De Strandroovers
TWEEDE BLAD
DE LEIDSCHE COURANT.
DONDERDAG 4 JULI 1929
Het stelsel der bouw
kundige prijsvragen
IL
WIE BOUWT HET LEIDSCHE
STADHUIS?
Bezwaren tegen de inmenging
van den B. N. A.
Buiten de Bezwaren tegen het prijsvraag
systeem, die in de vermelde polemiek tot
uiting zijn gekomen, zijn er nog andere te
voegen, die niet minder klemmend zijn.
Doch aleer wij dit doen, dienen we te ko
men tot een onderworp, dat ons speciaal
bezig zal houden tot den wederopbouw
van het Leidsclie Stadhuis,
Het mag van algemeene bekendheid ge-
adht worden, dat tal van prijsvragen v.oor
groot© bouwwerken, tot stand kwamen on
der auspiciën van den B. N. A., die daar
bij fungeerde als raadgevend lichaam en
officieel© vertegenwoordiger van de Ne-
deriandscho architecten. We willen het feit
voorbij gaan, dat tal van zeer bekwame
architecten geen lid zijn van dezen bond,
alhoewel daarom toch ook een bedenkelijke
kant aan do erkenning als officicele ver
tegenwoordiger aller architecten bestaat.
Want hefc komt voor, dat bekwame voor
standers van een andere architectuurrich
ting, dan die in den B. N. A. domineert,
zich niet wenschen te onderwerpen aan de
leiders dezer vereeniging, omdat zij alsdan
als richters personen zien fungeeren, dio
zich in volheid kanten tegen hun architec
tonisch inzicht, hetgeen inderdaad een be
grijpbaar bezwaar moet worden geacht.
(Hierover straks meer).
Echter moet erkend worden, dat het on-
algemeene karakter van den B. N. A. de
zen 'bond nog niet volslagen incompetent
maakt, tob het afgeven van een zuiver ad
vies voor een prijsvraag. Er zijn andere,
doorslaggevender redenen, die tot deze be
treurenswaardige conclusie noodwendig
aanleiding geven.
En omdat de B. N. A. zich alreeds tot
het bestuur van de gemeente Leiden ge
richt heeft met een adres, waarin hij zich
op ondubbelzinnig© wijze beschikbaar stelt
om mede te werken tot een in tc stellen
commissie van advies over de wijze van
nieuwbouw, wederopbouw of nieuwbouw
- •ot- behoud van den oorspronkelijken voor-
vél, moeten de bezwaren tegen een der-
gelijke inmenging hier eens duidelijk ge
steld worden.
Want naar onze vaste overtuiging, heeft
dit adres tot uiteindelijk doel, dat daarna
de B. N. A. in dc gelegenheid zal worden
gesteld een advies voor meervoudige op
dracht te kunnen afgeven, gelijk dat ge
bruikelijk is geworden.
Allereerst een bezwaar tegen deze pro
cedure van intern-organisatorischen aard.
De B. N. A. is een bond, die
werkt voor de belangen der leden, pen
vak-vereeniging. Deze bond geeft adviezen,
a an welke architecten uifcnoodigiiigen om
mede te dingen in meervoudige opdracht
moet worden verleend. Daarbij gaat de
bond uit van de stelling, dat do z.i. belang
rijkste architecten bioeten worden aange
wezen. Prachtig. Maar wat te denken van
een vakvereeniging, die op deze wijze de
slagingskans van enkele harer leden helpt
bevorderen, tenkoste der anderen die mee
contribueeren? Natuurlijk is dit ten op
zichte dier „anderen" onbillijk en dat is
ook vroeger reeds in soortgelijke vereeni-
gingen ingezien.
