De Slavin van het
Zwijgen
VRJJDAG 22 AUGUSTUS 1930
DE LE1DSCHE COURANT
DERDE BLAD PAG. 9
UIT DE PERS
DE ONDERWIJZERS-SALARISSEN.
Een stem uit het liberale kamp.
Het liberale Handelsblad wijdt
een beschouwing aan het salaris-congres
der Katholieke onderwijzers En dan con
stateert het blad, dat het salaris voor de
onderwijzers inderdaad laag is.
Het bedraagt voor onderwijzers zon
der hoofdacle 1350 gulden per jaar;
na 1, 2, 3 en 4 dienstjaren stijgt het
telkens met 100 gulden, na 5 jaren
met 50 gulden, na 6, 8, 10, 12, 14, 16,
18, 20 en 22 telkens met 100 gulden
tot maximaal 2700 gulden. Voor een
onderwijzer met hoofdacte is het be
ginsalaris 1550 gulden, wat in tien
dienstjaren tol 2000, in 22 tot 3200
gulden stijgt. Wordt hij hoofd eener
school, dan wordt zijn wedde verhoogd
met 400 tot 700 gulden, naar gelang
van het wettelijk aantal onderwijzers
van bijstand aan zijn school.
Voor ongehuwden wordt het salaris
verminderd met 3 pet., voorts dragen
deze ambtenaren natuurlijk voor eigen
pensioen en dat hunner weduwen en
weezne bij (8V2 pet. van huh salaris).
Vergeleken met' die van den Am-
sterdamschen straatreiniger (mr. Krop
man heeft Zaterdag dezen parallel
getrokken), die dan toch wel heel wat
minder verantwoordelijk werk doet
voor 31 gulden per week, is deze be
looning inderdaad laag. Vooral wan
neer men bedenkt, dat de opleiding
voor beide functies nogal uiteenloopt,
ook ten aanzien van de kosten voor
dé belanghebbenden.
Doch wat het Haagsche Congres ver
langt is volgens het liberale blad niet te
verwezenlijken, zelfs niet als eerst op
„de talrijkheid en de kostbaarheid" onzer
scholen zal worden bezuinigd, wat het blad
wènscht. Indien deze wensch niet wordt
vervuld, dan schijnt het „Handelsblad"
van meening te zijn, dat er heelemaal niets
voor de onderwijzers-salarissen kan wor
den gedaan.
Men leze:
Het is inderdaad, gewenscht, dat de
onderwijzers, aan .wie de jeugd van
ons volk wordt toevertrouwd, hun
werk met opgewektheid kunnen ver
richten en niet gebukt gaan*onder den
last van al te zware zorg voor zich
zelf en hun gezin, maar dat is niet
te verkrijgen op de manier, die de
motie der R. K. onderwijzers aan
geeft, omdat die het staatscrediet zou
ondermijnen en geheel de Nederland-
sehe welvaart ernstig zou bedreigen.
Vervulling van dezen wensch zou al
leen ten gevolge kunnen hebben een
toestand zooals onder het eerste mi-
inisterie-Ruys de Beerenbrouc-k is ont
staan, die moest leiden tot het optre
den va-n den heer Colijn.
Wij wachten met smart op de re
sultaten van het werk der staatscom-
missie-Rutgers tot bezuiniging op' ons
onderwijs, zonder dat daardoor het
beginsel der pacificatie wordt aange
tast. Dat zij niet zal- komen met denk
beelden, die de belooning van onder
wijzers, hoofden van gezinnen, nog
verder zouden aantasten, nemen wij
als vanzelfsprekend aan. Men zal de
remedie elders moeten zoeken. De
talrijkheid en de kostbaarheid onzer
•cholen en schoolgebouwen moet zich
wel in de gegeven omstandigheden
wreken op de salarissen der onder
wijzers. Hoe hard dat ook voor de
betrokkenen, hoe bedenkelijk voor den
geest waarin het L. O. gegeven wordt,
ook moge zijn.
