Beb Het Koningschap
van Christus.
ned. katholiekendag
STADSNIEUWS.
het huisje in 't ravijn
DERDE blad
Zaterdag 12 mei 1928
idffl
28-31 MEI TE MAASTRICHT
MAANDAG 28 MEI.
12 u. Ne ven vergadering der Ned. E. K
\'g. van Handelsreizigers „St. Christoffel"
111 Hotel Central, Groote Straat. Spreker
Engelbertus O. Cap.
11.40 Aankomst aan het Station van
Mgrs. den Internuntius en de Bisschoppen
rail Nederland, en van het Hoofdbestuur.
Dntvangst vanwege de PI. Eeg.-Commissie.
[n rijtuigen, begeleid door een eerewacht
ordt naar de dekenale pastorie
ian het Vrijthof geveden.
2.30 Optocht, voorafgegaan door politie
1 muziek, en bestaande uit B. K. organi
saties. Vanaf het Station worclt langs den
torts ten weg gegaan naar het Vrijthef, al-
paar défilé en vaandelgroet voor de ierke-
•q jjbe en wereldlijke autoriteiten.
3.30 Nevenvergadering van het Aposto-
ab der Hereeniging, in de aula der Zus-
ers v. h. Arme Kind Jesus, Boschstraat,
preker dr. Alph. Mulders, hoogleeraar
au het Groot-Seminarie Hceven Onder
werp: „Naar de godsdiensteenheid".
3.30 Idem van den Ned. E. K. Bond voor
•roote Gezinnen, in de Leo-Stishting,
'I Breedestraat. Spreker drs. Jos. de Boer,
eeraar St. Thomas-College te Venlo.
5 u. Idem van de Ned. leden der Derde
)rde, in de voormalige Dominicanerkerk,
?r. Staat. Spreker P. Quirinus O.Cap., uit
lotterdam.
5.30 Idem voor de jeugdafdeelingen der
Derde Orde;
a. voor de jongens in het St. Antonius-
okaal, Patersbaan-Tongerschestraat; spre-
:er P. De Leeuw O. M. uit Heerlen;
b, voor de meisjes in de kerk dei' Min-
lerbroeders, Tongerschestraat; spreker P.
dr. Cass. Hentzen O. M. uit Maastricht.
.1 7 u. Bidweg, van uit de O. L. Vr. kerk
lan het O. L. Vr.-plein.
8.30 Begroetingsavónd. in de Redoute-
:alen. Strijkorkest der Avanti-kapel.
DINSDAG 29 MEI.
10.30 Pontificale Hoogmis, in de St. Ser-
raaskerk door Mgr. Van de Wetering,
lartsbisschop, van Utrecht.
Eerste Algemeen© vergadering, in
pj tie St. Servaaskerk. Openingsrede door mr.
laron Van Wijnbergen, voorzitter van het
ïoofdbestuur der Ned. Katholiekendagen.
*1 Rede van den heer Henri Hermans, lid der
E Tweede Kamer, over „Het koningschap van
Christus in het huisgezin".
I 4.15 Ontvangst van Episcopaat, Eere-
Comilé en Hoofdbestuur ten Stadhuizen,
door Gemeentebestuur en Gemeenteraad.
Da rijtuigcnstoèt wordt door de bereden
eerewacht begeleid.
5 u. Zanghulde van de leerlingen der
kaft. holen, op de Markt, voor het Stad
huis, aan bovenvermelde autoriteiten,
waarna défilé der kinderen.
u. Tweede Algemeene vergadering,
In de St. Servaaskerk, redevoeringen van
rar. dr. Deckers, lid der Tweede Kamer,
over „Het Koningschap van Christus in het
sociale leven" en van prof. Aengenent, van
het Groot-Seminarie Warmond, ovêr „Het
Koningschap van Christus in liet politiek
leven".
10 u. Gezellige bijeenkomst in de Re
doute-zalen.
WOENSDAG 30 MEI.
8 u. Hoogmis in de St. Servaaskerk.
8.30 Sectie-vergadering I in de St. Ser-
vatius-Societeit, Breedestraat. Spreker de
heer Piet Kasteel, redacteur van de Maas
bode, te Botterdam, over „Het Koning
schap van Christus door middel van het lee-
ken-apostolaat".
