DERDE BLAD
DE LEIDSCHE COURANT
ZATERDAG 22 JUNI 1929
De Ridderzaal van het
Binnenhof
Dat Nederland' nog zoovele merkwaardi
ge gebouwen telt, stammende uit de vorige
cc..wen, is heusch niet aan de goede zor
gen van ons - voorgeslacht te danken, 't Is
dat men ze kan gebruiken voor stadhuis,
gerechtsgebouw of bestuurszetel voor hoo-
ge colleges, anders waren er beslist min
der Qvergeblcven, want- veel respect had
men er niet voor.
Met eigen oogen heb ik de sporen van
jarenlange verwaarloozing gezien rond en,
in de
Ridderzaal,
het nu zoo fiere middelpunt van het Iiaag-
sche Binnenhof, waarop men den vreemde
ling mot trots wijst. „Ziet, zegt men dan,
dit gebouw werd gesticht door graaf Wil
lem II, die nog Roomscli-koning aan het
Duitsche Rijk is geweest. Zijn beeltenis
prijkt op dieii fontein daar. En dan toont
men den gast het ijzeren traliewerk, dat in
't midden van 't plein uit een hardsteenen
kom oprijst en op feestdagen ecnige mage
re waterstralen uitspuit. Als de graal', die
zoo'n fier jachthuis noodig vond, zelf de
fontein had laten maken, zou deze er wel
wat forscher hebben uitgezien. De na-nc-
ven. waren met minder tevreden.
Men kent in de steden wel de kleirye
huisjes, die rond dc oude kathedralen zijn
gezet. Nu viel zulks in vestingsteden, waar
men woekeren moest met de ruimte zie
bijv. de woninkjes, welke tegen de Leidsche
Pancraskerk leunen nog te begrijpen,
maar Den Plaag is nooit door muren om
ringd geweest, heeft zich altijd vrij kunnen
ontwikkelen, zoodat men 't heusch wel had
kunnen nalaten, ook de aloude Ridderzaal
met zulke pietluttige aanhangsels te mis-
maken. Men deed het echter overal en dus
in 't Haagje ook maar. Ik kan mo die
huisjes nog heel goed voorstellen. Hoewel
ze natuurlijk weinig ruimte boden en hoog
stens een binnenplaatsje van een paar vier
kante meters konden hebben, stonden ze
nooit leeg. Men was 40 jaar geleden nog
niet zoo veeleischend en bovendien: Op 't
Binnenhof te wonen, was ook niet mis.
Sindsdien kwam echter de monumenten
zorg in trek en zoo werd oók de Ridder
zaal onderhanden genomen.
Om te beginnen kreeg ze al terstond de
zen deftigen naam, want men kende haar
tot dat tijdstip niet anders dan als
Loterijzaal,
ijzeren kap, welke dezelfde vormen ver
toonde' als nu nog de ijzeren spits aan den
Haagschen toren, kwam mede aan den
dag, met hoe weinig zorg men te werk was
gegaan. Om voor die pilaartjcS steunpun
ten te vinden, dat men nl. eenvoudig de
gewelven der kelderverdieping op evenzoo-
vele plaatsen doorbroken. Dat er nooit on
gelukken zijn gebeurd is nog een pluim op
den hoed dermiddeleeuwsche metselaars.
De restauratie
van graaf Willem'5 aloud slot heeft na
tuurlijk heel wat onderzoekingen noodig
gemaakt, wilde men zoo goed mogelijk den
vroegeren toestand herstellen. Alle sporen
en aanwijzingen in het metselwerk en aan
de fondamenten werden gevolgd. Zoo zijn
dc beide kleine vleugels aan den voorgevel,
welke nu als wachtkamertjes dienst doen,
doch in 's graven tijd huishoudelijke be
stemmingen hadden, op de oude grondsla
gen opgetrokken, terwijl voor de uiterlijke
vormen oude prenten werden gèraad-
pleegd. Ook inwendig werd weggebroken
wat klaarblijkelijk van latere makelij was
om zoodoende zooveel mogelijk de oude in-
deeling te herstellen. Slechts de La-iresse-
zaal met haar schilderstukken werd intact
gelaten, zijnde op zichzelf een merkwaardig
geheel.