Van een verhooging evenwel als de-
federatie der R. K. onderwijzers
vraagt, zal echter geen sprake kun
nen zijn. Geen regeering, die zich
van haar verantwoordelijkheid maar
eenigszins bewust is, zal aan den
eisch, in deze motie vervat, kunnen
voldoen. Het-ware kortzichtige roe
keloosheid.
FEUILLETON
Uit het Engelsch van
FRED. M. WHITE.
W)
Berrington slikte een krachtterm in en
vervolgde
„Ik zou dat wel eens willen onderzoeken,
of zou ik last met de politie kunnen krij
gen? Met een van je kameraden bijvoor
beeld."
„Nu, meneer, dat kon best", zei Mack-
lin weifelend. „Ik weet natuurlijk wel, dat
u niets verkeerd zult doen, maar u moet
met den brigadier rekening houden. Een
'andere agent komt hier niet in de buurt,
zoolang ik dienst heb."
„Prachtig", verklaarde Berrington. „Hoe
-laat kom je hier terug?" Macklin berekende
dat hij over een uur klaar was met zijn
ronde, dus tegen elf uur.*De brigadier bleef
op dezen lijd van den avond in den regel
op het bureau. Tegen elven zou Field er
ook zijn, dus hij had net mooi den tijd om
op onderzoek uif te gaan, vond Berring
ton. Hij moest het er maar op wagen.
Maar veel ontdekte hij niet. Het huis
was gesloten; de blinden waren dicht, een
teeken van leven kon hij niet bespeuren en
hij begon zich ongerust te maken, dat de
expeditie vruchteloos zou zijn en dat de
vogels gevlogen waren. Hij zette zich weer
op de bank en na een poosje kwam een
andere matroos naast hem zitten. De man
rookte een korte pijp en na een luidruchtige
begroeting, ging hij voort:
CENSUUR EN CENSUUR
Onder bovenstaanden titel schrijft het
H and elsblad:
Een revue-opvoering van de
A.V.R.O. en een studio-opvoe
ring van den K.R.O.
Gisteravond heeft de A.V.R.O. uitge
zonden de revue „Sotternij en Satyre",
welke thans in „Scala" in Den Haag
gaat. In het officieel orgaan, de „Radio-
Bode" was als zevende tafereel aangege
ven: „Wij leven vrij, wij leven blij".
AViesje Bouwmeester speelde hierin de
rol „Station Hilversum"; voorts kwamen
daarin voor „Station Scheveningen",
„Station Huizen" en een „Neutraal Sta
tion'.'
Het zal den luisteraars opgevallen
zijn, dat dit zevende tafereel niet is uit
gezonden. De AW.R.O.-leiding n.l. had
last gegeven, ten einde alle eventueele
onaangenaamheden te vermijden, dit ge
deelte niet uit te zenden. In plaats daar
van werd een gramofoonplaat uitgezon
den.
„De lichte last" van den K.R.0.
„Zooals ik wel verwacht had, ben ik ge
schaduwd. Maar ik heb ze bij den neus ge
had en ben uit het huis, waar ik mij altijd
verkleed voor dergelijke expedities, ver-
dwehen zonder dat ze er erg in hebben ge
had. Ze zoeken me nu in het westen van de
stad."
„Ik ben bang, dat het allemaal voor
niets is", zéi Berrington geprikkeld. „De
vogels zijn gevlogen."
„Zoo En wie heeft u die waardevolle in
lichtingen verschaft?"
„Mijn oude vriend, de politie-agcnt, van
wien ik u verteld heb. De villa is voor een
paar dagen gesloten, dat heeft een van de
dienstmeisjes aan een anderen agent ge
zegd. Ik ben het huis al rond geweest en
ik heb den indruk gekregen, dat er geen
levende ziel in is."
.'.Dat kan wel schijn zijn", meende Field.
