DONDERDAG 3 SEPTEMBER 1931
DE LEIDSCHE COURANT
TWEEDE BLAD PAG. 8
GEMEENTERAAD VAN VOORSCHOTEN
EEN KRANIG WERKER.
OEGSTGEEST.
De Hanze. Onder voorzitterschap van
den heer W. F. de Plooy hield de Hanze
haar maand el ij ksche vergadering. Verschil
lende ingekomen stukken van het Hoofd
bestuur werden besporken en afgehandeld.
Verder werd nog een schrijven van de B.
v. A. voor kennisgeving aangenomen.
Breedvoerig besprak men vervolgens het
houden eener winkelweek omstreeks St.
Nicolaas. In beginsel ging men hiermede
accoord.
Besloten werd samenwerking te zoeken
met de winkeliersvereeniging.
De heer J. van der Post werd benoemd
tot afgevaardigde naar de vergadering van
de Middenstands-Onderlinge.
Nadat deze vergadering op de gebruike
lijke wijze was gesloten, bleef men nog
eenigen tijd gezellig bijeen.
De Lourdesgrot. Naar wij vernemen
zal de prachtige Lourdesgrot, die haar al-
geheele voltooiing nadert, a.s. Dinsdag
avond plechtig worden ingewijd.
De verschillende gezangen zullen worden
begeleid door de Harmonie. We komen
hierop nog wel nader terug.
RIJNSBURG.
Wethoudersverkiezing.
In de gehouden raadszitting had de ver
kiezing voor wethouders de volgende uit
slag: op den heer S. Schone veld, aftr., wer
den uitgebracht 10 stemmen, 1 op den heer
Kralt. In de vacature J. v. Klaveren, die
niet als raadslid terugkeert, werden bij
eerste stemming uitgebracht op C. D. v. d.
Vijver 5 st., op Nic. v. Delft 4 st., D. Knijf
1 St., 1 blanco. Bij 2de stemming op C. D.
van de Vijver 6 st., Nic. v. Delft 4 st., D.
Knijff 1 st. Gekozen de heer C. D. v. d.
Vijver. De heeren Schoneveld en v. d. Vij
ver namen beiden hun benoeming aan.
VALKENBURG.
Personalia. Aan veldwachter Mulder
werd gisteren bij diens afscheid (de heer
Mulder gaat den dienst verlaten) door den
burgemeester een hartelijk woord van af
scheid gesproken. Namens het gemeente
bestuur werd hem een enveloppe met in
houd aangeboden.
WARMOND.
Oranjefeesten.
Begunstigd door een heerlijk zomerzon
netje vingen gisteren alhier de Oranje
feesten aan. De traditie getrouw trokken
des morgens om negen uur de beide mu
ziekkorpsen met volle muziek naar de di
verse scholen, waar de kinderen me* de
onderwijzers werden afgehaald om een
rondgang te maken door hef dorp een van
de aardigste momenten, van het geheele
feest. Toen de kleintjes de muziek hoor
den gingen de hartjes aan het popelen en
zij waren eerst recht tevreden toen zij par
mantig achter de muziek aanstapten.
Keurig uitgedost met vlaggetjes en wim
pels. verschillende gestoken in nationale
kleederdracht werd door de Dorpstsraat
Heerenweg gemarcheerd naar het gemeen
tehuis.
Waar dien morgen juist een raadszit
ting plaats vond hadden Burgemeester en
Wethouders en alle leden van den Baad
plaats genomen op het bordes van het
gemeentehuis. Nadat, de kinderen zich
voor het Raadhuis hadden opgesteld sprak
de burgemeester de kleintjes toe, waarbij
spreker zeide, dat het hem verheugde, dat
zij de verjaardag van Hare Majesteit zoo
eensgezind en vroolijk vierden. Met een
passage uit het Wien Neerlandsch Bloed
spoorde spreker de kinderen aan trouw
te blijven aan Koningin en vaderland,
waarna hij een driewerf hoera uitbracht
op Hare Majesteit.
