DE AFGELOOPEN WEEK IN HET
BUITENLAND
LUCHTVAART
Hei Gezelien-leven
flERDE BLAD.
DE LEIDSCHE COURANT
ZATERDAG S JUNI 1929
Toerisme. Een merkwaardige tij-
ing lezen wij in de Moskousche bladen.
Zooals men weet. gaat in Rusland alles
decreet; de raad van dit of dat beveelt
het moet gebeuren. Heerscht er bijv.
i hongersnood, dan besluit het partijbe-
|uur, dat er een paar „rijke'" boeren moc-
?n worden opgehangen en de zaak is voor
[kaar. Soms moet er op bevel van den
laad van Volkscommissarissen wat meer
sdustrie gekwóekfc worden en zo halen
hiitscho ingenieurs' naar Rusland, die dan
iter worden beschuldigd van spionnage en
bevel van den Gepeoe een kogel in hun
,-haam krijgen.
Zoo marcheert alles uitstekend.
eenige waar de moderne Sovjet-Rus-
lans onder lijdt is eenzaamheid. Vandaar,
it- de Russische raad van Arbeid en Ver-
tdiging bevel heeft gegeven om een he
lheiden toeristen-verkeer te fokken. De
wjet-heilstaat lijdt, zooals bekend, aan
jn chronisch gebrek aan geld en een toe-
st is iemand, die goddank nog kapitalist
en dus geplukt kan worden. In de plaat
waar wat te zien is, zooals in Lenin-
rad. Moskou en de badplaatsen in de
irim, zijn reeds speciale commissies inge
leid om de te verwachten toeristen rond
leiden. Ze moeten natuurlijk niet te
>1 zien. Het beste is, dat ze platzak
aar huis terugkeeren, maar vol herinne
ringen aan al het goede, dat de Sovjets
lebben tot stand gebracht tot heil der
fetlschhöid.
idee is niet kwaad.
Het zou misschien aanbeveling verdie-
sn ergens een klein Vesuviusje op te rich-
D, want blijkens de berichten uit Napels
roemen thans duizenden toeristen naar
a vulcaan -om het grootsche schouwspel
n de eruptie gade te slaan. Imposant is
schouwspel zeker; die ongekende na-
irkrachten, die met machtig geweld zich
i uitweg banen en alles vernielen, wat
h op hun weg vertoont.
En men kan zich voorstellen, dat Musso-
met een breed gebaar naar den roo
iden en vlammenden berg wijst, zeggen-
„zooiets kan alleen Italië laten zien."'
jferzoeriïng. Mussolini heeft
rnwel geen tijd om zich met den bi-an
oden berg bezig te houden. Zijn aan-
loht werd deze week in beslag genomen
een kwestie, welke jaren lang bran-
nd is geweest, doch welke Vrijdagmorgen
ficieel opgelost en bijgelegd is. Door de
'wisseling der Verdragen van Lateranen
het Vaticaan waarbij Mussolini voor
eerst den bodem van de Vaticaansche
ad betrad is een einde gekomen aan
ifc conflict tusschen het Vaticaan en den
aliaanschen staat, dat den Paus 60 jaren
ng gevangen hield.
Of er evenwel een einde is gemaakt aan
gigantische worsteling tusschen dc gees-
lijkeen wereldlijke macht in Italië om
souvereiniteit, is een vraag, welke nie-
and graag bevestigend zou willen beant-
tiorden.
Een maand geleden, op 13 Mei jl. sprak
ussolini zijn beruchte rede uit bij de be-
rachtiging van het Verdrag in de Ita-
•ansche Kamer, waarin hij de volgende,
oor ons reeds vermelde en bestreden, stel-
ngen verkondigde:
,Er zijn twee wel onderscheiden, elkali-
volkomen erkennende souvereiniteiten.
.ar in den .Staat is de Kerk niet souve-
n noch vrij. Er is een souvereinc staat in
et koninkrijk Italië, de Katholieke Kerk,
et zekere vrijheden, die royaal en vrijwil-
INGEZONDEN MEDEDEELING
lig zijn erkend, en vrije toelating van an
dere godsdiensten.