„Wanneer zouden ze vertrokken zijn?"
„Uit wat Macklin vertelde, begreep ik,
dat ze varmorgen vroeg zijn weggegaan."
Field ze niets. Even later hoorden zij
zware voetstappen en Macklin verschoen
mei zijn brigadier. Deze laatste wilde
juist iets zeggen, maar Field haalde zijn
penning te voorschijn en deze werkte als
een toovermiddel.
„Neen, we hebben geen hulp noodig", zei
de man van Scotland Yard, toen hij den
vragenden blik van den brigadier zag. „Hel
eenige wat u kunt doen, is gewoon met
den dienst voort te gaan, alsof er niets aan
de hand is. U zult misschien iets ver
dachts op No. 100 merken, maar doet' u
maar alsof u niets ziet. Begrepen?"
De brigadier knikte en tikte aan zijn
helm hij begreep het. De twee politieman
nen vervolgden hun weg en de matrozen
staken de straat over naar de villa. Field
liep bedaard achter om het huis. Het was
UIT DE OMGEVING
ST0MPWIJK.
DE TWEEDE DAG DER
VOLKSFEESTEN.
De Haagsche bereden politie zorgt' voor
de attractie.
Het jaarljjksche tweedaagsche feest van
„Nooit Gedacht" mag wonderwel geslaagd
heeten.
Wel was het weer gisteren bij lange na
niet. zoo mooi als AVoensdag, maar dat
neemt niet weg, dat de feestvreugde toch
haar hoogtepunt heeft bereikt. Daar had
het. volijverig bestuur, mitsgaders de eere
voorzitter burgemeester Keijzer, wel voor
gezorgd, 't AA7as wel een zeer gevarieerd
programma, dat dezen tweeden dag werd
afgewerkt en de zeer vele toeschouwers
hebber vooral in den middag genoten van
hetgeen de brigade, der Haagsche bereden
politie te zien heeft gegeven.
Maar, laten we bij het begin beginnen
en vertellen van de volksspelen, die den
ganschen ochtend vulden.
Het ringrijden.
er donker, maar hij drukte zijn vingers te
gen den muur om zijn weg te tasten. Op
eens bleef hij staan én een zacht gefluit
kwam over zijn lippen.
„Eerste ontdekking, menepr", fluisterde
hij. „Druk uw hand tegen den muur hier.
AA'at voelt u?"
Berrington merkte niets bijzonders op,
alleen voelde hij dat de muur warm was en
dat deelde hij zijn begeleider mede.
„Dat feit moest u iets zeggen, kolonel",
zei de inspecteur op een toon van vrien-
dclijk verwijt. Dat huis heet verlaten te
zijn sinds vanmorgen! Als u naar boven
kijkt, ziet u dat de muur in een schoor
steen eindigt waarschijnlijk den' keuken-
schoorsteen. De muur is behoorlijk warm
tegen deze muur staat natuurlijk de ach
terkant van het fornuis. En nu vind ik het
eerlijk gezegd wel een beetje verdacht, dat
er een lustig vuurtje in het fornuis brandt,
terwijl er sinds vanmorgen vroeg niemand
meer in huis geweest zou zijn Als dat
waar was, waren de 1 oenen al afgekoeld!
En als u goed luistert kunt u het water in
het warmwaterreservoir hooien suizen."
Berrington legde zijn oog tegen den muur
en moest toegeven dat Field gelijk had.
De conclusie waartoe de inspecteur
kwam was dat de bedienden misschien een
paar dagen weggestuurd waren, dat was
zelfs heel waarschijnlijk, maar dat dat al
lerminst betcekende, dat het huis onbe
woond was.
„Wc zullen het er op wagen", fluisterde
Field. „Als we gesnapt worden, zullen we
als twee dronken matrozen opgebracht
worden en terecht komen bij uw vriend
Macklin en zijn chef en dat is niet zoo heel
erg. Vooruit maar!"