Uit honderden keeltjes klonk een vurig
hoera.
Hierna zette de beide muziekkorpsen
het Wien Neerlandsch Bloed en het Wil
helmus in. welke lederen door de kinde
ren uit volle borst werden medegezongen.
Na nog een hoera te hebben uitgebracht
op den Burgemeester en de leden van de
Oranjecommissie werd weer met volle mu
ziek verder gemarcheerd. Thans begaven
Burgemeester en Wethouders, leden van
den Raad en de Oranje-Commissie zich
naar de resp. scholen waar de kinderen
werden getracteerd. Menig danlcversje
kreeg zoowel de burgemeester als de Oran
jecommissie te hooren en zij zullen zeer
zeker wel gezien hebben dat de kleintjes
hun sympathiek streven zeer waardeeren.
In den namiddag hadden de kinderspelen
plaats en hiervoor bestond van de zijde
der jeugd als altijd zeer groote belangstel
ling. Nu en dan zag je wel eens een peu-
tertje met een bedrukt gezichtje afzakke*
maar niet iedereen kan nu eenmaal een
prijs hebben. De uitslag der spelen was ab
volgt:
Wagentje-rijden: 1. Jozef van Moorsel,
2. Jan Versluijs. 3. G. Ouwehand. 4. Maar
ten Kraan. 5. Evert van Winsen. 6. Henk
van Beek.
Korfballen: 1. Maartje v. d. Voorn. 2.
Annie van Dam. 3. Ali Hekker. 4. Anna v.
d. Wereld. 5. Annie v. d. Drift. 6. Sientje
Ciere.
Autoped-rijden: 1. Lucie v. Doorn. 2. Ma
rie Moerkerk. 3. Nel Breedijk. 4. Truus
Duijnhoven. 5. Joke Meskers. 6. Klare Ha
verkort.
Houtjes-rapen: 1. Rieka Jakobs. 2. Wim
Ringelenstein. 3. G. HuJsth. 4. W. v. d.
Geest. 5. J. Elstgeest. 6. A. Hulst.
Zakloopen: 1. Gerard Beugelsdijk. 2.
Henrie van Moorsel. 3. Adraan van Moor
sel. 4. Koos Heemskerk. 5. Leo van Hulst.
6. Jan Kool.
Slofloopen: 1. Corrie v. d. Wereld. 2. Cor-
rie Weijers. 3. Corrie Oudshoorn. 4. Jaan-
tje Snijders. 5. Elisabeth Moerkerk. 6.
Rietje de Vos.
Voorzitter: E. Vernède, burgemeester.
Aanwezig alle leden.
Na opening van de vergadering wordt
overgegaan tot beëediging der nieuw-be-
noemde raadsleden. Alle leden van den
Raad leggen de bij de wet vereischte
eeden af in handen van den voorzitter. De
heer J. Braggaar legt de beloften af. De
voorz. feliciteert de leden van den Raad
met hunne herbenoeming, en daar allen
zijn herkozen tot leden van den Raad, be
wijst het dat de kiezers zijn ingenomen
met dit mandaat. Spr. uit den wensch, dat
het persoonlijk samenwerken mag blijven
bestendigd in de toekomst.
Daarna komt aan de orde de verkie
zing der wethouders. Voor de vacature-C.
Eggink Sr. worden uitgebracht 11 stem
men, waarvan 9 op de nheer Eggink Sr.
en 2 stemmen blanco zijn uitgebracht. Ge
kozen dus de heer C. Eggink Sr. (A.-R.).
De voorzitter vraagt den gekozene of hij
zijne benoeming aanvaardt. Wethouders C.
Eggink antwoordt bevestigend. Wel is er
een tijd van komen en gaan, zegt spr., doch
den lust om deze betrekking te blijven ver
vullen, bezit spr. nog wel.