En zoo staat daar nu weder hot oudste
gebouw van VGra'venhage des graven
haag in hernieuwde schoonheid en dient
de wcidsche zaal met haar imposante be
kapping o.a. voor de jaarlijksche openings
plechtigheid der
Staten-Genera.fi,
een bestemming, waarmede de Roomsch-
koning zeer zeker ingenomen zou zijn, in
dien hij er weet van kon hebben. Ook be
langrijke samenkomsten, waarbij de regée-
ring betrokken is of recipieert, worden in
het oude slot wel gehouden. Vooral wan
neer er een avondfeest plaats heeft, wat
soms' ter eere van buitenlandsche congres
sen geschiedt, biedt het complex van zalen
daarvoor een eenig-mooie gelegenheid. En
als dan docrr de gebrandschilderde ramen
het vele licht naar buiten schijnt, maakt
het stille Binnenhof een sprookjesachtigen
indruk op den. toeschouwer.
In de kelderverdieping van het gebouw
wordt de „Haagsche Kunstkring" een ge
zellig tehuis, waar ook tentoonstellingen
worden gehouden. Een artistieke tegenhan
ger van den Bosschen Raadhuiskelder.
AJO.
CORNEL1S VAN KIEL.
welke titel haar gegeven werd toen de
trekkingen der Staatsloterij er werden ge
houden, waarvoor het wel een goede gele
genheid was. Er kon heel wat publiek ko
men kijken naar het gewichtige spel der
nummertjes, welke door weeskinderen ge
trokken" werden. Tegenwoordig heeft dit
plaats iiï de suite van een heel gewoon huis
ia de Kazernestraat, waar niet langer on
schuldige kindertjes, doch doodgewone be
ambten aan de draaitrommels staan. Ook
zij wasschen echter hun handen in on
schuld, want de opgerolde papiertjes wor
den gestadig geschud.
Om tot dc Ridderzaal terug te keeren,
er is ook een tijd geweest, dat er een
soort markt werd gehouden en dat gedu
rende den kermistijd de jeugd er spelen
mocht. Laatstelijk vóór de monumenten
zorg er intrede deed, deed de majestueuze
ruimte dienst als archief en zooveel papier
werd er heen gesjouwd en gestouwd, dat
heelc stapels documenten netjes op de to
rentrappen werden gestapeld, als zijnde
daarvoor lang niet ongeschikt. Ik heb er
de paperassen zelf zien liggen.
Wie weet, hoé nu de verwaarloozing van
het gebouw nog zou hebben voortgevreten,
als niet een paar zalen ervan dienst had
den gedaan voor de zittingen van het Ge
rechtshof. Dit was ten minste nuttig, niet
waar, en dus een reden om het geheel in
stand te houden en niet verder te verhas
pelen. Menig uur heb ik ter zitting van Ret
Hof als verslaggever gesleten; de civiele
kamer zetelde in de „Lairesse-zaal" zoo
genoemd naar de schilderijen van Lairesse,
de strafkamer in de „rolzaal", welke aller
lei sporen van verbouwingen vertoonde.
Zoo zaten er gebeeldhouwde kraagsteenen
en geen kleintjes ook ter halverhoog
te van do muren, duidelijk bewijzend, hoe
zeer 'fr aanzien der ruimte voorheen, an
ders was.
Toen eindelijk tot - restauratie besloten
was, werd liet Gerechtshof verdreven naar
het Korte Voorhout waar het trouwens
veel beter gehuisvest werd in het voorma
lige paleis van den Prins Von Wied wer
den de papieren elders onderdak gebracht
en de liliputhuïsjes afgebroken. Bij deze
afbraak kwam aan den dag, op hoe onver
antwoordelijke wijze onze voorouders wa
ren te werk gegaan. Om nl. in een dier wo
ninkjes ruimte te maken voor zekere gele
genheid, had men'gewoonweg van een dei-
machtige steunbeeren van het.gebouw een
deel weggehakt, zoodat wie daar rustig
meende ,te zitten eigenlijk groot gevaar
liep, door het bovenstuk van dien beer ver
pletterd te worden. Dat zulks niet isge
schied, is ongetwijfeld te danken geweest
aan het feit, dat omstreeks 1860 de
oude houten bekapping
der zaal vervangen was door een ijzeren,
welke door spichtige kolommetjes gesteund
werd, zoodat de muren ontlast werden. In
den oorspronkefijken toestand vertoonde
de zaal geen kolommen, kwam de volle
zwaarte van het dak dus op de muren neer,
wat thans weer het geval is. Bij de restau
ratie toch werd de bekapping in haar vroe
gere vormen hersteld. De gebeeldhouwde
koppetjes, welke men er thans aanschouwt
zijn nog die van vroeger; men had nl. de
goede gedachte gehad, deze te bewaren.
