UIT HET VATICAAN.
DE AFGELOOPEN WEEK IN HET
BUITENLAND
LIEFDE'S
JEUGDDROOM
TWEEDE BLAD
DE LEIDSCHE COURANT
ZATERDAG 22 SEPTEMBER 1928
Door Prof. ANDREAS RASETSCHNIG (Rome)
Gedurende de afgeloopen week zijn de
algemeene audiënties totaal opgeheven, op
dat de H. Vader op advies van zijn ge-
neesheeren meer rust zou kunnen nemen.
De particuliere audiënties waren wel zoo
veel mogelijk beperkt, maar de bespreking
van kerkelijke aangelegenheden zijn vaak
van zoo'n dringenden aard, dat zij niet
uitgesteld kunnen worden. Zoo werd dan
ook de Kardinaal-Aartsbis schop van Bres-
lau, Kardinaal Bertram, en de Apostoli
sche Nuntius te Bern, Mgr. de Mana, in
bijzonder langdurige audiëntie ontvangen.
Van officieele zijde werd bericht, dat aan
deze audiëntie geen buitengewone betee-
kenis moest gehecht worden, maar 't is
toch zeker, dat zij verband houden met de
besprekingen en vergaderingen van den
Volkerenbond, die thans in Genève gehou
den worden. Ofschoon de H. Stoel in dezen
Hoogen Baad niet vertegenwoordigd is,
volgt zij toch met groote belangstelling de
arbeid van den Volkerenbond in de hoop,
dat deze aan de verschillende volkeren
voordeelen zal verschaffen en dat zij het
hare er toe zal bijdragen, om de gemoe
deren tot bedaren te biengen, opdat er
kalmte, vrede en rust onder de volkeren
mogen lieerschen.
Slechts bij één gelegenheid heeft het
Vaticaan in Genève zijn stem laten hoo-
ren, toen het bekend geworden was. dat
de kwestie van het H. I.and in den Baad
zou behandeld worden. Het voorstel van
Balfour, dat wegens zijn groote partijdig
heid voor de katholieken onaannemelijk
was, werd ingetrokken, voor dat het kans
liep, om verworpen te worden. Er zijn
echter verschillende vraagstukken in Ge
nève ter sprake gebracht, waarvoor de H.
Stoel groote belangstelling heeft. Want
omdat de Paus in een echten kerkelijken
geest oordeelt, wil hij zijn moreelen steun
toch niet onthouden aan een instelling van
internationale solidariteit, die voor het-
herstel van den vrede reeds veel gedaan
heeft en nog doen zal, ofschoon hij zelf bij-
de zittingen van den bond niet vertegen
woordigd is. Zoo volgt het Vaticaan met
buitengewoon veel aandacht de besprekin
gen over de ontruiming van het Bijnland,
omdat Z. H. daarin een belangrijke stap
tot. den vrede en de verzoening onder de
volkeren ziet.
Destijds in 1922 schreef de H. Vader
bij gelegenheid van de conferentie in Ge
nua, aan den Aartsbisschop van deze
stad Mgr. Signori: „Wij hopen, dat de af
gevaardigden den treungen toestand,
waarin de volkeren zich bevinden, in over
weging willen nemen en zulks niet alleen
op een serieuze manier, maar ook vol be
reidwilligheid cm offers te brengen op het
altaar van het algemeen welzijn, want
dat is do eerste vereischte voor een werk
dadig geneesmiddel en een eerste stap tot
een verzoening, waarnaar allen zoo vurig
verlangen. Als zelfs tijdens den oorlog de
Christelijke naastenliefde haar uitwerking
niet miste, hoeveel te meer moet zij thans
niet haar triumphen vieren, nu de tvapens
zijn neergelegd en de vredes-tractaten on-
deiteekend zijn, terwijl bovendien de in
ternationale haat ook aan de overwin
naars schade berokkent en voor allen een
droevige toekomst bereidt. Men moet niet
vergeten, dat de beste waarborg voor een
blijvende vrede niet bestaat in een woud
van bajonetten, maar in wederkeerige
vriendschap en onderling vertrouwen".