Field sloop naar het keukenraam. De
blinden waren dicht, maar dat was niet het
Pietje Wensveen, 5e pr. Annie Lelieveld,
6e pr. Corrie Waayer.
Vierde klasse meisjes: Tonentje kruien:
le pr. Alie v. Leeuwen, 2e pr. Marie Belt,
3e pr. Annie v. d. Bosch, 4e pr. Mieritje
den Hollander, 5e pr. Alie van Es.
Vijfde klasse meisjes: Muiltje loopen met
karton: le pr. Annie v. d. Bosch, 2e pr.
Toosje Olsthoorn, 3e pr. Cath. Verhagen,
4e pr. Janna, de Groot, 5e pr. Jansje
Kuipers.
Eerste klasse jongens: AVedloop met
ballen: le pr. M. Olyhoek, 2e pr. Kees v.
Santen, 3e pr. Iv. Olyhoek, 4e pr. D. Gran-
neinan. 5e pr. Th. Lexmond.
Tweede klasse jongens: Ballen dragen
op deksel: le pr. AA'. Belt, 2e pr. T.
AVaayer, 3e pr. Br. v. d. Meer, 4e pr. IC.
Bohemen, 5e pr. AA7, v. d. Salm.
Derde klasse jongens: Blindemannetje:
le pr. A. v. Santen, 2e pr. P. Jansen, 3e
pr. P. Olyhoek, 4e pr. Jan de Groot.
A'ierde klasse jongens: Zakloopeh: le pr.
H. Boon, 2e pr. M. Turkenburg, 3c pr. B.
Arerhagen, 4e pr. AA'. Hoogcveen, 5e pr. G.
v. Leeuwen.
Arijfde klasse jongens: Hoepelen op
muiltjes: le pr. Fr, v. Swieten, 2e pr. C.
v. d. Bosch, 3e pr. AA'. Lexmond, 4e pr. J.
Caspers, 5e pr. L. Kietselaar.
De Haagsche bereden politie
in actie.
Nog nimmer zagen we zooveel politie
in Stompwijk, als gisteren en dan nog wel
politie te paard met een hoofdinspecteur
en een inspecteur. Burgemeester Keijzer
heeft- de Stompwijksche feestgangers wel
aan zich verplicht. Door zijn relaties met
de politie te Den Haag was hij er in ze-
slaagd toestemming te verkrijgen tot het
doen optreden van de Haagsche brigade.
Dat het bij den intocht dezer kranige
ruiters bijna goot. deed vrijwel niets af
aan de belangstelling der Stompwijkers.
Ieder wilde de gasten bij hun tocht door
heb dorp zien voorbijkomen en de intocht
der Hagenaars was als het ware een zege
tocht.
A7oorop in den stoet reden twee politie
agenten va,n StompwijkVeur. Daarna
volgde het bestuur van „Nooit Gedacht"
met haar eere-voorzitter en verder hoofd
inspecteur Snethlage en inspecteur Paul
van de Haagsche bereden politie, daarna
de brigade van 17 man en vervolgens in
een autobus echtgenooten en kinderen van
de ruiters, die een gratis tochtje kregen
naar Stompwijk en vrij toegang hadden
tot- het feestterrein.
Gelukkig werd de regen, toen de Haag
sche brigade met- haar programma moest
beginnen, heel wat minder. Gelukkig was
dit voor de ruiters, maar niet minder voor
het publiek, dat nu een genotvollen mid
dag heeft kunnen doorbrengen.
Onder leiding van pikeur Ernst begon
nen de ruiters daarna met het caroussel-
rijden, een voor Stompwijk bijzondere at
tractie. Het was inderdaad e-en keurig ge
zicht, de paarden zoo fraai te zien in- en
uitgaan, te zien sluiten en telkens nieuwe
oefeningen te beginnen.
