UIT HET VATICAAN
NAAR HET LICHT
door PROF. ANDREAS RASETSCHNIG (Rome).
Home, 6 November 1929.
De gedachtenis van Allerzielen in de
Eeuwige Stad
Als de laatste feestklanken van Allerhei
ligen zijn weggestorven, komt heel de Duit-
scho kolonie en talrijke Hollanders op het
Campo Santo bijeen, om de zielen der over
ledenen te herdenken. Donkere onweei-s-
wolken vormdeh dit jaar een stemmings
volle achtergrond voor dit ernst:ge feest,
en tusschen de droevige mysteries van den
rozenkrans die op gedempten toon gebe
den worden, mengde zich het eentonig ge-
ruisch van den neervallenden regen. Een
Duitsche Franciscanerpater hield de ge
dachtenisrede en de talrijke aanwezigen
herinnerden zich hun dierbare dooden in
het vaderland en hun landgenooten die hier
in Rome's geheiligden grond hun laatste
rustplaats gevonden hebben. Het Campo
Santo naast den Sint Piet er is een eeuwen
oude begraafplaats der Duitschers, ook
verschillende Hollanders o.a. de bekende
dr. Schacpman en Minister Regout wach
ten daar den dag der opstanding. De doo
den die daar rusten, slapen in den grond
die reeds sedert bijna 2000 jaar geheiligd
is door het bloed van duizenden martela
ren. want op diezelfde plaats stond voor
heen hot Circus van Nero.
Vanuit de kerk van O. L. Vrouw van
Smarten trok de processie naar het kerk
hof waar bij ieder graf een lichtje brand
de. Terwijl de kerkhoven in de Noordelijke
landen van Europa beroofd zijn van alle
bladertooi, kleurt het Campo Santo zich
zelfs nog in dit jaargetij met het leven
dige natuurlijke groen, als een symbool,
dat het leven den dood overwonnen heeft.
In het Vaticaan maakt men zich gereed
voor de ontvangst van den> Italiaansehen
Koning, die een bezoek gaat brengen aan
den H. Vader.
Deze plechtige ontvangst die. zooals wij
reeds eerder meldden, waarschijnlijk zal
plaats hebben op 5 December a.s. zal een
zeldzaam schouwspel bicden van praal en
pracht, zooals sedert lang in het Vaticaan
niet meer werd vertoond. Het ceremonieel
is hetzelfde als indertijd bij het bezoek
van den Koning van België. Sedert 1870
had geen enkele katholieke monarch den
drempel van het Vaticaan meer overschre
den, omdat de Paus, in verband met de
gespannen verhouding tusschen het Qui
rinaal en het Vaticaan, een dergelijk be
zoek niet wenschelijk achtte. Paus Pius
XI echter brak met deze traditie toen Z.
H. den Koning van België in audiëntie
ontving; de H. Vader had zich verheugd
teen deze katholieke vorst naar het Vati
caan kwam. omdat Z. H. daarin een stap
tot toenadering en verzoening der volkeren
zag. Deze audiëntie had fe'telijk reeds tij
dens het Pontificaat van Benedictus XV
moeten plaats vinden, maar de dood van
dezen vredespaus was oorzaak dat aan
dit voornemen geen gevolg kon worden ge
geven. Dientengevolge had dit bezoek eerst
plaats in de eerste maanden van 't Ponti
ficaat van Pius XI. Men heeft toen reeds
een feestelijk ceremonieel opgesteld en dat
zal ook thans weer u'tgevoerd worden. In
de annalen van het Vaticaan kent men
maar één ceremonieel, dat nog plechtiger
is als dit en dat gebruikt wordt bij de
aankomst van den Koning van Spanje.
Dit vindt zijn oörzaak in het historische
feit, dat de Koning van Spanjo den t'tel
draagt van ..Katholiek Koning", omdat
Spanje eeuwenlang het katholiek geloof
tegen binnen- en buitenlandsche vijanden
verdedigd heeft en zelf den schat van het.
ware geloof ongerept bewaarde. Daarom
was de positie'van den Koning van Spanje
bij het Vaticaan een heel bijzondere; dit
komt ook vooral tot uiting bij de plechtige
ontvangst van den Spaanscheo Koning aan
het. Pauselijk hof waar de H. Vader, om
ringd door het H. College van Kardinalen,
den katholieken Koning opwacht.
