ZATERDAG 23 AUGUSTUS 1930
DE LEIDSCHE COURANT
•yERDE BLAD PAG. 11
PARIJS IN LOMPEN
De nieuwsgierige naar het nachtelijk
Parijs, die bij het eerste daglicht het ma
jesteitelijk silhouet van de Notre Dame
langzamerhand zich los wil zien makeA
uit het gordijn van duisternis en nevel, kan
eiken dag over de Notre-Dame-brug een
wonderlijke processie voorbij zien trekken.
De „raspouilles", de dakloozen, trekken
op van af de piace Maubert, kortaf „la
Maub" genoemd, zooals vroeger op twee
passen er vandaan bij het Chatelet de
schooiers optrokken naar het oude Dal
der Miserie. Ze maken den indruk ontsnapt
te zijn uit een plaatjesalbum van Gavarni,
van Daumicr. Hun kleeren zijn zonder
ouderdom; vuiligheid bedekt ken als een
vernis. Hun bed dragen die ongelukkigen
met zich mee: een zak met vodden, een
opgevouwen lap met rottend stroo.
Eeuwige personnages uit een drama,
oud als de wereld. Uit welke landstreeken
zijn ze samengestroomd, die vreemde pa
triarchen, die oude heksen, tusschen wie
jonge kerels en meiden mede voortstrom
pelen. Zouden ze wel ooit een jeugd hebben
gekend? Voort trekken ze, meer gebogen
onder hun misere, dan onder de vracht,
die ze met zich mee torsen. Dan verdwijnen
ze, opgeslokt door „la Maub".
De geschiedenis van hun nachten?
Drié kroegen voor out-laws zijn er op
de place Maub. De meest-bekende is die
van Guignard, vroeger kroeghouder in
Wkiteehapel, die het eerst op het idee
kwam goud te tooveren uit miserie. Bij
hem kan men dag en nacht het uitschot
van een wereldstad rond de tafeltjes zien
samenhokken. Ze drinken er alcohol en
roode wijn en worden er bediend door
kellners met biceps, die kalmeerend wer
ken op verhitte ruzie-her sens en die altijd
onder den greep van hun hand hebben een
revolver en een ploertendooder.
Het is er een permanente sabbath tus
schen die ongewasschen ruiten en die on
geverfde muren. Het recht om bij Guignard
te slapen koop je door te drinken en niet
te vergeten de bestelling een keer te ver
nieuwen. Maar heb je eenmaal betaald,
dan ben je ook meester om te doen, wat
je wil. Rond die tafels zie je bijeen gekro
pen voddenrapers, kerels met lupusgezich-
ten en anderen, die overdag „blind" zijn.
Vuile speelkaarten schuiven over en weer
over het vettige papier. Moe, lamgeslagen
door zorg, praten ze met fluisterende stem
als iii een ziekenhuiszaal. Aan hun voeten
zitten neergehurkt andere mannen, vrou
wen, kinderen. Anderen weer slapen den
een tegen den ander, elkaar onderling steu-
jiend met bcenen of armen of schouders als
hoofdkussens.
Aan de toonbank leunen luid pratend
Arabieren en Spanjaarden. Tusschen hen
door sluipen anderen rond en bieden gesto
len voorwerpen aan of wel smoezelige zak
jes met tabak van uitgeplozen sigaren- en
sigarettenpeuken of ook kleeren, die ze
cadeau hebben gekregen aan het gemeen
telijk lijkenhuis of van particuliere welda-
digheidsvereenigingen.
Oude kerels vertellen er verhalen, hun
verleden. Daar heb ik ook den Amerikaan
ontmoet: „l'Americaon", goede vent met
weelderige baard en geestige oogen.
„Ik ben een slachtoffer van de liefde en
van het avontuur, vertelde hij. Ik hield te
veel van reizen, van groote mailbooten, van
vreemde landen, waar je rijk wordt op één
avond en waar het leven woest is en heet.
Op de Antillen heb ik een fortuin verdiend
met koffiespeculaties. In Guyana heb ik
goud gezocht. Te Panama was ik eigenaar
van de kroeg, waar eiken avond de negers,
die aan het kanaal werken, dol van alco
hol, met messen vochten als demonen.