Zoo bestond er eertijds in den Kring van
Nederlandsche Beeldhouwers een advies
bureau, dat ontbonden moest worden, om
dat er uit de loden ernstig verzet tegen
rees. Iets dergelijks zien wij bij de Vereeni
ging van Letterkundigen, die verleden na
jaar een lijst uitgaf van aanbevolen boeken,
met passeering van wei-ken van leden, die
zij blijkbaar niet kon aanbevelen. In :,de
Groene" heeft het lid Ds. H. G. Cannegie-
INGEZONDEN MEDEDEELING.
/iXun. -é£*T. oiLzpivo*,t
ter'daar ernstig tegen geprotesteerd. Bren
gen, vroeg deze. de niebuitverkoren leden
contributie op, om andere leden aan een
officieel voorrangdiploma te helpen? De
grief loopt parallel, men ziet het. Noch
tans is dit meer een quaestie, die dc leden
va-n den B. N. A. zelve moeten uitzoeken,
al zal het openbaar gezag zich dienen te
onthouden van het aanvaarden van een ad
vies, dat indruischt tegen de tc betrachten
billijkheid in het raam eencr vereeniging.
Een ander bezwaar tegen de adviezen
van den B. N. A., dat echter veel zwaar
der weegt, is gelegen in de lessen die de
geschiedenis der prijsvragen ons biedt. Af
gescheiden nog van het feit, dat we aan
prijsvragen in het algemeen de twee mon
stra, het Botterdamsch Stadhuis en het
Vredespaleis danken (we bepalen ons tot
deze twee gevallen, omdat hierbij de er
kenning, dat er een vergissing heeft plaats
gevonden in de primeering, welhaast alge
meen is en nog hand over hand toeneemt)
leert ons de prijsvraaggeschiedenis van het
laatste tiental jaren, dat de inmenging van
den B. N. A. aanleiding was tot een schro
melijke onbillijkheid. Er zijn n.l. in ons
land, gelijk hierboven reeds gezegd is, tal
van architectuur-richtingen en het advies
van den B. N. A. heeft, tot nog toe syste
matisch één dezer richtingen volstrekt'ge
boycot en een andere richting sterk ge
pousseerd. Hier dringt dus de B. N. A. Ne
derland een inzicht op en dit kan nooit- een
gezonde ontwikkeling van de geheele ar
chitectuur ten goede komen, kan voorts
niet het doel zijn van een vakverbond en
mag door ons niet langer als een objectief
advies worden aanvaard.
Wij zijn ons volkomen bewust van den
ernst van deze beschuldiging en zetten ons
dus direct-, deze waar te maken. Als wij in
't wilde weg een greep doen uit de prijs
vragen der laatste jaren, waarin de B. N.
A. rechtstreeks^ of zijdelings was bétrok
ken, dan zien we een sterke bevordering
van de zoo-geheeten Amsterdanische
school dit tot uiting komt- in de personen
der aangewezen uitgenoodigden en (of) in
de- keuze van de jury. Weliswaar worden
somtijds ook architecten van andere rich
ting toegelaten, maar hefc merkwaardig ver
schijnsel doet zich hierbij voor, dat dan zel
den of nooit een voorman van die andere
richting werd gekozen. En zoo dit laatste
eens geschiedde, b.v. met Oud, dan was de
samenstelling der jury toch weer zoo, dat
deze al een zeer minimale bekroningskans
maakte.
Zoo heeft de B. N. A. tot op heden uit
al zijn prijsvragen met hardnekkigheid o.a.
den voórnaamsten representant van de
tradïtioneel-fnnct-ioneclc richting A. J.
Kropholler, geweerd. Ook professor Gran-
pré Molière heeft als mededinger geen kan
sen gekregen; ook hij zal daarvoor te wei
nig fantastisch zijn. Deze passeering klemt
des te pijnlijker, omdat dc vernieuwing van-
de vaderlandsche architectuur, die begon
nen is door den zuiveringswil van Dr. Cuy-
pers, voortgezet werd door Dr. Berlage cn
voltooiing vond in Kropholler, {gelijk wij
poogden aan te tooncn in een artikel in ..dc
Dletsche Warande"), hiermede döor dén B.