Bij het aanstaande bezoek van den Ita
liaansehen Koning zal men het groot cere
monieel voor de ontvangst van katholieke
vorsten in acht nemen. Do Paus zal zelf
geen tegenbezoek brengen aan het Quiri
naal, doch wel de Kardinaal-Staatssecre
taris. Deze audiëntie zal opnieuw den vrede
tusschen de beide grootmachten bezegelen.
Het Pauselük iubelïaar zal besloten wor
den met de Zaligverklaringen der Engel-
sche martelaren, die o» 15 en 22 Dec. zul
len plaats vinden. Het betreft hier het pro
ces van talrijke martelaren, die in Enge
land tusschen de jaren 1594 en 1697 den
marteldood stierven voor het geloof.
Op 22 December zal tevens de zaligver
klaring plaats hebben van P. Ogilvie S. J.,
een martelaar uit Schotland.
In de S:xtünsche Kapel werd on 5 No
vember een plechtige H. Mis van Requiem
opgedragen voor de zie!ernst der kardina
len die in het afgeloopen jaar gestorven
zijn, n.l. Kardinaal Nava, Tosi. Vico. Galli.
Lucidi, Gasquet Mendes Bello en Dubois.
Deze rouwd:enst werd gecelebreerd door
kardinaal Locatellina de PI. Mis ver
richtte de H. Vader de absoute aan de
baar.
door
MAGDALENA MAGRO.
Met een mijner beste kennissen ben ik
eenigen tijd geleden naar het kerkhof van
onze groote stad geweest. Nadat wij eerst
het graf mijner moe Ier, dal het dichtst
bij lag, bezocht hadden, gingen wij ver
der naar de graven van vader en een
broer van een mijner kennissen. En daar
na bleven wij nog war rondwandelen over
den arooien doodenakker, die daar in de
heerlijk diepe middagstilte lag. Wij lazen
de namen op de verschillende zerken en
steeren. Daar viel mijn oog plotseling op
de spreuk van een grafsteeneen heer
lijk opschrift. Het luidde: „Hare ziel ging
tot het licht".
Ik weet ook niet of het een jeugdige
kinderziel was of een jong meisje, of
wel een door verdriet en hartzeer ver
teerde vrouwenziel, die tot het licht ging.
....Dit echter weet ik, dat ik geen beter
woord, geen mooiere uitdrukking, geen
schooner troostwoord voor mijn graf zou
wenschen dan: Hare ziel ging tot het
licht.
Ik heb een klein misvormd meisje ge
kend met. 'n allerliefst onschuldig kinder
gezichtje en groote treurige kinderoogen,
waarin het verdriet duidelijk te lezen
stond. Het scheen mij toe als konden deze
oogen en deze stille mond nooit lachen.
In dien tijd ben ik enke]e keer'en met mijn
moeder bij dc kleine Gertrude geweest
we hebben haar bezocht en ook be
proefd een glimlachje op haar gezichtje te
tooverenmijne moeder met haar eigen
kinderlijk gemoed mocht er echter niet
in slagen. En ik kan me' nog heel goed
herinneren, dat toen iemand zei, dat de
ziel van het kind op weg naar de zon
wasnaar omhoognaar het licht.
Later heb ik er de kleine Gertrude altijd
uit de verte op aangezienIn dien tijd
was ik nog ercr jong en ik kon me toen
nog geen duidelijke voorstelling maken
van den weg die naar het licht voerde.
Ik voelde telkens een huivering wan
neer ik de kleine misvormde Gertrude in
haar kamertje, dat uitzicht gaf op de
straat, voor het raam in de kussens zag
liggen en wanneer ik dan de vreemde,
groote kinderooeen beschouwde, die toch
zoo"'n groot, stil, beschenen geluk weer
spiegelden. Het ouderlijk huis der kleine
Gertrude stond heel dicht bij de oude
kerk. Bij iedere Sacramentsprocessie werd
de ligstoel buiten voor 't versierde huisje
geplaatst. De kleine Gertrude lag daarin
en groette eerbiedig haar Heer en Mees
ter.
Wellicht heeft de Heiland mei bijzon
dere voorliefde zijn arm ziek kind aan-
i
schouwd en het met bijzondere liefde
Zijn zegen gegeven. Zijn verlossingsze-
gen, on dat hare ziel spoedi? den weg tot
het licht zou betreden en haar lichaam
dat toch al zoo veel leed doorstaan had,
bevrijd zou worden uit dit tranendal
Toen kwam de das van hare eerste H.