Voor de vacature-J. A. Mens worden uit
gebracht 11 stemmen, waarvan 9 op den
heer Mens en twee blanco stemmen. Geko
zen dus de heer J. A. Mens (R.-K.).
De voorzitter vraagt den gekozene of de
benoeming door hem wordt aangenomen.
Wethouder Mens verklaart de benoeming
aan te nemen en dankt den Raad voor
het vertrouwen in hem gesteld en hoopt
zich dat vertrouwen meer en meer waar
dig te toonen.
De voorzitter wenscht beide wethouders
geluk met hun herbenoeming, doch ook de
gemeente wenscht spr. geluk, daar beide
heeren uitstekend zijn vertrouwd met de
belangen der gemeente en bewezen heb
ben het noodige beleid en de voorzichtig
heid te bezitten, maar ook hebben een
vooruitzienden blik. De vergaderingen van
B. en W. zijn voor spr. aangenaam, ook
al heeft men wel verschil van meening,
want het zijn zelfstandige menschen, maar
Na afloop werd in optocht naar het
oude Raadhuis getrokken, waar de prijzen
door den voorzitter der Oranje-commissie,
den heer H. L. van Delft, aan de kinderen
werden uitgereikt. Iedere prijswinnaar
en prijswinnaarsters had van den voorzit
ter een felicitatie in ontvangst te nemen
waarbij het gebruikelijke woordje toepas
selijk op het geschenk werd gesproken. En
hiermede is de eerste dag der feesten we
derom teneinde en mag deze dag alles-
zings geslaagd genoemd worden, want van
de feestelijkheden is de eerste dag, het
feest der kleintjes toch zeer zeker de
mooiste dag. Heden komen de spelen voor
de meer uit de kluiten geschotenen en het
zal ook dan zeer zeker niet aan spanning
ontbreken, doch hierop komen wij nog na
der terug.
WASSENAAR.
Oranjefeesten.
Woensdagmorgen zijn de feesten der Ko
ningin Wilhelminavereeniging aangevan
gen met koraalmuziek gegeven op het
Dorpsplein ten gehoore gebracht door de
muziekve-reeniging „Excelsior" onder lei
ding van directeur L. C. Veerman. Nadat
het programma een 12-tal stukken bevat
tende ten gehoore was gebracht waartoe
een groot aantal belangstellenden aanwe
zig waren, werden de schoolkinderen onge
veer 2000 in getal onder vroolijke marsehen
door Excelsior na een rondgang door het
dorp naar het feestterrein gebracht alwaar
zij werden onthaald op poffertjes en ge
bruik van de draaimolen. Alleen de laagste
klasse der scholen werden naar het Cen
traal Theater geleid alwaar Henry Nollens
voor deze kleuters een feestvoorstelling gaf
als goochelaar en tevens was daar aanwe
zig eene popenhast, terwijl zij ook op diver
se versnaperingen werden onthaald.
Des middags hadden op het feestterrein
de volks- en kinderspelen plaats, zooals
grabbelton voor meisjes van 7 tot 9 jaar;
balletje dragen voor meisjes van 10 tot 12
jaar. Stoelendans voor meisjes van 13 en
14 jaar le prijs Marie Compeer, 2e prijs
Oato Borsiboom. 3e prijs Coba v. d. Hulst,
4e prijs Willy Hilgeman; verder ringste
ken met versierde rijwielen voor meisjes/
dames van 15 tot 25 jaar. Voor de versie
ring verwierven 1 mej. C. v. d. Ham le
prijs; 2e Ger. van Egmond; 3e Corrie van
Biezen; 4e Hermie n van Egmond; 5e M.
van Ginkel; 6e A. Mooyman en 7e Maantje
van Stijn terwijl zij voor het ringsteken be
haalden le prijs Cor v. d. Ham; 2e Miep
van Leeuwen; 3e Lena- Ammerlaan; 4e Cor
rie van Biezen; 5e Lien Kokshoorn; 6e Nel
lie Knijnenberg.
