14 Juli, de Fransche
ZATERDAG 19 JULI 1930
DE LEIDSCHE COURANT
TWEEDE BLAD PAG. 5
Feestdag
Parijs, 14 Juli.
Een dof dreunen deed rnij opschrikken
uit mijn rustigen slaap. Nog had ik niet
volkomen gerealiseerd, waaraan dit vroeg
tijdig bombardement toe te schrijven,
toen de klanken van een schetterende
fanfare luid op klonken onder mijn raam
en regelmatig paardengetrappel het voor
bijtrekken van een regiment cavallerie
verried. Toen wist ik het ineens weer:
14 JuiUet, parade, muziek, dans en volks-
jolijt
Wegens de zware zomerhitte wae de
traditioneele parade met het daarop vol
gend défilé der troepen van het militaire
gouvernement van Parijs op een onmo
gelijk vroeg uur gesteld. Acht uur Js mor
gens en dat op een dag, waarop je nog
eens graag wilt uitslapen! En dat doen
de Parijzenaars graag! Maar nog liever,
neg veel liever zullen ze een heele nacht
opblijven, dan het militaire vertoon op
14 Juillet te missen. Dat zit nu eenmaal
in de traditie, daarmee moet het natio
nale feest worden ingezet. Is steeds- im
posant het bijna eindelooze défilé van
het talrijke garnizoen van Parijs en Om
streken, dit jaar was er nog een bijzon
dere attractie aan verbonden door de
reconstructie der troepen, die honderd ja
ren geleden aan de verovering van Al
giers hadden meegewerkt. Met militaire
stiptheid waren al de oude uniformen tot
in de kleinste bijzonderheden nagebootst:
de genie met hun dwaas-hooge kolbak
ken, witte bandelieren en slobkousen,
de turoos met hun groene dolman en
witte tulband, de lichte infanterie met
hun shakos zoo hoog als suikerbrooden,
artillerie in vuurroode uniform met bron
zen kanonnen. Dan de zouaven in hun pof
broek met him fameuze fanfare, de in
landsche hulptroepen, kern van de la
tere spahis, in wijd-golvende boumous op
nerveuze inlandscke paardjes. Zoo'n
schouwspel moet een rechtgeaard Parij-
zenaar zien!
Lang voor acht uur waren de Champs-
Elys es, de Concorde, de boulevards be
grensd door een onafzienbare menigte;
er hingen er in de takken dér boomen,
er waren er vastgeklampt aan de lan
taarnpalen, de twaalf stedenmaagden op
de Place de la Concorde waren zeer on
eerbiedig bestormd door acrobatische
jongelui en jonge dames, die tot boven in
de kroon van de maagd van Bordeaux
een zitplaats hadden gekozen. Eindelijk,
in de verte het eerste tromgeroffel; mar
tiaal komen de jonge troepen van 1930
aangemareheerd om een eerehaag te vor
men langs Champs Elysées en Concorde
voor de soldaten van 1930. Cavallerie en
artillerie, tanks en afweergeschut volgen
in onafzienbare rijen, terwijl hoog in de
lucht een zeventig vliegtuigen rondcir
kelen, hulde van de modernste der wa
penen aan het glorieuze leger van Al
giers.
Daa-r schitteren opnieuw bajonetten
op de Champs Elysées en voorafgegaan
door een reus-achtigen tambourmajoor met
een baard a la Louis Philippe maroheeren
de eerste troepen van 1830 de Concorde
op. Schittering van roode en groene uni
formen, van witte en zwarte bandelie
ren, van gele en oranje tressen en plui
men. Het is alsof ze zoo weggeloopen
zijn van een oudërwetsch plaatje! En dan
dat marcheeren! De oude muziek is weer
opgehaald en ze is als die tijd van hon
derd jaar geleden, de tijd van de roman
tiek, toen de haastige, jachtende onrust
van tegenwoordig nog onbekend was.
Plan! Ban tan plan!
