UIT HET VATICAAN
DE AFGELOOPEN Y/EEK IN HET
BUITENLAND
Av-S^Kinna,/
VIERDE BLAD.
DE LE1DSCHE COURANT
ZATERDAG 20 JULI 1920
INGEZONDEN MEOEDEEUNG.
i la*> die aaieÓp, Vfer<*"Cii*rV|
LXw ode n"»Kcilir>a^^ét AKKff1"®
r QQp.
(Adv. in Blokschrift)
Oorlogsdreigement.. Toen de
eennv 'iiisi dr. J. Knuttel nog in den Leid-
gehen gemeenteraad zetelde en daar voor
de noodige afwisseling zorgde, waarschuwde
hij op een keer tijdens de begrootingsde-
bat.ten de rechterzijde, dat zij niet blind
moest zijn voor de gebeurtenis .ven in China.
Toentertijd konden de bolsjewiki wijzen op
een stijgenden invloed in het Gele Rijk.
De opkbmcude revolutionaire machten uit
het Zuiden coquetteerden mot de roodc
broeders uit Rusland, van wie zij liet maken
van opstand leerden. Thans mogen wij den
heer ^N^.ttcl waarschuwen, niet blind te
zijn v5w de gebeurtenissen in China.
Twee jaar geleden begon de kentering
zich reeds aan to toonen. Tsjang Tso Lin,
do maarschalk van Mandsjoerije, die toen
nog mees-ter was van Peking, de oude
hoofdstad van China, liet toen een inval
doen in het Russische ambassade-gebouw,
nam een aantal Russen gevangen en legde
beslag op een groot aantal stukken. Inval
len in de consulaatsgebouwen te Tientsin
en Sjanghai volgden. Moskou protesteer
de vruchteloos. Tsjang Tso Lin lag zelf
overhoop met de Nanking-regeering cn
deed wat hij wilde. Maar ook de Nanking-
regeering brak met Moskou en stuurde ver
scheidene Russische consulaire ambtenaren
het land uit. Nog losser werden de ..vriend
schapsbanden" toen in Mei van dit jaar de
Chineesche autoriteiten in het Russische
consulaat te Charbin een inval deden.
Naar het heette zouden toen den autoritei
ten de bewijzen in handen gevallen zijn,
dat de Russen den Chinecschcn Ooster
spoorweg, welke in gemeen eigendom toe
behoort, zoowel aan Rusland als aan Chi
na, misbruikten voor hun propaganda.
Hiervan zou thans het gevolg zijn, dat de
Chineezen zich van den Oosterspoorweg
hebben meester gemaakt, om deze propa
ganda te beletten.
Dit eigenmachtig optreden van China
deed de maat overloopen. Moskou stuurde
een ultimatum aan Nanking, waarin als
eischen gesteld werden: het beleggen van
een conferentie tot regeling van alle kwes
ties welke met den spoorweg in verband
staan; verder het intrekken van alle wille
keurige maatregelen der Chineesche auto
riteiten en ben slotte onmiddellijke in vrij
heid stelling van alle Russische onderda
nen.
Zou aan deze eischen niet worden vol
daan, dan moest de Chineesche regeering
de „ernstige gevolgen hiervan" onder de
oogen zien.
De Nanking-regeering antwoordde
prompt, maar niet zooals men in Moskou
verwachtte. De Chineezen verklaarden,
dat zij volkomen gerechtigd waren om tot
df. geincrimineerde maatregelen over te
gaan, omdat de Kussen zich aan communis
tische propaganda in Ohina' hadden schul
dig gemaakt, maar dat ze onmiddellijk een
afgezant naar Moskou zouden afvaardigen
om met de Russische regeering te onder
handelen ïntusschen bleven de genomen
maatregelen gehandhaafd en gingen de
Mandsjoerijsche autoriteiten voort met de
gevangenneming en verbanning van de
Bussen.
Als antwoord op dit antwoord sneden
de Russeu de laatste draai die "hen met
China bond, door en riepen alle Russische
ambtenaren uit China, terwijl alle Chinee
sche ambtenaren het consigne kregen het
Russisch grondgebied te verlaten.
