DE HEERSCHER STALIN
We lezen wel veel en vaak over de
Fus?>sche toestanden, maar heel veel er van
be,rriipen kunnen we toch niet.
Het allergrootste raadsel voor de mees
ten zal wel zijn, hoe het mogelijk is dat de
onteeerende toestanden, die daar bestaan
zoolang blijvende kunnen zijn.
Men vraagt zich af: als het waar is. dat de
revolutie, die de Sovjets aan het bewind
bracht aan de groote massa van het Rus
sische volk een nieuwe zwaar te dragen
tvrannie gebracht heeft, waarom kromt de
reu-, zich dan niet, spant zijn spieren en
■werpt het onwaardige juk af.
Het is al dikwijls gezegd, dat dit gebeu
ren zou. Toen in 1917 de revolutie zege-
.TROTSKI
'praalde en de communisten aan het hoofd
stelde is dadelijk allerwege vastgesteld, dat
dit niet lang kon duren. Maar intusschen
duurt het voort en bleek de wensch hier
weer de vader der gedachte. Maar die
wensch is intusschen niet vervuld. Wij ge-
looven ook niet, dat die wensch spoedig
ve.vuld zal worden en zijn van oordeel, dat
de leider van de Sovjet-republieken Stalin
nog wel eenigen tijd aan het bewind blijven
zal ook.
Toen Lenin stierf, die ongetwijfeld een
geniale kerel was, dacht men vrij algemeen,
dat met hem ook zijn werk wel spoedig ten
gronde zou gaan. Er volgde hem een drie
manschap op. Zinowjew, Kamenew, Staün,
doch er bleek al spoedig van"groote ver
deeldheid.
De divergeerende krachten, zeide men
toen, die door Lenin's overheerschende per
soonlijkheid nog vrijwel in één richting ge
houden waren zouden nu spoedig aan de
'kracht der Sovjets een einde makn.
Nu er is inderdaad daarna genoeg van
'oneenigheid gebleken, maar ook is sedert
idien duidelijk geworden, dat men één van
het driemanschap onderschat heeft en die
eeene is de tegenwoordige heerscHer Statin.
Telkens als Stalin weef overhoop bleek
te liggen met anderen is vooral bij de Rus
sen, die naar het buitenland uitweken de
hoop herleeft. Maar telkens weer is geble
ken. dat Stalin die anderen te sterk of lie
ver te sluw af was. Hij heeft altijd weer
kans gezien die anderen die niet in zijn
gareel wilden hoe machtig hun positie, hoe
groot hun invloed ook mocht zijn de laan
uit te sturen Zinowiew, Trotski, Rykow om
maar eenige der meest bekende te noemen
[zijn er het bewijs van.
De strijd tusschen de leiders.
Men moet niet meenen, dat de strijd om
'de leiding die al jaren in Rusland gevoerd
wordt alleen zou voortvloeien uit persoon
lijke eerzucht. Voor een deel zal dit zeker
wel zoo zijn. Het karakter van den strijd
wordt door persoonlijken naijver ver
scherpt, maar in wezen gaat hij om de rich
ting van de Sovjetpolitiek, die in anti-com-
'munistischen zin zich ontwikkelde en zich
tot compromissen met het kapitalisme ge
dwongen zag.
I Reeds onder Lenin dwong de harde wer
kelijkheid tot de invoering van de nieuwe
economische politiek, die niets anders was
dan een capitulatie voor het particuleire
kapatalisme. Natuurlijk slechts een tijde
lijke capitulatie. Men zou aldus door eenige
toegevendheid aan de menschelijke zwak
heden, die men in den roes van het z.g.
oorlogscommunisme wat al te veel voorbij
had gezien, de bolsjewistische macht kun
nen handhaven en bevestigen. En zoodra de
omstandigheden weer gunstiger werden
zou men de concessies aan het kapitalisme
weer te niet kunnen doen en het communis
tische stelsel kunnen herstellen. Men was
wat te hard van stal geloopen en zou de
L
verwezenlijking van het ideaal nu langs ge
leidelijker weg gaan beproeven. Hoofdzaak
was daarbii alleen, dat men de macht in
handen hield.
Het was Stalin, die deze politiek voor
stond. Hij had na den dood van Lenin met
Zinojew en Kamenew de leiding der partij
in handen. Maar deze twee verzetten zich
tegen deze politiek, die lelden moest tot
vestiging van een boerenstaat.
