afschaffing van alle offensieve wapenen
Goudschatten op den zeebodem
ZATERDAG 11 JUNI 1932
DE LEIDSCHE COURANT
TWEEDE BLAD PAG. 5
hoe zal de wereld zich
ONTWAPENEN
door BENITO MUSSOLINI
„Het ontwapeningsvraagstuk is
voor elk land onafscheide
lijk verbonden met de
sterkte van land-,
zee- en lucht
macht"
De maand Juni zal vol vran belangrijke
gebeurtenissen en waarschijnlijk ook ge
wichtige beslissingen zijn, die mogelijk niet
alleen onze beschaving, maar ook de ge
schiedenis en de toekomst van het mensch-
dom zullen beïnvloeden.
Beide, beschaving en menschdom komen
tegenover elkaar te staan met vraagstuk
ken van de hoogste beteekenis.
Mei zou de ontwapeningsconferentie een
beetje voorwaarts stuwen, Juni zal dit met
het vraagstuk der herstelbetalingen nog
sterker doen. Op den eersten Juli vervalt
het moratorium, het is daarom noodzake
lijk hieromtrent een beslissing te nemen.
Ofschoon het voorjaar, waarop zooveel hoop
gevestigd was, reeds ver gevorderd is, moe
ten we helaas erkennen, dat de economi
sche wereldtoestand nog met den dag slech
ter wordt. De zomer staat voor de deur,
doch bet zou te dwaas zijn om te gelooven,
dat de regelmatige loop der natuur vol
doende zou zijn het mensohdom hulp en
opluchting te brengen. De wisseling der
jaargetijden mag van groot gewicht zijn
geweest in de tijden der holbewoners, toen
men op primitieve wijze kon gaan jagen
of visschen, of in latere tijden, toen er hon
gersnood woedde en velen aangewezen wa
ren op den volgenden oogst.
De huidige economische wereldcrisis en
werkloosheid zijn ongelooflijk gecompli
ceerd en de sociale nood wordt" wel is waar
in den winter sterker gevoeld, maar kan
door mildere tijden toch niet verholpen
worden. Alleen sociaal-politieke figuren,
vooruitstrevend en met 'n ver-zienden blik
in de toekomst, hebben het in hun macht,
deze euvelen, welke uitsluitend van socia-
len-politieken aard zijn te overwinnen.
De ontwapeningsconferentie ia begonnen
en duurt voort en bet is daarom heel goed
mogelijk, dat er positieve gevolgen van
practisch nut uit zullen voortkomen. In En
geland, Frankrijk en Duitschland vonden
verkiezingen plaats en de mannen, die de
teugels van het bewind in handen hebben,
dienen, de publieke opinie kennende, met
groote voorzichtigheid te handelen. Het
zou een onvergeeflijk vergrijp zijn tegen
mensohdom en de beschaving als we nu
faalden in het overleg, want dit zou kun
nen leiden tot het voorkomen van een oor
log en de vermindering van den enormen
last der bewapeningskosten.
De ontwapeningsconferentie, te samen
gekomen met het oog op den politieken we
reldtoestand, zag zich geplaatst tegenover
vijf en twintig verschillende plannen, voor
gesteld door de diverse aan de conferentie
deelnemende landen, alle met de strekking
het onvermijdelijke werk der herstelbeta
lingen tot oplossing te brengen. Bij een
dusdanig openingsstadium verwekte de con
ferentie een oogenblik den indruk een phi-
lologische academie te zijn, te oordeelen
althans naar de formuleering van de juiste
beteekenis van bepaalde woorden en uit
drukkingen. Nagenoeg alle naties stemden
er mede in, een éigen verdediging te hand
haven tegen aanvallen van buiten af, doch
er ontstonden onverklaarbare tegenstel
lingen toen noodzakelijk bleek vast te stel
len waaruit een agressief bestaat en wat
bedoeld wordt met een offensief. Is agres
sief of offensief het zelfde? Indien dit het
zelfde is, waarom dan het woord agressiof
te gebruiken en zoo niet, waarop zou men
zich dan kunnen beroepen om het verschil
te beoordeel en?
