HET EUCHARISTISCH CONGRES
De
ineenstorting van Midden-Europa
op handen?
UIT DE OMGEVING
MAANDAG 27 JUNI 19a*.
DE LEIDSCHE COURANT
DERDE BLAD PAG. 9
EEN NA-BESCHOUWING
DUBLIN", 23 Juni.
Eigenlijk is hefc al den 24sten Juni, nu ik
dit schrijf, want het is over twaalven én ik
heb juist mijn telegram over den mannen-
avond naar het telegraafkantoor gebracht,
maar voor mijn gevoel was- het nog „van
daag" en daarom dateer ik dan ook maar
op vandaag, den dag die voor de Neder
landers vooral een zoo bizondere dag is ge
weest.
Van de sectie-vergadering, waarin pas
toor J. L. van Mulukom uit Nijmegen sprak
over: „Wat men van Eucharistisch Neder
land verwachten mag", hoef ik niet veel
meer te vertellen; zijn rede hebt u reeds
kunnen lezen en dat zoowat alle Hollan
ders er bij aanwezig waren met de drie
Bisschoppen en den Prelaat van Hees-wijk
aan het hoofd, heb ik al in mijn telegram
vermeld. De vergadering had plaats in de
zelfde kerk, waarin vanmorgen door onzen
Aartsbisschop voor de Nederlanders een
pontificale H. Mis was opgedragen en le
verde weer denzelfden schitterenden aan
blik op. Voor het altaar zaten de Bisschop
pen en de Prelaat; het kerkgebouw was ge
heel gevuld. Meermalen gaf de Aartsbis
schop het sein tot applaus en vooral klonk
dit luide op, toen aan het slot van zijn rede
de Z.Eerw. spreker het had over het groote
aandeel van de Nederlandsche jeugd aan
den weer-opbouw van wat het economisch
systeem heeft ontzet en goddeloosheid en
zedenbederf hebben verwoest.
Na die vergadering kwam het bezoek
aan den Pauselijken Legaat, een bezoek,
dat van te voren maar aan weinigen be
kend was en waarover ik dan ook in geen
enkele plaatselijke krant iets heb gelezen,
wat zeer zeker niet het geval zou zijn ge
weest, wanneer de redacties er van hadden
geweten, want Nederland met zijn K.J V.-
meisjes en vooral met zijn Graal, trekt hier
zeer de aandacht. Iedereen heeft het hier
over de „Dutch Graalgirls" in haar kleurige
kleedij en iedereen is het er over eens. dat
geen enkel land beter dan Nederland op
dit Eucharistisch. Congres is voor den dag
gekomen.
In optocht ging het naar het paleis van
den Aartsbisschop van Dublin, waar de Le
gaat vertoeft: voorop de K. J. V. met haar
vele fraaie, maar alle eenvormige vlaggen;
dan de vrouwelijke en daarachter de man
nelijke Nederlandsche Congresgangers en
ten slotte de Graal in haar veelkleurige
costuums, de in verscheidenheid van kleur
en vorm uitmuntende vlaggen ontplooid.
Na een lange marsch in de hitte van den
dag, kwamen we tegen vijf uur in den tuin
van het aartsbisschoppelijke paleis aan,
waar allen zich vóór het bordes opstelden,
links de K.J.V., rechts De Graal en tus-
schen deze beide groepen in de overige Ne
derlanders.
Na eenige oogenblikken verscheen in ge
zelschap van onzen Aartsbisschop, de Kar
dinaal Legaat op het bordes, op welk
oogenblik een luid gejuig opsteeg, waar
voor de Legaat buigend dankte.
Daarna richtte hij zich in de Fransche
taal tot de verzamelde Nederlanders, die
gekomen waren om in hem den Paus hun
eerbiedige hulde te betuigen en den H. Va
der hun niet verflauwde aanhankelijkheid
te betoonen.
Vooral, zei hij, zal het den H. Vader
groote vreugde verschaffen, te vernemen
dat zooveel jonge meisjes uit Nederland
naar Dublin zijn gekomen, om mee te wer
ken aan de verovering der wereld voor de
H. Eucharistie.
Met de kreet van de K.J.V.; „Voor
Christus onzen Koning God wil het",
gevolgd door den groet van Do Graal: „Ex
celsior Alleluja Vooruit! en het ap
plaus der overigen, werd voor de woorden
van den Legaat gedankt.
