UIT HET VATICAAN
derde blad.
DE LEIDSCHE COURANT.
zaterdag 8 juni 1929
door PROF. ANDREAS RASETSCHNIG (Rome).
ROME, 5 Juni 1929.
Zonder eenige uiterlijke plechtigheid is
's Pausen verjaardag in hel Vaticaan voor-
jjjjgegaan, doch inniger dan ooit, hebben de
[jnillioenen kinderen, die gewoon zijn voor
hun gemeenschappelijken Vader te bidden,
dien dag Godc gesmeekt, dat. de Heer Hem
aioge behoeden nog lange jaren voor het
•il der Kerk.
Onder geweldige belangstelling uit alle
deden der wereld, heeft de plechtige Zalig
verklaring van Don Bosco plaats gehad,
de lezers weten, hebben, wij over
i deze plechtigheid al een brief gepubli-
fl ceerd van onzen eigen redacteur. Red.
A Jj. Crt,'*5). In den voormiddag word de
Pauselijke breve voorgelezen, waarin ver
klaard werd, dat de dienaar Gods Don
Bosco onder het getal der Zaligen was
11528 opgenomen. En terwijl het Te Dcum werd
aangeheven, viel het voorhangsel weg, dat
de reusachtige schilderijen bedekte, die te
genover de kathedra en aan den voorgevel
van den Sint Pieter waren aangebracht.
De rijk-versier de basiliek straalde in ecu
van licht, en al de klokken der Eeuwi-
jjP ge Stad lieten hun lustig geluid zoo fees-
IlL kl'jfc weerklinken.
Onder de aanwezigen merkten wij ook op
1400 Kardinaal Hlond van de orde der Salesia-
nen, Primaat van Polen, die per vliegma-
|F|| chino van Warschau naar Rome was gevlo-
M gen. Wij zagen ook de beide vrouwen die
IJ op voorspraak van den Zaligen Don Bosco
wonderbaar genezen zijn: deze twee won
deren zijin door de Kerk als echt erkend en
heb proces der zaligverklaring als zoo
danig ook in het geding gebracht. Zuster
Proviiia Negro leed aan een ongeneeslijke
maagzweer, die echter in 1906 plotseling
(genezen werd. Theresia C'alligari, die 29
inden in het ziekenhuis lag met acute
chronische bronchitis en marasma,
jad steeds een vurige vereering gekoesterd
üroor Don Bosco. Maar op 16 Juli 1921 lag
LIGE l;c op sterven. Toei? verscheen haar plot-
a Kling een priester, die haar bevel gaf om
Uli lij) te staan. En haar ledematen, die reeds
-ooveel maanden hun dienst geweigerd
laddcn, gehoorzaamden aanstonds en se-
ierb dien tijd heeft deze vrouw nooit meer
lafiil tenig ongemak ondervonden.
In den namiddag kwam de H. Vader
nar den Sint Picter waar 50.000 nien-
riten Z.H. den Paus, die op den Sedia
(Jcstatoria gezeten was in alle talen als
atend Jen Paus-Koning toejuichten.
Des avonds mochten wij getuigen zijn
ran den onvergetelijken schoonen aanblik
ran de verlichting van Sint Pieter: dat is
schouwspel zoo mooi, dat er geen
en woorden zijn, die zoo iets' juist kunnen
ondei weergeven. Reeds wekenlang hebben vele
n den arbeiders hun handen vol gehad om de 4000
sleutels aan te brengen die met olie cn an
dere licht-brandbare stoffen gevuld zijn.
2l vrij
selen,
ten
!*mel
ndijl
ïkend
e 1
riden Als men bedenkt dat ook op het kruis, car
den koepel beheersclit, op een hoogte van
139 meter zulke groote meialen sleutels
bevestigd zijn, dan kan men zich voorstel
len, dat de Sampietrini, de werklieden van
Pietro, acrobaten-toeren heben moe-
•errichten, om deze verlichting aan
te brengen. Bovendien had men nog 5000
transparanten gebruikt, die als lichtende
guirlandes de architectonische lijnen van
dit wondervolle bouwwerk omkronkelden,
zoodat het scheen, alsof de Sint Pieter
Klaar als een kolossaal brandoffer in den
Helderen nachtelijken sterrenhemel te
vlammen stond.