N. A. als témpspassé wordt terzijde ge
sehoven. En in tegenstelling met dit
klaarblijkelijk vonnis van den B. N. A. aan
hefc adres van het traditionecl-functionalis-
me en het stelling nemen voor het Amster
danische aestheticisme, heeft onder de lei
dende kunstbeoordcelaars buiten de archi
tectuur, de richting van Kropholler een
sterke sympathie gewekt. De B. N. A'. als
vakgroep, staat hier dus in menig opzicht
tegenover heb inzicht van de aestheten bui
ten het vak en dus is er reden to.t voor
zichtigheid niet- zijn advies en grondige re
den om het voor en heb tegen van dit ad
vies rustig te overwegen. Want- de dood
doener, dat alleen architecten over archi
tectuur zouden kunnen oordeelen, is een
gevaarlijke stelling. Het waren b.v. ook
leidende architecten, die den monstrueuzen
19de-ccuwsche villa-bouw bevorderden, die
voor de z.g. Waterstaat-architectuur warm
liepen en zoowaar heerlijk-geleerde hoo
rnen hebben opgezet over dat senielste aller
seniele bouwsels: de Koninklijke stallen in
den Haag. Kom toch; architecten bouwen
voor niet-architecten, „leeken" heeten zij
schamper, en dezen moeten wèl in het
bouwwerk wonen en werken, doch zij hau-
teereri zelf den passer niet-.
En daarom zou hun oordeel nietig zijn?
•'t Is belachelijk.
De architectuur is er dus voor de leeken.
FEUILLETON.
Vrij bewerkt naar een oud Duitsch verhaal
door
P. G. HOCKS.
(Nadruk verboden).
„Niet zoo haastig, beste man, Sta me -toe,
dat ik eerst nog een paar vragen tot je
richt. Had je niet een broer, die Daniël
heette en een schoonzuster Kate, die, zoo
als verteld werd, beiden zijn verdronken?"
„En wat zou dat?" vroeg Baffles op ru
wen toon-.
•■Wat dat zou? Wel, die namen komen al-
lebei in dezen brief voor cn daarom dacht
mijnheer Twist
..Geef hem hieronderbrak Baffles
hem gejaagd.
„Goed. Miaar ik moet hem dadelijk van
je terug hebben. Als er navraag naar kwam
kon Twist er leelijk mee inloopen."
„Je^ krijgt 'nr terug. Laat '111 mij maar
lezen."
Toen volgde een lange pauze. Met klop
pend hart- had Maggy tot 1111 toe het ge
sprek gevolgd. Wat stond er in dien brief
en welk geheim kon er bestaan tusschen
I rank's vader, haar oom Dan en ha-a-r tan
te Kate?
Een stoel werd achteruit geschoven eu
L.aggy hoorde haar vader niet schorre, op
gewonden stem zeggen: „Laat mij dien
brief een poos houden. Ik moet er mee
naar Zeke Konks."
,,'fc Zal niet gaan, goeie man. In geen
geval."
„Eén uurtje maar. Ik breng '111 dadelijk
weer mee terug."
„Neen. neen. Hij mocht eens weg raken
en Twist moet voorzichtig wezen, dat snap
je zeker wel? Ik weet wat anders. Geef
hem hier. dan zal ik er "t voornaamste uit
overschrijven en dan kan je daarmee naar
Zeke Konks gaan. Dat is toch precies het
zelfde."
„Goed hier heb je ni. Maak dan een
beetje voort, alsjeblieft."
Weer een lange pauze. Buiten huilde de
storm, ratelde de donder en viel de regen
bij stroomen neer, zoodat Maggy niet meer
hooren kon, wat er gesproken werd. Daar
werd de herbergdeur met een harden bons
dichtgeslagen. Haar vader was zeker weg
gegaan met het afschrift van den brief. En
den brief zelf had de mooie Bob in zijn
bezit. Hoe zou zij taanleggen 0111 ook te
weten te komen, welk belangrijk nieuws
hij bevatte voor Frank? Ze dacht even 11a
en nam toen een ras besluit.