Langs dezen weg zou het anti-kapitalis
tische Rusland niet behouden kunnen blijven
men moest dus niet zijn steun zoeken op het
platteland, maar in de steden, bij het indus-
trieele proletariaat. Een men moest intus
schen door uitgebreide en onophoudelijke
prapaganda in het buitenland ook hier de
revolutie trachten te verwezenlijken, die
Rusland uit de netelige positie van anti-ka
pitalistisch eiland in een kapitalistische we
reld zou verlossen.
In dezen strijd der meeningen omtrent de
beste methoden om het gemeenschappelijk
ideaal te verwezenlijken zijn er natuurlijk
nog velerlei nuances.
Trotski opponeerde tegen het drieman
schap, hij moest om gezondheidsredenen
op non-actief. Maar den organisator van het
Roode Leger durfde het driemanschap ver
der niet aan. Hij werd betrekkelijk spoedig
weer in genade aangenomen.
Toen brak openlijk de strijd uit tusschen
Zinowjew en Stalin. Stalin had de meerder
heid van het centrale comité der communis
tische partij op zijn hand. Hij werkte Ka
menew weg en hij slaagde er in Zinowjew,
de in Petersburg oppermachtige, uit den Pe-
tersburgschen Sovjet te verdrijven en door
een aanhanger zijner richting te doen ver-
JOZEF STALIN
van een nieuwen revolutionnairen strijd."
Hij streeft wel degelijk naar de commu
nistische wereld-revólutiè.
De eenzame.
Wie is Stalin eigenlijk?
Hij is in ieder geval een eenzame. Zijn
iedeën, zijn politieke inzichten hebben aan
hangers gevonden, er heeft zich een groep
Een spotprent.
eeren, met hem dweepen, zooals men ge
dweept heeft met een Lenin.
StaHn is een eenzame figuur, maar het
is geen door het volk opzettelijk gewilde
eenzaamheid. Deze is veeleer het gevolg
van zijn karakter en ziin opvoeding.
Toen Lenin nog leefde, was er een be
kend gezegde: „Lenin vertrouwt Stalin,
maar Stalin vertrouwt niemand." Deze
woorden zijn tot op vandaag waar geble
ven Stalin gaat slechts bii zich zelf te rade.
Beteekent Stalin dus niets voor de Rus
sische volksziel die zoo gaarne opgaat in
een vurige en kinderlijke vereering voor
haar leiders, mits zij die figuren In hun ver
beelding kunnen zien als een „held" ot een
„heilige" des te meer beteekent Stalin als
politicus. Stilzwijgend erkent Moskou hem
als de werkeliike leider in de Sovjet-Unie.
Ontegenzeggelijk is Stalin een man met ge
weldige staatsmantalenten. Hij is niet een
erfgenaam van Lenin's glorie, maar hij is
metterdaad een pionier der Russische revo-
lutionnaire beweging, een man die geheel
door eigen kracht en eigen werkzaamheid
tot de plaats die hij thans inneemt, opge
klommen is, steeds op meesterlijke wijze,
het spel spelende van den geschoolden
staatsman, op 't politieke schaakbord als
het ware goochelend met zijn stukken en
vaak zijn slag slaande na schijnbaar onge
motiveerde onbegrijpelijke, maar geniaal
bedoelde„voorzetten." Meerdere malen zette
hij zoo, geheel onverwachts en afdoende
zijn tegenstanders schaakmat.
Stalin werd geboren in een boerenkopje
in den Kaukasus, als zoon van een schoen
maker. Zijn zeer godsdienstige moeder
TSJ1TSERIN
vangen.
En toen daarna Trotski weer begon op
positie te voeren met de anderen, heeft Sta
lin wel aangedurfd hem te straffen. Men
weet, dat het voor Trotski hierop uitgeloo-
pen is, dat hij uit het communistische para
dijs werd verbannen.
Trotski contra StaHn.
Men is er eigenlijk eerst wel blij om ge
weest. Trotski had namelijk dit groote
verschilpunt met Stalin: Trotski beschouw
de het bestaan van een socialistisch régime
enkel en alleen in Rusland als eene onmo
gelijkheid en drong er daarom op aan, dat
zoo veel mogelijk aandacht en energie ge
wijd zou worden aan de organisatie van een
internationale communistische revolutie.
Stalin daakrentegen was van meen.ng,
dat de situatie in Europa gedurende de ja
ren 1925—'27 er niet toe bijgedragen heeft,
de mogelijkheid van het veroorzaken eener
wereldrevolutie nader te brengen, n bleef
hardnekkig vasthouden aan zijne overtui
ging, dat het socialistische régime, onafhan
kelijk van andere staten, kan voortbestaan
in één enkel land, en wel in Sovjet-Rusland.
