DE AFGELOOPEN WEEK IN HET BUITENLAND
KOOPT BIJ ONZE
ADVERTEERDERS
SPORT
0
HONIG'S BOUILLONBLOKJES IhÜis 6 voor lOct
DE MAN
DIE DE TROEVEN HAD.
ZATERDAG 16 DECEMBER 1933
VIERDE BLAD PAG. 13
DB ZEESI.ANG IN MODERNE GEDAANTE. DE EISCB VAN BET O.
M. IN HET RIJKSDAGBRANDPROCES. HET ZWIJGENDE PARLE
MENT TE BERLIJN. ONLUSTEN IN SPANJE.
Het idiale Reinigingsmiddel voor
Vaatwerk, Huis-en Keukengerei
Vervaardigd in de PersiM l>u'k< n
y -
L. Ostrnnarin Cos M.indel Mij. N.V .ft'd-on, F*t"-i>|«<:p Ju*pho.JS bij Ulre^l
De zeeslang. Telken jare meenen
wij, dat de zeeslang, die vroeger ih den
komkommertijd steevast placht op te dui
ken in de wereldpers, thans voorgoed dood
is. Maar het imaginaire monster le zóó taal,
dat wij het met geen onmogelijkheid dood
kunnen krijgen. Het neemt bovendien tol-
kens nieuwe vermommingen aan en zoo
kan het geschieden, dat het nu weer op
duikt in Looh Ness, een meer in Schotland.
Het monster, dat 10 M. lang moet zyn,
volgens sommigen zelfs 20 M., is door 'n
50-tal getuigen gezien en ls J.l. Dinsdag
het onderwerp van besprekingen in het
Engelsche Lagerhuis geweest. Sommigen
wilden het meer van staatswege doen leeg
pompen om het beest aldus te pakken te
krijgen. Anderen wilden het mét régee-
ringsvliegtuigen te lijf. De staatssecretaris
voor Schotland, sir Collins, zeide echter,
dat hij meer bewijzen moest hebben voor
het bestaan van dit monster, alvorens hij
de Engelsche luchtmacht erop los zou la
ten. Intusschen is het een handige recla
me voor de streek, want honderdeo nieuws
gierigen komen thans naar het meer kijken,
om te zien of zij het geheimzinnige beest
soms kunnen verrassen.
De strop. Zoo blijkt de zeeslang nog
altijd te spoken in de pers, al kan op het
oogenblik niet gezegd worden, dat het kom
kommertijd is, dat er m.a.w. geen copy is.
De kranten hebben o.a.te worstelen met
een geweldig papieren monster en dat is
de steeds maar aanzwellende copy van het
Ryksdagbrandproces, waarvan de staart na
een voortkronkeling van dagen, weken en
maanden, nu eindelijk ln het zicht begint
te komen.
Wij hebben dezer dagen na een korte
pauze het requisitoir van het O. M. kun
nen lezen en aan het einde daarvan de
eisoh, luidende: de doodstraf voor V. d.
Lubbe en Torgler, vrijspraak voor de drie
Bulgaren Dimitrof, Popof en Tanef. Dat
voor den eigenlijken brandstichter v. ,d.
Lubbe de doodstraf geëischt zou worden,
was niet twijfelachtig. Het feit van de
brandstichting stond vast; de vraag ging
om het motief. Gezien de communistische
gezindheid van v. d. Lubbe en zijn zucht
om in die kringen een groote rol te spe
len, is"het vrij duidelijk, dat het motief ge
weest is, een daad te stellen als sein tot
een communistische» staatsgreep. Dat het
tijdstip slecht gekozen was, en dat het ge
volg averechts verkeerd uitpakte, doet aan
die bedoeling niets af. Hy kon dus veroor
deeld worden wegens hoogverraad en op
hoogverraad is na de brandstichting de
doodstraf gesteld. Nu geldt in 't algemeen
een strafwet niet voor misdaden, die vóór
de totstandkoming van die wet gepleegd
zijn. Hier is de wet echter van terugwer
kende kracht verklaard. Men kan over de
juistheid daarvan twisten, maar dat de
openbare aanklager er gebruik van maakt,
is begrijpelijk. De eisch van de doodstraf
tegen Torgler is minder hecht gefundeerd
en is slechts gebaseerd op de getuigenver
klaringen, volgens welke Torgler gezien is
in gezelschap van v. d. Lubbe. Torgler zou
een extra volle actetasch hebben meege
sleept naar het rijksdaggebouw en „dus",
meent het O. M., moet hij als hoofdleider
van de K. P. D. de aanstichter en de mede
helper van v. d. Lubbe zijn geweest.