Au revoir a tous les parents!
roffelen de trommels van de zouaven, ter
wijl een oogenblik later de muziek der
turcos een marsch inzet, deftig en slee-
pend, maar waarin toch een element zit
van hartstocht door de schrille 'noabahs,
de inlandsche muziek-instrumenten. Daar
draaien op him witte en grijze paardjes
de spahis de Concorde op. Fantastische
ruiters in hun witte of roode bournous!
Zij vormen de eerewaehb voor de meer
dan veertig Marokkaansche stamhoofden
echte, geen namaak die ter eere
der feesten naar Parijs zijn overgekomen.
En nu wordt het publiek dol van enthou
siasme; met gejuich en handgeklap wor
den die woestijnihoofden begroet, pracht
kerels in vuurroode mantels-, bezaaid met
plakken en sterren van hooge ordeteekens.
Hun paarden zijn getuigd met goudleer,
sommigen hebben hun paarden behangen
met een dekkleed van gouddraad, dat tot
op den grond afhangt; allen zitten op
het typische Marokkaansche zadel, dat
hen steunt tot hoog in hun rug, terwijl
de voeten in gouden of zilveren stijgbeu
gels rusten, die als het ware een schoen
vormen voor him voeten. Een van hen
een Toeareg-opperhoofd heeft bij wijze
van versiersel op zijn tulband een wap
perende bos van zwarte veeien, zeer on
eerbiedig door een kleine Parisiënne naast
me voor een gestolen antieke dameshoed
uitgemaakt. Het is als een visioen uit
de Duizend-en-één-nacht, die gebaarde
stamhoofden, sommigen van eerbiedwaar-
digen ouderdom, met grijzen baard, an
deren in hun volle kracht, krijgers uit
de onmetelijke vlakte van de Sahara.
Na dien traditioneelen krijgs'haftigen
inzet verspreiden zich de duizenden en
tienduizenden door de stad; een oogen
blik van rust wordt genomen om met
vernieuwde krachten en in even dichte
massa zich te begeven naar de feestelijk
heden overal op de pleinen en groobe
straatkruisingen georganiseerd. Het ver
keer is stopgezet, trams en auto
bussen houden vroeg op met circuleeren
om in volle jolijt de vreugde zich te doen
uiten. Overal zijn tenten opgeslagen, waar
meer of minder harmonieus het geheele
bekende repertoire van dansmoppen wordt
afgedraaid. En hier op het asphalt, daar
op de hobbelige straatkeien steppen en
tangoën de meest vreemdsoortige paar
tjes-: Amerikaantjes in keurige wandeltoi
letjes draaien rond tusschen kerels zon
der boord, pet op het hoofd, sigaret in
den mond. Lampions en slingers van kleur
rijk papier sieren de verhooging, waarop
in hemdsmouwen, verschanst achter leege
birflesschen welwillende muzikanten aan
hun harmonica trekken. De café's hebben
al hun reserve van roestige tafels- en
stoelen uit hun kelders opgediept, de
prijzen zijn voor dit buitenkansje met
honderdpercent gestegen, maar toch
vloeit met stroomen het b?er en' de witte
en roode landwijn, de nationale „pinard",
Geheel Parijs, van Monmartre in het
noorden tot Montparnasse in het zuiden,
is omgeschapen in een reusachtige bal
zaal en op de drukste punten op een
oppervlakte van enkele honderde vier
kante meters krassen en loeien tien ver
schillende orchesten tegen elkaar in. Wat
geeft het. Als je maar dansen kunt! En
kom je dan buiten de geluidskring van
het eene orchest, clan vallen er allicht
weer twee of drie anderen binnen je ge
hoor?