In Mexico heb ik een revolutie meege
maakt, te San-Francisco werd ik door
Bostock aangenomen als gids. De geheele
wereld heb ik gezien, vier talen kan ik
spreken en ik barst van de hohger op
Maubert. En het is goed: want ik bèh-.on
gedurig en niet te vertrouwen. Alleen' d^
„Maub houdt me vast".
Bij „Marcel", de andere kroeg, verschilt
het al heel weinig. In de achterzaal slapen
ze onder de tafels tegen betaling van een
kleine vergoeding, terwijl voorin wordt ge
dronken en luidkeels oude straatliedjes
worden uitgebrald. Het komt er vooral op
aan de gespierde kellners tot vriend te
houden en de nieuwsgierigen, die door de
misere worden aangelokt, te amuseeren.
Daar ook trachten ze weer te verkwanse
len, wat ze overdag langs de uitstallingen
op straat hebben weggegapt. Ten slotte is
er nog een derde bar op de hoek van de
rue des Trois Portes.
In al die kroegen hokken broederlijk sa
men menschen, die wel een volkomen ver
schillend levensbestaan hebben gekend.
Oud-kolonialen, die den Soedanoorlog heb
ben meegemaakt, drinken er op crediet,
omdat zij den „patron" hun pensioenpapie
ren hebben toevertrouwd. Het zijn de „rij
ken" en soms gebeurt het wel, dat zij hun
kameraden in de ellende, spelers, die hun
fortuin hebben vergokt, medici, die met
hun wetenschap hebben geknoeid, een glas
aanbieden. Men zegt, dat een commandeur
van het Legioen van Eer, oud-voorzitter
van het Gerechtshof, tot die diepte is ge
vallen. De politie moet er hem verschillen
de keeren hebben opgepikt. De nicht van
iemand, die nog kort geleden minister was,
zwerft er rond en wordt opgebracht, omdat
ze schandaal veroorzaakt. Een gravin, die
verschillende talen sprak, die Europa en
Amerika heeft afgereisd, die een huis be
zat zoo groot en weelderig, dat twintig
man dienstpersoneel noodig was om bet
te onderhouden, die een renpaardenstal be
zat en de, kostbaarste juweelen, zit daar
versuft, uitgeleefd. Haar verleden, tot haar
naam toe is ze vergeten.
Hoe kunnen in 's Heeren naam die uit
wassen v.an ellende nog leven?
Tegen twee uur 's nachts jagen al de
café's van de place Maub die ongelukki
gen op straat. De kellners gooien de deuren
KERKNIEUWS
MGR. LAURENTIUS SCHRIJNEN
ONGESTELD.
Om alle onnoodige ongerustheid bij
Geestelijken en Geloovigen te voorkomen,
verzocht de hoogeerw. heer Vicaris-Gene
raal ons mede tc deelen, dat Z. D. H. Mgr.
L. J. A. H. Schrijnen, Bisschop van Roer
mond, op advies van zijn huisarts enkel
ter klinische observatie in het St. Jozefs
ziekenhuis te Heerlen voor eenige dagen
is opgenomen.
RECHTZAKEN
K0NT0NGERECHT TE LEIDEN.
Uitspraken.
Fietsen zonder licht: J. B„ Lisse, f 3
of 1 w. tuchtschool. Overtreding motor
en rijwielwet: M. F., Oegstgeest, f 5 of
3 d. Rijden met een auto zonder rijbe
wijs C. B., Boskoop, f 5, 3 d.F. v. V.,
Stolwijkersluis, f 5, 3 d.;W. J. F. W., Gro
ningen, f5, 3 d. Rijden met eer* motor
zonder rijbewijs: Ph. H., 's-Gravenhagej
f5, 3 d. Fietsen zonder licht: A. A. J.
v. d. P., Haarlem, f3, 2 d.; L. K„ Haar
lem, f3, 2 d. Rijden met een auto zon
der rijbewijs: G. L., Hazerswoude, f 5, 3
d. Met een auto rijden over een gesloten
weg: A. B., Amsterdam, f 3 d. Kalk
storten in boezemwater van Rijnland: H.