In de praktijk kan ieder beweeglijk wa
pen, onder zekere omstandigheden offen
sief zijn .Een knots, een speer mag in een
offensief gebruikt worden, indien de vijan
delijke wapens ook primitief zijn. Doch mét
geen mogelijkheid, kan men zich het ge
bruik er van voorstellen in een offensief
tegen een moderne vesting. De technische
beteekenis van de term „Offensieve wa
pens", moet worden bezien in verband met
het algemeens karakter van bij de verde
diging gebruikte wapens.
Daarbij zijn de meeste der vernielings
instrumenten, waarvan er tegenwoordig
zooveel zijn, tweezijdig, n.l. zoowel offen
sief als defensief. Men denke b.v. maar
aan: onderzeeërs, luchtballons en geschut
van zwaar kaliber.
Italië en de Vereenigde Staten beschou
wen het als een e?rste stap in de goede
richting en dringen er met. den grootsten
nadruk op aan, om vóór alles de wapenen
af te schaffen, die aanvalswapenen zijn, be
zien in het licht van de moderne oorlogs-
taktiek.
Bij de bepaling dat verdedigingswape
nen toegestaan en alle overige wapenen
verboden worden, nam de conferentie den
eersten maatregel van practisch nut.
De Italiaansche delegatie, was er maan
den geleden al in geslaagd duidelijk vast
te stellen, wat als offensief wapen be
schouwd kan worden en was hierdoor in
staat een volledig plan over te leggen, dat
de afschaffing voorstelde van zware artil
lerie, slagschepen, onderzeeërs, bombarde
mentsvliegtuigen met gifgassen en alle mo
gelijke wapenen voor een bacteriologiechen
oorlog. Met het voorstel, juist deze wapens
af te schaffen, zijn alle naties, bezield mot
den oprechten wensch, uitsluitend verde
digingswapens te gebruiken, het eens.
De Amerikanen met nun vernuitig oegrip
en karakteristieke eerlijkheid en loyaliteit,
trokken hieruit n gevolgtrekking, nagenoeg
gelijk aan de onze. Hun plan kwam dan ook
practisch geheel met het onze overeen, in
dien ze de bewapening ter zee niet volko
men buiten beschouwing hadden gela'.en.
Deze kant van het vraagstuk moet echter
beslist in het ontwapeningsvoorstel wor
den opgenomen. Beschouwen we b.v. eens
het vraagstuk der onderzee booten. Een rij
ke natie zal miilioenen en miljarden in het
bouwen van kruisers kunnen steken en hier
tegenover staat, dat in minder gunstige
omstandigheden verkeerende naties zich
moeten bepalen tot een zoo goed mogelijke
kustverdediging, waarbij onderzeeërs en
bombardeerende vliegtuigen de eerste
plaats moeten innemen. In weerwil daar
van en ondanks zijn groot eigenbelang,
heeft Italië de afschaffing voorgesteld van
onderzeeërs en bombardementsvliegtuigen,
beide terwille van een wederkeerige sa
menwerking, doch vooral ter wille van de
mensohelijkheid en de beschaving, ooi voor
zoover mogelijk is de allerwreedste nood
zakelijkheden van den oorlog te verzachten.
Het wederkeerig elkander toegeven is het
grondbeginsel bij een dergelijke overeen
komst. Dit betreft niet alleen, de afzon
derlijke betrekkingen tusscheu verschillen
de staten, doch ook het evenwicht van land,
zee- en luchtwapenen in elk land. Het is
onmogelijk overeenstemming tuschen de na
ties te brengen, ook geen gedeeltelijke, ten
zij op een juridische basis. Zuik een over
eenkomst zou nooit veilig en betrouwbaar
zijn en eerder een bron van zorgen en ge
varen opleveren, dan een waarborg voor
den vrede en de vriendschappelijke verhou
dingen. Het zou aanleiding geven tot wrok
en doorloopende meeningsverschillen.