Op het oogenblik, dat ik dit s-ohrijf,
knallen de donderbussen en sissen de
vuurpijlen van het vuurwerk bij de Notre
Dame, Vaag kan ik van uit mijn raam
bij het schijnsel van het Bengaalsch vuur
de stompe torens tegen den nachtelijken
achtergrond onderscheiden en telkens
zwermt een regen van vurige sterren om
laag. En op nog tien verschillende punten
van de stad zijn vreugdevuren ontstoken,
waaromheen met bijna kinderlijke, naieve
opgewektheid onvermoeid rondedansen
worden georganiseerd. En lang, nog heel
lang zal de l'eestveugde duren, totdat de
vroege Julizon boven de huizen heel
schuChtertjes en bleek zal opkomen en de
allereerste trams en auto-bussen hun la
waaiende heerschappij over de straac van
de jolige feestgangers zal opeischen.
J. W. KOLKMAN.
HERLEVING
Vacantie-tijd, op reis gaan, het spreekt
van herlevingMet letters, zonnig als de
Julizon, spreekt dat woord tot ons, die
allen naar ontspanning verlangen. Ver
trekken om te herlevenAlle verlangen
gaat uit naar wat dat veelbelovende woord
wel inhoudt, het verlangen der zieken, die
liggen uitgestrekt op hun lauw-warme
sponde, het verlangen van jeugdige klerken
in de muffe handelskantoren, over het
plagerig spel der cijfers neergebogen, het
verlangen der bleeke kleine jongens, die
vol verwachting opzien tot hun grooten
Kapelaan, den leider van het patronaat:
Ben ik er bij mag ik mee naar de
vacantie-kolonie O, als ik er 'ns niet bij
zou wezen?
Die mee mogenvoor hen is het, een
vroolijk afscheid bij het vertrek van den
trein, de aankomst in een rustige lande
lijke omgeving, zonder tram of onder-
grondscheWaar de zwakke longen
worden gebaad in de reine lucht, waar zij
dikke roode wangen krijgen en ferme, ge
bronsde kuiten. Waar echte grasvelden
zijn en ze kunnen ravotten naar hartelust,
en waar echte koeien grazen, en zij ook
voor het eerst in hun leven versche eieren
proeven, niet uit het verre Marokko inge
voerd.
Waar de zee hen het verfrisschend
schuim harer golven in het gezicht spat
en de kleine zenuwachtige Parijzenaar een
dappere bergbeklimmer wordt of een flin
ke boerenjongen of een fiksch jong ma
troosje
Maar voor hen, die niet mee mogen?
Droevig ziet het er voor hen uit. De
zomer op het asphalt en in het stof der
wereldstad, de weeë lucht, uitgeademd
door duizenden longen. Onophoudelijke
drukte van het verkeer. Oorverdoovend
misbaar en voortdurend gevaar van over
rijding door auto's, die als meteoorsteenen
op u aankomenVoor hen de eentonige
aanblik hunner grauwe muren, het half
duister van de kelderwoningen of het ver
blijf in dezelfde zolderkamers onder het
zelfde zinken dak van de zesde verdieping
Verveling, troostelooze verveling, die hen
als 'n doodskleed omwikkelt, en boe vaak
de tuberculose
Gelukkig! vermag ik mij meer en meer
gerust te stellen omtrent het lot van onze
jongens, grooten en kleinen. Zij kunnen
weer opleven, herlevenWant, zoo goed
als hun Zondagsblad, hebben tegenwoor
dig alle parochiën him vacantie-kolonie.
De maatschappelijke opvoeding onzer
christenen maakt ieder jaar vorderingen.
Men schaamt zich in dezen tijd den trein
te nemen voor de vacantie-reis en zijn
eigen kinderen blij en gelukkig te zien,
terwijl zooveel kleinen achterblijven die u
met oogen vol afgunst aanzien en die men
niet durft toeroepen: Prettige vacantie
Zij zijn immers de kameraden van onze
kinderen, en wij weten zeer wel dat men
's zorüers zich niet vermaakt in de hel der
groote steden!
De allerongelukkigsten zijn de zieken
aan hun ziekbed gekluisterd en die niet
vertrekken kunnen.
Hebt gij wel eens nagedacht, wat ver
borgen licht achter deze twee, andere een
voudige, kleine woorden: ziek zijn?