Daarmee was dus de breuk tusschen
heide landen volkomen en dreigt ieder
oogenblik een handgemeen uit te breken.
Men kan zeggen, dat geen van beide lan
den een oorlog willen, want China heeft er
geen belang bij en heeft z'n doel reeds be
reikt, doordat de Russen nu voorloopig het
land uit gaan. Rusland za'l zich wel wach
ten om zich op de vlakten van Mandsjoerije
INGEZONDEN MEDEDEELING.
tn-c-n
y We.
in een wespennest te steken. Dat ie gevaar
lijk en duur en Moskou kruipt bovendien
liever ondergronds dan openlijk verder.
Maar het gevaar is groot, dat door de on
vermijdelijke schermutselingen aan de
grens beide landen gedreven worden tob
daden, welke zij eigenlijk niet verantwoor
den kunnen.
Wij weLcn natuurlijk niet, hoe de gebeur
tenissen zich zullen ontwikkelen, maav ge-
looven voorshands nog niet in 'n ernstig ge
wapend conflict. China heeft zich nu den
Ooslcrspoorweg toegeëigend, maar hoeft er
niets aan, als er geen goederen mee ver
voerd kunnen worden. Wat China zich
thans voorstelt is dit: het wil met de an
dere mogendheden verdragen sluiten op
voet vaji gelijkheid in plaats van de oude
verdragen, welke op voet van ongelijkheid
waren afgesloten. Daartoe neemt hot den
mogendheden^«erst den boel in beslag en
zegt: zie zoo, nu gaan we eens praten. Zoo
stelt het zich don gang van zaken met den
Oosterspo'orwog ook voor. Volgens China
hebben de Russen te veel voordeelen; der
halve wordt hun eerst de s-poorweg afge
nomen en dan wil men gaan onderhandelen.
Maar dan natuurlijk in het begin niet al
tc inschikkelijk wez'en!
Demark e n k w e s t i e. Terwijl men
aldus in het Verre Oosten „onderhandelin
gen" opent, heeft men in het Westen ge
leerd elkander te begrijpen. Zooals gemeld,
is tusschen België en Duitschland over de
z.g. merkenkwestie overeenstemming ver
kregen, waarmede weer een oude oorlogs
kwestie uit de wereld is geholpen.
Men zal zich wellicht herinneren, dat
deze markenkwestie nog een oogenblik de
aanvaarding van het plan-Young door de
commissie van deskundigen in gevaar
bracht, omdat de Belgen, door Frankrijk
gesteund, hun goedkeuring van het plan-
Young, van de regeling dezer kwestie af
hankelijk stelden. Men werd het echter ten
slotte eens om afzonderlijke onderhandelin
gen te gaan voeren, die vóór de definitieve
beslissing over de nieuwe regeling van de
Duitsche oorlogsvergoeding tot een goed
*èinde zouden moeten zijn gebracht.
Aan weerskanten toonde men zich tot
tegemoetkoming bereid en zoo konden deze
onderhandelingen vrij spoedig tot een gun
stig resultaat leiden.
Do oorsprong van deze kwestie is gele
gen in het feit, dat de Duitsche bezetting,s-
autoriteilen tijdens den oorlog in België
marleen in omloop hebben gebracht tegen
don koers van 1.25 francs. Naar Belgische
berekening werden na den wapenstilstand
meer dan zes milliarden marken tegen
francs ingewisseld. En België verlangde
nu .van Duitschland de tegenwaarde dezer
zes milliard marken terug. Bij de vredeson
derhandelingen eischte België een bedrag
van niet minder dan vijf milliard frs. in
goud als vergoeding, maar zelfs den geal
lieerden was deze eisch te hoogomdat
men elke controle miste in hoeverre die in
België ter inwisseling aangeboden marken
ook werkelijk door de Duitsche autoriteiten
waren uitgegeven, of later waren binnen
gesmokkeld.
De Belgen hebben later water in hun
wijn gedaan en thans is overeengekomen,
dat de Duitschers een bedrag van 007 mil-
lioen marken zullen betalen in 37 jaar.
