GILDEIIID
DOE UW
Ibakkerij J. H. S. I
MUZIEKINSTRUMENTEN
A. B. KOOYMAN
A. KORENHOFp
H. VROOM
ASSORTIMENT-KISTEN
Luxe doozen Sigaretten
EULIÜK 9n
III. MEUR Jr., Nieuwe Rijnjfc'Telefoon 1312
VOOR ST. NICOLAAS
J.
SINT NICOLAAS INKOOPEN
DE LEIDSCHE COURANT
De surprise
Boven de hooge daken van de groote
stad glinsterde een enkel stuk geel, doo»
de jagende vuil-grijze wolken bedreigd. Ten
vier ure was deze weinige helderheid ver
dwenen en was het één duistere massa, een
opgestapeld donker wolkengevaarte, laag
hangend, rakend zou men gezegd hebben,
de talrijke sohoorsteenen.
Ten vijf ure regende het. Op de Square
rilden de groote spitse bladeren der acu-
bas, altijddurend groen, de voortzetting
der Lente tot diep in den winter, aan huu
druipende takken, weeispieeelend op hun
natte vlakte het licht der rinkelende gas
lantaarns.
Deze 5de December was om van te hui
veren.
Aan een der ramen van de bel-etage
van een groot huis, waarin meer dan één
huisgezin gevestigd was, zat een goede ze
ventiger te mijmeren.
Hij heette Van Duren, stichter der fir
ma Le.pold van Duren Masman.
Zijn compagnon was reeds jaren dood en
hij reeds lang uit zijn zaken die thans in
d° fabrieksstad in Noord-Brabant door
t>.ee zijner zoons werden voortgezet.
Hij keek van zijn schemerdonker droo-
mend naar buiten, waar tallooze parapluies
even glinsterend in het gaslicht voorbij
deinden, verdonkerden in de duisternis en
dan weer opflikkerden, in de verte, waar
de tallooze winkels der in de Square uit
komende straten het asphalt uit hun schit
terende vitrines belichtten.
Zulk een al te vroeg uitgedoofde stads-
dag doet met weemoed aan dagen denken
vol zon. De herinnering doet den zomer
opdoemen in al zijn heerlijkheid: de wan
delingen in de schaduwrijke bosschen, het
geslenter van de van lichte toiletten we
melende stranden, het bewonderen der
zonsondergangen op de onafzienbare heide.
Vooral bij iemand wiens levensavond som
ber was als het drukkende wolkendak bo
ven de stad. Ook de zomer van leven rijst
bij hem op.
Hij zag den naren avond niet beter dan
anders de lichtende helderheid van hetgeen
ver achter hem lag.
De vreugde van de sluiting van zijn
contract met zijn rijken compagnonde
reeks van geneugten bij den vooruitgang
der zaken; het genot van het steeds aan
groeien van het forutin. Wat al lieflijke
dagen zag hij schitterend door den nevel
zijner somberheid: de idealen, die hij met
zoo'n goed gevolg nastreefde bij de kennis
making met een der schoonen uit den eer
sten stand, zijn trouwdag, de geboorte van
den eersten, den tweeden, den derden telg:
lieflijke tableautjes met zich .zelf en zijn
goede vouw tot middelpunt, die hem wee
moedig, maar zoo aanminnig aanblikten
van uit dien rozentijd. Hij had zeven kin
deren die om hem en zijn vrouw heenjoel-
den in de zonnige lente van zijn huwelijk.
En hij dacht aan die avonden, wan
neer de kleintjes vroeg naar bed, in hun
droompjes verbeidden den gewichtigen
morgen van den 6en aan het genot der
surprises voor de grooteren, het gejubel bij
het ontrafelen der twintig maal omwik
kelde pakken, het zoeken bij het ledigen
der manden, het snuffelen naar de kern van
de aangekleede poppen. Daarna aan het
groot pleizier door het voorgevoel van het
niet uit te drukken genot van den volgen
den morgen bij het zoeken met de kleinen
naar hetgeen St. Nicolaas voor hen had ge-
tooverd op de sneeuwwitte lakens van met
speelgoed en snoep beladen tafels.
Een gekrabbel aan de deur brak zijn
mijmering af.
Hij stond op opende de deur en een fox
liep de kamer binnen en sprong op zijn
stoel.
Hij was de eenige overgeblevene uit zijn
huishouden; de hond was al dertien jaar.
Deze wipte op één woord van zijn meester
van den stoel, doch toen Van Duren weer
gezeten was, sprong hij tegen hem aan en
begon zijn handen te likken
Beste jongen, beste jongen, mur
melde de oude heer. Het licht der straat
lantaarns buiten stipte lichtpunten in 'de
groote trouwe oogen, waarmee de hond hem
bleef aankijken.
