Wereld-Missie
DE LEIDSCHE COURANT
DERDE BLAD PAG. 10
DE ONAFSCHEIDBAREN
Over de Kanadeesche oerwouden daalde stil
aan de avondschemering. De zon was in een
rooden plas van looverach'ig licht weggezon
ken achter de grillig uitgetande massaal-grijze
bergketen van de Rockby Mountains en be
scheen nog de hoogste heuveltoppen met een t
schier onwezenlijken gloed
Door de looverenzee in het dal voer, met I
de invallende schaduw, een zwaar ruischende
rilling, bij de nadering van den nacht.
Wie voor hel eerst den voet zetlc op dit
woeste gebied en dwaalde langs dichtbeboschte
heuvels en valleien, over ruwe warrelrotsen,
tusschen groenbemoste, met klim- en slinger
planten getooide woudreuzen en langs de zie
dende bergstroomen, moest stellig den over-
weldigenden indruk ondergaan van die wilde
natuur, die in al haar ongereptheid door den
tijd was overgeleverd, van de heerschappij
van een ol ander „opperhoofd Drie-Pijlen" tot
die "an „het bleeke gezicht". Met de komst
der bltokcn had zich een nieuwe, tot dan toe
onbekende -klank gemengd in de eentonige i
muziek van het oerwoud. bet was het ge-
zeur van den zaagmolen binnen in een groolen
planken loods, opgesteld aan den boord van j
den bergstroom, die het tiktakkend molenrad
rustig draaien deed. Een hecle ploeg hoot-
hakkers, alle ruwe, ruige kerels, was op die j
plaats neergestreken en kun bijlen en zagen
maakten ongenadig groote kale plekken in i
dien „tempel van ongekorven hout".
De ontginning gebeurde voor een groote fir-
ma in een dier Amerikaaasche reuzensteden,
ergens, op een duizelingwekkend hooge ver
dieping van een met ontelbare venstertjes
doorwafelden wolkenkrabber gevestigd. Daar
rochelden de luidsprekers, tikten de typisten,
ratelden de rekenmachines, klonken de beve
len en werden de orders geboren, die naar het
or.tgonn.en terrein werden gezonden met den
feilen trein, die driemaal per week als een
levend anachronisme deze voorvaderlijke wil
dernis in stoomende vaart doorsneed.
Telkens moest dan iemand naar het station
toe van den molen, om te zien of de postwagen
geen boodschap had meegebracht.
Die wandeling van den molen naar het sta
tion was dan het gewone uitstapje van Tim- j
mie en Tommie, de twee onafscheidbaren",
die met het beheer van het kleine bedrijf ter i
plaatse waren belast.
Timmie was slungelig lang, hoekig en ma- j
ger, maar laai van spieren en pezen. Toramie, i
integendeel, was een kort, dik vetbolleken met
rimpelenden speknek en een gezicht als een j
lachende maan.
Timmie had twee passies: hij schilderde en
teekende in zijn vrije uren en hij kauwde tabak j
En ook Tommie had twee passies: hij speel- i
dr harmonika en was een hartstochtelijk roo-
ker. Wanneer hij 's avonds, als het molenrad
stillag en maan en sterren praalden boven
woud en gebergte, voor de cottage was geze
ten, smekkend aan een smakelijke pijp. ter
wijl tusschen zijn zegenende handen de zan
gerige trekzak rekte en kromp, dan was geen
koning zoo rijk als hij.
Beiden waren in de veertig en vrijgezel
Op een avond van vertrouwelijkheid hadden
zc hun hart voor elkander opengelegd. Beiden
hadden een ongelukkige^ liefde gekend in hun
jeugd en waren er ontgoocheld van weerge-
komen. Dit gemeenschappelijk lijden had hen
dan ook dichter bij pekaai gebracht en zoo
leefden ze thans reeds sedert jaar en dag in
de Kanadeesche binnenwouden, trekkende van
de eene plaats naar de andere, zonder dat
ooit de zucht naar „wereldsche genot" hun
sereen jonkmansleven kwam storen.
En. nu wandelden ze weer voor de zooveel-
stc maal naar hel station, of beter, naar de
halte. Want er was geen stationsgebouw, er
was geen overweghek, er was geen seinhuis...
Ei was alleen een pomp en dan de hout
stapels.