Ver. S t a t e n v. Europa. Volgens
mededeelingen in de Fransche bladen zou
Briand een grootsch plan hebben ontwor
pen om te komen tot een Europeesche fe
deratie. -De voorbereiding van dit plan,
dat ons de verwezenlijking zou moeten
brengen van het denkbeeld der Vereenigde
Staten van Europa, zou reeds zoover gevor
derd zijn, dat Briand in de aanstaande zit
ting van den Volkenbond, in September,
in grnote lijnen het den vertegenwoordigers
der Europeesche mogendheden zou kunnen
voorleggen. Verschillende der in den Vol
kenbond vertegenwoordigde mogendheden
zouden zich reeds gunstig over de denk
beelden van den Franschen staatsman heb
ben uitgelaten. En zoo zou de hoop gewet
tigd zijn, dat het in September te Genève
zou kunnen komen tot de bijeenroeping
van een conferentie,, waar dit jaar nog de
grondslagen zouden' bunnen worden ge
legd voor een Europeesche sfcaten-organi-
satie.
Voorloopig is echter wat omtrent de
plannon van Briand wordt meegedeeld nog
zeer vaag. Waarschijnlijk denkt hij voor
eerst slechts aan een nauwere economische
samenwerking en aaneensluiting, welke
dan mogelijk in de toekomst ook tot poli
tieke aaneensluiting zou kunnen leiden.
Maar ook in dezen aanvankelijk nog be-
perkteren vorm zijn de moeilijkheden en
bezwaren vrij vele. En het lijkt een haast
onmogelijke taak te willen pogen do Euro
peesche tolmuren om te halen, juist in een
tijdvak, waarin te allen kant blijk wordt
gegeven van een op afsluiting jegens ande
ren gerichte mentaliteit.
De Vereenigde Staten van Europa nio-
Rorne, 17 Juli 1929.
Er hangt een gloeihitte boven de
Eeuwige Stad; de Romeinen vluchten naai
de schaduwrijke beboschte bergen, of naar
het koele zeestrand: de vacancies zijn
begonnen. Doch de meeste menschen, die
op vacantia gaan, weten hun reisplan zoo
in te deelen, dat ze toch nog getuige
kunnen zijn van het groote historische
moment, waarop Z. H. de Paus het Vati-
caan gaat, verlaten. Want in een particu
liere audiëntie heeft de H. Vader thans
officieel aan den Gouverneur van de Va
tican nsohe Commandatore Serafini meege
deeld, dat Z. H. voornemens is, op 25 Juli
a.s. de H. Sacramentsprocessie te houden
op het St. Pietersplein, waarbij de H.
Vader den gouvorneur tevens opdracht
gaf, om do noodige maatregelen te tref
fen, opdat alles een ordelijk verloop zou
hebben.
Zoo is dan (hans officieel aangekondigd,
dab de Paus het Vatieaan gaat verlaten,
waarmede dus de vrijwillige gevangen
schap ten teeken van probest tegen het
onrechtmatig in beslagnemen van de Ker
kelijke Staten officieel een einde neemt.
Want in het jaar 1870, toen Paus Pius IX
bevel gaf de witte vlag te hijschen om
verder 'bloedvergieten te voorkomen, daar
tegenstand bieden tegen een overmachtigen
vijand de cultuur historische gebouwen van
Rome in gevaar zou brengen, trok de H.
Vader zieh terug binnen de muren van
het Vatieaan om dit paleis nooit meer te
verlaten; liij verbleef daar voortaan als
vrijwillige gevangene om daardoor te
protesteeren tegen het onrecht Hem en
de H. Kerk aangedaan. Zoodra in het
Conclaaf een nieuwe Paus gekomen was,
wist deze dat Hij levend nooit meer het
atieaan zou verlaten; 'het -was een zwij
gend protest dat toch machtigen weer
klank vond in de harten der Italiaansche
volksregeerders, voor wie het immer pijn
lijker was dan een diepe dolksteek van
een vijand.
De Kerk behoefde zich niet te haasten:
zij wist zieh de draagster van de godde
lijke belofte, ,,de poorten der hel zullen
'haar nooit overweldigenwant zie, Ik
ben met U alle dagen, tot aan de volein
ding <ier eeuwen.