v. d. B., Voorhout, f6, 3 d. Fietsen op een
voetpadJ. B., Leiderdorp, f2, 1 d. Fiet
sen zonder licht: P. L., f 3, 2 d.Varen
met een zandbak zonder het roer te be
dienen: G. v. H., Giessendam, f 6, 3 d.;
J. R., Den Haag, f6, 3 d. Rijden met een
auto zonder rijbewijs: A. J. W., War
mond, f 5, 3 d.; B. R. V., f 5, 3 d. Rijden
met een auto zonder nummerbewijs: J. v.
d. H., Den Haag, f 5, 3 d.; J. v. D., Noord-
wijkerhout, f 10, 5 d. Rijden met een auto
zonder rijbewijs: P. N. K., Beverwijk,
f 10, 5 d.; D. v. D., Hillegom, f-1, .2 d.
W. Z. fietsen zonder bel f 3 2 d. W. F. K.
overtreding Pol.ver. v. Leiden f 2 1 d. G.
C. idem idem. H. B. Voorburg rijden met
een auto zonder rijbewijs f 5 3 d. J. V.
fietsen zonder licht f 3 2 d. J. W. de W.
rijden door een verboden steeg f 2 1 d.
H. A. fietsen op de Karnemelksbrug f 2
1 d. C. S. Gouda overtr. Pol.ver. v. Leiden
f 1 1 d. A. A. openbare dronkenschap f 5
1 d. R. P. idem idem. J. Th. v. L. Woer
den rijden met een auto zonder spiegel
f 5 3 d. J. A. H. v. G. Heemstede idem
zonder rijbewijs idem. J. A. H. v. G. aldaar
idem zonder nummerbewijs idem. J. V.
Barwoutswaarder rijden met een motor
over een gesloten weg f 5 3 d. A. A. II.
Rijnsburg idem met een auto idem. J. F.
v; A. den Haag rijden met auto zonder rij
bewijs idem. C. W. Sassenheim idem en
zonder nummerbewijs 2 maal f 5 of 2 maal
3 d. G. J. v. D. Amsterdam met een motor
rijden over een gesloten weg £-5-3 d. B.
J. F. Rotterdam idem idem. G. J. v. d. S.
Wassenaar met een auto rijden zonder rij
bewijs f 5 3 d. M. B. Katwijk loopen op
verboden grond f 3 2 d. D. v. d. L. Kat
wijk idem idem. D. J. S. Haarlem rijden
met een motor zonder nummerbewijs f 10
5 d. D. J. S. aldaar idem zonder rijbewijs
idem. J. D. Katwijk rijden met een auto
zonder rijbewijs f 5 3 d. S. v. d. M.' Ter
Aar openbare dronkenschap f 5 3 d. II. de
G. idem idem. J. J. L. fietsen zonder licht
f 3 2 d. A. H. M. S. idem idem. C. V. idem
idem. P. v. K. Rijnsburg idem en zonder
reflector 2 maal f 3 of 2 maal 2 d. J. C.
op een rijwiel meer personen vervoeren
dan waarvoor het bestemd is f 2 1 d. J.
R. Noordwijkerhout fietsen zonder licht
f 3 2 d. L. J. O. Haarlem op een fiets
een 2e persoon vervoeren f 2 1 d. K! de
H. Sassenheim openbare dronkenschap
f 5 3 d. W. Z. fietsen zonder licht f 3 2 d.
">-J, M. L. fietsen op de Karnemelksbrug
f 2 1 d. E. K. rijden met een auto zonder
spiegel f 5 3 d. H. A. Nieuwkoop rijden
met een auto zonder nummerbewijs f 5
3 d. J. v. d. H. den Haag idem zonder rij
bewijs idem. G. A. H. Rotterdam idem
zonder nummerbewijs idem. Th. TI. Rot
terdam idem zonder rijbewijs f 5 3 d. II.
v. d. N. Noordwijkerhout idem f 10 5 d.
