VERGADERING VAN DEN VOLKENBONDSRAAD
Een Duitsche spotprent op de voorbereidende ontwapenings-conferentie. Duitsch-
land eischt ontwapening, de anderen vinden een achterdeurtje om te kunnen weigeren
Een voorstelling van het werk van Curtiusen Schober, die de douane-belemmeringen
tusschen Duitschland en Oostenrijk wegnemen.
!Sir Eric Drummond, de secretaris-generaal
van den Volkenbond.
ziet er nog niet hoopvol uit. En als men
volgende week in Geneve de nu snel na
derende vredesconferentie verder moet voor
bereiden, dan dient men toch wel te weten
dat voor het volgend jaar, de vlootovereen-
komst tusschen Frankrijk en Italië in kan
nen en kruiken is. Dan zullen er toch nog
genoeg moeilijkheden overblijven, want dat
de kans op een welgelukken van de aan
staande groote vredesconferentie bijster
groot is, dat beweert zelfs de grootste
optimist niet. Er zullen echer de komende
week krachtige pogingen gedaan worden
om den weg te banen. In de vergaderingen
natuurlijk, maar nog meer in onderlinge be
sprekingen. Want tot vermindering der be
wapeningen moet het komen, daarvan is
ieder overtuigd. In weerwil toch van alle
pogingen tot het handhaven van den vrede
is de mogelijkheid van een oorlog een teit
waar men nog, rekening mee houdt en moet
houden, helaas. Maar als de mogendheden
hun veiligheid zouden willen blijven ver
zekeren door zich almaar steviger te be
wapenen, dan leidt dit ten slotte onver
biddelijk tot den strijd, die toch allen ver
mijden willen.
De uitslag van de ontwapeningsconferen
tie, die voor de toekomst van heel de we
reld van zoo ontzaglijk belang is, hangt ten
deele af van de voorbereiding. Daarom is
dit punt op de agenda van de komende
Volkenbondsraadsvergadering van zoo
groote beteekenis.
De iolunie.
Er is echter nog iets bijgekomen, dat
deze bijeenkomst met zoo groote belang
stelling te gemoet doet zien. Dat is de
quaestie van de Duitsch-Uostenrijksche tol-
unie. We behoeven de finesses van de zaak
hier niet uitvoerig te behandelen, men heeft
er dagen en weken over in z'n dagblad ge
lezen en men zal er nog genoeg >fan lezen
ook.
Toen bekend gemaakt werd, dat Oosten
rijk en Duitschland tot voorloopige over
eenstemming gekomen waren omtrent een te
sluiten tolunie was het of er een knuppel
in het hoenderhok geworpen werd. Briand
die toch zeer pacifistisch gestemd mag
heeten, vele Franschen verwijten hem dit,
deed duidelijk en beslist hooren, dat Frank
rijk zooiets niet zou dulden en ook anderen
maakten bezwaren: politieke, economische
en juridische. Maar de Duitschers bleven op
hun stuk staan, als zij door dringende noo-
den daartoe gedwongen maatregelen ne
men om den dreigenden economischen on
dergang of te wenden, dan kan niemand
hen dat rechtens beletten. De politieke be
doelingen, die men hen toeschreefr hadden
ze niet, juridisch was er ook niets tegen
zoo'n tolverbond te zeggen, wel wat wilde
men dan doen?
Er zijn intusschen al weer ettelijke we
ken verloopen en aangezien ook deze brei
niet zoo heet gegeten wordt als ze gekookt
flus op losse schroeven staan en daar deze
vanzelf nauw samenhangt met de verminde
ring der bewapening te land, kon men er
.nog niet aan denken al eens ontwapenings
Itonferentie bijeen te roepen. Want men is
overtuigd, dat een mislukking van die con-
ïerentie tot erger gevolgen nog zou leiden.
Dus is alles in het werk gesteld om Frank
rijk en Italië alsnog tot overeenstemming
jtc brengen. Zeer verdienstelijk heeft de En-
gelsche regeering in die richting gewerkt
miet name Henderson deed er alle moeite
voor. Hij ging naar Rome en Parijs en men
vond, heette het een oplossing van de
moeilijkheden. Maar bij de nadere uitwer
king van de getroffen overeenkomst is het
jtoch weer spaak geloopen, vooral Parijs
Schijnt moeilijkheden te maken. Neen, het
is zijn de gemoederen intusschen ook wel
een beetje bedaard. Briand mag dan nog
even afwijzend staan als te voren, in we
zen heeft hij zich niet zoo fel meer geuit als
hij het weken geleden deed, hij heeft wel
gevoeld dat hij niet zonder meer afwijzend
kon blijven staan: Frankrijk kan maar niet
gewoon zeggen, ik verbied het en daarmee
uit.
