Aken, de cude keizersstad
en badplaats
Boedapest
Als in den Hemel
ZATERDAG 1 FEBRUARI 1930
DE LEIDSCHE COURANT
DERDE BLAD PAG. 9
Door FBANZ F. SCHWARZENSTEIX.
f\pe Keizer Karei de Groote te Aken leefde
Nauwelijks één uur sneltrein verwijderd
van Keulen, in een liefelijk dal, begenadigd
docu- de gemiddeld hoogste wintertempëro-
tnur van Duitschland, ligt Aken, de eer
biedwaardige stad van Keizer Karei dqn
Grooten 1 Kadert men haar per spoor, dan
ziet men <3e stad tusschen beboschte ber
gen liggen. Men ziet de feallooze torens dei-
vele kerken. De torens van het Stadhuis
en het Munster steken boven allen uit.
Schiiterende tijden beleefde deze stad in
de zevenhonderd jaren toen zij, tot 1531,
kroningsstad der Roomsche Keizers der
Duitsche Natie was. Daarna braken tijden
aan van bitteren nood. De stad werd ge
teisterd door oorlog, brand en vreemde
bezetting. Sinds 1 December j4. heerscht
echter weer de echte Rijnlandsche vroolyk-
heid in deze stad. Dien dag werd zij, na
een bezetting van tien jaar, ontruimd door
de vreemde troepen. Aken ij vrij 1 Lang
zaam zal het weer de blijmoedige stad wor
den van den grooten Keizer Karei, van
dezen eersten „Paneuropeaan", van dezen
vooslooper van het moderne streven tot
vereeniging van Europa onder een enkele
leiding. Keizer Karei leefde met voorlief
de te Aken. Hij hield van het milde klimaat
en van de warme bronnen, die hier met e$n
temperatuur van 55 h 70 graden Celsius
uit de aarde springen. Reed§ de Romeinen
hadden voor hun door rheumatisme ge
kwelde soldaten te „Aquae Grani" badin
richtingen gebouwd. Karei liet d$ vervallen
badinrichtingen weer afbreken en fraaie,
nieuwe in hun plaats verrijzen. Overblijfse
len van deze badinrichtingen bevinden
zich nog in de nabijheid van den Dom. De
Keizer werd zeer gekweld door jicht en
rheumatiek. Hij baadde in een groot zwem
bassin, maar terwijl bet water hem poogde
te herstellen, werkte de vorst de ziekte
steeds weer in de hand, doordat hij tijdens
het bad bijzonder goed at en dronk. Geu
rig gebraden vleesch, uitgezochte ldkkèr-
nijen, vruchten en wijn dreven op v6or dit
doel vervaardigde tafels in het water. De
Keizer noodigde niet alleen zijn zoons,
maar ook de edellieden en zijn "vrienden,
vaak zelfs zijn gansche gevolg tot zijn lijf
wacht toe, uit. aan deze festijneD deel te
nemen, zoodat- vaak meer dan honderd
menschen het bad vulden. Niet .weinig
verbaasd zou Keizer K&rel zeker zijn, in
dien hij heden naar Aken Wam en zien zou
hoe aldaar thans wordt gebaad onder toe
zicht van geneesheeren, volgens strenge
voorschriften, zonder muziek, zonder drank,
aonder gesmui, om rheümatisme en jicht te
verdrijven uit heb lichaam.
De wamiwaterleldingen ortder de
straatsteenen.
In het gebied van Aken spuiten niet
minder dan achttien warme bronnen uit
den grond. Hun dagelijksche productie be
draagt vjjf millioen liter Deze bronnen
zijn verdeeld over drie verschillende cen
tra van het badleven. Gaat men, by voor
beeld, jn de stadswijk Burtscheid wande
len, zoo ontdekt men plotseling in het mid
den van de straat een verdieping: een
feroö, die langs een paar treden te berei
ken is. Voortdurend komen vrouwen tn
meisjes aan met groote emmers om warm
water voor het huishouden te halen. Kin
deren wasschefi hun bij het spel bevuilde
kleeren in het kokende nat. Want kokend
heet is dit water, zoo heet, dat men er
e'.eren in kan koken. Drinkbaar wordt het
water eerst, nadat het, in een glas, even
in aanraking met de frissche lucht ie ge
komen.
Vorsten als bargasten.