Th. B. rijden met een voertuig door een
verboden steeg f 2 1 d. E. J. Ch. fietsen
zonder licht f 3. 2 d.
open en met schoppen en slagen van hun
bezems ontruimen zij de lokalen. En waar
al te diep er een slaapt, daar dient een
gummistok als wekker.
Daar trekken ze op, kudde van ellende
en miserie. Ze steken de brug over, ste
ken het plein voor de Notre Dame over
en verstrooien zich langs de Hallen.
Het is de processie van de miserie,
eiken nacht tegen twee uur.
Daar bij de Hallen verrichten de man
nen een enkel werkje, de vrouwen speu
ren er naar half-verrotte vruchten, vergane
groente, weggegooid op het trottoir van
de Hallen.
Om vier uur gaan de kroegen ran de
place Maub weer open. En zij, die een paar
franks verdiend hebben, komen er terug om
te drinken, steeds meer te drinken, er te
slapen tot na het morgenlicht de vuilnis
bakken, waarin nog zoovele kostbare din
gen voor den schooier geborgen liggen, ge
sleept worden uit de huizen. Soms wachten
ze in lange rijen voor de nog gesloten blin
den van de kroeg: de plaatsen zijn er niet
zoo heel talrijk in de café's der miserie.
En het nachtleven 'van de Maub begint
weer opnieuw tot aan het eerste ochtend
licht, slechts in zijn stilte gestoord door ge
snurk en dronkemansgewauwei.
J. W. KOLKMAN.
DE ROODE OLIFANT
Wat is 't Internationale Ar
beidsbureau? De witte en
de roode olifant. Sociale
Conventies. Raad van Be
heer en Arbeidsconferentie.
Als men de berichten naleest, die in de
kranten over Genève verschijnen, dan valt
't op, hoe weinig er wordt gezegd over het
Internationale Arbeidsbureau. Er wordt ge
schreven over de Volkenbondsconferenties
en de Raadszittingen, groote bladen sturen
zelfs 'n eigen correspondent naar de voor
naamste zittingen van den Volkenbond,
maar 't is tot op heden zoo goed als nooit
gebeurd, dat 'n krant 'n berichtgever zond,
enkel en alleen voor 'n conferentie van de
Internationale Arbeidsorganisatie. Daarom
zijn er ook maar weinig menschen, die pre
cies op de hoogte zijn, van wat die Inter
nationale Arbeidsorganisatie eigenlijk is en
wat er omgaat in 't Iinternationale Arbeids
bureau, dat permanent in Genève is ge
vestigd.
Men zou de Arbeidsorganisatie kunnen
noemen: „De Volkenbond van den Ar
beid", daar 't Ti internationale vereeniging
is, die zich ten doel stelt: de verbetering
der sociale en arbeidstoestanden. Zoo zijn
de leden dezer vereeniging geen particu
lieren, maar zelfstandige staten, zooals in
den Volkenbond. Minstens één keer in 'n
jaar komen ze bijeen tot 't houden van 'n
z.g. arbeidsconferentie. Daar wordt gedis
cussieerd over vraagstukken der sociale
politiek en zoo mogelijk komen er ook in
ternationale overeenkomsten tot stand.
Ieder lid heeft 't recht, om een of ander
sociaal vraagstuk aan de vergadering voor
te leggen. Daarmee is niet gezegd, dat zoon
vraagstuk maar dadelijk op de agenda ge
plaatst wordt, want eerst wordt 't ter
dege onderzocht. En daarvoor is nu 't bu
reau der organisatie: 't Internationale Ar
beidsbureau.
't Spreekt van zelf, dat 'n groote orga
nisatie 'n groot bureau noodig heeft. Dit
bureau is ondergebracht in 'n reusachtig,
indrukwekkend gebouw, dat gelegen is aan
't Meer van Genève. De Sportgrage Ge-
nèvers die over 't algemeen met al dat
nieuwe gedoe niet veel op hebben, verge
lijken 't gaarne bij 'n locomotief om z'n
modernen, nucliteren stijl. In tegenstelling
met 't Volkcnbondsseeretariaiax, dab vroe
ger 'n hotel was, en dab karakter nog niet
heclemaal heeft afgelegd, geeft 't gebouw
van 'b Arbeidsbureau dadelijk" tp zien, waar
't voor dient. Toen 't in aanbouw was, heb
ben alle landen iets willen bijdragen tot.