De zaak komt nu voor den Volkenbonds
raad. Niet in die beteekenis of deze zou
kunnen uitmaken, dat Duitschland geen tol
unie mag sluiten neen, men is zoo verstan
dig dat niet te ontkennen. Maar op ver
zoek van Henderson zal de Volkenbonds
raad onderzoeken of sluiten van deze
Curtius en Schober, de Duitsche en Oostenrijksche minister vaon buitenlandsche Zaken,
die het Weensche Protocol sloten betreffende een fiolunie.
B R1AND.
op die aaneensluiting moet uitdraaien.
Briand was echter slim genoeg om te be
grijpen, dat hij met iets anders moet ko
men. En hij geeft toe, dat verschillende
staten ook Oostenrijk moeten geholpen
worden dat men niet blijvend genoegen
kan nemen met de bestaande tolpolitiek.
Prachig zeggen de Duitschers, maar de
schandelijke mislukking van de Geneefsche
tarieven conferentie heeft duidelijk bewezen
dat van een slechting der hooge douane
muren toch niets komt. We grijpen nood
gedwongen naar dit middel. Duitschland
bloedt leeg door de veel te hooge betalin
gen, die het opgelegd zijn, we moeten de
een of andere kant uit.
Dat wist men een half jaar geleden ook,
maar men wilde niet.
Het tolunie plan heeft dan ook in zeker
opzicht goed gewerkt. Het heeft in vele
landen ernstige beroering gebracht, die
echter om met den heer Colijn te spre
ken hoe men daarover ook denken moge,
toch deze verdienste heeft, dat het geheel
vastgeloopen overleg inzake de economi
sche verhoudingen in Europa weer vlot ge
komen is. Het tijdperk van versteening is
met één slag gespleten. En als de douane
unie dus in Genève in bespreking komt zal
zij misschien menigeen tot inkeer brengen.
Men kan aannemen, dat er heel wat over
gepraat zal worden. Duitschland zal uit
eenzetten dat het de opgelegde lasten niet
dragen kan, Tsjecho-Slowakije zal bewij
zen, dat een samengaan van Duitschland
land cn Oostenjij'k wel kans om gelijk
te krijgen. Maar intusschen wint men tijd.
En dat is al veel.
De komende V olkenbandsraadsvergade-
ring is wel zeer belangrijk.
De waard* ;t van den Volkenbond.
De moeilijkheden zijn groot. Maar dit is
geen reden, om cve toekomst somber in Ie
zien, of de beteek*'.nis van het groote inter
nationale Instituut gering te achten. Meet]
dan één geschil werd reeds door den Vol
kenbondsraad tot oplossing gebracht.
De Volkenbond heeft zeker vaak teleur
gesteld maar de waarde van z'n bestaan
voor de vredesadtje is toch wel bewezen.
Het Palais-electoral, te Genève waar de Volkenbondsraad volgende week vergadert
Een zitting van het Internationale Hof van Justitie te 's-Gravenhage in het Vredes
paleis.
Maandag 18 Mei vergadert de Volken-
bondsraad te Geneve.
Er is een zeer uitgebreide agenda af te
handelen en de zes dagen, die men verga
deren wil, zullen zeer gevuld zijn.
Natuurlijk zijn niet alle te behandelen za
ken van even groot gewicht en er zullen er
onder zijn, die spoedig beslist worden.
Twee punten zijn er evenwel, die van
buitengewone beteekenis geacht kunnen
worden en die dan ook aan deze Raads
vergadering haar groote belangrijkheid
.verleenen.
Het eene punt is de verdere voorbereiding
van de Ontwapeningsconferentie, die 2 Fe
bruari 1932 waarschijnlijk te Geneve ge
opend wordt. Het andere punt is de quaes
tie van de Tarief- of Tolunie. die Duitsch
land en Oostenrijk willen sluiten.
Er moet teven!worden geconstateerd,
dat, terwijl het id*'.aal der ontwapening, <>f
althans ter bepi eking van bewapening
wenkt, er helaas, Vog veel oorlogsgedruisi ii
en oorlogsgevaar is in de wereld. Maat;
daarin ligt een red en te meer voor het zijn
en het streven vtain den Volkenbond, -die
nog moet groeien,, om zich in zijn volle
kracht te kunnen ^èven tot het voorkomen
van den gruwel d er vernieling en de ver
trapping van het recht.