Ziek zijn, is binnentreden in het on
metelijk onbekende van het lijden.
Ziek zijn, is de berooving van alle on
afhankelijkheid en activiteit.
Het is dikwijls de eerste kennismaking
met het eigen, ware ik. Het is, zich plotse
ling bevinden tegenover het waarom? van
lijden en dood.
Ziek zijn is de openbaring van de wer-
kelijk, geestelijke waarde en de veerkracht
onzer zielziek zijn in den zomer, als ieder
om te herleven naar zee of boseh en ber
gen trekt, is dubbel ziek zijn
Hoe komt men aan de ontberingen der
zieken te hulp? Hoe hun de beteekenis-
volle rol van het lijden verklaren, die
Alfred de Musset bezong:
De mensch is leerling, zijn meester
de smart,
Wie eenmaal leed, kent pas het
eigen hart
Kunnen zelfs meer gevorderde zielen de
grootheid van ziel van Mgr. de Ségur be
grijpen, die elk jaar een Mis van dank
zegging opdroeg, op den verjaardag van
zijn zalige blindheidter herinnering aan
den dag waarop God hem het licht zijner
oogen ontnomen had. z
Mijnheer Pastoor, God heeft aan mij
gedachtzei mij op zekeren dag een be
roemde pianiste: Gij bekommert u niet om
mij.... Gij verwacht alles van de schep
selenGij laat u bedwelmen door den
verdoovenden drank van het succes
Wacht even, ik kom uwe ziel redden. En
zij toonde mij hare beide armen, als in
spotternij, met fraaie armbanden getooid,
maar misvormd door wreede rheumati-
sche pijnen
Ja, hoe hun de tragische rol van het
lijden doen verstaan? niet slechts aan een
vriend, wat gemakkelijker valt, daar men
met hem alléén te maken heeft, doch aan
het onmetelijk leger der lijders en lijde
ressen?
De smart telt overal hare slachtoffers,
onder rijken en armen, verspreid in de
dichtbebouwde stadswijken en in de een
zaamheid der landelijke streken, in weel
derige klinieken en algemeene ziekenhui
zen waar zoo menigmaal misnoegen en
ontevredenheid voorkomen. Hoe bereiken
wij al die ongelulckigen?
Veel wordt voor hen gedaan om hun
moed en vertrouwen in te boezemen, om
hun troost en berusting bij te brengen. Er
wordt hun geleerd, dat herleven niet altijd
beteekent tot gezondheid en het volle leven
terugkeeren, maar dat een langdurig ziek
bed tot een herleving kan leiden, zooveel
beter en schooner, tot een hooger leven
der ziel.
Behalve de gewone zielzorg aan het
ziekbed maakt men ten behoeve der zieken
reeds gebruik van de radio, zoodat zij vaak
in staat gesteld worden Mis en predikatie
te hooren en het Lof bij te wonen.
Nu geeft ook Pater Sanson in Parijs,
een speciaal tijdschrift uit voor de zieken,
dat maandelijks? tweemaal verschijnt.
Onze Moederkerk staat onvermoeid, on
verpoosd, in allen nood, ook in den nood,
die de moderne vooruitgang meebrengt,
hare kinderen bij, tevens om hen te onder
richten en tot hun einddoel te voeren.
Vroeger, vóór de uitbreiding der groote
steden was er geen behoefte aan vacantie-
koloniën.
Buitenlucht, frissche lucht vond men
overal en boomen en velden, weldadig
groen.
Vroeger lag men thuis ziek, in het eigen
huis, in den kring van het christelijk huis
houden in de vertrouwde, geliefde omge
ving.
Tegenwoordig, mist meestal de zieke
dat alles al waaraan men gehecht is
Vroeger behoorde de tuberculose tot dc
zeldzaamhedenHoe dikwijls bewon
derde ik de prachtkinderen die een Ra-
phaël, een Murillo en Bubens tot model
hebben gediend.
