DE ARME GILLI
HEVIG ONWEER BOVEN ONS LAND
WOENSDAG 5 AUGUSTUS 1931
DE LEIDSCHE COURANT
TWEEDE BLAD PAG. 5
UIT DEN LEIDSCHEN RAAD
De bode veegde zich hefc zweet van het
voorhoofd, de persmannen lieten zich met
zuchtende pufgeluiden op de voor hen be
stemde krakende stoeltjes vallen en het
niet over-talrijke publiek wuifde zich met
hoeden en zakdoeken koelte toe. Aldus
was de situatie reeds in raadszaal op j'l.
Maandagmiddag nog vóór de zitting een
aanvang had genomen.
't Was smoorheet. Zelfs het anders zoo
koel bezadigd en verstandig aandoende
groene laken op de tafels scheen hitte uit
te stralen.
In somber pessimisme woog de pers de
kansen op een avondzitting. En voor dit
pessimisme was alle reden, vooral toen er
nog een geheime zitting van vijf kwartier
tusschen kwam.
Gelukkig bleek het meerendeel der
raadsleden van meening, dat een vrije
avond buiten beter was dan een benauwde
avond in het overigens nuttige „Nut" en
werd een voorstel om na afhandeling van
de meest urgente agenda-punten de rest te
verdagen tot naderen datum, aangenomen.
Aanvankelijk was het tempo niet kwaad.
Zelfs werd een adres inzake bespoediging
van een bouwvergunning anders een
kluifje om tot op het been toe af te klui
ven zonder al te veel bespreking voor
kennisgeving aangenomen.
De geloofsbrieven van den nieuwen
raad, die in September zal optreden, wer
den nagezien door een drietal niet-herko-
zen leden (de heeren Parméntier, Zitman
en de Waal), die met wie weet welke ge
mengde gevoelens tot toelating adviseer
den.
Veertien punten passeerden met prij
zenswaardige spoed, doch bij het vijftiende
punt (aankoop van eenige gronden ten
Zuiden van den Haagweg) derailleerde het
raadsspoortje. Er liepen geruchten, welke
zich ook geuit hadden in den vorm van
ingezonden stukken in de plaatselijke pers
dat er iets niet in orde zou zijn met dezen
aankoop. De gemeente zou te duur willen
betalen het waren immefs „vriendjes"
en van den te hoogen koopsom zouden
de tussohenpersonen een lief duitje op
strijken. Vandaar onheilspellende vragen
van het socialistische raadslid Schüller, in
deze benauwende atmosfeer zwaar van
donkere vermoedens, die al donkerder
werden toen op voorstel van den heer
Huurman de deuren gesloten werden en
de raad zich hulde in geheimenissen.
Na vijf kwartier van duister broeien
werden de deuren heropend en bleek de
atmosfeer toch wat te zijn opgefrischt
(figuurlijk gesproken, wel te verstaan
Want het gemeentebestuur kwam bij de
beantwoording der vragen ongerept uit
den strijd en met de antwoorden werd zelfs
door den heer Schüller genoegen geno
men, terwijl de heer v. Es openlijk zijn
vertrouwen uitsprak in den wethouder van
fabricage, hetgeen zelfs tot een soort mo
tie van vertrouwen aangroeide in het ap
plaus, dat klonk na de verzekering van
den wethouder, dat hij steeds grond had
gekocht uitsluitend in het waarachtig be
lang van de gemeente. Het laatste restje
geheimzinnigheid werd tenslotte nog -weg
genomen door den heer Wilmer, die ver
klaarde, dat alles wat in de geheime zit
ting ter sprake was gebracht, evengoed in
het openbaar had kunnen zijn gezegd en
dat ieder Raadslid al het gesprokene over
FEUILLETON.
