ZATERDAG 12 AUGuaiua iima
DE LE1DSCHE COURANT
TWEEDE BLAD PAG. b
DE GEBEURTENISSEN TE
BEAURAING.
MERKWAARDIGE GENEZINGEN.
De Brueselsche „Standaard" komt nog te
rug op de genezing van Zuster Vincentia (no
vice) van het gesticht der Zusters van St.
Vincentius Paulo van Meulebeke, die op Za
terdag 5 Augustus j.l. te Beauraing genas van
haar longziekte bij de eerste Wees Gegroeten,
gebeden tezamen met Tilman Come even na
negen uur, op het oogenblik, dat diens visioen
begon.
Te 9.30 onderzocht door de geneesheeren,
vinden deze (om het weer te geven met de
woorden van het blad, dat, naar het zelf zegt,
slechts in populairen vorm, zonder eenige ge
neeskundige aanmatiging, de feiten wil mee-
deelen): „geen enkel spoor meer van tering
(en zij had gaten in de longen)".
De zeereerw. heer van Bogaert, pastoor van
Bierk (Bierghes), die als tolk fungeerde tus-
schen de dokters en de genezene, heeft in op
dracht van dr. Maistriauz de zieke onder
vraagd.
„Ik vernam" aldus pastoor v. B. „dat
zij al maanden lijdende was, 's Avonds voor
het vertrek naar Beauraing had zij nog 40 gra
den koorts en denzelfden ochtend had ze nog
overvloedig bloed gespuwd. Sedert verschei
dene dagen had ze bij 't opstaan 's morgens
regelmatig 38 tot 39 graden koorts.
Op een gegeven oogenblik, het zal omstreeks
10 uur geweest zijn, zeide de genezene, dat
ze honger had
Men gaf haar een kop melk en een boter
ham, die ze heel smakelijk verorberde.
Ik vroeg haar nog: „Welke zijn eigenlijk
uw gewaarwordingen geweest, Zuster?"
En ze antwoordde:
„Tot driemaal toe was het, alsof mij iemand
met de hand over den rug wreef, van links
naar rechts. Dit veroorzaakte groote pijn, zoo
dat ik den derden keer een schreeuw niet
kon onderdrukken".
Dit werd bevestigd door de verpleegster,
die bij haar was. Dan had ze plotseling een
onuitsprekelijk weldoende gewaarwording en
riep uit. „Ik ben genezen".
Op de vraag, op welk oogenblik ze juist ge
nezen was, antwoordde zij: „Juist op het
oogenblik, dat men met Tilman Cóme begon
te bidden".
Omtrent de bekende genezing van Malvina
Plyson, wier linkerbeen, zooals men weet,
tengevolge van een heupziekte 12 cM. korter
was dan haar rechterbeen, toen zij naar
Beauraing vertrok, valt nog te melden, dat
de geneesheeren te Beauraing hebben vastge
steld en op schrift gesteld, dat het gebrekki-
gebeen na haar genezing nog 4 cM. korter was
dan het andere en dat zij kon gaan zonder
pijn. Bij haar huiskomst werd geconstateerd,
dat het been nog slechts 2 cM. korter was.
Verder vermeldt de „Standaard" nog de
volgende genezingen op 5 Augustus:
De 15-jarige Elisabeth Potter uit Ookelaar
bij Diksmuide leed aan een beenderziekte aan
den voorarm. Voorarm en hand waren ver
stijfd. De arm werd voortdurend dikker.
Op Zaterdagmorgen 5 Augustus voelde het
meisje nog geweldige pijnen. Voor de grot
gekomen, voelde het plotseling hevige pijnen
en daarop werden de vingers weer geheel
bruikbaar. Alle pijn was nu verdwenen. Het
meisje kon aan iedreen gemakkelijk de hand
geven.
Als genezingen, die voor nader onderzoek
in aanmerking komen, vallen nog te vermel
den:
Genezing op 7 Augustus tijdens het gebed
der kinderen Voisin en Degeimbre van Arthur
Mai Hard van Anseau, mijnwerker, geboren in
1899, die sedert twee jaar leed aan een ver
lamming.
