UIT HET VATICAAN
VERGEELDE BLADEN
WEEK-END
LIED VAN DEZEN TIJD
door PROF. ANDREAS RASETSCHNIG (Rome).
ROME, 18 Februari 1929.
Nog nooit hebben -we ons zoo gelukkig
gevoeld dan in dezo dagen, nu zich het
wereldhistorisch gebeuren van de vei/.oe-
ning tusschen Vaticaan en Quirinaal in
onze onmiddellijke nabijheid voltrokken
heeft. Dit. zijn wel de heerlijkste dagen
geweest die we ooit in de Eeuwige Stad
hebben doorleefd
We waren met een supreme blijdschap
vervuld en we werden gedragen door een
overwinningsroes, zoodat we ons zelf nu
■en dan moesten afvragen: is dat alles nu
ijdele droom of levende werkelijkheid
Wij hebben reeds vele groote jubel
feesten en grooischc plechtigheden in
Rome meegemaakt, maar nog nooit heb
ben we een dergelijke begeestering gezien,
als toen de officieele mededeeling werd
gedaan, dat de onderteekening van den
vretl3 tusschen Vaticaan en Quirinaal een
voldongen feit geworden was. En 's an
deren daags toen de H. Vader omgeven
met al den praal en uitwendige schitte
ring van den Pauselijken hofstoet in Sint
Pieter verscheen, was het enthousiasme
zon groot als do beroemde Basiliek nog
nooit binnen hare ontzaggelijke gewelven
gehoord hoeft. Ook de Koning van Zwe
den en de Prins van Siam bevonden zich
onder de vijf en zestigduizend menschen
die den machtigen Sint Pieter tot in de
uiterste hoekon vulden. En buiten in den
druiligen regen wachtten honderdduizen
den op het indrukwekkende historische
moment, dat vanaf de Loggia de zegen
van den Paus-Koning over stad en land
zou neerdalen....
Onvergetelijke oocenb'ikken
Maar nu de jubelklanken weer over de
wereld zijn weggedreven, beginnen we
langzamerhand meer en meer de beteeke-
nis te beseffen van het geweldige gebeu
ren dat door de onderteekening van het
tractaat tusschen Vaticaan en Quirinaal
baar beslag gekregen heeft. En voortdu
rend groepeeren zich nieuwe vraagstukken
rondom den nieuw geschapen toostand.
Reeds vroeger schreveu wij dat het
onwaarschijnlijk is, dat Z. H. do Paus
zou wenschen om een zetel in den Raad
van den Volkenbond te verkrijgen. Im
mers de H. Vader zou daardoor in een
zeer eigenaardige positie kunnen geraken:
Z. R. de Paus kan zich toch nooit ver
binden om ingevolge de bepalingen van
den Volkerenbond deel te nemen aan een
strijd tegen landen, die een aanvalsoorlog
zouden beginnen, omdat die staten Chris
telijke volkeren kunnen zijn. Bovendien
zou de invloed van Z. H. den Paus er
slechts bij kunnen verliezen, wanneer de
H. Vader in den economischen strijd tus
schen de volkoren zich op eenigerlei wijze
partij zou trekken.
Gedurende de laatste 60 jaar werd de
Pauselijke vlag in Italië, zelfs in Rome,
erg stiefmoederlijk behandeld. Alleen in
de religieuse instituten werd zij op bij
zondere Pauselijke feestdagen uitgestoken,
en dan voorzichtigheidshalve nog alleen
binnen de gebouwen. D.och nu is zij glorie
vol verschenen in de straten der Eeuwige
Stad en nu wappart zij niet alleen van de
vele kerktorens van Rome, maar ook van
de Staatsgebouwen in zusterlijke een
dracht naast de Italiaansche driekleur,
groen-wit-rood. De oorsprong der vlaggen
stamt reeds uit overoude tijden. Reeds
bij de Assyriers vinden we een soort
vlag, waarop een duif geschilderd stond,
en ook do Joden, Perzen en bewoners
van Athene hadden hun eigen vlag. Kei
zer Constantijn zette het Christus-mono
gram in plaats van den Adelaar op den
Romeinschen standaard.
Toen het Christendom zich overal ver
breidde werd de vlag bij de Christen
volkeren een heilig symbool, zoodat de
Kerk een afzonderlijk wijdingsformulier
voor vlaggen en banieren samenstelde.