14)
De boerin legde haar hand op den arm
van de oude vrouw en zei: „Gij moet hem
niet kwaad maken, Sandel. Mijn Sepp is
een vredelievende man, en wil met nie
mand twist hebben en met een buurman
zeker niet. Wij weten wel, dat de arme
jongen slecht behandeld wordt, maar wij
kunnen ons daarin niet mengen."
Bedroefd en hopeloos ging Sandel heen.
Maanden gingen weer voorbij.
De winter was gekomen. Het was een
buitengewoon strenge winter. In het Al-
tenburgsche woud had men een wolf ge
zien. De vrouwen van Altenburg konden
niet meer alleen aar de kerk gaan steeds
moest een weerbare man met geladen ge
weer het vrouwvolk vergezellen. Alleen
Sandel bekommerde zich niet om den
wolf. Aan haar oude knoken had de wolf
toch geen lekker beetje, schertste zij, en
ging met haar lantaarn door het besneeuw
de woud.
Het was Kerstmis. Sandel begaf zich
naar de kerk ter Vespers. Aan de deur der
pastorie ontmoette zij den pastoor. Hij
herkende de oude vrouw aanstonds en
wenkte haar vriendeijk toe.
„Ik wed", zei hij, „dat juffrouw Sandel
gemeend heeft, dat de pastoor den armen
wees geheel vergeten heeft. Ja, ik heb
lang moeten wachten op een gunstige ge
legenheid, maar ik heb de zaak niet ver
geten. Ik heb alles nauwkeurig onder
dit onderwerp mag vertellen aan wien hij
ook maar wil. Aldus is alweer een laster-
pra- Je om hals gebracht.
Veel tijd eischte ook het voorstel om
5C~?.subsidie te verstrekken aan de
Leidsche Hout ten behoeve van het onder
houd daarvan. Tegen deze subsidie was
niemand gekant, doch men wilde er voor
waarden aan verbinden. B. en W. hadden
voorgesteld, de subsidie te verleenen, met
dien verstande dat de contributie-gelden
ten bate van de onderhoudsrekening zou
den worden gebracht, dus in mindering
zouder. komen van de subsidie.
Op voorstel van den heer Bosman lichtten
B. en W. deze clausule eruit, daar men
niet ten onrechte bevreesd was, dat in
dit gev de oontributies der particulieren
geleidelijk zouden verminderen en dat de
Leidsche Hout ten slotte heelemaal het
karakter van een gemeentelijke instelling
zou aannemen.
De heer Schüller wilde aan de subsidie
de voorwaarde verbinden, dat de loonen
der arbeiders niet lager zouden worden
gesteld, dan die van het laagst bezoldigde
gemeentepersoneel.
Men mag aan het bestuur van de Leid
sche Hout, die toch een particuliere stich
ting is, een dergelijke gedachte aan'beve-
Bootenhuis te Arnhem getrof
fen. Een doode.
Gisteravond om half zes brak boven
Arnhem een hevig onweer los, dat ge
paard ging met een wolkbreuk, welke een
aantal straten in de buitenwijken over
stroomde en er het verkeer onmogelijk
maakte.
Het licht was niet van de lucht, terwijl
ratelende donderslagen de huizen op hun
grondvesten deden dreunen.
Te zes uur sloeg de bliksem in een
vlaggemast op het buitenhuis van den heer
Suring, gelegen in den Rijn nabij- den
Westervoorschen dijk. Op dat oogenblik
bevonden zich in en nabij het bootenhuis
ongeveer tien personen, van wie er vijf
door den bliksem min of meer ernstig wer
den gewond. Het ergste bleken er de heer
J. Altena en mevr. PollmanWillemsen
aan toe, die beiden bewusteloos waren.
Voorts bekwamen de negentienjarige mej.
A. Coops, <ie acht en twintigjarige mej.
S. Hummelink en mej: S. van Maanen lich
te schroeiwonden aan pols of voeten.
De doktoren Roest en v. Stun, bijge
staan door een rechercheur van politie en
eenige bezoekers van het bootenhuis pas
ten op de beide bewustelooze perscnen
kunstmatige ademhaling, toe.
