DE LEIDSCHE COURANT
S.O.S. - TITANIC ZINKT
HOE DE „CARPATHIA" 700 SCHIP
BREUKELINGEN REDDE.
Er werd reeds heel wat geschre
ven over het vergaan van de „Ti
tanic". De vreeselijke scènes, die
zich afspeelden op het dek en bin
nen in het zinkende schip werden
herhaaldelijk door vele ooggetui
gen in bladen en boeken geschil
derd. Minder bekend echter zijn de
gebeurtenissen, die na het vergaan
van de Titanic aan boord van den
Ounard-stoomsohip „Carpathia"
voorvielen dat met 700 geredden
aan boord in een zwaren storm
verzeild raakte. We laten een be
schrijving volgen van luitenant ter
zee Alexander Thayer, die toen
tertijd als matroos op de „Carpa-
thia" dienst deed.
Ik had, zooals gewoonlijk dienst van 12
uur 's nachts tot 4 uur in den morgen, een
uur dienst aan het roer en drie uur uit
kijkpost op de brug. Enkele minuten na
dat ik de wacht betrokken had het kon
nog wel later dan kwart over twaalven
geweest zijn, rinkelde de telefoon in de
stuurcabine.
„Vraag eens wat er aan de hand is",
beval de wachthebbende officier mij. Mr.
Eath een Hongaar van geboorte was juist
bezig met een verrekijker het licht van
•en kruiser die in onze richting voer, te
observeeren en hij wilde zich liever niet
laten storen.
Ik luisterde....
„Wekt u direct den oude", telefoneerde
onze marconist, „het sa. „Titanic" bericht
dat het op 41 gr. 16 min. Noord en 50 gr.
14 min. West met een ijsberg in botsing
gekomen is en zinkt
„Hallo! Wat? Ik versta het niet goedl
De Titanic?"
„Jawel, de Titanic, het schip van 45000
tonnenVergissing onmogelijk 1"
Ik meld den wachthebbende de vreese
lijke tijding.
„Wek direct kapitein Bostron", beveelt
hij.
Ik vlieg naar de kamer van onzen op
perbevelhebber. Hij lag wegens de ongun
stige rapporten omtrent het ijs, aangekleed
op den divan en was in enkele seconden
op de brug.
„Alle hens aan dek" beveelt hij met
beeeche stem. In het vale licht van den
sterrenhemel glijdt langs bakboord de
zilveraohtigen muur van een geweldigen
ijsberg voorbij .Is het de moordenaar van
de „Titanic".
Voorbereidingen.
1 Alle officieren, de dokters en mannen,
die geen dienst hebben, traden op het dek
onder de brug.
„Machine met volle kracht vooruit" be
veelt de kapitein, „reddingsbooten ge
reed maken en van alcohol en geneesmid
delen voorzien.
Ik werd naar den kok gestuurd en
bracht hem het bevel over eenige honder
den liters zwarte koffie te zetten. „Meld
direct den proviandmeester dat hij eenige
honderden flesschen whiskey aan dek laat
brengen." roept een der officieren mij na.
Als ik het lazaret voorbij ga zie ik hoe de
dokters de operatie-instrumenten op de
tafel rangschikken, de verpleegsters ma
ken chloroformmaskers gereed. „We zul
len heel wat moeten amputeeren" zegt er
gens een stem.
„Alle touwladders buiten boord uit
hangen", beveelt de eerste officier. Wij
openen alle naar buiten voerende deuren,
die anders alleen in de havens openge
maakt mogen worden, schroeven de zee
vaste luiken los, om de schipbreukelingen
zoo snel mogelijk binnen in het schip te
kunnen brengen.
Het geschrei uit de boot.
De kapitein staat op de brug in den
flakkerenden schijn der raketten die on
afgebroken ten hemel stijgen en die wij
als teeken van naderende hulp afschieten
D© tijd vliegt. Van alle zijden duiken
thans ijsbergen op. De machine-telegraaf.
ik krijg bevel het aanleggen der booten
aan de onderste einde der valreep ge
makkelijker te maken.