Voor het kuipste-ken voor jongens van 7
tot 9 jaar behaalden Arie van Lochem le,
Cor Heemskerk 2e. Adriaan van Leeuwen
3e prijs. Voor de vliegerwedstrijd, die dank
zij den flinken wind bijzonder slaagde, wis
ten Jan van Spronsen een lste, Jan Rem
merswaal 2e, Jacob Kool een derden prijs
te veroveren. Het eerst, aan den trein voor
jongens van 14 tot en met 16 jaar. Hierin be
haalden Willem Slats le prijs, Bertus Slats
2e prijs, W. van Rhijn 3e prijs. Terwijl met
het ringsteken per fiets met hindernissen
voor mannelijke personen van 16 tot en met
20 jaar Piet Overdevest le prijs, H. v. d.
Ham 2e en Joh. v. d. Ham 3de prijs wisten
te behalen.
Tijdens deze spelen werden onder leiding
van den heer J. v. d. Weijden door de gym-
nastiekvereeniging Blauw Zwart vrije- en
ordeoefeningen en plastische standen uit
gevoerd, welke demonstraties veel belang
stelling trokken en voor het keurige *werk
werd menigmaal geapp 1 audiseer<S
Dat de volks- en kinderspelen veel be
kijks hadden behoeft wel geen betoog. Even
dacht men, dat het weer als spelbreker zou
optreden, doch gelukkig bleef het bij enkele
droppels.
ook dan worden de zaken aangenaam en
zakelijk behandeld. De herbenoeming der
beide heeren doet spr. zeer veel genoegn
en het getuigt van den Raad een goed
inzicht te hebben. Na deze woorden van
den voorzitter geeft de Raad blijk van in
stemming door applaus.
De notulen worden uitgesteld tot de vol
gende vergadering.
De voorzitter verzoekt de leden van den
Raad op te staan voor het aanhooren van
een mededeeling van ernstigen aard.
Herdenking oud-wethouder
J. M. van Kempen.
Ingekomen is, zegt de voorz., een mede
deeling van de familie van Kempen van
het overlijden van den heer J. M. van
Kempen te Wassenaar, oud-wethouder der
gemeente.
Spreker heeft met wethouder Eggink
Sr. de gemeente vertegenwoordigd bij de
ter aardebestelling van den overiedene te
Den Haag en aan het graf de verdiensten
gehuldigd van dezen nobelen man. Zijne
nagedachtenis zal bij ons in dankbare her
innering blijven. Spr. stelt voor deze mede
deeling der familie met een brief van rouw
beklag te beantwoorden. Aldus aangeno
men.
Ingekomen zijn een drietal missiven
van Ged. Staten, goedkeurende eenige ge
nomen raadsbesluiten. Deze stukken wor
den voor kennisgeving aangenomen.
Thans wordt den Raad de gemeentebe-
grooting dienst 1932 aangeboden en zal
bij de leden van den raad cirouleeren. Ver
volgens komt in behandeling het voorstel
tot wijziging van het uitbreidingsplan voor
eenige terreinen aan den Leidscheweg.
Deze plannen zijn reeds behandeld, maar
hebben een maand ter visie gelegen en
bezwaren zijn er niet ingebracht, zoodat
deze plannen thans definitief kunnen wor
den vastgesteld. Aldus besloten.
Nadat nog eenige besluiten comptabili
teit zijn genomen wordt de vergadering
op gebruikelijke wijze gesloten.
Des avonds acht uur gaf de muziekver-
eeniging Excelsior" op het dorpsplein een
concert, terwijl op het Molenplein door
middel van luidsprekers versterkte gramo-
foonmuziek ten gehoore werd gebracht.
