DE CRISIS.
INGEZONDEN STUKKEN
Financiën en Economie
WOENSDAG 23 SEPTEMBER 1931
DE LEIDSCHE COURANT
TWEEDE BLAD PAG. P
BUITENL. BERICHTEN.
TWEE VROUWEN EN TWEE
KINDEREN GEDOOD.
Op onbewaakten overweg.
Op een onbewaakten overweg tusschen
de stations van de lijn ZeppernickLo-
burg kwam Maandagmiddag om drie uur
een auto met zeven vrouwelijke inzitten
den in botsing met een personentrein. Van
de inzittenden van den auto werden twee
vrouwen en twee kinderen gedood, twee
vrouwen werden zwaar en een dame licht
gewond. Volgens de üieening van oogge
tuigen is er hier sprake van onvoorzich
tigheid van de bestuurster van den auto.
ONVEILIG WEST-DUITSCHLAND.
Onrust en bandietisme.
In het Westfaalsche- en Rijnlandsche
gebied neemt de onrust onder de bevol
king groote afmetingen aan. De werkloos
heid neemt hand over hand toe en waar
nog gewerkt wordt is loonsverlaging aan
de orde van den dag.
Onder de jongere Duitschers, vooral
onder de communistisch gezinden, heerscht
in het grensgebied een ontstellende geest
van opstandigheid en brutaliteit.
Bepaalde volkswijken in de beneden
steden van Keulen, Dusseldorf, Dortmund
en andere handels- en industrieplaatsen
zijn absoluut onveilig terrein. Het jonge,
ongebreidelde volkje schoolt daar samen
in de achterbuurten, waar blijkbaar jonge
rooversbenden gevestigd zijn, die er in
auto's op uit trekken voor inbraak, straat-
roof enz. De laatste dagen hebben de
Keulsche autobandieten op verschillende
manieren hun slag geslagen.
Donderdag botste een Mercedes, waar
in vier jonge kerels zaten, tegen een poli-
tie-auto. De vier inzittenden namen de
vlucht doch werden door de politie onder
schot genomen waarbij er een getroffen
werd. Toen de politie den auto onder
zocht, bleek deze vol te liggen met gesto
len waar en voorzien te zijn van schietga
ten.
Vrijdagavond trachtte een Keulsche
autobandiet den auto van een dame te
stelen. Toen de eigenares om hulp riep en
een heer in de Sperlingstrasze te hulp
schoot, trok de autobandiet zijn revolver
en trof zijn tegenstander midden in het
hoofd. Deze viel dood neer. De bandiet
loste nog meerdere schoten op voorbijgan
gers en trof er nog een zeer ernstig. Hij
zelf wist met den gestolen auto te ont
komen.
Het is thans voor vreemdelingen le
vensgevaarlijk zich bij.avond en zelfs ook
overdag in de oude wijken van de stad te
begeven. En wat hiervan uit Keulen ge
meld wordt, is evenzeer van toepassing op
verscheidene andere Duitsche plaatsen
waar de muren vol hangen met ophitsen
de plakkaten van communistische drijvers.
De overheid blijft evenwel zeer actief.
Mislukte aanslag.
Zondagavond werd door het openstaande
raam van de eerste verdieping van het
gebouw van het Oostenrijksche boschbe-
heer te Goisem (Oostenrijk) een dynamiet-
patroon naar binnen geworpen. Er be
vond zich aan de patroon een brandende
lont. De patroon viel in de kamer van den
leider van het boschbeheer Renner, doch
kwam doordat de lading vochtig was, niet
tot ontploffing.
Typhus te Gent.
In de banlieue van Gent is een typhus-
epidemie uitgebroken. Verscheide perso
nen zijn reeds gestorven. Er zijn in allerijl
maatregelen getroffen, om uitbreiding der
besmetting te voorkomen.
DE WERELD WIL NOG ALTIJD
BEDROGEN ZIJN.
Gesalarieerde apachen in de
Parijsche onderwereld. Spe
ciaal ten dienste van het
vreemdelingenbezoek.
