ZATERDAG 20 MEI 1933
DE LEIDSCHE COURANT
VIERDE BLAD PAG. 13
DE AFGELOOPEN WEEK IN HET BUITENLAND
DuiUche afgezanten al» ongewenschte gasten.
Een vredelievende redevoering van den „Führer"
Adolf Hitler over de buitenlandsche politiek van
Duitschland. De Ontwapeningsconferentie wordt
weer op gang gebracht. Roosevelts boodschap
aan de wereld.
Ongewenscht bezoek. Het is
over 't algemeen geen prettige sensatie,
wanneer men ondervindt, geen gewensohte
gast te zijn. De afgezanten van hét na-
tionaal-socialistische Duitschland hebben
dat ondervonden, in Londen en Weenen.
In Londen was den laatsten tijd de lief
de van John Buil voor het Duitsche Gret-
chen wel wat bekoeld, waaraan de Joden
vervolging en Duitsohlands houding ter
Ontwapeningsconferentie niet vreemd wa
ren.
Om den vrede weer te herstellen zond
Hitler dr. Rosenberg naar Londen, om den
Engelschen eens te vertellen, wat de nieu
we Duitsche regeering wilde. De Engel-
eohen hebben deze gelegenheid evenwel
aangegrepen om dr. Rosenberg duidelijk
te maken wat zij van het nieuwe regiem
dachten. Toen Rosenberg een krans had
neergelegd bij het graf van den Onbeken
den Soldaat, knipten zij het Hakenkruis
eraf en gooiden de krans in de Theems.
En bij Rosenbergs vertrek jouwden de an
ders zoo flegmatieke Engelsohen hem uit.
„Ooh, zei Rosenberg, 't is altijd prettig,
als je weet hoe anderen over iets den
ken".
Oostenrijk heeft evenmin nagelaten om
te doen weten, hoe het denkt over het
Nazi-regiem.
Daar stonden de zaken nog weer anders.
De nationaal-socialistische ministers Kerrl
en Franck zouden naar Weenen komen,
natuurlijk niet voor een particulier vacan-
tie-reisje, maar om de nazi-broeders van
den „gouw" Oostenrijk (voor de N.S.D.A.P.
is Oostenrijk reeds een provincie van
Duitschland!) een beetje op te monteren.
De Oostenrijbsohe regeering onder bonds
kanselier Dollfuss wenscht evenwel onaf
hankelijk te blijven en gaf te kennen, dat
het Duitsche bezoek onigewenscht was,
vooral van minister Franck, die zoo pas
een beleedigende redevoering aan het adres
van de Oostenrijksche regeering had ge
houden. Met het traditioneele gebrek aan
tact zetten de Duitschers toch door en
kwamen. Met het gevolg, dat de tegenstan
ders van de nationaal-socialistische bewe
ging in Oostenrijk zich nauwer dan ooit
aaneensloten en de Duitsche gasten een
zeer wel geslaagde demonstratie van de
Heimwehr te Weenen konden aanschou
wen, welke ten duidelijkste bewees, dat
Oostenrijk in meerderheid niets van socia
lisme moet hebben, van geen rood socialis
me, maar evenmin van een bruin socialisme
Nadat dr. Franck te Graz een rede had
gehouden, werd den ongewensohten gast
dringend verzocht om ten spoedigste over
de grens te verdwijnen. Hetgeen ge
schiedde.
Hitiers rede. Hebben Hitiers ge
zanten alzoo weinig pleizier van hun zen
ding beleefd, de „Führer" zelf heeft het er
beter vanaf gebracht in zijn bekende rede
over de buitenlandsche politiek.
Het spanning is deze rede, die zou woi-
den uitgesproken voor den nieuwen Rijks
dag en blijkbaar bedoeld als een plechtige
verklaring voor het forum van de geheele
wereld, tegemoet gezien en zij is inderdaad
geworden een gebeurtenis van den eersten
rang in de internationale politiek.
