UIT KT VATICAAN.
DE AFGELOOPEN V€EK IN HET
BUITENLAJD
LIEFDIS
JEUGDDBOM
TWEEDE BLAD
DE LEIDSCHE COURANT
ZATERDAG 29 SEPTEMBER 1928
Door PrtANDREAS RASETSCHNIG (Rome)
Nu de maand Septen ten einde
loopt keeren de Kardinëen Prelaten
weer naar Rome terug. Kardinaal
Staatssecretaris Gasparrift zijn de
partementen weer betrokjen heeft de
leiding der werkzaamhedreer op zich
genomen.
Het drukke leven in hiaticaan be
gint weer zijn gewone voi aan te ne
men èn Z. H. de Paus geeeer de groo-
te algemeene audiënties Óen tijd lang
onderbroken geweest wan
Zoo kwamen in de afgelfti week naar
h^t Vaticaan^een groote ip doofstom
men. Verder zagen we efcleine groep
van ongeveer 30 pelgrims het Bisdom
Plymouth onder leidingji Kardinaal
Bourne, en 30 Hongaarschadenten, jon
gens en meisjes, van de si voor Chris
telijke archeologie en friedenis <jer
Christelijke kunst van deversiteit van
Boedapest.
Professor Dr. Gerlich, oteur van de
Hongaarsche Academie Rome, stelde
zijn landgenooten aan Z. voor, waarbij
Dr. Gerlich den H. Vaden boek aan
bood, dat hij zoo juist viid had over
het oude College te Bolo waaraan de
tegenwoordige Academie, in het Palaz
zo Falconieri is ondergebt, haren oor
sprong ontleent.
De H. Vader heeft ooin bedevaart
uit FranschZwitserland udiëntie ont
vangen onder leiding van bisschop van
LausanneGeneve en Frrg Mgr. Bes-
son.
Daags te voren had dc Vader in de
zaal van het Consistorie H. Mis opge
dragen voor de 160 demers van de
Fransche bedevaart, die r jaar door de
Minoriten georganiseerd dt; onder de
H. Mis zongen de pelgriFransche en
Latijnsche liederen en naiop schonk de
H. Vader aan allen pleclZijn Apostoli-
schen Zegen.
Aan de 300 Italiaans<pclgrims uit
Patrika die op de terugvaren van Lo-
reto en Assisië verleen». H. ook een
audiëntie waarbij hij hip echt vader
lijke wijze toesprak.
Een groote Fransche fevaart onder
leiding van Dr. Zaccariantague de Car-
casson, die grootendeelistond uit pro
fessoren, leerlingen deiddelbare scho
len en enkele vooraansdc persoonlijk
heden, o.a. twee beken{eneraals, werd
- door den H. Vader in Indere audiëntie
ontvangen.
Bij deze gelegenheid.'d aan den H.
Vader een prachtig kfel aangeboden
van kostbaar goudbroi, dat met de
hand bewerkt was; 3hsters Clarissen
hadden er meer dan i jaar aan ge
werkt. De H. Vader dic voor dit kost
bare geschenk en beloi' dit kazuifel te
zullen dragen in de ptige Mis bij
gelegenheid van Zijn iterjubilé.
Het was voor Z. H. groot genoegen
hier zoovele professoBn leeraren uit
Frankrijk rond zich veigd te zien. Z.
H. schonk aan allen z;egen en vroeg
hun, dat zij Zijn zegen verder zouden
dragen, naar allen, di<ar verlangden,
ja zelfs ook naar dege die haar niet
wenschten te ontvangYVant hierdoor
trad de H. Vader in heitspoor van een
van Zijn voorgangers, op reis door
Frankrijk een jongen ontmoette, die
absoluut onverschillig ivoor den Pau
selijken Zegen. Toch giie Paus naar
hem toe en zeide: „Mzoon, ontvangt
ook gij mijn zegen, want zegen van een
ouden Vader kan u omelijk iets bren
gen wat niet goed voor >u zijn."
Geheel onverwachts is Apostolische
Nuntius te Madrid naarne teruggeroe
pen; de gezant was op vitie in zijn ge
boorteplaats, doch moestiiddcllijk naar
Rome komen, waar hij >r Z. H. den
Paus in langdurige audis werd ont
vangen.
