DE VERNIELENDE LAVA
STADSNIEUWS.
)EI
te Eindi
l/EEDE BLAD
DE LEIDSCHE COURANT"
WOENSDAG 14 NOVEMBER 1928
HET VERWOESTINGSWERK
VAN DE ETNA.
40 jaar.
ftijd, oplt
ngehuwi
richten
4 ENT Mi
p, ernstige. uitbarsting van de Etna se-
^_^^de historische van 1G69 toen de lava
p» „~~""inia binnendrong en die bloeiende stad
L T feestte, heeft de afgeloopen week een
f I Be uitgestrektheid land vernield aan de
1 Hijke helling van den vulkaan. De stad
r. vali en het dorp Santalfion zijn volko-
II jmet den grond gelijk gemaakt. De dor-
II Nunziata en Carraba zullen vermoede-
li Verdwenen zijn als deze regels in druk
ouijnen. De belangrijke steden Giarre
U UT Posto> met meer dan 25.000 inwo-
lnl?i I wor|4en ernstig bedreigd. De hoofd-
11 lijn tusschen Catania en Messina is
esneden, vijftien gemeenten zijn zon-
[ater, electriciteit of verbindingen,
heidene duizenden zijn dakloos, tien
duizenden zijn gedwongen hun wo-
n te verlaten, die bedreigd worden
^den toorn van de Etna.
11!^ uitbarsting begon Vrijdag der vorige
toen tal van kraters, naar men ge-
hoor» eenige honderden, zich hoog op de
Overige? g van de Etna, ongeveer 1000 meter
iuurofr de oppervlakte der zee, openden. De
ihtige hoeveelheid lava, die uitgewor-
teerd, was reeds dadelijk een waar
ing dat de uitbarsting van ernstigen
was, maar niemand voorzag toen nog
zij voorbestemd was om zoo noodlottig
9 Jj'tj". Zondag daarop was het duidelijk,
Jf\dit niet een van die gewone erupties
welke vanzelf weer ophouden zonder
lOZAlli Bchade aan te richten, maar iets on-
st stellig ernstigers.
Een breede rivier witgloeiende lava.
fe flaxen breede rivier witgloeiende gesmol-
lava, welke op de smalste deelen ruim
d al.erhalve K.M. mat, stroomde langs de
,,:htige hellingen van de Etna naar de
Pkte. Zij kwam slechts langzaam vooruit
150 tot 300 meter per uur
berfar met een onverbiddelijkheid door
ts tegen te houden. Reeds had de lava
UW (poorten van het dorp Santalfio bereikt,
P£PÏÏ'eveer van den dichtsbijzijn-
i krater van de Etna. De ongelukkige
Ironers waren gedwongen het dorp te
m liruimen, inderhaast meenemende wat zij
q ..i have en goed nog konden bijeenzame-
Op den weg van den top van de Etna
k de lavarivier door de bosschen van
Cubania en stak ze in brand,
t gelevert
idat het afgrijselijke der vla:
jyoegde bij het afgrijselijke
fsfcing.
zich
-n de
Een schrikwekkend maar grootsch
schouwspel.
|t was een schrikwekkend maar
ich schouwspel. De met sneeuw be-
top van de Etna was gehuld in een
lokgordijn, dat door den vurigen kra-
isse verlicht werd. Een breede glinste
strook vuur bewoog zich loodrecht
leneden langs den bergkant door een
jote uitgestrektheid brandende bos-
De aarde schudde bij iedere stuip-
ig van den vulkaan die gloeiende
in hoog door de lucht inschoot, ter-
een diep onderaardsch gerommel
1 ik bracht in aller hart. De lucht was
TELEF van va^en(4e asch en rook, waardoor
licht der zon verduisterd werd.