Communie. De Holland kwam tot haar in
haar nedcri? kamertje. Schoolkinderen
vergezelden Hem en toen hare teere stem
metjes aan hieven: ..Laat de kindertjes tot
mij karnen, hunner is het Hemelrijk. Wie
den Hemel wil binnengaan, hij worde aan
'leze kinderen gelijk", toen lispelde onze
lieve, k'eine Gertrude, terwijl haar hartje
overstroomde van liefde:
O Heer, ik ben niet waardig dat Gij
komt onder mijn dak
Ik geloof, dat zij het wist. dat hare ziel
spcedig op wilde stijgenwel zelden
heeft een kind, een arm ziek kind, dat
oncjer zulke treurige omstandigheden is
opgegroeid, zoo innig en zoo vol ge^of
zijn Heiland ontvangen als onze lieve
Gertrude
Van dien dag af omgaf haar n wonder
bare, verheven, ka^e rust, die nog die-
peren indruk maakte dan tevoren.
Ik zou heel graag sterven, zei ze op
zekeren keer op vermoeiden, begeerigen
toon. maar ik weet niet of ik waardig ben,
tot den eeuwigen vrede te worden toege
laten.
Arm lief kind, gij waart het zeker
waardig, daarboven onder de schare der
kinderen des lichts te worden opgeno
men.
Na hare Eerste H. Communie leefde zij
niet lang meer. Nog één keer met Sacra
mentsdag lag zij in haar wit Communie-
kleedje en getooid met 'n bloemenkransje
in den leunstoel voor de deur van haar
huisje.
Toen stierf zijop jeugdigen leef
tijd. na heel veel lijdendat was het
slot
Wij allen moeten ons kruis hier op aarde
dragen.
Te zamen met mijne moeder, die in
middels ook overleden is. heb ik de kleine
Gertrude in de doodkist mogen zien.
Daar lag zij met een glimlachje op het
gezicht, de kleine, witte kinderhandjes
gevouwengekleed in haar blank
Communiekleedjehaar hoofd versierd
met het bloemenkransjeHaar tenger
lichaampje, dat vroeger zou scheef was
gegroeid, lag nu lang uitgestrekt, het
hoofd wat ter zijde, alsof zij sliepHij,
die eens sprak: ..Komt allen tot Mij, die
belast en beladen zijt, en Ik zal u ver
kwikken", had haar ziel naar Zijn Vader
huis gehaald, om haar in de eeuwige
schitterende glorie binnen te leiden.
Hare ziel ging op naar het Eeuwige
•Licht naar boven, waar geen einde komt
aan den jubel en de vreugde.
»Ctr."
i
AFDEELING LEIDEN R. K. DIOC. VROUWENBOND
Deze rubriek verschijnt des Zaterdags om de veertien dagen. Brieven, vragen
en mcdedeelingen te richten aan één der redactieleden: Mejuffrouw Jo van der
Laan, Rijnsburgerweg 20, Leiden; Zr. I. van den Abeelen, Willem de Zwijger
laan 25, Oegstgeest; Mejuffrouw Beb van Deene, Breestraab 12, Leiden
ZATERDAG 9 NOVEMBER.
KERKWIJDINGSFEEST.
ELLEN RUSSE.
Was bij de opgave van het Winterpro-
gramma alleen nog bekend, dat in Novem
ber 'n declamatie-avond zou gegeven wor
den, nu kunnen we de verheugende mede-
deeling doen, dat het Bestuur Mevr. Ellen
Russe bereid gevonden heeft dezen avond
te vullen.
Wat dit zeggen wil?
Dat 't voor velen een verheugende me-
dedeeling is; dat zeer vele leden den
avond van den 2Sen November gaarne vrij
zullen houden; dat 't belooft een buiten
gewoon mooien avond te worden.
Er zullen ook introducties te verkrij
gen zijn, doch dit zal nog nader in de ad
vertenties worden bekend gemaakt.
H. M. M. v. d .MEER, Secretaresse.
OFFICIEELE MEDEDEELINGEN.
Verbandcursus.
Er hebben zich nog slechts vier leden
voor den verbandcursus eu vier leden voor
den vervolgcursus opgegeven.
Bij beide cursussen was op een deelna
me van 20 leden gerekend, welke elk 2.50
in de kosten zouden bijdragen. Deze cur
sussen zullen dus wegens onvoldoende
deelname niet kunnen door gaan, tenzij
zich no? deze week vele leden daarvoor
aanmelden.
