KERKNIEUWS
HUIZE„ST.AGNES"
ZATERDAG 11 JUNI 1932
DE LEIDSCHE COURANT
TWEEDÈ BLAD PAG. 6
AFDLEL1NG LEIDEN R.
Deze rubriek verschijnt des Zaterdags
en mededeelingen te nohten aan één di
Laan, Rijnsburgerweg 20, Leiden; Zr.
laan 25, Uegstgeest; Mevr. Fehmers-
ZATERDAG 11 Juni. Feestdag van den
H. Barnabas, Apostel.
De H. Darnabas, hoewel niet één van
de twaalf zijnde, is toch als Apostel ge-
eerd. Gedurende twaalf jaren pas hij de
trouwe metgezel vun den H. Paulus op
diens missiereizen. Hij wordt dikwijls ge
noemd in de Handelingen der Apostelen,
die hem aanduiden als een goed man, vol
van den heiligen Geest en van geloof. Na
zijn scheiding met Paulus keerde hij terug
naar het eiland Cyprus, waar hij geboren
was uit Joodsche ouders en predikte daar
het H. Evangelie; daar ook leed hij den
marteldood onder Nero.
OFFICIEELE MEDEDEELINGEN.
In de zomermaanden, dus tot begin Sep
tember, zal de rubriek slechts ééns in de
vier wegen verschijnen. Daarna hopen wij,
dat de onderafdeelingen en leden de redac
tie zullen helpen de rubriek in stand te
houden. Het doel en ook het succes vau
deze rubriek ligt in bet onderling verband.
Gij moet niet vertrouwen, dat alléén de re
dactie iedere veertien dagen 'n paar kolom
men vullen zal. leder lid en iedere afdeeling
is mede verantwoordelijk tot het blijvend
bestaan van deze rubriek. De Redactie.
DE VOLMAAKTE GEHUWDE VROUW.
(Vervolg).
Voor degenen, die het voorafgaande niet
mochten gelezen hebben, wordt even her
haald, dat Lü^deze vervolgstukjes bespro
ken wordt, het boekje van den Spanjaard
llay Luis de Leon, waarin hij de verzen
1U31 uit Spreuken 31 (van het Üude Tes
tament) behandelt.
In vers 14 lezen we; „Zij is als het schip
van een koopman, van verre doet zij haar
leeftocht komen". De H. Sch-rift noemt alles
wat tot ons levensonderhoud strekt „leef
tocht". Daarom vergelijkt Salomo zijn ster
ke vrouw bij een volgeladen en rijk koop
vaardijschip. eHt schip doorkruist de zee,
loopt verschillende havens binnen, ziet uit,
waar goed en goedkoop iets te vinden is en
vergadert dat alles. Ditzelfde gebeurt met
de zuinige huisvrouw. Door goed overleg
en scherp toezien op de zaken van haar
huis kan zij veel .voor haar huisgenooten
bezitten. Uit iets, wat schijnbaar verloren
was, kan zij met goed inzioht wat nuttigs
te voorschijn brengen. Salomo zegt, dat het
schip leeftocht „van verre" brengt, omdat,
wanneer ge den aanvang van den arbeid
met het einde vergelijkt en wanneer ge
goed nagaat, welke wegen tot de haven
leiden, ge nauwelijks zult kunnen begrij
pen hoe dat alles ontstaan is.
Hierop volgt in vers 15: „Zij staat op als
het donker is: zij geeft spijze aan haar
huisgezin en de gestelde dagtaak aan haar
dienstmaagden". De huisvrouw, die de H.