Beeds destijds heeft de H. Vader in deze
woorden als zijn meening te kennen ge
geven, dat de schadeloosstelling beter was
dan een militaire bezetting. Daarom is het
niet uitgesloten, dat de H. Stoel, als zich
oen gunstige gelegenheid voordoet, zijn
moreelen invloed zeker zal gebruiken, om
oen minnelijke schikking te treffen. De
aanwezigheid van den Kardinaal van
Breslau bevestigt dit vermoeden, daar
ook het conflict tusschen Polen en Litauen
aan de aandacht van den H. Stoel niet
ontgaan i3. terwijl de H. Vader te kennen
gegeven heeft, dat hij het vraagstuk van
Wilna nog steeds onopgelost beschouwde.
Dezer dagen heeft de H. Vader in ge
zelschap van zijn geheim Kamerheer Mgr.
Venini de nieuwe machinerieën en de
nieuwe centrale der Vaticaansche tele-
phoon bezocht.
De Paus vertoefde er een kwartier, ter
wijl de ingenieur Manucci alle gewenschte
inlichtingen vei schafte. Z. H. had ook ge
legenheid het functioneeren er van te kun
nen waarnemen, daar gedurende zijn aan
wezigheid de aanvragen van buiten in de
internationale gesprekken gewoon door
gingen.
In den laatsten tijd heeft de Vaticaan
sche bibliotheek talrijke kostbare boeken
verzamelingen ten geschenke gekregen en
aangekocht. Oorspronkelijk was men van
plan een nieuwe bibliotheek te bouwen,
tfen einde een waardige plaats te geven
aan deze nieuwe boekenverzamelingen.
Voor het oogenblik is het idee van het
bouwen van een nieuwe Bibliotheek prijs
gegeven en het was Pius XI zelf die per
soonlijk met practischen zin de localen
aanwees en uitkoos, die bij de bestaande
bibliotheek gevoegd zullen worden.
Een andere wensch van den H. Vader
die een bijzondere belangstelling heeft
voor de bibliotheek, waarvan hij jaren
lang prefect was, is de nieuwe catalogisa-
tie van het onmetelijk materiaal der biblio
theek en van het Archief. Amerika zal
groote bedragen schenken voor deze nood
zakelijke vernieuwing, welke deze biblio
theek eenig op de wereld wegens de
schatten, die zij bevat tot een hoogere
trap van technische volmaaktheid zal
brengen.
In verband met de rust, die de genees-
heeren aan den H. Vader hebben voorge
schreven, werden de audiënties, die aan
verschillende groepen pelgrims gegeven
worden, een week uitgesteld en verder
voorloopig beperkt tot Woensdag en Za
terdag. Zoodoende kon een Fransche Fran-
ciscaansche Bedevaart, die in Bome was,
niet in audiëntie worden toegelaten. En
kele dagen later na hun terugkeer uit
Assisië hebben zij de Pausmis bijgewoond
en weerden zij door den H. Vader in bij
zondere audiëntie ontvangen.
De H. Vader heeft daarbij een toespraak
gehouden, waarin Hij, na het bijzondere
belang van het onderwijs vooral in een
land als Frankrijk te hebben onderstreept,
den pelgrims opdroeg, zijn zegen in Frank
rijk over te brengen aan degenen, die deze
verlangen en ook, zooals hij er aan toe
voegde, aan hen, die dezen zegen niet
wenschen.
Z. H. de Paus zeide,_dat Hij wist, dat
men er geen bezwaar inzag, in een ver
trouwelijke bijeenkomst te zeggen, dat er
in Frankrijk personen zijn waarvan het
aantal gelukkig steeds daalt die den
zegen van den Paus liever niet schijnen
te ontvangen.
Hunne ongehoorzame houding", ging
de H. Vader voort, „kan met- reden doen
twijfelen aan de oprechtheid, de integriteit
van hun katholieke geloof".
Cijfert a al. Wanneer wij de af
geloopen week overzien, dan vinden wij
behalve de stormramp in W.-lndië wei
nig ander nieuws dan Volkenbonds-
niouws. Interessant is het niet altijd,
maar toch...., wie op de hoogte wil blij
ven van de groote politieke lijnen, kan
het Volkenbondsgepraat niet overslaan.
Men moet zich evenwel niet blind staren
op hetgeen daar gezegd wordt, doch ook
zien naar hetgeen elders gedaan wordt.