Eerst ging zo even naar grootmoeder
kijken on boog zich over haar heen. I11
weerwil van 't zware onweer sliep ze vast.
zoodat ze haar hulp niet zoo spoedig 1100-
dig zou hebben en toen ging ze de gelag
kamer binnen. Vader was weg en alleen
Bob vond ze cr. die juist bezig was zich
opnieuw een glas brandewijn in te schen
ken.'
„Ha. lieve MaggyI" riep hij, „ik ben
zeer verheugd u te zien
Hij roerde tie suiker door den brandewijn
niet voor de architecten. En het is een zeer
belangrijke zaak, of de leeken al of niet
mee-a-rbeiden, door de uitwisseling van hun
cischen en inzichten, die stellig bijdragen
tot de evolutie der bouwtechnieken cn
bouwkunst. Het wegcijferen ran den op
drachtgever, van den „Leek", van den ge
bruiker ini hefc algemeen, is weer zoo'n ech
te uiting van het aestheticisme, dat het
fraaie resultaat stelt boven het doel. Nu
spreken wij nog slechts van leeken, in den
ziii van den man in de straat; maar wat tc
zeggen als ook zij, wier levensfunctie het
is zich diep tc beraden over de schoonheid
van het menschelijke kunstproduct, worden
weggedrongen als beoordeelaren van bouw
kunst? Daarvan moet gezegd worden, dat'
de architecten, aldus doende, zich veren
gen in een zelfwaan, die een gezonde uit
wisseling van denkbeelden tusschen kun
stenaar en compel en ten beoordeclaar ern
stig moet schaden op den duur.
Het is echter een merkwaardige eigen
schap van het traditioneel-functionalisme,
dat het juist altijd prijs gesteld heeft op
deze vruchtdragende inmenging van den
,.leek" met zijn reëele cischen, omdat dc
beoefenaren dezer gezonde richting goed
wistebj'dat zij bouwden voor menschelijke
behoeften, niet voor academische aest-he-
tiek- idee's.
Niet alleen dat er aldus in ons land een
architectuurrichting tot bloei kwam, die
door haar fantastischen opzet een terugval
is in den redeloozen barok (hetgeen na
Berlage een diepe blamage is voor de toen
tertijd zoo zwaar bckaihpte overwinning op
de ledige pompa- en de bizarre schijnen)
maar die bloei van de Amsterdanische
school, aldus bevorderd door hefc fiuiest-
ccnzijdig prijsvraagwezen, ging niet- paral
lel met dc culturecle tijdverschijnselen. Er
ontstond een tweeledige breuk: een breuk
tusschen de ernstige kunst-beoordeelarcn
en de architectuur en een breuk tusschen
volk en bouwkunst. 'Want het volk was
geenszins gediend van. de verticale buik-
wandige enuitbollende burchtgevels met
dc maltentige ramen in de ongemotiveer
de vormen, het volk vond het dwaas, dat
dakpannen rechtstandig tegen scliijndaken
werden geplakt-, dat door inspringen, uit
springen en op-den-ka-nt-zetting van bak
steen spelerige grapjes in gevels werden
uitgehaald, die va-n vorm cn aard per sei
zoen veranderden, gelijk een dameshoed
dat pleegt te doenen het volk had ge
lijk.