Daar! Een licht! Of is het slechts de re
flex van onze eigen lichten in het glinste
rend ijs der drijvende velden? Neen, een
kleine, armzalige lantaarn op een stok!
De eerste bootl
Slechts langzaam kunnen zij door het
zog van ons schip heen komen., onze ma
chine slaat nu achteruit. De boot is half
leeg. Geen woord verbreekt de stilte. Een
ijskoude rilling overvalt mij. Zoo ziet er
dus de dood op zee uit. Een klein meisje
ligt op den bodem der boot.slechts wei
nige inzittenden zijn nog in leven, achter
in liggen enkele kleine kinderen op een
hoop, eenige vrouwen kermeneen jon-
getje schreiteen paar mannen zitten
aan de riemen.
„Terug naar mijn kinderen."
Tk gooi een touw naar de boot. Niemand
vangt het op. De matrozen staren naar
onzen boordwand alsof het een spook was.
Niemand heeft voldoende macht de boot
naar onze valreep te trekken ofschoon de
deining zwak is en de boot slechts lang
zaam op en neer gaat.
„In de boot springen!" beveelt boven
de officier. Linnen zakken vliegen van
boven in de boot. „De kinderen eerst in
do zakken!" roept de eerste. Voorzichtig
en behoedzaam pakte ik de natte en jam
merende hoopjes, langzaam werden zij van
boven opgetrokken. Dan kwamen de vrou
wen Sommigen halfnaakt in het ijskoude
water. Het hout der booten was uitge
droogdzij waren soms voor de helft
met water gevuld. Ik pakte een vrouw en
wilde haar een gordel aandoen, waaraan
zij omhoog getrokken kon worden. In ver
scheurd baloostuum met fladderende ha
ren trachtte zij zich uit mijn handen los
te maken.... schreit en lachtslaat
als een dolle om zich heen, haar tanden
klapperen van de kou en de koorts
„Breng mij direct naar de „Titanic" te
rug, schreeuwt ze mij toe, „ik wil direct
terug. mijn kinderen..
Er schiet ons een brok in de keel wij
moeten op onze tanden bijten om het niet
hardop uit te snikken. Slechts met ge
weld kunnen wij de waanzinnige over
meesteren een man slaat met den riem
naar ons„Duivels zijn julliedui
vels!" brult hij. Ik neem een kind in m'n
arm, het is reeds doodhet lichaampje
koud en stijfbevroren., zijn moeder
strekt er weeklagend haar handen naar
uit.
Boven op het dek worden de uitgeputte
slachtoffers direct in warme dekens ge
pakt en in het hospitaal gedragen. Thans
verschijnt het eene licht na het andere,
een lugubere lichtdans door de ijsvelden
langzaam., vele booten zijn overvol met
menschen.. op en over elkander liggen zij
op den bodem en op de bankende
boot tot aan den rand in het water.
De hangende brancard.
We halen een matroos uit een der boo
ten omhoog. Hij brult als een stier. De
bootsman schudt hem. „Sm.. houden.
Jack je bent geen oud wijf van een passa
gier, help liever mee aanpakken!"
De matroos staart ons met verglaasde
oogen aan. Thans merken wij het pas.,
beide voeten werden hem verbrijzeld..
„Hij kwam bij het vieren der boot tus-
8chen den boordwand" meldt een ander
„en toch heeft hij heel den tijd aan de rie
men gezeten!" Zijn beenen hangen als
vormelooze massa's aan z'n lichaam. Er
wordt van boven een brancard aan tou
wen neergelaten. We leggen hem en een
bewustelooze vrouw tesamen op de bran-
oard en binden hen vast. Daar gaat plot
seling het stoomschip de hoogte inde
brancard zweeft loodrecht in de lucht, de
hoofden hangen naar beneden. „Mother.
Mother" steunt de arme kerel en verbijt
dapper zijn vreeselijke pijnen.
De vrouw ontwaakt uit haar verdooving
en stoot hartverscheurende kreten uit.
Het schip als Lazaret.
