Wh
Har'- I
SCHRODER
VAN DER ZANDEN'S
I St. Nicolaas Geschenken
ten lijn St. Nic. CÉS»!
Fa. J. DE Lfl RlE.Ciatcsl.lBLeiü'en
Fa. M. GODDIJN
Schooiertje's
Sint Nicolaas
Runderrollade ~0\ -''/IC cent
Varkensrollade Tv" l™*
PRACTESCHE
SINT NICOLAAS CADEAUX
EXCEPTIONEEL LAGE PRIJZEN!
Da t kost U niets
SMITS Bedden-en Tapijtmagaz.
Zeg Vrouw, zullen we Moeder
SIGARENMAGAZIJN
H. G- J. WOLF I
BREESTRJItff)8S
Specialiteit in ASSORTIMENT- j
KISTEN in ©11© Prijzen 1
SCHOENHANDEL
SINT NICOLAAS-CADEAUX
FIRMA BRIEJER-&LËIJS
D.R.U. - B.K. EAMILLE
i JAN DE NIE ZONEN
DE LEIDSCHE COURANT
Schooiertje zwierf langs de breede hoofd
straat. Hij liep op het trottoir, stak over.
zag door de winkelramen. En wanneer het
hem te pijnlijk werd naar al dat moois te
zien zonder eenige hoop er ooit iets van te
zullen krijgen, dan liep-ie schuchter een
donkere zijstraat in en floot zacht voor zich
uil
Hij droeg een manchester broek, zijn
kousen waren kapot en zijn klompen lagen
als een ^'-nk zoo vlak op de straat. Over
zijn kiel en droeg-ie een kort bonkertje.
De zakken en de voering waren versleten en
hij stak er zijn handen dwars doorheen in
zijn broekzakken, de eenig bereikbare
warmte. Zijn magere nek hing terzij gezakt
tusschen zijn hoogopgetrokken schouders
■Alleen wanneer-ie voor een winkel stond
waarin de aanlokkelijkste rijkdommen voor
zijn jongenshart lagen uitgestald, dan ont
plooide zich zijn nek en zijn grage oogen
begeerden.
Schooiertje was elf jaar oud. Zijn vader
was dood. Zijn moeder moest hard werken
om voor hen tweeën den kost te verdienen.
Na was ze ziek. Al bijna drie weken ernstig
ziek. de dokter zeide dat ze wel spoedig ge
nezen ziu zijn. Maar die drie weken had
den al veel van de weinige spaarcenten op
geslokt en de kleine bedragen die moeder
nu en dan ontving van de mevrouws waarbij
ze werkte, waren maar nauwelijks voldoen
de om in het allernoodzakelijkste te voor
zien.
Over drie dagen zou het Sint Nicolaas
zijn! Hij herinnerde zich met een dof heim
wee nog de feesten van vroeger toen
vader er nog was. Nu zou het zoo niet zijn.
Maar wat gaf dat? Als-ie nu tenminste
maar iets kon verdienen om moeder een
prettige Sint Nicolaas te verschaffen. Ja,
kon-ie dat nu maar. Al meer dan een week
zochten zijn hersentjes naar het middel om
dat te bereiken. Alles had-ie al willen doen
en gedaan, zonder dat het wat gaf. En sla
gen moest-ie 1
Het vuur van dit besluit kon zijn moede
loosheid niet verdrijven. Hij moest naar
huis, sedert-ie uit school was gekomen
zwierf-ie nu al zeker een uur zoo rond.
Moeder was al dien tijd alleen en telde
zeker de minuten.
„Kijk uit jo doppen 1*' schrikte een ruwe
stem hem op.
Hij bleef verward staan Op den stoep
voor hem zat een have'.ooze jongen kranten
te sorteeren. Hij was er bijna boven op ge
stapt.
Gewillig ging Schooiertje opzij en liep
verder. Een plotse gedachte sloeg door zijn
brein. Hij bleef staan. Die kranten Daar
hoefde je toch niets voor geleerd te hebben.
En misschien werd er wel goed geld aan
verdiend. In e.k geval, er werd aan ver
diend. Hij ging terug naar den jongen.
„Kan ik een paar van die kranten van je
koopen?" vroeg hij.
„Je kan ze allemaal wel koopen!" spotte
de jongen grof.
„Zoo bedoel ik het niet. Ik wou ze zelf
ook verkoopen
„Zoo!" zeide de jongen. En hij vertelde
hoe er voor de kranten allemaal vaste
koopers waren. Schooiertje bijvoorbeeld zou
ze nooit krijgen. Ze kosten zeven-en-een-
halve cent en je moest ze verkoopen voor
negen. Schooiertje - vond dat nogal veel.