Hitier heeft door zijn rede van Woens
dag bewezen, dat hij Duitschlands politiek
beheersoht en dat hij met vaste hand de lei
ding heeft in de goede richting.
Met beslistheid wees hij elke gedachte
aan een revanche-oorlog af. De groote pro
blemen, naar welker oplossing niet alleen
Duitschland maar heel de wereld snakt,
worden niet opgelost door geweld. Een
nieuwe oorlog beteekent nieuwe offers,
nieuwe onzekerheid, nieuwe ellende, zeide
Hitier, en hij had gelijk.
Deze verklaring van den rijkskanselier
heeft ongetwijfeld veler ongerustheid ge
kalmeerd en men ziet weer een nieuwe da
geraad blozen voor de Ontwapeningsconfe
rentie, die welhaast ten ondergang ge
doemd scheen.
Want ook op dit gebied toonde Hitier
zich tegemoetkomend. Hij was bereid om
de Rijksweer om te zetten in een conscrip
tie-leger met korten diensttijd, zooals m
het belang van de unificatie der Europee-
sche continentale legers gewenscht wordt,
onder voorwaarde evenwel, dat dit trapsge
wijze zal geschieden over een tijdperk van
vijf jaar en de andere mogendheden in dien
tijd eveneens vorderingen maken op het
gebied der ontwapening. Verder was hij
bereid om een internationale controle toe
te staan op de organisaties der S.A.-man
nen, SJ3. en Stahlhelm, teneinde te bewij
zen, dat deze organisaties geen soort re
serve-leger zijn, maar uitsluitend bestemd
zijn voor binnenlandsohe politieke doelein
den en, wanneer die doeleinden volkomen
bereikt zijn, dan ook zullen worden opge
heven. Tenslotte verklaarde de rijkskanse
lier zich accooj-d met het plan-MacDonald
en met het voorgestelde vier mogendheden-
pact van Mussolini,
Vredelievender kon Hitier niet gesproken
hebben en zijn rede is dan ook allerwe
gen met voldoening ontvangen.
Om aan de verklaringen van den rijks
kanselier kracht bij te zetten, is een votum
van vertrouwen door den rijksdag aange
nomen, welk votum werd aanvaard met
algemeene stemmen, zelfs door de aanwe
zige sociaal-democraten. Een houding, wel
ke him door de roode broeders in Frank
rijk en elders zeer kwalijk is genomen.
In ieder geval bewijst deze eenstemmig
heid, dat het geheele volk achter Hitier
staat in zijn politiek van vrede. Hitier wil
evenwel geen vrede in onderworpenheid,
maar vrede door rechtsgelijkheid.
Deze rechtsgelijkheid is een eisoh van
het gezonde verstand; dat hebben wij
reeds vroeger betoogd, en dat is ook er
kend te Genève, althans theoretisch, want
practisch wilde het tot nu toe nog niet erg
vlotten.
Genève gaat door. Aan het ein
de van de vorige week leek de Ontwape
ningsconferentie hopeloos vast te loopen
op de bekende kwestie van de Duitsche
rijksweer.
Men werd hoe langer hoe achterdoohti-
Krachtvoedsj
held en i
Slechts 70 cents
Vraagt Uw afeothetcer
of drogist
Nutrlcia-Zoetermeer
ger jegens Duitschland en stelde het voor,
alsof dit land de Ontwapeningsconferen
tie wilde saboteeren door de unificatie van
het legertype tegen te houden.
Henderson, de voorzitter, wist met kunst
en vliegwerk althans nog te bereiken, dat
de discussies zouden worden voortgezet.
Toen kwam de aankondiging van Hitiers
rede en de Duitsohe gedelegeerde Nadolny
werd naar Berlijn geroepen. Tijd gewonnen,
veel gewonnen, dacht Henderson, en hij
stelde de discussies uit aanvankelijk tot
Donderdag, daarna tot Vrijdag.