En thans, na bijna zestig jaren gevan
genschap, gaat de H. Vader het Vatieaan
verlaten; het gepleegde onrecht is her
steld, de vrede geteckcnd en het protest
opgeheven.
In de bijlagen van de Aota Apostolicae
Sedis zijn de wettelijke bepalingen ver
schenen omtrent, de rechtsbronnen, het
burgerschap en het verblijf in den nieu
wen staat, over het bestuur, handel, eco
nomie, het uitoefenen van beroepen en
ge een schoon ideaal zijn, merkt het Hbld.
op, het zal dit Heen zijn indien aan de vor
ming van zulk een Europeesche federatie
niet. de idee ten grondslag ligt van een
machtsgrnepeering tegenover de groote
buiten-Éuropeesche maehtseomplexen. Niet
de waarborging alleen van den Europee-
scbon vrede, de waarborging van den we
reldvrede moet het doel zijn. Eu gewenscht
zal het dus zijn, eerst nog eens af te wach
ten, wat de eigenlijke bedoelingen van den
heer Briand zijn.. ..nu, misschien toeval
lig, de onthullingen over zijn grootsche
plannen juist komen op een oogenblik,
waarin de tegenstellingen o.a. tusschen de
Vereenigde Staten van Noord-Amerika en
Europa zoo duidelijk blijken.
bedrijven en betreffende de handhaving
van de openbare orde in de Stad van
het Vatieaan.
Z. H. de Paus ontving in particuliere
audiëntie Zijne Excellentie Dr. von Bergen,
de buitengewone gezant van Duitschland
en de gevolmachtigde minister van Prui
sen bij den H. Stoel, die den Paus na
mens de Duitsche regeering kwam compli
menteeren bij gelegenheid van het gouden
Priesterfeest van den H. Vader. Bij deze
heugelijke gebeurtenis wilde de Pruisische
Regcering den H. Vader, die als boeken
kenner en boekenliefhebber een Europee
sche vermaardheid bezit, een fraai exem
plaar ten geschenke geven van het hand
schrift, van Heidelberg, dateerend uit de
veertiende eeuw, dat onder den naam van
het Heidelbergsche Liederhandschrift be
kend staat. Dit afschrift is een kostbaar
kunstwerk dat met tal van pracht-minia-
tairen is voorzien.
De H. Vader toonde zich zeer verheugd
met dit fraaie geschenk, hetwelk hij dank
baar aanvaardde met het verzoek aan Dr.
von Bergen onr de Pruisische Regeering
dank te zeggen voor de 'betoonde hulde en
voor het prachtige geschenk.
De Paus heeft den vertegenwoordiger
van Pruisen bij het Vatieaan begiftigd
met het grootkruisvan de Piusorde: dit
is de 'hoogste onderscheiding die door
het Vatieaan aan leden van het diploma
tieke korps kan worden verleend. De reden
voor deze onderscheiding is gelegen in
liet feit, dat Dr. von Bergen reeds 10
jaar op de meest verdienstvolle wijze de
Pruisische Regeering bij den H. Stoel ver
tegenwoordigt. Tevens wilde de H. Vader
hierdoor een bewijs van erkentelijkheid
geven voor het werkzaam aandeel dat Dr.
von Bergen gehad heeft bij de totstand
koming van hei concordaat tusschen Prui
sen en den H. Stoel.
In de woning van den Kardinaal Staats
secretaris had de uitwisseling plaats van
de geratificeerde documenten betreffende
het, Concordaat tusschen den H. Stoel
en Roemenië.
Het is voor den H. Vader een vreese-
lijk vermoeiend werk om iederen dag
opnieuw tal van audiënties te moeten
verleenen aan groepen pelgrims uit alle
lariden der wereld, die opgaan naar de
Eeuwige Stad om den H. Vader te be
zoeken.
Zoo ontving de H. Vader dezer dagen
een deputatie van het Episcopaat der
Melchieten uit, Klein Azië cn de studen
ten van het Grieksche College te Rome.