z'n verfraaiing: beeldhouwwerk is er van
Zwitserland en Frankrijk, de gebrandschil
derde ruiten zijn van Duitsche schilders,
de fresco's in de hall zijn van 'n Finschen
kunstenaar en ieder heeft zooveel mogelijk
rekening gehouden met de takken van nij
verheid in eigen land. De bibliotheek is Jn
heerlijk mooi vertrek: 'n indrukwekkende
ruimte met houten betimmering. De zaal,
waar de Raad van Beheer geregeld bijeen
komt, is in z'n eenvoud en intimiteit, met
z'n in halve cirkels opgestelde tafels en
zetels, een der schoonste vergaderzalen,
dien men zich denken kan. Tegenover de
groote vestibule liggen de kamers der amb
tenaren; koele korridors, door wier vens
ters men 'n uitzicht heeft op den vierkan
ten binnenhof on op de fontein, voeren er
heen. In kleine, maar practise! ingerichte
kamers zitten de ambtenaren, deskundigen
voor de verschillende sociale vraagstukken.
Bij hen komen de plannen voor de Inter
nationale Arbeidsconferentie 't eerst te
recht-, zij onderzoeken de sociale toestan
den in de verschillende landen der wereld,
ten einde te kunnen vaststellen, of 'n be
paalde kwestie reeds rijp is, om door 'n
conventie internationaal te worden gere
geld. Dan eerst wordt advies gevraagd aan
den Raad van Beheer, waarin gezeten zijn
'n aantal regeeringsvertegenwoordigers,
afgevaardigden van arbeiders en werkge
vers. En als dan besloten is, dal; 'n kwestie
naar de Arbeidsconferentie zal worden ver
wezen, dan wordt aan 'b Arbeidsbureau op
gedragen, in 'n uitvoerig communiqué aan
de gedelegeerden ter Conferentie, die im
mers niet in de fijnste détails de hèele
kwestie kennen en beheerschen kunnen,
alles te doen toekomen, wat ze dienen ""e
weten, vooral statistische gegevens over
do toestanden in de verschillende landen.
Zulk werk is natuurlijk over 't algemeen
sterk gedétailleerd en vraagt dan ook 'n
massa tijd, waarom er niet zoo hard op
geschoten wordt. Daarom zijn er in Ge
nève en ook wel daarbuiten van die men
schen, die heel weinig notitie hebben van
't Arbeidsbureau en van al 't nieuwe, dat
cr sinds den grooten oorlog is gekomen,
die 't ambtenarencorps van dit bureau ver
gelijken met 'n olifant. Ter onderscheiding
van 't Volkenbondssecretariaat en omdat de
sociale vraagstukken en mèt hen de sociale
politici volgens de openbare meening dik
wijls 'n ietwat rood tintje hebben, noemt
men in Genève 't arbeidsbureau den „roo-
den olifant", terwijl 't Volkenbondssecre-
tariaat den bijnaam kreeg van „witten oli
fant".
Al lijkt de werkmethode van dit Ar
beidsbureau dan erg bureaucratisch, toch
draagt z'n arbeid heel sterk 't stempel van
'n persoonlijkheid, die reeds 'n jaar of tien
er de leider van is. Deze man heet Albert
Thomas en hij draagt den titel van „Di
recteur van 't Internationaal Arbeidsbu
reau". 't Is een breedgeschouderde man, ge
zet en van middelbare grootte, met lange
zwarte haren en met 'n nog langeren vol
len zwarten baard. Verschijnt hij in een
of andere vergadering, dan kan men er ze
ker van zijn, dat hij op 'n gegeven oogen
blik in zal grijpen in de debatten en men
is reeds vol spanning naar 't geen hij zeg
gen zal. Als Franschman is hij van huis uit
'n geboren redenaar, maar zelfs onder de
Franschen blinkt hij uit als een groot spre
ker. Hij gaat vol temperament, energiek op
z'n doel af, hij is 'n volleerd tacticus met
'n lange parlementaire ervaring en vaak
al heeft hij door een zijner beroemde rede
voeringen aan 'n debat een heel andere
1 wending gegeven. Meestal komt hij tus-
schenbeiden, wanneer de tegenstellingen
op 'n algemeene zitting of in een der com
missies zóó scherp zijn, dat men een over
eenkomst tot de onmogelijkheden rekent
en bijna steeds heeft hij toch 'n compromis
bereikt! Maar dat niet alleen. Is eenmaal
overeenstemming bereikt, dan rust hij niet,
voor zooveel mogelijk landen haar hebben
geratificeerd en hij heeft cr zelfs groote
reizen voor over; 't blijft hem gelijk of bij
er voor moet gaan naar den Balkan of naar
Azië, naar 't Verre Oosten, naar Indië,
China of Japan. Overal treedt hij in con
tact met de bevoogde autoriteiten, met de
groote organisaties, stelt zich ervan op de
hoogte, hoe 't met deze of gene overeen
komst staat geschapen en toont, dat hij
in alles belangstelt.
