UIT HET VATICAAN
EU
door PROF. ANDREAS RASETSCHNIG (Rome).
[ëL.
ROME, 1? Juni 1929.
Het feestuur voor Italic is thans gesla
gen Wan' eeni?: c dagen geleden werd in
dc stad van het Vaticaan het vredesverdrag
tusschen Petrussen Cesar geratificeerd. Zoo
is dan eindelijk de laatste schakel gelegd
den historischen en geestelijken ke
ten, welke sedert bijna twee duizend jaar
Rome aan het Christendom en Italië aan
de Katholieke Kerk en aan het Pausdom
verbindt, gesloten en opnieuw versterkt.
Om dit buitengewoon gebeuren tot stand te
brengen, moest een diepe kloof overbrugd
orden, en geweldige vijandelijke machten,
die reeds bijna een eeuw met alle mogelijke
lage middelen dit lang verbeide oogenblik
godsdienstvrede tegenwerkten, .moesten
eerst overwonnen worden.
Heden immers gloort de vredcsgedachte
boven den afgrond van den haat, van te
genstellingen, van tweedracht en ongerech
tigheden, van wantrouwen en dwaze voor-
oordeelen.
De roem van Italië en van dc staatslie
den, aan wie de tot stand gekomen verzoe
ning te danken is, zal eerst volkomen zijn,
anneer het Italiaansche volk zal toonen
dit voorrecht volkomen waardig te zijn.
Op twee manieren kan men hiervoor het
bewijs leveren; vooreerst door de oprecht-
beid van den staat en van haar bestuurders
om de bepalingen van het verdrag na te
komen en ten tweede door den ernstigen
wil van het volk dat uitgevoerd wil zien
datgene, waarnaar het zooveel jaren smach
tend heeft verlangd.
Aan de oprechtheid valt niet te twijfe
len, want ook al heeft de Italiaansche Dic
tator, in zijn overdreven ijver om aan de
wereld te toonen, dat de Italiaansche staat
door het verdrag van Lateranen haar poli
tieke vrijheid van beweging geenszins ver
loren heeft, op geenerlei wijze van den H.
Stoel afhankelijk geworden is, in zijn par-
lementsrede uitdrukkingen gebruikt, waar
hij de draagkracht op theologisch ter
rein niet kende, en die door den H. Vader
op de Hem eigen energieke wijze zijn afge
wezen, dat doet niets af aan de overtuiging
en den ernstigen wil van het geheele Ita
liaansche volk dat duidelijk en ondubbelzin
nig heeft te kennen gegeven, dat het een
duurzame vrede op prijs stelt. De vurige
gebeden, die sedert tientallen van jaren, en
vooral in de laatste maanden voor het ver
krijgen van deze gunst ten hemel stegen,
sijn thans verhoord geworden, want het ge
bed is een teere, gouden draad over den af
grond, welke hemel en aarde scheidt, en de
tranen en verzuchtingen der lijdende
menschheid zetten zich als paarlen vast op
die kostbare draad, die opzweeft naar den
troon van den Allerhoogste.
Het uitwisselen van de door de beide
souvereinen onderteekende verdragen heeft
in de stad van het Vaticaan met groote
plechtigheid plaats gehad.
De H. Vader had daarvoor, den feestdag
an het H. Hart van Jezus uitgekozen.
