HONIG 'S BOUILLONBLOKJES thans 6 voor lOcl
ZATERDAG 12 JANUARI 1935
DE LEIDSCHE COURANT
DERDE BLAD. - PAG. 9
DE AFGELOOPEN WEEK IN HET BUITENLAND
HET ACCOORD VAN ROME TUSSCHEN LAVAL EN MUSSOLINI.
NIEUWE VERWACHTINGEN ZONDER OVERDREVEN OPTIMISME.
DE STEMMING VAN MORGEN IN HET SAARGEBIED. AMERI-
KA'S BEGROOTINGSTEKORT EN EEN GROOTSCH EXPERIMENT
VAN WERKVERSCHAFFING.
Accoord. Erisop Driekoningendag
weer een accoord bereikt. Dat is prachtig,
voor het begin van het nieuwe jaar, en
geeft weer wat hoop voor de toekomst.
Twee groote Latijnsche naties, die de
laatste jaren zoo'n beetje als kat en hond
naast elkaar geleefd hebben, zijn elkan
der een heel stuk nader gekomen. De
Fransche premies Laval en de Italiaansche
Duce hebben met elkaar gesproken wat
op zich zelf al heel wat geweest is en
zijn het na zwaar praten eindelijk eens
geworden over verscheidene kwesties.
Wat er precies is afgesproken en hoe de
resultaten zijn vastgelegd in de betreffen
de protocollen, weten wij nog niet, maar
de verschillende officieele communiqué's
geven toch wel een globaal beeld van het
accoord.
Vooreerst is er het officieele communi
qué waarin aankondiging wordt gedaan
over de volkomen harmonisatie van de
standpunten der beide regeeringen zoowel
in de koloniale kwesties als in de voor
naamste problemen der algemeene inter
nationale politiek.
Vervolgens is er 'n mededeeling over een
proces-verbaal waarbij Frankrijk en Ita
lië zich verplichten elkaar, ingeval van een
nieuwe bedreiging van de onafhankelijk
heid van Oostenrijk, te raadplegen, en
waarin zij alle nabuur- en successiestaten
aansporen zich bij hun initiatief aan te
sluiten en onderling een pact te sluiten,
waardoor de betrokken mogendheden, de
verplichting op zich nemen om wederzijds
eikaars grenzen te eerbiedigen en zich niet
te mengen in eikaars binnenlandsche aan
gelegenheden.
Ten derde een mededeeling over drie
ontwerpen van koloniale conventies. «.Het
eerste regelt het statuut der Italianen in
Tunis, wier bijzondere voorrechten na 1965
zullen afloopen; de twee andere stellen de
territoriale concessies vast, welke Frankrijk
ten Zuiden van Lybië en in Somaliland aan
Italië doet.
Ten slotte een protocol, waarbij de re
geering van Frankrijk en Italië, ter inter
pretatie van de verklaring der vijf groote
mogendheden over dë rechtsgelijkheid d.d.
11 December 1932, zich accoord verklaren
om de Duitsche herbewapening als onwet
tig te beschouwen, zoo lang niet te dezer
zake een speciale overeenkomst door het
Rijk met de groote mogendheden zal ge
sloten zijn.
Behalve dus een accoord over koloniale
kwesties, die ons overigens koud kunnen
laten, gaat het voornamelijk over de vast
stelling van de houding van beide landen
tegenover Oostenrijk en Duitschland. Oos
tenrijk moet blijven zooals het is, de beide
landen zullen zich verzetten tegen elk re
visionisme van de grenzen, vastgelegd in
de vredesverdragen. Alle landen, die na
den oorlog iets met deze grenswijzigingen
te maken hebben gehad, worden uitgenoo-
digd om zich daarbij aan te sluiten. Dus
ook Duitschland. Dit land heeft tot nu toe
nog niet op die uitnoodiging gereageerd:
waarschijnlijk word eerst de uitslag van de
FEUILLETON.
Li-Weng-Ho, de mandarijn.