Dat te Parijs het zaken maken met
vreemdelingen, liever gezegd de „vreemde
lingenindustrie" den laa-tsten tijd achteruit
gaat, is niet al'.een een gevolg van de eco
nomische wereldcrisis. Er is de laatste ja
ren te veel uit de school geklapt, men heeft
eenige brutale Amerikaansehe journalisten
al te diep in de kaart Laten kijken en men
heeft de traditioneele lichtgeloovigheid van
het puibliek wel wat erg overschat.
Een „sightseeing" te Parijs omvatte al
les wat men redelijkerwijze volgens het
prospectus verwachten mocht. De eigenlijke
bezienswaardigheden, de kerken en musea,
waaraan Parijs zoo rijk is, speelden in dit
program slechts een betrekkelijk beschei
den rol. Men was vooral benieuwd naar het
in uitzicht gestelde „onderaardsche" Parijs
naar de apachenkelders en wat daarbij be
hoort. Daar men van den eenen kant den
vreemdelingen wel een bijzondere zenuw-
prikkeling wilde verschaffen, maar van den
anderen kant natuurlijk voor hun leven en
hun bezit moest instaan, stelde men zich
in den beginne werkelijk met de onderwe
reld in verbinding.
Men haalde de eigenaars van enkele be
ruchte kroegen er toe over voor een flinke
vergoeding hun gasten op bepaalde uren
„apachentooneel" te laten spelen. De ge
wone werkelijkheid, het. alledaagsohe leven
in deze lokalen is verschrikklijk saai. Als
dus de vreemdelingen met hun gidsen kwa
men, moest op commando een heusche
kloppartij losbarsten, messen moesten flik
kerennatuurlijk allemaal zonder dat
den dames en heeren ook maar een haar
gekrenkt werd.
Later begonnen de reisbureaux te be
grijpen, dat dit apachentooneel, dat spoe
dig op het vreemdelingenprogram onont-
veel beter door echte toonsal-
De weg naar herstel. „Ons staatsleven is gezond"
„Men houde dus het hoofd koel".
In een artikel over de crisis schrijft de
„Maasbode" o.m.:
„De weg naar het herstel wordt den
laatsten tijd door de openbare meening in
Amerika steeds duidelijker aangegeven. De
eigenlijke oorzaak van de crisis, resumeer^
de gisteren de New-Yorksche „World", is
de ondraaglijke last der bewapenings-uit-
gaven en der schuldenbetalingen. „Zonder
schrapping der herstel- en oorlogsschul
den, zonder drastische verlaging der be-
wapenings-uitgaven en zonder afbraak der
tariefmuren zal de samenleving zich in den
afgrond van een algemeen bankroet stor
ten"
Zoo worden de groote vraagstukken,
waarover men te Genève zoo vaak gespro
ken heeft, doch welke men nooit krachtig
heeft durven aanpakken, nu door den loop
der gebeurtenissen in het centrum der re-
geeringsbesprekingen geplaatst. De inter
nationale samenwerking, tot dusverre een
ideaal, wordt een vraagstuk der actueele
politiek.
Voordat hij echter de kwesties aan de
openbare behandeling voorlegt, wil presi
dent Hoover ditmaal, de moeilijkheden bij
zijn moratorium-voorstel indachtig, zich
de loyale medewerking van Frankrijk ver
zekeren: hij heeft den Franschen minister
president Laval tot een bezoek aan de
Vereenigde Staten uitgenoodigd.
Wat tusschen Hoover en Laval te Wash
ington besproken zal worden, is geen ge
heim: de boven aangeduide middelen om
tot herstel van het evenwicht te komen,
de redding der wereld dus uit de greep
der crisis."
En aan een artikel in de „N. R. Crt"
ontleenen we:
„Ook te Amsterdam is men, na rijp be
raad, tot sluiting overgegaan. Aandrang
daartoe was reeds eenige dagen gele
den uitgeoefend, vóór en dus onafhanke
lijk van de acute crisis van het pond ster
ling. Er was alle reden om zich toen te
gen sluiting van onze beurs te verzetten.