Zoo is dan thans het uur van Don Bosco
slagen. Over Italië en over heel de we
reld straalt de glorie van dezen onverge-
gélijken levenskunstenaar, dezen behecr-
jscher der zielen, die als krijgsknecht van
Christus geen andere wapenspreuk had
Jan: .,Geef mij zielen", om de aarrle tc
bevolken met goede burgers en om den he
mel te vullen met heiligen. En juist in deze
verbinding tusschen de aarde en'den he
mel ligt het groote geheim van Don Bosco.
De wereld, dat wil zeggen iedere droeve-
en duistere macht, die Barrabas boven Je
zus gesteld heeft en ook heden ten dage
nog stelt, en die scheiding te weeg brengt
en oneenigheid zaait, wordt door Don
van kleine en groote
menschen.
,Het schoolbestuur" is een maandblad
voor leden van katholiek schoolbestuur,
opgesteld en uitgegeven door het R. K.
Centraal Bureau voor Onderwijs en Op
voeding, Bezuidenhoutsehe weg 275. 's-Gra-
venhagc.
Naast zeer nuttige raadgevingen voor
de practijk, bevat elk nummer ook ..op de
voorzij" een artikeltje.
Wij nemen hier over het artikeltje in
het derde (laatst verschenen) nummer.
Zooals de Pastoor daar in de processie
meeliep in superpli met dc waskaars in de
hand en de oogen half geloken, z
gen, dat hij met hart en ziel bij het gebed
was, dat zijn lippen prevelden. Maar het
jWas zoo niet. Hij was verstrooid cn geen
beetje. Zijn aandacht was bij de mcnschen
om hem heen. Hacl hij wel ooit de kerk zoo
vol gezien? Bij de laatste Missie, ja dat
iW zijn, maar anders toch niet. En wat
'hadden ze dezer dagen het veertigurenge
bed voorbeeldig meegemaakt! Op enkelen
ijlOfi' na waren zc allen ter Communie geweest.
jÖe Kindermis gisterenochtend had lie
vooral diep getroffen. De Pater, die dczei
togen preekte cn hem geholpen had bij
het Communie-uitreiken aan de kinderen.
Dooi had hem 's middags aan tafel geluk
Tcnscht. met. zóó'n parochie.
c Eigenaardig toch, een jaar <.f ze- gele-
'~ER ^C!i was cr no° zoovcel lauwheid en onver-
ief
B.osco bestreden, want hij predikt eensge
zindheid en vrede in den naam van Jezus
Christus. Er mag geen scheiding bestaan
tusschen hemel en aarde, geen tegenstel
ling tusschen de plichten jegens ons vader
land, hier op aarde, en in den hemel. De
menschclijkc en goddelijke wet heeft Don
Bosco in deze eene zin weten samen te
vatten: Om heiligen te zijn wees
mensch; om mensch te zijn wees heilig!
Binnen enkoio dagen zal de ratificatie
plaats hebben van de verdragen tusschen
Italië en het Vaticaan. Zoodra deze plech
tigheid zal zijn voltrokken, zal de beroem
de bronzen deur, die toegang geeft tot dc
Vaticaanschc paleizen en die sedert 1870
ten teeken van rouw gesloten bleef, weer
geopend worden.
Dc grenzen van de Stad van het Vati
caan zijn op verschillende plaatsen door
een heel hooge houten schutting afge
maakt, later zal deze schutting door ijze
ren hekwerk of door muren worden ver
vangen. Men is nog steeds bezig met de
werkzaamheden voor den bouw van het
Pauselijk spoorwegstation.
Heel Rome verbeidt met spanning het
oogeriblik, waarop de H. Vader zijn vrij
willig ondernomen protest-gevangenschap
zal beeindigen.
Raar het schijnt, worden er thans ook
reeds onderhandelingen gevoerd over een
officieel bezoek, dat de Koning van Italië
aan het Vaticaan zal brengen, doch dit be
zoek zal waarschijnlijk niet plaats hebben,
vooraleer de voornaamste werkzaamheden
bij den grenzen van de Stad van het Va
ticaan in gereedheid zijn gebracht.
De H. Vader heeft in plechtige audiën
tie ontvangen 2000 pelgrims van de natio
nale Frarische bedevaart, onder leiding
van kanunnik Courbes, officieel vertegen
woordiger van Kardinaal Dubois. Aartsbis
schop van Parijs.
De H. Vader liet de pelgrims tot den
handkus toe en hield tot hen een vader
lijke toespraak over het Christelijke
Frankrijk en over de aanhankelijkheid van
het Franschc volk jegens den H. Stoel.
