DUITSCHLAND WIL WAPENEN
DE LEIDSCHE COURANT
Hindenburg bij manoeuvres van de Rijksweer.
waaraan zij zich te Versailles noodgedwon
gen onderwerpen moesten.
En men kan niet ontkennen, dat zij goede
gronden kunnen aanvoeren. Ons volk, zeg
gen zij, werd ontwapend, maar in het ver
drag van Versailles stond nog méér dan dat
wij ontwapend zouden worden Er stond ook
in, dat de overwinnaars in den oorlog daar
na zelf tot ontwapening zouden overgaan
bij onderlinge overeenkomst. En waar dat
niet gebeurt en ook niet gebeuren zal, daar
heeft men niet het recht te eischen, dat
alleen wij blijvend ontwapend zullen zijn,
terwijl de anderen om ons heen, van de mo-
reele verplichting, die zij op zich genomen
hebben zich niets aantrekken.
„Duitschland wil allerminst aan den wed
loop in de bewapening deelnemen, maar het
eischt voor zich het recht op zijn beperkte
geldmiddelen zoo te gebruiken, dat deze een
gunstig nut-effect voor de landsverdediging
afwerpen. De oplossing van dit vraagstuk
moet en zal in de naaste toekomst gevonden
worden. Want het is niet alleen een kwestie
van eer en waardigheid van het Duitsche
volk, maar ook een levensnoodzakelijkheid
voor de wereld, welker vrede slechts op den
grondslag van vertrouwen, recht en vrijheid
gedijen kan."
Deze woorden van géneraal Von Schlei-
fn den weerldoorlog beschuldigden partij-
in elkander, dat ze zoo monsterachtig kon-
len liegen. En dat was ook nagenoeg het
lenige punt waarin ze allebei de waarheid
ipraken. Want het getal leugens, dat van
Deide zijden over de wereld losgelaten
/verd, was legio Men deed dat terwille van
de propaganda. Maar toen de wapenstil
stand kwam is wel aan het wapengeweld
een einde gekomen, maar men heeft niet
meteen maar tegenover elkaar erkend: nu
ja, we hebben het met de waarheid zoo
nauw niet genomen, integendeel de partij
die den oorlog gewonnen had, meende nu
ook te hebben bereikt, dat haar leugens tot
waarheden waren geworden. Als de Duit
schers gewonnen hadden, zouden deze trou
wens wel niet anders gehandeld hebben.
De geallieerden hadden den oorlog g
wonnen en dus konden zij verklaren in het
verdrag, dat het vredesverdrag heette, dat
de anderen, met name Duitschland de
alléén-schuldigen waren aan het ontketenen
van den oorlog.
Dat was al een heel dom ding in* het vre
desverdrag, omdat Duitschland wel ge
dwongen kon worden dit mede te ondertee
kenen, maar het Duitsche volk hiermede
niet overtuigd kon zijn, dat het iets anders
was dan een leugen. En omdat men hier
mede het verdrag van Versailles al op een
zeer onreëele basis vestigde. Dat men de
overwonnen vijanden dwong tot teekenen
van dingen, die men wist dat voor hen geen
waarheden konden zijn, dat moest nood-
wendigerwijze tengevolge hebben, dat ook
de onderteekening van de andere voorwaar
den niet zooveel te beteekenen kon hebben.
Het is trouwens toch bijna onbegrijpelijk
hoe men Duitschland dergelijke dwaas-hoo-
ge schadevergoedingen wilde laten betalen,
die het gewoon niet betalen kon en waartoe
foet,dus tenslotte ook niet gebonden kon Beelden uit de Rijksweer bij haar tienjarig bestaan. Boven rechts: een namaaktank.