Het ontwapeningsvraagstuk is voor elk
land onafscheidelijk verbonden met de
sterkte van land-, zee- en luchtmacht.
We hebben altijd vast gelooid in het af-
hankelijkheidsbeginsel van de defensieve
macht van elke staat en Italië houdt zich
aan het beginsel om iedere ötaai een naar
eigen wetten geregelde defensieve aanvul
ling te laten.
Ons beperkingsplan is gebouwd op een
verticale basis, door de opheffing van be
paalde wapens, maar toch op een wijze, dat
iedere Staat militair onafhankelijk blijft.
Zoo is ons voorstel tot afschaffing van
slagschepen, onderzeeërs en bombarde
mentsvliegtuigen in overeenstemming met
het voorstel tot beperking der bewapening
te land.
Slagschepen bezitten een groote offen
sieve waarde, daar hun zware artillerie een
bedreiging vormt tegen de kustverdedigin
gen en ook voor de bevolking laugs de kust.
Zij kunnen dienen om een binnenvallende
macht bij het landen te beschermen en hun
ne afschaffing zou een ware opluchting ge
ven bij de naties, welke van een moge!ijken
vijand uit zee een aanval verwachten.
Italië zou de belangstelling der geheele
wereld trekken bij gebruikmaking van on
derzeeërs tot verdediging van haar 2100
enorm lange kust, doch de Italiaansche de
legatie werd aangespoord door een gevoel
van menschelijkheid voor het verschrikke
lijke leven van de bemanning der onder
zeeërs in oorlog en vrede en tevens door
den oprechten wensch om bij te dragen tot
het slagen van de ontwapening. Om deze
reden besloten we de afschaffing der onder
zeeërs in ons plan op te nemen om tevens
hierdoor een veiligheidsgevoel te geven
aan de naties, die de verschrikking van den
onderzeeoorlog hebben te vreezen.
In geval van een grooten oorlog, zou het
mogelijk zijn, dat een groote zeemogend
heid als Engealnd van het verkeer met an
dere landen en de levensmiddelentoevoer
verbroken wordt en door de blokkade van
kust tot een soortgelijke verdediging
genoodzaakt zou zijn, met zich medesleepen-
de geweldige verliezen van leven en geld
en bovendien ellende, lijden en gevaar voor
de bevolking opleveren. We moeten ook
denken aan de vreeselijke ongelukken en
den wreeden dood waarvan mannen van
allen naties het slachtoffer zijn geworden
met een langen doodstrijd door verstik
king.
Moederschepen van vliegtuigen beschou
wen we bij uitstek als een offensief wa
pen. Zij strekken hunne aanvallen uit, tot
verre van de kust en hebben dezelfde uit
werking als oorlogschepen en oorlogvlieg
tuigen en zijn bestemd dood en verwoesting
over niets vermoedende bewoonde steden
en welvarende districten uit te spreiden.
Het gevoel van vertrouwen en de veilig
heid zou in kleinere staten sterk toenemen,
wanneer bekend was, dat de kusten gevrij
waard bleven tegen luchtaanvallen door
machtigere staten.
Aan den anderen kant ie het van weinig
belang bestuurbare ballons, welke vanzelf
hun ongeschiktheid als oorlogwapen aan-
toonen, op te heffen. De groote onkosten
en de onzekerheid van hun gebruik geven
reden tot ernstige twijfel over het nut, zoo
dat het heel gemakkelijk zal zijn tot af-
Duikers op zoek naar de
millioenen
De allergrootste goudzending
ligt ongetwijfeld in de
baai van Vigo.
MOEILIJK BERGINGSWERK.
Opnieuw is thans een aanvang gemaakt
met de pogingen tot berging der omstreeks
13.000.000 aan goud, die samen met het
s.s. „Egypt" in 1922 in de nabijheid dor
Fransche Westkust naar den kelder gingen.