Woorden en daden zijn niet altijd met
elkaar in overeenstemming.
Alvorens dus een oogenblik stil te staan
bij de debatten aan het blauwe meer. moe
ten wij even luisteren naar een andere
taal, n.l. de taal der cijfers.
De Franscho ministeries' van oorlog en
marine eischen dit jaar respectievelijk
784 en 509 millioen francs meer dan het
vorige jaar cn slokken thans met een to
taal van 9.775 milkoen francs een kwart
gedeelte der totale uitgaven met z'n beiden
op. Dat is niet mis
Hebben zij al die millioenen noodig om
do kanonnen om te smeeden tot land
bouwwerktuigen
Neen, minister Painlevé gaat een com
pleet verdedigingsstelsel klaar maken. Het
omvat, volgens den minister, het bouwen
van strategische wegen en, spoorwegen, die
tevens het gewone verkeer zullen dienen.
De versterkte punten zullen omvatten:
forten, batterijen, borstweringen, opslag
plaatsen voor munitie, beionnen artillerie
stellingen, blokhuizen voor machinegewe
ren, ondergrondsche kabels', die zoo diep
worden gelegd, dat gewoon kanonvuur hen
niet kan deren.
De uitvoering van deze verdedigings
werken zal ongeveer zesduizend millioen
frank kosten.
Ontwapening. Thans gaan we
een beetjo praten over de ontwapenings
kwestie. Zooals men misschien weet, zal
er een ontwapeningsconferentie worden
gehouden. Ik hoop het nog eens te mogen
beleven. Om daartoe te geraken is veel
voorbereiding noodig en om deze voorbe
reidende werkzaamheden te verrichten is-
indertijd een commissie benoemd, waar
van onze landgenoot jhr. Loudon voorzit
ter is. Deze commissie is evenwel den
laatsten tijd niet bijeengeroepen, omdat
er toch, niets voor te bereiden viel. Toen
nu in Augustus het Kellogg-pact getee-
kend was, waarmede de oorlog als poli
tiek instrument in den ban was- gedaan,
meenden velen, dat jhr. Loudon nu wel
spoedig de voorbereidende commissie we
der bijeen zou roepen. Daarvoor scheen
alle aanleiding te bestaan, daar er boven
dien een accoord tot stand was gekomen
tusschen Frankrijk en Engeland inzake
beperking van de bewapening ter zee.
Hoe weinig er echter nog veranderd
was in de verhouding der mogendheden
bleek deze week, toen jhr. Loudon in de
derde commissie van den Volkenbond
(ook al een ontwapeningscommissiehet
plan opperde cm de 5 groote zeemogend
heden (Ver. Staten, Engeland, Frankrijk,
Italië en Japan) te Parijs bijeen te roepen
tot het houden van een conferentie over
de moeilijkheden inzake de vlootbcper-
king. Zoolang deze moeilijkheden niet
zijn opgelost, acht jhr. Loudon het bijeen
roepen van de voorbereidende commissie
nutteloos.
Nu zal men zeggen: confereeren om
moeilijkheden uit den weg te ruimen, is
altijd een aanbevelenswaardig iets, daar
toe kan men altijd overgaan. De mogend
heden bleken er evenwel niets voor te
voelen.
Alleen Japan stemde erin toe, maar En
geland, Amerika cn Frankrijk gaven te
kennen, dat de situatie nog niet rijp was
voor zulk een conferentie. Zij zullen daar
bij wel gedacht hebben aan de slechte
ontvangst, welke het Fransch-Engelsche
accoord heeft gehad in Washington en
Bome, waardoor dat geheele accoord niets
meer is geworden dan een doodgeboren
kindje. Misschien hebben de mogendheden,
die de door Loudon voorgestelde confe
rentie hebben afgewezen, wel gelijk; want
als de wil om tot overeenstemming te ko
men ontbreekt, dan is het maar beter om
daarmede niet al te veel te koop te loo-
pen. Afwachten is de boodschap, geduldig
afwachten. De regecringen kunnen niet
door blijven gaan met het zelfde spel
letje, dat in 1914 tot den wereldbrand
heeft geleid. In Engeland is bijv. reeds-
een vrij groote ontstemming ontstaan over
de houding der Britsche delegatie. De vol
ken moeten erop blijven aandringen, dat
de eenmaal ingeslagen weg naar het ideaal
van den vrede, niet weder wordt verlaten.