Uit het Engelsch,
door
BEN BOLT.
(Nadruk verboden).
8)
Forsyth was er zeker van, dat het om een
bedrag van beteekenis ging, en de trek van
hebzuchtige voldoening op het gelaat van
den Engelschman verschafte den dokter
een sleutel tot zijn karakter.
„Geld", peinsde hy, „is zijn afgod".
Het meisje legde haar hand op zijn arm.
„Zoudt u misschien tegen vader willen
zeggen, dat ik hier ben, mijnheer Forsyth,
en dat het bericht, waarop hy wachtte, ge
komen is? Doet u het alstublieft direct; an
ders begint hij een nieuw spel."
Dick Forsyth voldeed onmiddellijk aan
het verzoek, maar daar hij, door de me
nigte opdringende Chineezen, Kathleen's
vader niet bereiken kon, riep hij luid:
„Mr. Barrington!"
Bij het hooren van een Engelsche stem,
draaide Leiand Barrington zich oogenblik-
kelijk verbaasd om en ontmoette For
syth's blik. De dokter maakte een hoofdbe
weging in de richting, waar het meisje
stond; het was duidelijk, dat de handelaar
de reden van haar tegenwoordigheid be
greep, want een moment daarop was in
druk gesprek met den croupier en den
b'ikhouder, zich uitputtend in radde uit-
e azettingen in de taal van het land.
Forsyth wendde den blik weer naar
Kathleen. De Chinees, die bij hun binnen
komen opgekeken had, maakte juist een
diepe buiging voor het jonge meisje en de
stemming in het Saargebied en de beslis
sing van den Volkenbondsraad afgewacht.
Vervolgens heeft Frankrijk dit succes
bereikt, dat één lijn getrokken zal worden
ten opzichte van de herbewapening van
Duitschland. Tot nog toe verzette Frank
rijk rich tegen iedere erkenning van deze
herbewapening, terwijl Italië vóór erken
ning was, teneinde op de basis van de wer
kelijkheid te komen tot een verdrag, waar
door een hernieuwing van de bewapenings
wedloop zou worden voorkomen. Beiden
schijnen wat toe te hebben gegeven; de
herbewapening zal erkend worden, als er
een accoord met Duitschland bereikt kan
worden.
Hier wordt dus een sterken drang op
Duitschland uitgeoefend om naar de be
sprekingen van Genève terug te keeren.
Of Hitier dat doen zal, zal natuurlijk weer
afhangen van de vraag, in welke mate
Frankrijk bereid zal zijn om de herbewa
pening te erkennen, m.a.w. hoe groot het
aantal troepen zal zijn, dat Frankrijk aan
Duitschland wil toestaan en in welke ver
houding dat zal staan tot dè legermachten
van de andere mogendheden. Erg toeschie
telijk toont Duitschland zich op het oogen-
blik nog niet.
Eigenaardig is, dat de communiqué's niet
spreken over een accoord inzake de be
ruchte FranschItaliaansche controverse
inzake de vlootpariteit. Men zal zich n.l.
nog wel herinneren, dat Italië dezelfde
vlootsterkte wil hebben als Frankrijk, iets
waar dit laatste land niet aan wiL
In ieder geval, de kwestie van de bewa
peningsbeperking fleurt weer een beetje
op. Verleden jaar scheen de Ontwapenings-
gédachte morsdood, thans is er weer een
schijn van een klein kansje, dat de schijn-
doode weer zal gaan ademen.
Laten we intusschen voorzichtig zijn en
ons herinnaren, dat Mussolini zelf gewaar
schuwd heeft tegen overdreven optimisme,
want de kwesties zijn ingewikkeld en
moeilijk en hoe de verschillende accoorden
er van binnen precies uitzien wij zei
den het reeds weten wij nog niet, even
min hoe ze zullen worden toegepast.