De omstandigheid, dat Stalin weigerde
mede te werken aan de onmiddellijke orga
nisatie eener communistische wereldrevolu
tie, heeft toen de hoop doen herleven, dat
er eene Stalin-evolutie plaats zou hebben,
waarbij hij dan zijn communistische begin
selen zou laten va.en, orn voorstander te
worden van de vorming eener democrati
sche republiek.
Men heeft de hoop op een eventueele
Stalin-evolutie reeds lang geleden moeten
opgeven, en bleet alleen nopen, dat Stalin
zien uitsluitend zou bezig houden met de
industrialisatie van Sovjei-Kusland en met
de collectivisatie van den landbouw, hierbij
geen bijzondere aandacht scnenkend aan de
organisatie eener wereld-revolutie. Echter
geven de gebeurtenisen van het laatste jaar
aanleiding, ook deze hoop tq laten varen.
Want stalin is voor anes sluw. Hij heelt
er volstrekt geen atkeer van, indien moge
lijk een communistische revolutie te heipen
ontketenen in Europa ot liever nog over
heel de wereld. Maar hij beziet de dingen
nuchterder dan anderen, hij is een Aziaat,
hij kan wachten. Als hij het oogenblik gun
stig acht, zal hij zeker Sovjet-Kuslana de
Internationale Communisten laten helpen,
de lang gewenschte greep naar de macht
te doen.
En als de aanhangers van Trotski zeggen,
dat Stalin weer diens kant uitgaat, dan heb
ben zij in zoover gelijk, dat Stalin blijkbaar
in verschillende staten de toestanden zich
ziet ontwikkelen in een richting, die meer
kans geeft op het slagen der Communisti
sche propaganda.
Stalin kan wachten. Ziehier een woord
woord van hem:
„Weldra zal de aarde beginnen te brand
den onder de voeten van het wereld-kapi-
talisme. Het is de plicht der Communisten
de arbeiders voor te bereiden tot het voern
Aan het hof van Stalin de Verschrikkelijke
gevormd, die zijn stellingen huldigt, maar in
heel. Moskou zijn geen drie menschen aan
te wijzen, die genoemd kunnen worden:
vrienden van Stalin, personen, die hem ver-
noopte dat „Iosiph" zooals hij op zijn ueor-
gisch heet, een geestelijke roeping zou heb
ben. Toen hij echter in 1898 als 19-jarig
jongeling de wereld introk, was het niet als
priester, maar als overtuigd socialist, die
nu hier, dan daar opdook en zich deed ken
nen als een hartstochtelijk agitator.
Reeds op de socialistische congressen te
Stockholm en Londen in de jaren 1906 en
1907, waarop hij zich onder Lenin's vlag
schaarde, deed hij van zich spreken, wan
wat toen reeds opviel en wat altijd Karak
teristiek voor hem is gebleven, zijn z'n
korte, maar streng-logische speechen. Zvi
gedachtegang is zeer on-Russisch nuchter.
Stalin is een man van weinige, maar Kern
achtige onomwonden rake woorden.
Reeds in 1917 was hij een belangrijke
figuur in Rusland. Toen behoorde hij tot
de twaall mannen, die in den nacht vuu 2
October 1917 in Petrogad vergaderd waren
en besloten de regeering van Kerensk> ge-
weldadig omver te werpen, welke coup
d'état den 7den November d.a.v. werd vol
trokken.
Langzaam maar zeker is hij zoo -pge-
klommen tut wat hij nu is, de voornaamste
in den lande.
Stalin is een kracht, daaraan behoeit men
niet te twijtelen.
Zijn kracht, sclireet eenige jaren geiedtn
een Russische socialist, is z.jn beter utgrip
van politieke realiteiten, van ecunom acne
nouczakelijKneüen en de positie der Kapita
listische wereld.
Zijn zwakke punt echter is de voorbetlüe-
looze en onbeperkte dictatuur, niet sieclits
over het voik in net algemeen, maar ook
over zijn eigen paitij. Zeiis cuminunisiiscne
I leiders wurut zij unuuldbaar, gelijk de ont-
1 wiKKciing der oppositie bewijst,
j Maar dit werd geschreven al weei een
paar jaren geleden. De opposuie heen zien
vjiUwiKkekl, maar Siahn slaat telkens ..e
opposanten neer. Alle macht in Kusiand is in
zijn handen, zijn decreten zijn wet. c.n hij
neeft, zegt Lloyd üeorge, in een kort gele
den verscnenen aitikei evenveel maciit om
er gehoorzaamheid al te dwingen als R~
ter de üroute ot iwan de Verschrikkelijke
ooit hebben bezeten. Hij is geen staal, hij is
een üeorgiër. Dat moet men wel bedenken.