Geest hier schildert, en ons tot voorbeeld
stelt, ie, zooals wij hebben gezegd, de vrouw
van een landbouwer. In dergelijke gezinnen
is het noodzakelijk, dat zéér vroeg wordt
opgestaan. Degenen, die op het land wer
ken, moeten zoo vroeg mogelijk daarheen
trekken en moeten meestal mondvoorraad
voor twee maaltijden meenemen. Een goe
de huisvrouw laat dit werk niet aan een
GOUDEN PRIESTERJUBILEUM
Z. H. EXC. MGR. J. M. SIMON.
Z. H. Exc. Mgr. J. M. Simon van de
Oblaten van Sint Franciscus van Sales,
apostolisch Vicaris van de Oranje-Ri
vier, hoopt 29 Juni a.s. to Pella zijn
DIOC. VROUWENBOND
om de veertien dagen. Brieven, vragen
ïr redactieleden: Mejuffrouw Jo van der
L vaD den Abeelen. Willem de Zwijger-
-BoerKnottnerue* Warmonderweg 37.
dienstbode over, maar zorgt zolf, dat alles
goed in orde is voor men het huis verlaat.
Zij moet inzien, dat haar huishouden een
lichaam is, waar zij de ziel van uitmaakt.
Nergens wordt prettiger en beter gewerkt,
dan daar, waar het hoofd gedurig tegen
woordig is. En al zal menige huisvrouw niet
behoeven op te staan als het nog donker
is, een ieder begrijpt toch de zin wat Sa
lomo hier bedoelt. En al zou ons gezin bet
vroege opstaan niet noodig hebben, dan
nog vraagt de natuur het ons. Want op dat
uur ontwaakt de geheele wereld en opent
alle dieren de oogen. Hot is ook een alge-
meene voldoening, niet voor één zintuig
alleen, maar voor al onze zintuigen. Noo-
me nwij enkele: Het gezicht geniet van
het doorbreken van het licht, van het kleu
ren der lucht en van het spel dér wolken.
Voor het gehoor geven de vogelen de
schoonste melodieën ten beste. En de reuk?
De geur, die op dit uur het veld en de plan
ten verspreiden is een allerheerlijkste geur,
die we verder op den dag tevergeefs zoeken.
Dit alles geeft ons zulk een gezondheid
en zulke hemelsohe gedachten, dat ze ons
de moeilijkheden, die we dien dag ontmoe
ten licht zullen doen achten.
(Wordt vervolgd).
LAATSTE NIEUWTJE.
Het laatste nieuwtje voor huisvrouwen
die er prijs op stellen haar huis zoo in te
richten, dat het gemakkelijk te onderhou
den is en toch smaakvol uit ziet, is wel do
traplooperklem, die de koperen of bronzen
roeden geheel vervangt. De Clipper-traploo
perklemmen worden in alle kleuren, brons,
koper, verschxoomd, antiek koper enz. ge
leverd en bestaan uit een 6 a 8 c.M. lange
klem, waarvan de onderkant geschoven
wordt over een dubbele pen die aan het
uiteinde onder de looper in het hout van
de trap geslagen is. De looper bevindt zich
dus tusschen dat onderstuk en het bronzen
of koperen bovenstuk.
Voor het afnemen van de looper is het
dus alleen noodig de klemmen naar rechts
en links terug te schuiven.
Het lossohoppen der roeden, wat vooral
met kinderen zoo gevaarlijk is, kan niet
meer plaats hebben. Slijtage, door de roe
den, we kennen dat allen, komt niet meer
voor, het- looperpatroon komt beter tot zijn
recht en wat nog het allerbeste is en lang
niet van elk nieuwtje gezegd kan worden,
de Clipper-traplooperklemmen zijn niet.
duurder dan een behoorlijke koperen roede
met oogen of steunen.
Zuster VAN DEN ABEELEN.
THEEMIDDAGEN.
(Ingezonden).
Tot mijn verwondering zie ik nog steeds
de laatste twee theemiddagen van onzen
bond niet aangekondigd.. Zou ik misschien
antwoord in de rubriek hierop mogen ont
vangen, opdat ook de andere leden er nota
van kunnen nemen? Worden deze middagen
nog voor de zomervacantie gegeven? Zoo
ja, welke onderwerpen worden dan behan
deld en op welke data mogen wij dan re
kenen.
Een bondslid.