S aar-s temming. Morgen zal de
lang verwachte, de met bezorgdheid tege
moet geziene volksstemming in het Saar
gebied plaats hebben. Dan zal worden uit
gemaakt of de Saar naar Duitschland zal
terugkeeren of zal blijven in de „jetrigen
Rechtsordnung", zooals het luidt op het
stembiljet.
Van de uitslag dezer stemming wel
ke pas Maandagavond of Dinsdagochtend
bekend zal zijn zal de beslissing van den
Volkenbondsraad afhangen, want aan dit
college komt de eindbeslissing toe.
Het is nauwelijks aan twijfel onderhe
vig, of Duitschland zal de overwinning be
halen. De voorstanders van den status quo
zijn weliswaar sterk vooruit gegaan in aan
tal, maar dat zij een meerderheid zij
het danook een zeer kleine meerderheid
zouden kunnen behalen, lijkt ons uitge
sloten.
Intusschen maken beide partijen een
verwoede propaganda voor hun standpunt.
Zondag hebben zij beide gedemonstreerd
in twee groote massa-betoogingen. De ge
schiedenis van deze twee betoogingen is
wel typeerend voor hetgeen er op het
oogenblik in het Saargebied omgaat.
De massabetooging, die het Eenheids
front (vóór status.quo) voor Zondag had
vastgesteld, was reeds lang van tevoren
aangekondigd. Het Duitsche Front had aan
vankelijk de komende demonstratie der te
genstanders met spot en verachting beje
gend, maar naarmate men den zesden Ja
nuari dichter begon te naderen, verander
de, zonder dat men dit overigens wilde la
ten merken, de stemming.
En enkele dagen_yoor.den fatalen datum
werden wij plotseling verrast met het be
richt, dat het Duitsche Front ook verlof
tot het houden van een betooging op 6 Ja
nuari had aangevraagd.
Deze aanvrage was niet serieus bedoeld
en werd door niemand ook door de le
den der beweging zelf; niet als zoodanig
opgenomen. Niemand aohtte het mogelijk,
dat bij de huidige nervositeit en spanning
der gemoederen betoogingen van een der-
gelijken geweldigen omvang op één dag
konden samenvallen. De eenige bedoeling
van het Duitsche Front was namelijk, de
regeeringscommissie in moeilijkheden te
brengen en te dwingen na weigering van
de Duitsche Frontdemonstratie, ook die der
tegenstanders uit neutraliteitsoogpunt te
verbieden.
De regeering beantwoordde den zet op
het politieke schaakbord van de Duitsch-
gezinde partij met een nog veel onverwach
ter manoeuvre: zij stond beide partijen toe.
Zij plaatste daarmee l"het Duitsche Front
voor de groote moeilijkheid, binnen enkele
dagen tijds zijn demonstratie te organisee-
ren. Maar zij plaatst^ ^ichzelf voor een nog
grootere moeilijkheid: de dreigende bot
singen, de door iedereen verwachte onlus
ten te voorkomen.
Deze taak hebben regeering en politie op
een werkelijk verbluffende wijze vol
bracht. Door de eene betooging in de mor
genuren op den linkër-Saaroever, de ande
re in den middag op den rechter-Saaroever
te doen plaats vinden, alsmede door het op
de been brengen vaiThén zeer sterke poli
tiemacht en het consigneeren der buiten-
landsche troepen, is zij erin geslaagd, den
geheelen opzet van den dag op de meest
ordelijke wijze te doen verloopen.
Dank zij de goede orde-bewaring is het
ook in de afgeloopen week nergens tot ern
stige botsingen gekomen. Hier en daar was
er een klein relletje, droogden propagandis
ten van beide vijandige kampen mekaar
eens even af, welke onbeteekenende inci
denten direct werden opgeblazen tot sen
satieverhalen, maar. hl werkelijkheid heb
ben de politie en de^ internationale troepen
macht de situatie in de hand.
Nu maar afwachten, wat ér Maandag uit
de stembus komt.