Italië moet fier zijn op het bijzondere
voorrecht, dat het het eenige Europeesche
land is, waar een universeele godsdienst
zijn zetel heeft. Deze godsdienst is in Pa
lestina- geboren, maar werd. katholiek te
Rome. Ware hij in Palestina gebleven, zeer
waarschijnlijk zou hij een der talrijke sec
ten zijn geworden, dio in dat brandende
land bloeiden".
Na critielc door Z. H. den Paus zelf, ver
zachtte Mussolini in zijn Senaatsrede van
24 Mei zijn oorspronkelijke uitdrukking,
doch de Paus zag zich genoodzaakt in een
brief aan den kardinaal staatssecretaris
nogmaals nadrukkelijk en uitvoerig te pro
testeeren tegen dc opvattingen van den
duce. „DeHeilige Vader vertegenwoordigt
niet de souvereiniteit van de Kerk, maar
verpersoonlijkt die cn oefent die uit bij
Goddelijk mandaat. Daarom is de katho
lieke organisatie in Italië niet onderwor
pen aan den staat, maar oordeelt en be
schikt de Heilige Vader wat gedaan moet
worden ter meerdere roem Gods en tot
grooter heil der zielen". Wat de andere
godsdiensten betreft moet eerlijk en duide
lijk begrepen woj-den, dat de katholieke
godsdienst, en die alleen, volgens de Ita-
liaansche grondwet en volgens het verdrag
van het Lateraan, de godsdienst is van den
staat, met allo natuurlijke en juridische ge
volgen van dien.
De opvoeding, de strijd om de jeugd tus
schen kerk en staat, blijft het groote
twistpunt. De opvoeding moet in handen
zijn van dc Kerk. De staat heeft niets daar
van te vreezen en de wetenschap evenmin",
verzekert dc Paus.
Deze krachtige taal van den Paus aan
den vooravond van de ratificatie van het
Verdrag klonk velen verontrustend in de
ooren. Men meende, dat de strijd was bij
gelegd, doch het tegendeel bleek. Ons lijkt
het echter een geruststellend teeken, een
waarborg, dat de Paus steeds op de bres
zal staan voor de rechten van de Kerk en
dat hij ook al binden banden van ver
zoening hem met het fascisme en den Ita-
liaanschen .Staat nimmer zal afdalen tot
wat de „Tijd" eens noemde „kapelaan van
den Italiaanschcn koning of van Mussolini"
Verzoeningsgeruchten. Ook
uit Mexico komen berichten van een a.s.
verzoening. Twee bissohoppen, die tot nu
toe in de Ver. Staten een toevlucht hadden
gevonden zouden naar Mexico kunnen te
rugkeeren en ondehandelingen voeren met
president Portes Gil teneinde het conflict
tusschen Kerk en Staat te liquideeren.
Dergelijke verzoeningsgeruchten hebben al
meermalen de ronde gedaan, hetgeen er op
wijst, dat- er wel pogingen in het werk wor
den gesteld om een verzoening voor te be
reiden. Het zou echter nog voorbarig zijn,
om ons nu reeds daarop te verheugen.
De houding van den Paus in het con
flict. met. Mussolini is ons een waarborg,
dat de Kerk in Mexico niets van haar prin-
eipieele rechten zal prijsgeven, ook al zou
dat beteekenen een voortzetting van den
strijd.
Accoord. Wij zijn deze week wel
gelukkig. Alles ademt een geest van ver
zoening en overeenstemming. Ook te Parijs
waar do financieele deskundigen zooveel
weken bijeen zijn geweest, om de herstelbe
talingen van Duilschland tot een vast be
drag te fixeeren,, is men wederzijds tot
overeenstemming gekomen.
De laatste hinderpaal was de kwestie
der Belgische marken.
De zaak komt hierop neer, dat tijdens dc
Duitsche bezetting in België markbiljettën
zijn uitgegeven tot den koers van 1.25 frs.
Bij de vredesonderhandelingen nu stelde
België den eisch, dat het voor een bedrag
van zes milliarden papieren marken scha
deloosstelling zou ontvangen, die het op
een bedrag van vijf milliard, frs. in goud
vaststelde.