Bijnlandkwcstie. Zondag heb
ben de zes mogendheden Frankrijk, Enge
land, Duitschland, Italië, België cn Japan
hun laatste bijeenkomst te Genève gehou
den omtrent het vraagstuk der Rijnland-
ontruiming. De zaak is nog wel niet op
gelost, maar het vraagstuk zal thans offi
cieel eens flink worden aangepakt.
Het omtrent deze bijeenkomst uitge
geven communiqué verklaart, dat de be
raadslagingen hebben geleid tot overeen
stemming over het openen van officieele
onderhandelingen betreffende: lo. het ver
zoek van rijkskanselier Müller nopens een
vervroegde ontruiming van het Bijnland;
2o. de noodzakelijkheid van een volledige
en definitieve regeling van het herstel-
vraagstuk (men weet dat de eindsom van
do Duitschc herstelschuld nog altijd vast
gesteld meet worden) en de instelling van
in financieele deskundi
gen ten einde dat doel te bereiken; 3o. het
beginsel van de instelling eener commissie
van constateering en verzoening, waarvan
het doel en de duur nog nader bepaald
zullen worden.
Een volledig program dus voor het ver
effenen van oude geschillen. Dat de on
derhandelingen, welke nu moeten begin
nen, moeilijk zullen zijn, en niet zoo gauw
hun beslag zullen krijgen, zal niemand
zich ontveinzen, maar het is een heelo voor
uitgang dat het geheel van kiesche vraag
stukken thans aan de sfeer van politieke
hartstochten onttrokken kaD worden, zoo
dat het veilig is voor den terugslag van
parlementaire debatten, die door uiterste
elementen worden aangestookt, of bittere
perspolemieken.
Dit is de goede zijde van commissie
behandeling. Van den anderen kant wordt
een commissie dikwijls vergeleken met do
bekende traditioneel© doofpot en als men
het lot van de ontwapeningskwestie be
schouwt, dan vreest men het ergste. Laten
wij hopen, dat de uitkomst elk pessimisme
beschamen zal.
Amnestie. In België zit men met
een leelijkc kwestie in z'n maag, waarvan
de oorsprong nog dateert uit de dagen
toen de Duitsehers Vlaanderen bezetten.
Er waren toen Vlamingen, die de Duit
schors poogden te gebruiken voor de ver
wezenlijking van hun Vlaamsche eischen,
de z.g. activisten, onder leiding van Borms.
Het gelukte hun niet, de Duitsehers ver
loren en de activisten gingen de doos in
of zagen zich ballingschap opgelegd. Dank
zij de verdeeldheid onder de Vlamingen
zelf hebben de Walen deze politieke mis
dadigers steeds in dc gevangenis of buiten
het land weten te houdenv Thans echter
wordt het geroep om amnestie steeds' lui
der en sterker. Ook de Vlaamsche leiders,
die tegen het activisme gekant zijn, zien
in, dat het thans tijd wordt om door am
nestie een eind te maken aan het lijden
hunner Vlaamsche broeders.
De Vlaamsche katholieke leider van
Cauwelaort heeft een amnestie-voorstel in
de Kamer ingediend en daarover wordt
thans' heftig gedelibereerd, zoo heftig, dat
een ministercrisis niet uitgesloten is.
FEUILLETON.
Uit het Engelsch van
EFFIE A. KOWLANDS.
Nadruk verboden.
8)
Als ik hem meer moeilijkheden breng,
inplaats van hulp, wel, dan is het beter dat
ik ga.
Zijn bruine, lenige vingers speelden ze
nuwachtig met zijn hoed. Zijn stem en ge
heele houding wezen er op, dat hij pijnlijk
getroffen was. Enid voelde op dat oogen
blik groote sympathie voor hem.
U moet niet te veel notitie nemen van
Dick's manier van doen, mijnheer Bevan,
zei ze ernstig. Hij is zichzelf niet. Ik
denk zelf ook dikwijls, dat hij mij niet noo
dig heeft en ik weet, hoeveel pijn dat doet.