Dit bericht heeft in de Spaansche kolo
nie alhier groot opzien te weeg gebracht,
omdat men daar heelemaal niet op de
hoogte is van den politieken toestand in
{Spanje daar de jongste berichten allemaal
uit Fransche bron komen. De H. Vader
wilde door zijn vertegenwoordiger juist in
gelicht worden; algemeen wordt aangeno
men dat deze kerkvorst spoedig naar Ma
drid zal terugkeeren om den H. Stoel
nauwkeurig op de hoogte te houden van
de ontwikkeling der gebeurtenissen in
den crisis die Spanje weer meemaakt.
Men hecht hier in diplomatieke kringen
groote beteekenis aan het bezoek dat
Mgr. deila Pietra, Apostolisch Delegaat in
Albanië met den Aartsbisschop van Sku-
tari en de overige Katholieke bisschoppen
aan den nieuwen koning Zogu gebracht
heeft. Het is wel een bewijs dat de jonge
vorst ook in katholieke kringen met sym
pathie begroet wordt. Vorig jaar werden
er te Rome tusschen den afgevaardigden
van Albanië Mr. Koy en Mgr. Borgoncini
Duca ónderhandelingen gevoerd over een
Concordaat. Tijdens deze onderhandelin
gen verscheen Mgr. Delia Pietra plotse
ling in de Eeuwige Stad waarop de dele
gatie van Albanië heenging daar zij, in
verband met een zeer delicate kwestie
waaromtrent zij de verantwoording niet
langer meende te mogen aanvaarden on
middellijk meende te moeten vertrekken.
Men verwacht evenwel dat de onderhan
delingen betreffende het Concordaat spoe
dig wederom horvat zullen worden.
Gelijk wij reeds eerder mededeelden
zal de bekende „Scala Regia" de „Ko
ninklijke'' trap gerestaureerd worden; de
zer dagen nu is men met dit groote werk
begonnen.
De Scala Regina, die van de Zuilen
gang naar de Scala Regia de Konink
lijke zaal veert, welke als het ware de
vestibule vormt van de Sixtijnsche kapel,
iverd door Bernini geconstrueerd tijdens
het Pontificaat aan Paus Alexander VII,
tegelijkertijd met de grootsche kolonaden
rond het plein van den Sint Pieter. De
trap heeft eveneens een dubbele rij ko
lommen, waardoor ze een waarlijk maje-
stueuzen indruk maakt. Het plafond is
van eikenhout versierd met heardische
motieven uit het wapen van het prinse
lijk huis, waartoe Alexander VII behoor
de. De treden van dezen trap bevonden
zich tot op heden nog in den oorspronke-
lijken toestand, maar door drie eeuwen
gebruik waren danig uitgesleten. Daarom
heeft Z. H. eenige maanden geleden op
dracht gegeven om de oude treden door
nieuwo granieten te vervangen, met welk
werk men spoedig gereed hoopt te komen.
In alle stilte heeft de bekende kardi
naal Bisleti in zijn woning in het Palazzo
van San Callito aan de Piazza van San
ta Maria in Trastevere zijn gouden pries-
tcrjubile gevierd. Kardinaal Bisleti is on
danks zijn bescheidenheid een zeer voor
aanstaande persoonlijkheid in Vaticaan-
sche kringen; het zou ons te ver voeren
wanneer wij een uitvoerige beschrijving
zouden moeten geven van zijn werkzaam
leven. Wij willen alleen releveeren, dat
het kardinaal Bisleti was die indertijd
naar Weenen gezonden werd om het hu
welijk in te zegenen van Aartshertog Ka-
rel en Prinses Zita, de latere keizer en.
keizerin van Oostenrijk.
Reeds 17 jaar draagt hij den kardinaals
hoed en vervult hij gewichtige betrekkin
gen aan verschillende Congregaties.
Bij gelegenheid van dit priesterjubileum
zond de H. Vader hem een hartelijk
schrijven van gelukwensch.
Zoo juist verneem ik dat ook kardinaal
van ltossum weer in het Paleis der Pro
paganda is teruggekeerd.