Vlak bij een der hoofdstraten der stad
verheft zich de „Eiisenbrunnen", een fem-
pelvonnig gebouw, dat in vroegere eeuwen
het centrum van het badleven, te Aken was.
Hier kan men kosteloos het gezonde bron
water drinken. Men stijgt een paar treden
naar omlaag. Uit den wand spuiten twee
waterstralen, nog warm, maar toch reeds
kunstmat:g een weinig afgekoeld. Een
vriendelijke vrouw in een wit schprt
schenkt, u een glas water in. En terwijl gij,
aaet den eigenaardigen, bitteren smaak van
het zwavel inhoudende water nog op de
tong, weer naar boven klautert, valt uw-
blik op twee marmeren steenen, waarop
de namen gebijteld 6taan vaq de promi
nente badgasten,, die te Aken hebben ver
toefd. De lijst wordt, geopend door den
Romeinse hen Legaat Granus Serenus, die,
kort na de geboorte van Christus, de war
me bronnen ontdekte. Dan volgen in een
lange reeks tal Van vermaarde namen:
Keizer Karei de Groote, Tsaar Peter do
Groote, Koning Frederik de Groote, Na
poleon L Koning Karei IV van Zweden en
vele andere gekroonde hoofden van Euro
pa. De Ibaliaansche dichter Petrarca var-
toefde hier in 1333. Tot de latere gasten
behoorden Albrecht Dtirer, de groote Duit-
sche schilder en Handel, dp componist der
heerlijke oratoTiën. De vroegere primi
tieve badhuizen zijn hedan vervangen door
zeventien moderne badhotels. Wie een kuur
maakt, kan in deze hotels zijn baden ne
men, een groot voordeel, en wel voorname
lijk 's winters, als Aken ook druk wordt
bezocht. Bijzonder fraai is het nieuwe ho
tel „Der Quellonhof", dat aan de stad Aken
toebehoort en plaats voor 200 gasten biedt.
Hier staat ook een tiaennaal-zwembad ter
beschikk'ng van de badgasten. Typeerend
voor de baden van Aken is overigens de bij
rheumatische ziekten uitstekend werkende
douohe-massoge: De badmeester spuit on
der hoogen druk bronwater op dp zieke
lichaamedeelen, die hij tegelijkertijd mas
seert.
De steenen zetel van Keizer Karei
met het molen-bord.
Aken beeit niet alleen zijn warme bron
nen, het bezit ook zijn Munster „Zu den
li ©ben Frauen" een werkelijk kostbaar
bezit! Keizer Karei de Groote had in de
achtste eeufr te Aken een praohfcig paleis
laten bouwen, waarvan het Stadhuis de
overblijfselen bevat. De Kroniogszaal van
deze oude .„Palts" met haar wandschilde
ringen van Alfred Rethel is een der groot
ste bestaande Gothische zalen. Van de
„Keizerspalts" voert een overdekte gang
langs de tegenwoordige „Katschmarkt"
naar den Dom. Een eigenaardig verheffend
gevoel bezielt ons, warfneer wij den sche-
merigen achthoek van deze Romaansche
kerk betreden. Hier heeft reeds voor elf
honderd jaar Karei de Groote den gods-
diens6 geleid! Ernstig en plechtig blikken
de zwarte marmeren zuilen van de beide
bovenste .verdfpp'ngen in de diepte op den
radvormigen luchter, een geschenk van
Keizer Frederik Rqodbaard (11231190).
Men stijgt daarna- hooger langs de uitge
sleten steenen trapp'en, die meer dan dui
zend jaar geleden werden beklommen door
den Grooten Keizer en na hem door nog
32 andere Imperators van het Heilige
Roomsche Rijk der Duitsche Natie. Zco be
reikt men den steenen troon van Karei den
Grooten op de galerij. Koud en gevoelloos
glinsteren de onopgesmukte marmerplaten.
Toch schijnen zij den bezoekers tot een
eerbiedig zwijgen te manen. 1100 jaar
Europeesohe geschiedenis heeft deze zetel
in het Munster van Aken meegemaakt
maar reeds 2000 jaar vroeger hebben deze
marmeren platen ifi dienst van de mensch-
heid der oudheid gestaan Het bord van
een molenspel is gegrift in de leuning van
den rechterarm. Deze leuning l\eeft dus
als speeltafel dienst gedaan. En indien
men haar nader onderzoekt, bemerkt men,
dat deze zelfde marmeren plaat reeds als
basis voor een zuil is gebruikt!