Gregorius ITI zond in 731 de eerste ge
wijde vlag naar den Koning van Frank
rijk.
In 1414 ontstond het gebruik om vlag
gen en banieren bij processies mee te
dragen en, toen de Pausen bezit namen
van Lateranen, ging de Pauselijke vlag
voorop. De tegenwoordige Pauselijke vlag
bestaat uit een gouden en zilveren veld,
op welk laatste het Pauselijk wapen, de
Tiara met de sleutels, is afgebeeld. Prac-
tisch werd het goud door geel en het zil
ver door wit vervangen. Toch is dit niet
de eenige Pauselijke vlag: de „Heilige
Kerk" als zoodanig' heeft een eigen stan
daard van karmozijn-roode zij met gouden
franjes, die met linten aan een verguld
zilveren staf bevestigd is, zooals een wim
pel in twee spitsen uitloopt en in het
midden het wapen van den regeerenden
Paus draagt, omringd door een krans van
sterren. Wanneer de Paus op reis ging,
werd dezo standaard vooruit gedragen,
terwijl bij sommige feestelijke gelegenhe
den de Pauselijke vaandeldrager met deze
banier bij den Pauselijken troon stond.
Moroni beschrijft b.v. in zijn beroemd
geschiedeniswerk, dat in den schitteren
den stoet, waarmee Clemené VII (1523
1534) naar .Bologna trok, een zekere Guido
Rangoni in een wit-zijden gewaad de
standaard droeg der Santa Romana Chie-
sa. van de H. Roomsche Kerk.
Ook de Zwitsersche garde heeft haar
eigen banier, die alleen voor het H. Sa
crament en voor den Paus moet buigen.
Rare kleur is rood, blauw, geel, waarop
het Pauselijk wapen staat en dat vn
den commandant Zwi ersche gai j
„pro tempore". Vooi 1870 had de Korke-
lijko Staat ook meerdere verschillende
scheepsvlaggen, och deze bestaan alleen
nog maar in de verschillende historische
musea, alleen het wit-gele symbool van
liefde on vrede is nu weer uit de duis
ternis to voorschijn gehaald en in het
volle zonlicht geplaatst.
De bres bij de Porta Pia scheen haar
doodsteek geweest te zijn, doch als een
Phoenix is zij weer herrezen en tranen
van vreugde begroetten haar. Zeldzaam
en machtig is de wonderbare kracht, die
er van een teer geliefd vaandel uitstraalt.
Een klein stuk stof, dat do wind naar
alle kanten laat wapperen, verbergt een
kracht in zich, die in staat is, om de ge
moederen der menschen met de hoogste
idealen te vervullen, die de harten door
trilt met een heilig verlangen en die
zwakke menschen tot moedige helden
maakt, die in den strijd voor God en va
derland hun leven geringschatten en die
bereid zijn om hun leven op te offeren
voor de redding van hun vaandel, dat
hun verwoede vijand in heftigen strijd
geroofd heeft.
Mgoe het eendrachtig samengaan van
de Pauselijke vlag en de Italiaansche
driekleur voor de andere volkeren een
voorbeeld zijn hoe de vrede in Christus'
Rijk practische werkelijkheid wordt.
't Is wel onmerkelijk, dat het Romein-
sche publiek meer belang stelt in der' bij
komstigheden van de oplossing der Ro-
meinsche kwestie, dan in do gewichtige
historische, politieke en godsdienstige ge
volgen, die dit concordaat met zich
brengt. Toen dan ook in het Paleis van
Lateranen de vrede geteekend werd, wist
de Romeinsche adel geen voornamer on
derwerp te bespreken, dan het einde van
's Pausen gevangenschap. „II Papa esce
dal Vaticano de Paus zal het Vati
caan verlaten!" Men is nu echter be
nieuwd, om te weten, wanneer dit zal ge
beuren en of de Paus in zijn galarijtuig
of per automobiel zal vertrekken? In het
Vaticaan is men op deze heuglijke gebeur
tenis in alle opzichten voorbereid. Van
Pius IX tot Benedictus XV hadden alle
Pausen voor het geval, dat ze plotseling
het Vaticaan wilden verlaten, niets an
ders te doen dan de paarden te laten
spannen voor het gala-rijtuig, dat met
witte zijde bekleed was. Maar thans heeft
de automobiel de paarden verdrongen. In
dien da Paus echter op dezelfde wijze wil
de uitrijden als zijn voorgangers, dan zou
het al heel weinig moeite kosten om an
dere geschikte paarden te vinden. Doch
onverschillig van welk vervoermiddel de
Paus zal gebruik maken, alvorens het
verdrag tusschen Vaticaan en Quirinaal
niet door het Italiaansche Parlement ge
ratificeerd is, hetgeen waarschijnlijk niet
voor 1 Mei zal geschieden, zal do H. Va
der het Vaticaan nog niet verlaten.