Dedoodophettooneel. Madrid
en Melilla, twee namen, welke in de afge-
loopen week verbonden werden genoemd
met twee groote rampen.
Te Madrid dansten op het tooneel van
het Tentro de Novodade6 danseressen met
verlichto staven voor een geheel uitver
kochten schouwburg. Het tooneel was in
donker gehuld en Bcngaalsch licht zou een
fantaslischen gloed werpen op de danse
ressen. Terwijl allen gespannen tuurden
naar do op en neer gaande lichtjes, zig
niemand, hoe de dood danste tusschen de
levenden en hoe in het flonkeren der lamp
jes zijn oogen onheilspellend gloeiden van
pret over het doodenfestijn, dat hij wilde
aanrichten. Toen kwam zijn oogenblik. Het
Bcngaalsche vuur vlamde sissend op, g^eep
de coulissen, greep het scherm en inct een
zwaai wierp de dansende dood de brand
fakkel in het houten gebouw. Gegil, ge
drang, gevechten met messen.
Thans, dagen later, zijn neg niet alle lij
kon geborgen. Vor over de honderd slacht
offers maakte do dood buit. In den reeks
theaterbranden maakt deze Madrileensche
ramp geen slecht figuur, al was hij niet zoo
groot als de bekende noodlottige brand in
het Ring-theator te Weenen in 1881. Daar
bij kwamen meer dan 1000 menschen om
het leven.
Nadien waren de ergste catastrofen de
brand in het Iroquois-theater to Chicago,
die 581 levens eischte cn de vreeselijke
bioscoopbrand te Montreal op Januari 1927,
waarbij ongeveer 90 personen, bijna uitslui
tend kinderen, een ontzettenden dood von
den, hetzij door verbranding, hetzij door
dien zij order den voet werden geloopen
of doodgedrukt.
Alsof deze ramp te Madrid nog niet vol
doende was voor Spanje, kwam er dezer
dagen nog een ontploffing bij in Spaansch-
Marokko, n.l. te Melilla, waar circa 70 per
sonen het leven bij verloren. Deze cijfers,
gevoegd bij de enorme getallen, die ons ge
seind werden van de slachtoffers, welke de
wervel vind maakte op de West-Indische
eiland-in en Florida, vormen een ontzaglijke
oogst, waarmede de dood zich schadeloos
gesteld kan achten voor hetgeen hem ont
gaat in deze vredelievende tijden, waarin
een Kellogg-pact hem den oorlog wil ont
nemen.
Volkenbond. De Volkenbonds
vergadering is deze week weer uiteenge
gaan. De voorzitter, de Deen Zahle, sloot
de laatste zittiug van Woensdag met een
optimistisch woordje, dat eigenlijk niet in
overeenstemming was met het groote de
bat, dat den vorigon dag gehouden was
ever de onEwapèningsfcwcstie. De Duitschc
gedelegeerde graai Bernstorff heeft toen in
de volle vergadering het door Duitsehland
in de derde (de ontwapenings-) commissie
ingenomen standpunt in een uitvoerige
rede toegelicht en daarbij tevens de gele
genheid te baat genomen om den heer
Briand te beantwoorden, die in zijn opzien
barende rede bij de algemeene beschou
wingen was opgekomen tegen de conclu
sies, die men van Duitsche zijde uit de
„ontwapening" van Duitsehland meende te
mogen trekken, en die er op had gewezen,
dat men toch feitelijk van een ontwapend
Duitsehland niet kon spreken en de andere
mogendheden bij do overwoging van het
vraagstuk der bewapeningsbeperking met
de Duitsche oorlogspotentieel nog degelijk
hadden rekening te houden.
Graaf Bernstorff nu trachtte in zijn rede
de argumenten te ontzenuwen, die tegen
het Duitsche voorstel ter bijeenroeping
eener ontwapeninpconferentie in het vol
gend jaar waren ingebracht.
Ten sterkste kwam de Duitschc gedele
geerde er tegen op, dat men de beteekenis
van de Duivsche ontwapening poogde te
verkleinen.
De Britsche gedelegeerde ende Fransch-
man Paul Boncour dienden van antwoord.