Overal op de „Carpathia" wordt thans
koortsachtig gewerkt. De eene boot komt
na de andere, de lucht is vol van het ge
kerm en geschrei der uitgeputte schipbreu
kelingenhet schreien en lachen der
half waanzinnigen, die hun bloedverwan
ten zoekennaar de reeling snellen
wanneer er weer een nieuwe boot komt.
Daarbij huilt ononderbroken onze mist
hoorn, om de booten den weg te wijzen.
In de gangen loopen de matrozen....
sleepen dekens, koffie, cognac aan, overal
ruikt het naar vocht, wollen dekens, car
bol; in het lazaret werken de dokters met
zagenbrullen de gemartelde menschen
waarvoor de narcose niet sterk genoog
gemaakt kon worden. „Vlug, vlug! drin
gen de dokters: verbrijzelde, bevroren le
dematen moeten geamputeerd worden,
voordat de wonden, die door het zoute
water ontstoken worden branderig gewor
den zijn. Onze eigen passagiers, meer dan
1000, kijken zwijgend en ontsteld naar dit
reddingswerk. Vandaag hebben wij voor
hen geen tijd, zij krijgen geen eten, geen
bediening. Gaarne brengen zij kleeren en
linnengoed, om de schipbreukelingen te
helpen.
De vrouwen worden meestal bewuste
loos uit de booten aan het dek en in het
lazaret gebracht. Pas als zij tot het volle
bewustzijn gekomen zijn, tobben en
schreien zij en zoeken naar haar mannen
en kinderen.
Twee kleine meisjes.
Hier stellen de dokters alle pogingen in
het werk om een schijnbaar doode tot het
leven terug te roepen, daar trachten twee
stewards een krankzinnige te boeien en
in een cabine te sleepen.
„Jullie hondenbrult hij en slaat als
razend om zich heen. „Wat hebben jullie
met mijn vrouw gedaan
Op het warme bovenlicht der machine
zitten twee meisjes van 3 of 4 jaar, die
elkaar stevig omklemd houden. Het eene
is van uitputting ingeslapen, het grootste
schreit zachtjes en roept voortdurend om
haar moesjo eindelijk brengt een ma
troos ook de twee kleintjes in een hut.
De laatste booten komen halfleeg aan-
zwalken.
Twee booten drijven gekenterd langs
ons stoomschip heenZeven honderd
menschen hebben wij tot nu toe opgeno
men, de meeste in geheel overspannen ze
nuwtoestand, vele gewonden en verschil
lende dooden.
1000 dollar voor een telegram.
Het ergste gaat het er aan het bootsdek
voor de cabine van den marconist naar toe.
Honderden menschen belegeren de kleine
deur en willen weten of him bloedverwan
ten door andere schepen gered werden.
„De namen!" brullen zij, „wij willen de
namen weten! Maak een lijst".
De marconist vecht zich door de ver
dwaasde menigte heen met een bericht
voor den kapitein. Van alle zijden stormen
zij op hem toe, duwen hem briefjes in de
handin de zakken. Een jonge vrouw in
een deken gehuld, werpt zich voor hem op
de knieën.
„Heb toch medelijden" smeekt zij,
„vraag of mijn kind gered werd.... 1000
dollar voor het telegram.hier de naam,
neem toch het papier!"
Een vreeselijke vergissing.
Werktuigelijk steekt de maroonist de
papiertjes in de zakken, tien, honderd
weert met beide handen afdoodmoe
hij valt er haast bij neer.... sluit zich op
in zijn cabine stelt lijsten samen
zendt namen uit.... namen!
En daar heeft ergens de verwisesling
plaatsde afschuwelijke vergissing, die
duizenden menschen van waanzin in geluk
en van de uitbundigste vreugde in den
waanzin gedreven heeft.
De lijst der geredden, die zioh op ons
s.s. „Carpathia" bevonden werd abusieve
lijk als lijst der dooden in de wereld ge
zondenOnmetelijk leed bij de ande
rentot vreugde in ontzettingju
bel in waanzin veranderde. 1600 menschen
heeft de „Titanic" met zioh in de onmete
lijke diepte gesleurd.