Om 11 uur voormiddags reed Mussolini,
ergezeld van den minister van justitie Roe-
co en van den minister van financiën Mos-
coni het Damasusr-hof binnen, waar hij met
alle eer die aan staatshoofden bewezen
wordt, ontvangen werd en in plechtigen
stoet door Mgr. Pizzardo en andere kerke
lijke hoogwaardigheidsbekleders naar de
vertrekken van den Staatssecretaris geleid,
die den Minister-President in de zaal van
het Consistorie opwachtte, en waar ook de
uitwisseling der documenten en de onder-
teekening van het proces-verbaal plaats
had, waarop de minister van financiën den
kardinaal een cheque van 750 millioen lire
overhandigde, alsmede een bedrag van 1000
millioen in Italiaansche staatspapieren. Na
dat het telegram van den H. Vader aan ko
ning Victor Emanuel was voorgelezen, ging
Mgr. Pizzardo onmiddellijk naar het Pau
selijk telegraafkantoor dat hiermede in be
drijf werd gesteld. Daarop volgde een lang
durig onderhoud tusschen dc beide staats
lieden. Toen de Duce het Vaticaan' verliet,
erd hij langdurig toegejuicht door de
groote volksmenigte die zich op flet Sint
Pietersplein vei*zameld had.
Ter zelfder tijd bezette de Pauselijke
Zwitsers en gendarmen met hun officieren
dc nieuwe gTenzen van den Pauselijken
staat en zij losten de wacht af van de ko
ninklijke carabiniers terwijl Mgr. Caccia
Dominioni de Italiaansche officieren en
soldaten namens Z. H. hartelijk dank be
tuigde.
Juist om 12 uur, toen het kanonschot van
1 den Janiculus donderde, openden de Zwit
sers den anderen vleugel van. den reusach
tig zwaren bronzen poort van hét Vati-
caansch palcis, die, zooals men weet, sedert
59 jaar ten te eken van rouw voo: .durend
gesloten 'gebleven was.
Z. H. dc Paus heeft benoemd tot Apos
tolisch Nuntius bij het Quirinaal Mgr. Bor-
goncini Duca, die door kardinaal Gasparri
tot Bisschop zal worden gewijd en die ook
een aartsbisschoppelijke titelkerk zal krij
gen.
De Italiaansche koning heeft tot gezant,
bij den H. Stoel benoemd Minister Sena
tor Graaf De Vecchi di Val Cismon. Graaf
de Vecchi is een van de leden van het vier
manschap die den opmarsch naar Rome
geleid hebben. Herhaalde malen heeft hij
blijk gegeven dat hij oprecht goed katho
liek is, o.a. toen hij als Gouverneur van 'So-
maliland den bouw van de groote kathe
draal van Mogadiskir buitengewoon bevor
derd heeft. Zijn bpnoeming werd dan ook
in Vaticaansche kringen zeer welwillend
ontvangen.
Zondag 9 Juni heeft in Sint Pieter, op
de gebruikelijke plechtige wijze, de zalig
verklaring plaats gehad van de Eerwaarde
Zuster Margaretha van het H. Hart van
Jezus, in dc wereld genaamd Anna Rodi.
Als klein kind verliet zij het vorstelijke va
derhuis om in het klooster- hare opvoeding
to ontvangen. Zij kreeg daar een zeer goede
litteraire vorming en algemeene ontwikke
ling, hetgeen duidelijk blijkt uit eenigo van
haar geschriften die zij heeft nagelaten.
Voor alles echter trachtte zij zich te ver
volmaken door allerlei offertjes tc brengen
en vele verstervingen te doen.
Toen zij in de ouderlijke woning terug
keerde, deelde zij haar vromen vader, dien
zij werkelijk liefhad, haar vastberaden be
sluit mee, dat zij haar intrede wilde doen
i:i dc orde van den Carmel: „Mijn Vader,
ik wil van U gescheiden zijn om mij geheel
aan Jgsus weg te schenken en aan Hem
alleen toe te bchooren". Het ruwe ordens-
kleed en het strenge leven der Carmelifces-
sen, veroorzaakten haar zwakke gezondheid
onbeschrijfelijk veel leed, maar zij wilde
nogvmeer lijden, door nog allerlei vrijwil
lige verschrikkelijke boete-oefeningen te
doen. Over dien korten tijd dat zij in het
klooster verbleef, ligt zoon heerlijke glans
van haar allerinnigste vereeniging met het
Goddelijk Hart.