Voorts genezing van Bertha Jacobs, vrouw
van Bernard Van de Putte uit Dormaal (Bra
bant), geboren 29 Juni 1892, welke vrouw se
dert S'A jaar leed aan een ernstige breuk.
Dokter Aerts uit Dormaal en dr, Maistriauz
zouden volgens het blad de genezing geconsta
teerd hebben.
Een andere merkwaardige genezing is die
van de 4-jarige Julia Delaere uit Torhout.
Het kind was geboren met stompe voetjes
(paardenvoetjes) en heeft nooit kunnen loo-
pcn. Sedert drie jaren lagen de voetjes in
ijzer (beugel). Het kind werd steeds vervoerd
in een wagentje.
Op den terugreis, tusschen Dinant en Na
men, werd het kind ongeduldig en lastig. Op
zeker oogenblik zei het: „Moeder, doe het
ijzer af. Ik kan gaan".
De moeder wilde haar dochtertje niet ge-
looven. Dit hield echter aan, zoodat de moe
der ten laatste gehoor gaf aan het verzoek.
En de kleine Julia kon inderdaad loopen en
springen.
Op het station te Namen had een groote
dankmanifestatie plaats, waarbij het kind vrij
heen en weer liep.
Nog valt te vermelden de genezing van
stomheid van Gentiel Detailleur van Zulte,
sedert langen tijd behandeld door dr. Ver-
schueren uit Geeraardsbergen en wiens spraak
verlies als onherstelbaar werd beschouwd.
Tenslotte maken wij op gezag van de
„Standaard" noge gewag van de genezing van
mevrouw Maria Van den Bosch van Kathe-
lijne Waver (bij Mechelen), die sedert 8 jaar
lijdende was aan een nieraandoening met ern
stige complicaties. Drie jaar geleden had ze
een operatie te ondergaan (dokter Huberts,
St. Jozefskliniek, Mechelen). Zij kon niet
meer dan enkele stapjes per dag gaan. Thans
kan zij alle werk doen, zonder de minste pijn
of moeite.
NEDERLANDER GENEZEN TE
BEAURAING?
De koster van Enschedé.
Men schrijft uit Enschedé aan „De Tijd":
„Ieder katholiek inwoner van Enschedé
kent den heer Nobbenhuis, den vroegeren kos-
ler van de St. Jacobusparochie. Jaren lang
heeft hij in de oude Sint Jacobuskerk in de
schaduw van het altaar zijn brood verdiend.
Jaren lang, tot zijn 63stc toe. Tot hem in de
groote nieuwe kerk 't werk niet meer moge
lijk was. Want de heer Nobbenhuis was een
versleten roensch.
Wanneer je 32 jaar lang den morgen en
'n stuk van den avond hebt doorgebracht in 'n
kerk, waar 't altijd tochtte, waar 't altijd voch
tig was, en waar 't 's winters zoo bitter koud
kon zijn, wanneer je er overdag bovendien in
weer en wind per fiets er op uit moest om 't
sobere loon wat aan te vullen met de ver
diensten van allerlei bijbaantjes, dan betee-
kent ouder worden niets meer en niets min
der dan versleten zijn.
De heer Nobbenhuis liep dan ook reeds
meerdere jaren met een stok. Strompelde voor
al den laatsten tijd slechts moeizaam voort,
kon zich soms maar met moeite staande hou
den en verstijfde meer en meer in bijna al z'n
ledenmaten.
Vooral 't linkerbeen begaf hem geheel en
al, terwijl hij aldaar door een knagende pijn
geplaagd werd.
Door 'n verstijving van den rug was de heer
Nobbenhuis voorts nauwelijk in staat zich op j
te richten, wanneer hij eenigen tijd gezeten
had.
Hierbij kwam nog dat de toestand van den
patiënt er Diet beter op geworden was door
een lichte attaque van beroerte, welke in den
afgeloopen winter opname in het R.K. Zieken
huis ter plaatse noodzakelijk maakte. Geen
wonder, dat het vooruitzicht van een moeilij
ken ouden dag genoemden heer soms ten zeer
ste deprimeerde..!.
