dik HEERENBAAI ZATERDAG 13 FEBRUARI 1932 DE LEIDSCHE COURANT TWEEDE BLAD PAG. 5 EEN OPLUCHTING VOOR ITALIË. NA TIEN JAAR ZOEKEN DOOR DE POLITIE GESNAPT. STUURDE AL VEERTIG POST PAKKETTEN MET BOMMEN WEG. (Van onzen Romeinschen correspondent). Dat was dezer dagen een heele herade ming; de kranten schreven er kolommen over en zelfs het strijdgewoel in het uiter ste oosten en de „broederlijke" besprekin gen te Genève werden er door overstemd. De politie van Verona is er n.l. in ge slaagd, na een zoeken van tien jaar een geesteszieke op te sporen en onschadelijk te maken, die voor de maatschappij het grootste gevaar opleverde. Deze, een grond bezitter met name Mairo Silvio Merighi is nu 36 jaar oud en moet een vermogen bezitten, dat hem in staat zou kunnen stel len een makkelijk nulionairs-leventje te leiden. Hij woonüe alleen in een huurwo ning in V erona, hieid van jacht en van mu ziek, was een beetje mensobenschuw en geesteszwak. Maar niemand van allen die hem kenden konden vermoeden, dat hij ziekelijk misdadige neigingen zou hebben. Zijn omgangsvormen waren weliswaar schuw en vreesachtig, maar hij maakte toch altijd den indruk van een welopgevoed en fatsoenlijk rnensch, die er van hield alleen te zijn. Maar een onverklaarbare gloeiende men- schenhaat verteerde zijn geestelijke en lichamelijke gezondheid. Die haat was mis schien nog een gevolg van de wereldoorlog, waarin hij als telegrafist zijn burgerplicht vervulde. Sinds 1922 gaf hij aan zijn menschenhaat op een lugubere manier lucht, sinds dat jaar heelt hij rond veertig postpakketten met ontplofbare stoffen verzonden. De ge adresseerden waren bekenden, oude oor logskameraden, of ook wel wildvreemden, wier adres hij dan in het adresboek op zocht. En dat alles deed hij uit louter lust, om onheil te stichten. Hij richtte zijn pak ketten zoo vernuftig in, dat de bom bij tiet losmaken van het touwtje tot ontploffing moest komen. De eerste postpakketten wa ren nog iets primitief, zij bevatten benevens een batterij een hoeveelheid zwart kruit, dat los in de doos lag en een fleschje met een vloeistof, waarvan de chemici tot nu toe nog niet de chemische bestanddeelen konden vaststellen. De laatste postpajjket- ten waren in hun soort ware meesterwer ken op het gebied van helsche- machines. Bij de in hechtenisneming van Merighi, vond de politie in zijn huis verschillende pakketten gereed om verzonden te wor den, die allen met zeer gevaarlijke spring stof waren gevuld, en met een haan ver bonden waren, zoodat de politie deze bommen met de meeste geraffineerde ver nietigingswerktuigen vergelijkt, die ooit door een misdadig genie zijn uitgedaoht. Gelukkig veroorzaakten niet alle post pakketten het bedoelde bloedbad. Veel wekten al argwaan, door de plaats van her komst of door den naam van den afzen der, of ook door de inhoudsopgave, die meestal luidde: „heiligenbeelden of „devo- tieartikelenMaar veel van die pakket ten brachten toch ernstige wonden toe aan den ontvanger en diens huisgenooten, of aan postbeambten. Het is werkelijk een wonder, dat niemand door die pakketten gedood is. Daar Merighi wist dat de poli tie met alle kracht naar den afzender van die helsche machines zocht, gebruikte hij bij de verzending de grootste voorzichtig heid, die ook lange jaren zijn arrestatie verijdelde. Om de politie op een dwaal spoor te leiden, legde hij m de pakketten op briefjes geschreven namen van beken den of voormalige oorlogskameraden. Dit had tot gevolg, dat onschuldigen maanden lang m voorarrest zitten moesten, en zelfs onschuldig veroordeeld werden. Echter zijn die veroordeelingen meerendeels in hooger beroep gecasseerd. In Milaan zijn eerst na de arrestatie van Merighi twee menschen op