Na ongeveer tien minuten kwam mevr.
Pollman, die eenige lichte verwondingen
aan het hoofd had'bekomen, weer tot be
wustzijn, doch bij den heer Altena, met
wien men ruim anderhalf uur bezig bleef,
bleken de levensgeesten reeds geweken.
Het lijk werd naar het Gemeente-zieken
huis overgebracht, evenals de vier ge
wonde dames, van wie er twee, na ver
bonden te zijn, naar huis konden terug-
keeren.
De heer Altena was vijf en twintig jaar
oud en werkzaam als employé bij de Phi
lips' fabrieken te Eindhoven. Hij was tij
delijk te Arnhem, waar zijn ouders wo
nen, in militairen dienst.
Zwembad te Arnhem
losgeslagen.
In het gemeentelijk zwembad werden om
kwart over vijf de laatste zwemsters
zocht en weet thans zeker, dat de arme
jongen onmenschelijk behandeld wordt.
Maar spoedig zal een einde aan zijn lij
den komen. Ik heb er met den pachtheer
over gesproken en er voor gezorgd, dat hij
weldra bij betere menschen zal komen
Zoo is het goed, niet waar? Ik wensch je
goede devotie, Sandel."
Nog eer Sandel tijd had, een woord van
dank te stamelen, was de goede pastoor
in de sacristie verdwenen.
Toen Sandel na de godsdienstoefening
met blij hart den terugweg aanvaardde,
bemerkte zij aan de deur der kerk een
jongen.
„Gilliriep zij verbaasd uit.
Hij trad glimlachend op haar toe.
„Het verwondert je, tante Sandel, dat
ik hier ben? Ja, het verwondert mij ook,
anders laten ze mij nooit gaan. Maar oom
was vandaag op reis en de bazin had een
stijven hals en moest thuis blijven, en
toen zei zij, dat ik mocht gaan
„Kom, Gilli, ga met mij een eind mee."
Weldra waren zij de menschen, die uit
de kerk kwamen, ver voor en gingen over
een eenzamen veldweg naar het woud.
Toen kon de goede Sandel zich niet meer
inhouden.
„Jongen!" riep zij uit, „het zal niet lang
meer duren. Thans zult gij spoedig bij je
oom weg zijn
Gilli bleef staan en keek haar ongeloo-
vig aan. Zij had hem nooit iets verteld,
van de pogingen, die zij gedaan had, om
hem te verlossen. Nu echter vertelde zij
hem alles.
Met stralende oogen hoorde Gilli haar
aan. Toen zij alles verteld had, kon hij
niets anders zeggen dan: „God vergelde
het je
Eerst na eenigen tijd vervolgde hij: „Ik
len, doch om de stichting te dwingen de
arbeidsloonen te regelen naar 't gemeen-
tepeil en niet naar het peil van het vrije
bedrijf, gaat wel wat ver.
Wij hebben reeds gisteren uiteengezet,
dat deze aanpassing aan het vrije bedrijf
niet zoo ver behoort te gaan, dat men van
de gelegenheid gebruik maakt om bepaald
onvoldoende z.g. hongérloonen uit te beta
len. Met 1611 stemmen werd het voorstel
van den heer Schüller verworpen.
Eenige wenken werden nog gegeven in
verband met het toezicht in de Leidsche
Hout, welke wenken aanleiding gaven tot
een totaal ongemotiveerde aanval op
Christelijke zendingsfeesten. Dat de voor
zitter den spreker niet tot de orde riep,
is ons onbegrijpelijk.
Na dit uitstapje in de Leidsche Hout
hadden de heeren er genoeg van. De spoed-
eischende punten werden afgedaan en de
rest werd verdaagd.