Eensklaps een stem in de gang:
Meneer, bent u thuis? Hier is een
pakkie
Hij ging langzaam de deur openen.
O, ben jij het Liesje, is dat voor mij
Ja, meneer.
Dank je.
En hij nam het aan. Het meisje, de doch
ter van den winkelier beneden, dat hem
steeds bediende en zelf vol was van ver
wachting op dezen avond riep vroolijk-
achalks
Wat heb ik u gezegd. U stak er de
gek mee dat Sinterklaas u vergeten zou en
daar is het al, en al zoo vroeg
Hij glimlachte en legde het pakje op ta
fel, niet nieuwskierig, denkend aan een
grap van het goedige kind.
Na nog wat gesuf aan het raam stak hij
de lamp aan en maakte langzaam het
touwtje los en wikkelde de papieren af,
een. twee, drie, vier waarachtig het
scheen toch een surprise.
Hij hield een glinsterend ding in de ma
gere hand en hij verbleekte, een ramme
laar, een kinderrammelaar.
En met het berlin-zilveren ding in de
magere hand zonk hij weer in zijn fauteuil
en hij dacht aan het geluk dat hij voor het
grijnen had, als hij wilde.
Hij behoefde zijn hand slechts uit te ste
ken, hier in deze groote stad zelf.
Doch hij wilde niet.
Zijn geheele wezen trilde van veront
waardiging bij de gedachte aan al het
vreeselijke wat was geschied.
Zeker hij had schuld. Op zijn leeftijd
had bij zich niet door de bekoorlijkheid
van die deern, o, hoe haatte hij ze nu,
moeten laten inpalmen. Doch hij was
toch hun vader. En hij zag nog het afschu
welijke tooneel, dat voor goed eon schei
dingsmuur had getrokken tusschen hem en
hen, die op zijn knie gespeeld, die hij in
zijn hart gedragen had. En hij beleefde als
het ware nog eens dien vrecseliiken dag,
toen men hem in zijn huis oplichtte en in
een krankzinnigengesticht bracht en onder
curateele stelde. Ja, hij was gek in die da
gen, toen hij die meid in Parijs bij zijn
vriend ontmoette en er dadelijk zoo op
charmeerde, dat hij, weduwnaar, rijk, in
de zeventig, haar ten huwelijk vroog. Maar
het weergaloos onbehoorlijk gedrag zijner
kinderen, allen getrouwd, vreezend, dat hij
die Parijsche ten hunnen koste zou bevoor-
deeien, was toch niet gerechtvaardigd.
De verbittering over dien tijd verstoen-
de het weemoedig gevoel, dat de herinne
ring aan vroegere dagen op dezen treurigen
regenavond in zijn ziel had gewekt.
Hij had met hen allen gebroken en zijn
dochter, die hier in deze stad woonde met
haar man en hun oenigst zoontje van vier
jaar, dat hij nog nooit gezien had, had hij
haar schrijven van verleden week nog onge
opend teruggezonden.
Ha, ha, ze wilden hem klein krijgen
voor dien. hij moest het nu toegeven,
onberaden stap. bemNiet lang dan ook
was hij in dat vervloekte gesticht ge
weest en hij had hun medegedeeld, dat hij
nu zeker, stellig met de Parijsche in het
huwelijk zou treden. Doch deze zeker op
gestookt, vreezend een voortdurenden oor
log der kinderen tegen haar, had hem den
bons gegeven.
Zijn trots kreeg daardoor een knak en
zij verhaalde al die vernederingen nu op de
kinderen.
Het geklingel van den rammelaar, die in
zijn van woede sidderende hand beefde,
deed'hem eensklaps pijn
En al zijn gedachten van straks flitsten
eenige oogenblikken door zijn hoofd.
Ah hij wilde, wilde ginds in het zui
den, in de fabrieksstad, waar hij zooveel
geluk had gekend, leefde Frans met zijn
drie jongens en twee meisjes en bij Pieter
zat men zeker hedenavond met meer dan
tien man in de helder verlichte zaal de pak
jes af te wachten als destijds, toen hij...
Eensklaps hetzelfde stemmetje van
straks.'
Meneer, is u er nog? Ja, ik zie het
licht onder de deur. Mag ik binnen komen?
En zonder het antwoord af te wachten
deed Liesje de deur open?
Ze begon te lachen.
Groote goedheid en dat hij nu
maar zij kon het niet verder brengen door
een schetterende lachbui, die haar overviel.