Anderhalve cent op een krantHij wilde er
een stapel van hebben. Toen vroeg de jon
gen: „Maar wat geef je ervoor?"
Schooiertje staarde voor zich uit. Nu mis
lukte dat ook alweer. Maar de andere jon
gen die zich als een vriend tot Schooiertje
voelde aangetrokken, wist raad.
„Geef mij je jas als onderpand sloeg-ie
voor. „Ik heb het reuze-koud en jij bent nou
wel warm
Schooiertje was wel koud. maar gaf toch
de jas, d:e den anderen jongen veel te klein
was. Toch trok-ie hem aan. Teen zei
Schooiertje schrander:
„Geef mij nu een stapel kranten dan ga
ik naar het station. Wat ik onderweg ver
koop is winst. Op het station komen nu de
meeste treinen aan. Ga jij met den anderen
stapel dien kant op, verkoop wat je ver
koopen kan en haal aan het kantoor
nieuwe. Daarmee ga je ook naar het sta
tion
De jongen vond het goed. Schooiertje
aanvaardde zijn nieuwe beroep.
Hij kwam langs een kerk. Eigenlijk vond-
ie dat-ie maar door moest gaan. Het was
juist de goede tijd. Maar neen Hij wilde
het welslagen van zijn onderneming afbid
den.
In de kerk was het donker en doodstil.
Heel anders dan dat je ze gewoonlijk zag.
Schooiertje had een gevoe. of-ie hier eeuwig
wilde blijven en tegelijk ook of-ie maar
weer aanstonds wegloopen wilde Maar hij
bleet Bad eenigen tijd vurig en begon dan
met zijn kranten te venten. Zoo hard-ie kon
riep-ie de namen, die-ie bovenop gedrukt
zag staan. Zijn heldere, schelle jongensstem
trok a.ler aandacht.
Toen-ie na t:en minuten aan het station
kwam had-ie nog niets verkocht Vol meed
begon Schooiertje weer ie-roepen. Het luk
te. Een heer vroeg haastig een krant, haal
de toen Schooiertje die zoo gauw niet vin
den kon, zelf een exemplaar uit zijn arm
en gaf een dubbeltje.
„Kan kan-ie het niet passen?" vroeg
Schooiertje.
„Hou maar zeide de heer en liep door.
Hou maar! Een dubbeltje! Dat was
twee-en-een-halve cent winst Schooiertje
juichte Een breede menschenstroom kwam
van het station. Er was een trein binnen-
ge oopen. Schooiertje schoof zijn kleine nie
tige gestalte tusschen de reizigers en
schreeuwde dat het een lust was
Wat er toen met hem gebeurde wist-ie
niet. Van alle kanten werd er aan zijn sta
pel kranten getrokken. De exemplaren vlo
gen weg. Schooiertje werd er angstig van.
Hij zag heeren op hem toekomen, hoorde
als bevelen de namen van kranten b affen
en verder, niets <Jan geld, geld, geld....
Het werd in zijn hand gelegd, gedrukt, in
zijn zak gestopt....
Hij verademde toen het duwen voorbij
was. Hij had nog acht kranten over. Er
kwam nog een heer. Hij beval drie kranten.
Schooiertje zocht en werd rood tot achter
zijn ooren. Hij had het gevraagde niet meer.
De heer lachte. Nam twee kranten en gaf
een kwartje „Koop daar maar chocolade
voor, beste jongen, maar morgen beter op
passen, hoor", zei-ie vriende.ijk.
Een kwartje! Nog zes kranten over. Hij
telde het ontvangeu geld. Juist kwam de
jongen aanloopen. Schooiertje vroeg hoeveel
kranten hij had gehad. De jongen noem
de een getal. Schooiertje telde. Hij had
twee-en-zestig oenten te veel ontvangen. De
jongen prees hem een reuze-knul.
Naast den ingang stond een kiosk. De
juffrouw vond dat de verkoop vanavond
slecht ging. P.otseling zag ze Schooiertje.
Met veel gebaar riep ze een politieagent.
Vertlede wat er gebeurde.
De politieagent riep Schooiertje en nam
hem even wat terzijde. Hij vroeg:
„Hoe oud ben je?'1
„Elf jaar, meneer". Schooiertje was nooit
bang geweest voor de politie. Hij vond vele
agenten zelfs bepaald vriendelijk. De agent
antwoordde
„Dan mag je toch niet werken! Kleine
jongens mogen dat nooitWie heeft je uit
gestuurd?"