-Dezer dagen waren ook de verschillende
Duitschers die in Rome wonen, naar het
Vaticaan gegaan. Tevoren trokken zij met
kleurige vaandels en wapperende banieren
in voorbeeldige orde naar den Sint Pieter.
Bij do audiëntie was ook de gezant van
Beieren bij het Vaticaan en de Duitsche
gezant met de leden der legatie tegen
woordig. Na allen tot den handkus te heb
ben toegelaten hield de H. Vader een toe
spraak in het Duitsch waarin Z. H. dank
bracht voor de gelukwenschen bij gelegen
heid van zijn gouden Priesterfeest.
De H. Vader verzocht veel te blijven
bidden, om kracht en sterkte, want het be
stuur van Gods Kerk brengt groote zor
gen mee en stelt ons, aldus Z. H.. voor een
buitengewoon zware taak.
Waarschijnlijk bedoelde de H. Vader
hier op den inhoud van het schrijven dat
Z. II. aan Kardinaal Gasparri heeft ge
zonden naar aanleiding van de redevoerin
gen die door Musolïni in de Kamer en in
den Senaat gehouden zijn en waarin door
den Duce vastgehouden werd aan stellin
gen die voor de Katholieke kerk onaanne
melijk zijn.
Dezer dagen zullen de eerste serie post
zegels verschijnen, die in de Stad van het
Vaticaan zullen worden uitgegeven; deze
serie bestaat uit twaalf postzegels waar
van dc zegejs beneden 80 centimes de Pau-
scelijke Tiaar en sleutels dragen, terwijl
de hoogere waarden tot 10 Lire de beelte
nis van den H. Vader vertoonen. Boven
dien zijn er twee afzonderlijke zegels voor
expresse brieven. Het Vaticaan heeft een
verzoek gericht tot den Bondsraad van
Bern om opgenomen te worden in de al-
gemeene post-unie.
De Pauselijke brieven zullen gedateerd
blijven bij Sint Pieterde overige brieven
zullen tot hoofd dragen Citta Delia Vati-
cano.
schilligheid. Toen was de omkeer begonnen
Hoe was dat eigenlijk gekomen? Door de
Missie? Die had zeker machtig veel goeds
gedaan. Maar vroeger waren er toch ook
geregeld Missies gegeven. Waardoor dan?
Wat was er nog meer gebeurd dc laatste
jaren? Dc school was er gekomen. Ja, voor
de kinderen was dat een zegen geweest,
een groote zegen; maar door de school be
keer je toch geen volwassenen!
De half geloken oogen van den Past ooi-
gingen nu hcclemaal open en zijn lippen
bewogen niet meer. De bruidjes waren
rechtsaf geslagen en hij kon den heelen
stoet overzien. Hemeltjelief, wat was dat
mooi! De witte kleedjes en daarboven uit
die aanvallige reine kindersnuitjes met
die zedig neergeslagen oogen en daartus-
schendoor het beweeg van de bloemen, die
de kleintjes in dc eene hand droegen, ter
wijl zij dc andere op dc borst hielden. Dat
waren geen mcnschenkinderen. engelen wa-
-ren het!
Maar wie was dat, die daar naast dien
pilaar stond? Ohristene zielen, zag hij
goed? Dat was „de dwarskop"! Beslist, dat
was 'm! Hoe kwam die man nu opeens in
dc kerk? Zoolang de Pastoor hier was, had
hij hem cr nog nooit in kunnen krijgen,
zelfs met de Missie niet, toen er toch zoo
vurig voor hem gebeden was. En daar stond
hij nu, hoc was 't mogelijk!
Plotseling vlamde er een vraag, een be
slissende vraag op in het brein van den
Pastoor: wat zal de man doen, als Ons
Heer hem voorbij gaat? Zal hij knielen met
de anderen, of zal hij blijven staan? Met
gespannen aandacht, angstig bijna, hield dc
Pastoor hem in 't oog. i
Den volgenden avond om een uur of zes
kwam Geertrui, de huishoudster, den Pas
toor waarschuwen, dat Gerrit Maas hem
spreken wou. „Zal ik hem maar wegstu
ren?" vroeg ze, „wie weet, wat do vent in
zijn schild voert5* „Mensch. bezondig je
niet55, zei de Pastoor, „d5r is op het oogen-
blik om dien man meer vreugde in den he
mel, dan om jou cn negen cn negentig an
dere rechtvaardigen". En hij ging naar dc
spreekkamer.
