De Chineesche onrust en de
EEN PASTOOR EN
EEN VAT WIJN
erde BLAD.
DE LEIDSCHE COURANT
ZATERDAG 9 NOVEMBER 1929
)e berichten omtrent de voortdurende
jjjelen in het Hemelsohe Rijk'' maakten
ivanielijk en maken soms nog gewag
den grooten invloed der studenten,
fee invloed alles behalve bevorderlijk
en is voor de rust in het voorheen zoo
rnaam rustige land.
andere landen is de studeerende
jd wel eens luidruchtig, ja neemt zij
is op haar manier deel aan politieke
jatie maar nergens speelt zij toch zulk
beduidende rol als in China het geval
icn soms nog is. Dit onderscheid maakt
r ons, Westerlingen, die studentikooze
:ht in 't Oosten tot
iets geheimzinnigs,
irvan herkomst en omvang tot nieuws-
igheid prikkelen.
Is daarom merkwaardig te lezen, wat
Duivendak in zijn boek „China tegen
Wcsterkim'' mededeelt over de omwen-
ngen. welke het studentenwezen daar
ft ondergaan en over de even onver-
hte als onvermijdelijke
:ii
ERi
lindo uiteen
W echter niet min mag
,'ot in het begin dezer eeuw eischten
Chineesche examens niets dan ethisch-
raire kennis; hoofdzaak was: geeste-
vorming; met de behoeften aan de
langrijk geachte practijk liet men
niet in; dat kwam wel terecht als men
traditioneele wijsheid maar bezat.
)o toevloed aan studenten placht zeer
ot te wezen 't ging bij duizenden.
wel do examens lang niet voor de poes
11 en afgenomen werden op een ma-
waarbij vergeleken een verblijf in
Europeesch „zweetkamertje" een ge-
gsn kan worden genoemd.
n lange rijen van steenen cellen, hoog-
■fc tw e meter lang en één breed, wer-
de candidaten een dag en een nacht
;eslotcn. Een plank was het cenige
jsraad, waarop zij hun werk maakten,
.maaltijd bereidden en sliepen. Het ge-
geslaagden was steeds zeer gering, zoo-
talloozen jaar in, jaar uit hun geluk
jroefden.
En dit was dan nog maar het distriot-
m .men, dat den graad, verleende van
jioe-tshai", d. L
Bloeiend Talent,
it voor de groote meerderheid wel de
ogsto trap was, waartoe zij het konden
93|engen.
Wie bijzonder had uitgemunt, kon voor
'ordere studie een beurs krijgen, be-
in rijst, waar
orden gedacht,
int de bevoorrechte moest van tijd tot
l met een examen toonen. dat hij zijn
41 waard was. Die rijst-studenten blok-
das extra.
Esns in de drie jaren had in de provin-
hoofdstad een hooger examen plaats,
IT iaraan slechts de Bloeiende Talenten
ja uchten deelnemen ter bekoming van den
aad „Tsju-jen", d. i.
Opgehevene.
|ïïet was echter alles behalve een peul-
{hikctje, om dat examen te doorstaan. Er
ieja aren drie zittingen, ieder van drie dagen
a;i q nachten, doorgebracht in zoo'n steenen
jamencel. Tienduizenden namen Gr aan
rr,( eel, doch slechts een honderdtal kon sla-
llcj en zóó streng werd het werk gekeurd.
En dan was er nog een derde examen,
at in de lente van het volgend jaar in de
ssjj ioofdstad des rijks werd gehouden. "Wie
laagde, werd „Tsjin-sje", d. i.
Bevorderd Geleerde,
fat lang niet mis was en veel aanzien gaf.
Tenslotte werden de meest begaafde der
levorderde Geleerden meest niet meer
1 lan een twintigtal in tegenwoordigheid
I les keizers aan een laatste proef onder-
0 forpen. Bij slagen werd men toegelaten
ot den ,Han-lin", d. i. het Bosch van
n lenseelen, zijnde dit de Zondagsche naam
fan de keizerlijke academie.