Daar kwam met schavend gerera 't gevaarte
om de bocht gereden en hield zwaarzuchtend
stil. En terwijl de stoker, met een vlammende
toorts want steeds blauwer viel de scheme
ring als een helsche verschijning spookte
om het raderwerk heen, dat hij zorgvuldig na
keek en belichtte, kregen Timmie en Tommie
di post in ontvangst.
Maar kijk' Toen de trein wegrolde, zat daar
op een houtstapeu, klein, popperig, nederig,
onder de geweldige boomgestalten, een jong,
pikfijn juffertje. Ze was druk in de weer met
lippenstift, poederkwastje en zakspiegeltje,
borg dan alles op, knapte haar handtaschje
dicht, sloeg een paar malen de armen in de
lucht, maakte eenige veerkrachtige Charles
ton-passen, trok haar onberispelijk reispak in
de plooien en stak, met korte, zenuwachtige
beweginkjes van haar welgemaakte beentjes
trip, trip, trip, de spoten over....
Begrijp jij er iets van, Tom?
Geraak jij daar wijs uit, Tim?
Maar reeds stond het onverwachte bezoek-
stertje voor hen en terwijl twee katterig
groote vraagoogen hen vrijpostig aanstaarden,
klonk haar hoqg stemmetje:
Hallo, boys, „Woodmills", pleasiel Kun
nen jullie mij den houtmolen wijzen?
Timmie en Tommie stonden paf.
Well.... Hurry up. Vlug wat!
Yes, yes, miss.... Volg ons maar!
Ze waren beiden een beetje beteuterd. En
▼coraleer ze het zware en moeilijke herkauw
de „met wie hebben wij de eer" konden uit
spreken, had het blonde poppetje zich reeds
kordaat voorgesteld:
Ik ben Betsy Sweet, de zuster van Ha
rold Sweet, inenieur van Woodmill Buildings,
bij u op inspectie.
Pardon! verbaasden zich Timmie en Tom-
mie tegelijk.
Is Harold dan niet hier? Harold Sweet,
herhaalde zc, met woede en spijt en teleur
stelling tegelijk op haar aardig snoetje.
Onbekend op Woodmills, was het ant
woord.
Die lamme vlegel!.. Nu, dan wacht
ik tot hij komt. Hij moet eerstdaags hierheen
op inspectiereis voor de firma. Ik dacht hem
reeds te vinden cn meende hem te verrassen.
Ik kom juist uit de kostschool terug.
Nu nog mooier! Ze kwam zich zoo maar
op Woodmills vestigen, zonder aan de beeren
des huizes vooraf toelating Ie vragen. Maar
zc zag er zoo kranig en dipper uit, dat Tim
mie en Tommie reeds knipoogend hadden toe
gestemd. Neen, maar zooicts hadden ze nog
niet beleefdNu zij de vrouw waren ont
vlucht tot in het diepste van de Kanadeesche
wildernis, nu kwam de vrouw en nog wel
in haar allerliefste verschijning hen aldaar
opzoeken,
Reeds schemerden van verre door het ge
bladerte de botergele lichtstreepjes aan de
vensters van Woodmills en weldra zaten ze
inet Betsy in de beste kamer van de cottage:
een planken barak, voorzien van een ruwe wit
houten tafel en dito stoelen, een open vuur,
twee bedden, een kast, een schapraai, een
paar emmers, gereedschapp. messen en gewe
ren.
Timmie en Tommie stonden de cottage af
aan de mooie vreemdelinge en gingen bij de
houthakkers onder dak. En weldra was in de
eertijds zoo berookte ruimte, waar ze hadden
verbleven, de scherpe reuk van vet, leder,
olie en tabak verdreven door de heerlijkste
rozengeur, dien Tom en Tim ooit in hun le
ven hadden opgesnoven.
De twee onafscheidbaren konden het met
hun kostgangster best vinden en weldra was
het tusschen beiden een ware strijd om haar
het meest te behagen. Van den beginne af had
den ze overigens reeds geüiktijdig, de een het
rooken, de ander het pruimen verleerd, omdat
ze gemeend hadden, dat Betsy haar neusje
even verachtelijk had opgetrokken.
's Morgens kwamen zij haar groeten en
brachten haar frissche woudbloemen. Maar de
dikke Tom was kwaadgezind geraakt op Tim,
omdat die er een complimentje had bijgezegd.