De kostbaarste Domschat van de wereld.
Eeuwenlang zijn in het Munster van
Aken de Duitsche keizers gekroond. Hier
aan is het te danken, dat deze kerk de
kostbaarste ver-zamelmg reliquieën en
kunstwerken van alle kerken van de -wereld
bezit. Zij worden bewaard in een groote
schatkamer, wier gewelven nog uit den
tijd van de Karo&ngers dagteekenen. Daar
is in de eerste plaats het schrijn van Ka-
rel den Grooten, een nit de XUe eeuw
Stammend kuustwerk uit goud, zilver, ko
per en emaille, dat het gebeente van den
vermaatden Keizer bevat. Daarna komt
het prachtige Maria-6chrijn uk gedreven
metaal met prachtige filigraan- en emaille-
versieringen. Dit schrijn bevat vier der
grootste heiligdommen der Roomsch-Ka
tholieke kerk: de luiers en het iendedoek
vaa Christus, een kleed van Maria en het
doodskleed van Johannes den DooperTan
10 tot 24 Juli 1930 zullen de,ze heiligdom
men weer, zooals alle zeven jaar aan de be
devaartgangers, die amn de .JHeiligutbs-,
fafcrfc" te Aken deelnemen, door den bis
schop worden getoond van een in duize
lingwekkende hoogte aan den toren van
den Dom bevestigd balkon. Vaak trekken
op een dergelijken dag tiendu:zend vromen
naar het MunsterOnder de overige kost
baarheden van den Domschat behooren
twee ivoren boekbanden uit (Je I^de en de
Xde eeuw, een Evangelie uit de IXde eeuw
met een kaft in massief goud, een zilveren
sohrijn met zeldzaam gond smeltwerk en
bevattend de gebeenten van verschillende
heiligen, een Evangelieboek van Keizer
Otto II (973083) met hot oudste bekende
Duitsche Kerstlied ,,6yi willkomme herre
Krist" (Hoogduitsch„Welkommen sei,
Herr Jesus Christ 1")^ een borstbeeld van
Karei den Grooten uit goudblad, met 136
edel steenen, 73 echte paarien en een rijk
versierde kroon, waarmede in 1257 Richard
van Córnwallis werd gekroond. Hierbij
komen nog 28 kostbare gewaden voor het
wonderdadige Mariabeeld in den Dom. Het
kostbaarste dezer gewaden was een ge
schenk van Klara Eugeeia, Infantin van
Spanje en Stadhoudster der Nederlanden.
Het werd geschonken in 1629. De bloemen-
versiersek-n van dit- gewaad bestaan uit
500 heele kle:ne eehte paarlen. De aootn
van het kleed is samengesteld utt 72 gou
den brochen. Het bij dit gewaad passend
kleed voor 't kindje Jezus is getooid met 32
diamanten en 30 ia goad geva-tte paarlen.
Bossehen en bergen in de omstreken
van Aken.
De stad Ake» is ondanks haar talrijke
oude gebouwen een zeer moderne gemeen
te. De getuigen van vroegere kuituur en
rijkdom worden hier verbonden met de
veroveringen van den nieuwen tijd. Aan
het station verheft zich een reusachtig
gebouw met. niet minder dan elf verdie
pingen. Afgescheiden van de woonstad
breiden zich in een nabijgelegen dal tal
van groote fabrieken uit, voornamelijk
laken- en kamgarenweverijen, alsook naal
denfabrieken. Reeds m 1225 leverde Aken
kostbaar laken voor de Mes=e van Frank
fort. Met ongeveer 6000 weefstoelen en on
geveer I40.0Ö0 spoelen wordt thans een
productie van ongeveer 20 millioen meter
laken per jaar bereikt.
Het negende eeuwfeest van Prins
Emericus. Grootse he jubileum
viering.
Boedapest zal dif jaar staan kt het tee-
ken van de Emericus-feesten, welke trou
wens in geheel Hongarije met grooten luis
ter zullen worden gevierd. Dit jaar zal n.l.
het feit worden herdacht, dat de H. Eme
ricus voor 900 jaar stierf. Prins Em-erious
was de zoon van Stephanos, den eereten
Koning van Hongarije, wien Paus Sylves
ter II den ti'tei verleende van Apostolisch
Koning, en die bij zijn koningskroning in
1001 te Gran van denzelfden Paus een ko
ninklijken diadeem mocht ontvangen.