Kookdemonstraties.
Voor deze demonstraties bestaat veel
belangstelling. Aanstaande week begint de
derde demonstratie.
Willen zich hierbij nog leden aansluiten
dan is zeer spoedige opgave noodig.
Reidansen.
Hiervoor gaven zich eenige meisjes op,
doch nog niet voldoende om een club te
vormen. Het bestuur wacht voor deze
mooie en gezellige dansen nog sooedig
opgave van velen, waarna besprekingen
kunnen worden gevoerd. De opgave than?
verbindt nog tot niets.
Bovenstaande ongaren worden inge
wacht bij Mevr. .T. M. V., Oecrstgeesterlaan
12, tel. 292, of wel een der andere bestuurs
leden.
„SANCTA VERONICA".
Wanneer ik de pen weer eens opneem,
geachte lezer of lezeres, teneinde een en
ander te schrijven over bovengenoemde
vereeniging, dan stel ik mij deze voor als
een stoomschip, dat door noesten vlijt ge
bouwd is door personen, die dit deden om
tot het deel te komen, hetwelk zij zich
voor oogen hadden gesteld. En in hetj-'ar
1928 ging ons stoomschip, de vereeniging
..Sancta Veronica", in zee, ten doel heb
bende, om met de door haar meegevoer
de lading, bijeengebracht door liefdadige
stadgenooten, in de gezinnen der stille
armen vreugde en geluk te brengen door
het ledigen van haar lading.
Een hartelijk woord van dank mag dan
ook niet onthouden worden aan allen, c'ie
door hun arbeid en door hun gaven heb
ben meegeholpen, dat ons stoomschip de
vereeniging „Sancta Veronica", steeds de
levenszee kon blijven doorkruisen.
Wel loeide soms de storm, wel was de
lucht soms inktzwart, maar wanneer wij
dan onze toevlucht namen tot Maria, onze
Patrones, de Sterre der 7ee, zagen wij
weldra de zon weer door de wolken schij
nen.
Wij koesteren de hoop, dat velen zich
willen aanmelden om als lid te worden in
geschreven van onze vereeniging en door
deze voor steun zullen zorgen, zoodat voor
ons schip, de vereeniging „Sancta Veroni
ca" steeds weer een nieuwe lading klaar
ligt, om deze te brengen aan onze mede-
menschen, de stille armen van Leiden.
Mej. STEINS—DELSASSO,
Magazijnineesteresse Zonneveldstaat 4.
TENTOONSTELLING KERKGEWADEN.
Uitnoodiging tot een bezoek der
tentoonstelling van Kerkgewaden ten
bate van Arme Kerken, Kapellen en
Missiën op Zor.dag 16 November. Maan
dag 17 November van 14 u. tot 18 u. en
Dinsdag 18 November van 10 18 u.
in de zaal achter de Hartebrugskerk,
ingang Mare.
Weer staan wij voor de tentoonstelling
van de. Vereeniging der Eeuwigdurende
Aanbidding en van het Liefdewerk voor
Arme Kerken. Er zit traditie in die jaar-
lijksche tentoonstelling, al meer dan 50
jaar gehouden. Wie kent niet die keurige
rangschikking van geplooide superplies en
misdienaarskleedjes, pakjes vingerdoekjes,
stoolkraagjes, geborduurde en gehaakte
randen van de eenvoudigste af tot de
meest kostbare Richelieu-kanten toe. Die
kasuifels en velum's, koorkappen, missie-
koffers, -kelken en kandelabres. Alles om
arme pastoors en missionarissen van ver
langen te doen beven. Het was vroeger al
tijd in de zaal van de Pastorie der Harte
brugskerk, waar de tentoonstelling werd
gehouden. Die zaal te klein geworden om
alles goed tot hun recht te doen komen is
zij sinds 'n paar jaren verplaatst naar de
zaal achter de Hartebrugskerk, ingang
Mare.
Het is een eer lid te zijn van die vereeni
ging mee te mogen werken aan al die
alben, superplies, velums, enz. Zelfs een
voudige zoompjes te naaien aan amicten
en vingerdoekjes is 'n groote eer want
alles wordt gedaan tot meerdere eer en
glorie van God. Er wordt hard gewerkt en
niet alleen op de Maandagmiddagen van
14 u. tot 17 u. Menig werk gaat in begin
stadium mee naar huis en komt kant en
klaar op de tentoonstellingstafel terecht.