Een groote audiëntie werd verleend
aan 1500 verpleegsters uit do Romeinsche
ziekenhuizen, allen ledon van het Aposto
laat. des Gebeds. Tal van geneesheeren en
professoren yaren hierbij tegenwoordig,
alsmede de Paters Capucijnen, die met
de zielzorg in deze hospitalen zijn be
last.
Zooals men weet, heeft Italië het
tabaksmonopolie, en een der staatsfabrie
ken te Florence had honderd vrouwelijke
fabrieksarbeidsters in de tabaksindustrie
naar Rome afgevaardigd, om den H.
Vader te huldigen en misgewaden aan te
bieden voor de Missies.
Ook uit, Rome zelf kwamen er 500 fa
brieksmeisjes, die het, geld van huil over-
werk-uren voor de Missie hadden ge
spaard, zoodat zij nu een belangrijk be
drag verzameld hadden om kelken te koo-
pen voor de Missionarissen.
Bovendien was er nog een bedevaart
van 500 pelgrims uit Cremona cn 700
Amerikanen.
Vroeger gingen tienduizenden Ttalianen
als landverhuizers naar Amerika. Doch
Mussolini wil de menschen in hun eigen
vaderland een behoorlijk bestaan verschaf
fen en daarom moeten de menschen heel©
velden en woeste gronden ontginnen en in
cultuur brengen. De Duco heeft daarbij
een beroep gedaan op de geescelijklicid,
cn thans wordt cr op de Italiaansche Se
minaries praktisch les gegeven in land- en
tuinbouwkunde, terwijl groote proefvelden
zijn aangelogd voor graan cn mais, fruit
en olijven. De chemische wel jnschapp?-
lijke bemesting vormt een voornaam on
derdeel van het leerprogram, dat in don
vrijen tijd gevolgd wordr. Ook aan de
zijde-rupsen-cultuur wordt de volle aan
dacht geschonken.
De Apostolische Prefekt van Erytrea
heeft den H. Vader een prachtigcn met
paarlen versierden gouden ring geschon
ken, met het verzoek deze te willen be
steden voor den eersten Apostolischen
icaris die uit, de handen van den H.
Vader de Bisschopswijding zal ontvangen.
Wetenschappeli jke Berichten
De oorspronkelijke taal der menschen.
Interessante ontdekkingen
van een Spaansch geleerde
in den Kaukasus,
De Spaan soke taalkundige Inigo Eche-
verria, professor der vergelijkende taalwe
tenschap aan de Universiteit van .Salaman
ca. heeft in hel klooster Hojor Veralos,
gelegen in het, Zuiden van den Kaukasus,
waar hij thans in opdracht der Spaansehe
Academie voor Wetenschappen een studie
reis maakt, ecu oeroud handschrift ont
dekt, dat geschreven is in de oud-Tserkes-
sischcr taal en in welk handschrift mede
deelingen staan omtrent de Schepping. Dit
bericht is hel oudste document der Tschcr-
kessische taal, dat tot nu toe bekend is.
Het dateert uit den tijd van Alexander den
Grooten. Do taal is zóó ouderwofcsch. dat
het document nog niet in z'n geheel begre
pen wordt. Zooveel is in ieder geval duide
lijk, dat liet ongetwijfeld het oudste docu
ment is, dat in de Kaukasische taal ge
steld is.
De overeenkomst tusschen het oud-
Tscherkessisch en het oud—Baskisch
(Professor Echeverria is zelf een Bask uit
Guipuzcoa)) is buitengewoon belangrijk.
Maar hel is nog veel interessanter, om te
zien, wat een verrassende gelijkenis er be
staat tusschen de Marofische talen, waar
toe ook 't Tscherkcssisch behoort en die ons
tot nu toe nog niet uit zulke oude oorkon
den bekend waren, en de ouderwetsche Indo
Cermaansche talen, zooals het Sanscriet.
de Zendtaal cn het Litausch.
Do kwestie omtrent de oorspronkelijke
taal nadert hoo langer hoe dichter tot,
hare oplossing.
