
krijgt R.W.D. bezoek van Steeds Hooger en
alleen als de Leidenaars dezen lastigen
tegenstander twee punten weten afhandig
te maken, blijven zij gevaarlijke concur
renten voor V.V.L.B., dat morgen van
Adolf Kolping wel zal weten te winnen.
Dan volgen volgende week de wedstrijden
R.W.D.Foreholte en S.N.A.—V.V.S.B. Het
programma blijft dus interessant tot het
einde toe, zoo tenminste de concurrenten
voor de eerste plaats blijven winnen.
Morgen gaat Foreholte bij S.N.A. op be
zoek. Winnen de Voorhouters dezen wed
strijd niet, dan zijn ze wel uitgeschakeld
voor de eerste plaats.
De strijd tusschen St. Bernardus en
Meerburg is van weinig belang meer, wijl
Meerburg reeds veilig is en St. Bernardus
niet veel meer noodig heeft om zoover te
komen.
In de res. 3e klasse E is de stand op het
oogenblik:
S.J.C. IH 13 7 4 2 71—33 18
Lisse III 12 8 1 3 49—21 17
D.O.S. IH 14 8 1 5 33—26 17
N.V.C. II 13 6 2 5 53—39 14
Cone. II 13 6 2 5 49—39 14
Foreholte II 10 3 3 4 30—31 9
B.S.M. III
Teijlingen II
5 25—33 9
13 18—106 0
Zooals uit dezen' stad blijkt, is Teijlin
gen III veel te zivak voor deze klasse, 'n
Nieuwe nederlaag morgei tegèn" Foreholte
II ligt dan ook wel in de lijn der ver
wachtingen, maar 'n overwinning zou het
„redden van de eer" voor het geheele sei
zoen wezen.
De strijd om de eerste plaats is nog niet
beslist. S.J.C. ni speelt morgen zijn laat
sten wedstrijd en kan winnen van B.S.M.
III, zoodat de Noord wij kers dan met 20
punten dienen af te wachten wat Lisse III
in de laatste wedstrijden zal doen. Morgen
i neeft Lisse reeds 'n zware tegenpartij in
I de N.V.C.-reserven, die het seizoen goed
zullen willen besluiten, 'n Nederlaag van
j Lisse beteekent vrijwel zeker het kam
pioenschap voor S.J.C.
In de 4e klasse A wordt morgen op
nieuw gespeeld de belangrijke wedstrijd
Kolping BoysO.D.I. We herinneren aan
den stand:
OD.I.
K. Boys
D.S.U.
A.V.B.
V.C.H.
O.D.V.
N. Boys
11 10
57—12 20
30—12 17
15—16 10
21—25 10
23—27 6
16—39 6
12—43 3
FEUILLETON.
HET GESLACHT PERIVALE
Naar het Engelsch
van
Mrs. PATRICK McGELL.
9)
Er was geen zweem van medelijden in
zjjn droog, verschrompeld wezen, toen hij
naar het eenvoudige, mooie meisje keek
dat kleiner leek naast zijn zes voet langen
jongen.
„Hoe durf je hier te staan en mij dood
kalm voor te stellen aan een vrouw, die
ik niet ken en niet wensch te kennen en mij
eenvoudig mede te deelen, dat ik haar heb
te accepteeren als de toekomstige Lady
Perivale, die mijn naam zal moeten dra
gen en de eer van* mijn huis zal moeten
hooghouden wanneer ik er niet meer zal
zijn!"
Jacks' oogen fonkelden, zijn krachtig ge
spierd lichaam was gespannen van woede;
slechts uit respect en met de uiterste
zelfbeheersching liet hij zich niet door
zijn kwaadheid meeslepen; zooals alle ster
ke en levenskrachtige menschen kon hij
zijn hartstocht bedwingen, indien hij dit
■wilde.