Da,t waren de eerste vruchten van de
verecring 'van het H. Hart, juist in een tijd,
toen een sekte die Jezus' liefde niet had
verstaan, alle mogelijke voor ons onbegrij
pelijke bezwaren maakten.
TJit de volgende woorden spreekt zeer
duidelijk dc Apostolische ijver van haar
hart: „O, mijn God, ik wil nergens anders
meer naar streven dan een volmaakt toon
beeld van U te worden, en, wijl uw leven
een aaneenschakeling was van nederig-stille
verstervingen en liefdevolle opofferingen,
zoo moet ook ik van nu af aan mij bewust
zijn, dat ik niets anders meer mag verlan
gen dan een offer te zijn van Uw Heilig
Hart."
En uit deze hemelsche liefde kreeg Mar-
ga-reta dien bewonderenswaardigen trek tot
naastenliefde. Op 22-jarigen leeftijd was
deze lelie rijp voor den hemel. Na een pijn
lijke agonie nam de Heer haar tot zich en
nu volgt, de zaligverklaring der haldhaf-
tige carmelites van Florence....
Terwijl onze voorvaderen heiligen en
dichters vereerden, kronen wij voetbalhel
den, boksers en filmsterren. In onze genot
ziekte vergeten wij de heldhaftige schoon
heid van ontzegging en offer. In onze ge
spannen activiteit denken wij er niet aan,
dat voor alles het gebed noodig is! Wij
verbeelden ons opn nieuwe wereld te kun
nen scheppen, omdat wij nieuwe machines
kunnen uitvinden.
Doch de groote vernieuwingen komen
voort uit er-n diep innerlijk verkeer met
God. De heiligen zijn nog steeds de mach
tigste scheppers en in de verborgen kloos
tercellen leven krachten, waarvan de groo
te vernieuwing uitgaat. Die vurige- zielen
zijn het. welke voor het volk vrede en wel
vaart afbidden zij hebben ook in onze
decadente tijden een groote zending tc ver
vullen, door de menschen te herinneren
aan hun plicht offers te brengen voor het
welzijn van hun evenmensch.
HET VOORBEELD VAN EEN MINISTER
Enkele weken geleden werd Canada
door een zwaren slag getroffen. Een der
meest aanzienlijke mannen van het land,
eerste minister van de provincie Que
bec en minister-president van Canada Sir
Lomer Gonin is plotseling gestorven.
Nog kort geleden was hij benoemd tot-
plaatsvervangend Gouverneur der provin-
toen hij plotseling uit het leven werd
weggerukt, terwijl hij in het Parlementsge
bouw. gekleed in ambtsgewaad de verga
dering bijwoonde.
Hij was een diepgeloovig overtuigd ka
tholiek. Zijn laatste woorden waren een
aanroeping van'de heilige namen Jezus,
Maria en Jozef.
Bij de rouwplechtigheden die met groo-
ten praal en luister plaats vonden, waren
de Apostolische Delegaat, verschillende
Aartsbisschoppen en Bisschoppen en alle
burgerlijke cn militaire autoriteiten tegen
woordig. De Aartsbisschop van Montreal
Mgr. Gauthier hield de lijkrede.
Dc gewijde redenaar herinnerde er aan
hoe dc overledene heel zijn leven gegrond
vest had op een levendig, vurig geloof. Hij
heeft zijn geloofsovertuiging nooit verhor
ten gehouden. Vooral op het Eucharistisch,
tongres van Montreal in 1920 heeft Sir
Lomer Gronin openlijk getuigenis afgelegd
voor het geloof da.t hij beleed. 4^
DE KATHOLIEKE KERK IN
DENEMARKEN.
Er zijn ongeveer in Denemarken 24000
katholieken. Volgens een statistiek in het
Deenschc tijdschrift „Credo" wordt de ziel
zorg uitgeoefend door S3 priesters in 32 pa
rochies. Gemiddeld is er dus voor 200 ge-
loovigen één priester beschikbaar.