Nu trad Jonkvr. Y. C.. M. M. G. Bosch
van Drakestein naar voren om in een keu
rig Engelsch speechje nederig om het voor
recht te verzoeken. Zijn Eminentie in den
naam van alle Nederlandsche Graalmeisjes
haar kinderlijke onderwerping aan te bie
den en te danken voor de goedheid allen te
hebben willen ontvangen. „In naam van
deze deputatie van 200 meisjes", vervolgde
zij, zeg ik Uwe Eminentie onze vurigste ge
beden toe voor onzen Heiligen Vader den
Paus niet enkele vage gebeden op den
een-of-anderen ver verwijderden dag, maar
onze gezamenlijke Heilige Communie mor
genochtend. Wij verzoeken Uwe Eminentie
nederig onzen H. Vader te zeggen dat Zijn
Heiligheid kan rekenen op een leger van
12.000 Nederlandsche Graalmeisjes, die ge
reed staan om met al haar kracht en al haar
liefde pal te staan en te strijden voor de
uitbreiding van het Koninkrijk van Chris
tus.
Onze meisjes zouden het op prijs stellen.
Uwe Eminentie op haar eigen wijze te mo
gen zeggen, wat ik getracht heb namens
haar te vertolken, waarna zij U nederig
verzoeken om uw Heiligen zegen".
Hierop hieven de Graalmeisjes haar
Graallied aan: „Als de Graal haar vaan
dels laat wapperenenz., ook nu weer
in de Engelsche vertaling, die ik roeds in
een mijner vorige brieven inlaschte.
Vervolgens sprak mcj. Hoogenberk, na
mens de K. J. V. den Legaat in de Fran-
sohe taal toe om hem ter gelegenheid van
het Eucharistische Congres een feestelijk
bouquet van H.H. Missen en H. Communies
aan te bieden. „Wij, leden eener vereeni-
ging, die leeft in den geest der Katholieke
actie, waarvoor de H. Vader zoo uitnemend
den weg heeft bereid, wij staan er op, U de
verzekering te geven, dat wij door het bij
wonen van het Congres van Dublin vooral
eer hebben willen betuigen aan de H. Hos
tie, als het middelpunt van geheel onze
actie. Wij willen ons vormen tot vrouwen
en moeders, die in de omgeving waarin God
ons heeft geplaatst, apostolisch werkzaam
willen zijn"'. Met een betuiging van gehoor
zaamheid en trouw en de verzekering, dat
de K. J. V. vervuld is van den geest des ge-
beds en van geestelijke actie, eindigde zij.
Op een wenk van onzen Aartsbisschop
knielden nu allen neder, om van den Le
gaat den Apostolischen zegen te ontvangen,
waarop met enkele vriendelijke woorden de
Legaat zich terugtrok.
In den tuin achter het Aartsbisschoppe
lijke paleis werden de meisjes vervolgens
onthaald en voerde De Graal op een groot
grasveld eenige reidansen uit, waaraan op
uitnoodiging der Graalleidsters, ook de
K.J.V.-sters deelnamen.
Het is voor de Nederlanders, die naar
Dublin zijn gekomen, een mooie dag ge
weest, die zij niet licht zullen vergeten.
Geen der andere landen is tot-nog-toe de
eer eener gezamenlijke ontvangst door den
Kardinaal-Legaat te beurt gevallen.
En nu de avond.
Het was vandaag de avond voor de man
nen, zooals die steeds op elk Eucharistisch
Congres plaats vindt, zooals er ook een
avond voor de vrouwen is.
Het was mij niet mogelijk er op tijd te
wezen, maar zelfs dat heeft zijn voordeel
gehad, daar ik nu persoonlijk heb kunnen
waarnemen, hoe uitstekend de luidspreker-
installatie werkte, waarover ik u beloofde
nog nader te zullen schrijven.