Nu wilde het toeval dat een plaatselijke
onderneming in verband met de bekende ge
beurtenissen van 5 Augustus vanuit Twente
een busreis organiseerde naar Beauraing.
Bijna dertig personen uit Enschedé, Henge
lo en Almelo, alsook 'n Duitsch meisje na
men er aan deel. Tot de deelnemers behoor
den eveneens de heer Nobenhuis met diens
vrouw, 't Waren wel geen overdreven ver
wachtingen, waaronder men uit Enschedé ver
trok, maar toch hield men heel diep in z'n
binnenste zoo'n klein vlammetje levendig van
stille hoog en oprecht vertrouwen.
In Beauraing hadden zoowel de heer Nob
benhuis als de hrer Oostrik, eveneens een
patiënt uit Enschedé, het voorrecht tot den
kloostertuin te worden toegelaten, waar zij
verscheidene uren in de nabijheid van de grot
vertoefden.
Zooals het nuchteren Hollanders gewoonlijk
vergaat, zagen ze natuurlijk geen verschijnin
gen en geen wonderen. Wel hadden ze daaren
tegen veel hinder van de drukte en de warm
te en kwamen ze danig onder den indruk van
de onbeschrijfelijke ellende, die ze om zich
heen zagen. Van drukte gesproken. Die was
zóó geweldig, dat ze twee uren noodig had
den om over een afstand van plm. 300 M.
den kloostertuin te bereiken.
Overigens verliep de tocht zonder bijzon
derheden.
Na een moeizamen rit arriveerde men in
den nacht van Zondag op Maandag eerst om
twee uur in Enschedé. Eerlijk gezegd was het
gezelschap eenigszins teleurgesteld. De heer
Nobbenhuis, wiens stok nagenoeg versleten
was, had zich in de Ardennen voor 'n prikje
'n tweeden op reserve gekocht.
Bij 't verlaten van de bus wist hij 't gezel
schap dan ook nog op te vroolijken met de
opmerking: „Nu ben ik naar Beauraing ge
gaan om er m'n stok achter te laten, en nu
kom ik warempel met twee terug".
Intusscben viel het dien nacht reeds op,
dat onze patiënt zeer welgemoed was en dat
hij ondanks groote vermoeienis vrij gemakke
lijk z'n woning bereikte.
Toen hij den volgenden morgen in de om
geving van z'n woning wandelde, viel het hem i
op, dat 't allemaal veel vlugger en veel lichter I
ging dan gewoonlijk. Hij probeerde wat min-
der op zijn stok te steunen, ook dat ging goed, j
zoodat hij eindelijk besloot 't ding in den
gang neer te zetten, j
Sedert dien heeft de heer N. geen stok meer j
ra z'n handen gehad. Hij loopt geheel zelf- I
standig en voelt zich best. lederen dag heeft i
tot nog toe nieuwe verbetering in dien toe- I
stand gebracht. De pijn is nagenoeg geheel J
weg, terwijl de stijfheid in den rug eveneens
verdwenen is. Hij richt zich vlot op en zoekt
geen steun meer wanneer hij zich beweegt.
Zoo is het verhaal, dat eerst anderen de
den, en dat daarna de heer N. zélf vertelde.
We kennen den heer N. goed. Toen we
hem even in z'n huiskamer opzochten en hem
daar welgedaan op een gewonen stoel zagen
zitten, miet z'n pijpje in den mond, vroegen
we ons werkelijk af of dat nu dat hulpelooze
mannetje was, waarmee we tot voor kort
zoo'n medelijden hadden, wanneer we 't daar
heen zagen strompelen.
't Merkwaardige is, dat de figuur van den
heer N. er ontegenzegelijk jeugdiger is gaan
uitzien. Het ineengedrongene is weg, terwijl
hij overigens vlot heen en weer loopt en zijn
ledematen gemakkelijk btfwegt,
„Schrijft u er niet teveel over in de krant?"
vraagt de heer N., terwijl hij ons oolijk aan
kijkt, want veronderstel eens dat 't over een
paar dagen weer mis is...."
Intusschen ademt de geheele huiskamer een
sfeer van innig vertrouwen en groote dank-
baerheid.