Zoo was het accoord niet gemaakt. Dal was
niet loyaal, zich zoo op den voorgrond te
dringen! Maar dat gaf niets. Hij zou zich op
een elegante manier wreken. En den avond van.
denzelfden dag maakte de dikkerd gebruik van
Tim's afwezigheid, om onder het balkon van
zijn prinsesje een airken af te geven op zijn
harmonika.
Maar zoo ging de ballon niet op, meende
Tim. En 's anderen daags kwam de slungel
aanloopen met zijn jong:te meesterstuk: de
cottage met den molen en den bergstroom,
eigenhandig op het doek gebracht, als herin
nering aan haar verblijf in de binnenwouden.
Neen, dat is gewoon platbroekerijl pro
testeerde Tom. Maaar wacht, hij zou Tim-
mie'8 top wel scberenl En het duurde niet
lang of Betsy kreeg in een keurig briefje het
portret van Tómmie, met een roerenden op
dracht.
Dat was den ander te sterk, en stil-aan
leefden de twee vrienden op 'n gespannen voet
van dreigenden oorlog. Nu weer had Tim het
gereedschap van Tom geheel met olie be
smeurd. Waarop Tom er voor zorgde, dat Tim
's anderendaags zijn grage tanden zette in een
appetijtelijke boterham, waarbij de sneedjes
kaas door schilfertjes gele zeep waren ver
vangen. Dienzelfden avond, bij het slapen gaan,
vond de dikke Tom zijn bed vol nageltjes ge
strooid. En toen 's morgens Timmie zijn beste
jas aantrok om aan Betsy een beleefdheids
bezoek te brengen, vond hij beide mouwen ste
vig dichtgenaaid.
Zoo vonden zij er thans genoegen in elkaar
te pesten, tot het onvermijdelijke zich voor
deed: een hoog oploopende twist, waarbij het
er toeging van:
Vetzak!
Sprinkhaan 1
Stuk muzikant!
Stuk kladschilder!
Ouwe gekl
Parochievrijer!
Als een oude schuur in brand schiet...
Mag jij wel zeggenl.
Ze brandden van jal->erschheid, maar wa
ren in tegenwoordigheid van Betsy steeds poes
lief voor elkaar. Dikwijls maakte Betsy met
beide mannen de wandeling mee naar het sta
tion, in de hoop er den inspecteur aan te
treffen. Maar broertje bleef weg.
Tot op zekeren dag een brief van Wood
mill Buildings het bezoek aankondigde met
den volgenden trein. En toen ze met hun
drieën dien beslisscnden avond weer bij het
station stonden en de trein traagjes binnen
kroop, sprong Betsy opeens vooruit. En voor
aleer Timmie of Toramie konden tusschen-
beide komen, was ze op een fijn heertje toe
gevlogen, dat van de loopplank was gestapt.
Ze sloeg zijn grijs vilthoedje van zijn hoofd,
gaf hem een klap om het linker en een om
het rechter oor, schudde hem in zijn kort blauw
jasje woest door mekaar en gaf hem dan met
het verlakte puntje van haar schoen een trap
onder zijn leverkleurige charlestonbroek, dat
dc beide slobberpijpen er van waggelden.
Was dat nu die ingenieur? De scheiding
van zijn pommade kopje zag er al zoo ver
ward uit als deszelfs inhoud.... Net een ver
hakkelde revue-danser.
Betsy hijgde en riep, boos en vlijmscherp:
Ha. (klap) schavuit! (klap). Nu heb ik je
(klap) te pakken! (klap). Maar je zal (klap)
niet mij (klap) trouwen! (klap). Trouwen
zal je! (klap) trouwen! (klap).
Maar het was of Timmie en Tommie zelf
zooveel klappen in het aangezicht hadden ge
kregen, zoodanig stonden ze verstomd.
Trouwen, met hem trouwen?.... Maar dan
is zij zijn zuster niet....
Maar dan is hij haar broer niet....
Wat mocht daar achter zitten?.
Voor iemand, die het wist, was het dood
eenvoudig: Betsy Hopkins was typiste in
Woodmills Buildings en Harold Sweet was
er ingenieur. Maar hij had haar hoofdje op
hol gebracht. Haar liefde gaf haar de meest
storende tikfouten in. Ze sloeg het eene woord
voor het andere, waarschijnlijk omdat heel
haar binnenste was in beslag genomen door
die céne groote woorden-transpositie van „Ha
rold Sweet" in „Sweet-Harold"....