Direct na de tentoonstelling worden alle
goederen naar hun bestemming opgestuurd
Dit jaar worden bedeeld: zeven Kerken
en Kapellen, o.a. het kerkje op Kornwer-
derzand bij de Zuiderzeewerken, twee Ker
ken in de Mijnstreek, de Kapel van het
nieuwe Missiehuis der Paters Francisca
nen te Katwijk aan den Rijn. Dan worden
er nog paramenten verzonden naar Pater
Grave van de missie van Mill-Hill, naar
Pater van der Kooij te Mcrauke, naar de
Zusters van Oblaten van Hulsbergen voor
een nieuwe missie, naar Pater van der
Linden Missie Oost Java, naar Mgr. A.
HennighausS. V. D. Missie te Shantung.
Dus komt zien die eenvoudige tentoon
stelling, die toch zoo krachtig getuigt van
echte warme liefde tot Jezus in het H.
Sacrament. Juist op Zondag geopend om
iedereen in de gelegenheid te stellen te
komen.
JO VAN DER LAAN.
„E v ch a i s 15 sch e G cd a ch ten.
„Drie plaatsen zijn bij uitstek heilig",
de eerste in de hemelde tweede niet
minder heilig, niet minder de woning van
God, is het kerkgebouwen de derde
eindelijk is de Christenziel, waarin Jezus
zijn intrede doet door de veelvuldige H.
Communie.
„Waarlijk deze plek is heilig en ik wist
het niet!"
(Moeder CLARA FEY).
DE H. HOSTIE.
O allerheiligste der gaven!
o godsgeschenk, o liefdemaal!
o brood der Engelen, hemelspijze!
waar vind ik arme, zuivere taal
om het einde!ooze uit te spreken,
dat nimmer uit te spreken is
om het wonderbare weer te geven
van Jezus en Zijn liefdcdisch?
o Goddelijk Woord! o Licht der Vaders!
geen taal noch teeken is in staat
de groote liefde te vertolken,
die van het kruis naar het altaar gaat,
geen diepte r-eilt. het Godsgeheimenis,
dat in des Heilands boezem waakt,
geen hocgte reikt aan het liefdewonder,
dat in Zijn hart het hoogste raakt;
geen serafiin doorschouwt de liefde
van het Offerlam op het Hoogaltaar,
geen cherubijn erkent zijn waarde,
geen e-ngelenoogen is het klaar:
wat Jezus geeft in het tabernakel,
wat Jezus geeft aan het menschenhart,
wat Jezus is, in Zijne liefde,
wat Jezus is, in Zijne smart!
o Sakrament, o Levensmanna!
o hoogste Goed! o Zaligheid!
o Onderpand der hemelvreugde,
heilig genot der eeuwigheid!
wij loven U in het stof gebogen,
wij prijzen LT met hart en mond,
wij danken U, o zoete Liefde,
die zulk een spijze voor ons vondt!
EEN ONGESCHOEIDE
KARMELITES.
KNUTSELWERKJES.
Beste jongens en meisjes.
Van niemand uwer kwam een vraag in
over de in de vorige rubriek gegeven
knutselwerkjes. Daaruit mag ik twee vreug
devolle feiten constatceren, nl. dat onze
meisjes en jongens pleizier hebben in zul
ke werkjes en heel handig zijn en dat de
opgaven duidelijk genoeg waren.
Ik vervolg nu met iets moeilijker werk
jes.
Schoenpoets-étui.
Neem een lapje leer of laken groot 13
18 c.M. en een lapje flanel, baai of andere
zachte dikke stof van 1314 c.M.
Leg beide lapjes op elkaar, zoodat van
het grootste lapje een stukje van 4 c.M.
overblijft en festoneer de gansche omtrek
met wol, zijde of raffia. Er ontstaat nu
een zakje, waar men de hand in kan ste
ken, en, zonder de hand vuil te maken,
de schoenen kan afwrijven.
Kleerhanger-étui.
Neem een lapje leer of laken p
c.M. Vouw daarvan 9 c.M. om zo<
oppervlakte ontstaat van 156
toneer nu de gansche omtrek metl
zijde. Wanneer u leer gebruikt, I
zijkanten op de machine dichtstriljl
Nu naar den winkel om kleine iD
gevouwen kleerhangers. Het taschje
rekend voor drie stuks. Wanneer ze
geschoven zijn, ziet- u van zelf de
voor de drukknoop. In den winkel
tweeën- gevouwen kleerhangers te
daarvoor moet het zakje natuurlijk g
zijn. In den tijd, dat ieder jong j
eens een paar dagen uitgaat
mers, is dit étui een zeer welkom
schenk.