Professor Echeverria is er van overtuigd,
dat Kaukasië (een der oudste streken waar
overblijfselen gevonden zijn, die er op wij
zen dat daar tot, in de oudste tijden men
sehen gewoond hebben) de aangewezen
plaals is, van nog gewichtige ophelderin
gen hieromtrent te leveren.
De inhoud van dit Scheppingsverhaal is
bovendien nog zeer belangrijk, omdat op
verrassende wijze de theorie van de Horti-
ger-glaciaal-cosmogonie bevestigt.
door PROF. ANDREAS RASETSCHNIG (Rome).
FEUILLETON.
ANTHONY MARSTON
DE DOLENDE RIDDER
Een verhaal uit den tijd. van den
Spaa-nschen Successie-oorlog.
Naar het Engelsch van
MORICE GERARD.
4)
Alle godenZie je wie dat is 1 riep
Marston uit, in zijn opwinding vergetend
te fluisteren.
Stil wat Sir. Wel. wie is het?
De groote prins Eugenius van Sa-
voyeIk heb hem vaak genoeg gezien en
zou zijn figuur uit duizenden herkennen.
Heelemaal buiten zichzelf wendde Anthony
zich tot Mark. Nu kan ik ook wel gissen
wie de man daar vlak tegenover ons is,
dat kan niemand anders dan de Hertog
zijn
Hij greep zijn dienaar bij den arm. De
voorgewende herbergier was uit de por
tiek te voorschijn gekomen om het paard
van den zoo juist aangekomene over te
nemen. Marlborough, als hij het tenminste
was, boog voorover uit het venster, riep
een woord van begroeting en daarop ver
dween prins Eugenius in de herberg.
Een moment later wisselde hij een groet
®et de beide hoeren in de bovenkamer.
Daarop werd het venster gesloten en de
beide mannen in het zomerhuisje konden
niets meer zien.
De Spin. keek op. toen "hij het venster
hoorde sluiten; hij liet den teugel, dien hij
in de hand had. even slippen, wreef zich
in de handen, grinnikte verheugd, nam do
teugels weer ter hand en verdween in de
richting van den stal.
Het tooneel was nu doodstil en verlaten
een argelooze voorbijganger zou hebben ge
dacht dat de plaats onbewoond was. Toen
de avond viel, leek de herberg van Sehr de
me est-eenzame plek ter wereld.
Wat zouden we nu krijgen? vroeg
Anthony.
Zijn dienaar scheen zich een duidelijk
beeld van de komende gebeurtenissen te
hebben gevormd.
De Spin zal direct terugkomen. Hij
moet dezen kant uitkomen om zijn manne
tjes bij elkaar te roepen, antwoordde Mark.
Wat denk je. dat hij van plan is
Ze alle drie te vermoorden. Mark zei
het zoo nuchter, alsof het de doodgewoon
ste opmerking was.
Anthony knikte.
Ik vrees dat je gelijk hebt. Iiemand
moet de luoht van deze samenkomst gekre
gen en gezorgd hebben dat het voor den
Spin en zijn tra-wanten de moeite waard is
om de twee éénige mannen' voor wie Lo-
dewijk bang is en die zijn plannen in den
weg staan, van het tooneel te doen ver
dwijnen.
Met sluipende stappen kwam de man,
over vien zij het hadden, weer om den
'hoek van de herberg te voorschijn. Hij keek
op naar het raam waarachter zich de bei
de veldheeren bevonden en bleef staan
luisteren of hij ook geluid hoorde. Blijkbaar
gerustgesteld liep hij door naar de voor
deur van de herberg. De-ze was van zwaar
eikenhout. Hij trok haar dicht, draaide den
sleutel om en stak dien in zijn zak. Daarop,
nog steeds met sluipenden tred, stak hij het
voorplein over en sloeg een pad in dal
naar een brug over den stroom leidde.
Vooruit Sir
Ca voor
Ze liepen zoo vlug ze konden de ladder
af, holden de ruimte beneden door, het erf
van de herberg op. Aan de voordeur had
den ze mets; zonder den sleutel zouden
zij een stormram hebben noodig gehad om
die te openen. Ze vlogen naar den achter
kant. Fagaai had een ladder gezien aan
den kant van den zolder boven de stallen;
hij oordeelde terecht dat alle deuren van
de herberg wel goed gesloten zouden zijn.