Maar na een tijdje scheen Harold haar te
verwaarloozen. Haar besluit stond weldra
vast. Ze zon hem, zonder een publiek scban-
deeltje te maken, een V2rdiende afstraffing
geven. Daar zij als typiste den dienst betref
fende de inspektiereis onder oogen had ge
kregen, had ze geen oogennblik geaarzeld, hem
in deze hinderlaag te lokken om hem de trouw
belofte af te dwingen.
Timmie en Tom voelden, dat ze beetgeno
men werden. Bescheideoheidshalve, na het
beleefde tooneeltje, beschaamd en ontgoocheld
tevens, keerden ze op hun stappen terug, naar
den molen toe, overtuigd, dat het paartje wel
zou volgen.
Maar ze bleven zoo lang weg, dat Tim en
Tom, beangstigd, besloten, even te gaan uit
zien. Wie weet, is de vechtpartij niet herbe-
HET LAND VAN HET
EUCHARISTISCH CONGRES
(Van onzen Carthaagschen correspondent).
Carthago, waar van 7 tot 11 Mei a.s. het
30e Internationaal Eucharistisch Congres
zal worden gehouden, is gelegen aan de
Noordkust van Afrika in Tunis. Het re
gentschap Tunis is een Fransche bezitting.
Door den invloed van de Middellandscne
Zee heeft Tunis een uitgezocht klimaat:
de winter is er langs de geheele kunst
merkwaardig zacht. Gedurende het warme
jaargetijde is het in Kroumirie, een streek
welke zeer boschrijk is en waar vele ri
viertjes zijn, heerlijk koel. De vertakkin
gen van het Atlasgebergte eindigen hier
sin twee parallelloopendc massieve berg
ketens; het hoogste punt van het gebergte
is de Djebel-Chambi (1590 meter hoog).
Tusschen deze twee bergketens stroomt de
Medjerdah, de voornaamste rivier van Tu
nis; deze mondt uit in de Middelandsche
Zee ten zuiden van Porto Farina. Bij het
verdrag van Bardo op 12 Mei 1881, werd
Tunis onder Fransch protectoraat gesteld;
de souvereiniteit van den Bey werd echter
gehandhaafd. Er werd een resident aan
gesteld, die optreedt als minister van bui-
tenlandsche zaken van den souverein. De
commandanten van de land- en zeemacht
staan onder zijn bevel; hij is voorzitter van
den ministerraad van het protectoraat. De
Inlandsche administratie is in handen van
de Caids, die door Fransche ambtenaren
(controleurs civile) gecontroleerd worden;
deze laatsten staan rechtstreeks onder den
resident. De rechtsspraak is gemengd:
Fransch voor alle Europeanen of Europee-
sche beschermelingen en inlandsch voor de
Muzelmannen en Israëlieten. Over de be
grooting wordt jaarlijks gestemd door do
Raadgevende Vergadering., bestaande uit
Fransche en Inlandsche afgevaardigden.
Tunis is in den loop der tijden meermalen
het tooneel geweest van drama's en bloe
dige twisten. Door zijn ligging was het een
begeerenswaardig bezit voor alle volken
rond de Middellandsche zee. Tunis was het
tooneel van den strijd tusschen Rome en
Carthago en toen Carthago was overwon
nen, genoot Tunis gedurende drie eeuwen
welvaart en rust, dank zij den Romeinschen
vrede. En na dit tijdperk keerde de rust
oer8t weer 'in de 19e eeuw. Telkens werd
het land door barbaren verwoest en de
Muzelmannen waren niet bij machte het
werk van de Romeinsche kolonisatie voort
te zetten. Op het einde van de 16e eeuw
onder de regeering der Turken werd het
land geteisterd door binnenlandsche twis
ten en invalle*1 der Janitsaren. In 1705
werd' de Husseinen-dynastie gevestigd,
waartoe ook de thans regeerende souver-
rein Sidi Mohammed en Naceur behoort.