VF et was tooneel, Dante's „Hel"
lig.
prl gen dien schikwekkenden achtergrond
n de bevolking van Santalfio op scltit-
nd ordelijke wijze weg te trekken. Hoe-
er tal van meelijwekkende tooneelen
[vielen toen de dorpelingen genoopt
hun woningen en akkers te veria-
was er van de ontsteltenis, die ge-
llijk alle vroegere uitbarstingen verge-
i, schier geen sprake als gevolg van
snelle handelen der autoriteiten, die
mogelijke hulp ter plaatse zonden en
fm a erschenen om door hun tegenwoordig-
II vertrouwen in te boezemen aan de
ftl klingen.
edurende den nacht verminderde de
der uitbarsting eenigszins, het-
hoop deed ontstaan dat het ergste
eer
i igheid d<
voorbij was. Den volgenden dag echter
openden zich weer nieuwe kraters en zond
de Etna nieuwe stroomen lava langs zijn
machtige hellingen omlaag. De lava volg
de het bed van den stroom Pietrafucile,
die haar rechtstreeks naar het belangrijke
bewoonde centrum van Mascali bracht, dat
ongeveer 10.000 inwoners telde. De voor
stad Nunziata, die dichter bij den krater
van de Etna lag, bleek dadelijk het ern
stigst bedreigd. Met de ontruiming van
Nunziata en Mascali werd onmiddellijk een
begin gemaakt. Hoewel de ontruiming met
de grootste energie werd doorgezet, kostte
het veel moeite de bewoners te bewegen
hun huizen te verlaten. Velen bleken er de
voorkeur aan te geven hun leven in de
waagschaal te stellen boven het verlaten
van de plek, waar zij hun heele leven had
den gesleten.
Processies den lavastrom ".egemoet.
De inwoners organiseerden, voorafge
gaan door hun priesters, onmiddellijk pro
cessies, die de helling van de Etna optrok
ken, de lavastroomen tegemoet, beelden
dragende van den H. Leonardus, hun be
schermheilige en de genade van den hemel
afsmeekend. Maar de woede van den vul
kaan nam niet af.
Dinsdag was het lot van Mascali, het
stadje op de oostelijke helling van de Etna
bezegeld. La/igzaam maar onweerstaan
baar voortgestuwd door millioenen tonnen
vloeibare lava, uitgebraakt door de kraters
hoog op de helling van de Etna, bereikte
de machtige vurige rivier, die er uitzag als
een reusachtige plaat witgloeiend staal, de
buitenwijken der ten ondergang gedoemde
stad.
Het was duidelijk dat slechts een won
der de stad kon redden, die naar verwacht
werd binnen enkele uren geheel en al met
den grond gelijk zou zijn gemaakt. Om den
toestand nog erger te maken begon de an
dere lavastroom, die stil was blijven staan
na de eerste huizen van Santalfio verzwol
gen te hebben, zich weer zeewaarts te be
wegen, waardoor de vernieling van dat
dorp slechts een kwestie van tijd was en
de bedreiging van den Etna tot voor de
deuren van de belangrijke stad Giarre, die
meer dan 25.000 inwoners telt, werd ge
bracht.
De wegen overvuld met vluchtelingen.
Onmiddellijk werd last gegeven de ge-
heele bedreigde zone te ontruimen. Alle
wegen waren overvuld met vluchtelingen,
sommigen te voet, anderen op militaire
vrachtauto's en allen bepakt en bezakt met
hun in allerijl bijeengegaarde bezittingen.
Woensdag pakte de Etna Mascali en
Nunziata in zijn vurigen greep en vernielde
ze beide schier geheel. Tegelijkertijd begon
de lavastroom zich weer voort te bewegen
naar Giarre, zijn bedreiging tot binnen een
steenworp afstands brengend van deze be
langrijke stad. Intusschen sneed hij alle
verbindingen door, waardoor bet geheele
gebied van de buitenwereld werd afge
sneden.
De heele streek in duisternis
gedompeld.
Hij brak de electrische geleidingen af,
zoodat de heele streek in duisternis ge
dompeld werd, hij vernielde het voornaam
ste aquaduct, waardoor de watervoorzie
ning gestoord werd.
Mascali en Nunziata werden slechts voor
algeheele verwoesting gespaard door het
feit, dat zij op kleine verhevenheden ge
bouwd zijn, terwijl de lava er beneden
langs vloeide door het bed der stroomen.
In Mascali vernielde de lava een groot
aantal huizen, drong tot het marktplein
door, deed het gemeentehuis instorten,
evenals verscheiden kerken, en bereikte de
hoofdkerk, weiker voorgevel en klokketo-
ren echter bleven staan. In Nunziata was
de vernieling nog vollediger: slechts enkele
huizen bleven ongedeerd.