Amerika gaat voor. Roosevelt
heeft thans de jongste begrootingscijfers
voor het volgende jaar meegedeeld en deze
zyn niet mis. Voor 30 Juni 1936 wordt een
tekort geraamd van niet minder dan 34
milliard dollar. Hebt u daarvan terug? Nu
gaat in Amerika alles in het groot, maar
hier in Holland zijn wij altijd gewend te
praten over sluitende begrootingen. Hoe
valt zoo'n milliarden-tekort te dekken?
Roosevelt hoopt op het scheppen van
nieuwe productieve waarden, want nage
noeg de heele som wordt besteed aan het
van staatswege verschaffen van werk aan
de werkloozen. Een geweldig experiment
van Roosevelt, want hoewel in ieder land
de wenschelijkheid van werkverschaffing
aan het droeve leger werkloozen zeer
zeker wordt ingezien, houdt de overweging,
dat deze vorm van steun (hoe gewenscht
ook) enorm veel geld kost, de regeeringen
tegen. Men ziet danook met belangstelling
toe, hoe Roosevelt dat voor elkaar zal bren
gen, zonder het crediet der V.S. en het
geheele bedrijfsleven grondig te ontwrich
ten.
Jammer is intusschen, dat een gedeelte
van de uitgaven ook bestemd is tot ver
snelde aanbouw van de Amerikaansche
vloot tot het toegelaten maximum. Het
wordt gemotiveerd uit sociale overwegin
gen, maar Japan zal zich daardoor waar
schijnlijk niet om den tuin laten leiden. Ja
pans opzegging van het vlootverdrag heeft
wonderen gewekt ter opleving van de
Amerikaansche sociale gevoelens!
SPORT
UIT HEI ivAIHOLIEKE KAMP
'N ONZEKERE ZONDAG OP KOMST.
Wait zal de Zondog brengen: vorst of
dooi, sneeuw of regen?.... We weten het
niet en nu we eindelijk zoo half en half in
den winter zitten is het schrijven van een
overzicht al 'n heed ondankbaar werk.
Maken we 'n gewoon overzicht, dan wordt
alles misschien afgelast, schrijven we niets
dan gaat alles misschien door.
Het kan zijn, dat 'n weinigje vorst de
velden juist goed bespeelbaar maakt, maar
dooi of sneeuw kan ze in een ommezien in
modderpoelen herschapen.
We achten het maar het beste ons tot 'n
kort overzicht voor den I.V.C.B. te beper
ken, terwijl we voor den D.H.V.B. den ko--
menden dag maar rustig zullen afwachten.
Voor de le klasse van West II zal HBC
haar positie aan den kou der ranglijst nog
wel weer versterken door van GDA te win
nen, indien tenminste de lange rustperiode
den Heemstedenaren geen parten heeft ge
speeld. Santpoort kan het thuis wel bol
werken tegen Leonidas, DHL tegen Onze
Gezellen en TYBB tegen Spartaan, doch
SJC moet voor 'n schitterende revanche op
Graaf Willem zorgen, ook al staan de Hage
naars op de derde plaats. SJC heeft de pun
ten inderdaad hard noodig en dat behoeft
toch zeker niet voor 'n club met zulke
goede krachten.
In 2A weer LeidenBlauw Zwart. Zal
het terrein bespeelbaar zijn? Zoo ja, dan
zal het voor de Sportparkbewoners aanpak
ken worden.
Teylingen gaat op bezoek bij ADO en
zal terdege moeten oppassen, want ADO
kon wel eens voor 'n verrassing zorgen. In
dat geval heeft Lisse kans den kop te
nemen, want van de Santpoort-reserven
kan wel gewonnen worden.
WE tenslotte zal zich wel handhaven
op Wilhelmus.
In de 2e klasse B zal VEP het tegen
Donk niet gemakkelijk hebben, 'n Gelijk
spel lijkt ons al 'n goed resultaat.
Wedstrijdprogramma voor a.s. Zondag.