Op het oogenblik, dat wij dit schrijven,
hebben wij nog geen berichten over Genève
en weten wij nog niet, of de boodschap van
Roosevelt en de rede van Hitier werkelijk
die resultaten hebben opgeleverd, welke
mei} ervan verwachtte, en wij moeten dus
verwijzen naar de rubriek „Buitenland".
Roosevelts boodschap. Wij
noemden zoo juist de boodschap van presi
dent Roosevelt. Met de rede van Hitler
is deze boodsohap „het" groote feit van de
week geweest.
Hitlers rede was een verklaring, Roose
velts boodschap een aansporing.
De Amerikaansche president richt zich
tot de regeeringen van alle landen, die ver
tegenwoordigd zijn op de Ontwapenings
conferentie en doet een beroep op hen, om
deze conferentie niet te laten mislukken
vlak voor de Economische Wereldconferen
tie.
Hij beveelt daarbij het plan-MacDonald
warm aan.
De beteekenis van deze boodschap lijkt
ons meer gelegen in de moreele invloed, die
uitgaat van zulk een plechtig en ongewoon
beroep van een Amerikaansohen president,
dan in de practische voorstellen, welke zij
bevat. Want in dit opzicht heeft de bood
sohap wel ietwat teleurgesteld. Het docu
ment is hier niet erg duidelijk en waartoe
de Amerikaansche regeering bereid is, le
zen wij uit een officieuze verklaring van het
Witte Huis. Daarin wordt gezegd, dat de
V. S. de aanvalswapenen willen beperken
als de anderen het ook doen, dat zij zich
willen aansluiten bij een algemeen non
agressie-pact,. en dat zij bereid zijn tot
overleg, indien een dergelijke overeenkomst
geschonden mocht worden.
Een verandering in de Amerikaansche
politiek beteekent de boodschap das niet.
En of Frankrijk er zijn veiligheidseisohen
door zal laten varen?
Wij eindigen met dit vraagteeken.
LAWN-TENNIS
OM DEN DAV1S-CUP.
DUITSCHLAND—NEDERLAND 2—0
Leembruggen en Timmer verliezen resp. in
3 en in 4 sets.
Voor ongeveer 1500 toeschouwers is gister
middag op de prachtige banen van Blau Weiss
te Berlijn de tenniswedstrijd aangevangen tus-
schen Duitschuand en Nederland, welke gold
voor de tweede ronde van de Europeesche
zone van het Davisbekertournooi. Het weer
was prachtig en de banen bevonden zich in
bijzonder goeden toestand. Aanwezig waren
o.m. de Nederlandsche gezant te Berlijn,
graaf van Limburg Stirum en diens echtge-
noote, hertog Adolf Friedrich von Mecklen
burg, Oberbiirgemeister Sahm, terwijl in den
namiddag ook Hitier aanwezig was.
Aangevangen werd met de partij Kuhlmann
tegen Leembruggen. De Nederlander was er
helaas totaal uit. In drie straights sets moest
hij zich door den jongen Rijnlander geslagen
kennen. In nog geen uur was deze eerste partij
afgeloopen Over het algemeen was de fore
hand van onzen landgenoot zwak, terwijl ook
zijn service een zwak punt in zijn spel vorm
de. In den eersten set maakte hij niet minder
dan 4 double faults, in totaal niet minder dan
acht. Zijn backhand, waarvan hij veel ge
bruik maakte, was wellicht zijn sterkste wa
pen in dezen strijd. Ook de Duitscher liet
geen grootsch spel zien, daarvoor ontdekten
wij nog vele zwakke punten in zijn spel. Doch
hij was actiever dan Leembruggen, speelde
voorts veel rustiger dan de Amsterdammer,
die zichtbaar nerveus was. De niet gewende
omgeving zal hier bij wel van invloed zijn ge
weest. Kuhlmanns sterkste wapen was de vol
ley en juist het betere netspel gaf den door
slag ten gunste van Kuhlmann.