Maar toen gisteren zoovele buitenland-
sche beurzen hun deuren sloten, ontstond
er voor Amsterdam een gevaar, dat oprui
mingen voor buitenlandsche rekening, die
te Londen of elders niet berekstelligd kon
den worden, op onze beurs ontreddering
zouden vergrooten. Onder die omstandig
heden is het begrijpelijk, dat men van twee
kwaden het minst erge heeft gekozen. In
middels is de sluiting te Amsterdam
slechts van korten duur geweest. Vandaag
reeds konden, dank zij de vèr strekkende
bereidverklaring van de Nederlandsche
Bank, die zich trouwens van meet af te
gen de sluiting had verzet, de handel en
de koersvorming, zij het ook onder eenige
beperking, worden hervat. Dit is onge
twijfeld als een bewijs van innerlijke
kracht te beschouwen, dat vertrouwen voor
de toekomst geeft. De ééne dag van beurs-
sluiting is voor velen hopelijk reeds een
goede gelegenheid geweest om tot bezin
ning te komen en hen er van te weerhouden
uit overwegingen, die met de innerlijke
waarde van hun bezit geenerlei verband
houden, zich van hun fondsen te ontdoen.
Wij willen hier geen oordeel uitspreken
over de waarde, die de beurs de laatste
dagen der vorige week aan tal van effec
ten heeft toegedacht. Doch zeker is het,
dat heel wat fondsen verhandeld zijn ver
beneden den koers, die zelfs bij matige
schatting van de dadelijk realiseerbare
activa der betrokken onderneming aan de
ze aandeelen moet worden toegekend.
Angst is een slechte raadgever, en wie niet
door de omstandigheden van een onvoor
zichtig en met geleend geld opgezette spe
culatie genoodzaakt werd, zijn positie te
liquideeren, moge zich hoeden voor onbe
raden stappen. De wereld maakt onge
twijfeld moeilijke tijden door. De goederen-
prijzen zijn op een uiterst laag peil aange
land, het wintsvermogen van tal van on
dernemingen is daardoor gekortwiekt of
geheel verdwenen, de handel stagneert, de
scheepvaart kwijnt. Doch er heerscht geen
gebrek aan dingen, die voor het leven nood
zakelijk zijn. Integendeel is er genoeg, te
vee] zelfs. De huidige crisis is in hoofd
zaak een distributiecrisis. In tegenstelling
met wat in andere crisistijden het geval
was, wekt de toestand onzer groote ban
ken, die uit vroegere moeilijkheden, vooral
in hun effectenbedrijf, leering hebben ge
trokken, geenerlei bezorgdheid. Ons
staatsleven is gezond, en in onze circula
tiebank met haar enormen goudvoorraad
hebben wij een kern van weerstand, die
ons voor erge dingen kan behoeden. Men
hoede dus het hoofd koel."
spelers kon worden gespeeld. Er loopen
in Parijs 1500 werld-ooze a-oteurs rond, die
elke verdienste dankbaar aannemen De
agenfcsohappen stelden zich met hen, voor
zoover ze geschikt waren, in venb<nding en
het moet gezegd worden, dat de imitatie
eerste klas was. In alle buurten, vooral in
het Quartier Lat-in en op het oude Mont-
martre schoten de m:sdadigerslokalen als
paddestoelen uit den grond op. Elk had
zijn eigen aardigheid, zijn specialiteit, elk
wilde beter, interessanter, origineeler zijn
dan het andere. Spoedig stichtten onderne
mende zakenlui o-p eigen gelegenheid a<pa-
chenkroegen, welke pijnlijk nauwkeurig de
echt- lokalen nabootsten en welke den reis
gezelschappen tegen een passende vergoe
ding per avond ten dienste stonden.