Dit is een phase -in zijn verdriet, het zal
voorbij gaan en wij, die van hem houden,
moeten geduld met hem hebben en ons
best doen om hem over deze periode van
melancholie heen te helpen. Later zal hij U
dankbaar zijn, als U hem nu niet in den
steek laat. Wilt U ons helpen?
Zeker wil ik dat, ik wil niets liever.
Laten we dan nu den tuin ingaan, ik
zou niet graag willen dat Dick vermoedde,
dat wij over hem praten cn ik moet U im
mers den tuin laten zien!
Ze sloeg een van de tuinpaden in en
Edward Bevan volgde haar. Hij vond dat
hij nog nooit zoo'n aantrekkelijk meisje
had gezien als Enid, met haar slanke, ten
gere gestalte en haar blauwe oogen, die
hem zoo vrij en ernstig aankeken, deden
haar heel anders lijken dan de meeste
meisjes die hij kende. Als zijn vermoedens
juist waren, was Dick een benijdenswaar
dige kerel, maar misschien waren ze ten
slotte alleen maar goede vrienden. Ted
voelde met een zekere onrust, dat hij bet^r
deed zich op dit stuk zoo spoedig mogelijk
zekerheid te verschaffen.
Alsof ze zijn onuitgesproken gedachten
raadde, zei Enid:
Dick's wijze van voorstellen was niet
heel duidelijk, wel? Hij liet het aan ons
over, de leemten aan te vullen. Hij had U
wel mogen vertellen, wat U trouwens al
wel geraden zult hebben, dat hij en ik
verloofd zijn.
Ted Bevan haalde diep adem.
Ja, dat heb ik al vermoed, zei hij
ernstig.
En de bevestiging van Uw vermoe
dens, schijnt u niet gelukkig te stemmen,
zei ze met een zwakken glimlach.
Hij bloosde. Had hij uiting kunnen ge
ven aan zijn gedachten, dan zou hij heb
ben moeten zeggen:
Als iemand een greoten schat vindt en
hij ontdekt dat iemand anders hem met die
ontdekking voor is geweest, dan kan men
niet verwachten dat hij Mij zal zijn, zelfs al
is de eerlijke vinder zijn beste vriend. Maar
inplaats van deze gedachten uit te spre
ken, antwoordde hij:
Dat is, omdat ik me een beetje ge
kwetst voelde, omdat Dick me nooit van
zijn verloving heeft verteld.
Hij kon dat niet doen, mijnheer Be
van, zei Enid met een glimlach, want dc
zaak werd pas beslist op den avond voor
dien vreeselijke brand, waarin die arme
Mr. Emberson zijn leven verloor.
O, dat verandert de zaak! Maar hij
heeft me zelfs nooit Uw naam genoemd.
Evenmin heeft hij mij nooit over U
gesproken.
Vreemd.
Ja, hoelang kent U hem al?
Ongeveer vier jaar.
U heeft dus samen gestudeerd?
Ja, en ik heb aan Dick te danken, dat
ik iets heb bereikt in mijn studie.
Vertel me daar eens wat van, wilt U?
vroeg Enid.
Het eerste jaar dat ik studeerde,
kwam ik in aanraking met verkeerde
vrienden. Een troepje luie pretmakers met
meer geld dan hersens. Ik was nog heel
jong en maakte allerlei bokkesprongen uit
puren overmoed, als een jong paard, dat
pas in de weide komt. Het duurde een
poosje voor ik in contact kwam met Em
berson. Ik was eerste, jaars, hij was in zijn
derde studiejaar, dat is een groote kloof.
We ontmoetten elkaar voor het eerst bij
een drinkpartij, de meesten konden er be
ter tegen dan ik en ze amuseerden zich
ermee, met me stomdronken te maken, en
kele gingen zelfs een weddingschap aan,
na het hoeveelste glas ik onder de tafel
zou liggen. Ik moet wel heel diep dalen
in uw achting, juffrouw Anerly, maar ik ben
het aan Dick verplicht om U to vertellen,
hoever hij boven ons allen stond. Enkele
van de meer soliede studenten gingen vol
walging heen, maar hij was de eenige die
er zich mee bemoeide. Hij zei rnijn zooge
naamde vrienden wat hij van hen dacht.