Want deze ongemotiveerde grilligheden
stempelen deze architect uur tot- een rechte
fantasterij, die alleen maar schijnbaar ver
schilt van de weeë fantasterij voor vóór
Berlage. Het verschil is slechts schijnbaar,
werd hier gezegd. Inderdaad: want het
doet aan het eigenlijke van de fantasterij
niets af, of de malligheden een sierlijk of
een wanstaltig voorkomen hebben; of het
Moorsche torentje van 1S60 of sjeuige ge-
velondul'aties van 1920 betreft. Deze, „sier
lijkheid van het zotte" is natuurlijk slechts
een schijnbare schoonheid, want aan waar
lijk schoone architectuur moet primair de
eisch gesteld kunnen w-orden, dat de ver
siering logisch uit den bouwvorm voort
kwam. Wie de fantasterij van 1920 dus wel
en die van 1860 ïiiefc-schoon vindt, of omge
keerd, is een incompetent beoordeelaa-r
van sclioonc bouwkunst, want hij is door
het modieuze, hefc gangbare, zoozeer beïn
vloed, dat hij schijn voor wezen accepteert,
theaterdecor instede van reëelen bouwvorm.
En nu is hefc een der ernstige grieven,
die wij „leeken" tegen de. officieelc verte
genwoordiging der architecten hebben,, dat
deze B. N. A. blijkbaar voortdurend onder
den directen invloed van heb toevallig mo
dieuze heeft gestaan. Althans, dit blijkt
uit- de in den loop der jaren afgegeven ad
viezen. Hoeveel zuiverder hadden hier be
hoedzame en wel onderlegde kunst-beoor
deelaars kumien raden. Althans neem ik te
voren reeds aan, dat personen als Just Ha-
velaar. dr. Pit-, Plasschaerts, Bremmer, Dr.
van Gelder, Dr. van O-vervoorde. Prof.
Corn. Vefcli en Dr. Huslinghuis. om maar
enkelen 'te noemen, niet zoo verbijsterend
snel en veelvuldig, als de advies-verstrek
kers uit den B. N. A., vaii architectonisch
mode-inzicht waren versprongen.
Hoe het daarmee gegaan is, zullen wij
nog uiteenzetten in een slot-artikcl.
HERMAN DE MAX.
en nam een flinke teug. Aan zijn roode
kleur was tc zien, dat hij reeds niet goed
nuchter meer was.
„Ik heb vader weg hooren gaan", begon
ze een beetje aarzelend, „en nu kwam ik
eens kijken, of je misschien nog wat noodig
hebt."
Mooie Bob keek verrast bij die vraag.
Maggy scheen een vriendelijke bui te heb
ben, heel wat vriendelijker da-n den laat-
sfcen keer.
„U zoudt me een groote gunst- bewij
zen door in- -deze leeg© flesch een nieuwen
voorraad brandewijn te gieten ©11 mijn
glas dan nog eens voor 111c te vullen."
„Heel graag."
„U is een engel van goedheid, juffrouw
Maggy. Dat heb ik al reeds meermalen ge
zegd/'
„K0111, Bob, dat meen- je niet."
„Of ik ;t meen! Ha heb je daar weer
een volle flesch? Schenk dan maar eens in...
Op je gezondheid, lieve Maggy I'
..Waarom beu je eigen-lijk door dit vrcc-
selijkc weer hier naar toe gekomen, Bob?"
„Och, ik had een kleinigheid met je
va-dcr te bespreken, maar hoofdzaak was,
dat ik u nog eens wilde zien. Kijk eens,
hoe ik geroeid heb."
Hij liet zijn handen kijken, die vol bla
zen zaten.
„Geloof je nou nog niet, dal ik.
„Ja, als ik dat zie, dan moefc ik het ge-
•looven. En toch wat kan jij, zoo'n fijne
mijnheer, aa.11 een gewoon- dorpsmeisje vin
den, zooals ik ben? Neen, Bob, je maakt
me niks wijs. jongen. Je bent zeker wel
voor iets gewichtigs gekomen ook. want an
ders zou vader niet weggegaan zijn door
BINNENLAND
VERDEELING DER OMROEP-
GOLFLENGTEN.
Huizen behoudt zijn golflengte.
Hilversum overdag 298 M.,
's avonds 1071 Meter.