Terwijl ik den langen weg naar het in
het Phoenixpark gebouwde altaar aflegde,
eerst een klein half uur per tram, daarna
nog een groot half uur te voet, dwars over
uitgestrekte grasvelden, begon de plechtig
heid, die ik, al trammende en al loopende.
geheel heb kunnen volgen. Door het schit
terende stelsel van luidsprekers was elk
woord langs den geheelen weg (on ook in
de straten der stad zelf was dit het geval)
duidelijk te volgen; al kon ik dan ook van
de Iersche toespraak geen woord verstaan,
hóóren kon ik alles en wat de Kardinaal
Logaat in het Engelsch sprak was volko
men te volgen.
Om dit te kunne bereiken, waren er langs
een weg van ongeveer 21 K.M. (waarbij de
straten in de stad zelf zijn meegeteld) niet
minder dan 500 luidsprekers, waarvan 32
in het Phoenixpark zelf. Ieder dezer luid
sprekers, behalve die welke in smallere
straten staan en dus zoo ver niet behoe
ven te reiken, is op een afstand van 700 a
S00 meter nog duidelijk te verstaan, zoodat
men al loopende van den eenen naar den
anderen voortdurend het in do omgeving
van het altaar gesproken woord kon vol
gen. Natuurlijk dichtbij het duidelijkst,
wat dan ook de rede was, dat in de buurt
van eiken luitspreker groepjes mdhschen
stonden te luisteren.
Vlak bij het altaar stond nog een bij
zondere luidspreker opgesteld, die de mu
ziek van een harmonium, versterkt tot de
kracht van een orgel, uitzond en via de mi
crofoons naar de luidsprekers langs den
weg uitzond.
Toen ik eindelijk bij het altaar in het
park aankwam, trof mij daar een overwel
diger/den aanblik. Veel meer dan honderd
duizend menschen, naar ik schatte (later
hoorde ik, dat het er meer dan 200.000 ge
weest zijn) luisterden daar naar de woor
den van den Kardiaal Legaat.
In het middengedeelte van het grootsche
bouwwerk, waar het eigenlijke altaar zich
bevindt, dat in een zee van waslicht
baadde, stond de plaatsvervanger van Z.
H. den Paus te spreken.
Ter weerszijden van dit altaar zaten,
onder roode troonhemels, de Kardinalen
en in de lange zuilengalerijen links en
rechts alle voor het Congres in Dublin
vertoevende Aartsbisschoppen en Bis
schoppen, benevens honderden lagere
geestelijken.
Aan de Evangeliezijde van het Altaar
waren speciale plaatsen geresorveerd voor
president De Valera en de ministers van
den Ierschen Vrijstaat, benevens voor
voorname gasten uit den vreemde, waar
onder o.a. ook G. K. Chesterton.
Hoog opgericht stond daar do purperen
figuur aan de Evangeliezijde van het al
taar en zijn stem, langzaam, duidelijk en
met slechts even een vreemd accent in zijn
Engelsch, was klaar door iedereen te ver
staan Het waren woorden van gelukwen-
sching die hij sprak en die culmineerden
in deze woorden, die sloegen op de trouw
van het Iersche volk aari Porno. „Heel de
wereld weet dat, bewondert dat en be
wondert ook u er voor". Doelende op de
bewijzen van godsvrucht en liefde tot het
H. Sacrament, zei de Legaat o.a. nog: „Ik
bon er door getroffen en gosticht op een
wijze, die met geen woorden te beschrij
ven is."
Nu zou de zegen met het Allerheiligste
plaats hebben. Eensklaps, als bij toover-
slag flikkerden daar tusschen die enorme
menschenmassa kleine sterretjes op in de
vallende schemering de kaarsen, die
ieder van die tweemaal honderdduizend
menschen in de hand hielden. Overal
licht, overal sterren, alsof heel het uitspan
sel zich gelegd had op de aarde, Steeds
meer lichtjes flikkerden en ten slotte zag
men de kleine vlammetjes zoover het oog
reikte. Jammer dat het nog niet hcelemaal
donker was (het was ongeveer half tien;
de indruk zou nog grootscher, nog indruk
wekkender geweest zijn.