Emericus legde reeds op jeugdigen leeftijd
Hongaarsche koningen werden gekroond,
en hun den Stephanuskroon werd opgezet.
Alle stijlen ziet men hier bijeen; zoo kan
men er ook nog een Romaansch bocjwwork
bewonderen. Bijzonder fraai is voorts het
gedeukteeken voor Bisschop G^Jlert aan
den voet van den Blocksberg bij de Elisa-
bethebrug.
Aan den linkeroever van de ©dnau ligt.
de nieuwe stad Pest, waar de Andressy-
straat de voornaamste verkeersweg is. In
dit gedeelte liggen verschillende moderne
gebouwen. Vooreerst het in nieuw-gothi-
schen stijl opgetrokken parlementsgebouw;
voorte de mooie basiliek; de aafc de Ro
mantiek herinnerende Redoute, het reus
achtige paleis van Justitie en bet Beurs
gebouw. Bijzonder bezienswaardig is het-
Museum voor beeldende Kunsten, waar
men tal van waardevolle werken van Ita-
liaanscho en Hoïlandsche meesters aan
treft. Ben aantrekkingspunt voor toeristen
is ook het stadsbosch met aan den vijver
St. Stefans Dom te Boedapest
de geloften van 'zuiverheid af. Toen dan
ook later op verlangen van eijn vader hij
met de ingetogen Prinses Helena van Po
len huwde, leefden beiden m onthouding.
In 1030 op den nog jongen leeftijd van 24
jaar overleed de H. Emericus en werd reeds
in 1083, tegelijkertijd met zijn vader Heilig
verklaard door Paus Gregorius VII.
Wanneer wij langs de Donau Boedapest
binnenkomen, zien wij aan de rechterzijde
de oude stad Roede fp.et het gebouwen
complex van den burcht en den Blocbe-
berg; men geniet, daar van een zeldzaam
fraai panorama. Bijzonder schoon is ook
de eerste monumentale brug. Verder
stroomafwaarts komen wij bij de Elisa-
bethsbrug met haar 290 M. wijden boog,
een meesterwerk van ingenieurskunst. De
oude stad ligt aan den rechteroever, in het
geb.ed van Althofen, waar cle eerste Do-
nau-scheepvaartmaatschappij haar groote
scheepswerven heeft.. Hier in de nabijheid
ligt het oude Romoinscfce Aquiocum, met
zijn amphitheater. Aan den voet van den
Blocksberg oertspfingen de beroemde Ther-
malbronnen, waardoor deze steeds als bad
plaats een groote vermaardheid verwierf.
Het geheel® beeld van den rechteroever
wordt be heerscht door de in renaissance
stijl gebouwde burcht. Men vindt hier de
Gothische kroningskerk waar eertijds alle
het slot, e^n imitatie van den beroemden
burcht Vajda H any ad. Bekend is ten slotte
de Zoölogische tuin met het wilde dieren
park.
Voor de viering van de Emericusfeesten
zijn bereids grootsche plannen ontworpen.
In bet eere-comité heeft o.a. zitting ge
nomen kardinaal Seredy van Hongarije,
terwijl voorzitter van het werkcomité Carl
Huszar, lid van het Hopgerbuis en oud-
miniater-president van Hongarije is. Dui
zenden Hongaren, waaronder ongetwijfeld
velen uit de nu afgescheiden gebieden, zul
len getuige zijn van de indrukwekkende
Eucharistische processie door de wateren
van de stad, in dankbare herinnering aan
wat hun groote voormannen de HF. Ste-
phanus en Emericus voor het land deden.
Deze processie over het water zal dan .ook
gehouden worden op den vooravond van
den historischen Ötephanusdag, 19 Augus
tus. Ook de buitenlanders zullen in die da
gen medeleven met de Hongaren, wier
voorvaderen den eersten stocrt opvingen
van het woeste Turkscbe geweld, en daar
door Europa redden van een Turkeche
overheersching. Zeker zullen talrijke Hol
landers, die zoo vele kinderen van dat door
den wereldoorlog meest getroffen land op-
voeddon, getuigen zijn, hoe men daar de
nationale helden weet te gedenken.