Tegenwoordig heerscht het alcoholisme
alom en ongezonde industrie èn de rest,
met tuberculose en kanker tot gevolg.
Dan verzoek ik u met aandrang, steun*
allen uw priester in het werk van den
vacantie-koloniën, en in het liefdewerk
voor de zieken
Verlicht het lot uwer zieken
Helpt allen tot „herleving".
PIEBBE L'EBMITE.
Platina-geld in Rusland.
SovjetxRusland houdt er van om tel-
kens met iets nieuws voor den dag te ko-
men. Zoo heeft me nthans een oud idee j
van Czaar Nicolaas I weer eens opge-
wamd. Deze had in 1828 een aantal roebel
stukken uit platian laten salan, maar om
streeks 1S42 liet de Czaar deze munten
aan de circulatie onttrekken omdat zij on-
practisch waren. Een financieele commissie
der Sovjets heeft nu het plan opgevat om
3100 K.G. platina die in het afgeloopen
jaar 1929 uit de rijke platinagroeven in den
Oeral gewonnen werd, te gebruiken voor
het aanmunten van Tscherwonski (een
tscherwonez, de officieele Bussische munt
eenheid is in waarde ongeveer gelijk aan
10) 3100 K.G. platina is echter niet veel.
Daar 1 dM.3 platina ongeveer 21.5 K.G.
weegt, gaat het hier slechts over 15 staven
van 1 M. lengte bij een doorsnede van 10 I
bij 10 c.M., wanneer men er groote stuk
ken uit maakte. Het voordeel, dat platina
als muntniateriaal heeft omdat het veel
zwaarder is en veel meer waarde heeft dan
goud, wordt absoluut tenietgedaan door
het feit, dat het heel gemakkelijk met ver
schillende metalen van geringer waarde
verwisseld kan worden en dat platina-geld
zeer gemakkelijk vervalscht zou worden.
Hierbij zij terloops opgemerkt, dat ook
de regeering van Busland reeds lang de
haar toegewezen hoeveelheid (bepaald
door het internationale platinaconventie)
verre heeft overschreden, terwijl zij ver
klaarde, dat zij zich niet langer door dit
verdrag gebonden acht.
Op grond van de ervaringen die de
heele wereld doet met het opdrijven dei-
prijzen vna het Spaansch-Italiaansch kwik
zilvermonopolie, kan men deze verklaring
van Busland absoluut niet zoo direct ver-
oordeelen. De geheele chemische industrie
heeft er zeker geen belang bij om te pro
testeeren tegen een prijsverlaging van de
duurste platina-instruinenten uit haar la
boratoria. Wanneer het platina goedkoo-
per wordt, behoeft de chemiker voortaan
zijn reageer-schaaltje niet meer uit voor
zorg in zijn vestjeszak mee te nemen.
Wat Nederlandsche missio
narissen in vijftig jaar tot
stand brachten
Een dankstoet van duizenden
heidenen
Een „Goudkust" uoor de Katholieke Kerk.
Onlangs was het vijftig jaar geleden, dat de
eerste katholieke missionnarissen te Elmina
aan wal gingen om daar de fundamenten te
leggen van het bloeiend Apostolisch Vicariaat
Goudkust, dat aan de „Socitëteit der Afrikaan
sche Missiën van Cadier- en-Keer" is toever
trouwd.
Deeluitmakende van de befaamde Slaven
kust, was de Goudkust tot 1872 Nederland
sche bezitting en wingewest, de proviand
kamer van de beruchte slavenhandelaars, Ne
derlanders, Portugeezen, Engelschen, Deenen,
Franschen, die vier eeuwen lang onafgebroken
van West-Afrika naar Amerika zeilden met
volle ruimen neger-slaven. Eenige Protestant-
sche Zendingen, Methodisten-, Bazeler Zen
ding, Wesleyanen, Bremer Zending en Church
of Sion, hadden van de Calvinistische Neder
landsche bezetting gebruikt gemaakt om ne
derzettingen in de Goudkust te stichten, ter
wijl dit den katholieken missionnaris onmoge
lijk werd gemaakt. Toen in 1872 Goudkust
Engelsche kolonie werd, braken ook betere
vooruitzichten aan voor de katholieke missie
in deze gewesten, en konden de eerste mis
sionnarissen zich aldaar in 1880 vestigen.