De voornaamste oorzaak, dat in Dene
marken het Katholicisme een zwakke positie
inneemt is liet- gebrek aan priesterroepin
gen in .dit land. Onder de S3 priesters in
Denemarken zijn er maar 17 var Deensche
nationaliteit. De 00 ordensgeestclijken, die
-in Denemarken gevestigd zijn, bchooren tot
11 verschillende orden. Verder zijn er in
Denemarken 740 katholieken kloosterzus
ters, die tot 10 verschillende congregaties
bchooren. Zij bezitten 15 hospitalen, ver
schillende kindertehuizen en talrijke sana
toria.
De katholieke bevolking van Denemarken
kan men in twee totaal verschillende groe
pen onderscheiden: 1. Deenschc bekeerlin
gen en hunne nakomelingen; 2. Poolsche
landarbeiders.
Het uitoefenen van de zielzorg onder dc
Poolsche katholieken gaat met groote
moeilijkheden gepaard, daar zij over het
geheele land verspreid zijn.
Een eigenlijke bekeeringsbeweging zoo
als in Engeland, bestaat in Denemarken
niet. Toch bedroeg het aantal bekeerlingen
in den laateten tijd gemiddeld 200 per jaar.
Piet Hein, de zeeschrik
van Delfshaven
1629 - 20 Juni - 1929
Op 20 Juni a.s. zal het drie eeuwen
geleden zijn, dat Piet, Hein in een gevecht
met de Duinkerker Kapers het leven liet.
Men herinnert zich, hoe in September van
het vorig iaar de bladen van verschillende
richtingen zich hebben ingespannen om
het. beeld van dezen landgenoot, die in
1577 in Delfh.'ven werd geboren als Pieter
Pieterszoon Hein, voor het thans levend
geslacht levendig te houden, toen zij in
kolommen-lange artikelen met cliché's ver
lucht zijn heldendaden hebben opgesomd
en daarbij het zwaartepunt lieten vallen
op de verovering van de zilveren vloot
op 8 September 1628. En niet ten onrechte..
Want het tegenwoordig geslacht, dat zoo
met dc vrcdeslcuzcu wordt bestormd, zou
er gemakkelijk toe te brengen zijn om
de daden onzer voorvaderen, voor zoover
het krijgsverrichtingen betreft, als minder
waardig on in hoogc mate afkeurenswaar
dig tc beschouwen. Het grafschrift, dat
men in dc Nieuwe of St. Ursalakcrk tc
Delft heeft aangebracht, is dan ook alles
behalve geschikt om eerbied af te dwin
gen, liet luidt: Hier ligt Piet Heijn, dc
schrik van Brazilië, van dc West-Indische
zeeën en van de Portugeezen cn Vlamin
gen, die nooit overwonnen is en zich door
zijn dood onsterfelijk heeft gemaakt.
Xu is het best mogelijk, dat, indien dc
roemrijke bladzijden van de zilvervloot
niet bestonden, Piet Hein geen grooter
eer te beurt gevallen zou zijn dan dc
vele andere admiraals der vloot, wier na
men wij slechts kennen, omdat men ge
meend heeft, die voor het nageslacht te
moeten bewaren, middels het noemen van
straten, zooals wij in verschillende onzer
groote steden, b.v. een Barentsz en
Heemskerk, van Die men, en Tasmanstraat
hebben. Piet Hein is grooter eer to beurt
gevallen, natuurlijk na zijn dood. Het
schijnt nu eenmaal niet in den aard dei-
Hollanders tc liggen, iemand bij zijn le
ven te huldigen, waarschijnlijk alleen om
hem de gelegenheid te geven zich daar
tegen tc verzetten. Piet Hein schijnt in
dertijd doorvoeld to hebben, dat de hulde
meer de zilvervoot gold dan zijn persoon,
hetgeen viel op te maken uit zijn klacht
aan Johannes de Laet, bewindhebber der
West-Indische Compagnie, waarin hij
uiting geeft aan zijn misnoegen over het
getier van het volk, dat zijn vroegere
heldendaden tor zee zoo goed als niet ge
teld had. En die waren er toch velen.