Van de bijna dertig conventies, waarvan
de gewichtigste wel zijn die betreffende
den arbeidstijd, den vrouwen- en kinderar
beid, de vergoeding bij arbeidsongevallen
en de beroepsziekten, heeft 't Arbeidsbureau
in de eerste tien jaar van z'n bestaan zoo
wat 'n vierhonderd ratificaties kunnen re-
gistreeren, 'n succes, dat zeker niet be
reikt zou zijn zonder de voortdurende,
persoonlijke bemoeiingen van dezen reizen-
den directeur.
Zoo practisch als het Arbeidsbureau is
ook de organisatie van de groote Interna
tionale Arbiedsconferentics. Men heeft on
langs in de bladen 't een en ander kunnen
lezen over de 14e, die zoo pas is geëin
digd. Men moet toegeven, dat het gebouw,
't „Batiment Electoral", dat tót nogtoe
steeds voor deze conferentie werd gebruikt,
bij de tropische hitte geen erg frissche
gelegenheid is. Men heeft 't daarom den
gedelegeerden op 'n andere wijze makke
lijk gemaakt, omdat vele van hen, vooral
van de arbeidersafgevaardigden, bijna geen
enkele vreemde taal meester zijn, heeft men
voor hun lessenaar 'n vernuftig-gebouwd
telefoontoestel geplaatst, waarbij men maar
een handle heeft te draaien en men kan
elke rede beluisteren in 't Fransch, 't
Duitsch, 't Engelsch, 't Spaansch of 't Ja-
pansch. Geoefende tolken vertalen, terwijl
de spieker zijn rede houdt, gelijktijdig
voor de microphoon, die met iedere plaats
in de zaal is verbonden. Men past hu dit
systeem reeds drie jaar lang toe in Genève,
zonder er nu veel ophef van te maken en
men was niet weinig verbaasd, toen men
haar op de Wereldkracht-conferentie te
Berlijn begroette als een opzienbarende
nieuwe uitvinding. Is dat niet als 'n sym
bool voor 'n gansehc werk der Internatio
nale Sociale politiek, die ook in stilte
werkt, zonder dat er veel over gesproken
wordt, ofschoon dit 't misschien nog wel
langer zal uithouden als dc Volkenbond,
die zooveel meer reclame maakt?
ALLERLEI
Zeppelinhaven op een wolkenkrabber.