Wij bespeuren geen booten meer. „Ma
chine met halve kracht vooruit" comman
deert de kapitein. De sterren verbleeken
meer en meer, het wordt licht boven het
graf van duizenden menschenWij kee-
ren naar New York terug" zegt de kapi
tein, „wij kunnen geen 700 naakte menschen
die half waanzinnig zijn, in dezen toestand
meenemen".
Meermalen per dag moeten de machines
stop gezet wordenDooden worden m
vlaggen gehuld en aan den Oceaan terug
gegeven.
„Ook „Kaüfornia" heeft geredden aan
boord, dat is het parool om de half waan
zinnigen bij ons te kalmeeren. Was het
wreed zulke verwachtingen te wekken? Om
een paniek te voorkomen? Wij waren dat
verplicht voor de veiligheid van ons eigen
schip en de andere 1000 passagiers. On
beschrijfelijk is de ellende aan boord. Ve
len kunnen niet sprekentranen snoeren
hun de keel dicb\ De echtgenoote van een
millionair is tot tranen bewogen, als een
boerin uit Slowakije haar een ouden, ge
dragen rok schenkt.
De meesten van de geredden hebben
hun man en kinderen verlorenanderen
weer kinderen en ouders, honderd kinde
ren dwalen rond zonder vader.zonder
moeder.
De directeur.
Het is avondNevel daalt over de
zeeIedere minuut huilt de misthoorn,
verschrikt de toch al zoo opgewonden ge
moederen en jaagd de zenuwen nieuwen
angst aan.
Overal brengen wij touwen aan er is
storm op komst. Onze eigen passagiers en
de geredden van de „Titanic" worden be
neden het dek opgesloten. Zwaarrolt ons
schip de hooge zee instortzeeën slaan
over het dek.luiken en patrijspoorten
worden ingeslagen; alle manschappen heb
ben dag en nacht werk om de schade, door
de stortzeeën veroorzaakt, te herstellen.
De geredden der Titanic die toch al zoo
geweldig overspannen waren, zijn nauwe
lijks nog in bedwang te houden, een storm
schijnt hun een nieuwe ondergang, een
nieuwe ellende!
Wij hadden ook den directeur der Maat
schappij, waaraan de „Titanic" toebehoor
de, opgeviecht. Hij klopte aan de cabine
van den marconist en wensohte een parti
culier telegram te verzenden.
„Ik beveel u het telegram direct af te
sturen", roept hij. „Wij zijn hier niet op de
„Titanic" antwoordt de eerste officier van
ons Cunard-stoomschip hem. „Hier hebt u
absoluut niets te bevelen 1" De haat en de
woede van alle ongelukkigen richtte zioh
tegen den rampzaligen directeur, aan wiens
zuoht naar een record het ongeluk te wij
ten was, zoo beweerde men. Onze kapitein
wijst hem een appart liggende officiershut
aan om hem voor de woede der menigte
te beschermen.
De slimme reporter.
Tegen den avond van den 18-en April
liggen wij voor he Ambrosia-lichtschip 26
zeemijlen van New York.
Van alle zijden omringen hier ons kleine
bootjes met schijnwerpers belichten en van
alle zijden pbotografeeren.
„Niemand mag aan boord van het schip",
commandeert de kapitein.
Alleen de dokter en de loods klauteren
tegen de touwladder omhoog.
Een kleine stoomboot komt langszij. „De
post voor de passagiers", brult den man
door de megaphoon. Met een grooten post
zak op den rug klautert een Amerikaan den
loods na. Nauwelijks aan dek gekomen,
verdwijnt hij in de dichte menigte passa
giers. Zijn zak bevatte niets anders dan
oude kranten! „Direct pakken en in een hut
opsluiten", beveelt de kapitein ons. Wij
werpen ons op den slimmen reporter, die
met dezen list zioh- toegang tot ons schip
verschaft had, sleepen hem over het dek
en sluiten hem beneden in een aparte hut
op. Vijf minuten later had hij zich door
de patrijspoort heengewerkt, klauterde als
een aap buiten tegen het schip op, waarbij
hij ieder oogenblik gevaar liep zijn nek
te breken, of bij een val onder de schroef
terecht te komen en was spoorloos ver
dwenen. Toen wij in de Hudson de dokken
binnen liep>en bracht zijn krant reeds de
eerste interviews.