Zuid I le klasse: RKVVLKNV;
CaesarRKONS; KimbriaKekrrade; Vol
hardingSitt. Boys.
Zuid II le klasse: GennepVenL
Boys; WilhekninaMulo; RKTVVBra-
bantia; SVBDongen.
Oost le klasse: SDOUCVosta;
's HeerenbergAltior; De ZweefQuick.
West I le klasse: VolendamDEM;
De Meer—SDO; VVZ—WY; EMM—Wils
kracht; HMS—VIC.
Westllleklasse: HBCGDA; Sant
poortLeonidas; DHLOnze Gezellen;
TYBBSpartaan; Graaf WillemSJC.
2e klasse A: LeidenBlauw Zwart;
Santpoort IILisse; ADOTeylingen;
WilhelmusWE.
2e klasse B: L. en Sn.Excelsior;
SpartaanGr. Floras; VEPDONK; Celer
Oliveo.
DIOC. HAARL. VOETBALBOND.
Wedstrijdprogramma voor as. Zondag.
AFDEELING CENTRUM.
lekiasseB: DSSSt. MartLnus; v. Nis
penVVL; ConcoiviiaDOS; BSMVoge
lenzang.
Res. le klasse A: Onze Gez. nDe
Meer II; Lisse II—HBC H; RKAV II—Vo
lendam III.
2e klasse B: NVC—SMC; HBC III
DOS II (12 uur); KRV—Leiden II; Geel
Wit II—DSS II.
3e klasse B: SNARWD; St. Bernar-
dusMeerburg; Adolf KolpingWSB;
Steeds HoogerASC.
Res. 3e klasse D: Onze Gez. IH
DOS Hl.
4e klasse A: DSV—Nic. Boys; Kol
ping Boys ODI; VCHAVB.
Res. 4e klasse F: Concordia IIOnze
Gez. IV (12 uur); TYBB VII—HBC IV.
Res. 4e klasse G: SMC IV—Adolf
Kolping II; Steeds Hooger III—KRV II (12
uur); KRV IIIKolp. Boys II (12 uur);
VVL IIISt. Bernard us II (12 uur).
Res. 4e klasse H: AVB II—VCH II
(1.30 uur); Majella IINic. Boys II (12 uur)
Res. 4e klasse I: ODI IILeiden III;
RWD II—SNA II (12 u.); VVL II—ASC II.
Res. 4e klasse K: OIV IIIConcor
dia III (12 uur); DEM V—TYBB VIII; Lis
se VSantpoort V (12 uur).
AFDEELING ZUID.
2e klasse A: SVT—KRVC; Velo—DFC
Valkeniers—RA VA; AW—Unites; RIA—
HVC.
2e klasse C: UnioAlphensche Boys;
WSE—ESTO; RVC—VEP II; Trekvogels—
DÓNK III.
3e klasse B: Alph. Boys nVEP IH;
WSE II—Trekvogels III (12 uur).
R e s. 3 e k 1 a s s e A: L. en Sn. IIIRava
II; BI. Zwart III—AW II; KRVC II—
VVP II.
Res. 4e klasse A: Gr. Willem IV
SVT II; VAC II—DHB II.
Res. 4e klasse C: Wilhelmus TV
GDA V; DFC II—Rava IV; HVC II—L. en
Sn. IV.
Juniorencompctitic District Leiden.
Afd. A: SJCaLisse a, 1.30 uur, H. B.
v. Veelen; DOSaTeylingen a, 12.30 uur H.
Sassen; RWDaKRVa, 2 uur, G. E. Bak
ker.
Afd. B: St. BernardusaKolp. Boys a,
12.30, J. Hoogduin; Leiden aMeerburg a,
12.30 uilr, G. E. Bakker.
Afd. C: SMCaMeerburgb, 12.30 uur,
F. Homan; ASCaTeylingen b, 12.30 uur,
G. Blij leven; Kolp. Boys bKR Vb, 12.30,
J. J. v. Goozen.
Afd D: ODIaNicolaas Boysa, 12.30 uur
H. v. Ruiten.
Afd. E: SJCbTelingenc, 12 uur, H. B.
v. Beelen; NVCd—KRVc, 12.30 uur, Th.