Daar stond „dc dwarskop" met zijn pet
in zijn handen, een beetje sohuw, maar hcc
lemaal niet onsympathiek; in zijn open
eerlijke oogen tintelde iets guitigs, zoo iets
als: wat zegt U nou wel van zoo'n snoek
aan den hengel? „Mijnheer Pastoor'5, zei
hij, „ik wou mijn rekening weer in orde
maken: zou ik kunne* biechten?"
Ontroerd liep dc Pastoor cp hem toe, en
legde hem de handen op de schouders;
„Gerrit, kerel", zei hij, „wat ben ik blij, dat
je gekomen bent; ik bid van avond een
extra-rozenhoedje om O. L. Heer cn Maria
daarvoor te bedanken. Zeker, zeker kun je
aanstonds biechten, dat komt fn orde, hoor.
Maar vertel me toch eens, waar heb je den
moed vandaan gehaald, om zoo jc zelf tc
overwinnen r „Ja", ontwoordde Gerrit,
„wat zal ik U zeggen? Je kan voor je
eigen wel den. communist uithangen, maar
voor je kinderen moet jc d'r toch niks van
hebben. En toen mijn. vrouw als maar bleef
zaniken, dat ik de kinderen naar uw school
zou laten gaan, heb ik haar verleden jaar
d'r zin gegeven. Nou toen kwamen cr gekke
dingen te gebeuren. Ik moest katecliismus
overhooren: die moesten ze op school op
zeggen; een Kcrstbribbe zetten: dat deden
zc op school ook; Marialiedjes zingen: die
hadden ze op school geleerd; en weet ik
wat nog meer. Ja, U lacht, maar ik moest
wel, of 't me zinde of niet: ik kon tocb het
geluk van mijn eigen kinderen niet in puin
trappen. Mijn oudsten brachten boeken
mee naar huis; die ben ik gaan lezen.
5t Warén maar kinderboeken; toch las ik
zo graag on ik ben er door aan het prak-
kezeeren geraakt. Ik heb mijn vroegere
vrienden links laten liggen. Ik ben uit de
partij gegaan. Daar waren ze woest om,
maar 't kon me niet schelen. Naar dc kerk
ging ik nog niet. Daar kon ik maar niet
toe komen. Mijn vrouw en mijn kinderen
lieten me betuilen. Ten laatste wist ik met
mijn eigen geen raad meer. Nou, gisteren
avond kwam het er van en toen ik mijn lie
ve kleine meid in de processie zag loopen,
werd het me te machtig; ik heb gehuild als
een kind en ik heb God gevraagd, meelij tc
hebben met zoo'n beroerling als ik. En nou
weet U. het zoowat".
Een half uur later was het gebeurd. Ach
ter in de kerk lag een man te schreien van
geluk. Vóór 't altaar lag de Pastoor: hij
bad het beloofde rozenhoedje. En hij voeg
de er een „Veni Creator" bij om zegen voor
zijn school.
niet parkeeren.
Niet stilstaan beteekent dat-
Kom in de grootstad.
Waar bruisend het leven golft over het
breede piaster.
Waar de claxons gillen, sirenen sissen,
de electrische suizend schuurt langs lange,
lijnen en daartusschen door belgerinkel,
hoorngetoeter, menschenstemmen.
De symphonie van het groote leven....
'n Golf, huizenhAg aanzwellend en uit
eenspattend en weer aanzwellend, altijd
door.
'*n Trein daverend over spoorbrug zon
der einde.
'n Cycloon, meesleepend in onweerstaan
bare zuiging.
Overstelpend
Waarschuwend staat daar het signaal:
Niet parkeeren. Niet stilstaan.
Want stilstaan beteekent verplettering.
Niet parkeeren.
't Is een modern woord voor een eeuwen
oude waarheid.
Ook langs onzen levensweg staat dat
woord.
Niet parkeeren. Niet stilstaan.
Als waarschuwing en een aanmoediging.
Als waarschuwing.Want het leven
parkeert ook niet.
D'r ligt een drang over ons leven.
Naar de eeuwigheid.
Of we willen of niet, het leven gaat zijn
loop.
Wc kunnen het niet vasthouden of het
opnieuw laten beginnen.