De laatste was zeer uitvoerig en hield vol,
dat er nog altijd reden is voor ongerustheid
in Fratrijk over de plannen zijner bu
rendie bij voortduur tot hervatting
van derDewapeningswedstrijd en ten slot
te tot fflog zouden moeten voeren.
Een de in den geest van Versailles, die
niet defoedkeuring wegdroeg van do so-
cialistisie partij, waarvan Boncour lid is.
De Ditscher en de Franschman spraken
hier gelei verschillende talen en de voor
zitter kt er wel op zinspelen, dat aller, te
Genèveie internationale taal geleerd had
den, dot soms lijkt die internationale taal
toch pnlisch angstig veel op de Babylo-
uisehe >raakverwarring, waardoor inder
tijd de >uw van een groot monument ver
hinderd^ erd.
Op ét punt is tenminste iets bereikt en
dat is dt de voorbereidende ontwapenings-
commise nog eind van dit jaar of zeker
begin \(gend jaar moet worden bijeenge
roepen.
Nie accoord met het ac-
c o o r dToen de voorzitter van de ol-
kenbonfvergadering zijn slotrede uil-
sprak, makte hij zoo tusschen neus en lip
pen ooi even melding van een kleino des
illusie, ntstaan door zekere berichten. Dat
waren e berichten omtrent de Amerikaan-
sche otstemming over het Fransoh-En-
gelsoh jootaccoord. Amerika ging daarmee
in 't geccl niet accoord. Vorige week heeft
een Aierikaansch blad het geheime ac
coord tten machtig to worden en het ge-
publicerd. Daardoor is bekend geworden,
waaroo Amerika het accoord niet kon ann-
vaardei Het komt in 't kort hierop neer,
dat Eneland zich de vrijheid voorbehoudt
om zoifeel kleine kruisers te bouwen als
het vl en Frankrijk om zooveel onder
zeeërs e bouwen als het wil. Amerika acht
die kjine kruisers tegen zich gericht en
Italië jeent, dat Frankrijk ook wel conces
sies in Engeland zal hebben gekregen
voor ulbreiding van het landleger en dat
zou da natuurlijk tegen Italië gericht zijn.
Anmka heeft aan Engeland en Frank
rijk reds een nota van antwoord gestuurd,
welke Venwel op het oogenblik dat wij dit
schrijvn nog niet bekend is. Niemand twij
felt eran of het antwoord is afwijzend. In
dat geal vervalt het gehee'.e accoord. Van
Fransoe zijde heeft men al reeds de ver-
wachtig uitgesproken, dat het accoord dan
toch ii ieder geval de eindelijke ovcreen-
stemm-ig inzake de kruiserkwestie tus
schen .11e betrokken landen vergemakke
lijken al. Wij willen het mede. hopen, doch
het zie er voor de voorbereidende onlwa-
peningcommissie, die „in elk geval" begin
1929 zd moeten bijeenkomen, niet te roos
kleurig uit. Als de staten omtrent dc vloot-
bepcrling niet lot overeenstemming zijn
gekomn, valt er voor de commissie nog
niets v>or te bereiden, al gaat ze honderd
maal jtten vergaderen. We zitten voorloo-
pig inde soep met onze ontwapening. Dat
is de onclusie aan het eind van dc Volken-
bondsergadering van 1928.
Zeppelin. Om ten slotte niet al te
pess!uistisch te eindigen, zullen wij bij ge-
legenleid van do proefvluchten van het
nieuwj groote Duitsche luchtschip „Graf
Zeppéin" een herinnering ophalen van
vóór ;0 jaar, teen dc eerste Zeppelin om
hoog jing.
In Augustus 1908 deed graaf Zeppelin
zijn ctrste vlucht boven den Rijn niet het
luohtahip, dat zijn naam over de gohocle
werell bekend zóu maken. Velen zullen zich
nog <b geestdrift herinneren, die het won-
der-it-de-lueht verwekte, toen hot van 't
meer van Konstanz den Rijn over vloog lot
dicht bij de Nederlandsche grens. Heel
Duitsrhland verkeerde als 't ware in op
roer sn duizenden waren naar Friedrichs-
hafer getogen om het vertrek gade te
slaan
Dej 3en Augustus meldde de „Frankfur
ter Zeltung", dat met het vullen van den
balloi een begin was gemaakt en dat wel
licht den volgenden dag reeds voor den
tocht van vier en twintig uur zou worden
gestart. Zoo geschiedde ook, den 4cn
Augustus steeg do „Zeppelin I" op met dr.