Het slot, een spoedèischend voorstel om
een crediet van 2250.toe te staan voor
eenige verbouwing aan de Meisjes H. B. S.
aan de Garenmarkt leverde nog eenige on
verkwikkelijke momenten op. De houding
van de uitlokkers daarvan kunnen wij
niet bepaald bewonderen.
haastig door het personeel uit het water
geroepen. Nauwelijks was deze veilig
heidsmaatregel genomen, of een geweldige
windvlaag dreef het groote zwembad van
den wal. Een vijftal zware ijzeren kabels
knapte door als waren zij van dun touw.
De telefoonverbinding werd eveneens ver
broken. Slechts één kabel hield het uit
en daaraan was het te danken, dat de
badinrichting niet aan de oevrzijde te
gen de kade omver geduwd werd.
Met veel moeite zijn de zwemmers en
zwemsters naar den wal gezwommen of
per roeiboot in veiligheid gebracht.
Te Doetinchem sloeg de blik
sem in een woning. De
vader gedood.
Boven Doetinchem en omgeving woedde
het onweer ook geweldig en de bliksem
sloeg in de woning vari den fabrieksarbei
der J. Cornelissen te Sil volde. De -heele
familie zat juist aan tafel.
De 51-jarige Cornelisse en drie kinde
ren werden door den bliksem getroffen,
terwijl in de kamer alles vernield werd. De
man was direct dood.
De kinderen waren bewusteloos, doch
kwamen spoedig bij, waarna bleek dat ze
slechts lichte verwondingen hadden beko
men.
Cornelisse laat een vrouw met zeven
kinderen na.
Te Gouda.
Ook te Gouda heeft eëpj zwaar onweer
gewoed, dat losbarstte uit een pikzwarte
lucht, welke de stad in het duister hulde,
zoodat men genoodzaakt was het kunst
licht te ontsteken. .Felle bliksemstralen
volgden elkaar zeer snel op. Het onweer
ging van hevige regens vergezeld, die
vooral in de buitenwijken de straten blank
zetten. Op verschillende plaatsen is de
bliksem in de boomen geslagen. Elders
hebben heftige rukwinden verschillende
zware takken afgescheurd. Persoonlijke on
gelukken zijn evenwel niet voorgekomen.
ben erg blij en dankbaar, dat ik bij oom
wegkom. Ik heb dikwijls gemeend, dat ik
•het nooit uit zou houden en spoedig zou
sterven. Maar waar is het, veel heb ik ge
leerd en dat ik vroeger in Altenburg
eigenlijk geen recht begrip van werken
heb gehad, dat zie ik goed in. Ik zou voor
een volwassen knecht kunnen optreden.
Wellicht weet gij een plaats voor mij* tan
te Sandel?"
„Neen, daar komt niets van, nu weet ge
het in eens riep Sandel. „Thans komt gij
bij mij in Altenburg. Ik heb een mooie ka
mer naast de mijne, daar kunt ge wonen
en dan begint gij weer een beetje te schrij
ven en te rekenen, daar ik denk dat ge
veel vergeten hebt. En het volgende jaar
met Gods hulp gaat gij in Bozen studee-
ren. Betalen doet Sandel dat kan zij
wel. Dat heb ik altijd in mijn hoofd gehad,
jongen, maar steeds voor jou verborgen.
Doch nu weet ge het, jongen."
Gilli antwoordde niets. Zij keek hem
aan. Zijn blauw oog staarde in de verte, als
sloeg hij geen acht op hetgeen om hem
voorviel.
„Gilli, wat denkt ge?" vroeg Sandel na
een poos.
„Ik denk, zooals God het wil", ant
woordde hij zacht.
„Gij hebt gelijk, hebt gelijk."
Sandels stem beefde. Het was plotse
ling, als hadden de beide wandelaars in
plaats van een vroolijke, een treurige tij
ding gekregen.
Thans kwamen zij aan den weg, waar zij
moesten scheiden.
„God behoede je en mergelde het je!" zei
Gilli en'reikte de oude vrouw de hand.