Of het ditmaal zal lukken? De mannen van
het Italiaansche bergingsschip „Artiglio"
zijn vol goede hoop, want de teekenen zijn
gunstig. De ligging van het wTak der
„Egypt" toch is niet alleen nauwkeurig be
kend, maar zelfs zijn de düikers reeds erin
geslaagd, de safe met den gouden schat
ten deele bloot te leggen. Het eenige, wat
dus feitelijk nog slechts rest, is de staven
naar de oppervlakte der zee te brengen.
Helaas is juist dit in vele soortgelijke ge
vallen het moeilijkst van al gebleken.
Voor wie tijd en vooral geld genoeg heeft,
om naar gezonken goudschatten te zoeken,
is er keus te over. Onnoemelijke bedragen
toch zijn in den loop der tiiden naar don
bodem der zee verhuisd. Maar de aller
grootste goudschat is ongetwijfeld bedol-
venu in de baai van Vigo, aan Spanje's
Noordwestelijke kust. Bijna zou men kun
nen zeggen, dat de bodem van deze baai
met goud is geplaveid
Het was in 1702, dat eindelijk, met een
vertraging van drie volle jaren, uit de ha
ven van Vera Cruz in Mexico een Spaan-
sche zilvervloot, bestaande uit zeventien
diepgeladen schepen en geëscorteerd doer
drie ei£ twintig Fransche oorlogsbodems de
gevaarvolle reis naar Europa ondernam.
Met haar lading van f 275.000.000 aan edel
metaal was 't de grootste "zilvervloot die
ooit den Atlantischen Oceaan was overge
stoken. Bovendien was intussohen de Spaan-
scke successieoorlog uitgebroken., zoodat.
Engelschen en Nederlanders gelijkelijk nog
slechts één doel kenden de drijvende
goudmijn te onderscheppen. Dat lukte
slechts gedeeltelijk, want de Spanjaarden,
die er de lucht van hadden gekregen, dat
voor den ingang der haven van Cndiz een
Engelsche vloot onder admiraal Shovel al
op hen lag te wachten, zetten haastig koers
naar de Vigo-baai, die zij inderdaad in be
houden staat bereikten. Voor den ingang
der diepe, 35 K.M. zich la-ndinwaarts uit
strekkende baai werden pontons gelegd en
slagboomen getimmerd-, teneinde eiken on-
gewenschten indringer tegen te houden.
Die indringer kwam alras opdagen, en
wel in den vorm van een gecombineerde
Engelsch-Nederlandsche oorlogsvloot, on
der bevel van admiraal sir George Rooke.
Voorafgegaan door vuurschepen wist deze
vloot van kleine, vlugge schepen den ver-
barricadeerden ingang der baai te forcee-
ren en binnen enkele uren tijd» lagen de
Fransche convooischepen op den bodem der
baai. Maar de hevige wind was den over
winnaars noodlottig. Hun eigen vuursche
pen deden de meeste Spaansc-he galjoenen
in vlammen opgaande overige brachten
de Spanjaarden zelf tot zinken, nadat zij
omstreeks 25.000.000 aan edel metaal aan
land hadden kunnen brengen. Het restant,
een slordige 250.000.000 aan goud en zil
ver, ligt sinds dien .gedenkwaardigen dag
op den bodem der Baai.
Natuurlijk heeft in het in die ruim twee
en een kwart eeuw niet aan pogingen ont
broken, iets van den gulden scliat machtig
te worden. Al in 1728 slaagde een Fransch
ingenieur erin, een der gezonken booten
te lichten' Helaas moest hij constatoeren,
dat het niet een der zilverschepen was,
dooh een halfvergane oorlogsbodem, met
wat verroeste kanonnen aan boord....
Twintig jaar nadien had een Engelschman
meer geluk; hij kon namelijk zoowat 1000
K.G. zilveren staven bergen.