Gij ls wijk.
dokter zag, dat toen ze den ander een hand
gaf, een snelle blos over haar wangen trok.
Forsyth concludeerde, dat zij elkaar eer
der ontmoet hadden en ofschoon de heele
situatie hem allerminst aanstond, moest hij
zichzelf bekennen, dat zyn eigen relatie
met Kathleen Barrington nog van te kor
ten duur was, om inmenging te rechtvaar
digen. Daarom richtte hij zijn belangstel
ling maar weer op de tafel en betrapte op
dat oogenblik den bankhouder er op, dat
de2e met de oogen een teeken gaf aan een
dienaar, die een weinig apart stond. De
bediende keek op zijn beurt naar Barring
ton, daarop weer naar den bankhouder met
een vragend optrekken van de wenkbrau
wen. De bankhouder antwoordde met een
beslisten knik en keerde zich toen weer naar
de tafel, terwyl de dienaar verdween
achter een zijden voorhang, dat 'n door
gang aan het gezicht onttrok.
Dit alles nam de dokter in een blik op.
toen liep hij op Leiand Barrington toe.
n.
Gevaren van „Chinatown".
„Mr. Barrington", begroette hij hem,
„uw dochter heeft een dringende boodschap
voor u."
„Dat verwondert me niet", antwoordde
de handelsman; toen nam hij den dokter
nieuwsgierig op en vroeg met kalme onbe
schaamdheid: „Wie deksels bent u eigen
lijk?"
Dica Forsyth voelde, dat hij een kleur
kreeg, maar zijn stem klonk kalm toen hij
zei: „Mijn naam is Forsyth. Ik zag toeval
lig dat uw dochter op haar weg hierheen
door een koelie werd uastig gevallen; ik
kwam tusschenbeide en bood mij aan als
begeleider."
„Ik ben u zeer dankbaar", bromde Bar
rington onverschillig. Daarop wendde hij
zich af en voegde zich by Kathleen.
Dick moest ondanks zichzelf glimlachen
om de onbeschoftheid v&n zijn landgenoot
en beseffend, dat.2ijn aanwezigheid niet
langer vereischt was, richtte hij zyn
schreden naar den uitgang. Maar voor hy
halverweege was, vlóóg het meisje, dat een
fluisterend gesprek met haar vader voer
de, terwijl de Chinees zich een weinig af
zijdig hield, op hem toe.
„Dr. Forsyth", riep ze, „gaat u ons verla
ten?"
„Ik ben bang, dat er niets anders voor
mij oprit", lachte hy. „Ik geloof, dat uw va
der mijn tegenwoordigheid hier niet bij
zonder op prijs stelt."
„Maar hij weet nog niet, wat u voor mij
gedaan hebt. Als ik het hem verteld heb,
zal hij heel dankbaar zijn. Hij zal u zeker
zijn dank willen betuigen."
„Ik verlang absoluut geen dank", klonk
het luchtig. „Het is voldoende, dat ik u van
dienst hebben kunnen zijn."
Onder het spreken wierp hij een vluggen
blik naar haar vader, die nu met den Chi
nees aan het praten was. Hij was verbaasd,
lichtelijk ontsteld door de intensiviteit
waarmee de oogen van de Oosterling op
hem gevestigd waren.
„Wie is die Chinees?" vroeg hij snel aan
Kathleen. „Een oude bekende?".
Het meisje kleurde even, toen ze ant
woord gaf.
zicht van het meisje bij dit onhebbelijke
„Hij heet Li Weng-Ho. Hij is een manda
rijn en gouverneur van een provincie,
waar mijn vader een huis heeft."
„En waar is dat?"