Eckener, die thans do reis naar Amerika
gaat ondernemen, aan boord.* Uit allo Rijn
steden, uit Konstanz, Basel, Lörraoh, Mühl-
hausen, Freiburg, Straatsburg, kwamen de
berichten over do rustige, statige vaart van
't schip.
In de eerste middaguren verwachtte men
het luchtschip te Mainz. Doch tot groote
teleurstelling der wachtenden bleek weldra
dat het wegens een dofect aan den propel
ler bij Oppenheim had moeten dalen. Dien
zelfden avond echter, toen de belangstelling
was geluwd en do nieuwsgierigen zich ter
ruste hadden begeven, steeg het weer op
om zijn reis te vervolgen. Men hoorde het
ronken en zag, heel hoog in do lucht, een
paar lichtjes verdwijnen in de duisternis.
Droevig was het einde van do reis. Dien
zelfden nacht geraakte de „Zeppelin" bij
Echterdingen in een storm, die het lucht
schip vernietigdeDe uitbundige vreug
de in Duitsehland over het aanvankelijk
succes ging over in een welhaast nationa-
len rouw. Met goedkeuring van graaf Zep
pelin opende de „Frankfurter Zeitung" een
inschrijving, die den eersten dag in Frank
fort alleen reeds 18.000 inark opleverde. De
inschrijving werd uitgebreid tot eon Natio
naal Fonds, waaraan het geheole Duitsche
volk deelnam en waaruit ook thans weer de
kosten van den bouw van den jongstea
„Graf Zeppelin" ten deele bestreden zijn.
Do oude Zeppelin moest thans eens kun
nen terugkeeren en zien hoe „zijn" lucht
schip straks statig koers zal zotten naar
de nieuwo wereld, waarheen reeds eenige
jaren geleden een zusterschip haar is voor
gegaan.
BRIEVEN VAN EEN WANDELAAR.
LVIII.
Het is'niet altijd wandelende dat wij da
sloffe voor onze beschouwingen, fn deze
brieven neergelegd, verzamelen. Ook bij
andere gelegenheden hebben wij op volorlei
wijze ons oor te luisteren kunnen leggen
aan de uitingen van de menschen, dio er
een hedendaagsche-moderne-opvatting op
na houden en hun meeningen heusch niob
onder stoelen en banken steken, ja er zelfs
een zeker behagen in stellen, den grooten
Piet uit to hangen, dio er geen been in
zien, wars van ole god «dienstige en zede
lijke begrippen, theorieën te vc/rkondigen
vaak ook anderen na to praten die
onder ons christenmcnschen toch heusoli
geen opgeld moesten doen. Het zijn niofc
nltijdruituiten, dio aldus handelen, men
schen dio eigenlijk niet eens de parté vau
hun betoog begrijpen, neen, het zijn veelal
van die gevaarlijke sujetten, die, welbe
wust, vaak met zeker vermaak, de branie
uithangen, dat zij op zoo'n breed standpunt
durven leven. Nog slechts enkele dagen go-
leden hadden wij gelegenheid een geval
mede te maken dat ons levendig he.oft ge-
j troffen en tevens met diep leed heeft vor-
vuld. In het kort dan. In den trein een
vijftal reizigerseen heer, type O.YV.-er,
een burgervrouw, een dame met een kind
on de Wandelaar. Klacht van dame over
haar eenig, zoo lastig cn bijna niet te han
dle eren, verwend kind. Burgervrouwtje,
goedmoedig en opgewekt, vraagt, hoe of zij
het dan wel moest maken met haar gezin
van tien. O.W.-cr: „Tien? Ik had liovor
lien vette varkensZiedaar in al zijn
naaide onbesohoftheid een uiting van do
meest grove mentaliteit van een groot deel
van de moderne menschen, die het veelal
wel niet zoo grof zullen zeggen dan zou
den zij hun mond uit den fluweelcn plooi
moeten rukken doch ten slotte niet an
ders denken Ou uitingen doen, die do groo
te gezinnen trachten te trekken van hot»
voetstuk, waarop zij staan tot glorie van
God, tot heil van de maatschappij en voor
al tot eere van de ouders, die den moed
hadden dusdanig de consequentie van hun
huwelijk te aanvaarden. Is het niet in-treu-
rig, dat in onze vcrjichte dagen schimp
en hoon in niet geringe mate den grooten
gezinnen wordt toegemetendat ook in
Katholieke kringen het kwaad invreet van
een niet met name te noemen stelsel. Nie
mand is gerechtigd de werking van Gods
wetten tegen te houden en een instelling
feuille^n.