Dat de communistische partij in haar ge*
heel moreel verantwoordelijk ls voor het
zoo tragische derailleeren van den Ohge-
lukklgen v. d. Lubbe, lijkt ons onomatoo-
t el ijk vast te staan, maar de persoonlijke
schuld van Torgler aan de brandstichting
staat o.l. allerminst vast. Hoe dit ook zij, de
rechtbank zal dat hebben uit te maken.
De drie Bulgaren zullen waarschijnlijk
wel over de grens gezet worden, tenminste
als zij, of één van hen, niet wat anders op
hun kerfstok hebben, waarvoor zi) zullen
worden vastgehouden.
Het zwijgende parlement.—
Inmiddels is te Berlijn de nieuwgekozen
Rijksdag bijeengekomen. Een eigenaardig
parlement. Vooreerst bestond het voor 00
pet, uit bruine uniformen en vervolgens
praatte dit parlement niet. Dat is eigenlijk
een contradictie in terminis, een Innerlijke
tegenspraak, want het woord „parlement"
staat toch in verband met het werkwoord
„parler", dat praten beteekênt. En wat is
nu een praat-college, dat niet praat? De
geheele geschiedenis was in precies 8 mi
nuten afgeloopen, Er werd enkel een paar
maal gestemd met opstaan en toen werd
de rijksdag verdaagd voor onbepaalden tijd.
Het viel op, dat ditmaal de bijeenkomst
van den Rijksdag, die nu tooh veel meer
beantwoordt aan het Ideaal van Hitier dan
in Maart van dit jaar, met veel minder
plechtigheid gepaard ging dan toen. Zelfs
de Führer in eigen persoon was afwezig.
Men hèeft zich natuurlijk afgevraagd,
waarom Hitier er den voorkeur aan gaf om
in Wllhelmshafen een terugkeerenden
kruiser te gaan begroeten, in plaats van
tegenwoordig te zijn bij de bijeenkomst
van de vertegenwoordigers des volks, wlenB
uitspraak hij in November had verzocht.
Twee redenen worden daarvoor aangege
ven.
Op de eerste plaats kon Hitier daar niet
tegenwoordig zijn, zonder een groote rede
voering te houden. En men meent, dat hij
zich daarvan wilde onthouden, teneinde de
kalmte niet te verstoren, waarin thans de
voorbereidende onderhandelingen gevoerd
worden tusschen Berlijn en Parijs. Het bo
tert niet zoo heel erg met die onderhan
delingen en Parijs toont zich allesbehal
ve toeschietelijk. Het is êr mee als met de
vorst: over 't algemeen blijft er een ijzi
ge koude heerschen en de veelbelovende
periodes van dooi stellen telkens weer
teleur.
De tweede reden wordt gezocht, in de
toenemende spanning tusschen Berlijn eh
het Vaticaan. Het Vaticaan is niet gesticht
over de wijze, waarop het Concordaat wordt
toegepast en de Duitsche regeering leeft
op het oogenblik in een toestand van schijn-
vrede met het Vaticaan. De arrestatie van
Katholieke geestelijken in Beieren is een
symptoom van den toestand. Nog zegt men
niets, maar de gezichten der tegenstanders
verstrakken.
Nu gingen er aan de opening van den
Rijksdag twee kerkelijke plechtigheden
vooraf, één protestantsche en één katho
lieke. Op den 21sten Maart had Hitier als
reden voor zyn wegblijven aangevoerd, dat
de kerkelijke autoriteiten het lidmaatschap
van de nat. soc. partij voor de Katholieken
verboden hadden. Na de opheffing van dit
verbod, zou hij als katholiek thans moei
lijk weg kunnen blijven en in verband mat
de huidige spanning zou zijn aan- of af
wezigheid als een bepaald stelling-nemen
Worden opgevat. Door heelemaal uit Ber
lijn te verdwijnen omzeilde hij die moeilijk
heid.