Een dezer namaak-apaohen, Claude Segal
genaamd, heeft te Parijs een boek uitgege
ven, getiteld „Apaches a prix fixe", waar:
in hij zijn leven als gesalarieerd pseudo-
apache beschrijft. Hij was student aan de
Parijsche handelshoogeschool, en de wis
sel welke hij van thuis kreeg, was nauwe
lijks genoeg voor een week Daar hij een
vrijpostig uiterlijk had, trad hij in dienst
van een reisbureau. Er werd een formeel
contract, opgesteld, waarin Segal als figu
rant" vermeld stond. Zijn we-rk begon el-
ken avond om 10 uur en duurde tot 4 uur
's morgens. Voor de noodzakelijk bij het be
roep behoorende kleeding moest hij zelf
zorgen. Zijn loon bedroeg 30 francs per
avond. Voor bijzondere prestaties waren
verliooigjmgen vastgesteld. Aan vreemde
lingen werd hij voorgesteld als „Jonny van
Montparnasseen bij navraag moest hij
verzekeren al een keer uit Cayenne te zijn
gevlucht. Hij had drie menschenlevens op
zijn geweten en in zijn tasch droeg hij zoo
demonstratief mogelijk een krom mes
waaraan geronnen bloed kleefde. Als hij
's avonds zijn „werkplaats" betrad, moest
hij eerst voorzichtig rondkijken, ajsof hij
achtervolgd werd. Nu en dan dook er een
valsche commisaris van politie op. Dan ver
dween hij door een geheimzinnig valluik
een poosje naar den achtergrond.
Dit valluik kregen de vreemdelingen
slechts tegen extra be baling te zien. De
commisaris van politie was een kameraad
en bewoonde samen met Segal een kamer
tje in het Quartier latin.
Als „eohte" apache moest hij ook ©en
rooversbruid hebben. Deze rol werd voor
20 francs per avond vervuld door de kleine
Louise Dumaie, die oevrdag midinette in
een modezaak was. Ze had rood haar en
een ietwat heersche stem en zij stond er
voor bekend, dat ze twintig minuten kon
vloeken, zonder een oogenbuk op te hou
den. Wanneer Jonny uit zijn humeur was,
daartoe was hij tweemaal in de week
verplicht moest hij Louise, die daar
voor een toelage van 5 francs ontving, bij
de haren paken en met een ruk op den
grond smijten. Dan begonnen de aanwezi
gen Anierikaansche dametjes van schrik te
gillen en schreven ellenlange brieven naar
huis over de afsohuweiijkheden der Parij
sche onderwereld.
Claude Segal eischte op een goeden dag
salarisverhooging en aandeel in de winst.
Daar hem door zijn patroon te verstaan
werd gegeven, dat anderen met graagte
zijn baantje wilden overnemen, 'ging hij
heen en schreef zijn boek.
Mijnheer de Redacteur.
In uw blad van gisterenavond komt on
der de rubriek „Binnenland" een stukje
voor onder het opschrift „De Bijzondere en
de Openbare school". Ik las een dergelijk
bericht ook in de „Maasbode" en m'n recht
vaardigheidsgevoel dwingt me om tegen
zulke berichtgeving te protesteeren.
Natuurlijk is het bericht volkomen juist,
maar ieder ter zake kundige weet, dat de
betrekkelijke duurte van het openbaar on
derwijs een gevolg is van het leegpompen
der openbare scholen door het oprichten
van bijzondere.
Ik wil in 't geheel geen lans breken voor
't openbaar onderwijs, maar 't gaat toch
niet aan en 't is zeker verre van christe
lijk, het openbaar onderwijs te gaan verwij
ten, dat het duurder is, wanneer deze toe
stand door anderen is veroorzaakt.
Het geheele onderwijs is vooral in kleine
plaatsen door splitsing duurder geworden.
Waarom moeten wij dat altijd ontkennen?
Ons katholiek geloof leert ons zelfs liefde
voor onze vijanden, dus zeker rechtvaar
digheid.
Hoogachtend,
Uw dr.
J. B. WILMINK,
leeraar Gem. H.B.S. te Leiden.
Wij willen gaarne beginnen met te con-
stateeren, dat wij het met den laatsten zin
van den geachten inzender volkomen eens
zijn; terwijl wij hieraan willen toevoegeu,
ons niet bewust te zijn, in eenig opzicht te
hebben gezondigd tegen de liefde of tegen
de rechtvaardigheid wat betreft onze hou
ding ten opzichte van het openbaar onder
wijs 1
(Terloops zij hier even in herinnering ge
bracht het feit, dat het voortbestaan van
het openbaar bewaarschool-onderwijs in
Leiden onlangs is verzekerd geworden,
dank zij het initiatief van den katholieken
wethouder mr. Tepe, die in deze den steun
had van de geheele Katholieke Raads
fractie).