Indien Z. H. de Paus een reis door Italië
of naar het buitenland zou wenschen te
maken, dan zal de regeering een spe-
cialen salontrein ter beschikking stellen,
die uit verschillende wagons zal bestaan,
waarvan de eerste ingericht zal worden
als kapel, met Pauselijk altaar, versierd
met de Madonna van Rafaël; de tweede
wagon is een salon-tijtuig met bibliotheek
en slaapkamer; de derde wagon dient voor
salon en eetkamer. Verder bestaat de
trein uit slaapwagens en restauratierij
tuigen voor het Pauselijk gevolg, met bo
vendien een afzonderlijke keukenwagen
en bagagewagen. De stoffeering aan de
wanden is uitgevoerd in rood damast,
waarop het Pauselijk wapen staat. De
wagens worden electrisch verwarmd. In
dezen deftigen trein zal de Paus zijn ge
vangenis verlaten, om langs de "wegen van
Italië en over heel de wereld zijn Vader
zegen to gaan schenken aan de ontelbare
zonen, die hem met blijdschap afwachten
en begroeten.
In de Via del Ooronari in Rome is de
poort van het Paleis van prins Lancelotti
gesloten gebleven sedert den clap. dat
de troepen van generaal Rafaël Oadorna
hun intocht hielden in de Eeuwige Stid
Prins Don Philippo Lancelotti vaardigde
destijds eon streng bevel uit, dat de
poort van zijn paleis voor niemand meer
geopend mocht worden en dat niemand
de kamers of zalen van zijn huis mocht
betreden. In zijn paleis werd o.m. de beste
copie van den discuswerper van Mirone
bewaard. Tevergeefs hebben archeologen
en kunstenaars getracht om dat beroem
de getuigenis van Griekscbe beeldhouw
kunst te mogen zien; zelfs een aanbeve
ling van Keizer Wilhelm II, die verzocht
een uitzondering te maken voor den Ar
cheoloog Wolfgang Helbig, kon daar niets
aan veranderen. Don Philippo antwoordde
allervriendelijkst, maar hij weigerde be
slist het gevraagde toe te staan.
Na den dood van den Prins volgde zijn
weduwe Prinses Aldobrandi trouw het
verlangen op van haar overleden echt
genoot, tot op den llen Februari 1929
toen zij dc Italiaansche vlag liet koopen,
terwijl zij uit een kostbaar schrijn de
wit-gele vlag met het Pauselijk wapen
te voorschijn haalde. Toen gaf ze bevel
om de deur van het paleis te openen.
WELK IS HET DICHTSTBEVOLKTE
LAND DER WERELD.
Als men over het lichtstbevolkte land
ter wereld spreekt denken sommige aan
China met een bevolking van 490 millioen
menschenen toch wonen er in China op
een vierkante kilometer slechts 39 men
schen. In Europa is België bekend om z'n
dichte bevolking n.l. 244,26 inwoners op
een vierkante kilometer. Engeland (mei
Wales) staat daar met 250.86 nog een wei
nig boven, terwijl Nederland met 200,73
dit getal het dichtst nabij komt.
De Britschc bezetting Gibraltar slaat
ongetwijfeld wel het record, want daar
wonen op een gebied van vijf vierkanto ki
lometer 18.540 menschen, dat is dus onge
veer 3708 op een vierkante kilometer.
Monaco met 22.153 inwoners op een ge
bied van 21 vierkante kilometer, heeft dus
een gemiddelde bevolking van 1054,90 en
Malta 7711.01 op een vierkante kilometer;
deze blijven dus bij Gibraltar nog belang
rijk ten achter. JJ'sland met 0.92 inwoners
per vjerkante kilometer is het dunst be
volkte land van Europa.