„Stou. Manoeuvre geëindigd. Machine in
orde!" was het laatste commando. Onze
„Carpathia." lag aan de kade, omgeven
door een duizendkoppige menigte.
„Kretensnikkenroepen
slechts weinigen hadden het geluk hun
bloedverwanten te vindenDuizenden
wachtten.... wachttentot. niemand
meer kwam.... kleine kinderen in dekens
weggedragen, door leden der verschillen
de charitatieve vereenigingen overgeno
men, weenden, schreiden, daar nam een
grootmoeder haar kleinkind in ontvangst,
de ouders waren verdronken.
„Plaats voor den directeur!"
Een sterke politiemacht beschermde di
recteur Ismty voor het gevaar, door de
woedende menigte gelyncht te worden.
„Waar zijn onze kinderen", schreeuw
den zij hem toe. „Geef ons onze vaders
onze moeders terug.
Langs ons stoomschip stonden aan de
kade lange rijen ziekenwagens, die de ge
kwetste en zieke passagiers naar de zie
kenhuizen brachten. De een na de ander
verdween achter de donkere deur.... rond
ons schip werd het langzamerhand stil. Na
drie dagen kwam voor ons de eerste rust
dag.
De volgende dag voer de „Carpathia"
weer uit den stormin de macht van den
eeuwigen vijand, de Oceaan.
Een interessante statistiek.
De eerste luchtpost brief, die in het jaar
1739 met een ballon van Philadelphia naar
ISew Yersey, vervoerd werd, staat momentee.
in het middelpunt der belangstelling van de
verzamelaars. Want een Fransch verzamelaar
heeft een premie van f 60000 uitgeloofd voor
de enveloppe, die den brief bevat heeft. Het
is echter nog zeer de vraag, of de bewuste
brief wel ooft een couvert gehad heeft, want
ofschoon enveloppen- reeds voor 1813 uitge
vonden waren, kwamen zij toch pas rond 1850
voorgoed in gebruik. Van den anderen kant
kan men aannemen, dat de couvert, zoo die er
was, al lang vernietigd was.
Het grootst aantal voorvaderen van alle vor
sten heeft de Maharadja van Udaipur, hij
heeft n.l. een stamboom die niet minder dan
9488 generaties bezit.
Het vierde gedeelte der bevolking der aar
de zijn Chineezen. Het bevolkingscijfer van
China overschrijdt momenteel over de 400
millioen en minstens 70 en 80 pet. van hen be
staan van landbouw.
De stukken grond zijn zeer klein en de
werktuigen zeer ouderwetsch en primitief.
Kinkhoest had bij kinderen beneden 5 jaar
meer gevallen met doodelijken afloop tenge
volge bij meisjes als bij jongens.
Op de Engelsche spoorwegen werden in het
afgeloopen jaar t$4 millioen passagiers ver
voerd en er is slechts één ongeluk gebeurd,
waarbij drie reizigers het leven verloren.
Ingenieur Eiffel, de bouwer van den Eiffel-
toren in Parijs, die 10 jaar geleden overleed,
had reeds in het jaar 1858 een groote brug bij
Bordeaux geconstrueerd en uitgevoerd, waar
bij hij geheel nieuwe methoden toepaste.
Hij bouwde ook de hoofdgevel van de Pa-
rijsche Wereldtentoonstelling in 1878 en de
draaibare koepel van het observatorium in
Nizza, die ondanks zijn gewicht van 100.000
kilo met gemak door enkele personen in be
weging gebracht kon worden. In 1.866 ontwierp
hij zijn plan voor den Eiffeltoren, die 300 me
ter hoog zou worden, 7000 ton zou wegen en
ongeveer 6 millioen francs moest kosten. Na
twee jaar en twee maanden was de toren met
zijn 1792 trappen voltooid.