De primus dezer hoogste kaste van gc-
Mrden, de ,,Tsjwang-yuan", werd overla
den met keizerlijke eerbewijzen en was met
slag een beroemd man door het gan-
sche land wel een bewijs, hoe hooge
waarde er aan de studie werd gehecht.
groot de inspanning ook was, wel-
is deze examens vereischten, het gansche
jiteratendom besteedde daaraan toch al
krachten, 't Was de eenige manier om
»oruit te komen, want de gelukk:ge can-
üdaten konden zeker zijn aan ambtelijke
vetter naarmate zij tot een hoo-
5«ren wetenschappelijken rang waren ge-
Bakt. Weliswaar ging het bij de examens
•iet altijd even eerlijk toe, kon men b.v.
fen plaatsvervanger voor zich examen la
te doen. kon men .mouwedities", niet
ongelijk aan onze zakwoordenboeken mee-
Oiokken. ja, kon men vaak een examen
commissie omkoopen, maar dit deed toch
de oogon van het volk aan 't aanzien
^er geslaagden niet tekort.
Eeuwenlang
te5? dat allemaal goed1, de corruptie
daarbij inbegrepen. Wio met good gevolg
1 klassieke boeken hadden bestudeerd,
^geerden het land en de eenvoudige lie-
den hadden vertrouwen in hun weten
skap. Zij betaalden hun dc belastingen,
welke door dc lagere ambtenaren naar de
hoogere, door deze naar weer hoogere en
door dc hoogste eindelijk naar do hoofd
stad werden gezonden telkens na aftrek
van zeker percentage voor eigen onder
houd.
Dit was wel geen ideale toestand, maar
men was er tevreden mede. Als het volk
maar betaalde, mocht het verder in rust
leven en dit leven naar hartewensch in
richten. Dc oudsten van de familie, van
het dorp beslisten de geschillen, losten de
moeilijkheden op waarmede de mandarijn
zich pas ging bemoeien indien 't al te
scheef ging ofwanneer eenig beloofd
of beoogd voordeel 'hem drong, zich er
mede te bemoeien.
Studenten en geslaagden, lage en hooge
ambtenaren, vonden natuurlijk, dat 't zoo
wel goed ging. Zij vormden met z'n allen,
de regeering te Peking daarbij ingesloten,
een zeer conservatieve kaste, welko over
het geheele rijk den toon aangaf en alom
de publieke opinie vertegenwoordigde.
Daar naderden evenwel de
Westerlingen
met hun gansch anders ingestelden .be
schaving", met him oorlogstuig, met hun
hand el s tracta ten hun financieele eischen,
voor het naleven waarvan zij de regeering
te Peking verantwoordelijk stelden, hoewel
deze geenszins overal in 't groote land wat
te vertellen had. De mandarijnen plachten
wel geld te sturen naar de hoofdstad,
maar bestuursvoorschriften ontvingen zij
vandaar niet. Men beheerde de landstre
ken naar eigen behoefte en naar plaatse
lijke gesteltenis, waarbij weliswaar de
vrees, naar, Peking te worden ontboden,
waar soms het zijden worgingskoord
wachtte, grove misbruiken voorkwam,
maar overigens was de decentralisatie der
Ohineezen een tweede natuur geworden.
Deze aloude gewoonte kwamen nu de
Westerlingen verstoren, niet terstond wel
iswaar, maar toch onweerstaanbaar. Het
verzet hiertegen, dat zich o.a. uitte in de
Boxeropstand, bracht be-Toering in het
gansche land. De eenvoud'gc chinees snap
te er wel niet veel van maar de studenten
en de geleerden dachten voor hem en hij
nam hun gedachten over.
Te midden van deze gisting werden in
1905 de
oude examens afgeschaft!
Men begrijpt, welk een ommekeer dat gaf.
De kennis der klassieke boeken voldeed
niet langer om vooruit te komen; een
nieuw onderwijs systeem kwam er voor in
de plaats. Scholen van modern type zou
den worden opgericht, zooveel hier, zoo
veel daar: lagere scholen, middelbare scho
len. hoogescholen. waar de Westersche
wetenschap zou worden beoefend.
Natuurlijk was dat op pap'er allemaal
makkelijk, maar duurde het lang vóór al
les functionneerde, voorat wijl aanvanke
lijk fondsen, zoowel als onderwijskrachten
ontbraken.