De vraag kwam haastig. Forsyth had op
gemerkt, dat Leiand Barrington zich van
den mandarijn had losgemaakt en op hen
toeliep.
„In Yong-Foo aan de Pi-Kiang."
Dr. Dick Forsyth schrok zichtbaar, maar
voor hij iets zeggen of het mensje iets
vragen kon, bereikte de rauwe stem van
Barrington hun ooren.
„Tijd om heen te gaan, Kathleen! Je
moest maar even afscheid van Li-Weng-Ho
nemen."
Er kwam een opstandige uitdrukking op
het gezicht van het meisje en een oogen
blik dacht Forsyth, dat ze in openlijk ver
zet zou uitbarsten. Maar de trek verdween
en glimlachend stak ze de hand uit.
„Adieu, dr. Forsyth. Ik ben heusch bui
tengewoon dankbaar voor den dienst, dien
u me bewezen hebt. Ik hoop, dat we elkaar
nog eens zullen ontmoetten."
„Dat lijkt me heel waarschijnlijk", ant
woordde de dokter en het wenkbrauwen-
fronsen van Leiand Barrington negeerend,
nam hy de aangeboden hand. „China is
wel een groot land, maar...."
„Vooruit, Kathleen. Weng-Ho wacht."
Er kwam een pijnlijke blos op het ge-
optreden van haar vader, maar ze ging
met hem mee en Forsyth vervolgde zijn
weg naar de deur. De Chinees, die hem
binnengelaten had, deed hem uitgeleide en
op straat gekomen, bleef de dokter even stil
staan om zijn gloeiend gezicht door den
avondwind, waarin de lantaarns heen en
weer schommelden, te laten afkoelen.
Leiand Barrigton, schoot hem door den
geest, hield er een abrupte manier op na
om een kennismaking in de kiem te smo
ren en....
De gedachte knapte af, toen een oogen-
schynlijk dronken zoon van 't Hemelsche
rijk tegen hem aanbotste.
Maar de late vogel kon niet zoo dronken
zijn als hij zich voordeed, want toen For
syth zich met een ruk omkeerde, keek hy
recht in een paar doordringend zwarte
kraaloogen, die hem vast en onderzoekend
aanstaarden. Toen ging de Oosterling zijns
weegs, zwaaiend en strompelend en werd
opgenomen in de schaduwen van een bloe
menboot, waarvan de lichten reeds gedoofd
waren.
Forsyth's blik volgde hem. De zwaaiende
gang bedroog hem niet. Tot dit gestadige,
uitvorschende kijken was geen man in
staat, wiens brein beneveld was door al
cohol en opium. Toen flitste hem door het
hoofd, dat de man zich had willen verge
wissen, dat hij niet iemand anders was en
hij herinnerde zich de teekens, die de
bankhouder aan de fan-fantafel gegeven
had.
Na enkele oogenblikken begon hij lang
zaam de kade af te loopen, maar toen hij
eveneens in de schaduw van de donkere
huisboot v/as gekomen, bleef hij opnieuw
stilstaan. Zijn scherp gehoor had het ge
luid van zacht fluisteren opgevangen en
hy leidde daaruit onmiddellijk af, dat de
man die zijn onderzoekenden blik op hem
had gericht, niet alleen was, maar zich in
hinderdaag had gelegd met ten minste
één metgezel. Deze conclusie deed hem vlug
besluiten en in een nog langzamer tempo
dan waarin hij gekomen was, als onzeker
en besluiteloos, aanvaardde hij den terug
tocht in de richting van het „Paleis der
Tienduizend Zalighedden." Inmiddels werd
de deur daarvan geopend en in de breede
lichtbaan, die het duister doorkliefde, ver
schenen de gestalten van Leiand Barring
ton en zijn dochter op straat. Ijlings stap
te Forstyh op hem toe.
„Dezen kant uit, mr. Barrington", drong
hij aan, wijzend in de tegenovergestelde
richting als die, waaruit hij teruggekeerd
was.
(Wordt vervolgd)