Wat het gewraakte stukje betreft in onze
courant: het bevatte de letterlijk overge
nomen tekst uit een artikel van dr. Ver
hoeven in het door vriend en vijand
hooggeprezen jaarboek van het Katholiek
Bureau voor Opvoeding en Onderwijs. Niets
meer.
Indien er dus gezondigd is, is er gezon
digd allereerst door dr. Verhoeven en
door ons als verspreiders van deze bericht
geving, welke in strijd, zou zijn met da
rechtvaardigheid.
Doch o.i. is hier geen sprake van eenige
onrechtvaardige berichtgeving.
Dat door de gemeenten in ons land over
1927 3 millioen gulden meer is uitgegeven
voor het openbaar lager onderwijs (262.000
leerlingen) dan voor het bijzonder (306.000
leerlingen) is een feit, dat natuurlijk ook de
geachte inzender niet in twijfel trekt. Hoe
dat komt? 0.i. eenvoudig doordat het open
baar onderwijs in veel plaatsen bijzonder
goed verzorgd wordt wat betreft aanial
schoolgebouwen enz.
Het openbaar onderwijs, dat in dat jaar
met 14.283 leerlingen achteruitging,
kreeg toch in dat jaar 274 scholen meer!
In dat zelfde jaar ging het bijzonder on
derwijs vooruit met 3S.048 leerlingen, cn
kreeg (in verhouding: slechts) 289 scho
len meer.
Als de geachte inzender deze cijfers
'ns wil bezien, dan zal hij misschien het
niet meer zoo ergerlijk vinden, als dr.
Verhoeven daarop de aandacht vestigt.
Niet om het openbaar onderwijs a a n t e
vallen (wij willen mèt den geachten in
zender liever den schoolstrijd niet) maar
om de voorstanders van het bijzonder on
derwijs, te verdedigen tegen de altijd
maar weer opnieuw gemaakte bewering en
beschuldiging, dat zij, en zij alleen, het on
derwijs duur zouden maken. Red. L. Crt.
Leiden, 23 Sept. 1931
Geachte Redactie,
Wanneer er in den lande iets bijzon
ders plaats heeft en vooral als dab van
regeeringswege afkomt is de pers er bij
als de kippen, om haar afkeuring (haar
•goedkeuring geeft zij zelden; de pers weet
het altijd beter) uit te drukken.
Welnu, hoe vindt u nu de daad van be
zuiniging onzer Koningin in Amsterdam.
Waar moet het heen, als iedereen dat
slechte voorbeeld zou volgen, iedereen
die bijv. jarig is zijn half pond koekjes,
taartjes enz. aflast. Het ware dan maar
beter, dat de wereld verzonk. Welnu, de
conclusie van dit schrijven is: breng de
Nederlandsche pers in actie tegen dat
besluit der koningin, want het is een
slecht voorbeeld, en er zullen er
altijd wel zijn die het navolgen.
Ik heb ©ok aan de Koningin mijn af
keuring over haar besluit doen toekomen.
Dat is een voorbeeld, dat kan er niet
mee door.
Hoogachtend,
W. J. DE GOOIJER
Met de geachte inzender zijn wij het
niet eens. Hij leze nog Jns over onze drie
star van gisteren.
Geld vasthouden kon verkeerd zijn;
velen kunnen in dezen tijd beter, de
dubbeltjes laten rollen, dan dat zij
ze opsparen.
Maar nil dringt nog sterker dan
anders de plicht, om de dubbeltjes zóó
te laten rollen, het geld zóo te gebrui
ken, dat het het grootst mogelijk nut
tig effect heeft. En nu zijn er zóó veel
nood en ter leniging, dat men wel aan
wat anders moet denken dan aan het
organiseeren van groote feesten met
een uitstalling van veel rijkdom en
weelde! Wij bedoelen natuurlijk
niet alle festiviteiten en ontspan
ningen in dezen tijd te veroordeelen!