Inmiddels zagen opeens de ouderwet-
sche studenten, de Bloeiende Talenten",
de „Opgehevenen" en de „Bevorderde Ge
leerden" hun verzekerde toekomst ineen
storten. terwijl met den val der dynastie
zelfs het „Bosch van Penseelen" omverwoei.
Algemecno ontreddering.
Wie nog vooruit wilde kooien, moest dc
nieuwerwetsche geleerdheid gaan beoefe
nen. Natuurlijk gingen de sb'msten dit
doen; zij verzetten met het getij hun ba
kens en zochten vooral in Japan, dpt het
dichtst bij en China in moderne ontwikke
ling vooruit was. hun heil. Velen trokken
ook naar Amerika en Europa, anderen
wachtten in het oude vaderland de komen
de instituten af.
Wat g!ng met dit alles evenwel gepaard?
Zoo conservatief als de oude geleerden
waren het ging immers goed zoo
vooruitstrevend, beter gezegd zoo omwen
telingsgezind werden de nieuwerwe-tsche.
die slechts deze gedachte van het verwor
pen stelsel meenamen: kennis geeft baan
tjes. En naarmate het langer duurde eer
zij deze kregen, naar die mate werden zij
ook rumoeriger en
het volk met hen!
Voorheen waren voor den eenvoudigen
Chinees de geleerden de mannen van het
gezag, die dachten voor de massa; onder
het nieuwe régime bleven zij dit en hier
mede wordt zij 't in grove trekken
verklaard, hoe de studenten aan den
grooten invloed kwamen, waarvan de be
richten uit het rumoerige China gewaag
den. Van dc oude liberalen ging rust uit,
van de nieuwe studenten slechts onrast;
de wetenschappelijke kaste leverde voor
heen do stevige steunpilaren voor het be
stuur van het rijk, de beoefenaars der
hervormde wetenschap wilden liefst zoo
spoedig mogelijk de hervorming heelenaal
doorvoeren, hopende, zoodoende do ont
glipte bestaanszekerheid weer te her
overen.
Voeg bij dit alles, dat bet in China ont
wakende nationalisme en de strijd om de
macht tusschen de provinciale gouverneurs
alles op losse schroeven zetten en 't is ver
klaard, hoe gemakkelijk het geleerde pro
letariaat het volk, dat altijd aan den lei
band der geëxamineerden had geloopen,
op zijn hand kon krijgen. AJO.
Hoog op den bok van zijn sleeperskar
gezeten snoot dc sleeper uit allo macht
zijn neus toen hij eindelijk aankwam bij
No. 178.
De sleeper was slecht gehumeurd. Dat
bad zijn helper al dadelijk gemerkt des
morgens aan 't. stationer waren niet
genoeg ijzeren banden om de tonnen
de vrachtbrieven waren niet aangekomen.
En danhij had er meer dan zijn be
komst van om 's Zondags te werken....
om altijd zijn vuile vieze werkkiel te moe
ten aan hebben, terwijl alle andere men-
schen in Zondags gewaad zich liepen te
koesteren in de heerlijke voorjaarszon.
En dan stortte hij zijn gal nog uit over
de paarden, dio slecht waren geroskamd,
over het tuig, over de agenten van politic,
het plaveisel van dc straat, de klanten,
over alles en nog wat!
En dat alles te moeten verdragen voor
veel te weinig loon.
Maar nu moeten we 't kind gaan af
geven.
Het kind was een ton van 230 liter van
een zekere pastoor Charles.. Cuiszard....
Cuisend gromde de sleeperdio pas
toors die hebben me ook namen om van
te griezelen!
Maar het is misschien wel Guisgard.
In het klein straatje dat vol vroolijkc,
keurig gekleede Zondagsmenschen was
zet de sleeper zijn ladder tegen den wa
gen aan: rolt de touwen om het vat en
begint de operatic van het afladen te mid
den van een kring jonge misdienaars,
die in de kerk hun taak volbracht hebben.
Toen begon hij tegen zijn helper uit te
Hijschen, jongens!Niet zoo
vlug!Langzaam aan maar!Het
is kostbare witte wijnHou vast!....
daar!daar!.... Vier een beetje!
Nu laten rollen!Wil jullie hem
wel eens smeren, leelijke straatjongens?