De eerste set ging in 20 minuten voor Leem
bruggen verloren, Kuhlmann kwam op 40,
doch hierna kwam Leembruggen er iets beter
in. Niettemin won de Duitscher den eersten
set met 6—3. In den tweeden set werd het
zelfde spel vertoond. Leembruggen kon er
maar niet inkomen en na een 41-voorsprong
won Kuhlmann tenslotte met dezelfde cijfers
(63). In den derden set verslapte Leem
bruggen nog eenigszins en op zeer gemakke
lijke wijze werd Kuhlmann met 61 winnaar.
Het resultaat was dus, dat Kuhlmann met
63, 63. 61 van Leembruggen won en
daarmede aan Duitschland een 10-voor-
sprong gaf.
Von CrammTimmer.
In den namiddag ving de tweede partij
eigenlijk de hoofdpartij, aan tusschen von
Cramm en Timmer Von Cramm begon even
als Kuhlmann uitstekend en binnen korten tijd
had hij reeds een 40-voorsprong verkre
gen. Daarna won Timmer (41) doch von
Cramm maakte 5—1. De zevende game was
wederom voor Timmer, doch met een prach-
tigen crossdrive won de Duitscher de 8ste
game en den eeisten set. Ook in den tweeden
set had Timmei zijn vorm nog niet terugge
vonden Werd ook hij geïmponeerd door de
vreemde omgeving, door hei feit, dat hij niet
op eigen banen met eigen publiek speelde?
Toch dient erkei t te worden, dat het spel van
von Cramm sterk was, technisch op hoog
staand peil en met 63 won hij den tweeden
set, na met 52, 53 te hebben voorgestaan.
Zou de derde set ommekeer brengen? Het
leek er bijzonder op. Timmer speelde vrijer,
hij herstelde zich geheel, was meer aanval
lend, von Cramm ging missen, de Duitscher
werd onzeker en zijn slagen hadden niet meer
dezelfde zuiverhfeid als in de beide eerste sets.
Punt na punt verzamelde Timmer en snel
was het 50 voor Timmer. Toen maakte von
Cramm 51, doch de volgende game was
voor onzen landgenoot en met 61 kwam de
derde set voor Holland.
In den vierden set ging de strijd volkomen
gelijk op. doch von Cramm met de overwin
ning in zicht kwam weer op slag en met 64
won hij set en match. Het resultaat was 62,
6—3, 16, 64
Duitschland leidde dus na den eersten dag
met 20 en heeft practisch gesproken de ont
moeting gewonnen. Al winnen de Hollanders
Rust, kalmte en
zelfbeh^ersching
kecren weer teruja nf gebruik van
Mijnhardt's ZenuWtabletten.
Glazen ct.
Bij Apoth. enTDrogiiten. 4907
heden het dubbelspel, het is uitgesloten te
achten, dat Leembruggen van von Cramm zou
winnen.
JAPAN—IERLAND
Uit Dublin wordt gemeld, dat het dubbel
spel door Japan werd gewonnen, waarmede
dit land de ontmoeting met 30 wint.
In de derde ronde heeft Japan als tegen
stander den winnaar van DuitschlandNeder
land.
Satoh en Nunoi (Japan) sloegen Rogers en
Mac Guire (Ierland) met 63, 86, 36, 62
ZWITSERLAND—ZUID-AFRI KA
Gisteren begon te Bazel de Davis Cup-wed
strijd ZwitserlandZuid-Afrika.
De Zuid-Alrikanen wonnen de beide eerste
enkelspelen.
Kirby slaat Fisher 57, 64, 36, 75.
Robinsons won van Ellmer 61, 61, 46,
63.
ITALIË—OOSTENRIJK
In het tournooi om den Davids Cup tus
schen Italië en Oostenrijk won De Stefani (It)
van Artens (Oostenr.) 75, 62, 6—0.
VEREENIGDE STATEN—CANADA.
Van Rijn en Lott (V. S.) si. Wright en Rain-
ville 61, 6—3, 63. De Vereenigde Staten
wint met 30.