Vijtig jaar later! De Goudkust is een der
heerlijkst bloeiende wingewesten der katho
lieke kerk in Afrika geworden. Het jaarver
slag 1929 bracht o.a. de volgende cijfers van
het werk der Paters der Afrikaansche Missiën
van Cadier-en-Keer in deze kolonie mis
sionnarissen 38 levende bekeerlingen 70.109
parochies en bijstaties 480 catechumen 12.000
Dat zijn gouden cijfers bij het gouden jubi
leum Het spreekt vanzelf, dan de landings
plaats der eerste missionnarissen, Elmina, het
eerst zou jubelen. Dat heeft Elmina gedaan
op 18 Mei j.l. ofschoon op strikt kerkelijke
wijze. Bij afwezigheid van Mgr. Hauger, apos
tolisch vicaris der Goudkust, die zich momen
teel in Europa bevindt, droeg Mgr. Hermans,
bisschop van het Neder-Volta-vicariaat (Oos
telijk gedeelte van Goudkust en Engelsche
Togoland), een pontificale Hoogmis op. Z. H.
de Paus verleende bij deze gelegenheid aan
de missionnarissen en katholieken van de hee
le Goudkust bijzondere aflaten en geestelijke
voorrechten. De bekende neger-musicus, John
son, componeerde een feestcantate en ver
schillende kerkelijke motetten, welke schit
terend werden gezongen, 's Avonds trok een
grootsche optocht, waaraan met Monseigneur
Hermans en de missionnarisen, alle katho
lieken en duizenden heidenen deelnamen,
naar het oude kerkhof aan den voet van den
heuvel iSt. Joseph-Hill, waarop de tegenwoor
dige missiegebouwen verrezen zijn, juist te
genover de Java-Hill, en waar de pionniers
der katholieke kerk in Goudkust hun laatste
rustplaats hebben gevonden. Voor onze Va-
derlandsche geschiedenis mag het niet onver
meld blijven, dat op ditzelfde kerkhof, hoe
klein ook, de graven en grafkelders liggen
van een honderdtal Nederlanders uit den tijd
van voor 1872, waaronder twee gouverneurs.
Drie negers, de pilaren van de katholieke
Kerk der Goudkust, kregen bij deze gelegen
heid de pauselijke onderscheiding. Haezel Co-
bina ontving de decoratie „Pro Ecclesia et
Pontifice". John Acquah en John Amissah, de
oudste Katholiek van Elmina, die reeds in
1880 de missionarissen op voortreffelijke wijze
behulpzaam is geweest, werden beide gedeco
reerd met de medaille „Bene merenti". Van
den kant van het Engelsch Gouvernement van
Goudkust mocht de Katholieke Missie meer
dere blijken van belangstelling bij dit feest
ondervinden. Alle hoofdstaties der Goudkust
zullen beurtelings op ongeveer dezelfde wijze
in den loop van dit jaar het vijfjarig bestaan
van de Katholieke Missie herdenken. Het
voornaamste maandschrift, dat in dienst dezer
Missie staat, The Catholic Voice of the Gold-
Coast, gaf een prachtig feestnummer uit, Ca-
pe-Coast, waar de bisschop van de Goudkust,
Monseigneur Hauger, resideert, heeft een bij
zonder punt op haar feest-agenda geplaatst.