Dinsdagavond werd o.a. klaar gekomen
met de verlichting van de molen aan het
Molenplein. Van menigeen kon men de op
merking vernemen, dat zij niet dachten dat
deze molen die men dagelijksch zag, bij
deze verlichting zoo mooi was. De verlich
ting trekt dan ook vele belangstellenden.
KATWIJK AAN ZEE.
Koninginnefeest.
Ook hier hadden we gisteren ons Konin
ginnefeest, dat op tamelijk grootsche wijze
was opgezet. Jammer dat het weer niet
meewerkte. Het vriendelijke zonnetje dat
andere feestvierders den vorigen dag zoo
begunstigd had misten we geheel. In den
namiddag dreigde het feest zelfs in het
water te vallen. Het klaarde gelukkig weer
op.
Te 7 uur v.m. werden de feestelijkheden
ingezet met een concert op den kerktoren,
terwijl te 7.15 uur de patiëntjes van het zee-
hospitium vergast werden op een concert
door de mondharmönicaclub „Conoordia".
Te 8.15 uur werd de stoet van ongeveer
2600 schoolkinderen geformeerd om naar
het speelterein aan den Boulevard te trek
ken waar van 9 tot 11 uur de verschillende
spelen werden uitgevoerd. De harmonie
zorgd voor de opluistering.
Van 11 tot 12 uur was er aan de Boule
vard ringrijden per fiets voor jongedames
en ringrijden met kruiwagens voor heeren
en dames. Te half twee was er groote ge-
co stumeerde opt-ocht in de verschillende
onderdeelen: historisch, allgorisch, humo
ristisch, reclame, versierde fietsen en
auto's enz.
Te 5 uur gaf de gymnastiekvereeniging
„Hercules" een sportdem onstra t-ie en had er
in de Buitenwatering een roeiwedstrijd
plaats in tobbetjes, waarvan het interes
sante was, dat degene die hierin niet be
hendig was, niet vooruit roeide, doch in
het rond draaide.
Des avonds te 8.15 uur een herhaling van
genoemde optocht, doch thans met verlich
ting. Te half elf was er vuurwerk aan de
Boulevard, een 12-tal nummers werd met
een zware luehtkanonnade met schitter-
straal en eindigend met. een groote slotde-
coratie, bestaande uit eenige woorden als
„Leve de Koningin" en daarna sletbomhar-
dement en sterrenregens. In den loop van
den avond kwamen regenbuien tweemaal de
pret storen. Hierbij was zeer groote belang
stelling, waarom het vuurwerk moest wor
den uitgesteld. -
„Hoe mooi is het toch in het dal bene
den.
„Waarom zijn we er dan niei gebleven?"
Vorige maand stond ik in den doorgang van
een 2e klaswagen rustig naar buiten te sta
ren, naar het voorbijsnellende landschap. Alle
aandacht schonk ik aan de zwermen kraaien
die rond de nieuwe hooimijten vlogen, toen
plotseling een reiziger mij op den schouder
klopte en mij toefluisterde:
Kent u mij niet meer?
Onderzoekend keek ik hem aan. Hij had
een energiek voorkomen, wit hoofdhaar en
witte snor en was net meer eenvoudig ge
kleed.
Neen, volstrekt niet! zei ik verbaasd.
Hij begon te lachen en sprak het woord:
Janmaat! met veel nadruk uit. Toover-
woord dat mij dadelijk de 7de klas van de
broederschool in het geheugen terug riep en
een frisch jongetje, blonden krullebol met
blauwe oogen die op de bank de plaats naast
mij innam. We hadden hem den bijnaam van
Janmaat gegeven omdat hij van niets anders
droomde en sprak dan van zee-officier te j
worden. Tevergeefs zocht ik in 't gelaat van
den zestigjarige iets van het mooie, blanke
kereltje van weleer.
Ik ben niet meer te herkennen zooals
u? ik ben veranderd, vroeg hij?
Wat voer je uit? Hoe kom je in burger-
kleeding?