Hulde den kunstkenner, aan wien dat te
danken is -goweest.
Bij 't wegnemen der kolommen aan do
Het vierde eeuwfeest van Cornells Ki-
lia-an, de bekende Vlaamsche letterkun
dige, 'zal, zooals wij reeds uitvoerig meld
den, Zondag 23 Juni a.s. feestelijk worden
herdacht. Omtrent den juisten datum van
zijn geboorte leeft men in twijfel; vermoe
delijk is dit 1528 of 1529. Ook zijn naam is
in verschillende gedaanten tot ons gekomen
als b.v. Cornells van Kiel, Cornelis Kiel, of
het Latijnsche Kilianus, waaruit die van
Kiliaan is afgeleid. Hij zag het levenslicht
te Duffel,, waa-r ook zijn. vader en grootva
der algemeen bekend waren onder den
naam Abts van Kiel. Dank zij de positie
van zijn vader werd hij in de gelegenheid
gesteld de Leuvensche Universiteit te be
zoeken, waar. hij Christofföl Plantijn, den
vermaarden Antwerpschen drukker, leerde
kennen, die hem voorstelde in zijn zaak te
werken. Kiliaan was toen 30 jaar oud. Aan
vankelijk als drukkersleerling aangesteld,
werd hij spoedig meesterknecht en proefle
zer. Hij nam zijn intrek in de Drukkerij. In
1562 werd Plantijn verdacht een kcttersch
boek te hebben uitgegeven, hetgeen zijn
vlucht naar Parijs tengevolge had, waar
door ook Kiliaan zonder werk kwam. Niet
zoodra was eerstgenoemde teruggekeerd of
Kiliaan stond weer aan zijn zijde. Nu trad
hij ook op als vertaler. Zijn arbeid van een
halve eeuw in de drukkerij Plantijn bracht
hem zoo weinig stoffelijke voordeelen op,
dat, ware hij niet in het bezit geweest van
eigen middelen, hij armoede zou hebben
geleden. Nu kon hij bij sommige gelegenhe
den zijn patroons nog uit. den nood helpen.
Behalve vertalen en proeflezen deed hij ook
zelfstandig werk. Hij bezat een voortreffe
lijke kennis van latijn en maakte in deze
taal vele gedichten. Zijn geestig geschreven
verzen hadden vaak -een satirische strek
king. Voor talrijke gravures leverde hij bij
schriften. Ook de volkstaal had zijn voor-
liefde, welke, evenals het- Latijn als voer
tuig zijner gedachte diende. Hij wordt dan
ook. door dc Vlamingen als dc grondlegger
van hun eigen taal beschouwd. Gevormd
onder den invloed der Renaissance hield hij
voortdurend voeling met het volk en ver
schafte het de middelen om met behulp
van hun moedertaal zijn kennis te verrij
ken. Dc Latijnsche Spraakkunst van Brech-
tanus werd door hem in het Vlaamsche
vertaald, evenals de gedenkschriften van
Philippe de Commines. In tal van andere
werken gebruikte Kiliaan een sierlijk frisch
en kleurig Nederlandsch. In zijn woorden
boek vindt men dc rijke schat van zestiende
eeuwsche Ncderlandsche taal terug. Dat in
die dagen het Vlaamsch niet als minder
waardig beschouwd werd, blijkt uit het feit,
dat Christoffcl Plantijn dc benoeming tot
Hofdrukker van Phillips II niet durfde
aannemen, omdat hij in kennis van heb
Vlaamsch tc kort schoot. In 1562 zag heb
eerste woordenboek: Latijn, Grieksch,
Fransch en Vlaamsch bij Plantijn het licht.