De lavastroom verstoort het feest
van den H. Leonardus.
Het binnendringen van de lava in Mas
cali vormde een buitengewoon dramatisch
tooneel. De stad vierde juist het feest van
zijn schutspatroon den H. Leonardus. Do
weinige inwoners, die hun bedreigde hui
zen nog niet in den steek wilden laten,
stonden dicht opeen rondom het altaar,
opgericht op het hoofdplein van de stad
voor de deur der kerk. Priesters in witte
gewaden deden dienst bij het altaar, ter-
geloovigcn op de straat neerkniel
den en genade des hemels inriepen. Hun
devotie werd plotseling verstoord door het
gekraak van vallende huizen toen do lava
stroom do stad binnendrong. Sommigen
vluchtten, angstkreten slakend, anderen
gingen naar huis terug om te trachten een
of ander kostbaar bezit te redden.
Langzaam maar onverbiddelijk ging de
lava verder, alles wat haar in den weg
stond neerslaand. Het eene huis na het
andere stortte in onder zijn vreeselijke
stoot. Weldra was de lucht in de stad zoo
heet als in een oven; de straten waren vol
komen verlaten en de heele stad was over
geleverd aan het vernielingswerk van de
Etna. Stap voor stap weken de bewoners
terug voor het voorwaarts gaan van do la
va, waarbij zij hun woningen, hun alles ver
slonden zagen door het vuringo monster.
Alles wat brandbaar was raakte in brand,
waardoor het afschrikwekkende van den
aanblik nog werd verhoogd. Tal van in
woners, die door de ramp hun hoofd waren
kwijtgeraakt, liepen doelloos her- en der
waarts, blijkbaar niet in staat te begrij
pen wat hun overkwam.
Slechts het kerkhof van Mascali
gespaard.
Donderdag was er niets meer van Mas
cali overSlechts enkele hoopen ver
koolde overblijfselen drijvende op een zee
van rookende lava, wezen de plaats aan,
waar eens het gelukkige lachende stadje
stond. Hoog links op den heuvel lag daar
nog het kerkhof, welks marmeren grafzer
ken wit glinsterden in de met asch be
zwangerde atmosfeer, als rouwden zij over
den dood, die de stad had overvallen. De
klokketoren van M"scali was het laatste
wat verdween. Voor hij instortte onder den
machtigen drang der lava, zwaaide hij he
vig heen en weer en luidden de klokken
droevig, de doodsklok luidende over de
stad, welker inwoners zij zoo vaak bij
feestelijker en gelukkiger gelegenheden
hadden verblijd.
De pogingen om Giarre te redden.
De bezorgdheid concentreerde zich nu
in het bijzonder op Giarre, welks vernie
ling men tot eiken prijs wilde voorkmen,
daar dit de belangrijkste stad der streek
is. Genie-soldaten werkten dag en nacht;
zij brachten duizenden mijnen tot ontplof
fing om een kunstmatig kanaal te vor
men, door het welk het, meende men, mo
gelijk zou zijn de lava naar de zee af te
leiden en 'aldus de stad te redden. Tegelij
kertijd waren duizenden arbeiders druk
bezig met het opwerpen van rousachtige
aarden wallen buiten Giarre, hetgeen naar
men meende zou bijdragen tot het aflei
den van de lava.
Helaas was er nog geen aanleiding, dat
de uitbarsting afnam, integendeel, zij
scheen in kracht te verdubbelen. De eer
ste hoopgevende teekenen waren Vrijdag
waargenomen, toen de uitbarsting scheen
te verminderen in hevigheid. De kraters
op de hooge toppen van de Etna gingen
weliswaar voo:t lava uit te braken met
evenveel kracht als te voren, maar de
snelheid van de lava in de lagere gebieden
van den berg nam merkbaar af. Toen de
lava de vlakte bereikte, verspreidde zij
zich zijwaarts en vormde groote plassen,
waardoor zij afkoelde en meer in haar be
weging werd bc'emmerd.