Wat ik uitvoer in de maatschappij, ant
woordde hij, goedhartig glimlachend, alsof
een opwellende gedachte hem amuseerde, een
glimlach dien ik aldus vertolkte: ik wil je
wel zeggen, wat ik uitvoer maar je zult er
niet veel snappen!
Hij haalde eerst een vroeger gesprek tus-
schen ons op naar aanleiding van de levens-
geschiedenis van Theophanus Venard, die wij
beiden gelezen hadden. Ik was toen van geest-
drift vervuld geweest en vast bf sloten, mis
sionaris te worden.
Hij, die wij allen altijd als een toekomstig
admiraal beschouwd hadden, was spoedig
daarop ook van meening veranderd en vatte
met zijn gelukkigen aanleg voor de wiskunde
het plan om de „Polytechnische" te doorloo-
pen. Bij 't vergelijkend toelatings-examen
slaagde hij als een der eersten en als hij na
vijfjarige studie met een brevet „cum laude"
de school verliet, wachtte hem een schitteren
de toekomst. Uit een rijke familie gesproten
en door zijn vele relaties kon hij aanspraak
maken op een vooraanstaande positie.
Doch aan zijn vader, die hem een winstge
vende betrekking als verantwoordelijk inge
nieur voorstelde, antwoordde hij:
Ik heb Christus gevraagd evenals Hij,
werkman te mogen worden.
Werkman! Met je diploma, met je be
gaafdheden. Werkman....?
Die méér kan, kan ook minder!
Dan was het de moeite van 't studee-
ren niet waard...
Toch papa, u zult zien, dat 't de moeite
waard is geweest....
Weldra nam hij een baantje aan in een
heel groote fabriek, als eenvoudig bankwer
ker. Binnen twee maanden waren zijn wel
verzorgde vingers opgezet, ruw en hard! Zijn
kameraden noemden hem aanvankelijk „de
jonge dame" omdat hij hun zoo fijn en teer
voorkwam en zij hem zoo rein bevonden in
handel en wandel. Nooit sprak hij over zijn
verleden maar iederen dag bleek zijn meer-
derheid in het vak en voor de hem toegewe-
zen werkzaamheid. Zes maanden later, op de
hoogte van alle bijzonderheden van de fabri
catie, werd hij tot opziener benoemd. De
nieuwe „baas" had zich ook hun speciaal
taaltje eigen gemaakt, dat in de werkplaats
den arbeider even dierbaar is als het dialect
aan den plattelander!
Daar hij een ruim salaris genoot kon hij
zich veroorloven aan een eigen haard te den
ken. Ontrent zijn aanstaande levensgezellin
had hij bepaalde denkbeelden; zij zou hem,
op de eerste plaats, moeten begrijpen en in
zijn apostolaat willen deelen. Hij verlangde
haar tot in merg en been katholiek en licha
melijk en moreel gezond. Zijn keuze viel op
een jong meisje, dat zich zooals hij, steeds
met hart en ziel aan den dienst van den
evenmensch had gewijd en na jaren, jeugd-
leidster te zijn geweest, opzichteres was ge-
worden bij het arbeids-toezicht.
Het was een gelukkig huwelijk, waarin
door eendracht en samenwerking de hoogste
idealen levendig werden gehouden. De „groo
te wereld", zijn familie en kennissen begre
pen er niets van Hun levensdag verwezen
lijkte de wenschen en beloften van den hoop-
vollen morgen, van beider jeugd vol opoffe
ring en toewijding. Zijn vrouw en hij vorm
den als de hoeksteen van den bouw. Mijn
oude kameraad, werkman geworden, om den j
werkman te leeren kennen en hem te redden
uit de handen der slechte volksleiders, was
daarin volkomen geslaagd, Het wachtwoord
voor de arbeiders gaat uit van den genera-
len staf, die hij om zich heeft geschaard. Hoe
veel stakingen wist hij niet te voorkomen!
soms door tijdige bemiddeling bij de werk
gevers, dan weer doordat hij de verspreiders
van socialisme en communisme hun huichel
achtig mom afrukte en het werkvolk toonde
hoe hun schijnschoone leuzen ten ondergang
en verderve voeren!