Het bezit van werkelijke tanks is de Duitschers bij 't Verdrag van Versailles verboden.
triompheerd dan zal het zich weer machtig I
voelen en zullen de eischen ten opzichte
van het grondgebied volgen I
Van Fransch standpunt gezien is het ze
ker waar, dat de afbraak van het Verdrag
van Versailles al heel snel komt. Maar dit
ligt niet alleen aan de Duitschers, het vindt
zijn oorzaak allereerst in het onverstand
dergenen, die een dergelijk verdrag gescha
pen hebben en ook in de oorlogspsychose,
die hen na de vredesluiting is blijven be-
heerschen. Het is een ontzaglijke fout ge
weest, dat de overwinnaars niet ernstig
naar ontwapening zijn gaan streven. Zoo
lang men meenen kon, dat het tot ontwa
pening door overleg zou komen kon Duitscli
land nog wachten al werd het ongeduldig.
En daarbij komt, dat in den loop der jaren
al duidelijker is geworden, dat de vroegere
geallieerden toch Duitschland de beperkin-
gen niet kunnen blijven opdringen. De
'uitschers weten dat zij hun gang kunnen
gaan zonder gevaar voor sancties en zonder
al te groot risico van verlies in aanzien in
het buitenland. De betrekkingen tot Frank
rijk kunnen er gespannen door raken,
maar geen wonde geneest sneller in de in
ternationale politiek dan die door een der
gelijk voldongen feit, dat ten slotte niemand
onmiddellijk schaadt, geslagen wordt.
Het was te voorzien dat van de tegen
woordige regeering, waarin een generaal,
minister van oorlog tevens, vol krachtsbe
wustzijn, het invloedrijkst element is, niet
anders te verwachten was. Duitschland
gaat zijn vrijheid hernemen, daarvan kan
men zeker zijn. Zelfs een boven verwachting
Rijksweeroefeningen in het wintersche gebergte. Het bivakvuur onder de dikbesneeuw-
de dennen.
iworden.
De betalingsverplichtingen uit het Ver
drag van Versailles voortvloeiende zijn dan
ook aanhoudend gewijzigd en verminderd
en ten slotte raken zelfs de Franschen met
de gedachte verzoend, dat het in de toe
komst met de Duitsche betalingen uit is.
Maar men zal er ook aan moeten geloo-
Ven, wat andere bepalingen van het Ver
drag van Versailles betreft en we zien thans
dat Duitschland beslist en heel openlijk
eischt, dat aan de beperkende bepalingen,
die het werden opgelegd betreffende zijn
leger- en vlootmacht een einde komt. Neen
dat hebben zeker de Fransche makers van
het Vredesverdrag niet kunnen droomen.
Men wist het wel dertien jaar geleden.
Men zou de Duitschers straffen voor den
oorlog, men zou hen vernederen en.....
vooral tot in verre toekomst onmachtig ma
ken door het Duitsche militairisme te ver
nietigen.
De Duitschers mochten geen leger meerjcher laten werkelijk aan duidelijkheid niets
hebben. Nu ja een klein legertje, dat was te wenschen over.
Als wij ontwapend zullen blijven, zooals
tot dusverre, dan de anderen ookl En als de
andere mogendheden dit niet willen, dan
zullen wij ook niet langer genoegen nemen
met de beperkingen ons opgelegd!
Het klinkt vooral den Franschen stout in
de ooren.
Daar hebben we het nu, roepen de natio-
Met een machinegeweer.
Herfstmanoeuvres van de Rijksweer. Een
batterij in stelling gebracht. Rust tijdens een
marsch in een Mecklenburgsch dorp.
noodig omdat de regeering tegenover revo
lutionairen en anderen zich desnoods zou
kunn en handhaven. Maar geen leger, dat
eenige aanvalskracht had, geen leger dat
het land met eenige kans op succes zou
kunnen handhaven. Maar geen leger, dat
ooit in hun hoofd zouden krijgen niet meer
te voldoen aan de verplichtingen, die hun
werden opgelegd, dan moest het gewoon-
weg'ondenkbaar zijn, dat zij zich tegen af
dwinging zouden kunnen verzetten. oo_I w
En dus werd bepaald, dat het Duitsche ?a^e £e herstelbetalingen. Nog nauwelijksden worden, daarom zal Duitschland ook
leger 100.000 man groot zou mogen zijn, j? 4'* bereikt of het stelt zijn eischen op mi-'zijn tanks willen hebben. Daarmede reeds is
bepaald ook uit hoeveel schepen van be-f"tair gebied en als het ook hierin heeft ge-jde kracht van het verbod gebroken. Want
perkte afmetingen de Duitsche vloot zou'
mogen bestaan, terwijl allerlei beperkingen
en verbodsbepalingen in het leven werden
geroepen om de Duitsche weermacht een
gering weerstandsvermogen te geven.