Onder het Fronsche protectoraat werd er
een meer gezonde toestand geschapen en
genoot het land weer rust en welvaart. Tu
nis is in hoofdzaak een landbouwstaat. In
Sahel en Sfax is het kweeken van olijf-
boomen en dadelpalmen hoofdzaak; ook
de wijnbouw wordt druk beoefend. De wou
den van Kroumirie brengen in overvloed
kurkeiken voort. De handel in Tunis be
reikt jaarlijks het omzetcijfer van vijfhon
derd millioen francs; uitgevoerd worden
voornamelijk graangewassen, olie, dadels
en mijnproducben, zooals: ijzermineralen,
lood, zink, enz. In de golf van Gabès wor
den veel sponsen gevischt. Oliefabrieken
en meelfabrieken zijn de voornaamste
Europeesche industrieën. De inlanders
fabriceeren voor eigen gebruik wollen en
katoenen stoffen; ook zijn zij zeer bedre
ven in het vervaardigen van kleedjes en
tapijten, welke zij tegen buitensporig hoo
ge prijzen aan de vreemdelingen trachten
to verkoopen. Nabeul is een centrum van
Inlandsche industrie, waar prachtig ge
kleurd aardewerk wordt vervaardigd. Tu
nis is de hoofdstad van het Protectoraat,
en tevens zetel van den aarta-bisschop. De
stad Tunis heeft een Europeesche en een
Inlandsche afdeeling. De Arabische stad iB
geheel door een muur omgeven; hier be
vinden zich de Kasbah, de gebouwen der
Inlandsche administratie en het oude pa
leis van den Bey „Dar-cl-Bey". Vanaf het
terras van „Dar-el-Bey" heeft men een
schitterend gezicht over de geheele stad
met haar vele witte terrassen, de haven
en het kanaal, dat Tunis met Goulette ver
bindt. In de onmiddellijke nabijheid van
Tunis ligt het eeuwenoude Carthago, waar
aan de geschiedenis van het Christendom
zoo nauw is verbonden en menig monument
legt hier getuigenis af van het geloof in
vroeger eeuwen. Hier resten nog overblijf
selen van het Romeinsch amphitheater,
waar eens de H.H. Perpetua en Félicitas
werden ter dood gebracht. Op de plaats,
waar eens de H. Lodewijk, koning van
Frankrijk in 1270 stierf is een prachtige
kapel verrezen. Vanaf den top van den
heuvel Byrsa kan men de geheele golf van
Tunis overzien.
gennen, dachten zePlots bleven ze staan.
Ze hoorden een verdacht gerucht, een gefluis-
ster van stemmen.... ach'er dere struik was
het te doen.... De maan scheen helder....
De sterren pinkten.... En onder het ritselen
de gebladerte piepten lu«tig de zoentjes en
fluisterden de stemmen van twee verzoenden.
Tim en Tom dropen af met hangende
ooren.
Timmie en Tommie stonden tegenover me
kaar, een krop in de keel. het hoofd gebogen
onder den breed gerandcu hoed. En spon
taan staken ze elkaar de grove hand toe.
Laten we weer vrienden zijn, Tom
We hebben nooit opgehouden het te zijn.
Timmie.
Tommie stopte voor de eerste maal weer
een pijp.... En Timmie schoof vlug van ter-
zij een plukkie tabak tusschen zijn tanden. En
weg gingen zij, gearmd, de slungelige Timmie
ec de dikbollige Tommie, het woud in, de „on
afscheidbaren" als tevoren. In de verte da
verde de trein al maar door en rolde zijn echo
het gebergte langs, stilaan uitstervend....
..(Geld.").
Inlandsche Congregatie,
Mgr. Allijs, Ap. Vic. van Hué, nam de
drie-jarige geloften af van de zes eerste
leden der Broedercongregatie, door hem
zelf gesticht. „De Kleine Broeders van
het H. Hart". De congregatie heeft nog
twaalf novicen en negen en twintig leer-
ligen op het juvenaat. Doel van dc con
gregatie is, het vormen van degelijke
cabhechieten en onderwijzers.
(K. Missionen)
Typhoon in Tonkin.
De H. Vader zond 100.000 Lires naar
Tonkin als hulp in den nood, ontstaan
door de groote typhoon van voor enkele
maanden. Bij deze ramp kwam Pater
Gonzales O.P. en twee inlandsche en 300
Katholieken om het leven. 800 kerken en
kapellen, 800 pastories en 80 missieataties
werden vérwoest Ook do prachtige ka
thedraal van Phae-Nai, die ten tijde van
de vervolging ter eore van de H. Maagd
was gebouwd, stortte in. De Gouverneur
der provincie stond een loterij van 100.000
piasters toe tot herstel van de kathedraal.
(Der Apostel).
CAMBODJA.
Ont' "^gst van den Ap. Delegaat
door den koning.
De nieuwe Delegaat van Indo-China,
Mgr. O. Dreyer O. F. M. werd door den
Koning vriendelijk in audiëntie ontvan
gen. De Koning uitte zijn vreugde over
de vriendschappelijke relaties tusschen
zijn regeering en de katholieke missie.