I11 afwachting van den datum van 1 Ja
nuari 1930, waarop het Badiotelegraafver
drag van Washington voor zooveel de
lange golf-omroep betreft en dientengevolge
ook de nadere definitieve verdeeling der
omroepgolven in Nederland in werking zal
treden, is het in verband met de beslui
ten, welke op de conferentie te Praag zijn
genomen, noodzakelijk, dat zoo spoedig
mogelijk een tijdelijke regeling wordt tot
stand gebracht, die zich reeds thans zoo
veel mogelijk aanpast aan die, welke 11a 1
Januari 1930 in werking zal moeten tre
den.
Derhalve is de hierna volgende tijde
lijke regeling welke niet vooruitloopt op
de uiteindelijk definitieve regeling van de
omroepgolven, getroffen
1. Aan den zender te Hilversum wordt
hefc gebruik toegewezen van de golf van
298 M.;
2. De zender te Huizen zal gebruik
maken van de golf van 1S75 M.;
3. De Rijkszender te Scheveningen
(zakelijke omroep) zal werken op dé" golf
van 1071 M.;
4. Teneinde zooveel mogelijk rekening
te houden met dc belangen van de omroep
organisaties wordt den zender te Hilver
sum toegestaan na 18 uur de 1071 M. golf te
gebruiken;
5. De gebruikers van de beide omrocp-
zenders Hilversum en Huizen wisselen drie
maandelijks van station.
Deze regeling treedt ia werking op 15
Juli a.s.; tot dat tijdstip geschieden de uit
zendingen als tot dusver, m. d. v. dat heb
station Huizen 11a 30 Juni 's avonds werkt-
01» dc 1S75 M. golf, welke golflengte gedu
rende hefc tijdvak van 30 Juni tot en met 14
Juli tot 18 uur eveneens door den zakelij-
ken omroepzender zal worden gebruikt.
Tenslotte is door loting bepaald, dat de
omroepvercenigingen,die tot dusver door
middel van het omrocpsfcation te Hilver
sum haar uitzendingen verrichten, gedu
rende de eerstvolgende drie maanden (van
15 Juli 1929 tot cimet 5 October 1929) op
den zender te Huizen zullen werken en de
organisaties van Huizen op dien te Hilver
sum.
Op 6 October wordt door de betrokken
organisaties van zender gewisseld en zulks
voor hefc tijdvak 6 October t/m. 31 Decem
ber 1929.
Do redenen, die tot deze beslissing geleid
hebben zijn:
a. Krachtens het bij het internationaal
Radio-tclograafverdrag van Washington
behoorende reglement zijn voor den alge-
mcenen oproep aangewezen de golfbanden
van 200 M. tob 5-15 M. (korte golven) en van
1340 M. tob 1875 M. (lange golven).
b. Dc te Praag gehouden golflengten-con
ferentie stelden voor om voor den omroep
aan Nederland toe te kennen de in de on
der a. bedoelde golfbanden vallende golf
lengten van 298 M. en 1S75 M.
c. De aan Nederland toegewezen lange
omrocp-golf van 1-S75 M. wordt- gedurende
den gcheclen zendtijd voor dc"n a-lgemee-
nen omroep in beslag genomen, welke in
beslagneming, met hefc oog op de uiteinde
lijke regeling, voor Nederland van veel be
lang moet worden geacht.
d. Dc zakelijke omroep zal dadelijk wer
ken op een golf (1071 M.), die krachtens de
besluiten van. de Nederland bindende con
ferentie te Washington na 1 Jan. 1930 niet
meer in aanmerking komt voor toewijzing
ten behoeve va-n den algemeenen omroep.
e. De regeling past zich het meest aan
zoowel aan de besluiten van de conferen
tie te Washington als aan de conclusies van
Praag en is iii de gegeven omstandigheden,
ook uit een technisch oogpunt bezien, als
de besto oplossing te beschouwen.