Hij probeerde me mee tc krijgen, maar de
anderen hielden me vast. Er ontstond een
kloppartij, ik herinner me alleen maar, dat
Dick een van de jongens neersloeg. Toen
was het alsof de liel losbrak. Hoe hij het
klaarspeelde, weet ik niet, maar het eind
van de zaak was, dat hij me mee naar
buiten sleepte en me veilig op mijn kamers
deponeerde. Dat was bet begin van onze
vriendschap.
Prachtig! liep Enid met een blos.
Ted knikte en vervolgde zijn verhaal:
Den volgenden dag, teen ik me nogal
ellendig voelde, zocht hij me op en op de
een of andere manier voelde ik mij, voor
hij wegging, diep beschaamd over de ma
nier, waarop ik mijn tijd en mijn kansen
verknoeide. Hij kreeg me zoover, dat ik
hem beloofde enkele colleges met hem sa
men te loopen. Zijn voorbeeld en mijn be
wondering voor hem, deden de rest. Ik
werkte eerst dm hem genoegen te doen, la
ter terwille van het werk zelf. En dat ik
cum laude mijn examen heb gedaan,, heb
ik aan Dick te danken. Waarom hij zich
in liet begin aan mij gelegen liet liggen,
weet ik niet, het was waarschijnlijk zijn
goede hart. maar later ging hij van me hou
den. Dit is het einde van mijn verhaal, de
geschiedenis van een moderne Damon en
Pythias.
Maar ik dan? vroeg Enid lachend,
in het oude klassieke verhaal is geen
plaats voor een vrouwelijke derde.
Neen, in den regel hebben vrouwelijke
derden een verwoestenden invloed op
vriendschap, hetzij die klassiek of mor
BRIEVEN VAN EEf)l WANDELAAR.
LVIL
Als wij do beenen opnemen en onze aan
dacht wijden aan wat in den laatsten tijd
in Leiden van gedaante is verwisseld, dan
zien wij dat op velerlei gebied niet is stil»
gezeten en met de eischen van den tijd,
vooral waar het verkeer dit vraagt, ter
dege rekening wordt gehouden. Neem om
eens een begin te maken het Gangetje,
dat nu geen „tje" meer is, doch is gewor
den een Gang, van mooie breedte, waar
langs heel wat verkeer kan worden door
geleid. Als men hot nu maar op volle
brecélte laat, waarop wij niet heel gerust
zijn. Zie slechts naar dc schutting, die, ons
bedunkens, een voorafbceldende proef moet
zijn van de plannen voor de toekomst. En
als wij goed zijn ingelicht, dan zal tegen
de muur getracht worden iets te plakken
van winkeltjes of to wel étalagekasten,
welke uit- of tegenbouw naar onze beschei
den meening allesbehalve fraai zal staan.
Bovendien wordt de symetrie verbroken,
want do zijgevel is juist lijnrecht tegon-
over don rooilijn van den anderen hoek. Eh
door de broeiende plannen zal daar een
eind aan gemaakt worden, terwijl boven
dien liet inrijpunt vanaf dc Breestraat er
onder zal lijden. Een ernstig onder het
oog zien van dit vraagstuk is zeker den
autoriteiten aanbevolen.
Wij gaan verder de brug over, die zeker
niet aan dc aandacht mag ontsnappen. Rij-
vcrkcer is dringend noodig en ook hier is
een object van afvoer naar de binnenstad
Langs do Nieuwe Rijn komen wij op de
Hooigracht waar ons oog getroffen wordt
door de methamorphoso van niet geringe
betcekenis. Nu zijn er wol booze tongen die
zeggen dat de wethouder van Fabricage
die daar is komen wonen een mooi uitzicht
wil hebben, doch dat achten wij slechts
een loos praatje. Andere motieven hebben
er toe geleid de Hooigracht de gedaante
verwisseling, platvloers, te ondernemen.
En welk een regeling van het verkeer. Wat
bij een nader beschouwen al dadelijk in
liet oog springt. Rijwielpaden werden aan
gelegd van prettig gladde tegels, die het
hobbelen tot een minimum beperken. En
wat een mooie gazons om de boomenl 't Is
alles nog wel niet afgewerkt, doch '-at
reeds is te zien, is dc bijzondere belangstel
ling overwaard.