1 Gilli had de pachthoeve spoedig bereikt.
UIT DE RADIO-WERELD
H u i z e n, 298 M.
8.009.15 Gramofoonpl.
10.00 Zang NCRV Dameskoor.
10.15 Ziekendienst.
10.45 Vervolg zang.
11.0011.30 Gramofoonpl.
11.30—12.00 Gods. Halfuurtje door Pas
toor Perquin.
12.00 Potliitieber.
12.15—1.45 Concert KRO Trio o.Lv. P.
Luatenho-uwer.
I.452.15 Gramofoonpl.
2.153.15 Gramofoonpl.
3.15.3.45 Vrouwenhalfuurtje.
4.00—5.00 Ziekenuurt-je.
5.00 Gramofoonpl.
5.30—6.30 Cello-recital door L. Werner.
Vleugel. Mevir. H. WernerStuiver.
6.30 Gramofoonpl.
6.457.00 Knipcursus.
7.00 Vragenhalifuurtje.
7.30 Politieber.
7.45 Gramofoonpl.
8.00—10.20 Concert (NCRV).
9.00—9.30 W. A. Kruisdijik: „Regeling
zwaar autoverkeer."
9.30—10.20 Vervolg concert.
10.20 Vaz Dias.
10.3011.30 Gramofoonplafenooncert-
Hilversum, 1875 M.
8.0010.00 Gramofoonpl.
10.00 Morgenwijding.
10.1510.30 Gramofoonpl.
10.30 JeanneHunseheVerkade leest
„Het Zwijgen" van Andrejef.
II.001.00 Concert AVK'O-kwartet o.l.v.
D. GroeneveJd.
1.001.14 Gramofoonpl.
1.152.00 Van Dok is origineels Volen-
darnmers.
2.00 „Vacantiegangers attentie" Rob. Ge-
raerdis: „Het Reiersohe Hoogland.'".
3.004.00 Gramofoonpl.
4.005.00 Ziekenuur door Julia de
Gruijter.
5.00 Gramofoonpl.
5.306.00 H. W. Postima: „De gevaren
"van de Straat en de gevaren van het strand.
6.007.30 Kovacs Lajos en zijn orkest.
7.308.00 P. M. C. Toepoel: „De honden-
rennen in Engeland".
8.009.15 Heb Utr. S'ted. Orkest o.l.v.
A. v. Raailbe. M.mv. L. Werner (oello).
9.159.45 Egbert Veen en Pierre Palla
spelen variaties over een thema van Beet
hoven door C. Saint Saëns.
9.4510.30 Vervolg concert.
10.30 Vaz Dias.
10.4512.00 Gramofoonpl.
Daventry, 1554 M.
10.35 Morgenwijding.
12.20 Ooncertorgelbeapeling. Reginald
Poort.
1.20 Concert. Kwintet en B. Flegg, tenor.
2.20 Gramofoonpl.
Kapitale hofstede in de Betuwe
afgebrand. Zeventien var
kens omgekomen.
Tijdens het zware onweer dat zich gis
teravond boven de Betuwe ontlaste, sloeg
de bliksem in een kapitale hofstede van
den heer van Dijk te Driel bij Arnhem.
Niets kon gered worden. De geheele in
boedel met alle landbouwwerktuigen wer
den een prooi der vlammen. Ook zeventien
varkens kwamen in het vuur om.
Alles was verzekerd.
Gedeelte van een boerderij
in Ottland afgebrand.
Gisteravond omstreeks zeven uur is de
bliksem ingeslagen in de boerderij van den
heer Brouwer te Ottland (Z.-H.). Het ach
terste gedeelte van het huis brandde ge
heel uit. De schade bedraagt ongeveer
zeven duizend gulden en wordt door ver
zekering gedekt.
De bliksem in een boerderijtje
geslagen.
Giseravond sloeg de bliksem in het
boerderijtje van Gerrits achter Holthuis.