WANDELSPORT
ROOD-WIT-LUSTRUM-WANDELDAG
Morgen organiseert de afd. voor Wandel
sport „De Antilopen" een afstandsmarsch, ter
gelegenheid van het le Lustrum der R.K. AthL
en Sportver. „Rood-Wit".
Reeds verschillende malen werden berich
ten over dezen wandeldag in de „Leidsche
Courant" opgenomen en velen zullen reeds op
de hoogte zijn van de voorbereidende werk
zaamheden voor deze katholieke wandelsport-
demonstratie.
Het laatste bericht vermeldde een deelna
me van bij de 60 deelnemers uit Leiden zoo
wel als van daar buiten en het geheel belooft
een geslaagde demonstratie te worden van
hetgeen ook in de katholieke sportbeweging op
wandelsportgebied kan worden bereikt.
Maar om deze demonstratie geheel te doen
slagen zal het noodzakelijk zijn, dat ook zij,
die wel geen practisch beoefenaar van de
mooie wandelsport zijn, maar die toch belang
stellen in de R.K. sportbeweging, op dezen
wandeldag van hun belangstelling blijk geven
en door hun aanwezigheid bij den afmarsch
der deelnemers of bij hun terugkomst aan de
zen Lustrumwandeltocht een feestelijk karak
ter geven.
Allen zijn bij beide gelegenheden van harte
welkom op ons R.K Sportpark .Haagweg",
vanwaar om half een de deelnemers gelijk
tijdig vertrekken. De tocht vangt dan aan
langs de volgende route: Haagweg, Noordein
de, Kort Rapenburg, Princessekade, Blauw-
poortsbrug, Steenstraat, Stationsweg en zoo
verder over den Rijnsburgerweg in de richting
Oegstgeest, vanwaar weer met een grooten
omweg Wassenaar wordt bereikt. Hier gaat de
tocht langs vele mooie punten o.a. Rust en
Vreugdelaan. Koekoekslaan, Gr Haesebroek-
sche weg. Kievietslaan, Duinlustweg, Doorn-
weg, Slingerweg, Meijendelsche weg, Pr. Fre-
deriklaan, Waldeck Pyrmontl., Buurtweg,
Waalsdorperlaan, Wassenaarsche weg, Benoor-
denhoutsche weg, Viaduct, Zijdeweg, Groot
Hoefijzerlaan, Bloemcamplaan, Stoeplaan,
Schouwweg, enz.
In verband met de verschillende te loopen
afstanden (25, 35 en 40 KM.), worden de
deelnemers terugverwacht tusschen 16 en 21 u.
De prijsuitreiking, welke waarschijnlijk met
muziek zal worden opgeluisterd, heeft onmid
dellijk bij de binnenkomst der deelnemers
plaats.
Wij hopen, dat talrijke belangstellenden
aan dezen oproep gehoor zullen geven en
zoodoende eens kennis zullen komen maken
met de nog jonge organisatie van de wandel
sport in katholiek verband
FEUH LETON.
DE BEKER VAN
KONINGIN ELIZABETH
Naar het Engelsch van
FERGUS HUME.
(Nadruk verboden).
34)
„Hakraaide Susan terug, terwijl
Fanshaw zich mijlen ver van deze twee
krakeelende vrouwspersonen wenschte.
„Nou ben je beleefd, hè? Maar het is
waar, meneer", betrok ze den bezoeker
weer in de ruzie. „Ze krijgt brieven uit
Londen ze heeft er al twee gehad en ze
allebei beantwoord. Ze wil me niet vertel
len, van wie ze komen, maar het adres was
geschreven door een man. Zooveel heb ik
wel gezien."
„Bemoeit u zich liever met uw eigen za-
was Bose's vinnig wederwoord, ter
wijl ze hevig kleurde. „Anders ga ik met
een weg. Ik kan doen, wat ik wil. Ik blijf
alleen hier. omdat me dat het beste uit
komt en u duldt me in uw huis alleen en
uitsluitend, omdat ik gezegd heb, dat ik
mijn kost en inwoning zal betalen, zoodra
ik de duizend pond krijg, leelijke geldwolf,
die u bont! Geld is het eenige waar ze
om denkt, meneer", richtte het meisje
zich tot den jonker, „het is haar afeod
omdat ze bet geld van den ouden Toll-
hurst niet krijgt, is ze zoo duivels en
vertelt ze die lasterpraatjes van Ricard.