Deze eisch echter werd ook door dc ge
allieerden afgewezen. Men zou bij een er
kenning hiervan in- allerlei moeilijkheden
komen, omdat ook in andere bezet ge
weest zijnde landen marken in omloop
waren gebracht en omdat men elke con
trole miste in hoeverre de ter inwisseling
aan te bieden marken werkelijk waren uit
gegeven of op hoop van winst later waren
binnengesmokkeld.
De kwestie is thans nog wel niet opge
lost, maar toch voorloopig van de baan,
omdat men overeengekomen is, dat de Bel
gische en Duitsche regeeringen daarover
nader met elkaar in overleg zullen treden.
Daarmede is het. dreigement van de Belgen
dat zij zouden weigeren het rapport mede
te onderteekenen, afgeketst.
Gisteren zou in den namiddag het ac
eoord worden onderteokend en vandaag
zou aan de pers de inhoud van het accoord
worden medegedeeld.
Nu zou alles in orde zijn, als Frankrijk
het met Amerika maar eens was.
Den 20sten April 1926 heeft Frankrijk
met de Vereenigde Staten een overeen
komst gesloten over de regeling van de
schulden uit den oorlogstijd (1970 millioen
dollar), en die, welke na den vrede zijn ont
staan (1027 millioen voor lecningen en 407
millioen voor den aunkoop van Amerikaan-
sche legervoorraden). Volgens deze over
eenkomst zou Frankrijk de eerste twee ja
ren 30 millioén dollar betalen, dan 32.5 mil
lioen, stijgend tot 125 millioen, de geheelc
schuld af te doen in 62 jaren.
Deze overeenkomst (de z.g. MellonBé-
renger overeenkomst) is nooit- bekrachtigd
door het Fransche parlement, en het gevolg
daarvan is o.a., dat Parijs volgens contract
met 1 Aug. a.s. de 407 millioen voor oor-
logsvoorraden zou moeten storten.
Nu hebben de Franse-hen steeds op het
standpunt gestaan, dat Frankrijk dat niet
kon betalen en dat derhalve Uncle Sam
maar over zijn hart moest strijken en een
streep door de rekening halen. Maar Ame
rika houdt vast aan den eisch: ofwel 407
millioen met 1 Augustus, ofwel de Mellon-
Bérenger overeenkomst ratifieeeren.
Daar de Kamer niet geneigd blijkt, om
deze Overeenkomst te ratifieeeren, is Poin-
caré van plan de overeenkomst bij decreet
kracht van wet te geven.
Nieuwe heeren. Tenslotte nog
een woordje over de komende nieuwe re
geering van de Labourpartij in Engeland.
Het wordt thans de tweede maal, dat Mac
Donald a-an het bewind komt en sommigen
verwachten er veel van.
Men meent, dat er o.a. een geheel andere
Volkenbondspolitiek zal worden gevoerd
dan onder Austen Chamberlain en dat er
nu wel sohofc zal komen in de ontwapening
kwestie. Het ware te wenschen, doch men
moet niet vergeten, dat regeeren dikwijls
niets anders is dan probeeren te schippe
ren tusschen de Scilla en de Charybdis en
dat men hcele mooie leuzen kan hebben,
zonder ooit kans te zien ze in practijk te
brengen.
De Labours vormen thans wel de groot
ste partij in het Lagerhuis, dank zij de gril
ligheden van het districtenstelsel, maar dc
meerderheid hebben zij niet. Mac Donald
moet regeeren bij de gratie vooral van
Lloyd George, die op den wip zit.
Intusschen heeft MacDonald reeds bij
de vergadering van den Volkenbondsraad
van a.s. Maandag te Madrid gelegenheid
om te laten zien, wat hij kan en wat hij wil.
Hollandsch vlieger veroordeeld.
De Brusselsche correspondent- van de
„jtysbd." meldt:
De Hollandschc vlieger E. van D. is dooi
de corrcctioneele rechtbank van Brussel
veroordeeld lot het betalen van een geld
boete van 350 francs, omdat hij onlangs, op
het vliegveld van Ever.e-Brussel, is opge
stegen met den wind in den rug, wat in
strijd is met- dc Belgische reglementen, die
voorschrijven, dat een vliegtuig tegen den
wind in moet opstijgen.
MAANDVERGADERINGEN.
De Leidsche Gezellonvereeniging is ge
splitst in 3 afdeelingen n.l. de afd. patroor.s-
gchuwde-gczellen en ongehuwde gezllen.