De brandweer kwam met de motorspuit,
doch er was geen water in de buurt. Alles
brandde tot den grond toe af. Verzekering
dekt de schade.
Oom was nog niet terug gekomen en de I
boerin ontving hem niet onvriendelijk.
Terwijl hij zijn werk in den stal verrichtte,
dacht hij aan de woorden van Sandel. De
volgende dagen moesten beslissend voor
hem zijn.
Maar de volgende dagen gingen en
brachten niets nieuws voor Gilli.
Op den mörgen van Nieuwjaarsdag ging
Benedikt Anderlan naar Kaitern, om mijn
heer von Pach zijn gelukwenschen aan te
bieden. Men wachtte hem voor 't middag
eten terug, maar hij kwam niet. Gilli
vermoedde, dat er iets broeide.
Het begon donker te worden, toen Gilli,
die in den stal werkte, de poort hoorde
opengaan. De knecht was voor mikele da
gen uit, de baas moest dus zijn thuis geko
men.
Thans riep men hem bij zijn naam. Het
was niet Benedikt, die hem riep, maar de
bazin. Dat was voor de 1 knaap bemoedi
gend, de bazin was voor hem nooit goed
geweest, maar zij haatte en vervolgde
hem toch niet.
Gilli trad snel in huis. Voor de kamer
deur stond de bazin. „Koru vlug". zij
wenkte hem, vatte he;u bij den arm en
duwde hem naar binnen.
Midden in het vertrek stond Benedikt
Anderlan. De handen op den rug stond hij
daar onbeweeglijk, zijn oogen schitterden
onheilspellend. Onwillekeurig week de
knaap een schrede terug, maar snel was de
bazin tusschen hem en de ieur getreden
en schoof er den grendel voor.
„Ha ha, drukt het geweten je?'" Zij
lachtte.
Gilli wendde zich tot haar. „Mij dunkt
niets", ant-woorddo hij met vaste stem.
Opeens beefde de arme Gil'.i. I11 de hand
2.35 National Eisteddfod of Wales. Speech
van Lloyd George.
3.20 Vesper L d. Westminster Abbey.
4.05 Jack Paijne en zijn dans-onkest.
4,50 Orkest concert.
5.35 Kinderuurtje.
6.20 Dansmuziek. Jack Payne.
6.35 Nieuwsber.
7.00 Pianomuziek van Handel.
7.20 Lezing.
7.50 Royal National Eisteddfod of Wales.
London symphonie-orkest en koor.
9.20 Ndeuws'ber.
9.40 Lezing.
9.55 „The bunker at the fifth", hoorspel
10.45 Dansmuziek. Jack Payne.
„Radio-Paris". 1725 M.
8.05 Gramofoonpl.
12.20 Protest. Morgenwijding.
12.50, 1.25 Gramofoorupl.
4.50 Concert v.h. Conservatoire Ameri-
oain.
6.05 Concert. Kwintet. Mme. Devinsky,
zarag.
Langenberg, 473 M.
7.25, 10.35, 12.30 Gramofoonpl.
1.25 Orkestooncert.
5.20 Orkest-concert.
7.20 „Don Giovanni" (Don Juan), opera
in 2 acten van Mozart-. Daarna tot 12.20
Dansmuziek.
Kalundborg. 1153 M.
12.202.20 Orkestconcert.
3.50:5.50 Orkestconcert.
8.3511.20 Zomer-revue 1931.
Z e e s e n, 1635 M.
C.a. 7.007.50 Gramofoonpl.
10.5512.20 Berichten.
12.20 Gramofoonpl.
1.152.20 Berichten.
2.203.10 Gramofoonpl.
3.104.20 Lezingen.
4.205.20 Concert.
5.208.20 Lezingen.
8.20 Sympihionieconcert.
9.20 Berichten en Lezii-nig.
10.00 Reisboek uit de Oostenrijksche
Alpen.