Dat Kiliaan hieraan zijn beste krachten
wijdde, staat buiten kijf. In latere door Ki
liaan uitgegeven woordenboeken maakt Ki
liaan van verschillende Xoord-Nederland-
sche uitdrukkingen en zegswijzen gebruik,
waardoor eenheid tusschen het Noord en
Zuid-Nederlandsch ontstond. In 1599 kwam
de derde uitgave van zijn woordenboek, dat
ongeveer driemaal dikker was dan het
voorgaande. Verschillende handschriften
van Kiliaan worden in het Plantijn Museum
bewaard.
DE NIEUWE SCHRIJFMETHODE
Het Engelsche „script-writing" overgenomen
„Plus que ga change, plus que ga reste la
rnêmc chose
In dezen tijd, nu er geen dag voorbij
gaat, zonder dat er min of meer verbazing
wekkende uitvindingen worden gedaan, is
men licht geneigd zoo te denken. Zeker zal
men daartoe geneigd zijn wanneer men
hoort, dat er in Nederland sinds eenige
jaren een nieuwe schrijfmethode bestaat en
dat deze schrijfmethode op een Amstcr-»
damsche school met veel succes wordt toc-
nu
de markr ook een paar
sckoo^sen voor X/V^llenn
gekookt". Maar kei" wou
rog rVieR vriezen. Nu Wr.
de V-x/tllerm m kuis vasj)
koe kg zgn sckaofeen
rnoesf* aankinder
Rokeri" Fêenska <5jaar,
gepast. Alle scepticisme zal men echter la
ten varen, wanneer men eens in de gelegen
heid is gesteld, kennis te maken met dc
practisehe beoefening van de nieuwe me
thode en de resultaten, welke zij heeft
opgeleverd.
Het zal u spoedig-duidelijk worden, dat
dab er veel waarheid schuilt in het gezeg
de, waarmede wij dit opstel aanvingen.
Want er zijn in den loop der laatste eeu
wen al heel wat schrijfmethoden toege
past-, en de laatste, dc uit Engeland ko
mende „script-writing-mefchode", hetee-
kent feitelijk een terugkeer tot de in de
vijftiende eeuw gebruikelijke eenvoudige
schrijfvormen.
De ronde, latijnsche letters doen in het
nieuwe schoolonderwijs weer opgeld. In diet
buitenland worden zij reeds veelvuldig ge
bruikt en sinds enkele jaren is ook de
Nieuwe Schoolvereeniging te Amsterdam
er mede begonnen. Twee leerkrachten van
deze onderwijs-instelling hebben naar liet
Engelsche voorbeeld een blokschrift-metho
de ontworpen, die, zooa-ls blijkt uit de re
sultaten, uitstekend geschikt is voor het
Nederlandsche onderwijs.
Men heeft er naar gestreefd de letter
vormen van het blokschrift zoo eenvoudig
mogelijk, te maken. Zij bestaan dan ook
slechts uit rechte strepen cn bogen. De jon
ge leerlingen hebben dan ook niet de min
ste moeite om dit schrift te leeren. Inte
gendeel is gebleken, dat leerlingen van de
eerste klas der lagere school reeds na en
kele maanden in staat waren hun gedach
ten met dit blokschrift te „teekenen". Want
aanvankelijk is deze schrijfkunst meer tee-
kenkunst. Iedere letter wordt met zorg ge-
toekend in speciaal daarvoor door dc. sa
menstellers der methode, M. A. Schalij cn
P. Bakkum ontworpen schriften, die door
de N.Y. Gebroeders Rikkers in den handel
worden gebracht, evenals een beschrijving
met voorbeelden van dc nieuwe methode
zelf. Geleidelijk aan verkrijgt de leerling
grooter vaardigheid in dit letterteekenen
en in de hoogerc klassen is de schrijfsnel
heid, zooals wij konden constateeren .bij
ons bezoek aan de Nieuwe Schoolvereeni-
ging, geheel normaal. Soms gebeurt het
zelfs wel, dat leerlingen, die blokschrift
schrijven, eerder met hun werk gereed zijn
dan leerlingen, die- schuinschrift schrijven.