vrije voeten ge steld, die ook door die briefjes onder ver denking gekomen waren en meer dan een jaar in arrest gezeten hadden. Weer was het een ziekelijke lust om zijn medemen- 6chen ongelukkig te maken, die Merighi er toe gebracht heeft de politie op bepaalde ▼alsche sporen te leiden. Merighi heeft in de laatste tien jaar be halve zijn afschuwelijk bommenbedrijf, nog een ander haast nog verderfelijker bedrijf uitgeoefend. Minstens een paar duizend anonyme brieven heeft hij verzonden aan bekenden en onbekenden, waarin hij, dik wijls met aangifte van bijzonderheden, die een verrassende kennis van de meest in tieme familieaangelegenheden verrieden, familieleden van den geadresseerde van al lerlei geheime misdaden beschuldigde. Door deze brieven moet menig familiege luk verduisterd of totaal vernietigd zijn, en menige zakenonderneming werd hier door een mislukking. Om zijn anonyme brieven op de post te brengen reisde Me righi er apart voor naar Milaan, Turijn, Genua, Bologna, en soms zelfs, als het noo- dig was, naar het buitenland. Onlangs heeft hij in Genua 500 van dergelijke brie ven tegelijk naar de post gebracht. Dikwijls stuurde hij van buiten brieven aan zich zelf geadresseerd, wischte dan het adres, dat hij met potlood geschreven had uit en schreef op de envelop een adres van een bekenden inwoner van Verona, dan opende hij den brief, en deed er een nieuwen brief in vol van compromitteeren- de onthullingen over het privéleven, over het bedrog m zaken en politieke gezind heid van den nieuwen geadresseerde. Dan „verloor" Merighi ergens in de straten van de stad die geopende brieven, die maar al te dikwijls hun menschonwaardig doel be reikten. Meerdere burgers van Verona, die De beroemde kloosterkerk van de ABDIJ DER BENEDICTIJNEN TE MARIA- LAACH, welke in 1093 werd opgericht, en algemeen geldt als het fraaiste Romaan- sche gebouw van het Rijnland, heeft door het weer zoo zeer te lijden gehad, dat de Pruisiche Regeering tot haar restaratie heeft besloten. De leiding der hiertoe noodige werkaamheden is toevertrouwd aan den architect Martin Weber uit Frankfort. van een onberispelijken levenswandel wa ren en voorheen door iedereen geacht wor den, werden door deze geraffineerde mis daad onmogelijk gemaakt voor het gezel sohapsleven, en in hun zaken geruïneerd Een paar maanden geleden verliet Me righi Verona en vestigde zich op zijn land goed bij een dorp niet ver van genoemde stad. Van hier uit zette hij zijn misdrijven voort, maar nu was het einde ook nabij. De anonyme brieven en de postpakketten toonde steeds hetzelfde handschrift, daar bij bevatte de laatstgeschreven brieven zulke nauwkeurige gegevens over de plaat selijke omstandigheden, dat de politie wel tot de overtuiging komen moest, dat de langgezochte in de omgeving moest wo nen. Alle postzendingeu, die uitgingen en binnenkwamen werden uiterst streng ge controleerd, en dat voerde ten slotte tot de ontdekking, dat die stille, teruggetrok ken grondbezitter, die soms op reis ging en dan weer dagenlang zijn huis niet ter- liet, de bewerker was van die reeks mis daden. Merighi is gearresteerd en zal wel nooit meer in de maatschappij terugkeeren en j de bewoners van Midden- en Noord-Italië, die den laatsten tijd onder een voortdu rende angst voor het onzichtbare „monster" geleefd hadden, hebben een diepe zucht van verlichting geslaakt. IMTERPAROCHIEELE AAN DE BRON. Een verhitte atmosfeer beheerscht de wereld. In het eene werelddeel zijn ze ven millioen menschen tot werkloosheid gedoemd en door honger en moreelen nood gedreven grijpen ze naar het wa pen van den opstand, verbinden zich om den toestand naar hun idee te verbete- j ren en bereiden zich voor ter wereld revolutie. In