Is er inderdaad een wonder gebeurd? Wij
zullen u geen antwoord geven op die vraag.
„Weest u toch vooral voorzichtig met zoo'n
geval", raadde ons een der heeren geestelijken
van de St. Jacobus-parochie.
Wonder of geen wonder, feit is, dat de heer
Nobbenhuis, die er meerdere jaren ellendig
aan toe was, op 63-jarigen leeftijd in vier
dagen tijds wederom een normaal gezond
mensch geworden is. Geen dokters, noch
kruiddeskundigen of kwakzalvers, noch 't zie
kenhuis bracht een dergelijke verbetering te
weeg. Deze ontstond eerst na een bezoek aan
O. L. Vrouw van Eeauraing op 5 Aug. j.l.
Wij kunnen natuurlijk niet vooruitloopen op
de beslissing der kerkelijke autoriteiten in
zake de gebeurtenissen te Beauraing en zijn
ook niet in staat, het bovennatuurlijke karak
ter vast te stellen of te bewijzen ln de gene
zing van den heer Nobbenhuis.
I Maar dit buitengewone feit is toch te raerk-
waardig, dan dat wij erover zouden zwijgen".
VERSCHIJNING TE
BANNEUX?
De buitengewone gebeurtenissen te Beau
raing hebben de aandacht eenigszins afgeleid
van het naburige dorpje Banfieux, waar de
Heilige Maagd verschenen zou zijn aan het
jonge meisje Marietje Beco. Toch stroomden
ook hierheen de pelgrims. Zondag j.l. werd
I hun aantal geschat op 15.000. De groote dag
van Banneux zal, naar men weet, de 15de
IMTERPAROCHIEELE
EEN TIJD VOOR FEL-AP0ST0LAAT.
We schrijven 1033.
ïïeol de wereld zit in de misère. Maat
schappelijk, politiek en economisah ie er
geen grooter warboel denkbaar. En mca
foetert er over en prutst er aan, maar de
uitkomst is telkens 00, of wel beroerd
slecht.
Kunnen menschen dit alles weer
goed maken?
Ja, zegt de Liberaal, en hij wijst op de
technische volmaaktheden.
Ja, zegt de socialist, en hij spreekt over
de overwinning van het proletariaat.
Kunnen menschen dit alles weer
goed maken?
Ja, knikten de heeren der Londensohe
conferentie, laat dat maar aan ons over
en het komt dik in orde.
En' ziet, de koersen stegen, de beurzen
werden levendiger, de handel ging iets vlot
ter. Want nu zou 't dan komen en
En 't kwam niet! Voor de zooveelste
maal waren ze weer verkeerd begonnen,
zonder God. Je zou zoo zeggen, ze lee-
ren het nooit- En cfezulken noemt men
dan „do" menschen. De goeden niet te na
gesproken heeft de menschheid aan con-
fereerders-zonder-God absoluut niets.
Aldus mislukte ook deze louter-mensche-
lijke opzet.
Wat nu te doen? Maar weer pruteen en
pla leken?
Neen! Want dat zijn we moede. Iets
anders dan
Ja, Christus terug in de wereld, tus
schen de menschen! Dat ia de opgave
van onzen tijd voor ons, christenmen-
sohen
„Lux Mundi", Licht der wereld, dat is
Oh rietua. En door fel-apostolaat moeten
wij dat Licht brengen in de donkerte van
onze eeuw.
SEVER U6.
WAT EEN GEZEL TOCH WETEN
MOET.
XXII.
Einde Mei 1497 kwam te Florence de
excommurucatiebrief van Paus Alexander
VI, waarin Savonarola, van kettterij be
schuldigd, door den Paus werd gestraft
wegens azijn verregaande ongehoorzaam
heid. Juist echter had Savonarola een
briefje naar Rome geopend, waarin hij den
Paus gehoorzaamheid verzekerde en door
allerlei beloften tevens vroeg den banvloek
af te wenden. Deze twee brieven zijn el
kander gekruist en aldus was „de heer-
scher van Florence" veroordeeld.