Uit het Engelschn
EFFIE A. ROWLDri.
Nadruk verbod
14)
Bevan las den brief hap, zijn stem
verried stijgende verontwaaging.
Bet schandelijk! epistel, dat
ik ooit in mijn leven gezieieb, riep hij
uit, mijn beste juffrouw erly, ik kan
mij niet voorstellen, hoe i verstandig
meisje, zooals U, zich ook nr één oogen
ongerust kan mal over zoo'n
waas en goedkoop staaltjan mensche-
lijke boosaardigheid.
Dick is knap en gezienk twijfel er
geen oogenblik aan of eijn lioopen
meisjes die heel graag meuw Ember-
son zouden zijn gewordenlaar is dat
zijn schuld? Omdat een vann, nog mal-
er dan de rest, zich achtergezet voelt,
en denkt dat haar leven gelken is door
zijn engagement?
Hij is geen flirt, dit kan U verzeke
ren en ik heb zijn naam nocsamen hoo
ien noemen met dien vaeen andere
vrouw.
00^ no°it vaaij gehoord
voor U hier kwam, zei Enid ht.
Dat zegt niets, want U eft me zelf
verteld dat Uw verloving pas den avond
voor den brand tot stand is gekomen.
Maar het zou niet meer dan natuur
lijk zijn geweest als hij met U, zijn beste
vriend, over mij gesproken had.
Ik heb Dick maar weinig meer ge
zien, sinds hij hier is komen wonen en
schrijven deed hij nooit veel. Als ik in zijn
plaats was geweest, dan zou ik hem rie
men papier gestuurd hebben vol van de
bekoorlijkheden en volmaaktheden van
het meisje dat ik liefhad, maar hij is veel
gereserveerder dan ik. Ik weet precies
hoe hij dit voelt, hij is er den man naar
om den naam van "het meisje in het diepst
van zijn hart te bewaren in het heilige
der heiligen, te diep om er over te
spreken.
Een vochtige waas kwam voor Enid's
oogen.
Diclc heeft een trouw vriend in U,
mijnheer Bevon, zei ze.
Dat hoop ik antwoordde hij zacht.
Het gesprek scheen hiermee geëindigd.
Terwijl ze zwijgend het pad afliepen,
plukte Enid een arm vol bloemen. Zich
bukkend over een bed vergeet-mij-nietjes
voegde ze enkele van deze bloemen bij de
witte seringen en de eerste trosroosjes.
Aan het eind van den tuin was een
zomerhuis. Aan den eenen kant stond
een paarse sering, vol geuri'ge trossen, aan
den anderen kant een gouden regen.
Enid boog het hoofd om aan de speel-
sche liefkoozingen van de elematrisranken
te ontkomen, welke van het dak van het
zomerhuisje afhingen cn ging in een. van
de gemakkelijke rieten stoelen zitten, ter
wijl ze haar gast wenkte om iu een van
de andere plaats te nemen en begon haar
bloemen te rangschikken.
Edward Bevan zag hoe enkele van de
bloesems van de gouden regen in Enid's
haar waren gevallen. Hij zei niets, bang
dat ze ze zou verwijderen en hij genoot
van deze gouden bloemen in haar blonde
haren, en van dit zeldzame oogenblik
van zoet geluk.
Hij schrok op, toen Enid's stem de. stilte
verbrak.
Ik hoop, dat U niet denkt, dat ik
den man, dien ik liefheb, niet vertrouw,
omdat ik dien brief niet heelemaal kan
negecren. Ik had gehoopt dat U me en
kele inlichtingen had kunnen geven over
de schrijfster, het een of ander bewijs van
de onwaarheid van haar bewering, maar
U weet al even weinig als ik. Ik denk dat
ik zal moeten wachten, tot ik het Dick
zelf zal kunnen vragen.