Er klonk alleen een zacht en toegevend
soort medelijden in zijn stem, toen hij tot
zijn vader sprak:
„Vader, u moet ziek zijn; anders zoudt
u nooit op deze wijze spreken tot een da
me, die wat u ook wenscht te zeggen, te
denken of te doen, mettertijd mijn vrouw
zal zijn; of dit vroeger of later zal zijn,
hangt af van de mate van goedhartigheid,
«die ik wel weet, dat u bezit," en Jack liet
zijn meisje een oogenblik in den steek, na
derde zijn vader en probeerde hem met
zachten dwang terug te duwen in den leun
stoel, die hij zoo juist verlaten had.
Maar de oude man was te zeer ver
stoord om gekalmeerd te kunnen worden
door zachtheid of vriendelijke woorden.
Hij staarde naar Hetty, alsof zij een of
ander walgelijk reptiel was, dat tegen zijn
wil op hem was afgestuurd en na enkele
oogenblikken begon die starende blik zoo
op Hetty's zenuwen te werken, dat zij
moeite had de snikken te bedwingen, die
haar naar de keel welden.
„Zal ik.zal ik weggaan Jack?", fluis
terde zij met een zachte, gesmoorde stem.
Jack's antwoord was kort en krachtig.
Hij beminde en respecteeerde zijn vader,
hoewel die vader hem nooit eenig blijk
van genegenheid gegeven had, maar de vier
oorlogsjaren in Frankrijk hadden hem ge
nezen van alle angst d.w.z. moreele
angst, want lichamelijke vrees had hij nooit
gekend voor eenigen sterveling.
„Weggaan? Neen zeker niet, Hetty. Het
spijt mij, dat mijn vader zoo vergeet wat
hij tegenover een dame verschuldigd is
afgezien van het feit, dat hij tot mijn toe
komstige vrouw spreekt om zich op een
dergelijke afschuwelijke manier te kunnen
misdragen."
De jonge man was zwaar gegriefd. Hij
voelde zich tot in het diepst van zijn ziel
beleedigd. Hoe durfde zijn vader hem zoo
te behandelen?
Maar Lord Perivale, die zijn onderzoe
kenden blik nog geen oogenblik van Het
ty's gezicht had afgewend, gaf nu een uit
leg voor zijn duidelijk'merkbare vijandig
heid.
Zich tot het bleeke, angstige meisje kee-
rend, vroeg hij plotseling: „Uw naam is
Loring? Leven uw ouders nog?"
„Neen,, mijn moeder is een maand gele
den gestorven en mijn vader stierf, toen ik
nog een kind was", antwoordde Hetty een
voudig.
„Maar vader, ik zie niet in waarom juf
frouw Loring een dergelijk kruisverhoor
van vragen moet ondergaan", begon Jack
en het was hem duidelijk aan te zien, dat
hoezeer hij zich ook trachtte te beheer-
schen, zijn woede de overhand begon te
krijgen.
Lord Perivale's antwoord was ijskoud,
cynisch en wreed en ieder woord werd be
wust berekend gezegd om te kwetsen.
„Ik heb juffrouw Loring die vragen ge
steld om zeker te zijn van wat ik ver
moedde, zoodra ik haar zag. Ik vind, dat
ik als je vader het recht heb op eenige con
sideratie, en ik denk wel niet, dat je zult
vergeten wat je mij en ook jezelf als een
Perivale verschuldigd bent door met de
dochter van een vervalscher en een dief te
trouwen!"
De wereld werd donker rondom Hetty
en weer schenen de oude familieportretten
van Jack's voorvaderen tot leven te ko
men en met hun beringde vingers toornig
naar haar te wijzen, terwijl hun koude on
doorgrondelijke oogen wreede gedachten
uitdrukten evenals Lord Perivale's mond
wreede onwaarheden uitsprak.
Maar plotseling werd alles weer licht en
kristalhelder.
Het was Jack's stem zacht, rustig en
sympathiek maar tevens onbeschrijfelijk
vertoornd, die haar tot bezinning bracht.