Het is zeker, dat de blokschrift-methode
veel minder inspanning vergt van de leer
lingen en betere resultaten geeft dan de
schuinschrift-methode. Dit wordt wel be
wezen door het feit, dat sommige leerlin
gen, die reeds eenige jaren schuinschrift
hebben gebruikt, zeer spoedig in staat zijn
behoorlijk blokschrift te gebruiken, zonder
dat zij er apart les in hebben gehad.
Het blokschrift onderscheidt zich daar
bij door een veel grooter duidelijkheid cn
overzichtelijkheid, dan bij schuinschrift ge
meenlijk het geval is.
Hot schijnt, dat kinderen over heb alge
meen wanneer zij blokschrift gebruiken,
meer gevoel krijgen voor een rhythmische
vlakverdeeling. In zekeren zin draagt de
toepassing van het blokschrift dus ook bij
tot de aesthetische vorming der leerlingen.
Uit het voorgaande is reeds gebleken,
dat het blokschrift om de duidelijkheid cn
overzichtelijkheid de voorkeur verdient bo-
In de vorige eeuw was Vitz.
mem ceri vergeter» dorpje.
Aon den steden voet vonden
Rigi getege-n, Uon t->et ai.
leen be water bereiUt Worden
Hen paar smalle paden, ver
bonden bet met de plaatsen
f^aretUe lO jaar.
ven schuinschrift. Do schrijfsnelheid doet
daarbij niet olider voor dc snelheid, die be
oefenaars van andere methoden bereiken,
zoodat ook dit geen bezwaar kan zijn.
Wat dan wèl?
Och, zegt men, het blokschrift is zoo ka
rakterloos, de letters zijn allemaal hetzelf
de. Ook dit bezwaar is zeer gemakkelijk
te iveerleggen, want op de eerste plaats zou
het met evenveel recht aangevoerd kunnen'
worden tegen het schuinschrift-, dat immers
ook bestaat uit één bepaald lettertype cn
dat bovendien verkregen wordt door vhet
aannemen van e'on beslist-onnaluurlijke
schrijfhouding.
Bovendien zal ccn simpele vergelijking
tusschen enkele proeven van blokschrift
een onbevooroordeelde leeren, dat het blok
schrift zeker niet minder karakter ver
toont dan hot schuinschrift en oen geoefend
grapholoog zou cr zeker dezelfde resultaten
mede bereiken als met schuinschrift. De
individueele kenmerken komen ook in heb
blokschrift tot uiting, omdat den schrijvers
voldoende vrijheid wordt gelaten in het
vormen der letters.
Resumeerende, moeten wij dus tot de
conclusie komen, dat het blokschrift in ve
lerlei opzicht de voorkeur verdient boven
schuinschrift. Het zou aanbeveling verdie
nen eens in ruimeren kring proefnemingen
te doen met het blokschrift op onze scho
len.
Wellicht blijkt dan dat de Nieuwe School
vereeniging tc Amsterdam een nieuwe
phase heeft ingeluid in het schrijfonderwijs
in Nederland.
WAAROM HET CONSISTORIE WERD
UITGESTELD.
Reeds verschillende jaren is door Paus
Pius XI afgeweken van de oude gewoonte,
om tweemaal per jaar een - Consistorie bij
een te roepen ter benoeming van nieuwe
Kardinalen.
Toch waren er zelden zooveel onbezette
plaatsen in het Heilig College, als tegen
woordig. Bij gelegenheid van de ratificatie
van hot vredesverdrag met Italië, werd
algemeen een Consistorie verwacht, maar
het schijnt weer verschoven te zijn tot het
najaar. Sommigen mecnen, dat de reden van
dit uitstel gelegen is in het verlangen van
de diplomatieke vertegenwoordigers der
verschillende Zuid-Amcrikaansche Repu
blieken, die den een of anderen zetel in
het H. College wenschen ingenomen te zien
door een hunner inilandsche bisschoppen.
Reeds in het jaar 1923 werd eenzelfde ver
zoek officieel ingediend door den koning
van Spanje. Tot nu toe werd daaraan ech
ter nog geen gevolg gegeven, ofschoon die
vraag nog onlangs opnieuw gesteld werd.
Argentinië koestert sedert' lang den wensch
zijn vooraaamsben aartsbisschoppeljjken
zetel met heb purper bekleed tc zien. Ook
Cólumbië, Chili en Brazilië stellen alles in
het werk om een Kardinaalsbenoeming
voor hun land te verkrijgen.