Reeds op 31-jarïgen leeftijd zag hij zich
het commando toegewezen van „De Mus
kaatboom" welks kapitein tijdens een
storm verongelukte. Na te Delft met An-
netje Claesdochtcr dc Reus in het huwelijk
te zijn getreden, maakte hij gedurende 14
jaar succesvolle reizen naar Oost-Indië
en bracht in dien tijd heel wat schatten
voor de Oost-Indische Compagnie aan.
Toen in 1G21 de oprichting der West-
Indische Compagnie een voldongen feit
was, voer Piet Hein als kapitein met dc
eerste vloot mede. Spoedig daaiop woei
de vice-admiraalsvlag van De G' elder-
land" het schip, waarover Piet Hein het
commando voerde. In ruil voor 22 schepen
met suiker geladen, door hem in 1(524 in
de Allerheiligenbaai veroverd werd hem
den titel van admiraal toegekend
Werd het vaderh.nd met deze helden
daden slechts middell.jk gcd:end, Piel
Hein zou ook de gelegenheid geboden
worden daden tc stellen, welke den grond
slag hebben gelegd voor Nee.lands macht
ter zee.
Reeds langen tijd genoot onze koopvaar
dijvloot de belangstelling van Duinkerker
kapers. In weerwil van herhaalde straf
expedities hielden de roovers niet op
onze koopvaardijschepen aan te vallen. Er
werd een krachtige maatregel getroffen.
Piet Hein, kort na de verovering der
zilveren vloot in 162S benoemd tot Luite
nant-Admiraal van Holland, kreeg op
dracht een tocht tegen dc Duinkerker ka
pers te ondernemen, doch alvorens hiertoe
over te gaan wendde hij zich "in persoon
tot den Raadspensionaris met een serie
klachten omtrent den toestand der vloot.
Het niet geregeld uitbetalen van dc soldij
en der matrozen was oorzaak, dat die
slechts uit het uitschot konden worden
gereeruteerd en met de discipline was het
allertreurigst gesteld. Alvorens uit te va
ren wenschte hij hierin verandering ge
bracht te hebben cn door energiek op
treden wist hij een radicale verandering
in een dag tijds tc bewerkstelligen.
Onder zijn commando verliet de straf
expeditie op 28 Mei het, Goereesche Gat.
In het Nauw van Cala is ontmoette men
op 17 Juni de kapers*en het eerste tref
fen had plaats bij Kaap Grisnez. Drie da
gen later zou hij het commando aan
Tromp moeten overgeven. Jn den avond
van 20 Juni trof hem een vijandelijken
kogel in den schouder die hem dood ter
neer deed storten. Met grootcn praal werd
zijn 1 ijk op I Juli 1629 in de Nieuwe Kerk
te Delft ter aarde besteld. In zijn ge
boorteplaats Delfshaven is een stand
beeld voor hem opgericht.
X.
DE KATHOLIEKEN !N ENGELAND.
Op hel Pinksterfeest is er in dc geschie
denis der Dominicar.cn een nieuwe periode
ingetreden met dc inzegening cn plechtige
opening der nieuwe priorij van den H.
Geest in Oxford. Op dezen dag is de Orde
oi'ficicel teruggekeerd naar de plaats van
zijn eerste vestiging in Engeland (1221). Dc
eerste priorij van Oxford had tot den tijd
der opheffing van de kloosters bestaan.
Het nieuwe gebouw is berekend op 70 le
den. Het plan s eigenlijk om later alle
studenten in de theologie yan de Domini-
i canerorde in Oxford tc laten studecren.