„Niemand, meneer!"
„Wil je soms meer naar het bureau?
Neen? Verte] dan drommels gauw wie je
uitgestuurd heeft!"
„Niemand! Heusch niemand, meneer!..
Maar moeder is zoo ziek en kan geen geld
missenEn over drie dagen is het Sint
Nicolaas en.... en...." ochooiertje begon
te snikken. Zooals-ie klein, tegenover den
grooten agent stond, leek het net wel of-ie
op zijn knieën lag en smeekte.
De agent voelde zich in het nauw gedre
ven. Wat die jongen daar zeide, was waar.
Dat kon-ie direct zien. „Maar ga dan wat
meer de stad in!'1 zei-ie vriendelijk en
kocht zelf ook gauw een krant. Gaf vijftien
centen.
Toen de jongen de politie zag was-ie in
een hoek gaan staan. Nu kwam-ie op
Schooiertje toe. Schooiertje vertelde alles
met een verdrietig gezicht.
„Hindert nietzeide de jongen. „Ik ben
veertien. Ik mag! Dan zal ik tusschen de
menschen gaan. Jij moet maar schreeuwen
en mij helpen dragen Verkoop je er nu
en dan eens een dan ga je nog de gevange
nis niet in".
Schooiertje deed dat. Een half uur later
waren alle kranten verkocht en Schooiertje
liep zoo hard-ie kon naar huis om zijn ver
ontruste moedertje gerust te stellen Hij
had winkels gekeken, zei-ie. Nu hij haar een
verrassing wilde bereiden was dat toch
geen jokken.
De twee volgende avonden was Schooier
tje weer krantenjongen. Het ging goed.
Toen-ie met den jongen deelde hadden ze
ieder vier gulden verdiend. Schooiertje
juichte. Zooveel geld
Hij ging naar een winkel waar-ie al
avond aan avond uren had staan kijken.
Zoo'n wollen mante.tje wilden-ie voor z'n
moeder koopen. 4.75 stond er op. Te wei
nig. Hij te.de en telde. Maar het tekort
bleef. 61 centen ontbraken er. Mistroostig
dwaalde Schooiertje door de stad rond.
Dat-ie voor een der deftigste zaken had
staan kijken en dat-ie op honderd verschil
lende plaatsen veel goedkooper terecht
kwam, drong niet tot zijn hersentjes door.
Maar hij had geluk! Hij zocht wat-ie vond.
Den jongen!
Hij vroeg hem 67 cent te leen. De jongen
was er wei voor te vinden ais-ie morgen
avond goed zijn best aeeci. ilet was uet
„bearijrsa.apitaaT* aac-.e maar m^eilijx Kon
missen, öcnooiertje beiooiue. Hreeg het
geid en hoide naar den winael waar-ie een
paar minuten hijgend naar auem acuter een
toonbank stond, bedremmeld door het vele
licnt en de verwonuerde gezichten.
Een verkoopster vroeg nem iets. Hij wil
de dat woiien manteltje hebben dat voor
het raam lag. Voor zijn zieke moedertje.
Uat van 4.75.
Maar het ging niet als Schooiertje had
verwacht. De verkoopster deed heel ver
wonderd:
„Wie stuurt je hierheen, ventje?"
„Niemand juffrouw
De verkoopster boog haar knieën en
kwam vertrouwelijk voor hem zitten.
„Hoe kom je dan aan dat geld?"
„Ik heb het verdiend.... heusch eerlijk
verdiend, juffrouw...." stamelde hij met
een snik.
„Een leuk jong!" lachte de verkoopster
naar een collega Doch deze zeide:
„Ik zou er de juffrouw maar bij halen".
De juffrouw kwam. Nog een chef ook.
Allemaal deftige dames stonden om
Schooiertje heen. Een vraag maakte hem
zenuwachtig. Het woord; politie! werd ge
fluisterd en toen begon Schooiertje te snik
ken.
Hoe het kwam wist Schooiertje niet maar
hij dacht aan de kerk waar hij had gebe
den. En toen scheen het hem eensklaps dat
er een wonder moest gebeurden. Men wilde
hem naar een kantoortje brengen. Toen ge
beurde het wonder.
Een dame boog zich over hem heen. Het
moest tenminste een dame zijn. Schooiertje
zag niets dan een bontmantel.