(Het St. Petrus-patronaat is de feitelijke
voortzetting van de afdeeling leerlingen).
Alle leden zijn verplicht dc inaandolijk-
sche vergadering hunner afdeeling bij te
wonen; in bijna alle Gczcllenvcrecnigin-
gen zijn de verplichte vergaderingen voor
ongehuwde gezellen zelfs wekelijks.
leder goed gezel rekent het. echter tot
plicht om de Zondagavond-bijeenkomsten
bij te wonen.
Van groot belang voor den groei der
vereeniging is dat 'alle, maar dan ook alle
gezellen op de maandvergadering hunner
afdeeling komen. Daar kunnen de leden
hun verlangens aan den President en com
missarissen bekend maken, daar kunnen
ideeën geopperd worden die voor dc ver
eeniging van belang kunnen zijn, en van
gedachten worden gewisseld.
Van groot belang zijn vöoral deze bijeen
komsten omdat dc President, zijn gezellen
toespreekt (de laatste toespraken waren
o.a. over „Arbeidsliefde" en „Blijheid").
Vooral voor de oudere Gezellen, die wel
licht niet zoo dikwijls in het Gezellcnhuis
komen, zijn deze bijeenkomsten van het
grootste belang, om den band tusschen
hen en de vereeniging vaster te maken.
De vergaderingen hebben voor de afd.
Patroons iederen 3d.. Dinsdag, voor de af
deeling Gczehi. iedoren 2dcn Dinsdag en
voor de Gehuwde Gezellen iederen lston
Dinsdag van de maand plaats.
EEN ZONDAGAVOND IN DE
GEZELLENVEREENIGING.
Alle negen!pandoersolo.... mat iii
drie zetten!dergelijke en andere min
of meer geestdriftige uitroepen weerklin
ken in het rond. Wij bevinden ons in dc
groote recreatiezaal der Gezcllenvereeni-
ging. Nauwelijks heeft de President met
een „God zegene het eerzame handwerk"
en gebed de bijeenkomst geopend en de
verschillende mededcelingen betreffende
de op til zijnde bijeenkomsten en vergade
ringen in de a.s. weck gedaan, of een ioder
begeeft zich op zijn spel. Enkelen maken
een nuttig gebruik van dc leestafel, weer
anderen bespreken onderling verschillende
gebeurtenissen in dc Vereeniging, die bin
nenkort plaats hebben: kortom en en al
bedrijvigheid cn opgewekte vroolijkhcid.
Zie daarginds bij het biljarteenige com
missarissen hebben prijzen beschikbaar ge
steld en onderling wordt mot vuur een bil-
jart-kegehvedstrijd georganiseerd om dozo
prijzen machtig te worden. In een andere
lioek der zaal steekt het bestuur der re
traiteclub dc hoofden bijeen en er gaat een
hoeraatje op, wanneer de secretaris mede
deelt dat dit jaar wederom meerdere deel
nemers zich opgegeven hebben voor de
ieder jaar door de Vereeniging te houden
retraite. Zoo vliegt de avond om cn velen
zien met verwondering naar do klok wan
neer met forschen hamerslag dc President-
alien oproept- tot het sluitingsgebed, dik
wijls gevolgd door een gebed voor een over
leden of ziek medelid uit het groote gezin,
dat de Gezellonvereeniging vormt en waar
van aan het hoofd staat cle Priester-Presi
dent.
Senior.
ST. PETRUS LIEFDEWERK.
Door de zelatéurs van het St. Petrus-
liefdewerk der Gezellen-vereeniging zal in
dc loop dezer maand bij het innen der bij
drage het 17de Vlugschrift worden afgege-
Het doorlezen cn doorzien van dezo
brochure zette aan tot nog meer ijver voor
dit mooie werk.
De liefde, hoogachting en eerbied voor
den priester is altijd kenmerkend voor dc
Gezellen-verecnigingen. En mooi komt dat
weer uit in den bloei van deze onderafdee-
liog. die door haar maande!ijkselie kleine
bijdragen van de gezellen de studie's mo
gelijk maakt voor een priester-student in
Albanië.
FEUILLETON.
ij bewerkt naar een oud Duitsch verhaal
door
P. G. HOCKS.
(Nadruk verboden).