Niet parkeeren. Dwingend klinkt dat
woord iii eiken lik van dc pendule op den
schoorsteen. Ons leven staat nooit stil. Rus
teloos spoedt het voort naar de eeuwig
heid. Als een rivier naar dc oceaan.
Het leven is als een ketting, waarvan dc
schakels ons door dc handen glijden. Elke
voorbije seconde is een schakel temeer in
den afgrond der eeuwigheid.
Het leven parkeert niet.
Daarom moeten ook wij niet parkccren..
Wij moeten niet parkccren op onzen le
vensweg.
Wat beteekent dat
Dat we altijd welbewust voort moeten
gaan. Recht op het doel af: dc eeuwigheid.
Dat we dus niet moeten tobben of stil
staan.
Dat. we evenmin moeten afslaan op zij
wegen.
In beide gevallen loopen we gevaar,
groot gevaar, voor ongelukken. In beide ge
vallen moeten we vrcczcn door het leven
zelf verpletterd tc worden.
We moeten niet tobben of stilstaan.
D'r komen in 't leven oogenblikkcn, da
gen of jaren zelfs, zoo zwaar, dat ons dc
moed dreigt te ontzinken; dat we zouden
willen neerzitten langs qnzen levensweg,
schreiend om het geluk, dat ons verliet. Of
ook in doffe berusting, om onder tc gaan
in onze diepe smart.
Tegenslag in het tijdelijke,
dwarskop blijkbaar verteederd naar dc
bruidjes keek. Toen dc priesterrij voorbij-
gebed om de vreugde.
(Fragment).
•Drieëenïgc God. eeuwige Vreugde, schenk
aan Uw kinderen dc vreugde in dit tijde
lijk bestaan.
De vreugde, die in U haar oorsprong
neemt en'opspringt als een frissche fontein,
om ons geluk-dorstens hart te verkwikken.
Dc vreugde, die sterkto en vertrouwen
geeft, onze gloeiende idealen om te smeden
tot harde hoeven van werk'lijkheid.
Dc vreugde, die als het carillonspel door
de lentelucht speelt over het. bloesemend
verlangen van onz' dudendriftige jeugd.
De vreugde, die opbloeit als de zacht-
geurende theeroos binnen den hoogen
muur van zelf verzaking.
De vreugde, die dc binnenkamcr'n der
Weltschmerz ontvlucht, om in 't vuur van
den strijd den heinel te veroveren.
De vreugde, die mild cn tevreden stemt
na eerlijken arbeid in hitte van den dag.
De vreugde, die allen en alles omvat,
waar ook maar één karaat van Uw liefde
wordt gevonden.
De vreugde om 't schuldeloos-blije kind,
in wiens oogjes nog glinstert de dauw van
het Paradijs.
De vreugde om den stillen deemoed dei-
maagd: zóó is op een zomerschen avond
een visschersdorp.
De vreugde om den eenvoud der am
bachtslui, die uw handpalm nog zoenen om
hun sober weekloon.
De vreugde om de moeder, die haar
kindje draagt in wankeloos vertrouwen op
Uw Vaderzorg.
De vreugde ook om den glimlach van den
ouden man. die willig zijn kruis kon aan
vaarden.
De vreugde om 't leven met al zijn lief
en leed als om kindergezang op een pel
grimstocht.
De vreugde als vroolijk fanfaremuziek
op den soms eentonigen weg van dagelijk-
schc plicht.
De vreugde als een kleurige regenboog:
hij doet de grauwe zorgen van dit. aardrijk
vergeten.
De vreugde als een stralende sterrenfu-
see in het donkere land van zonde en ver
zoeking.
De vreugde, die de wereld in haar hoog
moed niet kent, maar den cenvoudigen van
hart. is gegeven.
Fr. Climacus Bayer, O. F. M.
,,Nieuwe Eeuw".
trok, die den Deken met Ons Heer vooraf
ging, knielden dc mensehen en de dwars
kop knielde mee: hij sloeg bei zijn handen
voor zijn gezicht en schokte, de kerel huil
de blijkbaar!
„Ach lieve Heer", bad de Pastoor, „grijp
hem, red hem! Haal uw arme schaap uit de
dorens: het kan niet meer, het schreit om
Heer, denk om zijn vrouw en zijn kinde
ren. Heilige Maria, Moeder Gods, bid voor
ons, zondaars, nu, o nu en in het uur van
onzen dood"
Droefheid en kruis in huis of familie.
Uren van stil zielclijden, als de ziel zich
eenzaam en verlaten gevoelt op haar weg
naar God.