Hij hield zich echter aan 's Pausen be
vel en niet één geestelijke functie oefen
de hij meer uit.
Nog iets andere verdient evenwel onze
aandacht. In die dagen n.l. publiceerde Sa
vonarola een meesterlijk boekwerk: „Tri
omf des Kruizes" getiteld. Daarin teekent
hij de Kerk van Rome als de eenig ware
en legt hij uit; hoe de Pausen de door
Christus aangestelde Opperherders zijn. In
dit meesterwerk toont hij zich een onver-
valsaht strijder voor de heilige, roomsche
Kerk en dit boek, een prachtig stuk apolo
gie, is tot in de 17de eeuw dikwijle her
drukt geworden, ook in Rome!
Het loont werkelijk de moeite de vol
gende passage uit dat werk te lichten,
want dat kan ons en ook anderen leeren.
Hij schreef aldus:
„Daaruit volgt dat zij, die Petrus' plaatf-
bekleeden, hem opvolgden in ononderbro
ken rij, opdat de Kerk altijd een hoofd zou
hebben, hetwelk, met dezelfde macht en
hetzelfde gezag als Petrus, daarin de
plaats van Jesus Ohristus zou bekleeden.
Dewijl nu echter de bisschoppen van Ro
me deze opvolgers van den H. Petrus zijn,
is de Kerk van Rome onbetwistbaar de
leermeesteresse en het hoofd van alle an
dere Kerken.
Alle geloovigen moeten dus met den
Paus, als opperhoofd der Kerk van Rome,
vereenigd zijn, gelijk de ledematen met
het hopfd; en wie van de leer der Kerk
van Rome afwijkt, wijkt af van Ohristus".
We zien due dat de Paus voor Savona
rola wa-s „aller vorst en herder". Wel een
eigenaardige figuur dus, om in zijn pree-
ken den Paus „den tyran" te noemen, en
in zijn boek te verdedigen op de meest
Augustus moeten zijn, feestdag van Maria's
ten Hemelopneming. Reeds zijn in België en
Frankrijk groote bedevaarten georganiseerd.
De kapel van „Onze Lieve Vrouw der Armen"
zal onder groote plechtigheid worden ingeze
gend. Daarna worden de zieken gezegend.
De .Radio Catholique" zal de plechtigheid uit
zenden. De burgemeester van Louveigné, tot
wiens gebied Banneux behoort, heeft onder
zware straffen verboden, dat op 15 Augustus
winkels, kramen of tenten worden opgeslagen
op den weg van Banneux naar Tancrémont.
Alle commercieele of financieele belangzucht
wordt ten strengste geweerd. Mgr. Millot, vi-
varis-generaal van het bisdom Versailles, die
Donderdag j.l. een bezoek bracht aan Ban
neux en gedurende eenigen tijd sprak met
Marietje Beco, verklaarde zich overtuigd van
het ernstige en buitengewone karakter der
verschijnselen, over wier oorsprong nog geen
voldoende zekerheid bestaat.
KALENDER DER WEEK
MARIA TEN HEMELOPNEMING.
ZONDAG 10 AUG. 10« Zondag na Pink
steren. Mi»; Cum Clamarem. 2e gebed v.
d. H. Wigbertus, Belijder (Zie in het feest
eigen v. h. Bisdom); 3e v. d. H.H. Hippo-
lytus en Gaaaianue, Martelaren. Prefatie
v. d. Allerh. Drisëenheid. Kleur: Groen.
Wat wij zijn en hebben danken wij niet,
zooals die akelig; troteohe Farizeër meept
(Evangelie) aan onze zelve, maar aau den
éónen Geest, Die Zijne gaven uitdeelt
zooals Hij wil. (Epistel). Daarom aan God
alleen alle eer en glorie. (Alleluja-vera).