I De priorij bezit groote studiezalen, een
mooie refter en cr-n keuken, geheel inge
richt volgens dc oischen van den. modernen
j tijd. Er is ook een lift aanwezig, ten gerie-
I ve der priesters en studenten, die wegens
ziekie niet aan den gcmcenschappelijken
maaltijd kunnen deelnemen. -»
AFDEELING LEIDEN R. K. DIOC. VROUWENBOND
Deze rubriek verschijnt des Zaterdags om de veertien dagen. Brieven, vragen en me-
dcdeelingen te richten aan Mejuffrouw JO VAN DER LAAN, Rijnsburgcrweg 20.
NAAR AANLEIDING VAN ONS
DERDE LUSTRUM.
Onze derde lustrumviering is dan weer
voorbij. Wij mogen er dc omstandigheden
in aanmerking genomen, dankbaar op te
rug zien. Onze voorbereiding toch had
heel wat- moeilijkheden gegeven, maar we
zijn die te boven gckorucu cn ai hebben
we nu misschien ons feest anders gevierd,
dan velen verwacht hadden, cn al was dan
ook iets anders, dan hetgeen nu op onzen
feestavond gegeven is, wellicht meer in
den geest van velen onzer leden gevallen,
toch mogen we vooropstellen, dat hetgeen
gegeven is, goed cn mooi was. oor velen
was het, wel is waar, te ernstig op dezen
avond. Zij hadden liever eens volop ge
lachen. Ma-ar ook vele anderen hebben
weer genoten van de voordrachten, die
werkelijk zeer mooi waren en ook zeer
fijn door Teo dc Wittewerden voorgedra
gen. Dat eenigen dit niet begrepen, vin
den wij jammer, maar we vinden dit nu
niet zoo heel erg. Onze bond toch is er
om'onze Roomschc Vrouwen hooger op te
voeren. We moeten klimmen. Maar kliiu-
mcri kost moeite. En die moeite zullen alle
leden zich persoonlijk, en zal het Bestuur
van de afdeeling Leiden zich in zijn geheel
geven, wij zullen elkander daarbij steunen.
Niet iedereen smaakte het. t Was jam
mer, maar niet erg, zeiden wij reeds. En
om nu eens een heel gewone vergelijking,
die voor ons vrouwenhuishouden toch wel
past, te gebruiken, zouden wij dit willen
zeggen: leder Uwer heeft wel een lie-.e-
lingsgerccht, dat gij rvoeger niet kendet,
't smaakte niet. Gij vondt het^den eersten
keer zelfs lcelijk, maar gij proefdet. En
ook een volgenden keer proefdet gij en
reeds niet meer met tegenzin. Een derde
keer smaakte het reeds. En thans vindt gij
het niet-om-af-tc-blijven, verrukkelijk en
wat ook meer. Zoo zal het U, die dit thans
nog niet. smaakte, ook met deze avonden
vergaan. Wanneer een volgenden keer
weer zulk een avond komt, staat gc daar
reeds geheel anders tegenover, dit voor
spellen wij U.
Wij mogen ondanks dit alles toch met-
genoegen op onze lustrumviering terug
zien. De grootste helft Uwer had aan onze
uitnoodiging gevolg gegeven, 300 Uwer
vierden mede feest. Ook de Presidente van
enzen Dioeesanen Bond, mej. Toos Post,
ontbrak er niet, wenschte onze afdeeling
geluk, constateerde, dat onze afdeeling
een goede plaats in den Dioeesanen Bond
inneemt, maar tevens dat onze afdeeling
nog meer vooraan zou staan, wanneer elke
R. K. vrouw haar plicht besefte en be
greep, dat zij in den R. K- Vrouwenbond
thuis behoorde. In opwekkende bewoor
dingen riep zij allen op om daaraan mede
te werken.
Ook cle Geestelijke Adviseur, de Weleer
waarde Pater Mulder, vanuit het stillo
kloosterleven midden in het rumoerige
vereenigingaleven geplaatst, wekte U in
schoone woorden op tot verheffing van
Uwen Bond, tot verheffing van de Room
schc vrouw mede te werken.