Weer wat later kreeg een Schot, Mac lood
geheeten, concessie om naar het goud te
zoeken. Viervijfde van al wat hij zou vin
den, moest hij volgens overeenkomst aan
de Spaansche autoriteiten afstaan. Daar
men hem blijkbaar niet al te erg vertrouw
de, werden twee hoofdambtenaren op zijn
schip geplaatst, teneinde dag en nacht toe
zicht te houden. En werkelijk slaagde
Macleod erin, voor een waarde van om
streeks 300.000 aan goud te bergen. Maar
Macleod zou geen ware Schot zijn geweest,
als hij hiervan 240.000 aan Spanje had
afgestaan. Hij vond er wat op; hij organi
seerde een reuzenfuif, waarop de twee
meevierende ambtenaren zich stomdronken
feestten. Toen zij eenmaal stevig snurkten,
legde men ze in een boot, roeide naar den
over, en deponeerde ze daar zorgzaam op
den vasten wal. Den volgenden ochtend
bleek Macleod het anker te hebben gelicht.
In het begin der 18de eeuw gelukte het
een aantal Amerikanen, om met behulp van
pont-ons en zware kettingen een heel gal
joen omhoog te hijsehen. Maar nauwelijks
had de boot, die toen al meer dan een eeuw
op den bodem der baai had liggen vergaan,
aan de oppervlakte verschenen, of zij spleet
open en verdween weer ditmaal voor
goed.
Nogmaals een eeuw later, in 1904, werd
een laatste poging gewaagd. Met be>hu!p
van een nieuw toestel, den hydroscoop, kon
men constateeren, dat a-lle galjoenen reeds
lang waren uiteen gevallen; slechts één
bleek no? in vrij behoorlijken staat te ver-
keeren. Met oneindige moeite heesch men
het. wrak naar boven.... En weer was de
teleurstelling groot, toen men tot de ont
dekking kwaim. dat het de „Santa Cruz"
was, die geen deel van de vermaarde Zil
vervloot had uitgemaakt-. Het eenige edele
metaal, dat men er op vond-, waren een
paar zilveren theelepeltjes.
Zoo heeft dus tot op den huidigen dag
de Vigo-baai haar gouden bestrating van
250.000.000 vrijwel ongeschonden weten
vast te houden en het is een groote vraag,
of het nog wel ooit zal gelukken, er iets van
te redden.
ZeJurTrUsdtc Hee/z/tbaai, nuiarda/i J
ECHTE FRIESCHE
IIBtfHEEREN
BROEDERS CONGREGATIE
D.L. VROUW VAN VII SMARTEN
NOVICIAAT JUVENAAT
VOORHOUT
MISSIE IN CHINA
Opleiding vanaf 12 jaar voor jongens die
neiging gevoelen om Broeder te worden in
verschillende ambachten bij hret Lager On
derwijs en Nijverheidsonderwijs.
Kost- en leergeld nader overeen te komen.
Prospectus wordt gratis op aanvrage toe
gezonden.
schaffing van dit oorlogsmateriaal te ge
raken.
Het zal misschien niet zoo gemakkelijk
zijn de verbanning van fle bomvliegtuigen
te bewerkstellen, omdat hiervan de werking
in hoofdzaak offensief is en een enorm ge
vaar oplevert voor een groot bloedbad van
vrouwen en kinderen, oude menschen en
niet-strijders.
De chemische oorlog en de gasoorlog is
reeds zoo uitvoerig besproken, dat verder
commentaar hierover niet noodig ia. De
marteling en het schrikbeeld van een on-
zichtbaren dood in de lucht, welke wij in
ademen en het water, dat wij drinken is
een bedreiging voor het geheele mensch
dom. Het diende dan ook geheel uitgeban
nen te worden als weerzinwekkend en in
strijd met alle christeliijke en burgerlijke
beginselen.
De Italiaansche en Amerikaansohe voor
stellen zijn ingegeven door den wensch
groote veiligheid te brengen en een in prak
tijk gebrachte vermindering van agressief
kunnen der volkeren.
Door de duidelijke omschrijving tussohen
devensieve en offensieve bewapening, slaag
de de conferentie er in een eind te maken
aan de eeuwige discussie over den voorrang
tusschen 5de kwesties van ontwapening en
beveiliging enz. Het- vraagstuk der veilig
heid van een natie is gelijk het vraagstuk
van zijn verdediging, tenzij we het militair
axioma aannemen, dat de beste verdediging
bestaat uit een goed voorzien offensief.