„Als u iemand anders was geweest dan
mijn vader, zou ik u tegen den grond ge
slagen hebben; niaar behalve, dat u mijn
vader bent, bent u ook een oude man, dus
het eenige wat ik doen kan, is u een ver
klaring te vragen voor uw ongepaste be-
leedigingen."
„Om je te toonen, dat ik niet zonder ge
gronde redenen zoo spreek, zal ik je enkele
bewijzen geven."
De oude man, wiens voornemen het was
het huwelijk van zijn zoon met Hetty Lo
ring te verijdelen, ging naar een oud bu
reau, waaruit hij een aantal vergeelde
krantenknipsels nam.
„Is dit uw moeder?" vroeg de snijdende
stem aan het ongelukkige meisje en zijn
vinger wees een reproductie aan van een
portret van Hetty's moeder, dat thuis op
den schoorsteenmantel stond.
„Ja", luidde de erkenning van dit vree-
selijke feit in een fluisterenden zucht.
Onder het portret stonden de ontzetten
de woorden, die voor altijd in Hetty's hart
zouden blijven branden:
„De vrouw van den gevangene legt ge
tuigenis af."
In een andere kolom stond het portret
van haar vader het was haar vader,
want er waren thuis verschillende beelte
nissen van hem in de bank der beschul
digden en Hetty huiverde.
De koude, meedoogenlooze stem van Lord
Perivale sneed nogmaals door de beklem
mende stilte van de prachtige studeerka-
„Toevallig was ik ten nauwste verbon
den met het destijds veelbesproken geval,
omdat het den gewelddadigen dood van
mijn eenigen broer betrof. Met vele an
deren geloof ik, dat Robert Loring hem ver
moord heeft, maar van deze beschuldiging
werd hij vrijgesproken en veroordeeld op
andere, n.l. het zich toeëigenen der gelden
van meer dan vijftig zijner cliënten
voornamelijk weduwen en weezen ten
eigen bate. Hij werd veroordeeld tot acht
tien jaren dwangarbeid en als ik rechter
geweest was, had ik den schurk laten op
hangen, want ik weet zeker, en de
schrale stem klonk tot in de uiterste hoe
ken der groote kamer dat mijn broer
op vijf en dertig jarigen leeftijd, een toon
beeld van levenslust en gezondheid, geen
zelfmoord heeft gepleegd. Hij werd ge
dood door den vader van dit meisje en jij
zou haar willen trouwen de dochter van
een misdadiger en al wil de wereld het
niet gelooven een moordenaar!"
Lord Perivale's stem, die steeds luider
en op het laatst bijna schreeuwend geklon
ken had, stierf weg; alleen die vreeselijke,
beschuldigende oogen bleven naar Hetty
staren en trachtten haar te doorboren.
Jack aarzelde geen oogenblik met zijn
antwoord.
Hij trad op zijn meisje toe en haar kleine,
koude hand in de zijnij nemend zei hij rus
tig: „Als het waar is, wat u zegt, vader en
als Hetty's ongelukkige vader iederen mis
daad van het zondenregister zou hebben
begaan, zou ik haar nog trouw blijven, om
dat ik haar liefheb!"
Trouwe liefde is sterker dan iedere
muur, steviger dan iedere rots. Hetty voel
de haar geheele wezen uitgaan in een over
vloed van liefde en dankbaarheid voor haar
edelen jongen vriend, voor den man, die
haar trouw ter zijde wilde blijven, zelfs
in de schande, die zoo plotseling en zoo
overweldigend over haar onschuldig hoofd
was gekomen.
Door de woede, die zich van hem meester
had gemaakt, heen voelde Jack zich als
het ware aan zijn hartspieren getrokken;
het was alsof Hetty haar kleine handen
naar hem uitstrekte en hem smeekte in
haar te gelooven en haar te beschermen.
(Wordt vervolgd).