Daarna werd een stoelenrit gemaakt,
dié bij de loeschomvéi's zeer iu den smaak
viel en de koddigste taferccle i opleverde.
Er werd naar hartelust gelachen en de
ruiters streden om het hardst om de over
winning. Van de dertien deelnemers wer
den de volgende vier prijswinnaars: le pr.
G. v. d. Hulst, 2e pr. K. Vonk, 3e pr. R.
Marlens, 4e pr. J. Glasbergen.
Na een nummer springen door een vier
tal ruiters, elegant van afwerking en met
herhaald applaus beloond, kwamen de
lachspieren weer in beweging door den
eierenrit, waarbij de ruiters op een lepel
een ei van den eerten kant van hét veld
naar het andere moésten brengen. Slechts
een enkeling slaagde er in den rit zonder
ongelukken te volbrengen. De prijswin
naars waren hier: le pr. K. Koeman, 2e
pr. .1. H. Jansen, 3e pr. G. v. d. Hulst, 4e
pr. L. Verhoeven.
Tot slot werd nog een nummer Voltige
gereden door vier bekwame ruiters, waar
bij het applaus getemperd moést worden om
de paarden niet te veel te doen schrikken.
Zoo werd het een zeer interessante mid
dag en met- den burgemeester heeft de
Haagsche. politie de ingezetenen van
Stompwijk aan zich verplicht.
Burgemeester Keijzer was dan ook zeker
geval voor het venster van de provisieka
mer, dat afgesloten was door een soort
vliegenraam van zink. De inspecteur haal
de een mes uit zijn zak en verwijderde
hee! voorzichtig het zinken raam.
„Kom", zei Field, „we. kunnen hier gemak
kelijk door. In dc keuken zijn we veilig,
nu het personeel blijkbaar weggestuurd is."
Tot nu toe ging allés van een leien dak^
je. Zooals Field terecht verondersteld had,
was er niemand in de keuken en evenmin
ontmoette zij iemand in de gang, die naar
het voorhuis voerde. Er brandde een flink
vuur in het fornuis: neen, onbewoond
was het huis niet! En toch was het er
doodstil.
Dat was ook hel geval in de hall en in
den daaraangrenzenden salon, waar geen
licht brandde. Van boven kwam een zacht
geluid alsof iemand bezig was metaal le
vijlen. Het bield spoedig op, doch werd
gevolgd door het geratel van een schrijf
machine, tenminste zoo leek het nieuwe ge
luid, Het tweetal stond in den donkeren
salon te luisteren: het geluid scheen nader
te komen. Field liet even zijn lantaarn
schijnen, in de kamer aan dc andere zijde
van de hall, blijkbaar in de eetkamer be-
vönd zich ook niemand in het flailwe
lichtschijnsel zagen zij het oppervlak van
een gepolitoerde mahoniehouten tafel glim
men.
Plotseling werd het gerammel luider cn
Field knipte zijn lantaarn uit. Even plot
seling als het kleine lichtje uitdoofde, lag
plotseling de eetkamer in een warm oran
je-omkapt licht en in het schijnsel ervan
zagen de beide veblufte raanne een keurig
gedekte tafel waarop een koud souper, met
kristal en zilver en karaffen met gouden
stoppen. Het leek eenvoudig tooverijPlot
seling werd het slot van de voordeur om-
UIT DE RADIO WERELD
Programma's voor Zaterdag 23 Aug.
Huizen. Na 6 uur 1071 M.
(Uitsl. KRO.-uitzending.).
8.15—9.30 Concert.
11,301200 Godsdienstig halfuurtje.
12.151.15 Concert door K.R.O.-kwintet.
I.152.00 Gramofoonpl.
2.003.15 Kinderuurtje.
5.00fi.00 Gromofoonph
6.016.15 Sport praat je door S. P. J.
Borsten„Kanaalzwemmen".
0.15—6.55 Gramofoonpl.
6.55—7.15 Journal weekoverzicht door
Paul de Waart.