En zoo stond onze derde lustrum-vie
ring dan geheel in het toeken van verhef
fing: Steeds hooger op! Wij zullen op
waarts! Wij moeten groeien! Semper
crescendo
J. M.—V.
EENE BERISPING.
Eene kleine verontschuldiging moet ons
van 'het hart over iets, waarvoor Uwe Pre
sidente een verwijt je van den Geestelijk*
Adviseur te hooron kreeg. Onze feestvie
ring was n.l. op den vooravond van den
eersten Vrijdag en nog wel van dc maand
Juni; terwijl hot dus in alle kerken biecht-
hooren was. Hiermede had rekening ge
houden moeten worden. Inderdaad! En
daarom dus hier onze verontschuldiging
aan de Zeereerw. Hoeren Pastoors, dat
dit over het hoofd is gezien. Doch wc wil
len dit even verklaren. Voor zooiets zorgt
vanzelfsprekend onze Geestelijk Adviseur
En dit is ditmaal niet gebeurd. En waarom
niet? Omdat we op het oogenblik van
vaststelling geen geestelijk adviseur had
den. Wc -zouden hierover niet zoo uitge
weid hebben, ware het niet, dat al eens
meer een dergelijk verwijt ons getroffen
hsd. We hebben wel eens een feestavond
gehad op een congregaticavond van een
of andere parochie, op een anderen ver-
cenigingsavond enz. Men vond dit niet
prettig. Xu is liet moeilijk hieraan altijd
te ontkomen. Waren in alle kerken dc
congregaties op één avond, cn waren alle
vcrecnigings-avonden bekend, wellicht
ging het dun. Voor onze avonden komen
5 avonden per week in aanmerking. De
congregaties zijn dan op drie verschillen
de avonden, 't Wordt moeilijk. Maar de
Vrouwenbond is graag bereid tot een rege
ling mede te werken. Is het niet ge-
wcnscht, dat alle Katholieke vereeni-
gingen in Leiden zich tot onderlinge
samenv.ciking verbinden? 't Zal vruch
ten afwerpen. We zien daartoe in onze
groote re steden reeds „Katholiek Amster
dam" „Katholiek Rotterdam", „Katholiek
"s-Gravenhage". Leiden krijgc daartoe z'n
„Katholiek Leiden!"
J. M.—V.
DE AANSTAANDE VERKIEZINGEN.
Volgens art. 2 onzer statuten is alle zui
ver politieke actie voor onzen Bond uit
gesloten.
Doch wij doen niet aan politiek, wan
neer wij U op Uwen plicht wijzen en U
aansporen vóór en op 3 Juli a.s. Uwen
plicht te doen. Gij moet dan allen stem
men, goed stenimcn eu ook zorgen, dat
zooveel mogelijk anderen onzer goed stem
men. Wanneer nu stemt gij goed? C»ij
stemt alleen goed, wanneer gij volgens
Uw geweten stemt, en dit zegt U op de
Roomsche lijst te stemmen. Mocht er nog
iemand zijn, die hiervan n'ict overtuigd
is, laat haar dan eens terdege daarnaar
onderzoeken.
Roomsche vrouwen, ook hier is weer een
taak voor U. Spoort Uwe mannen, spoort
Uwe kinderen uun niet laksch te zijn in
heb vervullen van ook hunnen plicht. Van
een goede vrouw, van een goede moeder,
kan zooveel goocls uitgaan. Zorfc daarvoor!
J. M.V.
OPROEP!
Bij de aanstaande verkiezingen is véél
hulp noodig. Het zware propaganda- en
regelingswerk drukt op de Propaganda-
club „Dr. Schacpmann".
Om te zorgen dat deze werkzaamheden,
vooral op de verkiezingsdag, geheel naar
wenseh geregeld cn verricht kunnen wor
den, heeft deze Propaganda-club reeds
hulp gevraagd.
Verschillende meisjes hebben zich al be
reid verklaard, maar haar aantal is nog
niet groot genoeg.