Een priester zette de Hostie in de mon
strans en allen knielden In aanbidding
neer en bogen het hoofd.
Daar knielde ook de Kardinaal-Legaat
omhangen met het wit-gouden priesterge
waad, op de trappen van het altaar; de
Kardinalen knielden onder hun baldakijn
ook het purper der Bisschoppen boog zich
en het wit der Dominikanen, het bruin der
Franciscanen en daarvoor het donker van
de kleeding der leeken.
Een verheven gezicht
Het orgel zette het „Tantum Ergo" in
en al die tienduizenden zongen het mee en
bij het „Veneremur cernui" bogen al die
hoofden van prinsen der kerk, zoo goed
als van de eenvoudige geestelijken en van
de leeken zich voorover.
De wierook geurde en toen de laatste
klanken van den zang wegstierven kwam
het grootsche moment: de zegen met het
Allerheiligste door den Pauselijken Legaat
gegeven met een drievoudig kruis met de
monstrans, naar het Noorden, naar het
Oosten en naar het Zuiden, over de diep
gebogen hoofden van allen.
Met het zingen van het „Adoremus" en
het „Laudato" door allen eindigde de
plechtigheid.
De Legaat ontdeed zich van zijn pries-
terkleeren en weer in zijn kardinaalspur
per knielde hij in aanbidding neer aan
voet van het altaar, om daarop plaats te
nemen in een open auto en zoo, langzaam,
de handen zegenend geheven, door de
rijen der geloovigen te rijden.
Toen was het afgeloopen en de twee
honderdduizend moesten weer naar de stad
terug. Dat geen tram, of geen autobus-
dienst zulk een menschenmenigte aan
stonds kan verwerken, zal iedereen begrij
pen en de meeste menschen vingen den
langen weg dan ook maar te voet aan.
Het was half elf toen de plechtigheid
was afgeloopen meer dan twee uren la
ter kwamen nog heele drommen uit de
i richting van het Phoenixpark de stad in.
De kindermis.
DUBLIN, 25 Juni.
In een kort bericht konden wij reeds
melding maken van de groote deelname
der kinderen aan de Kindermis van heden
morgen. Deze H. Mis word opgedragen in
het Phoenixpark, h-et glorierijke middel
punt van de grootsche congresweek. Hot
prachtige weer droeg veel bij tot den luis
ter van deze verheven plechtigheid. De
zon stond in volle pracht aan een open
blauwen hemel en sproeide goud licht over
den witten stoet der kleinen en over de
reusachtige menigte, die was opgekomen
om deze feest-mis mee te vieren. De kin
derschaar, blinkend van het wit der on
schuld, maakte een overweldigenden in
druk.
Temidden van de stemmige stilte en
den eerbied in Gods Huis ditmaal de
vrije, wijde, open lucht! voltrok zich
het Offer, dat door den Kardiflaal Legaat
speciaal voor de kinderen werd opgedra
gen aan den Vader ïrtt deu Hemel.
Na afloop sprak de Kardinaal de kinde
ren minzaam toe.
„Lieve kinderen", aldus de Kerkvorst,
„gij moogt Ierland niet verlaten zonder
zegen te brengen in uw land. De II. Vader
dankt jullie voor jullie groot bewijs van
liefde voor God en geloof in Jezus Chris
tus den Koning der H. Eucharistie. Leer
tot Jezus H. Hart te spreken en bidt veel
en vaak voor jullie heil en voor het tijde
lijk en eeuwig geluk van jullie dierbare
ouders. Bidt, dat O. L. Heer het volk
moge bewaren en goed en braaf mag hou
den. Bidt ok voor den Paus van Rome,
onzen H. Vader, opdat Hij nog lang ge
spaard moge blijven tot glorie van de H-
Kerk en tot redding van alle zielen."
Daarna gaf de Legaat den zegen, spe
ciaal door den Paus voor de kinderen ge
zonden en het witte leger der onschuld
trok af en werd spoedig opgenomen in de
onbeschrijflijke drukte der stad. Die druk
te duurde den geheelen dag en het leek,
wel, of Dublin juist deién dag nog sterker
was aangegroeid.
Nog 100.000 pelgrims.