De godsdienstige toestanden in Mexico
kunnen wellicht aanleiding voor den H.
Vader zijn om de Mexicaansche geestelijk
heid een bijzonder bewijs zijner genegen
heid te toonen, door de benoeming van een
Mexicaansche Bisschop tot Kardinaal.
Wat er ook van zij, in den herfst zal in
ieder geval het Consistorie wel bijeen ge
roepen worden en niet eerder, want de be
noeming van den Aartsbisschop van Mi
laan, die spoedig verwacht wordt, kan ook
door middel van een Pauselijke Breve ge
schieden.
In de vacature van den Sub-urbicaire-
zetel van Porto en' Santa Rufina, ontstaan
door het overlijden van Kardinaal Vico
(wiens opvolger door het Consistorie be
noemd- moet worden), is voorloopig voor
zien door de benoeming van den Bisschop
van Civitavechia, Mgr. Cottafavi tot Apos
tolisch Visitator.
BIJ EEN MIJNRAMP
Ik ben naar de bloeiende weiden gegaan
waar duizende goudgele bloemekens staan
naar do luchten zoo licht, naar dc zoimc
zoo schoon,
naar den buiten, naar Gods rijkste tem-
pclwoon.
Ik ben naar de bloeiende weiden gegaan
Doch stil voor mij uit zag ik mannen daar
gaan,
met gebogene ruggen cn droevig gezicht
naar de donkere mijn, zonder zonnelicht.
Ik ben naar de bloeiende weiden gegaan
doch de bloemen, zij keken zoo droevig
mij aan
En de zonne school wegen de voog'lcn
zwegen
En vrouwen cn kinderen kwam ik er te
gen,
De kind'ren sprongen en dansten verblijd,
Dc vrouwen.zij hadden geschreid.
geschreid
RIE BATENBURG.
KALENDER DER WEEK
N.B. Als niet anders wordt aangegeven
dagelijks Gloria, geen Credo. Dc gewone
Prefatie.
ZONDAG, 23 Juni. Vijfde Zondag na
Pinksteren. Mis: Exaudi. 2c gebed A
C-unctis (om de voorbede der Heiligon); 3e
naar keuzo v. d. priester. Credo. Prefatie
v. d. Allerheiligste Drieënheid. Kleur:
Groen.
De liefde is hot nieuw gebod, dat Chris
tus is komen prediken door woord en voor
beeld. Iedere aanranding dor liefde, in
clkon graad cn clkon vorm, hotzij in- of
uitwendig, stelt de Zaligmaker strafbaar
voor in het H. Evangelie. En het hoofd van
Christus' Apostelen, de H. Petrus, leert
ens in het Epistel,' hoe wij, Christenen, het
hoogste gebod der liefde moeten vervui
ler^ nl. bidden mot cn voor elkander, geen
kwaad met kwaad vergelden, niet kwaad
spreken, zooveel mogelijk den vrede trach
ten tc bewaren, ook al moeten wij ons dqar
voor offertjes getroosten. Prijzen wij God
voor Zijne hemclsche liefdcleer cn houden
wij die voor oogen. (Offertorium). Om die
heerlijke liefde bidden wij met en voor
elkander in den Introïtus, hcL Gebed cn
het Graduale, vertrouwende, dat ons geza-
menlijk offer ons vergiffenis zal verwerven
van onze overtredingen cn dc liefde ons
voor altijd zal vereenigen in het Huis des
Hoeren, den hcuicl (Stilgcbcd; Communie
en Postcoinmunio).
MAANDAG, 24 Juni. Feestdag v. d. H.
Joannes den Dooper. Mis: De ventre.
Kleur: Wit.
Als algoniccno regel viert de H. Kork
niet den geboortedag, maar den sterfdag
van ccn hciligo als zijn feestdag. Vandaag
evenwel maakt de Kerk hierop een uitzon
dering' en viert zij het geboorte feest,
van den H. Joannes den Doopor, omdat
Joannes reeds vóór zijno geboorte gezui-
v?.r<^ .)vcr,é van do smet der erfzonde cn dus
bij zijne geboorte niet was in dien toe- 8
stand van afgekeerd zijn vaü God, waarin
dc mcnsch komende in do wereld zich be
vindt tengevolge van Adams zonde.