HET AARTSBISDOM
CARTHAGO
Daar Carthago dit jaar in het middel
punt. van de katholieke belangstelling
staat, eerstens door het Eucharistisch
Congres en tweedens door de St. Augusti-
nasfeesten laten wij hieronder ©enige bij
zonderheden over de kerk van Carthage
volgen. De zetel van Carthago werd reeds
gesticht in de eerste eeuw der Christelijke
jaartelling en hersteld door een bul van
Paus Leo XIII op 10 November 1884. Deze
zetel is altijd de voornaamste gewenst van
de oude Afrikaansche kerk en de heilige
Pans Leo IX zeide in een schrijven aan de
bisschoppen van Afrika, dat Carthago dit
2on blijven tot aan het einde der tijden.
Het gokeele gebied van Tunis ressorteert
onder het aartsbisdom Carthago. De tegen
woordige aartsbisschop, Mgr. Alexis Le-
maiire, werd geboren te Onlay fNièvre) op
30 Maart 1664 en priester gewijd op 29
Juni 1888. In Maart 1911 werd hij benoemd
De vreemdelingen vinden hier een bad
plaats, verbonden met een moderne groote
stad. een voordeel, dat alleen nog het we
reldberoemde Wiesbaden biedt. En bij alle
schoonheden, die Aken zelf biedt, komt
nog de heerlijke omgeving. Ten Zuiden
van de .-stad strekt zich de Eifel uit met
haar reusachtige boschen, hoogten en da
len, haar oude burchten en haar door den
nieuwen tijd nog haast niet beroerde dor
pen. Por tram kan een groot deel van de
omgeving van A^»en worden bezocht,
tot titnlair bies eh op van Setin en tevens
tot apostolisch vicaris van de Sahara en
van Soedan. Op 23 April van hetzelfde jaar
werd hij als zoodanig te Carthago gewijd.
28 Juli 1020 werd Z. D. H. tot coadjutor
met. recht van opvolging benoemd van Mgr.
Combes, aartsbisschop van Carthago en
primaat van Afrika. Op 1 October van dat
jaar werd hij apostolisch administrateur
van het aartsbisdom en op 20 Februari
1922 tot aartsb'sschop en primaat benoemd.
Op 5 Maart d.a-v. werd hij plechtig ge
consacreerd.
MGR. ALEXIS LEMAiTRE
Dut. wa« zoo het gebruik sinds jaren en
niemaiKi zou ooit achterwege gebleven zijn:
op Nieuwjaarsdag kwamen al de uitge
trouwden en aangetrouwden bij Grootvader
em Grootmoeder oen zaligen Nieuwjaar
zingen, en brachten al hun kind wen mee;
elk jaar werd de hoop al grooter en groo-
ter.
Tegen dien bakte Grootmoeder vau die
lekkere bruine taarten, met spijs, twee
vingors dik er «ver, die op ccn root crp
den vloer van 't kelderkamerken lagen,
op lette kens. Van Kerstmis af droomden
<fe kinderen daar al van, want die smaak
ten lekkerder dan bij heil thuis.
Als elk dan zijn gedichtje opgezegd had
en de kleinsten verlagen met. hun vinger
ken in ?t- mondje gestaan hadden, kragen
zij elk een zak met suikornoten en een
dikken peperkoek met een rood hart in
t midden en -witte suiker bloemen óver.
Dit jaar was 't oog meer kennis Groot
ouder gaf aan elk een stuk van vijf frank!
Geen papieren, maar een echfc, van vóór
den oorlog, een blinkend, zjlveren, dat. do
kleine mannen op den vloer lieten rinke
len en dansen.
Vóór het etenstijd was, zaten de groote
menschen bier met suiker te drinken. De
kinderen liepen in en uit, den hof en deu
stal in en terug binnen om uit Moeders
glas eens mee te drinken.
Daar vloog de deur met gedruisch open.
Nonkel Henri! Nonkel Henri was de
oudste, de eenige die jonkman gebleven
was. Nonkel Henri was kerkmeester en
had in de hoogmis met. de schaal moeten
rondgaan. Maar daarna had zijn rondb
gedaan bij de vrienden.... Groootmoeder
had hem anders dezen morgen de ïes weer
aangezegd, 'lijk ieder jaar: Henri vroeg
thuis he.... Ge weet wel!