De kosten aan de regeling verbonden,
zijn betrekkelijk gering, omdat voor de
inrichting van den Hilversumschen zender
op de 298 M. golf gebruik gemaakt kan
worden van dc in. bruikleen te verkrijgen
apparaten, die voor de tijdelijke inrichting
van den zender te Huizen voor de korte
golf- aldaar, aanwezig zijn, terwijl de ver
anderingen van Scheveningen-Haven yan
zoo n weer. Kom. je moet nog eens drin
ken. Je drinkt niet. naar je geld hebt. Of
■smaakt hefc je niet
„Nou. wat best."
„Wacht, ik zal je wel even helpen."
Maggy schonk nog eens in.
„En ben je nou echt alleen om mij kier
gekomen vroeg ze vleiend. „De waarheid
zeggen hoor. of anders ga ik weg."
„Ik had.ik had ook nog een brief
„Zie je_ wel, dat je zit te liegen!" riep
Miaggy, zich boos houdende. „Ik ga weg.
Ik laat je alleen."
„NeenMaggy.niet weggaan
brabbelde hij met dubbelgeslagen tong.
„Misschien heb je niet eens een brief.
Misschien lieg je dafc ook."
„Neen. lieve Maggy, ik lieg niet. Kijk
hier is ic,"
„En hij haalde den brief uit zijn binnen
zak. „Hier is ic", zei hij nog eens. terwijl
hij hem op tafel gooide.
„O, neem me niet kwalijk, Bob. dal ik
zoo'n slechte gedachte van je heb gehad."
„O, lieve Maggyikik houd
zooveel van je cn jc ziet. dat ik niet lieg.
„Ik geloof best, dat- je van me houdt.
Dat merk ik 1111 wel eri daarom mag ik
zeker wel eens kijken, wat er in dien brief
staat."
„Ja, maar ik moet jn terug hebben."
„Daar kan jc vast op aan. Ik moet
even naar grootmoeder gaan kijken. Bob.
Grootmoeder is ziek. Ik kom dadelijk weer
'bij jc terug."
Ze ging naar 't aangrenzende vertrek,
waar zc bevond, dat grootmoeder nog rus:
tig sliep en zette zich naast- heL bed r.eer
besluiteloos wal zc zou doen, den brief
UIT DE RADIO-WERELD.
Programma's voor Vrijdag 5 Juli.
Huizon, 336.3 M. Na 6 uur 1852 M.
11.0011.30 N.C.R.V. Korte Ziekendienst.
11.3012.00 Godsdienstig halfuurtje K.
R.O.
12.151.15 Concert door het K.R.O.-Trio.
4.005.00 N.C.R.V. Gramofoonplatencon-
cert.
5.000.45 N.C.R.V. Solisfcenconcerfc.
7.007.25 Iv.R.0. Tuinbouwhalfuurtje.
7.35 V.P.R.O.-uitzending.
Hil.versum, 1071 M.
10.0010.15 Morgenwijding.
12.152.00 Concert door het A.V.R.O.-
Kwiptet.
2.052.45 Uitzending voor scholen. Spre
ker: S. Boon over „Uit het vogelleven".
2.454.00 Gra-mofoonmuziek.
4.001.30 Lezing door Mevr. Wentholt-
Boogaard over: Dc Criniincele vrouw.
4.305.00 Lezing door H. J. D. tan Hoorn
over: Het geldwezen van Nederland.
5.307.15 Concert door het A.V.R.O.-
Kwintet..
7.157.45 Spreekuur van den Radio
dokter.
8.01S.15 Gramofoonmuziek.
8.15 Aansl. van hefc Kurhaus te Scheve
ningen. Symphonic Concert door het Resi
dentie-Orkest. Na afloop: Persber. Daarna
Dansmuziek.
12.00 Sluiting.
Daveatr y, 1562 M.
.10.35 Kerkdienst.
11.20 Gramofoonmuziek.
12.20 Sonaten voor viool en piano.
12.50 Orgelconcert-,
I.202.20 Gramofoonmuziek.