De inlandsche Katholieken brachten namelijk
een som gelds bijeen voor den bouw van een
feestmonument, t.w. een kapel op het kerk
hof, welke tevens als grafkelder kan dienen
voor afgestorven missionarissen. In deze kapel
zal maandelijks een H, Mis voor de overlede
nen, Priesters, Broeders, Zusters en Christenen
worden opgedragen. Op een nader te bepalen
datum van de jubileum-viering te Cape-Coast
zal de plechtige inzegening dezer kapel
plaats hebben. Bij deze zelfde gelegenheid zal
ook de eerste plechtige steenlegging plaats
vinden van het Klein-Seminarie te Amissano,
op 5 K.M. van Cape-Coast. Reeds verschil
lende inlandsche priestercandidaten worden
in de Goudkust opgeleid, en de meest gevor
derden zullen bij deze feestelijkheid plechtig
worden ingekleed.
Waarom heb je moeders portret omge
draaid?
Nou, het behangsel zal er toch geen
last van hebben, denk je?
KALENDER DER WEEK
N.B. Als niet anders, wordt aangegeven
dagelijks Gloria, geen Credo. Do gewone
Prefatie.
ZONDAG 21 JULI. Zesde Zondag na
Pinksteren. Mis: Dominus. 2e gebed v. d.
H. Hieronymus- Aemilianus; 3e v. d. H.
Margarita. Credo. Prefatie v. d. Allerh.
Drieëcnheid. Kleur: Groen.
Bij ons H. Doopsel is in ons gestoi-ven
de oude, zondige mensoli, d. w. z. de toe
stand van zonde hield op in ons, wij ont
vingen een nieuw leven, n.l. liet leven
der heiligmakende genade. Wij werden
kinderen van God. De gevolgtrekking is:
dan ook als kinderen van Gocl leven
voor God, in gemeenschap met Jezus
Christus onzen Heer (Epistel). Leven voor
God is: Met al onze vermogens en krach
ten Zijno heilige geboden onderhouden.
Dat kost moeite, dikwijls zware offers.
Want wel ontvingen wij bij. het Doopsel
de heiligmakende genade terug, maar
niet do voorrechten van den eersten ge
luksstaat; onze wil blijft ten kwade ge
neigd. Doch do Heer is onze kracht, onze
toevlucht. Daarom roepen wij tot Hem
om liefde in onze harten en om volhar
ding in den dienst van God. Hij moge
ons helpen tegen onze vijanden (Introitus,
Gebed, Graduale, Alleluja-vers).
Evenals aan de menigte, die Hem te
voet volgde, geeft Jezus ook ous, die
Hem zoo graag willen volgen in Zijne
kinderlijke gehoorzaamheid aan den wil
van Zijnen en onzen Vadei', een voedsel,
n.l. Zijn eigen H. Vleesch en Bloed in
het Allerheiligste Sacx-amcnt des Altaars
(Evangelie).
Dat maakt ons krachtig en sterk, om
voortdurend voort te gaan op do wegen
de? Heex'en, d.w.z. om steeds Zijne ge
boden te onderhouden (Offertorium, Post-
communio). Hot Allcrlx. Sacrament als
ons offer en onze spijze zal ons met
Christus vereenigen voor altijd in den
hemel, om daar een eeuwig daiikjied te
zingen voor den Heer (Communio).
MAANDAG 21 JULI. Mis v. d. H. Fre-
dericus, Bisschop en Martelaar: Statuit.
Zie in het Feesteigen v. h. Bisdom. 2d©
gebed v. d. H. Praxedis, Maagd; 3de
A Cunctis (om de voorbede der Heiligen).
Kleur: Rood.
Fredericus, 8ste Bisschop van Utrecht»
Fries van geboorte, predikte het H. Evan
gelie onder de Friezen. Vooral trad hij
met kracht op tegen de dwaling omtrent
het geheim der Allerh. Drieëcnheid. Na
de H. Mis doodelijk gewond, vergaf hij
zijn moordenaars en spoorde hen aan te
vluchten. Zelf ging hij, nog levend, zijn
grafkamer binnen en na een herhaalde
aanbeveling van zijne ziel aan God, stierf
hij 18 Juli 838.