„De andore profeten hebben slechts den
Verlosser voorspeld. Gij echter Joannes
wijst met den vinger aan het Lam Gods,
dat dc zonde der wereld wegneemt. Wegbe
reider des Hecron, richt onze schreden op
den weg naar het eeuwig heil (Gebeden der
Kerk).
DINSDAG, 25 Jiuii. Mis v. d. H. Adel-
bertus, Belijder: Os Justi. (Zie in het Feest
eigen v. h. Bisdom). 2<- gebed v. d. H. Gu-
liclmus (Wilhelmus) Abt; 3e v. h. octaaf v.
d. H. Joannes den Dooper. Kleur: Wit.
De H. Adelbertus door den H. Willibror-
dus aan zijne gezellen toegevoegd, jn'edikte
het H. Evangelie in Kcnncmcrland. Bekend
is de St. Adclbortsput bij Egmond-Binncn,
ontdekt na de opgravingen cn verheffing
der heilige overblijfselen van Sint Adci-
bert en welks water aan velen de gezond-
heid heeft teruggegeven.
WOENSDAG, 26 Juni. Mis v. cl. H.H.
Joannes en Paulus, Martelaren: Multae. 2e
gebed v. li. octaaf. Kleur; Rood.
Deze twee heilige broeders zijn ont
hoofd omdat zij weigerden tc behooren tot
do hofhouding van keiièer Juliaan de Af
vallige. Zij wilden niet bij hem zijn, die
Jezus Christus afvallig was geworden.
DONDERDAG, 27 Juni. Mis v. d. vierden
dag onder het octaaf. Mis: De ventre (als
op 24 Juni). 2e gobcd ter core van Maria
(Cojiccdc); 3e voor Kerk of Paus.' Kleur:
Wit.
VRIJDAG, 28 Juni. Mis v. d. H. Irenaeus,
Bisschop en Martelaar: Lex. 2e gebed v.
h. octaaf; 3o v. d. Vigilie v. d. H.H. Apos
telen Petrus cn Paulus. Laatstei Evangelie
v. d. Vigilie. Kleur: Rood.
Ook mag gelezen worden dc H. Mis v. d.
Vigilie: Dicit. Geen Gloria. 2c gebod v. d.
H. Irenaeus; 3e v. h. octaaf. Kleur: Paars.
De H. Irenaeus, Bisschop van Lyon, be-
stroed door zijn talrijke, maar grootendcels
verloren geraakte geschriften, dc ketterijen
van zijn tijd en bevestigde daardoor de rust
cn den vrede in de Kerk. Ouder keizer Scp-
tiinius Soverus onderging hij den martel
dood.
ZATERDAG, 29 Juni. Feestdag v. d. H.H.
Apostelen Petrus en Paulus. Mis: Nunc
scio. Kleur: Rood.
•Simon, do eenvoudige ongclottérdo vis-
scher, door Christus genoemd Petrus, d.i.
Steenrots, bestuurde bezield met den H.
Geest gedurende vijf en twintig jaren als
eerste Opperhoofd de H. Kerk Gods. On
der de Christenvervolging van den wree-
den keizer Nero gevangen genomen, werd
Petrus na ccn verschrikkelijke gevangen
schap van negen maanden wreedaardig ge
kruisigd.
Uit eerbiod voor zijn. Goddclijkon Mees
ter vroeg en verkreeg Petrus toestemming
met het hoofd omlaag gekruisigd tc wor
den.
Op donzelfden dag, misschien ook in het
zelfde jaar 67 onderging de H. Apostel Pau
lus den marteldood door onthoofding.
„Gelukzalige Herder, Petrus, verhoor
goedgunstig onze smeekbede; verbreek
door uw machtwoord onze zondoboeicn.'"
IN DE KERKEN DER E.E. P.P. FRAN
CISCANEN:
Alles als in bovenstaande kalender, be
halve
DONDERDAG. Mis v. d. Z. Benvenutus
van £hibbio, Belijder: Justus. 2c gobcd v. h.
octaaf; 3c tor eerc van Maria. Kleur: Wil.
Amsterdam. ALB. M .KOK, Pr.