En daarop weer tot haar tante: „U zult
alles hebben, iederen stuiver. Ik wil u nog
voor geen korst brood dankje zeggen,
nooit van mijn leven, nooit, u.... u....
slechte vrouw, die u bent!"
Susan zou het meisje een klap in het
gezicht gegeven hebben, als Fanshaw niet
tusachenbeidè was gekomen. Toen scheen
Rose haar hart voldoende gelucht te heb
ben; ze liep met een minachtend lachje
om de lippen naar de achterkamer, blijk-
baa-r met de bedoeling haar hoed af te
zetten.
„Wat ik u te zeggen heb, komt in het
kort hieron neer", vervolgde de jonker tot
Susan. „Met de brieven, die Rose ontvangt
heb ik niets te maken, evenmin als met
de kwestie van het huwelijk, want mijn
neef is geheel zijn eigen baas. Maar ik
eisoh, dat u met uw lasterpraatjes ophoudt
Meneer Gould is volkomen onschuldig,
zopals mijn huishoudster en ik allebei
kunnen getuigen. Als er nog één woord var
dien aard over uw lippen komt, juffrouw
Tollhurst, zijn de gevolgen voor uw reke
ning. Goedenmiddag
En met een kort knikje liep Fanshaw
het huisie uit.
Toen hij bij het hekje was, riep Susan,
die in de deuropening gekomen was, hem
na, terwijl ze de armen strijdlustig over
de borst kruiste: „ik zeg niet, dat ik mijn
mond niet wil houden, maar ik weet. dat
hij het gedaan heeft, en ik zal ontdekken,
hoe hij het gedaan heeft. Die heks en hij
zullen niet trouwen van mijn geld
Daarop smakte ze de deur dicht, waar
schijnlijk om het bekgevecht met Rose
voo"t te zetten.
Op den terugweg naar huis stelde Fans
haw zich de vraag, waarom het meisje bij
de vrouw, die haar haat en minachting
niet onder stoelen en baüken stak, bleef.
Het verbaasde hem niet, dat Rose er
slecht uitzag, als Susan den lieven, lan
gen dag zoo tegen haar te keer ging. Maar
hij overwoog, dat Rose een wees was, en
wanneer ze niet bij haar tante bleef tot
den dag van haar huwelijk, dit een inbreuk
op de dorpsetiquette zou beteekenen, die
de Hurtonsche gemeenschap opnieuw in
rep en roer zou brengen en niet licht ver
geven zou worden. En lieden van Rose's
stand waren meestal uiterst gevoelig voor
dereelüke uitingen van de publieke opinie
Overigens was Lionel overtuigd, dat het
Rose alleszins was toevertrouwd om voor
zichzelf te zorgen ondanks haar uiterlijk
was ze geen ka tie om zonder handschoe
nen aan te pakken.
Toen hij op de Hall terug kwam,
bracht hij Ricky op de hoopte van de ern
stige waarschuwing, die hij tot Susan ge-
ht had.
„En wat had ze daarop te zeggen?''
informeerde Richard.
„O, ze heeft beloofd haar mond te hou
den. Ik denk. dat ze bang is. Maar dat
doet niets af aan haar vaste overtuiging
dat ji.i de schuldige bent. en ze is van plan
je in het nauw te drijven."
„Dat oude wijf", klonk het minachtend,
„kan voor mijn part doen, waar ze zin in
heeft. Over een paar weken krijg ik het
geld. dan trouw ik met Rose en gaan w«
weg."
„Waarheen?" vroeg zijn neef terwijl
hij hem onderzoekerd aankeek.