One paaaen de nederige gevoelens v^i den
tollenaar. In bet nederig bewuetzijn van
onze schuld, doch het hart vol vertrouwen
opgeheven tot God, moeten wij ons Of
fer brengen (Offertorium). Want dan al
leen verwerven wij ons Gods barmhartig
heid, makien wij ons deelgenoot van de ne-
meleohe goederen (Gebed), geven wij eer
en glorie aan Gods H. Naam (Stilgebed)
en maken wij ons Offer tot een Offer van
gerechtigheid, dat God van ons zal aanne
men. (Communio). Als de tollenaar gaan
wij dan gerechtvaardigd naar huis en God
zal de afgebeden hulp (Graduale en Poat-
communio) welke wij lederen dag noodig
hebben, ons niet onthouden.
MAANDAG 14 AUG. Vigiliedag vóór
het feest van Maria's ten Hemelopne
ming. Geboden vasten en onthoudingsdag.
Mis v. d. H. Werenfridus, Belijder: Justus.
(Zie in bet feesteigen v. h. Bisdom). 2e ge
bed (en laatste Evangelie) v. d. Vigilie; 3e
v. d. H. Eusebius, Belijder. Geen Credo.
Gewone prefatie. Kleur: Wit
Of de Mis v. d. Vigilie: Vultum tuum.
Geen Gloria. 2e gebed v. d. H. Werenfri
dus; 3e v. d. H. Eusebius. Geen Credo.
Gewone Prefatie. Kleur; Paars.
De H. Werenfridus woonde te Wervers-
hoof (Werenfridus-hoeve) in Noord-Hol
land en Later te Eist, waar hij het H. Ge
loof predikte evenals te Westervoort,
waar hij ook overleed.
DINSDAG 15 AUG. Feestdag van Ma
ria's ten Hemelopneming, Geboden te vie
ren aJs Zondag. Mis: Gaudeamus. Kleur:
Wit
„Maria is opgenomen ten hemel. De En
gelen verheugen zich en lofprijzend zege
nen zij den Heer.
Door U allerheiligste triomfeerende
Maagd, zijn ons de poorten van het Para
dijs geopend. Bid voor ons, opdat wij mo
gen wandelen in den geur uwer deugden'.
(Kerk. Get.).
WOENSDAG 16 AUG. Feeeldag v. d.
H. Joachim, Vader der Allerheiligste
Maagd. Mis: Dispersit Kleur. Wit.
„Verheug u H. Joachim, want uit uw
dochter is ons (God) de Zoon geboren".
(Get. der Kerk).
DONDERDAG 17 AUG. Mis v. d. H. Je
roen, Martelaar, Pastoor van Noordwijk:
Laetabitur. (Zie in het feesteigen h.
Bisdom). 2e gebed v. d. H. Hyacinthus, Be
lijder; 3e v. h. octaaf van Maria's ten He
melopneming; 4e v. d. octaafdag v. <L H.
Laurentius. Kleur: Rood.
De adelijke oudere van St. Jeroen ver
trouwden de godsdienstige en wetenschap
pelijke vorming van him deugdzamen en
godsdienstigen zoon toe aan buitenland-
sohe bfekwame en vrome mannen. Naar
zijn vaderland (Schotland) teruggekeerd,
arbeidde Jeroen ijverig aan het geestelijk
heil zijner landgenooten. Priester gewijd
stak hij, het voorbeeld volgend van St.
Willibrord en Gezellen, naar ons vaderland
over. De H. Hunger, bieschop van Utrecht,
wees hem als arbeidsveld aan Noordwijk.
Bij den inval der woeste Noorsohe benden
markante wijze. We zullen dan ook zien,
dat Hue ea. in de ware zin des woords
ketters waren, maar dat Savonarola in de
ze er verre vanaf staat. Hij dwaalde, ze-
ker, maar hij hield niet halstarrig vol zoo-
ala de anderen en juist daardoor is bij
niet met zg. voorloopers der reformatie te
vergelijken. De schrijvers, die dat wel de
den, hebben oneerlijk en foutief gehan
deld.
Keeren we echter terug naar Florence,
waar het met de politieke zaken mis liep,
doordat een der vroegere heersohers, Pie-
tro de Medicis, een staatsgreep uitvoerde.
Hij kreeg echter „nul op request" en Sa
vonarola liet vijf vooraanstaande burgers
der stad folteren en onthoofden.