On rustig Spanje. In tegenstel
ling met de bijeenkomst van den Rijksdag,
die geenerlei beroering heeft verwekt, is de
bijeenkomst van de nieuw gekozen Spaan-
sche Cortes het seiii geworden tot het ont
ketenen van de anarcho-syndicalistische
beweging, welke de Spaansche regeering
reeds sinds eenige dagen Voorzag.
De uitslag van de verkiezingen, welke,
zóoals men weet, een groote overwinning
voor rechts hebben gebracht, deed ver
wachten dat de extremisten van links van
de daardoor ontstane politieke spanning
gébruik zouden maken om te trachten een
revolutionnaire beweging te beginnen om
z.g. de door rechts bedreigde democratische
republiek te redden. De werkelijke bedoe
ling van de beweging echter was de be
staande staatsorde omver te werpen en
een aanslag té doen op het kapitalisme. De
opstandige actie, welke vorige week Vrij
dagnacht vrijwel door het geheele land is
ontketend, ging dan ook uit van syndica
listische vakvereenigingen en de vereeni-
ging van Iberische anarchisten, welker lei
ding overal vlugschriften had verspreid,
waarin werd opgeroepen tot den gewapen-
den opstand tegen den staat, die met ge-
Weid moest worden vernietigd.
Het was echter al dadelijk duidelijk, dat
men hier niet te doen Had met een volke
beweging en zelfs de vrij zwakke huidige
regeering had dan ook betrekkel(|k weinig
moeite om 2ich te handhaven. Het was een
bende misdadigers, die hun teleurstelling
over den keer van zaken uitten in allerlei
terreurdaden zooals brandstichting, vernie
ling en het doen ontsporen van treinen.
Die crisis ls thans echter weer voorbij.
De politieke crisis is echter nog lang niet
voorbij.
SCHAATSENRIJDEN
SCHOONRIJDEN LEIDSCHE IJSCLUB.
Voor de wedstrijden in het schoonrljden
op de banen der Leidsche IJsclub bleek
gistermiddag maar matige belangstelling te
bestaan., Niet alleen kunnen velen - Voor
al bij een ijsperiode van langeren duur
hiet eiken willekeurigeh middag vrijma
ken, maar bovendien was aan dezen wed
strijd al bitter weinig bekendheid gegeven.
Negen paren namen aan den wedstrijd
deel. Er werd over het algemeen goed ge
reden. De grootste fouten werden gemaakt
in het afzetten doordat de deelnemers het
niet-rijdende been te vroeg voor het rij
dende brachten. Verder wordt er veel te
veel naar het ijs gekeken, zoodat men hier
door onwillekeurig een eenigszins gebogen
houding aanneemt.
De aanwijzing van No. 1 en 2 geschiedde
met eenparig oordeel der jury de heeren
P. A. Wernink en J. G. A. Janssen het
Verschil tusSchen de overigen Was zeer ge
ring en een enkele foute slag was hier
doorslaggevend.
De totaal-uitslag luidt:
1. Mej. Meyrlnk en Van Helvert 23S pnt.;
2. Mevr. de Groot en Van Hooff 202 pnt.;
3. Mej. Dieben en Stallinga 178 pnt.; 4. Mej.
van Velzen en De Goede 174 p.; 5. Mevr.
Koppen en Straatsburg 168 pnt.; 6. Mevr.
Key en Key 163 pnt.; 7. Mej. Dirkse en Van
de Woesteyne 157 pnt.; 8. Mej. Ritman en
Van Leeuwen 141 p.; 9. Mej. Van dér Lelie
en Speet 130 pnt.
PROV. KAMPIOENSCHAPPEN
OVERIJSEL.
Gisteren werden te Steenwijk de provin
ciale kampioenschappen ln het' hardrijden
voor amateurs verreden. In het algemeen
klassement werd S. Heiden eerste en won
daarmede het kampioenschap.
De resultaten waren:
500 Meter: 1. Hooftman (IJsselmonde), 2.
Schenk (Anna Pauwlona), 3. De Jager
(Wolphaartsdijk).
1500 Meter: 1. S. Heiden (Rotterdam), 2.
L. van der Ruit (Amsterdam), 3. Jac. de
Koning (Purmerend).
5000 Meter: 1. De Jager, 2. S. Heiden, 3.
Van der* Ruit.
Eindklassement: 1. S. Heiden (Rotter
dam), 2. Van der Ruit, 3. De Jager.
WEDSTRIJDEN TE OUD-KARSPEL.