Als verschrikte musschen rennen do
jongens uit elkaar om twee passen ver
der weer te blijven staan kijken.
Eindelijk dan is de ton van den wagen
afgerold en ligt in de cour. Nu moet de
eigenaar gezocht worden
Laat eens kijkenhet is Cuissara?
Neen, liet moet zijn een G.
Is mc dat toch ook wat!begint
weer de sleeperMenschen, die er
voor betaald worden den heelen dag
rustig op een kantoorkruk te zitten en
die nog niet eens fatsoenlijk kunnen
schrijven!Jahet is een Ghet
is Guissardneen, Guichard....
Hij stapte do loge van den concierge
binnen.
Mijnheer Quiche rd of Guissard....
een pastoor.... op welke verdieping?
Pastoor Richard?
Ook al goed! Ricliard!ik zal het
onthouden!
Op de derde.1 j 'j j
Dank je.
Met zwaren Sstap loopt dc sleeper de
trap op, terwijl zijn helper bij den wagen
bleef en met smart naar het vroölijk heen
en weer bewoog keek in de zonnige straat.
Mijnheer pastoorhier ben ik
met uw vat.
Wat voor een vat?
Een vat wijn.
Maar ik heb geaccordeerd, dat ze
mij dat vooral niet op Zondag mochten
bezorgen.
Ja, het is daar.
Waar.daar?
Op den cour.
Welnu, ik zeg je, dat ik dat van
daag niet accepteer.
Toen volgde er een vloek zoo geweldig
als een donderslag aan den ladderen
hemel; een man, een sleeper wond zich
op zooals alleen een ruwe man uit het
volk zich opwinden kan.
Werkelijk, het liep de spuigaten uit,
Men moest pastoor zijn om dergelijke
doortrapt gemeenc streken te bedenken!
Het was zeker al niet erg genoeg om te
zwoegen op Zondag, als alle andere men
schen him Zondagsrust hielden; een vat
op den wagen te hijschen en dat op de
pla-ats van bestemming af te geven
nu moest hij het weer opnieuw op zijn
wagen laden, hot terugbrengen naar het
spoor en dan den volgenden dag terug
komen!Nu wist hij juist wat ze per
pond waard zijn, die pastoorsNu wist
hij wat te denken van hun liefde voor het
volk! Dat was nu eens een feit! Dat viel
niet te loochenenhet was hemelter
gendhet was vreesclijk, het was meer
dan schandalig
Nu moest dat zware vat weer opnieuw
opgeladen worden en als er nu eens een
duig of een spon aan 't vat zou losgaan!
Nu, dan wist hij wel, dat het kostbare
vocht zijn weg zou vinden.
Als hij eindelijk zijn boordevol gemoed
had uitgestort, vouwde l^j den expeditie-
brief en plaatste dezen in zijn pek toon
bond hij do vettige koordjes van zijn le
deren beurs weer samen, die hij geopend
had om 't geld te borgen.
Maar opeens stond hij daar als spra
keloos. Toen hij zijn oogen .ophief, keek
hij in het gezicht van den pastoor, die hem
zoo welwillend aanstaarde, dat hij als 't
ware de kluts kwijtraakte.
Het. is misschien niet waar wat ilc
zooeven beweerd heb?....
Mijn vriend, je neemt heusch geen
blad voor den mondik zal je op dezelfde
wijze antwoorden. Je kakelt als een kip
zonder kop.
Eerstens bezorg ik je niet h^t min
ste werk meerbehalve mijn vat weer
op je wagen te laden, voor welk werk ik
je een goede fooi zal geven, en, omdat ik
je er ook een zal geven als je 't morgen
in den kelder gebracht zult hebben, heb
jij er voor je oigen nog voordeel bij..
Alleen jc paarden hebben 't recht om te
grommen, maar dat zullen ze niet doen,
daar zijn ze veel te welopgevoed voor. Of
je nu trouwens morgen bij mij moet ko
men of bij een anderen klant, dat geeft
toch niets voor jou. De maatschappij zal
in elk geval wel zorgen je bezig te hou
den; het is dus voor haar vervelend, niet
voor jou. Vervolgens moet je niet elk
ding bezien alleen maar met jc eigen be
krompen verstand; ik veronderstel dat
iedereen doet "zooals ik en alle bestellin
gen op Zondag weigert te accepteeren;
wat zou er dan gebeuren?