7.157.30 Gramofoonpl.
7.30—8.00 Charlotte Kohier: „Ervarin
gen van een declamatrice".
8.0111.00 Concert K.R.O.-salon Orkestj
bel dun Stenneke, F. Boshart (piano). Ca.
9:30 Nieuwsbcr.
II.0012.00 Gramofoonpl.
Hilversum, 1875 M.
S.00 Orgelconcert.
S.U010.00 Gramofoonpl.
10.15 A'oordracht.
10.30 Zieken uurtje.
11.30 Gramofoonpl.
12.00 Politieber.
12.15 Concert. VARA-Sexteb.
1.45 Gramofoonpl.
2.00 VAR A-liedjes voor A7AR A-kinderen.
2.45 Paedagogisch conpert door het
VAR A-orkest
4.15 D. v. Kreveld: Voor onze amateur
fotografen.
4.45 Landré: Ons huis een tehuis.
5.30 G. J. Zwetbroek: De geschiedenis
van den Radio-Omroep in Nederland.
6.00 Kinderuurtje.
7.00 A'ARA-uitzending.
Daventry, 1554.4 M.
10.35 Morgenwijding.
1.20220 Orkestconcerf.
3.50 Verslag van de International Tou
rist Trophy Motor Race te Belfast.
5.35 Kinderuurtje.
6.35 Nieuwsber..
7.00 Sportber.
7.05 Piano-recital door C. Smith.
7.20 Lezing.
7.40 Lezing.
7.50 Concert Militair Orkest, H. Brindle
(bariton), M. AA'ilkinson (sopraan).
9.20 „Co-Optimisticaly Yours". Optreden
van dc Co-Optimisten.
,10.00 Nieuwsber.
10.15 Lezing.
10.30 Berichten.
Radio-Pari s", 1725 M.
12.502.20 Gramofoonpl.
750 Gramofoonpl.
9.05 Concert,
Langen berg, 473 M.
7.257.50 Gramofoonpl.
7.508.50 Orkestconoert.
10.35—12.15 Gramofoonpl.
12.30 Gramofoonpl.
I.252.50 Orkest concert,
5.50—6.90 Concert, Tenor en mandolinè-
k wart et
8.20 A'"roolijke avond. Intermezzo: Re
portage bei Schmidt's" van AVilli Hagen.
Na afloop tot 12.20 Dansmuziek. Daarna tot
1.20 Gramofoonpl.
Kalundborg, 1153 M.
II.3512.05 Gramofoonpl.
12.202.20 Orkestconcert
3.20 Kindèruurtje.
3.505.50 Concert. Orkest en zangerès.
8.20—9.20 Dansmuziek.
10-0011.20 Orkesteoncert en zang.
Brussel, 508.5 M.
5.20 Gramofoonpl.
6.50 Gramofoonpl.
8.35 Orkestconcert.
9.20 Concert uit de Kurzaal te Óstende.
Zeesen, 1635 M.
7.207.50 Gramofoonpl.
10.50 Berichten.
12.201.10 Concert. Spreek- en zangkoor
1.20220 Berichten.
2.203.20 Grmofoonpl.
4.205.50 Concert.
8.20 Vroolijke avond. Daarna berichten en
tot 12.50 Dansmuziek.
gedraaid. Field trok zijn metgezel achter
uit in de duisternis van den salon.
Er kwam iemand het huis binnen; hij
trok zijn jas uit, legde die in de hall neer
cn ging naar <le eetkamer. Field schrok.
„AA'at is er?" vroeg Berrington. „AV-éet u
wie dat is
„Dat zal waar zijn. Dat is niemand an
ders dan dc Radjah van Ahbad Het wordt
hoe langer hoe mooier
HOOFDSTUK XV.
Field's kennissenkring breidt zich uit.