VOORHOUT (Z.-H.) 1121
Pension Ie, 2e en 3e klas
DAMES EN HEEREN
■r PROSPECTUS OP AANVRAGE -m
Directie: Zusters Franciscanessen van Ve.ghel
gouden priesterjubileum te herdenken.
De thans 74-jarige bisschop werd den
29en Juni 1S82 in het Instituut der Obla
ten van Sint Franciscus tot priester ge
wijd en vertrok nog hetzelfde jaar naar
de missie in Zuid-Afrika, zoodat Mgr.
Simon thans dus tevens zijn vijftig-jarig
jubileum als missionaris viert. Vijftig
jaar geleden bevonden zich in het mis
siegebied van Mgr. Simon slechts een
honderdtal katholieken; momenteel zijn
er ongeveer negenduizend, verdeeld over
zestien missiestaties met negentien scho
len. De Oranjerivier werd in 1885 tot
apostolische prefectuur cn in 1S9S tot
apostolisch vicariaat verhoven. De kleine
kathedraal van Pella, de standplaats van
Mgr. Simon, werd gebouwd door een
drietal missionarissen, die er zonder hulp
van architecten en metselaars zeven jaar
lang aan hebben gearbeid. De kerk werd
op 15 Augustus 1895 door Mgr. Rooney,
bisschop van Kaapland, plechtig ingeze
gend. Het gouden priesterfeest van Mgr.
Simon zal zonder veel, uiterlijk vertoon
worden gevierd, daar de algemeen heer-
schende noodtoestand zich ook in zijn
missiegebied doet gevoelen.
IMTERPAROCHIEELE
ONZE EXCURSIE VAN ZONDAG
5 JUNI NAAR K. R. 0. EN LIEBAARD.
Al dagen van te voren kon men be
merken dat er iets gaande was. Koppen
werden bij elkander gestoken en als men
langs zulk 'n clubje gezellen ging, dan
hoorde men of over de K. R. O. of over
de Licbaard spreken. En aanhoudend
werd het bestuur van de Studieclub ge
vraagd: „Is er nog plaats of „kan ik
er nog niet bij', ofwel „zouden er nog
bedanken". En eendeels vond ik het
jammer dat we een 10 of 12 leden m es-
ten teleurstellen, maar van de andere
kant, ieder lid van de Studieclub heeft
vroeg genoeg geweten dat er op Zondag
5 Juni 'n excursie zou gehouden worden
naar den K. R. O. en de Liebaard.
Eu zoo vereenigde zich Zondag j.l.
'n 21 gezellen met gezellenvader te c.a.
9 uur in de vereeniging, om 'n tocht te
maken per autobus, naar een der mooi
ste punten van Gelderland.
Precies lo min. voor half tien ver
trokken we dan, onder het zingen van
het gezellenlied, richting Utrecht. Al
spoedig lag onze stad ver achter ons en
gingen we met 'n kalm gangetje door de
rustige dorpen langs den Rijn. Ieder
zag op naar deze groep zingende, lachen
de jonge mannen, 'n oogenblik afleiding
brengend om het volgende oogenblik na
gestaard te worden door velen, die wel
idee zouden hebben om ook 'ns met zulk
'n gezellige groep 'n dagje uit te willen.
Daar het vanzelfsprekend is dat, als
men 'n IJ* uur aan een stuk aan het
zingen isf men geweldigen dorst krijgt,
werd met algemeene stemmen goedge
vonden even voor Utrecht een kleine ver-
frissching te nemen. En niet zoodra wa
ren we uitgestapt of men bemerkte dat
men in zulk 'n bus toch niet zoo gemak
kelijk zit als in 'n club- of rookfauteuil,
en dat «non terdege eerst z'n beenen eens
flink moest uitslaan eer ze. zooals be
hoorlijke beenen betaamt, dienst deden.
Nu is het 'n heel gewoon verschijnsel
als .het ergens gezellig is, dat dan de tijd
ook hard gaat. Want m.i. waren we nog
maar juist gezeten, of er werd al ge
zegd, dat we op moesten schieten en
dat we meer dan 'n half uur gezeten had
den. Bijgevolg moeten we daar gezellig
gezeten hebben.