De maatschappij zou zeggen: het is
nutteloos om bestellingen op Zondag af
te leveren, want niemand accepteert ze..
Dan, inplaats dat ge uw Zondag zoudt
doorbrengen in werkschort en werkkiel,
zooals nu, zoudt ge dezen dag kunnen
doorbrengen als een man en als een
christen, in de kerk en in je gezin. Maar
één moet er den moed hebben te beginnen
met die actie.
Dat is van zelf sprekend.
Begrijp je 't nu?
Ja,
Teen borg de sleeper zijn beurs weer
weg in z'n zak en zette zijn pet op
Mijnheer pastoor moet mc excu-
scerenMijn vrouw heeft me van
morgen zoo opgewonden gemaakt.Maar
u heeft gelijk: Ik heb gehandeld als een
kip zonder kop.
Twee minuten later.
Vooruit, jongen, wc moeten hot vat
weer opnieuw op den wagen laden en
vlug ook.
Op den wagen?
Juist.En we gaan er mede terug
naar het station.
En toen zijn mcdehelpor verwonderd
keek:
Die pastoor, zeide hij, dat is me er
een. Eerst, hield ik hem voor een gemeene
ventMaar neen hoor, het is een
prachtkerelBederf hem zijn ton niet.
Het is zulk een beste wijn. Zet het touw
wat naar rechts.... naar rechts!.... Als
alle pastoors waren als deze! Maar
eigenlijk ken ik er geen enkele dan hem.
„Geld." PIERRE L'ERMITE.
DE BEREIDING EN HET GEBRUIK
VAN DE THEE.
De theeplant is een altijd groene hees
ter, welke ongeveer lx/i Meter hoog wordt,
Dc stam is bedekt met een grijsachtige
schors; de bast van de takken is kastanje
bruin en die van de jonge twijgjes groen
achtig. De bloem van den theeboom .s wit
of bleekgeel en gelijkt veel op een wilde
roos. Deze bloemen worden opgevolgd door
zachte groene peulen, waarvan elk oen
tot drie zaadkorrels bevat. De planten
worden uit zaad geteeld en over het alge
meen wacht men drie jaar. voordat de 'bla
deren worden afgeplukt. De bladeren wor
den met zorg een voor een afgeplukt en
gewoonlijk doet men drie of vier plukken
in een jaar; de eerste pluk in dc lente is
de beste. Voor groene thee worden de ge
plukte bladeren een uur of twee te drogen
gelegd, vóórdat zij in heete pannen welke
boven een houtvuur hangen, worden ge
daan. Zij worden dan vlug omgeroerd,
daarna opgerold op een met een mat be
dekte tafel en vervolgens weer geroosterd
en gerold, gedurende welke bewerking dc
kleur ontstaat. De nabehandeling van het
sorteeren en uitlezen, kan dan geruimen
tijd worden uitgesteld. Zwarte thee ver
schilt hierin met groene thee, dat de bla
deren langer drogen, voordat zij boven heb
vuur gaan, terwijl zij afkoelen, worden zij
omgeschud en geklopt en ten laatste bo
ven een veel flauwer vuur gedroogd. De
zwarte thcëen van de tweede en derde pluk
dragen dc namen vau congo. souchon, kem-
poey. boey en caper-cingo; de groene soor
ten worden gerangschikt in hysant, joos-
jes, uxim, tschin, tunkay en songlo. Do
Chineezen drinken de thee zuiver; gewoon
lijk wordt een handvol thee in een porce-
leinen bekken of in een trekpotje gedaan,
en er kokend water opgegoten. Deze be
werking wordt drie of viermaal herhaald,
tot alle kracht er uit is. Soms doen zij er
ook wel zout, gember of suiker bij. De thee
werd vroeger ter verzending van de plan
tages naar dc zeekust door koelies ver
voerd, die de kisten over de bergen droe
gen, totdat zij aan een bevaarbare rivier
of kanaal kwamen, waarlangs de thee dan
verder verzonden kon worden. De thee
bevat veel looistof of tannine, is tengevol
ge daarvan minder nadeelig voor de maag
en ingewanden dan de koffie. Behalve dc
genoemde soorten van thee zijn er ook nog
slechtere soorten welke niet in den han
del komen. Van doze bladeren worden koe
ken bereid, welke hoofdzakelijk in het