Daar men na de herhaalde wereldrei
zen der Zeppelin-luchtschepen in de Ver-
eenigde Staten van Noord-Amerika niet
meer twijfelt aan een geregelde luchfc-ver-
binding tusschen Europa en Amerika, heeft
men dezer dagen in New York besloten op
het dak van den hoogsben wolkenkrabber
die momenteel nog in aanbouw is een
landingsplaats voor zeppelin-luchtschepen,
aan te leggen. Deze wolkenkrabber wordt
op de plaats van het Waldorf-Astoriahotel
gebouwd en zal met zijn 80 verdiepingen
het hoogste punt der stad vormen. Op het
plat dak van dit huis zal nu een groot plat
form aangelegd worden, dat plaats biedt
voor honderden personen. In het midden
zal een uitzichttoren en een 200 M. hooge
ankermast voor luchtschepen gebouwd
worden. Zoodra nu een Zeppelin daar ge
land en geankerd is, zullen de passagiers
door een speciaal mechanisme van den
gondel op heb platform gebracht en dan
door een „express lift" met zoo'n groote
snelheid naar beneden gebracht worden,
dat er maar enkele minuten zullen verloo-
pen tusschen de landing van het luchtschip
en de aankomst der passagiers in het ge-
Avoel der groote stad. Het platform dat
door sterke glazen wanden beschut wordt,
zal zich 1048 Engelsche voeten boven de
vijfde avenue verheffen. Vandaar gaat een
tweede lift naar heb dak van den uitzicht
toren op een hoogte van 1210 voet en voot
wie deze hoogte nog niet voldoende is,
kan een trap van 12 voet hoogte bestijgen
om daar te genieten van een prachtig pa
norama over de .stad en de havens van New
York. "'.jg.
Een „hellestraat".
Dezer dagen werd op het kantongerecht
in Dublin een klacht behandeld, die inge
diend was door een nerveus huurder, die
voortdurend in zijn rust gestoord werd door
het lawaai van een Jaszband. Dc rechter
Little maakte van deze welkome gelegen
heid gaarne gebruik om zijn ergernis uit
te spreken over het lawaai van. den mo
dernen tijd, dat iedere rust onmogelijk
maakt. Hij deed dat met de volgende
woorden
„In de hel zal een bijzondere ufdeeling
gereserveerd worden voor allen, die zich
hier op aarde in al dat lawaai verheugd
hebben. Zij zullen veroordeeld zijn om in
alle eeuwigheid naar dit lawaai te luiste
ren. Daarom zullen in deze speciale afdee-
ling der hel jaszbands, gramophoons, luid
sprekers en auto-claxons, alle tegelijk in
werking gesteld worden".
De verdediger van den aangeklaagden
kapelmeester kon toch niet nalaten op te
merken dat deze straf verschrikkelijk was,
waarop de rechter nogmaals verklaarde
dat voor zijne noren een jazzband eenvou
dig do voltrekking van een hellestraf was.
Hij waarschuwde den aangeklaagde ten
slotte nadrukkelijk en liet hem eindelijk
vrij met een enthousiaste lofrede op de
schoonheid der stilte.
Een luidspreker die als politieagent dienst
doet.
Op het oogenblik dat de bezoekers van
een kunstmuseum voor sehoone kunsten in
New-York, de lift verlaten, die hun in do
expositie-zalen brengt, weerklinkt er een
stem, die luid en duidelijk verzoekt, dat de
bezoeker zijn handteekening in een daar
liggend boek moet zetten. Daar er niemand
te zien is, staan verschillende bezoekers
het eerste oogenblik wat verbluft; toch is
het hier eenvoudig een luidspreker, die
met een apparaat, oen z.g. „electrisch oog"
in verbinding staat. Zoodra een bezoeker,
zonder dat hij het zelf bemerkt, door den
lichtstraal gaat, die door dit „oog" gecon
troleerd wordt, klinkt de luidspreker.
Men wil nu dergelijke apparaten ook als
schrik-aanjagend middel gebruiken voor
inbrekers die b.v. door een luid „Handen
op!" opgeschrikt konden worden, terwijl
tegelijkertijd door een electrisch signaal
hun aanwezigheid aangekondigd zou wor
den.
Het gebcorthius van Shaekespeare's
moeder als nationaal gedenkteeken.
Drie mijlen van Stranford en Avon, op den
weg naar Birmingham, ligt het kleine
plaatsje Wilmcote, waar de moeder van
Shakespeare, Mary Ardcr, haar kinderja
ren doorbracht. Op aansporing van het be
stuur van heb Shakespeare-huis in Stratford
is eenigen tijd geleden dit huis voor den
prijs van 4000 pond sterling aangekocht,
om het tot oen Engelsche Nationaal ge
denkteeken te maken. Het huis door Óen
voortuintje van den weg gescheiden, is
twee verdiepingen hoog en uit den bouw
trant die overeenkomt met de voorname
huizen uit dien tijd, kan men besluiten, dab
de moeder van den grooten dichter van
een welgestelde familie afkomstig was.