Nu zou het aan één ruk. doorgaan
naar den K. R. O- studio waar wij pre
cies 12 uur verwacht werden. Precies 12
uur waren wij aan de studio's, en werden
ontvangen door den weled. heer Moes,
welke ons ook rondleidde door de ver
schillende zalen. Alleen in de techni
sche afdeeling gaf ons de dienstdoende
beambte 'n vakkundige uiteenzetting van
de verschillende daar aanwezige instru
menten. Hierna nam de heer Moes we
derom de leiding en toonde ons o.a. nog
de muziekbibliotheek en de uitgebreide
afdeeling gramofoonplaten.
Hierna was het eerste deel van ons
program afgeloopen en buiten gekomen
bevonden we dat onze magen om do
noodige versterking vroegen en eyen
buiten Hilversum zouden we wel iets
vinden. Waar we precies beland zijn
weet ik niet, maar wel geloof ik dat. het
bij de excursisten aardig in den smaak
viel. Want de meesten gunden zich geen
tijd om behoorlijk te eten, maar schom
mel en zweefmolen stonden hier in het
teeken van belapgstclling. Na 'n pauze
van 1J* uur moestent we toch ook hier
weer vandaan wilden wij het einddoel
van deze excursie bereiken.
Lang zullen de deelnemers aan dezen
tocht zich kunnen herinneren de mooie
landschappen tusschen Amersfoort en
Apeldoorn. Nu weer eens op 'n hooge
heuvelrug had men de schitterendste
vergezichten, terwijl in de dalen de fris»
ache lucht van don en heide ons deden
wegdoezelen.
Rond 4 uur bereikten wij aldus de
Liebaard, waar we verwelkomd werden
door den eerw. pater Biesta o.p. en den
senior.
Velen waren geloof ik blij, zich weer
'ns te kunnen bewegen, want op den
duur werden we stijf van 't zitten. Maar
anderen wilden zien wat er op zulk een
dag te zien is on hadden dan ook geen
rust noodig maar gingen, onder belofte
van tijdig voor het diner terug tc zijn,
nog even de stad in.
Om 6 uur vereenigden zich allen aan
een veelbelovend diner, waarvan door
allen 'n ruim gebruik werd gemaakt,
daar men van zulk 'n tocht niet alleen
dorst maar ook honger krijgt. Alleen
speechen, die zijn dit jaar achterwege
gebleven, ofschoon er tijd genoeg voor
was. Want na het diner was er nog even
tijd voor 'n kleine rondwandeling door
de stad om daarna den terugweg naar
huis te aanvaarden.
Bij de echoput werd nog even halt
gehouden omdat 'n ieder z'n eigen stem
'ns wilde hooren. Nu, daarvoor was hier
'n goede gelegenheid en werd er ook
'n ruim gebruik van gemaakt.
Na 'n kleine bandenpech aan de oevers
van den Rijn stonden we rond midder
nacht afscheid van elkaar te nemen, het
bestuur dankend voor dezen mooien en
aangenamen dag.
W, N. Sccr.
WIE ZAL HET WINNEN?
't Is toch wel waar, in een tijd van
lafheid en lauwheid is er ook nog een
groot getal met fierheid en kracht be
zield. Dat zien we in heel onze katho
lieke beweging, waarin nieuwe vormen
zich openbaren om dienstbaar te worden
aan onzen nieuwen tijd.
Wij katholieken, hebben ons geloof
niet voor den vorm of de pret. Heele-
maal niet! Dat zien en voelen we ,elken
dag, dat kunnen we constateeren in onze
omgeving, in ons land en ver buiten
onze grenzen.
Op 'n avond sla je de krant open en
leest er: de kerken in Mexico gesloten;
een groep jeugdige katholieken in Kre-
feld overvallen; staker? overvallen werk
willige katholieken.
Och ja, waarom ook niet? Zijn wij, de
leerlingen, wel beter dan de Meester?