Ook mag niet worden voorbijgezien
dat in een tijd, waarin er zooveel ge
brek en armoede is als in den onze,
een openbaar rijk-doen en smijten-
met-geld afgunst opjaagt en verbitte
ring kweekt.
Dit voor oogen houdend meenen wij het
voorbeeld van de Koningin te moeten prij
zen en aanbevelen als een goed voorbeeld.
Roelofaren,dsveen, 22 Sept. 1931.
De slechte dorpsweg te Roelofarendsveen.
Weled. heer Redacteur.
Beleefd verzoek ik UEd. een plaatsje in
UEd.s ten onzent algemeen gelezen blad.
Hoewel niet gewoon zijnde in een courant
te schrijven, gevoel ik mij gedwongen, de
pen op te nemen voor een zaak, die zeker
de belangstelling heeft, niet alleen van onze
plaatsgenooten, maar zeker ook van geheel
de omgeving.
Het betreft het droeve ongeval, overko
men aan een zoon van een van onze geaente
ingezetenen. Ieder gevoelt het, hoe diep
treurig het moet zijn, zijn zoon op zulke
wijze en onder zulke omstandigheden te
moeten verliezen.
Ik zou niet gaarne durven beweren, dat
hier geen schuld van nalatigheid is te con-
sbateeren. Maar nu na het droevig gebe.i-
rein,' wat het leven kostte van een veelbe
lovend jongeling, zou men redelijkerwijze
mogen verwachten, dat de gevaarlijke kui
len in den weg, waar het ongeluk gebeurd
is, zoo spoedig mogelijk zouden hersteld
worden.
Maar neen, er zijn al weer enkele dagen
overheen gegaan en de kuilen blijven maar
onveranderd liggen, tot groot gevaar van
zeer velen, die daar passeeren moeten.
Het gemeentebestuur durft wel een groo
te verantwoording op zich te nemen. De
verontwaardiging over zulk een houding is
algemeen.
Ten slotte kan ik hier nog aan toevoe
gen, dat het nieuw gekozen Raadslid, de
heer J. P. Hoogenboom, in de laatstgehou
den Raadsvergadering al heeft gewezen op
den slechten toestand van dat gedeelte van
den dorpsweg.
Met alle hoogachting,
Ook een inwoner van
Roelofarend veen.
Naar wij vernemen, is men juist gisteren
van gemeentewege begonnen met de ver
betering van den weg. Red. L. Crt.
GEWIJZIGDE WET RIJKS
POSTSPAARBANK.
De wet van 21 Mei 1931 zal
1 Januari 1932 in werking tre
den.
Verschenen is het Staatsblad No. 392,
houdende afkondiging van het Koninklijk
Besluit va 3 September, waarbij is be
paald dat de wet van 21 Mei 1931, houden
de wijziging van de wet tot instelling
cener RijkssportspaarK nk, op den len
Januari 1932 zal in werking treden.
Bij de hierboven bedoelde wijziging
wordt, zooals destijds reeds vermeld, het
maximum op f 2500 en het rentepercentage
van 2.64 op 3.
Wetenschappelijke Berichten
PROF. PICCARD.
Volgend jaar opnieuw naar de stratosfeer.
De Brusselsche correspondent van de
„Msbd." meldt:
Prof. Piccard zal volgend jaar in de
lente of in het begin van den zomer een
nieuwe reis naar de stratosfeer maken.
Hij zal echter ditmaal niet zelf loods bij
de hooglevaart zijn, omdat hij, als blijk
van dankbaarheid voor den in België on
dervonden materieel en steun bij zijn eer
sten tocht een Belgische loods de gelegen
heid wil geven, het hoogte-record voor Bel
gië te behalen.
Piccard heeft thans verklaard, dat hij
niet slechts een hoogte van 15.781 M. heeft
bereikt, doch een van 16.200 tot 16.500 M.
Dat dit niet door de barograaf geregis-
streerd werd, vindt zijn reden in het feit,
dat dit instrument, toen do ballon 15.781
M. hoog was, defect raakte.
UIT DE RIJNSTREEK
ALPHEN AAN DEN RIJN.
STEUNREGELING VOOR WERKLOOZEN.