En steeds doorlachend wees ze op den
rammelaar, waarmee Van Duren potsierlijk
als met een maarschalkstaf in de hand in
zijn fauteuil zat.
Van Duren zei niets, verbluft door dat
klaterende lachen, dat met zijn stemming
zoo vloekte.
Het meisje zei, toen ze bedaard was:
Gunst, meneer, 't is wat moois, dat
kwam door het donker, maar dat u eerst
het adres eens niet hebt nagekeken voor
u het opèn deed. Het is voor de familie v.
Delft hier boven.
Hij gaf den rammelaar terug en vToeg
om zijn middagmaal.
Doch hij at weinig en zijn verbittering
begon langzaam te verzwakken door de
groote verlatenheid in zijn eenzame ver
trekken.
En de weemoed kwam hem wederom
beklemmen en het gelukkig verleden leef
de weer op.
En toch, als hij wilde
Tegen zeven uur klaarde het weer wat
op doch er was meer wind, vele kijkers voor
de winkels stonden met opgeslagen kraven.
Trots het gure weer, overal vroolijke
drukte, gedraaf door de woeliee straten
met pakjes, doozen en kistjes. Uit een wa
gen der S.S. ontlaadt men met een kring
van jonge straatslijpers er om heen, een
groot hoepeluaard, mischien wel hol, dat
als een paard van Troje iets maar niets
vijandigs in zijn karkas verborg, want
niets behoort op die oude, gezevende sur-
prise^avond tot de onmogelijkheden.
In een der groote bazars in dezelfde
straat moesten de bezoekers voetje voor
voetje, elleboog aan elleboog.
Een paartje, hij een man van een goede
dertig en zij iets jonger op het oog, had
zich zeker te ver naar achter gewaagd en
kon er niet uit komen.
Zij fluisterde hem in het oor:
Weet je wel dat het al naar halfacht
gaat, Fer, en dan no? een tien minuten
trammen. En wat zullen de trammen vol
zitten Als ons ventje maar niet bang is,
als wii te laat komen.
Maak je daarover maar niet ongerust.
Mies. antwoorde Fer. Hij is er van over
tuigd, dat de Heilige Man voor brave kin
dertjes geheei en al goedheid is.
Zou die man zijn taak goed kennen?"
Gut, ik beef al van pleizier, als ik
Joopie vóór dien Sinterklaas zie staan.
Hoe zal hij er dat afbrengen?
Dat zal best gaan. Hij is zoo guitig
onze vent.
Eindelijk kwam er schot.
Nog vóór acht uur stak Ferdinand
Brink den sleutel in zijn huisdeur.
Eensklaps zei mevrouw:
Ssst!._ hij is er waarachtig al! Hoor
Joom'e, hij praat met hem.
Zij waren blijde, dat de meid hun binnen
komen niet gemerkt had, die zou zeker bij
Sinterklaas en Joepie zijn.
Dat moesten ze begluren. Stil naar bo
ven.
En zij hadden reeds zulk een gTOot, rein
heerlijk genot, bij het voorgevoel van het
aardice tooneel, dat zij ongezien door hun
lievelins, hem zouden zien staan vóór den
die zooveel kleine en groote harten
in deze dagen doet popelen dat zij el
kander op de trap een stillen, innigen kus
gaven.
Zii lienen zacht 00 de teenen, de trap
mocht niet kraken. De deur van de kamer
stond aan en het volle licht viel op de
glinsterende witte krullen van den grijs
aard.
Op zijn knie zat babbelend Joopie,
wiens hoofdje hij streelde.
De man, bij het hooren van geruisen
keek om.
Marie liet plotseling een gil.
Vader!
De groote macht der herinnering, die
den ouden man eerst had teruggevoerd
naar de kinderlijke vreugde van zijn jon
gen tijd, was den onverbiddelijke te sterk
geworden.
En als iemand, die alles op het spel
zet om zijn hart te volgen, was hij in
zijn pels de straat opgesneld om aan het
onweerstaanbare verlangen te voldoen:
zijn kleinkind dien avond nog in de armen
te drukken.
De meid, denkend dat hij de man was
die komen moest, had hem bij Joopie ge
bracht.
Zijn schoonzoon, die zulk een surprise
op dezen St. Nicolaasavond niet had ver
wacht, stond geheel verbijsterd.
Doch toen hij zijn vrouw haar vader
schreiend zag omhelzen, stak hij ook den
grijsaard de verzoenende hand toe.
Dien a*-on<2 ws? er vee! vereeren.