De wereld spaart ons niet, omdat die
wereld Hem haat.
Op 'n anderen avond lees je: een der
beroemdste Engelsche predikanten opge
nomen in de Kath. Kerk; het Maria-
Congres te Nijmegen zal een machtige
hulde worden aan de Hemelkoningin;
de Duitsche katholieken zijn een rem
voor de Sovjet in dat land; het inter
nationaal Eucharistisch Congres te Du
blin zal schitterend worden.
En waarom ook niet? Tegenover de
Godshaat staat onze Gods-liefde, tegen
over gebalde vuisten onze gevouwen
handen, tegenover scheldende monden
onze biddende lippen, tegenover de vloe
kende genotzucht onze vergeving-vragen-
de soberheid.
't Is een geweldige tijd waarin we nu
leven. Aan de eene zijde satanisch be
derf, aan de andere zijde Goddelijke op
bouw. Maar dan ook beseffe men in onze
rijen de roeping van ons, katholieken.
Wie zal het winnen? Hij, Die de Ko
ning der eeuwen is!
S e v e r u s.
ADOLF KOLPING.
XXXVIII.
Kolping's persoonlijkheid en zijn werk
hebben wij tot nu toe belicht en onge
twijfeld zal de sterke en mooie figuur
van Vader Kolping voor de lezers van
deze rubriek steeds duidelijker zijn ge
worden. Nu willen we eens wijzen op
zijn geestelijke betrokkingen en waar
digheden.
In 1S49 werd Kolping benoemd tot
Dom vicaris te Keulen en in December
1850 verkreeg hij de waardigheid van
Notarius Apostolicus, in welke functie
hij vooral fungeerde bij het Provinciaal
Concilie ten jare 18G0.
Natuurlijk bracht de constante uit
breiding der Gez., Ver. voor hem wel
moeilijkheden mee en spoedig verkreeg
hij een plaatsvervanger aan de domkerk.
Dat duurde tot 1862; toen werd hij Rec
tor van Keulen's Minoritenkerk, waarin
de Keulsche gezellen hun godsdienst
oefeningen hielden. Een groote liefde
had hij voor deze kerk, een der schoon
ste van de geheele Rijnstreek, omdat zij
het resultaat was van den noesten ar
beid der Paters Franciscanen-Minder
broeders. Reed? in 1220 was de eerste
steen gelegd en 40 jaren later vond de in
wijding plaats. Het is een heerlijk gebouw,
in gothischen stijl, slank en sierlijk, maar
tevens ernstig en eenvoudig. Bij de heftige
aanvallen op de 'R'. K. Kerk werd ook dit
gebouw ontnomen en zelf? voor profane
doeleinden gebezigd, doch 't levendig ge
loof der Keulenaars behoedde dit kerkge
bouw voor afbraak. In 1849 werd de kerk
afgestaan aan den Aartsbisschop en het
Domkapittel om bij decreet van 1850 tot
succursale van den dom te worden verhe
ven.
De noodige restauraties waren verricht
toen Kolping rector werd. Bij hem groeide
het verlangen het herstel van di-t Godshuis
te bevorderen, maar de mildheid der Keu
lenaars woog nauwelijks op tegen de felle
critiek, die Kolping moest ondervinden.
De Gezellen-Vcreeniging van Keulen vat
te liet plan van haar Vader beter en met
groote geestdrift begon men den aanbouw
van een St. Joseph's altaar. Tegen den
achterwand van het rechter zijschip zou het
een plaats vinden en alzoo blijvend getui
gen van de groote liefde voor St. Joseph.
Moeilijk was het voor Kolping om zonder
voldoende geldelijke middelen door te wer
ken en toch, het was zoo noodig. Trooste
loos was de aanblik der kale muurschilde
ring, die men destijds met de witkwast had
weggewerkt. De fijnste architectuur, het
schoonste ontwerp eens kunstenaars, het
was alles meedoogenloos vernield door den
blinden haat van een opgezweepte menigte.