Een adres van de gezamelijke bonden.
Hedenmorgen is aan B. en W. verzonden een
ontwerp steuregeling. Het ontwerp is ondertee
kend door voorzitter en secr. van den R.K.
Volksbond, den Alphensche Besturenbond en
den Chr. Besturenbond. Adressanten verzoeken
B. en W., gezien de nog steeds toenemende
werkloosheid, aan den Raad der Gemeente te
willen voorstellen, 'n zoodanige steunregeling
te willen goedkeuren, dat daardoor de gelegen
heid tot voorziening in het aller noodzakelijkste
wordt geboden. Bij het adres is een bijlage ge
voegd betreffende een ontwerp, waaruit we de
belangrijkste artikelen vermelden:
Art. 2. De steun, welke hierna zal worden
genoemd, .wordt niet eerder verleend, dan na
dat 'n verzekerde zijn eerste reglementaire
trekkingsperiode heeft beëindigd, terwijl een
niet-verzekerden zal moeten kunnen aantoo-
nen, dat hij gedurende drie weken werkloos
is geweest.
Art. 4. Bij de beoordeeling van de vraag, of in
in welke mate ondersteuning noodig is wordt
met inachtneming der na te noemen normen,
die als maxima gelden, 'nauwlettend met den
toestand van elk gezin in het bijzonder rekening
gehouden. Voor ondersteuning komen slechts
in aanmerking degenen, die zich 't noodzake
lijke levensonderhoud niet kunnen verschaffen
terwijl slechts in zoodanige mate steun wordt
verleend, als met het oog op de behoeften en de
omstandigheden van den ondersteunde nood
zakelijk moet worden gacht. Niemand kan aan
deze regeling eënig recht op ondersteuning
ontleenen.
Art, 8. De steun bedraagt ten hoogste:
a. voor gehuwden en ongehuwde kostwinners
10.per week, benevens 1.per gezins
lid boven de twee personen tot zes personen,
en daarboven 0.50 per persoon en per week,
1 H.L. brandstoffen per week b.v. voor kostgan
gers-6.per week. Voor verzekerden zullen
de uitkeeringen per week worden verhoogd,
voor die sub a. met ten hoogste 2.voor die
sub b. met ten hoogste 1.50.
Art. 13. De uitvoering dezer steunregeling
wordt opgedragen aan een commissie, bestaan
de uit zeven leden. Twee dezer leden worden
door den raad uit zijn midden benoemd, twee
door het Burgelilk Armbestuur uit zijn mid
den en drie uit. de Besturen-Bonden, door hen
zelf aan te wijzen.
Burgerwacht. De heer B. F. J. Knaapen is
benoemd tot commandant van de Alphensche
Burgerwacht.
Inbraak.
Hedennacht werd in de Rozenstraat al
hier ingebroken bij den winkelier W. S.
De dieven hebben zich door het forceereu
van een tuindeur toegang weten te ver
schaffen, waarna zij uit de toonbanklade
een bedrag van pl.m. f 25.hebben ont
vreemd-. Voor zoover kon worden nage
gaan werd er anders niets vermist.
De daders zijn onbekend. De politie
heeft de zaak in onderzoek.
BODEGRAVEN.
Bezoek van Minister Reymer.
De Minister van Waterstaat, Mr. P. J. Rey
mer, heeft gisteren, vergezeld van den
hoofdingenieur-directeur van den Rijkswater
staat P. J. P. v, d. Steur en den hoofdingenieur
L. J. Bergansius, Bodegraven bezocht
in verband met de voorbereidingen van den weg
van Rotterdam naar Utrecht.
NIEUWKOOP.
Personalia. Tot lijdelijk onderwijzer aan
de Christelijke School is benoemd de heer Joh.
Rigtering.
Waarnemend Burgemeester. De heer A.
J den Hartog is wederom toe waarnemend Bur
gemeester benoemd.
Ziendeweg. Op Maandag a.s. zijn enkele
Gemeente- en Polderbesturen door Gedepu
teerde Staten uitgenoodigd om ter provinciale
Griffie den toestand van den Ziendeweg te be
spreken.