Zooals meer gebeurt, had deze marteling
een andere uitwerking dan die men er van
verwachtte. Want inpLaats van vrees en
rust, bracht het opstand en groote ver
bittering onder het volk. En dit nam toe,
naarmate meer en meer bekend werd, dat
hij door den Paus geëxcommuniceerd was
geworden. Zulk een priester wilde men
niet langer erkennen, en zeker niet als on
beperkt heerscher over de stad.
Dan, het was in Maart 1498, koos het
volk een nieuwe Signoria, zoo iets als een
2de burgemeester. Deze verbood aan Sa
vonarola het preeken, want hij was het
vermaan om niet te preeken al lang weer
vergeten.
Wat hij toen weer uithaalde zullen we
in een volgend artikel zien.
8. M.
SYMPHONIE „FRANZ SCHWEITZER".
Op Zondag 3 Sept. komen we een schuld
aflossen en alle leden een gezelligen avond
aanbieden, die al lang beloofd is. Er is
vroolijke muziek, voordrachten en enkele
attracties, een ieder is hartelijk welkom en
niemand blijve achter l
VAN PAOLO GJINI.
Door bemiddeling van den Nationaal
Directeur van het S. P. L. ontvingen wij
dezer dagen nog een brief van Paolo Gjini.
den Albaneeschen Priesterstudent te Scu
tari, waarvan de studiekosten gedurende
negen jaren werden bijeengebracht door
onze Leidsche Gezellen-vereeniging. Zoo
als onze leden bekend is, werd onze Paolo
door zijne Overheid voor eenige maandcr
naar Italië gezonden om te Padua in he
Seminarie zijn studiën voort te zetten.
Daar de studiekosten hier betaald worden
in het rustige Noordwijk, werd natuurlijk
ook de pastoor gevangen genomen. Voor
den Noorschen hoofdman beleed Jeroen
onverschrokken zijn geloof in Jesus Chris
tus en standvastig weigerde hij te offeren
aan de afgoden. Daarop volgden vreese-
lijke martelingen, welke de heilige met
blijdschap op het gelaat verduurde en ten
slotte het doodvonnis, dat door onthoof
ding werd voltrokken den 17den Augustus
856.
VRIJDAG 18 AUG. Feest v. d. verhef
fing v. d. relikwie v. d. H. Bavo. Mis: Gau.
deamus, 2e gebed v. h. octaaf van Maria's
ten Hemelopneming; 3e v. d. H. Agapitus,
Martelaar. Kleur: Wit
Om aan het mee ning&ver schil van het
volk over het graf v. d. H. Bavo een ein
de te maken, opende Aremboldus, Abt van
een klooster te Gent, de graftombe, waar
in volgens sommigen het stoffelijk over
schot van den heilige was en stelde het
ten toon aan het toegestroomde volk.
Daarna werd het in een mooie kist ge
legd en naar de St. Bavo-kerk overge
bracht. Van deze verheffing wordt vandaag
in ons Bisdom de gedachtenis gevierd.
ZATERDAG 19 AUG. Mis v. d. H. Joan,
nes Eudes, Belijder: Os Justi. 2e gebed v.
h. octaaf van Maria's ten Hemelopneming;
3e voor den Paus. Kleur: Wit.
In 1601 werd'de H. Joannes Eudes ge
boren in Normandië. Nog jong werd hij
Oratoriaan. In 1620 ontving hij de H.
priesterwijding te Parijs en werd missie-
prediker. Bij dat Apostolisch werk werd
het hem duidelijk, dat een parochiegeeste-
lijkheid noodig was om den goeden geest
onder het volk te bewaren en daarom
stichtte hij in 1643 een Congregatie (de
Eudisten) onder den Naam van Jesus en
Maria, welke Congregatie groote verdien
sten heeft verworven voor de opleiding
van de geestelijkheid en de missiepredi-
Iring. Joannes stichtte ook een Congrega
tie, genoemd de „Zusters rnn O. L. Vrouw
van liefde", welke bijzonder zorgde voor
de gevallen, maar -goedwillende meisjes en
vrouwen. Algemeene bekendheid heeft de
heilige zich verworven door zijn geschrif
ten en predikaties, waardoor hij bevor
derde de devotie tot de H-H. Harten van
Jesus en Maria. De heilige stierf den 19en
Aug. 1680.