„Sergeant", zei hij, toen ze zich we.cr
iten bevonden, „ik ben van plan den she-
een bezoek te brengen en misschien
ik ook naar John Baffles. Zelfs zou ik
ndaag nog raag naar Oscolea gaan. Je
eft je over mij niet ongerust te maken,
ik soms voor den avond niet terug
cht wezen."
jWatWilt u naar het hol van den
tuw V' vroeg Meyers. „Zeke Konks woont
mei ijk heelmaal alleen en niemand komt
hem dan een nichtje of een kleindoch-
Ik weet eigenlijk niet goed, wat ze
hem is, maar 't is de dochter van
Hn Baffles, een persoontje, dat de ken-
'tnaking dubbel waard is".
.Om die kennismaking is T me minder
doen", merkte Frank op, „ik wil den
de opzoeken om hem eens aan den land
voelen. Het gaat er om, dat we hier
4 krijgen en dat het station niet meer
^gevallen wordt. Nu weet je, dat de
«dsregeering hier niet zoo ingrijpen
i, als wel wenschelijk was. Nagshead be-
ort tot Noord-Carolina en'de bestraffing
de misdadigers van hier staat onder
het gerechtshof van Raleigh en daarom
moet ik me in dc eerste plaats tot den she
riff wenden met het verzoek mij te helpen
als zulks noodig mocht .zijn".
„Neem me niet kwalijk, luitenant, met
dat verzoek zal je geen succes hebben".
„Na alles, wat je me van den man ver
teld heb, geloof ik 't ook niet. Maar als
hij me niet ondersteunen wil.wel dan
blijft er me niets anders over dan op mijn
eigen houtje te handelen en dat ben ik ze
ker van plan".
„Nu. veel succes dan..' zei de sergeant,
toen Frank vertrok. „Het huis van Zeke
Konks is het grootste van het dorp en bo
ven de deur is oen schip uitgebeiteld. U
zult het makkelijk kunnen vinden. En als
u van middag niet terug bent".
„Dan maak je je daar niks benauwd
over. Ik zal wel op mijn hoede wezen".
Hij liep eerst naar beneden en besteeg
dan. het duinpad, dat recht toe. recht aan
naar 't dorp leidde, hetwelk er nog net-
eender uitzag als zes en twintig jaar ge
leden, alleen dal er nu wat meer menschen
woonden.
De meeste inwoners stonden voor hun
deuren en wierpen den officier een blik
toe; die verre van vriendelijk was en de
indruk, dien Frank van het dorp kreeg,
stemde geheel overeen met alles, wat
Meyers er hem van verteld had. „Meijers
heeft gelijk", dacht hij, ,,'t zijn luiaards en
dagdieven, die hier wonen. Die gezonde
kerels staan er bij, alsof er op de heele
aarde niets te verrichten valt".
Het huis van Zeke Konks was spoedig
gevonden. Toen hij aanklopte riep een
scherpe stem kort en krachtig:
„Binnen"
Een oogenblik daarna stond Frank voor
den bewoner van 't huis.
Zeke Konks keek den binnentredende
van onder zijn borstelige wenkbrauwen
onderzoekend aan. Even vertoonde zich
een zenuwachtige trek op zijn verweerd
gelaat. Hij trad op Frank toe en keek de
zen star in 't gezicht. Er was iets in diens
gelaatstrekken, dat hem trof, iets, dat pijn
lijke herinneringen bij hem wakker' schud
de. Hij streek met de hand door zijn lange
witte haren en vroeg norseh: „Bij wien
moet u wezen V'
„Bij den sheriff".
..Ben ik, Zeke Konks, sheriff van Nags-
head".
..Frank Roberts, luitenant bij den sig-
naaldienst der Vereenigde Staten".
„Goed. Ga zitten. Ik vermoed, dat u me
wenscht te spreken".
Hij gaf zijn gast ©cn stoel bij de tafe'
en ging tegenover hem zitten.
Frank kon niet nalaten den ouden vis-
scher met bewondering aan te kijken.
Zijn gezicht wekte geenszins vertrouwen,
dat moest hij zich bekennen, maar er lag
toch iets ongewoons, -iets eerbiedwaardigs
in, en zijn optreden, ruw als het was,
maakte toch ecnigen indruk.