„Ben jij niet Jantje Koopmans?" vroeg
een zachte stem.
Schooiertje zag op. Het was mevrouw
van den dokter, die moeder behandelde,
welke over hem heen gebogen stond. Zij
was zeer milddadig en al eens bij Schooi
ertje thuis geweest
Hij werd meegenomen naar een stil hoek
je en streng ondervraagt door mevrouw
van den dokter. Hij vertelde alles. En toen
zeide de lieve dame heel zacht dat-ie van
zijn geld het manteltje mocht koopen. Voor
de rest zou zij wel zorgen.
En zij zorgde voor de rest.
Den volgenden dag was het een groot
feest in de kamer die al eenigen tijd som
ber was geweest van verdriet en ziekte.
Plotseling zeide Schooiertje op dén grond
zittend tusschen het fonkelnieuwe speel
goed:
„MoesNu moest vader er neg bijzijn 1*'
Toen begon moeder te snikken en
Schooiertje snikte mee Maar er was toch
wel een groote vreugde in het verdriet van
moeder en kind.
maar natuurlijk van S
0 11 CD 11 CD 11 CD 11 CD 110 11 CD 11 110 II CD 11 CD II dl CD II CD i
mHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiimiiiuiiiiimiiiiii
BREESTRAAT 118 LEIDEN - TELEFOON 1520
SHAWLS in ZijcIA-en Wol, lange en vierkante
modellen, schitterende kUeurcn en quaiiteiten,
verblutlend iage prijzen^/HANDSCHOENEN,
Nappa, met woliep met bontvoering, Tricot,
Giacé, Z jde. vanaf 69 ct. KOJSEN, CO taASïS
DOOSJES ZAKDOEKEN, CEINTURES, DOOS
JES ZEEP en EAU DE COLOGNE, BONTKRA
GEN, BONTSHAWLS, BONTRANDEN, BONT
VELLEN, VELOURS CHIFFON, ASTRACHAN.
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiIIIIIIIIIiiiiiiiiiiiiiiiiiui
1 CD II CD 11 CD 11 CD 11 CD 11 CD 11 CD 11 CD 11 CD 11 CD 11 CD 11 CD 11 CD 11 CD
Vitiages en Overgordijnen maken en plaatsen
Vloerzeilen en Traploopers leggen.
En weet U wat zoi prejftig is als U gaat trouwen
of' verhuizen, dat tvij éérst uitrekenen wat alles
kost, dus geen teleurstellnig vin hooge rekeningen.
Eens bij ons gekdcht Jen Ij blijft cliënt, omdat
onze prijzen zoo enVirfflaag zijn. Hoe kan dit ook
anders; beel eenvoudig, omdat \fij iD geen modern
winkelpand en niet op ie klas stand zitten.
Komt U vrijblijvend maar eans een kijkje nemen in
„DE G0EDK00PE HOEK"Mare 67(schuin o.d.Marekerk)
Breestraat 47
TELEF. 2828 1
ENZ. ENZÏ
maar weer een Fruitmand cadeau geven voor
haar Sint Nicolaas.
Daar was ze verleden jaar drg i/iee in haar schik
Geen wonder ook want het/was fijn fruit.
HEB JE DE ETALAGE
Die heeft Fruitmanden vanaf f 1.50 en Schalen van f 1.-
H.H, Bestuursleden vraagt U eens de conditiën voor
Uw Jaarfeesten voor Cadeau's of Tombola's.
hoek MAARSMANSSJEEG, iel948
BREESTRAAT 77
TELKFOOK
GROOTE KEUZE
in prima Nederlandsche Fabrikaten: TIKTUR.
MANNA, ROBINSON, NIMCO, CRES, Enz. Enz.
Vakkundige Bediening.
GEDIPLOMEERDE VOETKUNDIGEN EN PEDICURES
KOOPT UW
BESTAANDE UIT Lluxk FLACONS
EAU DE COLOGNE, DO01 EN-ZEEP OF
ANDERE NUTTIGE
I ENKEN
BIJ DROGISTERIJ
LEIDEN
NOORDEINDE 24
TELEFOON 1168
1%
RUIME KEUZE:
HUISHOUDELIJKE ARTIKELEN
1 Gero Zilver -jGero Zilmeta
Gero Gromalta
H Vraagt prijs van/ complete
2= KEUKENUITRU^T/lNGEN
HET HAARDENHUIS
K. Rapenburg 10 opger.cht Heerengracht 112
Telef. 25 l8:* Telef. 1549