Zijn er onder onze Vrouwenbondsloden
ook nog niet véél meisjes, die op 3 Juli
hun medewerking willen vcrleenen? Vast
en zeker! Willen doze dan zoo spoedig
mogelijk haar naam en volledig adres op
komen geven aan hot bestuurslid der Pro
paganda-club: Mevrouw J. Manders
Vermeulen, Üegstgeesterlaan 12?
Binnenkort zult u dan 'n oproeping tot
een vergadering ontvangen, waar de werk
zaamheden zullen besproken cn verdeeld
worden.
MOMENTEN.
'n Groot gezin,
'k Stapte op 'n mooien, zonoigen dag de
deur uil en ram m'n kroost mede, dat den
koning te rijk was, dat het met Moeder
mocht gaan wandelén. Twee kleine zussen
voorop, broer met een kleiner zusje volgde,
en Moeder met een grooter zusje aan haar
arm daarachter. Trotsch op haar broer
stapten de zusjes, trotsch op zijn zusjes
dc broer en trotsch op mijn kinderen stap
te ik daar voort.
„Dag Mevrouw. Hoe gaat het met U. is
U met cfit heerlijke weer ook eens op den
wandel met Uw kinderen?"
„Dank U, hoe nxaakt U het, en is U
maar zoo alleen V'
„Ja, met wie zou ik gaan wandelen?
Wat 'n schatten van kinderen; 'n hcele
zorg anders! Zijn die alle van U? Vindt U
't niet lastig zóóveel kinderen?"
„Ja, dit. is mijn huishoudentje, maar dit
is nog niet zooveel, 'k heb er nog twee
thuis, die nog niet kunnen wandelen. Mis
schien zou een of twee kinderen, of geen
een gemakkelijker zijn. maar zou 't ook ge
zellig zijn, zoo'n leeg leven 't Geeft wel
een zorg. maar 't geeft meer vreugd. Ik zou
niet graag voor niets hier op de wereld
zijn. Trouwens. God gaf ze me. U hebt toch
ook kinderen
„Ja, een meisje. Ze is op de H. B. fj.
maar krijgt nu vanmiddag pianoles, van
avond dansles, 'k Heb daar reeds zooveel
zorgen mede."
„Zoudt U juist, omdat 't er één is, niet
te veel zorgen ervoor hebben? Dat is niet
goed voor U, maar ook niet goed voor
liaar. Maar dat wilde ik niet zeggen. Ik
wilde U dit vragen. Dat meisje speelde,
toen ze klein was met poppen. Had ze er
veel
„Misschien wel tien."
„Juist, en ze vond 't nooit te veel. hoe
meer ze er had, hoe liever; hoe meer ze
voor kleertjes en de poppenwasch kon zor
gen, hoc aardiger. Dat deed ze graag, die
zorg was haar nooit te veel, den hcelen
dag was ze in de weer, nooit werd ze moe
van de wasch, of iets anders.
Welnu, Mevrouwtje, zoo was ik vroeger
ook. en zoo ben ik geblevendc kinderen
zijn mij een lust, geen last, juist als vroe
ger mijn poppen, maar met meer liefde. En
dan. wat kunnen wc vaak niet van hen
loeren, wat kunnen ze ons vaak door hunne
vragen en gezegden tot nadenken bewe
gen Verveling. Mevrouw, ik ken ze niet;
ontspanning niet noodig, mijn kinderen
een concert, ik ben 't wel eens van de kin
deren. Concert, schouwburg, wij hebben
't niet noodig. we hebben 't aan huis. U
moest de aardige oogenblikkcn eens mede
maken, die wij zoo vaak per dag beleven.
En die zijn waar, zooals een kind steeds
waar is. Met genoegen wil ik zoo nu cn
dan eens eer.ige van die oogenblikkcn,
eenigc van die momenten voor U vasU
leggen en U er van vertellen."
..Graag, mag ik daarop rekenen?"
„Ja, in de volgende rubriek."
M.