Alleen dit: heeft men bij liet in tocke-
ning brengen van deze gedaanteverwisse
ling niet een weinig misrekend? Heeft men
zich toen wel genoegzaam rekenschap ge
geven van de werkelijkheid als alles ge
reed was? Immers, hoe klein is de ruimte
tusschen rijwielpad en sloepen en wat zou
daar niet een afdoende toestand zijn ge
schapen, als gelijk met wat nu wordt ge
daan, het vraagstuk van de trottoirs onder
de oogen was gezien. Dab kost wel een
aardige duit méér, doch er was aanmerke
lijk aan kosten gewonnen, als alles in eens
was afgewerkt. Nu weten wij wel dat de
boste stuurlui aan wal in casu buiten
gemeentewerken staan, doch ook een
leekenoog kan zien en een leekenhoofd kan
wel eens wat practisch inzicht hebben.
Zoo zouden wij door het nauwe Kopper-
hinkstecgje gaande kunnen vragen of het
nu niet eens tijd wordt den toegang tot de
kaasmarkt te verbroeden. Dat moet er toch
eens van komen. Immers, vragen wij ons
af, of dat enorme terrein nu maar een zes
en een halve dag ongebruikt moet liggen*
Zeker, het is een flinke uitspanningsplaats
voor de jeugd, die er wel gebruik van weet
te maken, doch daarvoor zijn de groote
kosten van aanleg toch zeker niet ge
maakt. Kan de ICerkgracht niet ontlast
worden en zou het niet raadzaam zijn, den
boden, daar nu gestationeerd, een ander
terrein op de kaasmarkt aan te wijzen?
Het verschil in standplaats kan van geen
invloed zijn noch voor de boden noch voor
hen die er bun pakjes en anderzins moe
ten brengen. Een luttele stap verder dan
dc huidige standplaats kan geen invloed
oefenen. Zou er ook de markt van Zater
dag niet kunnen worden overgebracht?
Dan had men een toestond die zoowat pa
rallel liep met bijv. de Delftsche markt,
die plaats biedt voor allen en alles. Het
is maar een gedachte ler overweging aan
autoriteiten. En een parkeerterrein? Is
daar in Leiden niet een groote behoefte
aan, waar auto's en busdiensten rustig en
veilig terrein vinden. De enkele uren gerc-
dern is, antwoordde Bevan droogjes.
Muar dat hoeft met ons toch niet liet
geval te zijn, zei Enid verschrikt. Hij
glimlachte geruststellend.
Weest u maar niet bang, antwoordde
bij langzaam, ons geval zal de uitzonde
ring zijn, die den regel bevestigd.
Op dit oogenblik verscheen Dick op de
veranda en wenkte hen om thuis te komen.
HOOFDSTUK VI.
Een bezoek van Scotland Yard.
Het inquest was vastgesteld op den eer
sten Juni. Edward Bevan was den dertig
sten Mei gekomen. Door de hartelijkheid
waarmee de kolonel cn zijn vrouw hun
dochters invitatie hadden ondersteund,
voelde dc jonge man zich al spoedig zoo op
zijn gemak, alsof hij de familie jarenlang
had gekend; zijn opgewekte persoonlijk
heid, hoewel die de somberheid, die als een
doodwado hing over „Do Lindens" niob
kon doen verdwijnen, maakte deze toch
dragelijk, torwijl Dick, ofschoon gemelijk
en zwijgend, geen directe blijken gaf dat
bij do tegenwoordigheid van zijn vriend
betreurde.
In den namiddag van den een cn dertig-
sten Mei, kwam iemand uit Londen, ge
zonden door de fabrikanten van do brand
kast, de heeren Prentiss en Ushei, om den
sleutel te passen, waarom Dick geschreven
had. Deze had reeds kans gezien, zijn va
ders schrijftafel op te breken en had den
inhoud doorzocht, doch zijn vermoeden dat
do schrijftafel geen bolangrijke papieren
bevatte, was juist gebleken. Toen hij ecK-
ter den nieuwen sleutel in de brandkast
stak, beefde zijn hand.
(Wordt vervolgd).