De Amerikaansche Agave, ook Maguey ge
naamd, die in Mexico inheemsch is, werd als
sierplant in het jaar 1500 naar Zuid-Europa
ingevoerd, waar zii zich aan de k"«ten van de
Middellandsche Zee snel uitbreidde. In haar
vaderland echter werd zij hoofdzakelijk als
nuttige plant beschouwd. Haar bladdorens ge
bruikte men als spijkers, uit de wortels be
reidt men een artsenij, en de bladen worden
rauw of gekookt gegeten. Wanneer de agave
in Mexico 6 a 10 jaar oud is, krijgt zij een
bloemstengel, die tot 12 meter hoog kan zijn
en duizenden bloemen draagt. Snijdt men de
knoppen af, dan vormt zich een holte die zich
met suikersap vult. Verwijdert men dit sap
dan vormt zich telkens weer nieuw sap. en
dat herhaalt zich maandenlang, tot een enkele
plant ongeveei 2000 liter geleverd heeft Uit
dit sap kan men ofwel siroop koken of door
gisting een drank bereiden, die de Mexicanen
„pulque" noemen en als hun nationale drank
beschouwen.
Het aldus gewonnen sap wordt in leeren
zakken getapt en bewaard.
Terwijl in Duitschland op 65 millioen inwo
ners 155.000 man politie is, bezit Engeland met
46 millioen inwoners 234.000 man politie.
Frankrijk op 42 millioen inwoners 133.000
man, Italië op 41 millioen inwoners 123.000
man politie. Gemiddeld komen in Europa op
100.000 inwoners 263 politie-ambtenaren.
De Duitsche uitvoer had in 1932 nog slechts
een waarde van 3.43 milliard gulden tegen
over 8.1 milliard in het jaar 1929.
In Engeland zijn meer dan 3 millioen auto
maten opgesteld: in Denemarken heeft 1/4 van
den kleinhandel door automaten plaats. In
Duitschland zijn plm. 200.000 automaten.
Ofschoon in Londen sinds 1921 349.000 hui
zen gebouwd werden, zijn er volgens meening
van deskundigen nog altijd 47.000 huizen te
weinig in de hoofdstad.
Het geboortecijfer van Berlijn voor het jaar
1931 met 8.7 pet. was het laagste van alle ste
den der wereld. Dan volgde Stockholm met
10.8 pet., San Francisca met 11.8, Parijs met
14.4 pct„ Londen met 15, Kopenhagen, New
York en Boedapest met 16.3 pet., terwijl Am
sterdam een geboortecijfer van 16.7 pet. had.
Minder dan 1 pet. der Londensche school
kinderen zijn slecht gekleed, 90 pet. zijn
geestelijk normaal, maar slechts 2/3 hebben
gezonde tanden en slechts ongeveer de helft
goede oogen.
In den Donau begint men tegenwoordig
goud te wasschen. Een Donauvischer schept
met een slang waaraan een bak is bevestigd
zand en water van den bodem der rivier en
laat alles door een fijn zeef trekken. Op ver
schillende dagen heeft hij reeds 810 gram
goud gevonden, op andere dagen echter weer
absoluut niets.
Zeer lucratief is zijn zaak dus niet.
De groote geyser op IJsland spoot in 1772
nog alle halve uren. In 1805 zag men hem nog
aile 6 uren werken, in 1860 nog alle 4 tot 5
dagen en thans niet meer dan alle drie weken
Zeer regelmatig werkt de geyser „Old
Faithpul" in Yellowstone-Park, die precies
iedere 65 minuten een kokende waterstraal 10
minuten lang 50 meter hoog in de hoogte zendt
Drijvende wrakken zijn op de Oceanen geen
zeldzaam verschijnsel: de langste vaart als
zoodanig moet de schoener „Fanny Wolston"
gemaakt hebben, die 3 jaren lang (van Oc
tober 1891 tot October 1894) ronddreef en
daarbij een afstand van bijna 15.000 kilometer
aflegde. Na een zwerftocht van 3 jaar is hij
toen eindelijk verdwenen.