Carrchbi, welks vernieling den dag te
voren nog zeker werd geacht, stond inder
daad nog overeind. De Etna, als vertoornd
dat zijn voorbestemde slachtoffers hem
werden onthouden, nam in woede toe en
spuwde nog grootere hoeveelheden vulka
nische stoffen uit, maar de meeste men-
schen meenlen, dat het ergste van de uit
barsting voorbij was. De lava had echter
tot op enkele tientallen meters do eerste
huizen van Carrabba bereikt en het was
dan ook zeer duidelijk, dat er niet veel
voor noodig zou zijn of zijn naam werd toe
gevoegd aan dien van Mascala en Nunzia
ta als slachtoffers van den Etna. Nog en
kele meters cn ook Caxabba zou opgehou
den hebben te bestaan.
De vulkaan legt zijn vurige:
vingers op Carrabba.
Het bleek, dat do stilte van den dag te
voren, slechts een uitstel voor het oogon-
blik was. Met één enkelen grooten sprong
vooruit bereikte de Etna heden de spoor
lijn tusschen Catania en Mes sina, sneed
die op twee plaatsen door en legde daarop
zijn vurige vingers op Carrabba en wat er
overgebleven was van Nunziata. Het eer
ste stadje schijnt tot een wissen onder
gang gedoemd te zijn, daar het vlak in de
lijn ligt van den weg der lava naar zee.
Nunziata daarentegen ,dat zich op een la
gen heuvel verheft buiten do lijn, waar
langs de lava zich beweegt, zou wellicht
voor verdere schade gespaard blijven....
Maar de mogelijkheid van ontkomen is
erg klein, daar het aan drie kanten wordt
omringd en de lava geen bereidwilligheid
toont om genade te oefenen.
De Siciliaansche wegen waren ook he
den weer bezaaid met vluchtelingen. Het
zijn meest arme boeren, die hun aardsch
bezit in groote pakken moeizaam in even
wicht gehouden op het hoofgd dragen.
Verdriet staat op hun gelaat te lezen,
angst en schrik in de oogen. Doch weini
gen uiten jammerklachten. Zij schijnen
allen hun ongeluk manmoedig te dragen.
De lava is intusschen het weinig wat er
nog over was van Nunziatta binnenge
drongen en is begonen de eerste huizen
van Carrabba te sloopen. Daar het zoo
goed als zeker wordt geacht, dat beide
plaatsen ten ondergang gedoemd zijn, wor
den zij feitelijk aan haar lot overgelaten.
Men concentreert zijn krachten dus op
het behoud van Giarre. De eerstvolgende
dagen zullen toonen of deze pogingen zul
len slagen of dat do Etna triumfeerend
over alle menschelijk streven Giarre en de
naburige stad Riposto zal toevoegen aan
den cijns van slachtoffers.
De uitbarsting nog niet ten einde
De uitbarsting is blijkbaar nog niet ton
einde. De vulcanologen leiden namelijk uit
berekeningen gegrond op de hoogte van
de thans werkende kraters boven do op
pervlakte der zee in verband met do
hoogte I iven do zee van den hoofdkrator
af, dat de vulkaan tot dusver nog slochts
een derde van de hoeveelheid lava heeft
uitgebraakt. Het spreekt echter vanzelf
dat, hoe verder de lava zich van den kra
ter bevindt, des te kouder zij wordt en des
te langzamer haar beweging.
Er is dan ook geen reden te golooven,
dat de beide komende weken even ramp
spoedig zullen zijn als de afgeloopen week.
„SANGTUS AUGUSTINUS".
Lezing Piet Kasteel over Mexico.
Op uitnocdiging van de R. K. Studentcn-
vereeniging „Sanctus Augustinus" hield de
heer P. Kasteel Maandagavond 'n interes
sante causerie over Mexico.
In zijn lezing wees spr. er aan de hand
van tal van voorbeelden op, hoe ovor het
algemeen door nict-Katholieke bladen cn
door andersderkenden, behept met tal van
vóóroordeelen tegen het Katholicisme, den
allerzonderlingste nonsens uitgebraakt
wordt over alles, wat met 't Katholicisme in
verband staat.
Spr. lichtte een en ander hierom
trent toe aan de hand van de oordeclen,
die gegeven worden over b.v. een Bartho-
lomeusnaclit en een Spaansche Inquisitie.
Zeer velen, die den mond vol hebben over
deze gebeurtenissen, kennen feitelijk met
eens de geschiedenis ervan, en het is het
best deze merschen op den man af te vra
gen wat zij ervan weten. Dan staan zo
spoedig met den mond vol tanden.