Hier is een beschrijving van hem, nuj ver
strekt door iemand die nem heel goed kent:
„Ik ken Stalin; hij is een landsman van
me en zijn werkeliike naam is Dzjoegasjwili.
Hij is niet zoo knap als Trotski ot Kaïnenei
ot Zinowjef. Hij heelt geen eerste-rangs-
ïntellect maar hij is een schitterend organi
sator. Hij is bei mgeloos, heeft geen stof
felijke verlangens is zeer eerlijk, volkomen
genadeloos en Hard, zeer dapper en een
eerste-rangs intngant. Hij zit in zijn kamer
in het Kremlin e i hanteert menschen ais pi
onnen. Hij schuift den een uit zijn positie
en zet er een ander neer. Hij kent zijn me
schen. Hij krjgt voortdurend rapporten
over partijleiders door heel het land. Zijn
vader was schoenmaker en zijn moeder
waschvrouw. Stalin is de waie leider van
daj leger van meer dan 100.000 dat de
O.P.OE heet. en dat beter gewapend 13 dan
het Roode Leger. Voortdurend wijzigt hij de
chefs van het Roode Leger en stuurt hen van
de eene plaats naar de andere. Menzjlnski
(leider der G.P.OE.) Is Stalin's dienaar."
De machtige.
Maar toch blijft de vraag, hoe kan Stalin
met toch betrekkelijk een klein getal toege-
wijden een aanta volken samen meer dan
100 miilioen tellend, overhcerseheti.
Ongeveer een kwart miilioen bolsjewie
ken kregen en behielden de overmacht over
meer dan 100 miilioen menschen.
Men vroeg eene revolutie, men kre.g de
overwinning van een partij tegenstanders.
En zoo groot en zoo goed georganiseerd is
de macht dier tegenstanders, dat zij, trots
de ontzettende gruwelen die zi| bedreven
en niettergenstaande zij de overgroote massa
der bevolking kwetsen in hare heiligste ge-
voeiens, zich wist« n staande te houden, nu
reeds twaalf jaren lang, terwijl er ook voor
de toekomst zich nog geen merkbare tee
kenen voordoen, die eene verandering ze
ker maken.
Hier dringt zich van zelf de vraag naar
voren, hoe konden zij met hun tegenover
het Russische ideaal zoo vierkant staande
ideeën en zijne zoo weinig nationale mede
helpers eene revolutie tot stand brengen en,
wat meer zegt, de heerschappij behouden
over hei Rjssische volk en die b -,stigeni
nu r:eds twaalf jaren lang.
Maar zooals met een betrekkelijk kleine,
macht de communisten Rusland beheer-;
schen. zoo beheerscht Stalin de communis-,'
tische partij, hij is de machthebber.
Er zal een einde aan komen.
Zeker we twijfelen er niet aan. de vraag
is maar wanneer?
En men moet niet de vergissing begaan
te meenen. dat het wegschuiven van perso
nen door Stalin bewijs zou zijn, dat deze
In al grooter moeilijkheden komt Hii heeft
nog pas weer Rijkof, Tomski e.a. op zij
geschoven. Rykof is als voorzitter van den
raad van Volkscommissirassen vervangen
door Wjatsjeslof Michailowitsi Motolof.
Sommigen meenen. kijk Stalin probeert
het al weer met andere menschen, zooals
koningen en keizers kort voor hun val. als
zij de catastrophe voelen naderen, nog een
paar malen van regeerders verwisselen om
te beproeven den man te vinden, die lien
zou kunnen redden.
Zoo is het niet!
Stalin is geen zwakke, die hulp zoekt,
anderen waartegen hij leunen, waar achtec
hij zich verbergen kan. Hij is een sluwe
Aziaat, die zijn, pionnen schuift, zijn zeiten
doet. dh dikwijfs onverwacht en verrassend
zijn.
hen heerschzuchtige, zeker.
Maar meer en erger dan dat de sterke lel»,
der van het anti-christendoni.
(Nadruk verboden).
Nog een spotprent.
Stalin contra Rykow