Als we dit axioma aannemen, staat dit ge
lijk met de rechtvaardiging van eiken soort
van aanval.
Het Amerikaansch-Italiaansche voorstel
biedt aan groote en kleine staten een vei
ligheid zonder weerga, sinds de uitvinding
van de moderne vuurwapenen.
Door het afschaffen der zuiver offen
sieve wapens wordt de defensieve organisa
tie van elke natie sterker en geruststellen
der. Dit is de overweging, die leidde tot
de Italiaansche, Engelsche en Amerikaan
sohe voorstellen.
Zoo zouden b.v. de zware forten, die do
grenzen van sommige staten op het vaste
land beschermen, ongetwijfeld aan belang
winnen als de beweegbare artillerie van
zwaar caliber afgeschaft werd.
De ervaring van den wereldoorlog hoeft
ons geleerd, dat ^lechts dit type artillerie
tegen de forten op kan en elk ander wapen
machteloos is en tot vernietiging gedoemd
door het vuur van het fort.
De verdedigingswaarde van vaste kanon
nen van zwaar kaliber zou vanzelf sprekend
enorm toenemen bij een verbod van ver
plaatsbare wapens van gelijke macht.
Tanks zijn ook wapens voor defensieve
doeleinden, hoewel niet ontkend kan wor
den, dat zij in hoofdzaak gebruikt worden
bij aanvallen, zoodat hun afschaffing een
gevoel van ware opluchting en groote vei
ligheid zou doen ontstaan.
Een doeltreffende ontwapening zal dan
ook worden bevorderd door de afschaffing
van deze oorlogsinstrumenten. Wij geloo
ven, dat de Italiaansche voorstellen de
waarde der defensieve bewapening vergroo-
ten en terzelfder tijd de aanvallende kracht
geweldig verminderen.
Een beslissende stap dient te worden ge
nomen om verlost te worden van de angst
en beklemdheid, waarmede de geheele at
mosfeer bezoedeld is en deze formule biedt
een praktische oplossing van dit vraagstuk.
Een goede beveiliging tegen aanvallen
de wapens en als gevolg hiervan meer rust
en vertrouwen zal in staat zijn de wereld
die rust weer te geven, welke zoo noodig
is voor een economisch herstel.
RECHTZAKEN
D00DELIJKE AANRIJDING TE
HAARLEMMERMEER.
Automobilist staat terecht.
In den middag van Zondag 21 Februari
omstreeks half twee had op het kruispunt
Spaarnwoudorwcg-Slotenvcg in Haarlem
mermeer een aanrijding plaats tue-sohen een
auto, komende uit zuidelijke richting, cn een
motorfiets, bereden door tweo porsonon,
komende uit Amstelveen, welke zoo hevig
was, dat do motorbestuurder, zekere M.,
ter plaatse ten gevolge van een schedel
breuk overleed. De duo-passagior werd. be
wusteloos opgenomen en moest naar een
ziekenhuis worden vervoerd.
De automobilist had zioh Donderdagmid
dag voor de Haarlemsciie rechtbank te ver
antwoorden tor zake het veroorzaken van
dood door schuld.
Een negental getuigen was gedagvaurd,
waaronder twee deskundigen cn een twee
tal motorrijders, die evenals de aangcrcdeu
motor op we>g waren naar Heemstode ter
bijwoning van oen voetbalwedstrijd.
Een der deskundigen had. de doodsoor
zaak vastgesteld tengevolge van krachtig
uitwendig geweld aan den schedel, toege
bracht door een hard voorwerp, waardoor
een versplintering en een belangrijke be
schadiging der hersenen zijn ontstaan.
De andere deskundige was een garage
houder en deze was van meening, dat do
autobestuurder, om zooveel mogelijk oen
aanrijding te voorkomen, nog naar links
was uitgeweken. Een schuilspour duidJo
daar z.i. op. De auto was na de botsing n^g
ongeveer 14 Meter doorgereden.