Uit de „Leidse Courant" van 1729.
31 Januari.
DUYTSLAND EN D'AANGRENZENDE
RIJKEN.
Hamburg den 2' Januari. Van Berlyn
heeft men, dat het uwelyk tusschen
een Koninglyke Pruyssische Princes en
aen Prins van Brandenburg-A-spach ge
publiceerd zynde, men nu vaststelde, dat
ook een Huwelyk tusschen den Prins
van Wales en de ICroon-Princes van
Pruyssen geslooten zouw worden.
Volgens de Brieven van Warschau, wa
ren daar verscheide kostelijke Meubelen,
Tapijten etc. van de zoogenaamde Japan
se Dresdener Fabrycq aangekomen cn
naar den Koninglyke Tuyn te Yazdow
gebracht; ook waren bereids eenige Ko
ninglyke Bedienden van Dresden te War
schau gearriveerd. Te Koppenhagen had
de Koning doen intrekken een Placaat.
in de Maand October laatstleden gepu-
b'iceerd, waar hij geordonneerd was dat
alle van Altona komende Waaren met
certificatiën van gem. Stad moesten
voorzien zijn. üe heer Krook, Bisschop
van Drontheim, een Man van 82 Jaaren
oud, had verleeden Zondag voor zijn
Majt. te Koppenhagen in de Slot-Kerk
gepredikt.
Manheim den 26 Januari. Men is
hier zoodanig ingeslooten, dat niemand
uyt of in deeze Stad kan komen, hebben
de. de Wateren van den Rhijn en de
Neckar het omleggende Land gansch
overstroomd, zoo dat men hier in groote
Ellende is gebragt Het IJs heeft een ge
deelte van de Vesting geruineerd, en 't
Water verscheide Huysjens, welke buyten
de Stad stonden, weggespoeld en veele
Menschen zijn verdronken, zelfs zit noch
een Man en een Vrouw op het Dak van
een Huys, zonder dat men haar kan
redden; -Do verbaastheid is zeer groot
en men ziet noch vreeslijker Gevaar te
gemoet, brj aldiep men beneeden van het
Water niet ontlast kemt te worden.
Nooit tevreden! Nu klaagt men om
dat het zoo hard vriest en toen was men
bij een overstrooming ook al niet te
vreden.
Frankfort den 29 Januari. Zondag
avond passeerdcd oor deze Stad een
Expresse van Mentz naar Weenen, met
tijding, dat de Keurvorst van Metz Za
terdagnacht in het 74ste Jaar van zijnen
ouderdom overleed en was.
Dat is niet netjes, stiekem een brief
open te maken, die de stad s'echts pas
seert. Tegenwoordig staat daarop geluk
kig gevangenisstraf.
NEDERLANDEN.
Antwerpen den 23 Januari.De heer
De Pret, een van clo eerste Directeurs
van onze Oostendise Compagnie, is weder
een keer naar Brussel gaan doen. Het
Garnizoen van onze Citadelle begint nieu
we Manschap te werven, om hrt e Com-
pagnien voltallig to maken. Onze Magis
traat heeft om alle Landloopers, Bede
laars en Leediggangers te weeren
in het Tugthuys een Rosmoolen ge
reed doen maaken, om de 6terkste van
dat Volk ten getaale van 16 stuks ieder-
maal te gelijk daar in te doen loopen;
ook zal dergelycke Machine even buyten
deeze Stad op de plaat6, genaamt het
Pesthoff, opgeregt worden, om dat Soort
van Menschen daar meede dus te em-
ployeeren, zoo dat men vaststeld door
deze nieuwe Inventie met Hen te doen
arbeiden, deeze -Stad in weinig dagen
van de Bedelaars en Leediggangers veel
gezuyvert zal zijn.
Zouden we dat nog eens niets op
nieuw probeeren
ADVERTENTIES.
Alzoo de Edele Heer Abraham Schep-
moes overleeden, zynde te Batavia by zyn
Testamentaire Dispositie heeft geïnsti-
tueert tot Zijne Erfgenaamen, Zijne Vrien
den en Bloedverwanten van 's Moeders
zijde, welker Moeder geweest is Menxje
de Wit: zoo word een ieder hier meede
geadverteert, die uyt dien hoofde ver
meent gerechtigd te zyn, dat zy zich met
hunne Bescheiden komen adresseeren ter
Weeskamers van de Stad Rotterdam, voor
Donderdag, den 10e February 1927, zullen
de anders ten dien dage worden voort-
gevaaren met het afgeeven der gemelde
Nalatenschap onder de bekende Erfgenaa
men.