De heer Kasteel, die zijn toehoorders
reeds aanstonds in zijn macht had door zijn
vloLheid van tong en zjjn geestige voor
dracht, begon daarna aan zijn eigenlijk on
derwerp: Mexico.
Spr. betoogde, dat de Katholieke coloni-
satie-mothedo hoog uitstak boven die van
het Anglicacnscho Engeland en het protcs-
tantsche Holland. De weldoende invloed
van de Katholieke Kerk deed zich al aan
stond gevoelen, b.v. in het terzijde schui-
UIT DE RADIO-WERELD.
Programma's voor Donderdag 15 Nov.
Huizen, 340.9 M. Na 6 uur 1870 AL
Uitsluitend NCRV-uitz.)
12.301.45 Concert.
2.002.30 Schooluitzcndingcn.
7.007.30 Boekhoudles.
8.00 Concert.
Hilversum, 1071 M.
12.302.00 Lunchmuzick door het Boris
Lensky-Trio.
2.052.45 Procfuitz. voor scholen. Lo
zing door Hans Alartin.
4.004.30 Huisvrouwenhalfuurtjo door
Mej. v. Bommel v. Vloton.
5.306.45 Concert door hot Omroep-or-
kest.
6.45—7.15 Pianoconcort door Elsa Nol-
tlionius.
7.157.45 Engclscho les, convorsatio.
8.058.35 Radiopraatje door J. Corvor.
8.35 Vaudeville-programma. Willy Cor-
sari, Kees Pruis, v. Dijks 4 Orig. Volon-
dammers. Borens muziek op 32 flosschen-
Dansorkest van Rentmeester.
10.00 Persberichten.
Daventry, 1600 M.
10.35 Kerkdienst.
11.20 Gramofoonmuziek.
12.20 Studioconcert (cello piano, tenor),
1.202.20 Gramofoonmuziek.
2.50 Voor de scholen.
3.10 Muziek.
3.20 Vesper van do Westminster Abbey,
4.05 Lezing.
4.20 Concert (sopraan, bariton, harp,
Trio).
5.35 Kinderuurtjo.
6.20 Radiobericht.
6.25 Muziek.
6.35 Nieuwsberichten.
6.50 Landbouwberichten.
6.55 Muziek.
7.05 Werken van Schubert voor so
praan.
7.20 Novellonvoorlczing.
7.35 Muziok.
7.40 Lezing: Alodern Britain.
8.00 Halle-concert in de Free Trade Hall
Manchestor. Het Hallc-orkcst (I. d. pauzo
Dram, declamatie door Parker Lynch).
10.00 Nieuwsberichten.
10.15 Lezing.
10.30 -.icuwsberichten.
10.35 A. J. Alan.
10.5512.20 Dansmuziek.
,.B a d i o-P a r i s", 1750 M.
12.20 Protest, causerie.
12.502.10 Orkestconcert.
4.055.05 Klassiek concert.
8.5011.10 „Herodiade", opera van Mas
senet, met Mme. Richardson.
Langepberg, 469 M.
11.30 Mechanischo muziek.
12.25 1.50 Orkestconcert.
5.055.50 Pianomuziek van Walter Nie
mann.
7.258.15 Orkestconcert.
8.20 „Hort Ihr Herren und lasst ouch
sagen". Rud. Rieth. Daarna tot 11.20
Dansmuziek.
Konigswusterhausen, 1250 M.
e n/o f 1700 M. c.a.
(Zeeeen).
11.204.20 Lezingen.
4.205.20 Orkestconcert.
5.207.05 Lezingen.
7.20 „Bimala", vroolijk spel in 3 aclon
van Halcvy.
8.50 Do Journalist spreekt. Daarna tot
11.50 Dansmuziek.
Hamburg, 395 M.
3.35 Orkestconcort.
5.20 Vroolijk concert.
7.20 Vroolijke vertellingen.
8.20 „Tanncnhof", Worpswcde, mot me
dewerking van solisten.
9.5011.20 Dansles en dansmuziek.
Brussel, 609 M.