DINSDAG 22 JULI. Mis v. d. H. Maria-
Magdalena, Boetelinge. Me exspectave-
runt. 2de gebed tot den H. Geest (ook
morgen en overmorgen wegens de pries
terretraite in ons Bisdom). Credo. Kleur:
Wit.
WOENSDAG 23 JULI. Mis v. d. H.
A pol li naris, Bisschop en Martelaar: Sa-
cerdotes. 2de gebed v. d. H. Liborius;
3de tot den H. Geeet. Kleur: Rood.
De H Apollinaris, tijdgenoot en met
gezel van den H. Petras, werd door dezen
gewijd en aangesteld tot Bisschop van
Ba/venna. Zijn Apostolisch leven bekroon
de hij met het offer van zijn leven.
DONDEKDAG 24 JULI. Mis v. d. H.
Bernulphus, Bisschop en Belijder: Sta
tuit (Zie in het Feesteigen v. li. Bisdom).
2de gebecl v. d. Vigilie v. d. H. Jacobus;
3de v. d. H. Christina, Maagd en Mar
telares; 4de tot den H. Geest. Laatste
Evangelie v. d. Vigilie. Kleur: Wit.
Ook mag gelezen worden de H. Mis
v. d. Vigilie: Ego autem. Geen Gloria.
2de gebed v. d. Bernulphus; 3e en 4©
als boven. Kleur: Paars.
Do II. Bernulphus, Bisschop van
UtrechtJ is een ij veraar geweest voor den
bloei der kerkelijk© tucht en den luister
van den kerkelijlcen eeredienst.
Om do vele kerken, welke hrj in zijn
Bisdom heeft gebouw en welke getuigenis
gaven van zijne kunstzinnigheid, wordt hij
afgebeeld dragende een kerk. De heilige
wordt aangeroepen als patroon tegen d©
kinkhoest.
VBIJDAG 25 JULI. Feestdag van den
H. Jacobus, Apostel. Mis: Mihi autem.
2de gebed (aiïeen in stille H.H. Missen)
v. d. H. Christophorus. Ixi alle H.H. Mis
sen wordt het gebed gebeden voor den
Bisschop (wegens den verjaardag zijner
H. Wijding). Credo. Prefatie v. xl. Apos
telen. Kleur: Roocl.
De H. Jacobus de Meerdere, getuig©
van de gedaanteverandering des Ileercn
op den Thabor en ook van Christus'
doodsstrijd, predikte na Christus' Hemel
vaart eerst in Samaria, later in Spanjo.
Na zijn marteldood door onthoofding, is
zijn lichaam overgebracht naar Oompos-
tella, nu nóg de beroemde Spaansche be
devaartsplaats, Jacobus tor eere.
ZATERDAG 26 JÜLT. Feestdag van da
H. Anna, Moeder der Allerh. Maagd. Mis:'
Gaudeamus. Kleur: Wit.
Eene vrouw, die den Heer vreest, woixlfc
geprezpu. Heilige Moeder Anna, bid met
uw Allerheiligst kind voor allo christe
lijke huismoeders den waren christelijkcn
geest af en help haar dien overstorten
in hare kinderen.
IN DE KERKEN DER EE. PP.
FRANCISCANEN:
Alles als in 'bovenstaande kalender:
behalve:
MAAXDAG. Mis v. d. Z. Angelina van
Marsciano, weduwe: Cognovi. 2d© gebed
v. d. octaafdag v. d. H. Bonaventura; 3de
v. d. H. Praxedis. Kleur: Wit.
DINSDAG. Mis v. d. H. Laurentius van
Brindisi, Belijder: In sermonibus. 2de ge
bed en laatste Evangelie v. d. H. Maria
Magdalena.
DONDERDAG. Mis v. d. Z. Cunegundis,
Maagd: Dilexisti. 2degebed en laatste
Evangelie v. d. Vigilie; 3de v. d. E.
Christina.
Amsterdam. ALB. M. KOK, Pr,