Waarom doet U dat niet zoo gauw
mogelijk?
Neen, dat zou U zelf ook niet doen.
Ilij kan er nu geen verdriet meer bij
hebben.
Dat klinkt bijna alsof U geloof hecht
aan deze aaneenschakeling van leugens.
Dat doe ik niet, antwoordde ze hef
tig, maar ik weet hoe sensitief Diek is.
Ik weet dat hij gebukt gaat onder het
leed dat hem getroffen heeft en zou voor
niets ter wereld zijn Verdriet nog grooter
wileln maken door hem te vertellen
welke zware beschuldiging er legen hem
geuit is.
Maar als U niet gelooft in de waarheid
van dezen brief, waarom gooit U hem dan
niet in het vuur?
Eijid schoof dc bloemen terzijde en liet
haar hoofd op haar handen rusten.
Kunt U altijd Uw gedachten beheer-
schea? vroeg ze.
Hjj gaf geen antwoord. Enid scheen ook
nauvelijks een antwoord te verwachten,
wan; zo ging voort:
Er staan twee zinnen in dien brief,
die ik maar niet kan vergeten.
De eerste is die, waarin dc schrijfster
vertrouwt op mijn gevoel van rechtvaar
digheid, de tweede, waarin ze zegt dat
gelulc dat gekocht wordt ten koste van
anderen, zelden blijvend is.
.Onzin! Natuurlijk heeft die vrouw
naar woorden gezocht, waarvan ze ver-
waeiitte dat die indruk op U zouden
maken.
Is het rechtvaardig, vroeg Enid ern
stig, om je oogen en ooren hardnekkig
te sluiten voor de mogelijkheid dat er
iemand is die lijdt?
Niet dat ik geloof dat Dick blaam treft,
haastte ze zich erbij te voegen, dat
zou ik niet kunnen gelooven, maar mis
schien heeft hij uit liefde voor mij iets
verzwegen. Ik ben er niet geschikt voor
om mijn geluk te koopen met het leed
van iemand anders!
Met andere woorden, U zoudt Uw
verloving met Dick verbreken als er een
andere vrouw was, die een ouder recht op
hein had?
Enid wendde haar hoofd af en keek
met oogen die niets zagen van de kleu
rige bloembedden.
Ik hoop dat ik de kracht zal hebben
om dit te doen, zei ze met trillende stem.
Er flitste opeens een gedachte door Ed
wards Bevan's brein, die een oogenblik
zijn bloed bijna deed stilstaan. Als er
eens zóóveel waarheid in dien brief stond,
dat dit fijn-govoeligo meisje het haar
plicht zou achten om haar verloving to
verbreken, dan was er misschien een
kans voor hem!
Maar onmiddellijk onderdrukte hij mot
kracht dit verbijsterende visioen; hij
schaamde zich dat hij in gedachten zijn
vriend had verradon. En verlangend om
<Je achting voor zichzelf to herwinnen
door zijn vriond's zaak te verdedigen,
ging hij na een lange pauze voort;
Het schijnt mij toe, dat U op echt
vrouwelijke romantische manier bezig is
om zonder veel aanleiding U zelf en Dick
ongelukkig to maken.
U spreekt over rechtvaardigheid, maar
we doen Dick onrecht door ook maar de
mogelijkheid te veronderstellen dat U
hem zoudt kunnen loslaten. Als U de
zaak niet kunt ophelderen, door hom de
brief te laten lezen, doe dan tenminste
eerlijk Uw best er niet meer aan lo den
ken, totdat U er met hem over kunt
spreken.
Ted was zichzelf weer, hij had dc ver
leiding neergeslagen. Hij stond op het
punt haar don brief, dien hij nog steeds
in de hand hield, terug te geven, toen hij
zich nogmaals bewust werd van de eigen
aardige overeenkomst van dit handschrift
met drukletters.
Deze onbekende is een kunstenaar
met de peu, zeide hij, ik heb zooiets
i nooit meer gezien sinds ik druklebter-wc'.'-
I strijden hield met mijn moeder.