Dit bleek trouwens inderdaad het geval,
want in den loop van den dag zijn niet
minder dan honderd duizend nieuwe pel
grims naar de congresstad gekomen om
den gloriedag van Zondag, die het hoogte
punt van het congres zal worden.
De gebourtenissen van morgen en vooral
de enorme processie worden druk bespro
ken en de grootsto zorg gaat uit naar het
weer. Zal het zonlicht zijn of regen? Maai
de bezorgdheid is vrij overbodig, want den
geheelen dag heeft een prachtige zon over
de stad geschenen en vreugde en geest
drift grooter luister bijgezet.
Zondag, de laatste en de grootste dag,
zij een dag vol zon en devotie
Pauselijke telegrammen
De Paus heeft de telegrammen uit Du
blin beantwoord aan den Kardinaal-Le
gaat on den Aartsbisschop van Dublin. De
H. Vader sprak de hoop uit, dat tenge
volge van het Dublinsch Congres de liefde
en devotie tot het II. Sacrament in de
wereld zullen toenemen en dat het H. Ge
loof groote triomfen zal vieren onder do
ongoloovigon. De H. Vader verheugt zich
over den trouw van Ierland en ovpc 'de
oprechte gevoelens der Ieren. Do PauH
dankt Goii daarvoor en zendt Zijn Aposto'
lischen Zegen.
Na Dublin Eeunos-Ayres.
Naar wij vernemen, is thans besloten,
dat het eerstvolgend Eucharistisch Congres
zal worden gehouden in 1934 in Buenos-
Ayres.
Er moet iets van drastischen aard
worden gedaan of het
zal ons worden
opgedrongen.
De doorsnee-burger van heden ten
dage is bezig het vertrouwen to verlie
zen in de uitwerking van conferenties,
als middel om de wereldproblemen op te
lossen. De laatste jaren zijn getuige ge
weest van een hccle reeks conferenties
en na elke van deze rij ie- de conditie
der wereld er slechter op geworden. Op
het oogenblik zijn wij weer midden in
een druk conferentieseizoen. Nog niet
lang geleden hadden we de Donau-con-
ferentie, die Centraal-Europa van het
bankroet moest redden. Zij ging uiteen
zonder iets verricht te hebben. Een ont
wapeningsconferentie houdt al maanden
lang zitting in Genève en blijft maar
zitting houden. De conferentie van Lau
sanne over de internationale schulden
staat nog aan haar begin. De conferen
tie van Ottawa is in zicht. Verder in
het verschiet is dc belofte van een Lon-
densohe conferentie.
Zullen zij tot iets leiden? De openbare
meening is niet erg optimistisch omtrent
eenige ervan.
De scherpzinnige opmerking is gemaakt
dat de wereld zich gedraagt ale 'n chro
nisch zieke, die onophoudelijk van het
eene sanatorium naar het andere rent
op zoek naar genezing. Ongelukkigerwijs
kan er geen enkele kuur worden toege
past, daar de patiënt volhardt in de ge
woonten, die do ziekte hebben veroor
zaakt. Hij schijnt hcelemaal niet voor
nemens te zijn die gewoonten op te ge-
De oorzaken van de kwaal zijn zoo
langzamerhand goed genoeg bekend. Dc
tariefmuren, de nog meer afdoende con-
tingenteeringsbarrières en invoerverboden
en de beperkingen van den wisselhandel
hebben samengewerkt om den wereld
handel te vernietigen. De nalatenschap
van den oorlog in binnenlandsche en in
ternationale financiën loopt uit op een
algemeen bankroet. De stijgende verkwis
ting aan bewapeningen vergroot het on
derling wantrouwen en vergiftigt de
atmosfeer tegen elke poging tot samen
werking.
Het is een ziekelijk wantrouwende
wereld geworden. Niemand vertrouwt
zijn buurman. De landen worden steeds
beleefder jegens elkaar, doch tegelijker
tijd maken zij patentsloten op hun deu
ren en rolluiken voor hun ramen.
Aldus zijn do omstandigheden waar
onder de conferentie van Lausanne is
bijeengekomen. Geen wonder, dat de
hoop die er op gesteld is gemengd is
met een weinig vrees!