Het prachtige hoogaltaar, dat men deels
gespaard had, was met zware gordijnen om
hangen, de kleurenpracht van half toege-
metselde vensters was verbroken. Ja, men
had welfs de scherven der Sacramentshuis
jes onder den vloer begraven. En dat alles
heeft Kolping vernieuwd en „verroomscht",
een arbeid, die onze bewondering afdwingt.
Als zielzorger dier parochie heeft Kol
ping geschitterd als een ster van machtige
schoonheid. Men siert zijn hoofd, met de
markante trekken van een echte Gezellen-
vader, zoo gauw mot een diadeem, maar
niet minder heeft hij een kroon verdiend
op zijn arbeid als parochie-geestelijke. Als
predikant en biechtvader was hij in Keulen
bekend en bemind; als weleer de Goede
Herder ging hij weldoende rond, troostend
en opbeurend, herstellend en beminnend
Tot Priester werd dee-z' handwerksman,
God was 't, Die hem bewoog.
Hoog schittert nu z'n priester-zijn;
Hij heelde en maakte zielen rein
En trok der hemelen boog.
6. M.
KALENDER DER WEEK
FEESTDAG VAN DEN H. ANT0NIUS
VAN PADUA.
ZONDAG 12 Juni. 4e Zondag na Pink
steren. Mis: Dominus. 2e gebed v. d H.
Odulphus (Zie in het feesteigen v. h. Bis-
dom); 3e v. d. H. Joannes van Sahagun; 4e
I v. d. H.H. Basilides en Gezellen, Martela
ren. Credo. Prefatie v. d. Allerh. Drieëen-
heid. Kleur: Groen.
I Nemen wij in tijden van beproeving onze
I toevlucht tot God. Allen hebben wij onze
beproevingen in hefc tijdelijke. Dan ons oog
gericht op God, ons Heil, onze Toevlucht
voor armen en beproefden (Introitus; Alle-
I luja-vers; Communio). Dan gedacht aan
onze toekomstige glorie (Epistel) en
aan Christus' woord: „De leerling is niet
j meer dan de Meester". Is Christus langs
I den weg van lijden zijn glorie ingegaan,
j dan ook wij,'christenen aldus.
Ook in het geestelijke hebben wij onze
beproevingen, n.l. de bekoringen. Het ge
nadeleven onzer zielen wordt belaagd van
alle kanten. Maar al stonden alle machten
der hel tegen ons op. wij vreezen niet. God
is de Verdediger en Beschermer van ons
genadeleven, als wij op Hem vertrouwen.
Een heerlijk voorbeeld van beloond vertrou
wen geeft ons het Evangelie Bidden wij,
dat wij de gevaren mogen zien opdat onze
ziel niet omkome door den geestelijken
dood der doodzonde en de' duivel niet hoo-
nend kan zeggen: „Ik heb overwonnen".
(Offertorium).
MAANDAG 13 Juni. Mis v. d. H. Anto-
nius van Padua, Belijder: Os Justi. Kleur
Wit.
De H. Antonius van Padua is de volks
heilige, de beroemde volksprediker en
machtige wonderdoener uit de Franciscaan-
sche Orde, Patroon van verloren zaken
DINSDAG 14 Juni. Mis v d. H. Basilius
de Groote, Bisschop, Belijder en Kerklee-
raad: In medio. Credo. Kleur: Wit.
De H. Basilius is de eerst organisator ge
weest van het gemeenschappelijk klooster
leven. Hij bestreed keizer Valens van C-on-
stantinopel om zijne Ariaansche ketterij en
bekeerde hem door zijne wonderen. Aan
zijne werken dankt Basilius den bijnaam:
„de Groote".
WOENSDAG 15 Juni. Mis v. d. H. H. Vi
tus, Modestus en Crescentia, Martelaren:
Multae tribulationes. 2e gebed A. Cunctis
(om de voorbede der Heiligen); 3e (naar
keuze v. d. priester); 4e voor den Bisschop
(uit de Votiefmis op den verjaardag van de
keuze en de wijding van een Bisschop) In
het gebed invullen: achter het woord die
naar: ..Joannes'' en echter het woord kerk:
„va'n Haarlem". Kleur: Rood.