een ander werelddeel is een land, waar de industrieën stil staan, de schoorsteenen niet meer rooken, de ma chines niet meer draaien en vijf millioen menschen geen werk hebben. Ver in 't Oosten staan weer twee machten tegen over elkander en vechten. Hoe lang nog? Een verhitte atmosfeer beheerscht de wereld der zielen. Want grooter dan de maatschappelijke nood is immers de mo- reele nood. Vraag nou maar om verbete ring, zoek naar argumenten, hekel het maatschappelijk stelsel; wanneer wij echter de moed missen om ook in deze omstandigheden onze eigen schuld te erkennen, tot God te bidden en ons te zetten aan wereldhervorming, ja dan is de oplossing verre van ons. En toch, hoe lang nog? Ook in deze geldt voor ons het woord van St. Paulus: „Als ik de liefde niet heb, ben ik niets". Kan God een volk zegenen, dat halsstarrig weigert het „mea culpa" te spreken? Kan Hij, die het ge bod der naastenliefde in woord en voor beeld gaf, een volk zegenen, dat het egoisme in zijn midden nam? Hij is on eindig in liefde, doch ook in rechtvaar digheid. Dat is oud nieuws, natuurlijk En we volgen niet, en we luisteren niet en we houden maar vast aan de oude sleur, wantdaar heb je 't aJ. We moeten beginnen bij ons zeiven! En met onze dorstige zielen terug naar Christus, terug naar de bron, waar we ons vol drinken aan geluk en vrede. SeveruB. VAN EEN AARDSCH PARADIJS. Eenige maanden geleden viel onze aandacht op een artikel, waarin werd vermeld, hoe een geleerd man de plaats had ontdekt waar zoo ongeveer het pa radijs heeft gelegen. Knap gedaan, want wegwijzers had hij niet Doch ziet, een geestelijke uit onze Sleutelstad begaf zich, zoo'n week of drie terug, naar een dorp, speurde er rond en beschreef in de Leidsche Courant het ontdekken van een iirdsch paradijs. En nog beter dan die geleerde deed die geestelijke het, want het dorp werd zelfs genoemd, 't Is vlak bij, aan de rand der duinen, in Noord wij kerhout. Daar ligt een aardsch pa radijs, waar de menschenziel rusten kan, vrede vindt en groeit in de genade. En in die sfeer moet een mensch eens zijn. omdat het leven in de drukke wereld een mensch doet verlangen naar hetgeen de wereld zeTfs niet geven kan. In onze vereeniging heeft de Retraite club drie dagen willen brengen, drie dagen van zomersohe pracht naar ziel en lichaam, drie dagen .an genotvolle en welbestede uren, doorgebracht in het „aardsch paradijs" te Noordwijker- hout. Zooals bekend hebben wij gevraagd en verkregen een retraite van 1215 Juli in het Clemenshuis, onze retraite II. Minstens tien plaatsen moeten wij vul len en dat kan. Allereerst is nu noodig een aanta1 deelnemers, die zich zoo spoedig moge lijk moeten opgeven. En de groote fac tor is: geregeld sparen. Maatre gelen worden genomen om een en ander te vergemakkelijken en spoedig zal me- dedeeling gesohieden van de nieuwe me thode om te sparen voor de retraite. Dus zich opgeven en sparen! Een be zoek aan dat paradijs zal goed doen er we trainen de ziel, het voornaamste van alles. Het Bestuur der Retraiteclub „St. Clemens". MYSTERIUM FIDEI. 't Is nacht, somber en zwaar jagen de wolken langs de luchten! Nacht is het ook in veler hart. Voor hen, voor wie 't leven is 'n raadsel, voor wie God niet kent en is zonder geloof. Ook is 't nacht, als wij trekken naar Amsterdam, niet als grootstad, om haar nachtleven te zien en te kennen, maar als Mirakelstad, als H. Stede! Daar trekken wij dan in dichte drom men en eindelooze rijen zich aan elkaar de mannen en jongemannen en bidden in stilte. Lange straten en grachten, over pleinen en door stegen aangestaard, door zoekers en dwalers, fuivers en nachtvlinders, ongeloovigen en waanwij zen. Ach wat weten zij van wat ons trekt ïn hun