5.20 Dansmuziek.
6.55 Trioconccrt.
7.20 Klassieke muziek (Gramofoon).
8.35 Orkestconcert.
9.05 Tschecho-Slowaakscho muziek.
10.35 Sluiten.
FEUILLETON.
e kleinzoons van
lEFJraaf Rotenbach.
inchf Vrij bewerkt naar het Duitsch
Wff d o o r P. G. H oc k s.
(Nadruk verboden).
,Hoe meer u bier komt, hoe liever het
J zal zijn, want ik ben er zeker van,
mijn man uw bezoek ook prettig zal
ik zeggen wil hoe oud is eigen-
die oude kamerdienaarhoe heet
grsm^ 00k weer?"
^Lichtenberg".
»0 ja. Hoe oud is die eigenlijk?"
is stokoud en zijn haar is wit als
Veeuw. Hij is zoowat even oud, als de
-.d0 graaf nu zou geweest zijn, met wien
O UN al de reizen meegemaakt heeft."
ziinwas °°k in Amerika, vanwaar
VAN.LOU<le graaf zi^n eerste vrouw heeft mee-
A «gracht?" vroeg Heinrich Schmidt in
des Bhtbaar bange verwachting op het ant-
aord.
Va, zekerO, als die zijn mond maar
ea^ttis open wou doen. Dit is overal bij ge-
p G£.0est cn is dus van alles op de hoogte".
«Hu, tot weerziens, vrouw Kupfer. Ik
•h kL3n^eens &auw terug".
u Ttf'
doenU weet nu immers den weg naar
't slot?"
„Ja, ja. Dat is in orde hoor! Dank u nog
maals voor uw goeden raad."
„Geen dank". En dan zei ze half luid
in zich zelf: „Wat 'n aardige jonge man!"
Met haastigen tred liep Heinrich
Schmidt voort op den straatweg, die aan
beide zijden door eeuwenoude boomen en
dicht kreupelhout omzoomd was. Zijn haast
was vooral toe te schrijven aan de zenuw
achtige opwinding, die zich van hem mees
ter gemaakt had na het onderhoud met de
waardin van het stationnetje, uit wier
mond hij zooveel vernomen had, dat hem
later van groot nut zou kunnen wezen.
Langzamerhand werd hij kalmer. Zijn gang
vertraagde zich en hij begon weer oog te
krijgen voor de schoone natuur, die hem
hier aan alle zijden omringde. Hij kwam
op een punt, waar de weg een scherpe
bocht maakte en bevond zich voor een zij
weg, aan het eind waarvan hij een kapel
letje ontdekte, opgetrokken van wit mar
mer en bedekt met een vergulden koepel.
Het gebouwtje stak zoo pittig af tegen het
jonge groen en gaf zulk een indruk van
mooiheid, dat hij onwillekeurig stilstond
om van dien schoonen aanblik te kunnen
genieten en ziende, dat er een paar men-
schen op den koepel aan 't werk waren,
liep hij de laan in tot vlak voor de kapel.
De deur stond aan en nieuwsgierig, hoe
het gebouwtje er van binnen uit zou zien,
riep hij een van de werklui toe, of het toe
gestaan was er in te mogen gaan. Daar
het antwoord gunstig luidde, stootte hij de
deur open en trad binnen en nu bevond hij
zich in een mausoleum of grafkapel, zooals
de mrrrreren sarcophageD hem beduidden.
Hij trad op de eerste toe en las het op
schrift van de zilveren plaat, die er aan
vastgeschroefd was.
„Juist, wat ik gedacht heb", mompelde
hij, „de laatste rustplaats van do Roten-
bachs en hier onder dezen steen, rust het
lichaam van dien onvermoeiden reiziger,
graaf Anselm".
Hij bleef eenige oogenblikken staan en
zei clan eerbiedig: „Dat hij ruste in vrede".
Nu trad hij op de tweede toe. Van deze
was de naamplaat verwijderd, doch de ga
ten in het marmer gaven duidelijk de
plaats aan, waar ze eertijds aangeschroefd
was geweest.
„Zou dit graf leeg zijn?" fluisterde hij.
„Zeker wel. Hier moet zij gerust hebben,
graaf Anselm's eerste gemalin, maar men
heeft h,aar de rust in deze kapel mis
gund. "Waar zou men haar neergelegd heb
ben?"