Zonder dat zijn vader er iets van wist
werd Vitus, uit heidensche ouders geboren,
gedoopt toen hij nog zeer jonc was. Z'<ne
christelijke opvoeding ontving hij van Mo
destus en Crescentia, christelijke echtge-
nooten. Op het hooren daarvan liet zijn
wreede heidensche vader Vitus mishan
delen en honger lijden, tot bloedens toe
geeselen, maar Vitus bleef standvastig.
Naar Napels gevlucht met zijn pleegouders
liet keizer Diocletianus. die aldaar vertoef-,
de Vitus voor zich brengen om hem door
vleierij en schoone beloften te bewegen tot
afval. Maar de 12-jarige Vitus wist niet
van wankelen. Tenslotte werden Vitus en
zijn pleegopuders voor de leeuwen gewor
pen, maar deze legden hun wreeden aard
af. De keizer woedend, beval de drie
standyastigen te werpen in een ketel met
gesmolten metaal en pek, maar ongedeerd
kwamen zij daaruit te voorschijn. Ten
slotte liet de keizer hen ten doode toe folte
ren en ontvleezen.
DONDERDAG 16 Juni. Mis v. d. vori-
ger. Zondag: Dominus. Geen Gloria. 2e ge
bed A Cunctis; 3e Fidelium (voor alle
overledenen uit het eerst misformulier voor
de Overledenen); 4e naar willekeur v. d.
priester. Kleur: Groen.
VRIJDAG 17 Juni. Mis als gisteren, maar
het gebed voor Overledenen wordt niet ge
beden.
ZATERDAG 18 Juni. Mis v. d. H.
Aephrem de Syriër; Belijder en Kerk
leeraar: In medio. 2e gebed v. d. H.H. Mar
cus en Marcellianus, Martelaren; 3e voor
den Paus. Credo. Kleur: Wit.
De H. 'Aephrem van Syrië bleef uit ne
derigheid Diaken. Bijzonder vereerde hij
de H. Maagd als de Onbevlekte. Door zijn
bijzonder duidelijke geschriften heeft hij
vele ketterijen bestreden, waarom P&us Be-
nedictus XV z.g. hem heeft verheven tot
Kerkleeraar, wiens feest door de geheele
Kerk moet worden gevierd.
N.B Als niet anders wordt aangegeven
dagelijks Gloria, geen Credo. De gewone
Prefatie.
IN DE KERKEN DER E.E.P.P. FRAN
CISCANEN:
Alles als in bovenstaande kalender,be
halve
MAANDAG. Feestdag v. d. H. Antonius
van Padua, Belijder. Mis: In medio. Credo.
DINSDAG. In de kerken aan den H. An
tonius toegewijd 2e gebed v. d. H. Anto-
nius.
WOENSDAG: Mis v. d. Z. Jolenta, we-
duwe: Cognovi. 2e gebed v. d. H.H. Vitus
Modestus en Crescentia; 3e A Cunctis.
Kleur: Wit.
In de kerken v. d. H. Antonius: 2e gebed
v. d. H. Antonius; 3e v. d. H.H. Vitus enz.
Credo
DONDERDAG. Mis v. d. Z. Guido van
Cortona, Belijder: Justus. 2e gebed A
Cunctis; 3enaar keuze v. d. priester.
In de kerken v. d. H. Antonius: 2e gebed
v. d. H. Antonius; 3e Concede (ter eere
van Maria). Credo.
VRIJDAG. Mis v. d. H. Theophilus van
Corte, Belijder. Kleur: Wit.
In de kerken v. d. H. Antinius 2e gebed
v. d. H. Antonius. Credo.
ZATERDAG. In dc kerken v. d. H. An
tonius 2e gebed v. d. H. Antonius; 3e v. d.
H H. Marcus en Marcellianus; 4e voor den
Paus.
Amsterdam. ALB. M. KOK, pr.