Gisteren werden op de banen te Oud-
Karspel nationale wedstrijden gehouden,
Waarvan de resultaten waren:
500 Meter dames: 1. Mej. H. Donker, II-
pendam, 1 min. 2,6 sec. 2. Mej. Elly Taco
nis, Amsterdam, 1 min. 4,2 sec. 3. Mej. G.
de Ruiter, Zuid-Scharwoude, 1 min. 7,8 sec.
1000 Meter: 1. Mej. Donker 2 min. 14.2
sec. 2. Elly Taconis 2 min. 17,2 sec. 3. Mej.
N. Langendijk 2 min. 25,2 sec.
Schoonrijden voor dames: 1. Mevr.
Bchoorl-Keetman te Winkel 201 punten. 2.
Mej. t» Schipper. Westzaan, 189 punten. 3.
Mej. J. Jonker, Schermerhorn, 176 punten.
WEDSTRIJDEN OM HET KAMPIOEN
SCHAP VAN GELDERLAND.
Gisteren werden op de baan van de Zut-
phensche IJsvereeniglng de wedstrijden
gehouden om het kampioenschap van Gel
derland. De uitslagen luiden als Volgt:
500 Meter: 1. A. P. van der Scheer, Zut-
phen 46,8 sec.; 2. B. Blaisse, Amsterdam
60,8 sec.; 3. H. T. Blaisse, Amsterdam 51,8
66c.{ 4. J. Akerboom, Bergen (N.-H.) 53,3
6ec.; 5. K. Kaan, Wieringerwaard 55 sec.;
6. A. Va nBeeken, Haarlem 55 sec.
Over 1500 Meter: 1. A. F. van der Scheer,
Zutphen 2 min. 36,4 sec.; 2. H. T. Blaisse,
Amsterdam 2 min. 47,5 Bec.; 3. J. Aker
boom. Bergen (N.-H.) 2 min. 49,6 sec.; 4.
B. Blaisse, Amsterdam 2 min. 50,2 sec.; 5.
Kaan, Wieringerwaard 2 min. 61,4 sec.
Over 5000 Meter: 1. J. Akerboom, Bergen
(N.-H.) 9 min. 53,6 sec.; 2. K. Kaan, Wierin
gerwaard 9 min. 57,5 sec.; 3. A. F. van der
Scheer, Zutphen 10 min. 01,6 sec.; 4. H. T.
Blaisse, Amsterdam 10 min. 22,8 sec.; 5. B.
Blaisse, Amsterdam 10 min. 25,6 sec.
Tijdens de 500 Meter is van der Scheer
komen te vallen.
Het algemeen klassement luidde: 1. A. F.
van der Scheer, Zutphen; 2. J. Akerboom,
Bergen (N.-H.); 3. H.«T. Blaisse, Amster
dam.
ROEIEN
LEIDSCHE ROEI- EN ZEILVEREEN.
„DIE LEYTHE"
Donderdagavond hield de Leidsche Roei
en Zeilvereeniging „Die Leythe" ln „In den
Vergulden Turk", haar 20ste jaarverga
dering, onder leiding van den voorzitter,
dr. C. J. A. van Iterson.
Aan het door den secretaris uitgebrachte
verslag ontleenen wij:
Het schitterende zomerweer bood den
leden ruimschoots gelegenheid, zich aan
deze gezonde sport te wijden, hetgeen
blijkt uit de omstreeks 3000 aanteekenln-
gen van het gebruik der vereenigingsboo-
ten.
Door enkele ploegen zijn in het afgeloo
pen seizoen successen in wedstrijden be
haald, waarbij 2 zilveren wisselbekers en
1 zilveren beker werden gewonnen.
De wedstrijden, uitsluitend voor leden
van „Die Leythe" 8 Juli op het Galge
water gehouden, waren wederom zeer ge
animeerd en een goede propaganda voor
deze sport.
Een 0-tal leden legden de, door den Ne-
derlandschen Roeibond ingestelde vaardlg-
heidsproef, een tocht van 20 K.M. in vast-
gestelden tijd, met succes af en verwier
ven daarmede de bronzen Piet Hein-me
daille.
Het bootenhuls biedt, na de vergrooting
irf het vorige jaar, plaats aan ongeveer 30
booten, waaronder een 23-tal van de ver-
eeniging.
De financiën bevinden zich, blijkens het
verslag van den penningmeester ,in goeden
staat.