Om maar eenige te noemen: inrichting
;van vestingwerken aan de Duitsche gren
zen werd verboden, zware' artillerie moch
ten de Duitschers niet bezitten, inrichting
van een militair vliegwezen, daar mocht
zelfs niet aan gedacht worden, tanks moch
ten de Duitschers niet bezitten, vervaardi
ging van allerlei oorlogstuig werd belet. En
j wat de oorlogsmarine betreft, de Duitschers
l mochten geen slagschepen, geen duikboo-
ten gèen moederschepen voor vliegtuigen
hebben.
Werden ze zoo niet fijntjes klein gehou
den?
Natuurlijk vreesde men dat die slimme
Duitschers de bepalingen stilletjes zouden
ontduiken en we hebben in den loop der
j jaren telkens weer vooral in de Fransche
i bladen waarschuwingen en alarmkreten ge
hoord, dat de Duitschers toch militair zich
veel sterker maakten dan ze mochten zijn,
dat ze op sluwe wijze verschillende bepa
lingen ontduiken zouden.
Wat daarvan waar was, zullen we nu
maar laten rusten. Zeker is het dat de kleine
Duitsche weermacht op schitterende wijze
werd georganiseerd, geoefend en tot een
keurkorps gevormd. Maar tenslotte is dat
keurkorps zoo klein in vergelijking met an
dere legers, dat' er van gelijk-op in de ver
ste verte geen sprake kon zijn.
Maar nu komen de Duitschers steeds
duidelijker en openhartiger met hun eischen
in zake gelijkberechtigdheid.
Als ze er in 't leger al aan gedacht heb
ben wellicht zich sterker te maken, door
ontduiking en zoo sterk mogelijk ook door
vervolmaking van hun. kleine weermacht,
sinds eenigen tijd verkondigen zij openlijk
en officieel, dat zij niet langer genoegen
nemen met de vernederende bepalingen,
nalistische bladen uit, zoo wordt stuk voor. gunstige loop van de ontwapeningsconfe-i verbod van een soort en niet beperking in
stuk het verdrag van Versailles afgebroken, rentie zal dat niet meer kunnen veranderen I aantal is effectief als dwang. Men weet hoe
Duitschland heeft z'n zin gekregen in De tank zal te Genéve niet radicaal verbo- Duitschland steeds getracht heeft de ontwa-
peningsbepalingen van Versailles, ze in
schijn uitvoerende, zooveel mogelijk te om
zeilen. Dat kan niet met een verboden wa
pen. Men heeft Duitschland b.v. opgelegd
niet meer dan een bepaald aantal machine
geweren te bezitten. Hoe veel machinegewe
ren buitenlandsche waarnemers in Duitsch
land ook zagen, dat getal kon steeds deel
uitmaken van het geoorloofde totaal. Maar
had een buitenlandsche waarnemer een en
kele tank ontmoet dan had hij onmiddellijk
overtreding kunnen constateeren. Zijn hon
derd tanks geoorloofd dan kan men er met
eenige list duizend bezitten zonder dat dit
overtuigend kan worden aangetoond. Een
volstrekt verbod schept duidelijkheid. Dat is
de grondgedachte van de bepalingen van
Versailles geweest. Het gaat om alles of
niets.
Het is niet te zeggen, hoe dit afloopen
zal. Maar het is zeker te wenschen, dat als
nog de mogendheden te Genéve tot over
eenstemming mogen komen tot een flinke
vermindering der bewapening. Want als het
tot een nieuwe wedloop in bewapening ko
men zou, waaraan Duitschland weer mee
doen zou, dan is de ellende niet te voorzien.
Het Duitsche Leger mag niet groot zijn, maar de soldaten worden er geducht geoefend
VON SCHLEICHER.