„Dagbl. v. Nrd.-Brab."
it. N colaas en het huwelijk
Sint Nicolaas is de „patroon van een
goed huwelijk". Hij dankt deze vereering
aan een van zijn weldaden.
Toen zijn ouders gestorven waren, ver
nam hij. dat een edelman tot de grootste
armoede vervallen was, zoodat hem zelfs
de noodige levensmiddelen ontbraken voor
zichzelf en zijn drie dochters.
De ongelukkige vader nam toen het mis
dadige besluit, de eer zijner dochters te
verkoopen. Ook dit komt St. Nicolaas ter
pore en hij wil het voorkomen. Des nachts
gaat hij stil naar het huis van den onge-
lukkigen vader, waar hij ongemerkt "een
beurs vol goudstukken door een der ven
sters werpt, dat niet gesloten is. Dat ge
schenk komt terecht in de schoen, welke
voor het bed stond van de oudste dochter.
De vader beschouwt dit als een aanwij
zing, dat dit geld bestemd moet worden
als een bruidschat voor de oudste dochter
die dan ook weldra een goed huwelijk kan
sluiten.
Dezelfde weldaad bewees Sint Nicolaas
ook aan de tweede en aan de jongste
dochter.
De vader, getroffen door zooveel goed
heid, wilde zijn weldoener leeren kennen.
Hij waakte, toen hij verwachtte, dat deze
ten derde male zou verschijnen, vatte hem
bij de band. hem er voor dankend, dat hij
nu van armoede en schande was gered.
Sint Nicolaas zorgde er natuurlijk -voor,
dat hij voor zijn misdadig voornemen boe
te deed.
Van deze weldaad van Sint Nicolaas is
een mysteriespel gemaakt. Het werd ont
dekt in een XlIIe eeuwsck handschrift,
dat in de XYIIe eeuw gevonden is in de
bibliotheek van de abdij St, Bónoit-Sur-
Loire.
Het eerste tooneel stelt voor den vader,
die Hilarius lieet, klagend bij zijn dochters
over zijn toestand:
„Mijne dochters, dierbare onderpanden
mijner teederheid, rijkdom en eenige toe
vlucht van een armen vader en troost in
mijne ellende, geeft mij raad in de droefe
nis. waarin ik mij, ongelukkige, die ik
ben. bevind!"
Zingende vervolgt hij:
„Eertijds rijk en thans zeer arm, den ge-
heelen dag en den geheelen nacht be
kruipt mij de angst. Met moeite kunnen
wij onze armoede dragen. Wij hebben ons
niet gewend ons daartegen te volharden."
De oudste dochter:
„Lieve Vader, houd op met weenen, gij
moet ons niet eveneens tot schreiens toe
bewegen. Hoor mijn raad, den eenigen
welken ik geven kan.
„Er is nog een middel, ons gebleven te
midden onzer oneer en schande. Dit eeni
ge middel is, door onze schoonheid van
de menschen de middelen van bestaan te
verkrijgen, vaderlief."
,Nu volgt een kwartet, waarna een zak
met goudstukken op het tooneel wordt
geworpen.
Hilarius (tot zijn dochters):
„Mijne dochter, komt gauw, verheugt u
met mij. De tijd onzer armoede is voorbij.
Ziedaar een beurs met goud, zoo goed ge
vuld. dat wij daardoor uit onze ellende
gered zijn. Gelukkig mensch, die ik ben!"
De dochters:
„Komt, laat ons onze dankzeggingen en
onze lofzangen voor die gave aan God op
dragen. Wien door alle eeuwen heen toe
komt: lof en eer, dank en roem. Ach, Ta-
derlief!"
In het volgende tooneel is er weer wel
stand in de woning. De beurs met goud
stukken is slechts voldoende voor één
bruidschat en nu wordt het huwelijk van
de oudste dochter besproken. Dat ge
schiedt in drie samenspraken, een tus
schen den bruidegom en den vader, een
tusschen den vader en zijn dochters. en
een tusschen den vader en den vader van
den bruidegom.
Nu volgt een tooneel, waarin de tweede
dochter haar vader troost, omdat slechte
de oudste kon uitgehuwelijkt worden. Op
hetzelfde oogenblik Valt een tweede beurs
met goudstukken door het venster waarop
de tweede bruidegom binnentreedt.
De vader geeft zijn toestemming, maar
denkend aan zijn vroegere toestand, ein
digt hij steeds met de woorden: „Ramp
zalige. die ik was".