De Bond is zoo goed en zoo capabel, als
hij op het oogenfi «lik zijnkan en moet, ge
geven den aard '.zijner leden. Komt er in
dien aard verande ring (en de Bond mankt
door steeds weer aan zijn beginsel te her
inneren en daarv oor op practisch gebied
de best mogelijke toepassing te zoeken,
propaganda voor. een betere staats-orde),
dan worden de voorwaarden geschapen
voor een beteren Bond. In dien tusschen-
tijd moet men hei n nemen zooals hij is en
het goede waard?'Eren in de mate, waarin
hij dat biedt.
Wij krijgen ee n goede Volkenbond als
de vredeswil der volkeren zelf sterk wordt.
(Nadruk verbo-den) E.W,
Nu is het een feit, dat de Oostenrijkers
die aansluiting wenschen. De overwinnaars
zelf hebben de voormalige Donau-monar-
chie zoodanig besnoeid en mishandeld, dat
een eigen economisch bestaan onmogelijk
geworden is. Dus zien de Duitsche Oosten
rijkers alleen nog heil in aansluiting bij
Duitschland. Maar al is dat niet recht
streeks verboden, er is toch voor gezorgd,
dat dit hen onmogelijk gemaakt werd.
De goedkeuring van den Volkenbonds
raad moet eerst worden verkregen, zoo
luidde de formule. En wie kon bezwaar heb
ben tegen „de goedkeuring van den Vol
kenbondsraad"? Maar de Raad moet eens
gezind zijn voor dat doel. Frankrijk is een
permanent lid van den Raad en Frankrijk
zal er nooit mee instemmen.
De Franschen willlen echter, zeggen ze,
de tolunie niet, juist omdat zij, ten slotte,
Een voorstelling van het werk van Curtius en Schober, die.' de douane-belemmeringen
tusschen Duitschland en Oostenrijk wegni emen.
Ontwapeningsconferentie.
Een politieke spotprent op den looden schuldenlast die Duitschland belet vooruit te
komen.
De voorbereiding van de Ontwapenings
conferentie is al een heel moeilijke'quaes-
tie nu nog altijd'Frankrijk en Italië het niet
e.ns zijn geworden over de beperking, die
z;' zich wat de vlootaanbouw betreft zul
len opleggen.- Men weet, dat de Vlootcon-
iferentie het vorig jaar te Londen gehouden
en die tot bedoeling had, dat de vijf groo
te zeemogendheden: Engeland, Amerika, Ja-
ipan, Frankrijk en Italië het eens zouden
'worden over beperking der maritieme be
wapening niet leidde tot een vijf mogend
heden overeenkomst. Men moest er zich
;üiiee tevreden stellen dat alleen drie eerstge
noemde rijken zich tot beperking verbon
den. Frankrijk en Italië werden het niet eens
en dat had tot natuurlijk gevolg dat de drie
anderen wel een clausule moesten maken,
dat als die twee heelemaal vrij bleven en
hun vloten machtig gingen versterken, zij
'ook hun vrijheid zouden herkrijgen. De
ivcrmindering der bewapening ter zee bleef
tolunie al dan niet vereenigbaar is met de
verplichtingen tot handhaving van z'n eco
nomische onafhankelijkheid, die Oostenrijk
op zich heeft genomen, bij het Geneefsche
Protocol, dat het in 1922 onder auspiciën
van den volkenbondsraad heeft gesloten.
Dat zou dus een zuivere juridische be
slissing moeten zijn. Maar we weten alle
maal wel, dat het oordeel over deze quaes
tie beinvloed zal worden door economische
en politieke overwegingen.
Als Oostenrijk op die manier met
Duitschland samengaat, zullen sommigen
redeneeren, dan is dit voor ons schadelijk,
nu zoo'n tolverbond sluiten, dan gaat dat
onzen invoer zal er door getroffen worden.
Veel erger, zullen anderen zeggen, als zij
op den duur naar een algeheel'e aansluiting
van Oostenrijk bij Duitschland. Dat mag
niet.
en Oostenrijk voor Tsjecho-Slowakije fu
neste gevolgen moet hebben, Engeland zal
wel bemiddelend optredenen als men
het toch niet eens wordt zal de quaestie
zeker gebracht worden voor het Interna
tionale Hof van Justitie in Den Haag.
Dan krijgt men een meer juridische dan
politieke uitspraak en hebben Duitsch-