Alzoo Abraham Schepmoes daarom
wellicht een edele heer.
Alzoo Jail Becker en Chirurgyn, woo-
nendo op de Cingel en hoek van de
Oude Spiege1 straat te Amsterdam, uytge-
vonden, en veele Jaaren in gebruyek ge
had heeft, een Instrument, waar meede
hy do Tanden en Kiezen kan uyttrokken,
op een alzoo gemakkelyke wyze, als Monsr
Berger (die op de Cingel by 't Konings
Pleyn gewoond heeft en overleden is)
gedaan heeft: Zoo is 't dat Hy deeze Zyne
Hand-oeffening aan allo Tand- of Kies-
pyn-Lyderen komt bekend te maaken.
Hoe zou Jan Becker het dan wel
gedaan hebben, toen hij dat instrument
niet had. Ik beklaag zijn klanten.
Te Rotterdam bij Mozes Haasverberg
in 't Koffyhuys, 's Hage 'bij Antony Ste
vens in 't Jagertje, Leiden D. Lakerman
op de Koenoortgragt, en te Amsterdam
by Maria Woesthoff Stads Vroedvrouw
op 't Cingel op den hoek van de Romyn
Armsteeg, word in Commissie verkogt,
de beroemde onfeilbaare Engere Jigt
en Podagra pvn-stirende Pleysters, nee-
mende in minder als 6 nuren weg alle
Jigtige, Podagreuss en Scheurbeukige
Pynen, hoe zwaar en verouderd die zou
den mogen weezen, en gestadig gebruykt
de wederkomst derzelver Pynen beletten
de: het Rolletje van deze Zalf kest 20
Stuyv. Alsook de beroemde Enge'se Elixer
Salutis wonderlyk tegen de Gal- en Wa-
terzugt; alle soorten van Koortsen, Hard-
lyvigheden, zeer zwaare pynen des Buyks;
het verbeeterd wonderlijk de verlooren
Appeteyt; en is een heilzaam middel te
gen alle Zoode, of zuuro Gal-agtige op-
geevingen der Maage.
Nu hebben we Aspirine, Sanapirin,
Purol, enz.
MES EN VORK.
Op onzo gedekte tafel liggen mes en
vork zoo vreedzaam naast elkaar, a'sof zo
altijd samen waren. En omdat wij mes en
vork meestal in één adem ncemen, zijn wij
er ons allerminst van bewust dat er een
enorm verschil van leeftijd tusschen beide
voorwerpen bestaat. Het mes aldus het
vakblad voor goud- en zilversmeden, be
stond reeds in het eerste stad'um der
menschelijke beschaving en heeft dus de
gehee'e materiee'e en geestelijke ontwikke
ling der menschheid medegemaakt. Eerst
werd het. van steen of hout, van beenen en
schelpen, soms ook van bamboe of hoorn
gemaakt, daarna van koper en brons, nog
later vau ijzer en staal. Het heeft in den
loop van vele duizenden jaren in een mis
schien wel honderd koer veranderden vorm
dienst gedaan als vernielingswaoen, als
scheppend gereedschap, als nutt'g ge
bruiksvoorwerp. De geschiedenis van het
mes voert ons terug tot in den grijzen oer
tijd. De ho'bewoners en de eerste jagers
gebruikten het om de buit stuk te snijden
en te bereiden, maar duizenden jaren moes
ten nog verloopen voor de menschheid mes
en vork aan tafel gebruikte De gewoonte
om met een vork te eten, stamt uit Italië,
waar zij tegen het eind der middeleeuwen
ook bij do volksklasse :n zwang kwam. Van
dien tijd af plantte de mode zich langzaam
voort van Zuid- naar Noord-Europa. In
Engeland werd het nieuwe tafe'gereed
schap pas geregeld gebruikt op het laatst
van de zeventiende eeuw. Do Engelsche
wereldreiziger Coryat. die in het begin der
zeventiende eeuw Italië bereis-'e, be&chriift
de Ital'aansche manier van eten als volgt:
.Ik heb-zoowel in de groote, als in de
kleino steden een gewoonte ongemerkt, die
ik nog nergens anders op mijn vele reizen
heb waargenomen en die, naar ik go'oof.
bohalve in Italië, in geen ander christelijk
land bestaat. De Italianen en ook de meeS-
te vreemdelingen, do daar te lande ver
toeven, gebruiken bij hun maa'tiiden, a's
'zij vleesch snijden, steeds een kleine vork.