Noorden van China, in de 'binnenlanden
van Azië en vooral door de zwervende
stammen in de woestijn Gobi worden ge
bruikt, Om die thee te gebruiken worden
de koeken in stukken gesneden, tot poe
der gestooten en met water, melk, meel en
vet gekookt. In Japan wordt de theebouw
hoofdzakelijk door vrouwen en kinderen
verzorgd. Men plant de struiken in lange
rijen of ook wel in boschjes. De tusschen-
ruimten worden met koren en veldvruch
ten gevuld. In het landschap Oedsie wordt
de dag, waarop de eerste blaadjes worden
geplukt, feestelijk doorgebracht, In Japan
brengt men de taikoen jaarlijks een ge
schenk van thee. Deze thee bevindt zich
in een ruwe houten kist, welke op een
draagbaar staat en overdekt is; het deksel
draagt het keizerlijk wapen. Gedurende
den geheolen weg mag de draagbaar niet
worden neergezet dc dragers leggen haar
op de schouders van anderen, welke hen
aflossen. In elk dorp waar men komt, ver
kondigt een omroeper, dat de k'st nadert,
waarop alle menschen neerknielen. Deze
Japanschc Keizers-thee, waaraan men bij
de bereiding alle mogelijke zorg besteedt,
overtreft dc fijnschc Chineesche soorten
•verre in -maak en kwaliteit.
KALENDER DER WEEK
N.B. Als niet anders wordt aangegeven
deze week dagelijks Gloria en Credo. Do
gewone Prefatie.
ZONDAG 10 Nov. 25e Zondag na Pink
steren. Mis: Dicit. (Als op den 23en Zon
dag, maar Gebeden, Epistel en Evangelie
v. d. Vijfden Zondag na Driekoningen). 2e
gebed v. d. H. Andreas Avellinus, Belijder;
3e v. d. H. Willibrordus; -le v. d. H. H.
Tryphon en Gezellen, Martelaren. Prefatie
v. <L Allerh. Drieënhcid Kleur: Groen.
Tarwe en onkruid groeit er in het Rijk
van Christus; d. w. z. in de Kerk zijn goe
de en slechte menschen. (Evangelie). De
goeden moeten de slechten verdragen en
hebben in hen een gelegenheid de naasten
liefde te beoefenen. (Epistel). De slechten
trachten dikwijls het deugdzame leven to
verstikken, gelijk het onkruid de tarwe.
Bidden wij daarom Gods hulp en bescher
ming af in den strijd tegen het slechte
voorbeeld (Gebed; Stilgebed). God, zoo
vertrouwen wij vast, (Communio) zal ons
verlossen van onze verdrukkers (Graduale).
De heilige Geheimen, door ons gevierd,
mogen ons hiervoor een waarborg zijn
(Postcommunio).
MAANDAG 11 Nov. Mis v. d. H. Mar
tinus, Bisschop en Belijder: Statuit 2e ge
bed v. d. H. Willibrordus; 3o v. d. H. Men-
na. Martelaar. Kleur: Wit.
Dc H. Martinus was eerst officier in liet
Romcinsche leger. Door dc reinheid zijner
zeden, zijne nederigheid en moed won hij
do achting zijner soldaten. Als officier
reed%muntte hij uit in liefde en goedheid
jegens dö armen. Bij de poort van de stad
Amiëns ontmoette hij eens op een zeer
kouden winterdag een armen bedelaar, die
zeer schamel gekleed was en bijna van
koude 'bezweek. Zonder aarzelen trekt Mar
tinus onmiddellijk zijn zwaard, snijdt zijn
soldatenmantel midden door en geeft de
helft aan den «bedelaar, 's Nachts ver
scheen Christus, met dien halven mantel
omkleed, aan Martinus en zeido hem, dat
Hij dien aan Hem geschonken had en zijn
liefdedaad had aanvaard. Op ongeveer
veertigjarigen leeftijd verliet Martinus het
leger en, na een godvruchtig leven van
meerdere jaren, werd hij gekozen tot Bis
schop van Tours. Als Bisschop was do hei
lige onvermoeid in zijn pogen het heiden
dom uit te roeien. Allo afgoden-tempels
vernietigde hij en wist ten slotte, na zeer
veel tegenstand, er in te slagen de heiden-
sche godsdienst uit zijn bisdom te verdrij
ven. Dertig jaren lang bestuurde Martinus
zijn bisdom. Na zijn dood werd hij onmid
dellijk als een heilige vereerd.