grootstad. Dwaasheid hier wat rond te gaan loopen bij nacht en ontij. Zij weten niet beter. Ook voor hen bid den wij, dat zij de vrede in Christus mogen vinden. In deze grootsche manifestatie, den Christus Eucharisticus ter eere, ie al leen hoorbaar de stap der velen. De stap der ontelbaren, die in God onder Broodsgedaante gelooven, onderstreept onze smeeking: „Meester. Red ons!" Hoe kan 't ook anders, dat deze grootsche stille hulde, steeds meer pel grims mee doet trekken. Juist in dezen tijd, nu alom de noodklok luid! Waar kunnen wij beter redding vinden, dan bij den Christus?! En wij, Kolpingszonen, die een keur bende zijn in 't groote, algemeene Ohris- tusleger, wij zullen aanstonds in groot getal mee optrekken ter beêvaart! Vooral voor ons jongeren, kan de strijd zoo zwaar zijn. Van alle kant stor men de vijanden naar ziel en lichaam op ons aan. Hoe te overwinnen? De kracht gaan halen bij Christus in Zijn Liefdesacrament. Hij, die zijn God heid onder Broodsgedaante toonde, door de kracht van 't vuur te beheersohen. Hij, dezelfde, zal ook ons, die Hem ter eere, publiek willen belijden, de kracht schenken, als overwinnaar uit den strijd te treden. De wereld, die in haar waanwijsheid dieper en dieper in de afgrond glijdt, kan alleen gered worden door den Chris tus. Dat willen wij getuigen door onze deelname aan den Stillen Omgang. De Zon der Eucharistie, zal breken door de nachtdonkerte in dezen tijd van allende en jammer, en wij moeten 't zijn. die deze redding bewerken door in ge héél ons leven Katholiek te zijn in merg en been. De wereld ziet naar ons en wijwijzen naar den Christus. Die is de Verlosser der Wereld. 'n Kolpingsbroeder. ECHTE FRIESCHE )-50a per om l zodtte enyeuriye rooktabak,! TURNCLUB „ORANJE ZWART". Bovengenoemde onderafdeeling heeft kans gezien Zondag jd. in Haarlem de zilveren wisselbeker, welke verleden jaar door de presidenten van Haarlem II en Leiden was beschikbaar gesteld, en welke vorig jaar door D. K. S. de turnclub van Haarlem II voor de eerste maal was gewonnen, te veroveren. De wedstrijd had des middags te 2 uur plaats in de prachtig ingerichte turnzaal der Haarlemsche Ver. Aange moedigd door talrijke supporters hebben onze turners het beste gegeven wat zij geven konden en het resultaat was dan ook, dat zij met een, zij het ook gering, aantal punten de beker voor dit jaar in hun bezit kregen. '8 Avonds werd door beide clubs onder groote belangstelling een demonstratie gegeven, onder «welke demonstratie de beker door den Praeses van Haarlem II met een toepasselijk woord werd over gereikt. Hulde aan den leider van Oranje Zwart voor de degelijke voorbereiding, en met nieuwen moed aan het werk om de beker het volgende jaar in Leiden te houden. Maar hoe de uitslag ook moge wezen, laten deze wedstrijden er vooral toe bijdragen de goede geest tus- schen beide Ver. te versterken, wat zeker de bedoeling is .geweest van de schen kers der wisselprijs. MAANDVERGADERING AFD. GEZ. Dinsdag a.s. wordt de Maandvergade ring voor de Afd. Gezellen gehouden. Aanvang als altijd te kwartier voor ne gen. De opkomst moge wederom groeien de zijn. DAMCLUB. De heroprichting van de Damclub hoeft Maandag a.s. plaats. De bijeen komst is op de bovenzaal te kwartier voor negen. Ook zij, die niet aan de laat ste competitie hebben deelgenomen, kun nen zich als lid opgeven. SPAARKAS ST. JOSEPH. De spaarders kunnen hun rente over 1931 in hun spaarbankboekje doen bij schrijven op de gewone zittingsuren van de spaarkas Zondags van 1 tot 2 uur. SYMPHONIE „FRANZ SCHWEITZER" Door den Raad van Bestuur is met in gang van 1 Maart benoemd tot dirigent van de Symphonie „Franz Schweitzer" de heer Adolf Brunt. Waarom hebt u de voetrem niet ge bruikt. Tja, mijn voet was juist ingeslapen. KALENDER DER WEEK DRIE QUATERTEMPERDAGEN. ZONDAG 14 Febr. 1e Zondag v. d. Vas ten. Mis: Invocabit. 