De conferentie komt veel te laat. Als
een middel om de Duitsche herstelbeta
lingen en andere internationale verplich
tingen te regelen, had haar noodzake
lijkheid al voorzien kunnen worden van
af den tijd van het Hoover-raoratorium.
Zij werd urgent bij het verschijnen, vor-
leden herfst, van het rapport der des
kundigen van Bazel. En toch opent dc
conferentie nog zonder scherp omlijnd
plan. De landen zijn niet verder geko
men dan de herziening van con der bo
den uit het Onze Vader, welke nu luidt:
„Vergeef ons onze schulden, want als
ge dat doet, dan zullen wij vergeven
aan onze schuldenaren".
Frankrijk, kan men veilig voorspellen,
zal alles goedkeuren zoolang het er fi
nancieel geen cent aan te kort komt en
er militair geen geweer op achteruit
gaat. Italië zal alle concessies willen
doen, waartoe Frankrijk bereid is. De
Britsche gedelegeerden zullen alles goed
vinden. wat goed belooft, te staan in het
offieipele rapport. Duitschlnnd zal niets
goedkeuren, dat de verplichting mee
brengt tot het. betalen van een enkele'
Mark of om de bestaande inferioriteit
inzake bewapening te handhaven.
Het zal natuurlijk afhangen van de
houding van Duitschland, en misschien
nog meer van den weerklank, dien do
regeerjnigs wisseling in de Europeosche
kanselarijen vindt. Er bestond een vrij
algemeen vertrouwen in Brüning. Zijn
eerlijke pogingen om Duitschland in
staat te stollen zijn internationale ver
plichtingen na te komen, werden open-
NAAR DE MISSIE.
Uit het Missiehuis te Tilburg vertrokken
Woensdag 22 Juni naar Brazilië: Pater VV.
Hendriks, uit Veur, Overste te Campinas,
Pater Adr. Bayings uit Princonhagc cn
Broeder H. Surtel uit. Tilburg. Pater Hen
driks en Broeder' Surtcl 'vertrokken voor
de tweede maal.
lijk erkend. De nieuwe jonker-regoering,
die president Hindenburg plotseling op
touw heeft gezet, moet haar politieke
bekwaamheid nog toonen, vooral in het
behandelen van Duitschlands critieke
economische moeilijkheden. Generaal
Schleicher heet de strateeg dor nieuwe
regeering. Zijn handigheid blijkt we-1 uit
het feit, dat hij, die drie jaar geleden
nog maar een koloniaal was, thane- do
voornaamste militaire figuur van het
Rijk is. Hij heeft achtereenvolgens Von
Seeckt, Groener en Brüning verslagen.
Als de berichten waarheid spreken, is hij
er thans in geslaagd Hitier buiten ge
vecht te stellen. Deze moet zijn positie
ven hebben verloren en bang zijn voor
de regeeringsverantwoordelijkheid.
Het gerucht gaat, dat Schleicher van
plan is de gezonde elementen van êo
Hitlerpartij aan de regeering te binden
en een zekere mate van officieele erken
ning te geven aan het Bruine Leger der
Nazi's, om het onder staatscontrole te
brengen. Zulk eeen stap zou ongetwij
feld een afwijking zijn van de normen,
die het Verdrag van Versailles voor hot
Duitsche leger heeft gesteld. Doch er
kend moet worden, dat de andere mo
gendheden nauwelijks in staat zullen
zijn ertegen te protesteeren, nu Frankrijk
nog volhardend zijn eigen verdragsplicht
verzaakt om te ontwapenen.
Of Duitschland er te Lausanne in
slaagt een schrapping der herstelbeta
lingen te krijgen of alleen een opsohor-
ting, bekend is dat er geen kans bestaat
dat deze betalingen worden hervat. Toch
zal, indien Lausanne geen eindoplossing
brengt op dit punt, de ineenetorting van
Midden-Europa ophanden zijn.
Ten aanzien van dat gevaar, moet
iedereen Lausanne succes toewenschen.
De resultaten van de conferenties zijn er
echter weinig naar om moed te geven.