Hij vroeg Mgr. zijn eerbewijzen en wen-
sohen over te brongen aan Z. H. den
Paus. Na een hartelijk gesprek liet bij
den Delegaat door zijn paleis rondleiden
en de troonzaal, het paviljoen van de
-,H. Spade" en de zilveren pagode zien.
(M. Catt.).
Een geridderde zuster.
Zr. Ursula uit Nongseng (Siam) ontving
het kruis van het legioen van eer. Ze is
51 jaar in dienst der missie. De onder
scheiding van deze en ijverige religeuze
wekte bewondering en vreugde in Siam.
(Massaia).
SUMATRA.
Apenschool.
Een practisch mensch heeft een nieuwe
onderwijsinrichting gesticht, waar apen
worden afgericht tot het plukken van
kokosnoten. Een pluk van 30 tot 40 per
uur is vereischt voor het diploma. Met
zijn koddig gezelschap verhuurt hij zioh
aan de bewoners der dorpen voor den
kokosoogst.
(Ohrs-Koning).
PHILIPPIJNEN.
Zelf verdienen.
In de provincie Abra voeren de Paters
van Steyl als huisindustrie het vlechten
van panamahoeden in. Zoo kunnen de
kleien Phillippino's hun eigen schoolgeld
verdienen. De kinderen moeten eiken dag
80 minuten vlechten en kunnen dit ook
thuis doen. De hoofdverdienste is voor de
school. Zoo tracht de missie zioh allengs
los te werken uit de groote fiancieele
moeilijkheden.
(Um Seelen).
0CEANIE.
Stervend volk.
Het toekomst-beeld laat zich in missies
der P.P. Maristen donker aanzien. De
verbinding van Polynesiërs en Melanesiers
met Europeanen, Aziaten of Indiërs i6
voor de eersten noodlottig. Op verschil
lende eilanden zijn monschen boven de
40 jaar een zeldzaamheid.
(Kreuz u. Karitaa).
Nieuw inlandsch weekblad.
Mgr. Blafte heeft een weekblad opge
richt voor het Tonga-district in de in
landsche taal. De titel is „Tua Mua Lelei",
d.i. „Goed Wind op uw Vaart", een veel
zeggende titel voor het volk op de kleine
eilanden in de Groote Oceaan. Mgr. zegt
in zijn inleiding, dat hij tot de oprichting
was aangespoord door de woorden van
den H Vader „Al wat men doet voor de
uitbreiding van de Katholieke pers, zal ik
beschouwen als een persoonlijke weldaad
aan mij zelf bewezen".
(Fides-M. Oatt.).
Seminarie voor inlandsche clerus.
Tot nu toe moesten de Picpus-missio-
narissen de aspirant-priesters van Hawai
voor hun opleiding naar Europa of de
Ver. Staten zenden, wat veel kosten mee
bracht en gevaar (wegens verandering
van klimaat). De Ohuroh Bells op Hawai
vermeldt, dat men met den bouw van het
klein seminarie bij Honolulu begonnen is.
(Ann. SS. Coeurs).
Mohammedanen.
Een erkentelijke gift van de
melaatschen.
De melaatschen van Molokai zonden
uit erkentelijkheid voor den arbeid en
zorgen door de E.E. Z.Z. Franciscanessen
besteed aan de melaatschen, aan de
overste to Honolulu een gift van 1284.43
dollars. Dit geschenk is door de melaat
schen zelf gespaard, hetzij uit persoon
lijke giften, hetzij door weldadigheids
feesten en concerten. Zij bepaalden de
gift voer het 3tiohten van een zusterhuis
op Honolulu.
AFRIKA.
Katholieke bibliotheek voor de
Mohamedanen.
Sinds een half jaar is te Cartiiago voor
de Muzelmannen gratis een bibliotheek
opengesteld. Men maakt er druk gebruik
van en ze belooft veel voor de toekomst.
Doel is, vertrouwen winnen, vooral van
de Muzelmansche jeugd, uitzaaien van
goede ideën, tegengaan van slechte loc-
tuur, sympathie wekken voor onzen H.
Godsdienst.
(Ann, Afr. MiM.).
Mohamedaansche actie.