2e gebed v. d. H. Valen- tinus; 3e A Cunctis (om de voorbede der Heiligen). Credo. God geeft ons nu weer den tijd, wel niet aangenaam voor de zinnen, maar wel voor de ziel, den H. Vastentijd. Meer dan voor heen moeten wij ons in dien tijd toonen „dienaren van God in alles" en door goede werken in den geest van boete en eerher stel arbeiden aan het heil onzer onsterfe lijke ziel. (Epistel). 5t Valt zwaar aan onze bedorven natuur, doch Christus, onzen in het H. Misoffer Zich opofferenden bemidde laar, smeeken wij om Gods hulp, waaraan het ons zeker niet zal ontbreken. (Introitus; Graduale; Traetus; Offertorium; Stilge- bed; Oommunio). Het voorbeeld van den vastenden en Zich. verstervenden Christus moet ons bemoedi gen. Evenals Hij moeten ook wij standvas tig zijn, als onze zielsvijand onzen goeden wil aanvalt. (Evangelie). MAANDAG 15 Febr. Mis v. d. Maandag in de 1e week v. d. Vasten: Sicut oculi. 2o gebed v. d. H.H. Faustinus en Jovita, Mar telaren; 3e A Cunctis. DINSDAG 16 Febr. Mis v. d. Dinsdag in de eerste week v. d. Vasten: Domine. 2e ge bed A Cunctis; 3e voor levenden en dooden (Omnipotens). WOENSDAG 17 Febr. Quatertemperdag. Geboden vasten en onthoudingsdag. Mis v. d. Quatertemperdag: Reminiscere. Gebeden als gisteren. DOND0RDAG 18 Febr. Mis v. d. Don derdag in de eerste week v. d. Vasten: Confessio. 2e gebed v. d. H. Simeon, Mar telaar; 3e A Cunctis. VRIJDAG 19 Febr. Quatertemperdag. Geboden vasten en onthoudingsdag. Mis v. d. Quatertemperdag: De necessitatibus. De gebeden als op Maandag. ZATERDAG 20 Febr. Quatertemperdag. Geboden vasten en onthoudingsdag. Mis v. d. Quatertemperdag: Intert. De gebeden als op Maandag; 4e gebed voor den Paus. N.B. In deze week geen Gloria en (behal ve Zondag) geen Credo. Do Prefatie v. d. Vasten. Kleur: Paars. IN DE KERKEN DER E.E.P.P. FRAN CISCANEN: Alles als in bovenstaande kalender, bo- halve: ZONDAG. 2o gebed v. d. Z. Joanna van. Valois; 3e v. d. H. Valentius. MAANDAG. Mis v. d. Z. Andreas van Segni, Belijder: Os Justi. Gloria. 2e gebed v. d. dag; 3e v. d. H.H. Faustinus en Jovi ta; 4e v. d. H. Antonius. Laatste Evange lie v. d. Maandag. DINSDAG. Mis v. d. Z. Philippa Mareria, Maagd: Dilexisti. Gloria. 2e gebed en laat ste Evangelie v. d. Dinsdag; 3e gebed A Cunctis. Kleur: Wit. VRIJDAG. Mis v. d. H. Conradus, Belij der: Justus. Gloria. 2e gebed en laatste Evangelie v. d. Vrijdag. Kleur: Wit. ZAT0£3DAG. Mis v. d. Z. Petrus van Treja, Belijder: Os Justi. Gloria. 2e gebed en laatste Evangelie v. d. Zaterdag; 3e A Cunotus; 4e voor den Paus. Kleur: Wit, N.B. Maandag, Dinsdag, Vrijdag en Za terdag is ook geoorloofd de H. Mis v. d. dag (le week v. d. Vasten). Geen Gloria. 2e en verdere gebeden v. h. feest, dat dien dag gevierd wordt. Amsterdam. ALB. M. KOK, pr. DE LAATSTE DER MOHIKANEN. Hierbij een tweetal merkwaardige foto's van de twee laatste te DEN HAAG nog bestaande molens. De eene (1) is de voor al bij oudere Hagenaars bekende „molen van Nelemans aan het kleine Laakje". Zoo als men op de foto zien kan, is de moder ne stadsbebouwing (Trekweg) er tot vlak bij genaderd en zal de molen binnen niet te langen tijd wel voor de verdere stadsuit breiding plaats moeten maken. De andere molen (2) is die achter de ijsbanen bij de electrische spoorbaan. Zooals in de kop vermeld staat (1632), kan deze molen thans op een driehonderdjarig bestaan bogen. Ook deze molen, welke onmiddellijk aan de stadsbebouwing grenst, zal het metter tijd wel tegen do bouwwoede moeten afleggen.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsche Courant | 1932 | | pagina 5