Dan vooral moet het liceten tot onze
waarschuwing en bemoediging: Niet par
keeren. Niet stilstaan.
Dan vooral moeten wc al onze kracht
verzamelen en tóch voortgaan, recht op het
doel: de verlossende, gelukkigmakendc
eeuwigheid.
Waarom ook niet?
We gaan toch niet alleen
„Zijn engelen heeft God omtrent u bevo
len, dat ze u zouden bewaken op al uw we
gen. Op de handen zullen zij u dragen,
opdat ge niet bij toeval uw voet zoudt stoo-
ten aan een steen."
Wij hebben, ieder voor ons, een engel
Gods meegekregen op onzen levensweg.
Wij gaan niet alleen.
'k Hoor nóg een zachte bemoedigende
stem.
„Mijn kind, Ik ben bij u tot aan het
einde."
Christus zelf wil onze gezel zijn op den
levensweg.
Daarom, al lijkt de weg ook nog zoo een
zaam èn lastig cn moeilijk:
Niet parkeeren.
Niet stilstaan in moedelooze vertwijfe
ling.
Wij moeten ook niet op zijwegen gaan.
't Is waar, dc rechte weg is wel eens wat
lastig en steil. Hel vraagt inspanning, om
altijd het oog strak gespannen tc houden
o]) het doerf. En trots alle moeilijkheden
altijd maar weer vol te houden en door te
zetten. Als van zelf komt. dan bij ons,
zwakke mcnschen, wel eens de neiging op,
de aandacht tc 'laten verslappen, onzen
vermoeiden geest wat rust tc gunnen, de
eischen van liet lichaam in te willigen.
Kortom, sinds Adams zondeval is den
mensch dc neiging ingeboren om vau den
cenig goeden weg af Ie dwalen.
Vooral waar dc zijpaden zoo verlok
kend zijn.
De rechte weg is doornig.
De zijpaden schijnen begroeid met rozen.
De rechte weg is smal.
Dc zijpaden schijnen breed en gemakke
lijk te gaan.
De rechte weg gaat steil omhoog.
De zijpaden liggen effen en breed uit.
De rechte weg is vaak duister cn een-
Do zijpaden glanzen van licht cn leven.
Want velen zijn er, die den brecden weg
des verderfs gaan. Maar hoe weinigen be
stijgen den smallen!
Maar toch moet het altijd onze leus
zijn:
Niet parkeeren. Niet afwijken. Voor
waarts, altijd meer, op den smallen. goe
den weg.
Niet parkeeren.
Niet. stilstaan.
Niet afwijken.
Want dan alleen kom er. we he: goe
de einde. „Sint Antonius".
KALENDER DER WEEK
N.B. In deze week dagelijks Gloria. En
als niet anders wordt aangegeven Credo
en dc Prefatie v. h. H. Hart. Kleur: Wit.
ZONDAG. 9 Juni. Zondag onder het oc
taaf v. h. H. Hart. Derde Zondag na
Pinksteren. Mis: Respicc. 2e gebed v. h.
H. Hart-octaaf: 3c v. d. H.H. Primus en
Fclieianus, Martelaren.
Richten wij onze ziel tot God, die dc
Beschermer is van wie op Hem hopen. Wij
hebben wel gezondigd, maar de recht/vaar
dige Rechter zal niet blijven toornen, als
wij Hem vragen: „Vergeef ons onze zon
den" (Introïtus; Gebed Graduale en Alle
luja-vers). Integendeel, 't is een groote
vreugde voor den Herder der zielen en
voor de Engelen des hemels, als wij boet
vaardigheid doen. (Evangelie en Commu-
nio). Luisteren wij in den geest van boet
vaardigheid naar dc vermaning van den
Apostel Petrus om sterk in het geloof den
duivel, onzen tegenstander, weerstand to
bieden. (Epistel). Vertrouwen wij op God.
die niet verlaat, wie Hem zoeken (Offer
torium), doch in den korten tijd van .strij
den met ons is met Zijne genade; die
Zijne genadewerking in ons zal voltooien
cn bevestigen in dc eeuwige glorie
(Epistel).
MAANDAG, 10 Juni. Mis v. d. H. Maf-
garita, koningin, weduwe: Cognovi. 2e ge
bed v. li. H. Hart-octaaf; 3c ter eere van
Maria (Concede).