Ook Zeke Konks was onder den indruk
van Frank's flink voorkomen en hij keek
hem weer zóó straf 'aan. alsof hij iedere
lijn in zijn gelaat bestudeerde. Het leek.
alsof ieder voor zich de krachten van zijn
tegenstander wilde meten alvorens den
strijd te beginnen.
„Ik vermoed, dat u wel zult weten,
waarover ik u wensch te spreken en kan
u dus een inleiding besparen", begon
Frank eindelijk.
Konks schudde het hoofd. „Weet het
niet, mister Roberts".
„Dan vraag ik u, als sheriff van deze
plaats, of ii mij een van de daders noemen
kunt, die kort geleden den signaalmast
doorgezaagd en getracht hebben het sta
tion in brand te steken"?
„Mij niets van bekend", was het korto
antwoord. ..En in wiens naam stelt u mij
deze vragen"?
..In naam van het hoofdsignaal-station
te Washington".
„Kon ik niet., Overigens ben ik slechts
verantwoording schuldig aan de regeering
van Noord-Carolina in Raleigh en aan
mijn medeburgers".
..En in de eerste plaats aan de regee
ring te Washington.
Het congres kan u onmiddellijk bij de
regeering aanklagen".
„Als de noodige bewijzen voorhanden
zijn', zei Zeke mei een hoonlachje. ..Het
congres 'is voorzichtig en dient geen aan
klacht in op losse gronden".
Frank moest erkennen, dat die ouwe
vos. daar voor hein. gelijk liad.
„IJ weigert dus mij op de cone of andere
.wijze hulp te verle-encn bij 't opsporen van
de daders?"
„Als uw verzoek niet in strijd is met de
wetten van Noord-Carolina, wil ik u van
dienst zijn".
„U hebt dus niet de geringste verden
king op iemand, die geprobeerd kan heb
ben het station in brand te steken?"
„Dat heb ik u reeds gezegd cn ik zeg u
nogmaals: neen! Ik geloof er trouwens
DE GROOTE PARADES
cle Katholieke Gezellertvereeniging.
Onder bovenstaand opschrift, verscheen
in „Kolpingblatt" van 15 Mei jl. een vlot
en prettig geschreven bijdrage, ingezonden
door een St. Joseph's Gezel uit Hagen in
Westfaien, genaamd Franz Ivlösel.
Waarom juist deze bijdrage zoo onze
bijzondere belangstelling vroeg? Daarover
oordcclc dc aandachtige lezer zelf en wij
twijfelen er geen oogenblik aan, of ieder
rechtgeaard Kolpingszoon zal na lezing
er van, zich me: ons verheugen over cn
met recht trotsch zijn op zijn mooie, Rooni-
schc Vereeniging, die zich zoo heerlijk aarf-
past aan de behoeften cn verlangens van
de weldenkende Roomsche Jongelingschap,
voorheen en thans.
Dc schrijver dan, die werkelijk met
„Schwung" zijn pen hanteert, vangt aan
met voor zijn Duitsche medebroeders een
duidelijk beeld te schetsen van dc „vervlo
gen" glans cn heerlijkheid der vroegere,
groote Kaiserparaden, wolke op gezette tij
den tc Berlijn of Potsdam werden gehou
den.
Evenwel, als nuchter kind van zijn tijd,
toont hij hun onmiddellijk daarna de keer
zijde dier schitterende medaille en wel zoo
realistisch, dal hel den cenvoudigsten le
zer als van zelf doet mompelen: „klater
goud".
Dan, overgaand lot den na-oorlogstijd, be
schrijft hij hun ook de moer moderne para
des, o.m. gehouden door politieke partijen
van allerlei schakeering.
Ook daar was hot-, ondanks alle effect-
vertoon niet alles rozengeur; al heette het
na afloop vaak: „fameus! wat 'n indruk
wekkende opmarsch! ofwel, „de kranige
houding der duizenden deelnemers was
toonaangevend
En toch, zoo vervolgt hij, stemde
ook daar hel uiterlijk vertoon geenszins
overeen niet dc innerlijke stemming. Welk
oen geest van haat bezielde vaak die uiter
lijk zoo eensgezinde, krachtige volksschare.