10.35 Berichten en daarna Dansmuziek.
Brussel 508.5 M.
F rams oh e taal).
5.20 Orkestconcert.
6.20 Gramofoonpl.
7.35 Lezing.
7.50 Nieuw-sber.
8.20 Trio-concert.
9.20 Orkestconcert, Mevr. Hans, oeMo
338 M. 5.20 Orkestconcert-.
6.05 Kinderuurtje.
6.35 Lezing.
(Neder-1. taal).
6.50 Gramofoonpl.
7.35 Lezing.
7.50 Nieuwsber.
8.20 Orkestconcert
9.05 Lezi-nig.
9.20 Concert i.h. Sasino in Knoikke.
Te Deume zijn twee menschen
door den bliksem getroffen.
Vijftien telefoonpalen ver
nield.
- Ook reed-s Maandag is het op ver
schillende plaatsen noodweer geweest.
Maandagavond woedde boven Deume,
Asten en omgeving een zwaar onweer. I11
de St. Jozefparochie te Deurne sloeg de
bliksem in de woning van den arbeider
v. d. W. De vrouw van v. d. W., die aan ta
fel zat, werd door het hemelvuur getrof
fen en nog al ernstig gewond. Haar echt
genoot droeg haar onmiddellijk naar een
naburige woning, omdat de bliksem ook
brand veroorzaakt had. Het huis van v. d.
W. brandde geheel uit.
Ook op het gehucht Wasberg werd een
man door den bliksem geraakt, doch slechts
licht gewond.
Verder vernielde het hemelvuur gedeol-
telijk den fabrieksschoorsteen der steenfa
briek Van Daal, Gt>ossens en Co., terwijl
op het kantoor der fabriek een begin van
brand ontstond, welke echter spoedig ge-
bluscht kon worden.
In een weide werden drie koeien door
het hemelvuur gedood.
In Asten sloeg de bliksem op de telefoon
leiding en vernielde 15 achter elkaar staan
de telefoonpalen.
van Benedikt had hij een hem welbekfen-
den lederen riem gezien.
„Wilt gij hier komen of niet?" riep Be
nedikt, als sprak hij mes een hond.
Gilli richtte zich trotscn op.
„Gij hebt geen rocht mij te straffen,
oom
Benedikts hoofdharen zwollen op: hij
sprong op Gilli toe, pakte hem vaat en
schudde hem heen en weer.
„Wat? Ik zou geen recht hebben, je te
ranselen Sedert wanneer heb ik dat niet
meer. Denkt gij, dat mijnheer von Pach
een gek is, die aan ieder praatje geloof
hecht?Gij hebt het te streng bij je
oom?.... Gij hebt mij laten belasteren,
alsof ik je mishandelde.... Ik zal je dat
eens betaald zetten."
En razend van woede rukte de boer den
knaap de jas van het lijf, drukte zijn
hoofd omlaag en begon met alle kracht er
op los te slaan.
De arme Gilli kromp in een van pijn.
Hij had het gevoel, dat hij verloren was,
dat de razende hem zou dooden.
„Kom, man, nu is het genoeg", hoorde hij
de bazin zeggen, en verder: „Wilt '.ij hem
doodslaan Maar Benedikt sloeg geen
acht op deze woorden.
Eerst na eenigen tijd. juist op het
oogenblik, dat Gilli meende, dat het met
hem gedaan was, liet Benedikt den arm
zinken en trad terug, als een, die een
zwaar werk verricht had.
„Mijn God, hij geeft geen teeken meer",
zei de bazin. „Vandaag z'jt ge wel een
beetje te hard met hem omgegaan."
Zij sprong op den knaap toe, om den
armen mishandelde, die op den grond lag,
op te rapen, maar Gilli stond uit zichzelf
al op.
(Wordt vervolgd).
DE BLIKSEM MAAKT SLACHTOFFERS