DINSDAG 12'Nov. Mis v. d. H. Livinus,
Bisschop en Martelaar: Statuit. 2e gebed
v. d. H. Martinus, Paus en Martelaar; 3e
v. d. H. Willibrordus. Kleur: Rood.
De H. Livinus heeft het H. Geloof ver
kondigd in de omstreken van Gent en
waarschijnlijk ook in Vlaanderen. Aange
vallen door eenige heidenen, werd hem de
tong met een tang uit den mond gerukt en
met een bijl den schedel gekloofd.
WOENSDAG 13 Nov. Mis v. d. H. Di-
dacus, Belijder: Justus. 2e gebed v. d. H.
Willibrordus; 3e Concede (ter eerc van
Maria). Kleur: Wit.
Om inniger met God vereenigd te zijn
trad de Spanjaard Didacus in het klooster
waar hij een beschouwend leven le'ddc.
Later door Paus Nicolaas V belast met den
ziekenzorg, genas de vurige Maria-vereer-
der vele zieken door met. olie uit de lamp,
welke voor Ma^ia brandde, hen te tceke-
nen met een kruisje.
DONDERDAG 11 Nov. Octaafdag v. h.
feest v. d. H. Willibrordus. Mis Statuit.
(Als op 7 Nov.). 2e ge'bed v. d. H. Josaphat.
Bisschop en Martelaar. Kleur: Wit.
Met den dag groeide het getal der ge-
loovigen door de ijvervolle prediking van
den Man Gods (Kerk. Got.).
H. Willibrordus, bid voor het dwalende
Nederland, opdat dc bekecringen steeds
talrijker worden.
VRIJDAG 15 Nov. Mis v. d. H. Gertru-
dis, Maagj: Dilexisti. Geen Credo. Kleur:
Wit.
Door de overweging der goddelijke
Waarheden werd de II. Gcrlrudis zóó zeer
aangespoord tot het beoefenen der deug
den, dat zij in korten tijd de christelijke
volmaaktheid bereikte. Veel heeft zij ge
schreven ter bevordering van de gods
vrucht. Diep was haar inzicht in dc god
delijke dingen. Meer door hare brandende
Godsliefde dan door ziekte stierf zij in
1292.
ZATERDAG 16 Nov. Mis v. d. H. Le-
buïmis. Belijder: Os Justi. (Zie in het
Feesteigen v. h. Bisdom). 2e gebed voor
den Paus. Geen Credo. Klour: Wit.
Lcbuïnus, geboortig uit Engeland, kwam
naar ons land om Christus' Evangelie te
prediken. Met den II. Marcelbnus werd hij
door den H. Gregorius, Bisschop van
Utrecht, naar Ovcrijsel gezonden. Dc Apos
tel van Overijsel vestigde zicli te Deven
ter, waar hij een kerk bouwde, om van
daar uit te werken aan de bekcering der
Overijselsche bevolking.
IN DE KERKEN DER
E.E. P.P. FRANCISCANEN.
Alles als in bovenstaande kalender, be
halve:
Het gebed v. d. H. Willibrordus valt weg.
DINSDAG. Mis v. d. Z. Z. Gabriël Fer-
retti en Joannes van den Vrede, Belijders:
Confiteantur. 2e gebed v. d. H. Martinus;
3c A Cunctis (om dc voorbede der Hoili-
gen).
WOENSDAG. Eeigen Mis v. d. H. Dida
cus: Humiliavit. Geen verdere gebeden.
ZATERDAG. Mis v. d. H. Agnes van
Assisië, Maagd: Vultum tuum. 2c gebed
voor den Paus.
Amsterdam. ALB. M. KOK, pr.