4.20 Vocaal concert voor mezzo sopraan.
4.35 Orkestconcert.
5.35 Kinderuurtje.
6.35 Nieuwsb.
7.05 Dc Wireless Singers' (Madrigalen).
7.20 Lezing.
7.45 Lezing.
8.05 Concert.
9.20 Nieuwsb.
9.35 Lezing.
9.55 „Bctfcy in Mayfair", hoorspel van
Hastings Turner.
II.20 Een verrassing.
11.35 Dansmuziek.
„Radio P.ar i s", 1-744 M.
12.20 Orkestconcert.
12.502.10 Gramofoonmuziek.
4.055.05 Gramofoonmuziek.
6.557.20 Gramofoonmuziek.
8.55 Symphonicconcert. Met inedew van
solisten.
L a n'-g c n 1) e r g, 462.2 M.
7.50S.50 Orkestconcerfc.
10.35 Gramofoonmuziek.
12.351.10 Ergens in Wesfc-Düitschland
1.252.50 Orkestconcerfc.
5.556.50 Haydu-concert. Werag-strijk-
kwarfcet.
S.20 Concert. Westfalia Orkest.
9.20 Dramatische scènes cn radio-tooneel.
Daarna tot 12.20 Dansmuziek. (I. d. pauzes
uïtz. v. d. wielerwedstrijden Duitschland—
Frankrijk).
Zees om, 16"51 M.
10.2010.45 Lezing.
12.201.15 Gramofoonmuziek.
12.455.20 Lezingen.
5.206.20 Orkestconcert.
6.20S.05 Lezingen.
8.20 Concert.
8.50 Orkestconcerfc m. m. v. solisten.
Hamburg, 391.7 M.
4.*35 Orkestconcerfc.
6.15 Concert.
8.20 Orkestconcert-, zang en declamatie.
9.20 „Hein Ruku".
H.05 Dansmuziek.
Brussel, 511.9 M.
5.20 Orkestconcert.
6.50 Gramofoonmuziek.
S.35 Orke-yteoncert.
925 Vervolg concert.
lezen of niet lezen, want nu kwam in haar
eerlijk hart de vraag op, of ze het wel
mocht doen. Gesteld evenwol dat Frank
den brief niet kreeg, dan wist hij van den
inhoud niets en als zij hem nu even door
las. dan kon zc hem den inhoud mededec-
len. Deze laatste overweging gaf den door
slag.
Mefc koortsachtige haast vouwde ze het
papier open en begon te lezen. Haar ge
zicht werd doodsbleek en de inhoud ont
roerde haar zoo lievig, dat ze zacht begon
Daar bewoog dc zieke zich.
Maggy", zei zc met zwakke stem, „ben
je daar?"
„Ja grootmoeder. Wat is T2" vroeg zc,
onderwijl den brief in haar zak stekend.
„Kom eons bij me, kind."
„Ik sla hier vlak bij je., grootmóeder".
..Dan is 't goed. Tk ben zeker al heel
lang_ziek geweest? is 't niet?"
„Niet lang grootmoeder, pas van giste
ren af."
„Neen, neen. Het moet veel langer zijn.
Maar nu ben ik weer gezond en weet weer
alles. Zog. Maggy", fluisterde ze „Dan is
al lang dood. niet waar en in den Hemel.
Daar zal ik hem terugzien. O. ik weet nou
alles weer, als was 't gisteren gebeurd. Dan
is met de Marianna niet teruggekomen en
die andere kan Dan nici zijn. want Dan
moet veel ouder wezen. Ik heb locli gelijk,
dat het Dan niet is?"
..Neen grootmoeder", antwoordde Mag
gy met tranen in de oogen. ..neen groot
moeder, 't is Dan niet, maar het is de zoon
van Dan. Ik weet het- uit '11 brief, dien ik
pas gelezen heb."
(Wordt vervolgd).