„Dat weet ik nog niet. We zullen eerst
een huweli'ksreis maken en dan ergens in
Fnvealnd gaan wonen een flink eind
hier vandaan-, maak je maar niet onge
rust of naar Canada vertrekken. Tus
schen haakics. je hebt zeker wel gehoord,
dat Thomas zirn betrekking als tuinman
op „De Olmen" heeft opgezegd en als
athleet gaat optreden in een variété. Dat
baantje is hem vroeger ook al eens aange
boden. Het lijkt wel, of hij niet hier durft
te blijven."
„Onzin, Thomas is zoo onschuldig als
een pasgeboren kind. Bovendien, als Su
san niets meer over jou vertelt, zou ik
zeggen, dat het niet meer dan billijk is,
dat jij over Thomas je mond houdt,
Ricky."
„Zoolang is hij Rose met rust laat, kan
me niets schplen, wat hij doet of laat", ant
woordde de jongeman gemelijk.
„Rose kan wel voor zichzelf zorgen",
hernam Fanshaw koel, „en volgens Susan
Tollhurst zórgt er al iemand voor haar. Ze
krijgt brieven uit Londen en beantwoordt
die ook, brieven van een heer."
„Daar geloof ik niets van", barstte
Ricky jaloersch uit.
„Nu, vraag het zelf dan aan juffrouw
Tollhurst. Die kan je er meer van vertel
len dan ik."
„Dat zal ik zeker doen", verklaarde
Gould vastbeslo^n.
'sMiddags ging hij uit. blijkbaar met de
bedoeling zijn vijandin het mes on de keel
te zetten. Fanshaw dacht al niet meer
aan Susan's opmerking over die brieven
hij" zette de heele onaangename geschie
denis uit zijn hoofd; hij had zijn plicht
tegenover Gould vervuld met zijn harti
ge waarschuwing aan de oude lasteraar
ster, vond hij.
Om vier uur verscheen Anita plotselinv
op de Hall. Na wat ze den vorigen avond
oezegd had, verwachtte Fanshaw niet, haar
de eerste drie dagen te zullen spreken.
En nu kwam ze, terwijl hij afleid mg zocht
in lectuur, met juffrouw Tuckle de biblio
theek binnende laatste persoon, die hij
gedacht had te zullen zienToen de huis
houdster weggegaan was om voor do thee
te zorgen, stond Fanshaw bezorgd op.
Haar gezicht was intens bleek; zo zag er
doodmoe en afgetobd uit hij vreesde,
dat er iets ernstig» gebeurd moest zijn.
„Wat is er, liefste?" vroeg hij angstig,
terwijl hij haar hand nam.
Anita trok snel haar hand tcrutr, alsof
ze bang was zich te branden en liet zich
in een stoel vallen.
„U zult mo niet meer „liefste" noemen,
als u gehoord hebt. wat ik u kom vertel
len zei ze, moeilijk sprekend,
„Ik kan me niet voorstellen, dat jo me
iets zou kunnen mededeelen, dat mij weer
houden zou je too te spreken, zooals men
zijn aanstaande vrouw toespreekt", ant
woordde de jonker op krachtiven toon.
„Ik geloof niet, dat ik ooit uw vrouw
zal worden."
„Ik ben er zeker van, dat je het wèl
wordt, Anita."
„Neenneenpeen! De.... be
kerZe zweeg abrupt en wendde,
zwaar-hijgend, het eezicht af.
„Wat is er met den beker?" vrng Fans
haw, hevig ontsteld door haar woorden.
„Ik.... ik.... heb den beker uit Toll-
hurst's huisje weggenomen", stamelde ze.
Lionel deed een stap achteruit en staar
de h"ar verbi-sterd ann.
„Jij.... hebt.... den beker.... weg
genomen?" echo-de hij, zijn ooron nauwe
lijks kunnende gclooven.
„Ja, ik heb hem weggenomen."
Toen verborg ze het gezicht in de han
den en b.arstte in wanhopig snikken uit.
(Wordt vervolgd).