De herdenking van het 20-jarlg bestaan
zal in den a.s. zomer worden gevierd door
onderlinge wedstrijden, eventueel gevolgd
door een gemeenschappelijken roeitocht.
FEUILLETON.
Naar het Amerikaansch bewerkt door
J. VAN DER SLUYS.
18)
„Heel goed", zei hy. „Dus u kunt voor
hem instaan?"
„Volkomen. In de eerste plaats zijn hij en
ik intieme vrienden; wij hebben samen
gestudeerd en behoorden tot dezelfde club.
Ik heb hem vanochtend het binnenste te
buiten gekeerd; de man weet niets. En ik
kan u nu ook wel direct dit zeggen: hij
bleef eergisteren niet in Manniston Road
rondhangen, nadat zijn vrouw het huls
was binnen gegaan. Toen Douglas Camp
bell wegging, keerde hij naar het Brevord
Hotel terug en ging naar bed. Neen, waar
de heer! Ik ga uit van het volgende: of
Morley heeft haar gedood of de neger of
die geheimzinnige kerel met den gouden
tanu. Wat is uw oordeel?"
„Ik ben het met u eens", gaf Bristew
toe, zicii voornemende, dat hij met Wi
thers zou nandelen zooals hem goed dacht.
„Nog een ding", voegde Braceway er
aan toe en Bristew was verwonderd te ont
dekken, dat hij er een beetje vei legen uit
zag. „Ik zou graag willln, dat u al de ge
sprekken, die met miss Maria Fulton moe
ten gevoerd worden, voor uw rekening
nam. Ik zal openhartig met u zyn, dat moet
ik wel. Eerlijk gezegd: ik ben eens op haar
verliefd geweest; ik was inderdaad met
haar verloofd, begrijpt u?"
„Zeker."
Hij was bl(j, dat hij dadelijk geweten had
dat Braceway een 'Tiend ^an di familie
wa6. Dat kon later belangrijk blijken te
zijn. Braceway wierp zijn sigaret weg en
slaakte een zucht van verlichting.
„Ik ben blij, dat u het begrijpt", zei h(J.
„En nu wat Wathers betreft. Er is vanmor
gen al het een en ander met hem gebeurd.
Sedert dien weet hij heelemaal niet meer,
hoe hij het heeft. Ik zal het u vertellen."
HOOFDSTUK XI.
De chèque van 1000 dollar.
Een paar minuten na achten dien mor
gen had mr. Illington, president van de
Turmville National Bank, een bezoek ge
bracht aan Withers in het Brevord Hotel,
waar deze laatste, die nog zijn kamer had
aangehouden, op den laten ochtendtrein
wachtte.
Mr. Illington was het echte type van den
bankier, vijftig jaar, onberispelijk ge
kleed, met dunne lippen, harde oogen,
langzaam en precies in zijn spreken. Hij
scheen zich van alle diepe, menschelijke
gevoelenB vervreemd te hebben. Het voort
durende omgaan met geld had hem ver
hard. Zijn vingers waren lang en grijperig
en zijn stem had dezelfde metaalklank als
goudstukken, die tegen elkander rammel
den.
Op uitnoodiging van Withers nam hy
een stoel ln diens kamer. Hij wreef even
in zijn droge, dunne handen, kuchte en
sprak toen korte woorden van condoleance
uit.
Withers, die er door verdriet en gebrek
aan nachtrust slecht, uitzag, maakte met
een handgebaar een einde aan deze inlei
dende opmerking.
De bankier stak de hand in zijn borst
zak en haalde een dikke enveloppe te
voorschijn, waaruit hij een lang, recht
hoekig stuk papier trok.
„Ik wist, dat u dit liefst uit de eerste
hand van de bank zoudt hooren en wel van
my, dan president. Gisteren, meneer Wi
thers, verviel er een promesse op twee
maanden, groot duizend dollars, getrokken
op de Turmville National Bank. U wilt
die misschien wel zien. Hier is zy."
Hij overhandigde het papier aan Wi
thers en deze zag, dat de promesse onder
teekend was door Maria Fulton en geëndos
seerd door Enid Fulton Withers. De echt
genoot der overledene was te verbaasd om
iets te zeggen.