Wanneer het huis gebouwd werd, is niet
met zekerheid te zeggen, maar men neemt
aan, dat het tusschen 1450 en 1480 moet ge
weest zijn. Het huis zal door het wegne
men van verschillende moderne inrichtin
gen niet alleen inwendig wederom in zijn
oorspronkelijken toestand van 1550
gebracht worden, maar ook dc omgeving
zal weer zooveel mogelijk teruggebracht
worden in den toestand, waarin deze zich
in de meisjesjaren van Shakespeare's
moeder bevond. Tot dit doel wordt voor
eerst het plaveisel voor het huis verwijderd
enin plaats hiervan weer een soort land
weg aangelegd, zooals die toentertijd in
Engeland de verschillende plaatsen met
elkander verbond, verder wil men ook eau
aantal aangrenzende huizen afbreken, die
het oude gebouw omgeven en een ongun-
stigen indruk maken.
VRAGENBUS
V raag: Omtrent bezienswaardigheden
in Den Haag.
A n t w o o r d: Daar zijn cr zooveel en
wij kénnen ze lang niet alle. Informeer u
bij het bureau van Vreemdelingenverkeer
in uw woonplaats.
Vraag: Betreffende ongedierte in een
loods.
Antwoord -^Koop een middel daarte
gen bij een drogist. Dat is toch eenvoudig!
Vraag: Waar worden de volgende tijd
schriften uitgegeven: „Ardea", van de Ned.
Ornithologische Vereeniging en de „Leven
de Natuur"?
Antwoord: „Ardea" wordt uitgege
ven door de N.V. Bockhandel en Drukkerij
v/h. E. J. Brill tc Leiden en „Dc Levende
Natuur" door de N.V. Versluys' Uitg. Mij.
te Amsterdam.
Vraag: Welke is de kortste en beste
weg per rijwiel van Noordwijkerhout naar
Schagen (N.-H.)? Hoeveel K.M.?
Antwoord: Noordwijkerhout, Voge
lenzang, Overvcen, Bloemondaal, Sant
poort, Velsen, Beverwijk, Castricum, Hei-
loo, Alkmaar, Heer Hugowaard, Zijde
wind, Schagen. Afstand 70 K.M.
Vraag: 1. Bestaat in ons land een R.
K. vereeniging of organisatie van H.H. ver
plegers in Ziekenhuis (Witte Kruis), of, en,
•krankzinnigenverpleging (Zwarte Kruis)?
Zoo ja, Avelk is het adres? Zoo neen, welk
is dan dc Tüingcwezen organisatie, waai'in
zij als R. KA-behooren vereenigd te zijn?
2. Beslaat ei^n ons land een vakblad
voor verplegers, e\^utuecl voor verplegend
personeel? Zoo ja, wat is het adres, alwaar
uitgave geschiedt?
Antwoord :De „Pius Almanak", waar
in de opgaven staan van al wat in R. K.
band vereenigd is en waarin alle uitgaven
van R. K. periodieken worden vermeld, be
vat hieromtrent in het geheel geen gege
vens, waaruil we afleiden, dat het door u
gevraagde niet bestaat.
Wellicht weet iemand uit onzen lezers
kring hierover inlichtingen te geven?
Vraag: Ik woon in een huurhuis en
betaal het duinwater zelf, want jk heb een
metc-r. Nu is de ondergrondsche leiding (in
de gang) lek. Is dat nu voor mijn rekening
of voor den huiseigenaar?
Antwoord: De wet zegt, dat geringe
en dagelijksche reparation voor rekening
van den huurder zijn. Wat daaronder valt,
hangt van het plaatselijk gebruik af. Een
reparatie aan .de ondergrondsche leiding
is o.i. voor rekening van den eigenaar.
Vraag: Is hier in Leiden 't Handels
adresboek verkrijgbaar voor Loide nen Om
streken?
Antwoord: Zulk een officieel Han
dels-adresboek wordt uitgegeven door de
K. v. K. voor Rijnland te Leiden.