N.B. Als niet anders wordt aangegeven
dagelijks Gloria en Credo. Prefatie van
Maria (invullen: En U om de ten Hemel
opneming).
IN DE KERKEN DER E.E. P.P.
FRANCISCANEN:
Alles als in bovenstaande kalender v. h.
Bisdom, behalve:
ZONDAG. 2e gebed v. d. Z.Z. Joannes
van Alverna, Vincentius van Aquila en
Novellonus van Faënza, Belijders; 3e v. d.
H.H. Hippolytus en Gassianus, Martela
ren.
MAANDAG. Mis v. d. Z.Z. Sanctes van
Monte-Fabri en Franciscus van Pesaro,
Belijders: Confiteantur. 2e gebed v. d. Vi
gilie; 3e v. d. H. Eusebius. Kleur: Wit
DONDERDAG. Mis v. d. H. Rochus, Be
lijder: Justus, 2e gebed v. h. octaaf; 3e v.
d. octaafdag v. d. H. Laurentius. Kleur:
Wit.
VRIJDAG. Mis v. d. Z.Z. Beatrix van
Silva en Paula van Montaldi, Maagden:
Virgines, 2e gebed v. h. octaaf; 3e v. d
H. Agapitus. Kleur: Wit
ZATERDAG. Mis v. d. H. Lodewijk,
Bisschop en Belijder: Statuit. 2e gebed v.
d. H. Joannes Eudes; 3e v. h. octaaf! 4e
voor den Paus. Kleur: Wit.
Amsterdam ALB. M. KOK Pr.
door het Koninkrijk Italië, was onze hulp
nu verder niet meer noodig. Intusschen is
ons door het S. P. L.-bestuur een anderen
Priester-student en wel een Engelsoh-ln-
diër van het Seminarie Kandy te Ceylon
aangewezen.
Wij laten hier de brief van Paolo Gjini,
die in het latijn geschreven is vertaald
volgen.
Hooggeachte en dierbare Weldoeners.
Door dit schrijven wil ik nog eens too-
nen mijn zeer groote dankbaarheid je
gens u.
Zonder twijfel zal ik mijn weldoeners-
nooit vergeten, die op een zoo voortreffe
lijke wijze het benoodigde voor mijn on
derhoud en mijn studiën hebben bijeen
gebracht.
De Almachtige God, de Weldoener bij
uitnemendheid, zal nooit verlaten hen,
die anderen weldoen en ik hoop, dat hij u
moge vergelden in honderdvoud.
En daarom allerbeste weldoeners, zal ik
O. L. Heer bidden eiken dag, dat hij u
geve alle geestelijke en tijdelijke goeds.
Ik ben nu 21 jaar en dezer dagen heb
ik in het Seminarie te Padua de tweede
klasse Theologie voleind.
Op het oogenblik ben ik op vacantia in
Scutari.
Met nogmaals beloften van u te blijven
godemken teeken ik
Uw dienaar:
(w.g.) PAOLO GJINI.
Scutari, 2/7/1933.
MAANDVERGADERING AFD.
GEZELLEN.
De maandvergadering van de afd. Ge
zellen, die gehouden zou moeten worden
op Dinsdag as. (Maria Hemelvaart), wordt
bij hooge uitzondering een week uitge
steld en wel tot Dinsdag 22 Aug. a.s. te
kwartier voor negen.
40 KILOMETER KOLPINGSMARSCH.
Aan de Kolpingsmarsch door do Wan
delclub van de Gezellen-vereeniging te Nij
megen op Zondag 1.1. 5 Aug. georganiseerd
namen een achttal Leidsche Gezellen on
der leiding van comm. H. Uphoff deel.
Zaterdag vertrokken zij per fie*s naar
Nijmegen en logeerden d - in het Hospi-
ri'.un der Gezellen-vereenj Door allen
er.l de geheele marseh n e - e« vol
bracht en met een mooie bronzen plaquette
eerden zij Maandag in Leiden terug. Pro
ficiat!