Ofschoon hij vaak in zijn leven .verras
sende situaties en onverwachte dramati
sche gebeurtenissen had meegemaakt, voel
de Berrington zich het eerste oogenblik
vrijwel uit het veld geslagen. De heele zaak
had iets van Onsterschc fakirskunsten.
Ken moment geleden was de ruimte daar
ginds nog in diepe duisternis gehuld ge
weest en plotseling straalde alles in een
warmen lichtschijn en vertoonde zich een
met overdadige luxe gedékte soupertafel
aan zijn verbijsterende oogen, terwijl ze
daarnet bij het licht van Field's lantaarn
een kale tafel hadden zien staan.
Berrington kon tic warme kleuren van
dure vruchten en bloemen zien; kostbaar
kristal én porcelein en tafelzilver en gefon-
kel van excellente wijnen. Maar er was nu
geen tijd om over dit alles na tc peinzen;
het bewees hoogstens met wat voor dui-
vclschc schrandere en gewiekste tegen
standers de politie te doen had. Berring
ton zag den Radjah met een somber ge
dicht in dc deuropenig staan, terwijl hij
met zijn gele tanden zenuwachtig op een
groote sigaar kauwde en de kolonel maak
te gebruik van de gelegenheid om den
oosterling nauwkeurig op te nemen.
(Wordt vervolgd).
Van 9.30 tot 11 uur zond de Kath. Ra
dio Omroep gisteravond via Huizen uit
oen studio-opvoering van „De lichte last",
spel uit de arbeiderswereld in vier be
drijven.
Een lezer, die hiernaar geluisterd
heeft, zendt ons een schrijven, waarin
hij zijn verontwaardiging lucht over het
geen hier door den K.R.O., een zich op
christelijk standpunt stellende omroep-
vereeniging, werd gegeven.
Zoo werd o.m. het woord „verdomme"
genoemd. Van drinken werd niet gespro
ken, wel van „zuipen". Verdor, zoo
schrijft hij, zou ik niet gaarne een jeug
dig meisje of jongeling hebben laten
luisteren naar hetgeen hier gezegd werd
over een meisje, dat een rol in dit spel
vervulde.
Inderdaad blijkt, dab deze luisteraar
ons niets te veel géschreven heeft. Het
is uitgezonden. En met hem vragen wij,
waartoe dient een Omroep-Controle-
Commissie
Aran de zijde van den K.R.O. werd ons
nog medegedeeld, dat dit stuk speelde
in een havenstad en dat alleen het eer
ste bedrijf nogal ruw en plat was.
Tot zoover het „Handelsblad".
Het bovenstaande noopt het Centrum
tot dé volgende aanteekeningen.
A7ooreerst deze, dat de A.\7.R.O.-leiding
wel alle reden gehad zal hebben om van
de zijde van de Omroep Controle Commis
sie onaangenaamheden te verwachten bij
eventueele uitzending van het zevende ta
fereel der revue, zoodat zij het er niet op
heeft durven wagen dit tafereel wel uit
te zenden.
De verontwaardiging van den inzencfer
in het „Handelsblad", die zich geërgerd
heeft over de uitzending van „De lichte
last" door den K.R.O., vervult ons bepaald
met deernis voor hem, want wat moet hij
zich dan al vaak gestooten hebben aan
tooneelstukken, voordrachten enz., door de
A.V.R.O. uitgezonden én o.i. zelfs niet ge
schikt voor ouderen dan „een jeugdig
meisje of jongeling".
Al willen we woorden als de speciaal
door den inzender genoemde niet rekenen
tob de beschaafde spreektaal te behooren,
in het milieu, waarin ze gebezigd worden,
passen zij volkomen. In een havenwijk
pleegt men nu eenmaal niet gekuischte taal
te spreken.