•Stellen wij daar nu tegenover, aldus onze
goed onderlegde Kolpingszoon, onze groote
parades, meerdere malen ?s jaars georgani
seerd door hel internationale Leger der
trouwe Kolpingszonen, ieder in eigen gar
nizoen.
Tk ga U daarvan verhalen uil mijn eigen
reiservaringen. In mijn kwaliteit van elec-
trotcchnisch monteur, een werkkring vol
afwisseling, word ik vaak dan hier dan
elders heengezonden cn zoo gebeurde het-,
dat ik in een tijdsbestek van enkele jaren
slechts, tot. vier maal loc het-voorrecht had
aan onze groote parades to mogen deelne
men in verschillende oorden van Duitsch-
land en daarbuiten. Dat was in Berlijn,
Mannheim, Frankfurt a. d. Main en.. Am
sterdam.
Enkele jaren geleden dan, kort voor
Pinksteren kom ik in dc Borlijnsche Gc-
zellenvereeniging aan en maak daar met
een kennis met den Eenv. Praeses, die mij
al aanstonds uifnoodigt tot deelname aan
dc generale H. Communie, die op don eerst-
volgenuen Zondag zal gehouden worden.
..Natuurlijk, Praeses". antwoordde ik. En
zie, juist als in mijn eigen Hagcn-sche Ver
eeniging. werd on dien plechtigen Zondag
morgen deze schitterende parade met allen
luister gehouden.
Eenzelfde wapenschouw mocht ik omtrent
Kerstmis in Mannheim meemaken. Een
sprekend evenbeeld van Berlijn: allen tot
den laalsten man present en.... bij het
feestelijk ontbijt do Praeses te midden van
zijn -toegenegen 'mannen.
Juist zoo was mijn ervaring in Frankfurt
eon week voor Pascben. 't Eerste wat de
huismeester,'*n oud bekende van mij
bij mijn aankomst mij vertelde was; „zeg
Franz, Zondag hebben wij algemeene Com
munie; je doet toch mee, nietwaar?!
„Wel zeker", zei ik, „al is 't dan ook
pas een week geleden, dat wij in Hagen
ook dat feest hadden."
„Hindert niet", meende 'n luisterend
Gezel: a„dubbel is'beter dan eens."
En weer was 't- mij op dien prachtigcn
Palmzondagmorgen een ziclcfeëSfc en een
oogenweeldc, als daar de Lieve Vrouwen
kerk tot- in de uiterste hoeken bezet werd
door het machtige keurkorps der Frankfur
ter Gezellen. W. A. K.
niet veel van ook. Wat gaat ons dat sta
tion aan!Van wien weet u eigenlijk,
dat er zulke pogingen zijn gedaan"?
„Sergeant Meijers heeft liet direct; naar
het hoofdbureau geseind, zooals liet zijn
hl
•gt u. dal dc sergeant de
waarheid gemeld heeft?"
Tegenover deze schaamteloosheid ver
loor Frank bijna zijn kalmte en hij moest
zich bedwingen om aan zijn verontwaardi-
gign geen uiting te geven.
„Sergeant Meijers is een betrouwbaar
man on als zoodanig geloofwaardig", zei
hij na een oogenblik stilzwijgen.
..De menschen hier in 't dorp geloof ik
veel meer dan dien sergeant en deze be
weren. dal ze nooit iels logen het station
ondernomen hebben. Als ik met eigen
oogen zie. dat iemand probeert het station
op welke wijze ook te beschadigen en u
noenii mij den man, dien u verdenkt, dan
wil ik hem gevangen nemen en hem aan 't
gerecht tc llaleigh overleveren. Eerder
niet".
Frank kookte inwendig van woede bij
de woorden van den spitsvondigen-oude.
„En als de bewijzen volgens u niet vol
doende zijn wat dan?"
Konks haalde onverschillig zijn schou
ders op cn antwoordde: „Dan spreekt liet
van zelf. dat ik niets kan doen."
„Dan zal ik mezelf maar recht moeten
verschuffen", stoof Frank op. „Als er
slechts het geringste gebeurt en u weigert
me te helpen, dan geef ik u do verzekering
dat ik den boef grijp niet eigen hand en
hem achter slot en grendel zei".
(Wordt- vervolgd)