Zijn godsdienstige invloed bracht teweeg,
dat, naar zijn voorbeeld, honderden werklie
den des Zondags naar de Mis gaan en ter
H Tafel naderen. Eenzelfden invloed oefent
zijn vrouw uit op de arbeidsters. Steeds is
zij haar voorspraak bij de patroons en als aan
een vrouw, echtgenoote en moeder haar voor
naamste plichten moeten worden voorgehou
den, herinnert zij ze met gezag en liefde aan
de hoogere verplichtinggen der vrouw, zonder
welke deze een lastdier ware, meer niet!...
In die omgeving werden de twee idealis-
tisch-aangelegde menschen op de handen ge
dragen door hun dankbare volgelingen. Zij
leven en streven met de arbeidende klasse,
gaan met allen hulpbereid om en liefdevol!
Het fortuin dat hij van zijn ouders heeft ge-
erfd, wordt in aller belang tot een gemeen
schappelijk doel besteed.
Tenslotte vertelde hij mij nog vertrouwelijk,
dat zij zich mochten verheugen in het bezit 1
van elf kinderen die zij in dezelfde beginselen
opvoeden voor den arbeid, voor het vader- i
land, voor Godl
Die belangwekkende mededelingen deed hij
mij in allen eenvoud daar in den couloir van
onzen wagen, waar wij voor de breede glas
ruit stonden tusschen een geblankette oude
coquette, die 'n banaan besuikerde voor twee
kleine, onverdragelijke schoothondjes en een
vetten, geelzuchtigen mijnheer die een geu
rige Havana rookte, onder het genot van de
schunnige lectuur van een verderfelijk bou
levardblaadje. Het leven biedt zulke in het
oog vallende tegenstellingen.
In antwoord op mijn gelukwensch aan mijn
ouden bekende over zijn welbesteed en nuttig
leven, zei hij:
Het is een soort roeping, ik was be
stemd tot apostel van den arbeid!
Een kranige roeping!
Ja, in dien zin dat er een zekere durf
toe noodig is.... Maar God schenkt kracht
en genade....
Het zal wel moeilijke dagen geven?
Waar vindt men die niet?En hier
dragen ze zooveel vrucht.... Ik zag hem na,
in de talrijke menigte op het perron, uiterlijk
als „ieder ander". Maar voor God....
Dierbare zonderling, dacht ik: voor elke
parochie een pastoor en voor iedere fabriek
geve ons de Voorzienigheid een apostel van
den arbeid).
„Geld." Pierre l'Ermite.
DE SPION,
door K. R. N.
In het casino vertelde de majoor op ze
keren avond eens de geschiedenis van den
spion Henri Maris. Het gesprek der jongere
officieren liep oveir herinneringen en gebeur
tenissen, die door de bijzondere koelbloe
digheid van de betrokken personen onver
getelijk gebleven waren. Men vertelde oude
geschiedenissen van het. front, ga-rnizoens-
en spionnageverhalen.
De Majoor had een sigaar aangestoken
die de ordonnance hem op een blaadje ge
bracht had zij scheen hem goed te sma
ken.. hij blies den rook behaaglijk in de
lucht, waar zich blauwachtige ringen vorm
den.
„Mijne heeren" begon de Majoor de ge
schiedenis, die ik vertellen wil, draait
slechts om een cigarette. Nooit echter zag
ik een man in zoo'n situatie en met zoo'n
koelbloedigheid rooken als de spion Henri
Marin."
De jongere officieren verzochten om na
dere bij zondenheden.
De Majoor trok nog eens aan zijn sigaar
en begon toen.