Een der meest actieve Mohamedaan
sche voreenigingen is de Broederschap der
Aliuti. Zo werd gesticht door Sheik Ben
Aliuc, een schoenmaker. Nu is hij de lei
der van 100.000 volgelingen. In Frankrijk
en Algiers tracht hij de werklieden te
winnen. Kenmerkend voor zijn vereeniging
is, dat zij aankooping zoekt bij de chris
tenen. Heb geheim der H. Drievuldigheid
zouden dozo moeten offeren, om de over
eenkomst te bereiken.
(Fides-M. Catt.).
Koninklijke gift
Door een eigenhandig onderteekende
wet heeït Koning Foead van Egypte aan
det Ap. Vic, Suez een stuk grond ter
waarde van 80.000 dollar geschonken voor
18.000 dollar. Op dit stuk grond zal een
kathedraal komen met den titel „Maria,
Koningin der wereld".
(K. Missionen).
Pauselijk Gezantschap.
Mgr. M. Selvaggiani is als gezant van
den Paus den nieuwen vorst van Abessi-
nië, Ras Tafani, de gelukwenschen van
den H. Vader gaan aanbieden. Bij de
prachtige geschenken voor den vorst was
c.a. een mozaik schilderij van O. L. Vrouw
van Altijddurenden Bijstand, en een
schilderij van den Paus zelf, omkranst
met bloemen, waaruit het Grieksche Kruis
ontspruit. Nieuw blijk van de liefde des
Pausen voor de Oostersohe kerken. Bij de
kroningsBpleohtigheid van den vorst was
ook het, missiepersoneel uitgenoodigd en
met de hoogste ondersoheiding behandel!.
(K. Missionen),
Neger-Universiteit
Onlangs is te Kampala in Engelsoh
Oeganda het Makerere-Ocllege geopend,
dat ten doel heeft, de inlanders op te lei
den voor den geestelijken staat, tct leer
aars,dokters, dierenartsen, landbouwkun
digen, ingenieurs. Zoo hoopt men heb intel
lectueel niveau van de negers op te hef
fen. Tot voertaal is gekozen het Suaheli,
dat n?en tot universeele taal wil maken
van heel midden Afrika.
(Ser Welt.).
Merkwaardige bekeering.
De sultan van Ihangiro is voornemens
Katholiek te worden. RJverig bezoekt hij
de cathechese en hoopt weldra het. H.
Doopsel te ontvangen. Zijn woning heeft
hij door den Ap. Vicaris plechtig laten
inzegenen. Zijn gemalin is reeds sinds kor
ten tijd tot den katholieken godsdienst
overgegaan.
(K. Missionen).
Een ideaal beroep.
De artsen, die van de A. M. M. (Aide
Médicale aux Missions) naar den Congo
vertrekken, worden door den Staat gelijk
gesteld met staatsgeneesheeren, ontvangen
een salaris van 75.000 frs., waarbij de mis
sie nog 15.000 frs. voegt. Zij hebben vrij
reizen en wonen in den Congo. Zij zijn
afhankelijk van den Missie-overste, bij hun
plaatsbestemming wordt rekening gehou
den met ieders persoonlijke wenschen. Hun
contract met de missie gaat over drie jaar.
Omdat priesters niet als dokters kunnen
werken, heeft Dr. Havet van Leuven aan
Z. H. den Paus voorgesteld om een Con
gregatie te stichten, wier leden de ge
loften afleggen voor arts te studeeren en
zioh in de missie enkel aan geneeskunde
te wijden.
(Melaniablad).
Een curieuse propagandist
De „Zwarte Elias", William Wade Har-
ris is 11 October 1929 overleden. Hij was
©en ongeletterde Kroeneger (West-Afrika)
en predikte met kruis en bijbel in de hand
de redding door Christus. Zelfs wilde hij
tot geen Kerk behooren, doch smeekte
de heidenen zioh bij een of andere chris
telijke kerk aan te sluiten. De Kabholieke
Kerk ondervond den invloed van dien pre
diker, ai kon zij zijn optreden niet goed
keuren. Men zegt, dat hij velen tot het
christendom gevoerd heeft.
(W eltmis.).
Negerpriesters.
In het Vic. Binin hebben de drie eerste
priesters de H. Wijding ontvangen. De
vreugde der Negers was buitengewoon,
wat blijkt uit de vele geschenken, die ze
de priesters aanboden.
(Kreuz u. Karitae).
Zeg, vrouw, zul je bet nou nooit lee-
ren. Nou heb je alweer het zout in het eten
vergeten.