Houten driepootje, als bloemtafi
Koop twee mooie gladde ronde plai o
het eene groot ongeveer 28 c.M., ht
de re 25 c.M. Voor de grootste kunti
een gladde ronde' broodplank nemei
nog een nette bezemsteel die goed
geschuurd wordt, 3 ijzeren stoelhoekje 3
houtschroeven van 2.5 c.M., een hou tb
en een schroevendraaier.
Zaag van de bezemsteel 3 stokken
24 c.M. lengte, rond ze aan één kan h
Verdeel nu de omtrek van de kleine;
in drieën en boor op 3 c.M. van den
een gaatje. Schuin nu de stokken aai i
kant iets af, plaats ze op de geboorde
ning en schroef ze vast. eD pootjes mi
van onder wijder uitstaan dan van i
vandaar het afschuinen.
Bevestig nu met 4 schroeven de
hoekjes aan den binnenkant van de
jes, zoodat- plank en pootjes verbi 3
zijn. Door het afschuimen is het nood
lijk, de stoelhoekjes iets uit te buigen 1
dat ze passen tusschen het plankje
schuin staande poot. Met drie schrc r
bevestigen we er de bovenplank op, t
voor we het tafeltje omkeeren met de
ten naar boven, 3 gaten boren in
derplank en er de schroeven in dre
Nu met ee stukje schuurpapier, het p
nog eens flink glad geschuurd en
smeerd met noten of mahoniebeits 1
aardig cadeautje is klaar, waar mo f
zeker mee in haar schik zal zijn.
Plankje met kleerborstel.
Hiervoor koopt u een withouten
tenplankje, waarin zich bovenin een
bevindt, en een schoenborstel van
dig wit hout. Beide voorwerpen woi
flink opgeschuurd. Een koperen duin
zoo een waar men schilderijen aan oph
van 6 cM. lengte met schroefdraad 1
onder de ronde opening in het plankje
dra-a id.. Voor de borstel koopen we
ringetje met schroefdraad en draaien
in aan één der kortste kanten.
Als we nu het houtwerk netjes poli
ren met. mahoniepolitoer, hebben we
keurige kleerborstelhanger.
Willen we er meer werk aan beste
dan kunnen we op den rug van de bol 1
een teekening aanbrengen, die in kle
verven en het geheel vernissen met bli
vernis.
Het hangt er natuurlijk vanaf, wie
borstel krijgt en waar hij opgehangen
of we het geheel schilderen met ripoü
een effen tint of er meerdere kleum
aanbrengen.
Goed succes met alles.
ZUSTER v. d. ABEELE t
MOMENTEN.
De Ooievaar.
Ons gebeele huishoudentje is eens
dagje uit. We zijn buiten in het vrije
De twee zussen van 6 en 7 jaar zien
ooievaar vliegen.
„Moeder, wanneer brengt de ooiei n
nou een zusje?"
„Zou je er graag nog een hebben!'
„Jaaa".
„Vraag het hem dan maar".
„Ooievaar, breng een zusje voor
Voor mijn ook één!"
Een tweetal maanden later wordt
zusje geboren. Wat zijn de zussen erin
in hun schik. Pas is nu het zusje 10
den geworden. Een allerliefste schat!
de zussen vinden dat.
De zussen van nu 7 en 8 jaar: „Moe.
wat is kleine zusje toch lief, hé?"
maar goed, dat we het den ooievaar
vraagd hebben."
Zusje van 5 jaar. „Ja hé Moeder".
De andere zussen: „Och kind, jij
niet eens bij! Wij hebben het gevrai
We hebben er twee gevraagd, maar
hebben er maar één gekregen. Als
ooievaar ziet,' moet jij er maai
gen; hé Moeder".
„Ja", beaamt Moeder.
Het geweten spreekt, maar het eigei
lang schreeuwt.
Wijsbegeerte stelt ons in staat met
rusting de rampspoeden te dragen vai!.
anderen.
Vrees voor het ongeluk baart veel
ter leed dan het ongeluk zelf.
Als men alles tweemaal kon doea,
veel nooit gedaan zijn.
Bij voorspoed komen 's menschcn
deugden, bij tegenspoed zijne deugd
den dag.