„Ik was in dien tijd nog officier en lag in
een of ander Frans oh nest. Het was Sep
tember '14. Op zekeren dag kreeg ik een
bevel om een Fransoh spion te fusiteeren.
Zoo iets kwam juist in het begin vaker
voor. In alle vroegte haal ik dus met mijn
manschappen den veroordeelde uit zijn ge
vangenis ..wij brengen hem op het plein
tegen den muur.. Ik zag hem nu pa» voor
het eerst, het was een kerel, die imponeer
de: groot, onverschillig, beheerscht Wat
hij op zijn kerfstok had, wist ik niet, maar
hij moest ons wel een koopje geleverd heb
ben, daar zag de kerel wel naar uit.
Rustig en met een zekere verachting
keek hij over de geweren van mijn man
schappen heen. Het lot dat hem wachtte,
scheen hem niet uit zijn evenwicht te kun
nen brengen. Toen ik op hem toetrad om
een doek voor zijn oogen te binden, hief hij
afwerend de handen omhoog en ik hoorde
voor den eersten keer zijn vloeiend Duitsch,
dat hem als spion onschatbare diensten be
wezen moest hebben.
„Bitte nichtAber wenn ioh noch ei-
nen Wünscth aüsseren darf Herr Leutnant?
(Asjeblief nietMaar als ik nog een wensch
uiten mag, luitenant?)
I'k keek hem vragend aan.
Wilde hij een brief verzonden hebben?
Wilde hij nog eenmaal een priester spre
ken? Daarvoor was geen tijd meer.. Ik had
mijn instructies
Maar de man zei: „Luitenant, asjeblief.,
een. sigaret. Ik hunker er al dagen naar"
Zijn oogen brandden in het bleeke ge
zicht.De vale droge mond beefde.. Ik
stond een oogenbÜk besluiteloos.. De man
imponeerde mij.. Hij was geen gewoon
spion. Maar zou ik., nu., een sigaret.
„De laatste.." zei de man naast mij met
een zeldzame uitdrukking.
Toen zette ik mij over alle bezwaren van
mijn militair zijn heen en nam mijn sigaret
tenkoker. De man zei slechts„Dank u!
dank u" en ik gaf hem zelf vuur.
Het was een zonderlinge situatie. De spi
on met het gezicht naar de dreigende ge
weren gekeerd, leunde tegen den muur en
rookte., de laatste sigaret.. Zijn leven
gloeide met haar ten einde.
Telikenis liet hij zijn blik m de hoogte
zweven., naar de wolken, die groot en wit
langs den zomerhemel trokken Hij rookte
even rustig, genotvol als wij hier in het
Gasino.
Ik keek dikwijls op mijn horloge, mij
scheen de tijd die men om een sigaret noo
dig had, eindeloos lang..
Een vlieger bromde boven ons..
In de verte kanongebulder.. Wanneer
de spion den Laatsten trek aan de sigaret
gedaan had, zou mijn commando om te
vuren, weerklinken. Rookte hij niet opzette
lijk langzaam om nog enkele seconden lan
ger van dezen hemel, deze lucht-, dit beetje
wereld te genieten?.Ik vergiste mij.
Hij was absoluut niet onrustig. Zijn ge
zicht werd al wa-s het ook bleek
eigenlijk voortdurend vrool ijker als was er
een groote wen-sch van zijn leven in ver
vulling gegaan. Hij zag mij lachend aan, in
geheime solidariteit, zou ik haast zeggen.
Hij had mijn onrust wel bemerkt. Mijne
heeren, ik behoef mij niet over hem te be
klagen, ik had die laatste gunst aan geen
onwaardige verleend., de man wist te ster
ven.
„Direct luitenantstelde hij mij gerust
Ik begrijp het.het duurt te lang.Maar
ik dank u!" Hij nam nog een langen die
pen haal, wierp de sigaret weg, stelde z-iok
kaarsrecht in de houding en keek onver
schrokken in den loop der geweren, die
thans o-p hem gericht waren