In Amerika heeft men 22 plaatsen die de
naam van de stad Parijs dragen; 28 steden
heeten Monroa, 33 Franklin, 31 Lincoln, 30
Cleveland, 14 steden dragen den naam Para-
Men beweert dat de apenbroodboom een
cuderdom van 6000 jaar kan bereiken. De stam
kan een omvang van 47 meter hebben.
In den Rijnval bij Schaffhausen stort per
seconde gemiddeld een watermassa van 250
M3 van een 20 meter hoog terras naar bene
den, wat een kracht is van 67.000 P.K. De
Rijnval zou een millioen gloeilampen van 50
kaars op lichtsterkte kunnen houden.
In den loop van een jaar heeft de bokser
Primo Carnera de niet onaardige som van een
millioen verdiend. Bij een gevecht van Car-
pentier tegen Becket werden in tot. f 310.000
entreegelden betaald. Zelfs voor staanplaat
sen betaalden enthousiasten nog f 60.
Een rattenpaar heeft in 12 maanden 68 na
komelingen; na twee jaar is hun nakomeling
schap tot 1500 ratten aangegroeid. Wanneer in
Frankrijk de ratten uitgeroeid werden, kon
daardoor het land een schade van een half
milliard per jaar bespaard worden.
Parijsche statistici hebben berekend dat Pa-
rij te weinig ontspanningsplaatsen heeft, daar
alle theaters, concertzalen, cabarets, circussen,
bioscopen enz. in totaal slechts 160.000 plaat
sen bezitten. Wanneer op een goeden avond
dus alle inwoners van Parijs eens besluiten
zouden zich een prettigen avond te bezorgen,
zouden 2.610.000 menschen teleurgesteld weer
naar huis moeten gaan.
In Londen hadden in het afgeloopen jaar
4562 branden plaats, die gemiddeld f 2000
schade veroorzaakten.
Een 18-jarige inwoner van Weymouth in
Engeland maakt aanspraak op het record de
meeste beenbreuken in het geheele land te
hebben. Hij heeft dezer dagen voor de 20ste
maal het eene been gebroken en langer dan 16
maanden heeft hij nooit geleefd zonder ergens
een breuk te hebben.
Bij de Amerikanen kan men tegenwoordig
een „terug-naar het land land-beweging" con-
stateeren. In 't afgeloopen jaar zijn 16.679.000
menschen uit de steden naar het platteland
vertrekken, terwijl omgekeerd slechts 1.472.000
personen van het land naar de stad trokken.
Een glazen hondenstaart.
Men heeft dezer dagen in Moskou een eigen
aardige proef genomen. De staart van den
hond werd geamputeerd en direct vervangen
door een glazen, die tot in de finesse met
adertjes doortrokken was. Het experiment
werd genomen op initiatief van eenige studen
ten in de medicijnen; de professoren hebben
de proef genomen om te bewijzen, dat ze niet
gelukken kon, daar de aanwezigheid van
bloedvaten of hun natuurgetrouwe nabootsin
gen alleen natuurlijk niet de algeheele voor
waarde voor een ongestoorden bloedsomloop
vormt. Het experiment mislukte.
Een tand in .brand.
Naar uit Narmund in Oost-Pruisen bericht
wordt, heeft daar een meisje een zeldzaam
ongeluk gehad. Het 12-jarig meisje klaagde
over tandpijn en kreeg toen een watje met
ether op den zieken tand. Bovendien werd
ook de wang nog met ether ingewreven. Toen
de kleine wilde gaan slapen en het licht uit
blies, vatte de ether direct vlam en de wat in
den mond van het kind stond in lichte laaie.
De vlammen sloegen over op de haren en het
beddegoed en het mag wel een wonder ge
noemd worden dat het deerlijk verbrande kind
er levend afkwam.
wegen. Links rijden
Is alleen toegestaan
I bij het Inhalen (niet
van een tram I). En
in een bocht is links
I rijden eigenlijk steeds
af te keuren. In on
overzichtelijke bocb-
I ten en binnen be-
bouwde kommen is
het zelfs verboden
I