„Wy zijn in deze zaak zoo soepel ge
weest, als wfj konden, misschien meer dan
het in bankierskringen oigenlijk wel ge
bruikelijk is," legde Illington vriendelijk
uit. „Ik heb juffrouw Fulton gisteren zelf
aan de telefoon gehad, maar zij was, zoo
als begrijpelijk was, te zenuwachtig om my
eenige inlichting te geven aangaande haar
plannen met betrekking tot de likwidatie
van deze schuld."
„Aangezien mijn vrouw," opperde Wi
thers, terwijl hij hem het papier teruggaf,
„de promesse geëndosseerd heetf, is het
mijn plicht om voor het bedrag op te ko
men en aan de bank de duizend dollar te
betalen, nietwaar?"
Mr. Illington zag met vreugde, dat de
weduwnaar den toestand volkomen be
greep.
„Volkomen juist ja", zei hij. „Kunnen wij
daarop rekenen?"
„Natuurlijk."
„Hm, wanneer?" vroeg de bankier,
schijnbaar achteloos.
„Ik heb zooveel geld niet in Atlanta,
maar ik kan het wel krijgen .Ik ga van
middag naar Atlanta terug en zal u het
geld morgen zenden. Is dat goed?"
„O, zeker, zeker," stemde de heer Illing
ton, geheel gerustgesteld, toe.
„Wy vinden het altijd prettig om rede
lijk te zijn. Hm.! Ik heb hier een nieuwe
promesse, zoudt u die willen teekenen. Het
is natuurlijk maar een formaliteit."
Wtihers teekende de nieuwe promesse,
die een looptijd had van vyf dagen. Il
lington stond met stijve deftigheid op.
„Ik ben blij, dat deze kwestie zoo is
opgelost, meneer Withers, heel blij en ik
wensch u goeden morgen", eindigde hij,
terwijl hij naar de deur ging.
„Goeden dag", antwoordde Withers ver
strooid, maar hij keek plotseling op. „Dat
is waar ook, ik zou wel eens willen we
ten, wat er met die duizend dollar ge
beurd is. Zoudt u mij daaromtrent iets
kunnen zeggen?"
Illington kwam naar zyn stoel terug,
ging weer zitten en haalde de dikke en
veloppe weer te voorschijn.
„Ik was wel op deze vraag voorbereid,
een heel natuurlijke vraag", sprak hij en
nam uit de enveloppe een afgeteekende
chèque, die hij aan Withers overhandigde.
„Dit", vervolgde hij, „geeft u de ver
langde inlichting. Ziet u. ik maakte uit de
courantenberichten op, dat er een geheim
zinnig element in deze.... droevige.,.,
gebeurtenis was. Daarom heb ik deze
chèque maar meegenomen; ze is eigenaar
dig genoeg, niet door den trekker opge
vraagd."
Withers bekeek de chèque aandachtig,
zonder op de opmerkingen van den bankier
te letten. Zij was onderteekend door Enid
Fulton Withers, die blijkbaar bij de Turm
ville National Bank voor een leening,
groot 1000 dollar, gecrediteerd was. De
chèque voor dit bedrag getrokken was be
taalbaar aan Maria Fulton. Deze laatste
had haar geëndosseerd en onder haar enl
dossement stond de handteekening van
Henry Morley, hetgeen aantoonde, dat
deze het geld zelf had geïncasseerd.
„Dat is alles, wat ik wilde weten," zei
Withers kalm, terwijl hij de chèue aan Il
lington met een voldaan gevoel zijn plicht
als mensch en zakenman te hebben ge
daan.
Door het bezoek had Withers niet naar
den trein kunnen gaan en Fulton was
rechtstreeks naar Manniston Road gere
den. Braceway, die den bankier naar het
hotel gevolgd was, werd nu door Withers
ontvangen.
„Brace", begon hij direct, „je zult den
duivel, die van dit alles de schuld is, wel
te pakken krijgen, nietwaar? Je weet, wat
voor een leven ik gehad hebt Je zult hem
krtfgen, al haal je er hemel en aarde voor
onderste boven I"
„Daar kan Je van op aan", verklaarde
Braceway. Houd je kalm man. Laat mij
maar mijn gang gaan. Ik krijg hem zeker,
als hij tenminste nog leeft."
„Die Morley schijnt zich in een wespen
nest te hebben gestoken", merkte Brace
way op, nadat hij het relaas aan Bristew
had gedaan.
„En of."
„Wat is uw meening?" vroeg Braceway
gretig.
(Wordt vervolgd).