Maar nu denkt hij weer aan zijn derde
dochter en beklaagt zich, dat hij haar niet
helpen kan. Terwijl deze hem troost, wordt
ten derden male een zak met goudstuk
ken binnen geworpen. Nu is de vader vol
maakt gelukkig. Hij vliegt op en ijlt naar
den onbekende, voor wien hij zioh op do
knieën werpt met de woorden:
„Neen. vlucht niet, heer, wie gij ook
zijt. Blijf, ik smeek het u, en maak u be
kend, gij, die dit gezin èn van oneer èn
van de schande bevrijd en tegelijkertijd
ontlast hebt van den last der armoede.
Gelukkig mensch, die ik ben!"
Als slot zingen de drie dochters en haro
bruidegoms: „Dat alle koren (der zalige
geesten) zeggen: „O, goedheid van Chris
tus!"
Nicolaas verzocht den vader om ge
heimhouding, maar tevergeefs. Weldrawist
het de geheele stad. Het ging van mond
tot mond door de geheele Btreek en later
door geheel de werèld.
Dit is de aanleiding er toe, dat Sint Ni
colaas vereerd wordt als de patroon van
een goed huwelijk.
Dit jaar brengen bij een prachtsorteoring terwijl wij met
het oog op de tijdsomstandigheden onze prijzen
hebben.
Prima MARSEPEIN, CHOCOLADELETTERS en ER-
LETTERS, HAMMEN en HARTEN. £)e
LEIDSCHE VRUCHTENBORSTPLAAT, nergen\ lekk
kost slechts 10 cent per ons. Overheerlijke DIIvjKE R
IKEN 30 cent per pond. iets fijns. Ze vliegen
KOMT U EENS KIJKEN S. V. P.
Aanbevelend,
OOSTDWARSSRACHT 16
ANKET
AKKERIJ
OUDE HEERENGRACHT
LETTtRÊNOJÊS, BOTERLETTERS,
Amandelen, Suiker, Eieren, Natuur
boter bereid 80 ct. p. pd. Vestigt Uw
\l aapdacht op onze groote sorteering
OHOOOLADELET IERS I5ct.p. onsen
/MARSLPAIN in alle soorten 18 ct p. ons
X Alles eerste klas en prima kwaliteit,
nergens zoo goedkoop en zoo fijn.
Aanbevelend, M. BEULINK
VAN DE FIRMA
Haarlemmerstraat 66, Tel, I960
voldoen geheel aan den eisch\L die U er aan stelt
en worden geleverd onder VpLLE GjfA R A N T I E
Ziet de prijzen In omi^e Etalages 11 10
VIOLEN, geheel ebben garn^tuijr vanaf ft 8.
ETUI'S, vanaf.
STRIJKSTOKKEN, vanaf V
ITAL. MANDOLINES 7.75
Snaren voor alle Instrumenten
Speciale inrichting voor VAKKUNDIGE reparatie
r Vqilal ¥1« O»
(7 4.-
1.59
EEN MAND FRUIT EN COMESTIBLES
is een
NUTTIG ST. NICOLAAS'j GESCHENK
BREESTRAAT 15 - TEJ&FA&)9
Fruit Comestibles - Fijne Vieeschwaren - Delicatessen
UW ADRES VOOR DE KOFFIETAFEL
EUGENE DAMES EUGENE
Wilt U verzekerd zijn met de ma. Feestdagen een goed
verzorgd hoofd te hebben? L^iaf U dan eerst permanenten
met de bekende permanent „EtUGuNE'y Deze naam
is voor U «fen w&r-bglrgl
Voor f 7.50 kunt U deze^eh^ndeli/g kTijgen bij:
EUGEKE -Wl W EUGENE
Ter gelegenheid van hot 10-jarig bestóan der zaak op 6 Dec.
ontvangt iedere 25ste kooper tot 'eri met^fi December een
ERRES- en PHILIPS-RADI.O-TOgSTELLE* fruit voorraad
leverbaar, demonstratie zojider v^pjJnchting.
Technisch BuiylL DE NBE
NIEUWE RIJN 57 bij de Hooigracht - TELEF. 1155
Broodtrommels
Fluitketels
Bedkruiken
Snelkokers
Messenslijpers
Tafel- en
Desserlmessen
Broodmessen^
Wagen)
Zakmesse/
Linnenscten
Zakstli/ren
Tot en met 5 9€c. a s. 10% korting
op alle staalwaren (fabr. Herder)
MORSCHSTftAAT 2-4-6 TELEFOON 2739
in Sigaren magazijn „D E STEEG91
LANGE PIETERSKERKKOORSTEEG 24
RUIME K/ÜZE IN
IN ELKE PRIJS.
KOMT U EENS ZBEN?
HET VERPLICHT U NIET TOT KOOPEN 111
Aanbevelend