Die vraag zou eerder beantwoord wor
den, dan hij vermoedde.
Nadat hij ook het opschrift gelezen had
van de twee andere sarcophagen en nog
even de kapel in haar geheel had overzien,
hoordo hij voetsta- en h pr 7'on.
Hij draaide zich om en zag twee man
nen binnenkomen, van wie de een, een man
van vijftig jaar ongeveer, een ladder, en
de ander, die diep in de zeventig scheen,
een rek droog met stukken rood, blauw en
geel glas. Het waren glazenmakers, die
eenige gebroken ruiten door nieuwe kwa
men vervangen.
Heinrich Schmidt groette beleefd en
vroeg dan aan den oudste van de twee:
„Zoudt u me misschien kunnen zeggen, wie
onder dezen steen ligt? De plaat is er af
„Op 't oogenblik niemand", p^wfxirddo
de oude man. ,.Die hier gerust heeft, heeft
men naar 't dorpskerkhof gebracht. Do
ouwe van 't slot meent, dat ze hier niet
rustig zou kunnen liggen, als die ander
hier gebleven was."
„En wie is do andere, als ik 't vragen
mag?"
„Dat is de eerste gemalin van graaf An
selm van Rotenbach".
„Dat kunt u niet met beslistheid bewij
zen, vader!" riep de zoon, die inmiddels de
ladder beklommen had.
„Niet bewijzen"? Ik zou er baast een
eed op durven doen, dat ze zijn wettige
gemalin was", zei de grijsaard op bewogen
toon. „Ik heb ze gekend. Een engel van
liefde cn goedheid was ze. Zoolang ze leef
de, waren er geen armen in het dorp. Met
volle handen deelde ze den armen van haar
overvloed mede. Alijn vader kreeg van haar
het huis, dat we nu nog bewonen en een
stuk grond er bij. En eens, toen ik erg ziek
was, kwam ze me eiken dag verplegen. Dat
kan ik niet vergeten en zoolang ik leef,
zal ik niet dulden, dat men haar op zulk
een lage wijze belastert. Ze stierf jong.
Onze lieve Heer had haar lief. Ze moest
bij Hem in den Hemel komen."
Heinrich Schmidt zou den ouden man
voor die heerlijke woorden gaarne de hand
gedrukt hebben, zoo goed deden ze hem.
Hij durfde dit evenwel niet en vroeg:
„Waar ligt zo nu?"
„Eerst heeft men ze hier achter de Itfa-
pel begraven. Maar ze moest nog verder
weg en daarom heeft men ze later naar
het dorpskerkhof gebrachtU is hier
zeker niet bekend?"
„Nog niet Afaar toch hoop ik spoedig
van alle? op de hoogde fce komen. U moet
weten, dat ik do nieuwe bcdionde ben van
graaf Albert".
„Do nieuwe bediende!" De grijsaard
keek hem bij die woorden onthutst aan cn
vervolgde: „Als ik dat vooruit geweten
had .zou ik dit alles niet verteld hebbon."
„Waarom heb je 't ook gedaan, vader?"
riep zijn zoon van do ladder af.
„Waarom? Omdat ik geen onrecht kan
verdragcnl Daarom!" En dan tot Hein
rich: „U zult het, hoop ik, op heiT slot
niet overbrieven, wat ik hier gezegd heb?
Zo zijn daar boven erg gevoelig op dat
punt en ik zou er do klandizie door kun
nen verliezen. Het heeft reeds menigeen
berouwd, dat hij in tegenwoordigheid
van de oude gravin er op zinspeelde en
ook u, jongen man, raad ik aan altijd to
doen, of je niets van deze zaak afweet".
„Stel u gerust, beste vriend. Je kunt er
van op aan, dat geen mensch ter wereld
ooit te weten zal koincn, wat ik hier van
U vernomen heb en ik dank u ook wel
voor don raad, dien u me hebt gegeven.
Zou ik ook mogen weten, hoe u hectf"
„Grauer. Ik ben de glazenmaker van
het dorp. En hoe is uw naam?"
„Heinrich Schmidt".
„Als u in 't dorp komt, moet u zonder
mankeeren eens bij me aanloopen. Tk
woon vlak naast de pastorie".
volgd).