Terwijl zij met de eene hand het vleesch
op den schotel snijden, houden zij met de
andere hand, door middel van een vork.
het vleesch vast. Wio in gezelschap bij
tafel het stuk vleesch waar iederoen af
snijdt, met. de vingers aanraakt zondigt
tegen de etiquette en geeft blijk, geen
goede manieren te hebben. Men zou hem
dit stel'ig, zoo al niet met woorden, dan
toch zeker door bl'kken, duidelijk laten
voelen. Deze manier om te eten is. zooals
ik hoorde, in Italië overal gebruikelijk. De
vorken zijn meestal van ijzer of staal, soms
ook wel van zilver, maar de laatste vindt
men natuurlijk alleen bij de rijken. Dit
vreemde gebruik vindt zijn oorzaak in het
feit, dat de Italianen het onsmakelijk v'n-
den om het vleesch met de vingers aan te
raken, omdat nu eenmaal niet alle men
schen even zindelijke handen hebben'Het
2—3
gebruik van de vork bij tafel moge dan al
in hoofdzaak als gezonc'sheidsmaatregel
bedoeld zijn uit den aard der zaak bracht
de nieuwe gewoonte ook andere gevolgen
met zich. Hoe vreemd en merkwaardig het
gebruik van een vork was blijkt wel uit
het feit dat het ding langen tijd de alge-
meene belangste'ling op zich vestigde. Zoo
wel aan het hof, als in andere kringen
hield men zich er mee bezig. Sommigen
bewonderden en prezen de gewoonte, an
deren bespotten liaar. Ook de literatuur
uit dien tijd houdt zich met 't actuee'e
onderwerp bezig, vooral in tooneelslukken.
In het toentertijd bekende blijspel „The
Devil is an Ass" vraagt iemand: „Vorken,
wat zijn vorken?" En het antwoord luidt:
„Vorken worden in Italië gebruikt om de
servetten schoon te houden". In Heyiius
Kosmografie van het jaar 1652 staat: De
gewoonte om zilveren vorken te gebruiken
is onlangs door eenige verwaande fatten
aangenomen'. Alle bestrijd'ng ten spijt
heeft de vork toch het terrein veroverd en
wel zoo radicaal dat het ons vreemd aan
doet. te lezen, dat koningin Elizabeth bij
voorbeeld nog, geen vork gebruikte en dat
ernstige mannen ten tijde van Molière en
Shakespeare, het han'ceeren van een vork
beschouwden als een belachelijko rnode-
d1—asheid.
EEN VERDRUKT VOLK
Er wordt op bet oogenblik in ons la>.J
nogal reclame gemaakt voor Groot-Neder-
land,
Dat Groot-Nederland, lieve lezer, is geen
tijdschrift met aardige preritji
op glad papier, prentjes voorstellende een
Hollandscho molen, een bloembollenveld of
een Volendamsch meisje, o, neen, dat is
de uiting van een gedachte, een ideaal, om
Bo'gië een stukje kleiner en Nederland eai
stuk grooter te maken. Althans dat ver
moed ik. Vandaar het woord Groot-Ne.
derland.
De Vlamingen vinden dat ze worden v:
drukt; best mogelijk, en nu streven ze
naar: öf die onderdrukking weg, <f wij
weg, we smeren 'm naarGroot Neder
land.
En wij roepen natuurlijk met ontroerde
stemmen: Welkom Vlaamsche broeders en
zusters en wij schreien krokodillentranen,
om de zoo wreede verdrukking onzer Di
sehe stamgenooten.
Dat is fout, onvergeeflijk fout!
Niet dat wij emmers tranen storten,
vooral nu cr in die koude dagen zulk een
gebrek is aan heet water.
Maar de gevolgen van dat hartroerende
medeleven met do onderdrukking van
Vlaanderen.