De ontwapeningsconferentie is het
hoogtepunt van jaren voorbereiding. Do
debatten duren a.l maa.nden, doch de re
sultaten zijn totnogtoe nul. Er wordt ge
zegd, dat een der mathematische formu
les, ontwikkeld door de commissie der
luchtvaartdeskundigen, aan porf. Ein
stein werd voorgolegd. Deze verklaarde,
dat het boven zijn bevattingsvermogen
ging. Het ziet er naar uit, dat Gcnëve
ons een rijken oogst van zulke formules
zal brengen, doch totnogtoe is er geen
teeken, dat er een enkel geweer zal wor
den gesloopt.
Ik ben geen vijand van conferenties.
Ik heb er een goed aantal op mijn re
kening. Ik erken volkomen haar mogelijk
heden om iets t.ot stand te brengen.
Doch een confe*vjntie 's een iriddcl om
overeenstemming to bereiken over een
oplossing of een moeilijkheid en moet
niet dienen om de oplossing te ontdek
ken. Geen enkel opbouwend plan is voort
gekomen uit een conferentie indien dit
plan niet van te voren is uitgewerkt
door een of ander moedig en energiek
man. Het is tijdverspilling te gaan pra
ten over moeilijkheden, die do deelne
mers vreozen aan te pakken cn den tijd
te besteden aan het zoeken van formu
les om de moeilijkheden en den onwil te
verhelen. Indien het. de staatslieden en
kel om hun positie te doen is, dan is te
vreezen dat heb resultaat verachtelijk
wordt.
Zooals ik de dingen zie, moeten de
zaken nog veel slechter gaan, willen de
landen komen tot. wat noodzakelijkheid
is om den wereldhandel te herstellen.
..Wait and see" is nog steeds do leidraad
der staatsmanschap. Men zegt ons ,,tn
wachten en te zien", wat Lausanne zal
brengen en wat Ottawa.
Ramsay MaeDonald schildert zeer lis
tig een anderen zonverliohten horizon
op het achterdoek: de wereldconferentie.
Als één van deze conferenties lukt,
dan is het best, maar als ze allemaal
mislukken en do internationale han
del nog steeds dood ligt en de werk
loosheid stijgt en do bankrooten zich
vermenigvuldigen dan zal er iets van
draslischen aard moeten worden gedaan,
of het zal ons worden opgedrongen.
LEIDSCHENDAM.
Schoolarts. Men verzoekt ons mede te
deelen, dat de schoolarts de ouders in dc
gelegenheid zal stellen ook tusschentijds
hun kinderen geneeskundig to laten onder
zoeken.
Hij zal daartoe een spreekuur houden en
wel te:
Veur: 4e Woensdag van iedere maand
van 3—4 in het gemeentehuis.
Stompwijk: le Woensdag van iedere
maand van 9.3010 uur in de R.-K. Jon
gensschool.
In de maand Augustus wordt er geen
spreekuur gehouden.
VEUR.
Geboren: Theodoras Hugo z. van Th.
G. Schutte en II. M. Wilms.
G e h u wdC. M. v. d. Brock en J. H.
Zaa.t M. J. van Veen en A. K. Gretter.
HAZERSW0UDE (GROENENDIJK).
Auto te water. Zaterdagmiddag reed
een luxe-auto, komende van de richting
Leiden, en op weg naar Arnhem, nabij do
woning van den landbouwer W. de R,,
doordat de bestuurder zijn weg versperd
zag door de auto van bakker P., inplaats
van te stoppen tegen de bakkerswagen aan
en vervolgens in de sloot. De achterwielen
bleven nog op den kant, zoodat de inzit
tenden cr enkel met een paar natte voe
ten afkwamen. De auto werd later door
een kraan wagen gelicht en kon,'nadat de
motor geheel was schoongemaakt, de reis
vervolgen.
STOMPWIJK.
Geboren: Johanna Maria d. van C.
J. v. Brecht en M. v. Lochcm. Jacobus
Antonius z. van. J. J. Bontje en E. G. A.
de Groot.
G e h ti w dEverardus Dirk van Iperen i
en Maria Antonia Taa.