Margarita stamde van vaders zijde af
van de Engelsóhe koningen, van moedors
kant van dc Romeinsohe keizers. Zij werd
geboren in Hongarije, waar haar vader
toen als balling verbleef en waar Mar
garita hare kinderjaren heeft doorge
bracht in godsvrucht. Op 24-jarigen leef
tijd trad zij in het huwelijk met Mal
colm, koning van Schotland en in 1070
werd zij als koningin van Schotland ge
kroond. Een lieilzamen invloed oefende
Margarita uit op het hart van Malcolm
en zij wist hem die godsvrucht in te
prenten, welke hem heeft lakt tot
één der deugdzaamste koning; u Schot
land. Het huwelijk van Margarita werd
gezegend met acht kindoren. De koningin
begreep hare moederplichten en was voor
alle christelijke moeders een voorbeeld.
Zelf onderwees zij hare kinderen in de
beginselen van den godsdienst en in hunne
kinderharten wist zij to ontsteken de lief-
do tot God, waarvan zij zelve vervuld
;ras. Bijzonder muntte zij ook uit in c»o
liefde tot dc armen. Zij eerbiedigde Jezus
Christus in den persoon der armen en
maakte van elke gelegenheid gebruik om
hen behulpzaam te zijn, te vertroosten cn
in hunne behoeften tc voorzien. Marga
rita stierf den 16en November 1093. Op
dat oogeniblik werd haar gelaat, dat door
langdurige ziekte vermagerd en leelijk
was geworden, onverwachts mot buiten
gewone schoonheid overtrokken.
DINSDAG 11 Juni. Feestdag v. d. H.
Barnabas, Apostel. Mis: Mihi autem. 2c
gebed v. h. octaaf. Prefatie v. cl. Aposte
len. Kleur: Rood.
Dc H. Barnabas vergezelde den H. Pau-
lus op zijn eerste Evangcliereis. Onder ->g
scheidde hij zich van den II. Paulus af
en begaf zich naar het eiland Cyprus,
waar hij den marteldood gestorven is.
WOENSDAG, 12 Juni. Mis v. d. H.
Odulphus, Belijder. Os Justi. (Zie in het
Feesteigen v. li. Bisdom). 2e gebed v. d.
H. Joannes van Sahagun; 3e v. h. octaaf;
4e v. d. H.H. Basilides cn Gezellen. Mar
telaren.
Dc H. Odulphus, priester en belijder,
was eerst pastoor in Oirschot. Begeerig
naar hot martelaarschap ging hij naar
Utrecht om den heiligen Bisschop Frcdcrik
bij tc staan in het bekeeringswerk der
afvallige Friezen. Als belijder is hij ge
storven den 12en Juni 86-1.
DONDERDAG 13 Juni. Mis v. d. H. An
tonius van Padua, Belijder: Os Justi. 2c
gebed v. li. Octaaf.
VRIJDAG 14 Juni. Octaafdag van het
H. Hartfeest. Mis: Cogitatior.es (als op
het feest). 2c gebed v. d. II. Basilius, iBs-
schop, Belijder cn Kcrklceraar.
ZATERDAG 15 Juni. Mis v. d. Aller
heiligste Maagd op een Zaterdag: Salvc.
2c gebed v. d. H.H. Vitus, Modesbus cn
Crescentia, Martelaren3e. tot den H.
Gcept; te voor den Bisschop (wegens den
verjaardag zijner keuze).
IN DE KERKEN DER E.E. P.P.
FRANCISCANEN:
Alle als in bov uslaande kalander,
behalve:
WOENSDAG. Mis v. d. H. Joannes van
Sahagun, Belijder: Os Justi. 2e gebed v.
h. octaaf; 3e v. d. H.H. Basilido. «n Ge
zellen.
DOXDERDAG. Feestdag v. d. H. An
tonius van Padua. Mis: in medio. 2e ge
bed v. h. octaaf.
ZATERDAG. Mis v. d. Z. Jolcnta- We
duwe: Cognovi. 2e gebed v. I. H.H. Vitus
enz.; 3e voor den Bisschop.
Amsterdam. ALU. M. KOK. Pr.
Het heeft nooit in de bedoeling va:i dc
natuur gelegen, dat dc mensch ecü ui
lijk leven leidt: wél. dal hij zóó werkt en
ploetert, dat hij op den langen duur liet
ccn béétje goed krijgt.
j Zij, wier leven de ineesir wamde heeft,
1 vreezen het minst den dood.