Do Vlamingen denken nu natuurlijk, d^t
wij er enthousiast over zouden zijn, indien
zij zich losscheurden van België en zich
aansloten bij ons, om zóó Groot Nederland
te maken en de Walen in hun sop to laten
gaar koken.
Ik weet echter een veel betere oplos
sing!
Laten wij ons aansluiten bij de Vlamin
gen, dat geeft een macht van ongekende
voordeelcn.
Vooreerst krijgen wij dan geen ruzie mot
België, dat zijn de Walen, wat al aanstonds
een groot voordeel is, omdat het Holland-
sche volk een ingeboren afkeer van ruzie
heeft.
Ten tweede behoeft er dan geen menscb
te verhuizen, wat een hoop moeite en on
kosten uitspaart. De Vlamingen kunnen
dan blijven waar ze zijn en wij ook.
Vervolgens blijft er niet een groot stuk
Vlaamsche grond braak liggen, met al den
aankleve van dien zooals leegstaande hui.
zen enz., want al zouden de Vlamingen al
maal naar Nederland verhuizen, den grond
kunnen zij toch moeilijk meenemen; geen
enkele verhuismaatschappij zal voor zult
oen verhuizing te vinden zijn Denk U
eens in, wat een voordeelen.
Maar wij zijn er nog niet, er 13 nog meer!
De aard van het Vlaamsche volk is lur-k
tig, bet is vroolijk en opgeruimd en als de
kippen erbij, als er wat te feesten of te
fuiven valt. Dan zijn zo alle onderdruk
kingen en belastingen en dergelijke narig
heden vergeten en vieren feest En daar zij
bijna doorloopend feest vieren en wij dan
ook Vlamingen zijn geworden deelen wij
natuurlijk aanstonds in dio vreugde mede
en vieren óók feest en drinken vele pinten,
lampetten er lustig op los en vergeten óók
al die onaangenaamheden, waarover wij
nu iederen dag maar vechten en ruziema
ken.
En ten laatste.... in België kunnen wij
niet zooals hier een borrel koopen, één
simpel glaasje, nee we moeten dan beslist a]
een paar liter tegelijk inslaan, wat toch
ook een niet te onderschatten voordeel
Ik ben dus niet tegen één Groot Neder
land, maar dan niet de Vlamingen bij ons,
maar wij bij de Vlamingen. Die onderdruk
king nemen wij dan wel op den koop toe.
Het zal heel gemakkelijk zijn om het
zoover te brengen.
Laten wij beginnen met het maken van
het „Groot Nederlandsch Volkslied", dat
vanzelf zal ontstaan als op onze vergade
ringen de aanwezigen, dio rechts van de de
zaal zitten de Vlaamsche Leeuw en de ove
rigen het Wilhelmus tegelijkertijd zullen
aanheffen.
De rest komt dan vanzelf
DANIëL
verbeterd record
Als wij later oud en stram zijn,
Grijs of kaal maar hoog bejaard,
En wij zitten dan des avonds
In ons hoekje bij den haard,
Doen wij juist zooals de oud'ren
Nu in onzen tijd ook doen
En, dan spreken wij vol eerbied
Van den ouden tijdvan toen.
Als het nu maar even wintert
En het vriest een graad of wat,
Hoor je aanstonds: nee dan vroeger
Negentig, dat was —e wat.
Van December tot de Meimaand
Was 't tien graden onder nul,
En zoo'n winter tegenwoordig
Is daarbij maar flauwe kul
Negentig is dan
Met zijn lef en met zijn praats.
Daarvoor komt nog deze winter,
Neg'nentwintig, in de plaats
Dan vereeren \y' ons als helden
Van dit winter-Noordpoolfeest,
Maar verzwijgen in die koude
Steeds in huis te zijn geweest.
Muar 't record is nu gebroken.
Negentig is naar de maan,
Het record is op den jare
Negnentwintig nu gaan staan.
En als wij dan oud en stram zijn,
Rimpelig en wat verflensd,
Pochen w allen op den winter,
Die nu door ons wordt verwenscht.
Nou, die winters tegenwoordig.
Nee, da's niet meer zoo als toen,
Toen bevroren, als j' op straat liep,
Al je teenen in je schoen.
Als het water was bevroren.
Meters dik in gracht en sloot
En de menschen in de steden
Vielen toen als musschen dood.
«■erdwenen
TROUBADOUR.
!oo