Bovendien lijkt het ons niet billijk, een
tooneelsbuk uitsluitend te beoordeelen naar
enkele uitdrukkingen en verhoudingen
daarin voorkomend. Zeer terecht heeft de
K.R.O. er dan ook op gewezen, dat het
stuk in zijn gehreel beoordeeld moet
werden, welnu dat heeft eene strekking,
volkomen in overeenstemming met de ka
tholieke moraal en daarom is het voor ka
tholieken zeer wel aanvaardbaar. („De
lichte last" is een stuk met goede strek
king, dat Dinsdagavond heel goed is ge
speeld, van welk spel ongetwijfeld door
zeer velen is genoten. Red. L. Crt.).
Och, 't is eigenlijk spoédig verteld, de
kinderen der scholen deden verschillende
spelen en de ouderen namen deel aan het
ringsteken trekt altijd nog wel een aantal
den al hetgeen geschiedde.
Maar toch, als steeds gaat er van deze
spelen een eigenaardige bekoring uit. Het
ringsteken trekt altijd ong wel een aantal
'belangstellenden lanes de afzetting en zij
toonen als steeds voldoende animo om de
verrichtingen der ringstekers te volgen.
Eigenaardig is het wel, dat de dames zich
bijna steeds sterker toonen in het ring
steken dan de heeren. Haar aantal tref
fers was ook nu weer veel grooter. Niet
minder dan vijf dames moesten kampen
om den derden en vierden prijs, terwijl
er twee waren voor eersten en t\yeeden.
Bij de heeren viel de beslissing vlugger,
zij het dan ook, dat er vijf deelnemers
minder waren.
De uitslag werd tenslotte als volgt:
Meisjes: le pr. Quirina Onderwater,
2e pr. Bertha Bolleboom, 3e pr. Mietje
Vogelaar, 4e pr. Cor Onderwater.
Heeren: le pr. AV. v. d. Pijl, 2e pr. J.
Warmerdam, 3e pr. A. Luk.
Ook voor -de fraaist versierde rijwie
len waren prijzen uitgeloofd. Deze werden
als volgt toegekend: le pr. Dina Jansen,
2e pr. Ali Luk en Pietje Belt, le pr. Betje
Luk.
Heeren: le pr. AA7, van Santén.
De kinderspelen.
Terwijl op êen gedeelte van het feest
terrein het nummer i-ingsteken werd af
gewerkt, hadden op het middenveld de
kinderspelen plaats. Onder den nimmer
verflauwenden ijver van den he,51- Fleuren
en zijn staf van helpers werden de diverse
spelen keurig op tijciUgehouden. Daar was
van alles te doen en de kinderen amuseer
den zich naar hartelust, maar ook vele
grooteren, vele ouders, stonden gnuivend
toe te zien, hoe de kleinen zich den palm
dér overwinning betwistten. Er werd naar
hartelust gekampt, ondanks het weer zoo
u en dan leelijk dreigde den boel in de
war te sturen. Gelukkig hield <le wind het
echter droog en slaagde dit deel der volks
feesten dus heel wat beter dan vorig
jaar. A7óór den middag werden dc spelen
voor de vijf laagste klassen der jongens
cn meisjes afgewerkt; de spelen der zesde
en zévende klasse zouden na het mïddag-
feest gehouden worden.
De verschillende uitslagen luiden:
Eerste klasse meisjes: AVedloop met
ballen: le pr. Marietje v. Marwijk, 2e pr.
Cisca v. Maren, 3e pr. Cath. Verhagen, 4e
pr. Anna Ammerlaan, 5e pr. Betje Bier
huis, 6e pr. Annie Boon'.
Tweede klasse meisjes: Ballen- d fa gen:
le pr. Alie Boon, 2e pr. Sientje van Leeu
wen, 3e pr. Gata Borst, 4e pr. Jossentje
Lourens, 5e pr. Marietje den Elzen, 6e pr.
Corrie Beekman.
Derde klasse meisjes: Blindemannebje:
le pr. Greet Lexmond, 2e pr. Jaantje v.
Santen, 3e pr. Nellie v. Bóhemen, 4e pr.