Get. wist niet of verd. geremd had, doch
als dit wel het geval is, moet de snelnoid
van den auto z.i. 60 a 70 K.M. zijn geweest.
Het schuilspoor was ongoveer 14 c.M. breed
en daar de auto een zware w^gen was, moet
de motorliets ©r met grooio vaart tegen
aan gereden ziju, anders kon do auto vol
gens dezen got. nooit zooveel verscnuiven.
De berijders van den anderen motor
(reisgenootenj verklaarden, dat het slacht
offer met een vaart van ca. 35 tot 45 K.M.
gereden had en nimmer buitengewoon hard
reed. De aanrijdende auto moest minstona
even snel of ongeveer 60 h 65 K.M. hebben
gereden. Do auto uaderdo van links, aan
welken kant het uitzicht zeer belemmerd
wordt door eon boerderij en een imii-sfur-
matorhuisjc. Zij haddon don auto wel go-
zien, signalen gegeven en goniocnd, or nog
wel voor om te kunnen. Op het kruispunt
was de auto echter gelijktijdig als de eerste
motorfiets aangekomen, wat h.i. bewees uo
grootere snelheid van den auto. M. was bij
het voorportier tegen den auto aangereden
en is ongeveer zeven meter medcgeslcurd.
Hij lag toen naast den auto onder zijn mo
tor, terwijl hij hevig bloedde. Do duo-jias-
sagier lag aan den anderen kant van den
auto en was daar waarschijnlijk overheen
geslingerd.
De inspecteur van politie van Haarlem
mermeer was van dezelfde ineoning als de
deskundige-garagehouder. Hij dacht dat de
automobilist wel geremd had, gezien een
spoor op den weg. Ook hij geloofde, dat dl
motor een groote vaart gehad moet heb
ben, om den zwaren auto te kunnen ver
schuiven.
Verd. verklaarde, dat even voor de bot
sing eenige kinderen op den weg liepen
Die had hij met signalen gewaarschuwd en
daarbij had hij automatisch vaart vermin
derd. Bij 't kruispunt bad hij ook signalen
gegeven en zioh overtuigd of dë weg vrij
was. Het uitzicht naar rechts was slcehl
door een transformatorhuisje en boerderij;
op het kruispunt reed plotseling een inotor
die van rechts kwam, tegen zijn aut-o aan
welke ongeveer 40 K.M. reed. Op 100 me
ter afstand van het kruispunt had hij gai
afgesloten, zoodat vanzelf vaart geminderd
werd. Zijns inziens had de motor links van
den weg gereden, anders had hij hem eer
der moeten zien.
De officier van justitie nam in zijn re
quisitoir fn aanmerking, dat het slacht
offer blijkens een verklaring van een veld
wachter van Ouder-Amstel in een proces
verbaal een wilde rijder was. Echter had
de automobilist het verkeer van rcchti
moeten laten voorgaan en, omdat het uit
zicht slecht was, moeten stoppen en zich
vergewissen of er ook van achter de boer
derij verkeer naderde. Zijn sehuld "wordl
echter verminderd door het feit, dat de
motorrijder, in tegenspraak met do getui
gcnverklaringen van de tochtgenoot en
hard gereden heeft, gezien het verschuiven
van den auto en andere z.g. srtille getuigen
Verd. had echter voorzichtiger moeten zijn
Spr. eisehte tenslotte 100 boete of 20 da
gen -hechtenis.
De verdediger onderschrijft, dat ver«L
voorzichtiger had kunnen zijn, doch ac'nl
het geenszins bewezen, dat zijn cliënl
hoogst roekeloos en onvoorzichtig gereden
heeft, zooals in de dagvaarding ten laste
gelegd wordt, temeer niet, omdat de lading
van den auto kostbaar was en licht bescha
digd had kunnen worden door te hard rij
den. In aanmerking genomen den finan
cieels n toestand van verd., pleitte spr. vrij
spraak en anders de boete lager te stellen
dan geëisoht is.