Toen hij de ladder bereikte, hield hij plot
seling zijn vaart in en slaakte een liohten
kreet.
Hemelsche goedheid! hier hebben we
het eerste slachtoffer.
Een lichaam lag voor hun voeten uitge
strekt, het gezicht was wit en spookachtig
in het vage schemerlicht in de schaduw van
den muur.
Het was de herbergier; hij was door
stoken.
Anthony knielde bij het lichaam neer
de man was al gestorven. Naast het lichaam
lag een bijl vlakbij stond een hakblok en
lagen spaanders hout. De waard was waar
schijnlijk bezig geweest hout te hakken
voor het haardvuur, toen hij doorstoken
was.
De bijl was een bruikbaar wapen. Mar-
stond nam haar op.
Ik ben van plan, zei hij om met de
bijl van' den herbergier hetzelfde compli
ment te maken dat ze hem ermee gemaakt
hebben.
Mark was van zijn zijde weggegaan hij
had de ladder tegen een venster geplaatst,
waarvan zij later merkten dat het op een
gang uitkwam die over de heele verdieping
van de herberg liop. In een oogwenk was
•het open. De sluiting was dicht, maar hij
sloeg een ruit in en opende zoo de knop.
Marston volgde zijn dienaar onmiddel
lijk op den ladder. Terwijl zij door de ope
ning naar binnen gingen, hoorden zij van
den anderen kant mannen naderen. Zc
haalden de ladder achter zich naar binnen
Aan het uiteinde van den steel van de bijl
zat een koord, dat om den pols kon wor
den gewonden. Dit was heel gemakkelijk
want daardoor had den drager zijn.handen
vrij. als het noodig was.
Ze renden door de gang naar de voor
zijde van het huis en passeerden onderweg
verscheidene deuren. Hel was binnen in
huis al vrijwel donker. Toen ze voor de
deur van de kamer kwamen waar de con
ferentie plaats had, hoorden zij op het
zelfde momenit geluiden van tweeërlei aard.
Het eene geluid was het gemurmel van
stemmen binnen in de kamer, het andere
dat van een sleutel, die in de voordeud
werd omgedraaid.
Waarschuw jij de heeren daar. zei
Anthony tegen Mark. Ik zal de boven
zijde van de trap verdedigen totdat ze
kJaat zijn.
Fagan klopte zacht op de deur en trad
de kamer binnen toen een stem, die ge
woon scheen om te bevelen, binnenge
roepen had.
Een ondeelbaar oogenblik later kwam de
Spin met zijn mannen in de benedengang
en ze slopen met kataehtigen tred, bij twee
tegelijk, de trap op.
Anthony, die onzichtbaar voor zc was
doordat hij in de schaduw van den gang
muur was gaan staan, zag hun nadering
met grimmig welbehagen.
In zijn reehtprhand hield hij de bijl. in
zijn linker een ontbloot rapier.
Toen de hoofden van de twee mannen
die vooraan liepen, boven de bpvenste tre
den van de trap uitkwamen, sprong Mar
ston op hen toe.
De Spin was hei dichtst bij hem. Hij hief
de bijl op en deed ze niet alle kracht neer
dalen op het hoofd van der. naderenden
man daarop, snel als de weerlicht, stak hij
zijn rapier diep in den schoudei* van den
bofe naast dezen.
Op dit oogenblik traden de drie heeren.
gevolgd door Mark, op het portaal. Antho
ny Marston wist niet dat ze er waren. Zijn
bijl had hij omhoog gelieven. Zijn voet
rustte op het lichaam van den eersten
man dien hij neergeveld had en met den
eenen slag na den anderen dreef hij de
marfnen die achtereenvolgens de trap op
kwamen, terug; een gigantisch figuur; de
verpersoonlijking van menschelijke kracht»
cn bovenmenschelijken moed.
Een minuut later was de trap schoonge
veegd vier van de aanvallers hadden het
leven gelaten; de anderen hadden hun heil
in de vlucht gezocht.