Kom maar vroeg naar huis op Nieuw
jaar, als ge veel vrienden hebt!
Hij bloosde en zag er vroolijk uit, als
altijd. Uit alle hoeken kwamen de kleuters
afgesprongen dat de deuren sloegen:
Daar is Nonkel HenriEn de snaken
moesten hand in hand rond hem dansen
en hun liekcn zingen, terwijl hij de maat
sloeg met zijn muts:
'k Heb een roosken, 'k heb het govonden,
k Zal het planten op 't hart van ray!...
Dan vlogen arj op zijn lijf, 'lijk spreeu
wen op een kriekenboomvochten met
him handen in zijn broekzakken, kleffer-
den tegen zijn boenen omhoog, zetten ©en
stoel achter zjjp rug, kropen op zijn schou
ders en staken htm hand in zijn binnenzak
ken. Noten en suikerbollen en nikkelen
stukken van twaalf cents en half sprongen
er uit en rolden over den vloer.
De mannen krinkelden en draaiden op
htm stoel, en kraaiden van 't lachen; de
vrouwen g-chelden dat hnn lijf zeer deed
en de tranen over hun kAken litepcu.
Als zö aan 't maal zaten, waren zij uit»
gewoeld en lachten stil. Grootmoeder ook,
maar die zag bleek, keek in haar tfllloor,
scbnddekopte heen en weer en veegde dan
een traan uit haar oog.
Wat hebt ge, Moeder? vroeg Maric.
Och, kind, 't is vaoi pWier. k Heb er
toch zoo'n deugd vauZpó moet het in
den Hemel ook gaaD. Daar peins ik ieder
jaar mot Nieuwjaar op. De menschen zeg
gen, dat ze niet weten hoe 't in den Hemel
zal zijn. Ik weet er iets van.
Ze staken allemaal hun feoppón over
tafel
Hoe dan, Grootmoeder?
In den Hemel? Daar is 't alle dagen
Nieuwjaar. Daar zitten wij njot. velen bij
een en daar zien we elkaar allemaal gaar
ne, net als vandaag. En daar zijn wij alle
maal blij. En allemaal kinderen geworden,
lijk onze groote Henri, ?ne kerel van in de
veertig jaar
Ja, zei R-o^alie, de jongste, maar dan
zóu het doodgaan er af moeten zijn!
Wel, gij mikkol! Wat is me dat nu
toch voor Christen© menschen? Dan zou
ook do oudejaarsavond er af moeten zijn!
Maar neen, laat die bestaan, want
anders geraken wij niet aan Nieuwjaar.
Doodgaan? Dat is de oudejaareavond; de
Hemel, dat is NieuwjaarsdagEn ze mo
gen er allo bei zijn. Wat zegt gij er van.
Vadert
En Grootvader sloeg zes, zeven boeren
met zijn vlakke hand op tafel:
Zoo is 't, MoederDat jong volk toch!
Wel, iedör jaar staan wo dichtor bij
den Hemel. Daarom moeten wij vandaag
ïeutig zijn!.... Drink daar eens op!
Maar de kind er kens waren niet meer tc
st'llen, hadden al tegen elkaar gepinkt en
gefezeld en nu lapte een der jongetje» hel
er uit:
In den Hemel eten ze rijstepap
Grootvader en Grootmoeder stonden ">p
cn gingen ze halen. Want die was er elk
jaar bijeen groote schotel rijstepap met
een gezicht als een volle maan, en d^p
werd dan boven gebracht en in zooveel
spieën gesneden als er menschen aan tafel
zaten. Elk jaar kwam er volk bij, maar
nooit werden de spieën kleiner. Dc kin
deren kenden er de maat van.... Hoe
groot zou de schotel dees jaar moeten
zijn?
De oudjes droegen »e*binnen, zóó breed
dat ze gepast no£ door de deur kon. Groo
ten en kleinen gierden:
Een karrowïelEen karrewiel!
De bellooren moesten achteruit op ae
tafel:
HeweJ, zei Grootmoeder, wat zegt gc
er van? Is 't nipt 'Hjk in den Heracll Al
tijd volk bij, maar nooit worden de parten
kleiner
„De Bazuin".
TH. v. TICHELEN.