8.30 Sectie II, in de Stichting De
Stuers, Kruisheerengang. Spreker inajoor
"an Nijnatlen, uit Maastricht, over „Het
Koningschap van Christus door middel van
het ontspanningswezen''.
10.30 Sectie III, in het St. Mathias-pa-
ronaat, Bogaardenstraat. Spreker prof.
tV. Nolet, uit Warmond, over „Het Ko-
lingschap van Christus door middel van
den boekenhandel".
10.30 Sectie IV, in het Canisius-huis Len-
culenstraat. Spreker reetor Bekkers, uit
Voorschoten, over „Het Koningschap van
Christus door middel van do missie-actie".
1.30 Nevenvergadering van de Federa
tie der Liturgische Vereenigingen in Ne
derland, in de Stichting de Stuers, Kruis
heerengang. Spreker P. Verwilst O.P., over
„Het feest van Christus-Koning".
1.30 Idem (alg. vergadering) van de Vg.
van den H. Vincentius a Paulo in Neder
land. Spreker rar. Smit, lid van de Hoofd-
raad, Breda.
3 u. Idem van de Federatie van R. K.
Vrouwenbonden in Nederland, in de zaal
der Marthavg., Witmakerstraat. Spr.
Z.Ew. heer Bolder, uit Utrecht, geest advi
seur der Federatie, over „Het ideaal in de
K. K. Vrouwenbeweging".
3 u. Idem van de Alg. E. K. Werkge
versvereniging, in den foyer van den
Schouwburg, Breedestraat. Spreker mr. dr.
A. Borret S.J., Amsterdam.
4.30 Idem van het St. Bernulphusgihle
en de Alg. E. K. Kunstenaarsvg., in de
Leo-Stichting, Breedestraat. Sprekers de
heeren Huib. Luns, ir. Thunissen en Van
Hardeveld. Waarna bezoek aan de Ten
toonstelling van Kerkelijke kunst.
4.3Q Idem van het St. Petrus Canisiue-
Genootschap, in het Canisius-huis, Lencu-
lenstraat. Spreker de heer Nijst, uit Nij
megen.
8 u. Derde algemeene vergadering, in
de St. Servaaskerk. Sprekers prof. dr. Bar
ge uit Leiden, over „Het .Koningschap van
Christus in de wetenschap" en pastoor
Bibbergh, uit Houthein (L.) over „Heb Ko
ningschap van Christus in de litteratuur".
10 u. Gezellige bijeenkomst in de Re
doute-zalen.
DONDERDAG 31 MEI.
8.30 Pontificale Hoogmis door Mgr.
Schioppa, Pauselijk Internuntius, in de St.
Servaaskerk.
10.30 Vierde algemeene (slotvergade
ring in de St. Servaaskerk. Spreker dr.
Verhoeven, diij. v. h. E. K. Centr. Bureau
v. Onderwijs den Haag, over „Het Ko
ningschap van Christus in het onderwijs".
Sluiting door den voorzitter, baron Van
Wijnbergen.
2.30 Pontificaal Lof in de St. Servaas
kerk door Mgr. Schrijnen, bisschop van
Roermond, en plechtige processie met de
H. relieken.
6 tr. Gemeenschappelijke maaltijd in de
Redoute-zalen.
Buitenl Weekoverzicht
De koning van Afghanistan is thans op
bezoek bij de bolsjewieken. Dat haalt al
leen een Afghaansch vorst zich in z'n hoofd
Hij kwam er juist, toen de feestelijkheden
rondom 1 Mei aan den gang waren. In
Warschau had hij de I Mei-optocht vanaf
zijn balcon gadegeslagen en vriendelijk ge
glimlacht, toen communisten en socialisten
slaags raakten. Wat hij toen gedacht heeft,
heeft hij niet gezegd. Wat hij trouwens ge
dacht heeft bij zijn officieele ontvangst te
Moskou, zal hij uit beleefdheid ook wel
niet gezegd hebben. Het moet er eenigszins
eigenaardig naar toe gegaan zijn, wat ook
wel te begrijpen is, als men bedenkt, dat
de Sovjets tusschen twee vuren zaten. Aan
den eenen kant moesten zij een ontvangst
organiseeren, welke in overeenstemming
was met de koninklijke waardigheid hun
ner bezoekers, maar aan den anderen kant
mochten zij weer niet al te veel in botsing
komen met hun bolsjewieksehe beginselen.
De ontvangst moest zoowat het midden
houden tusschen „Leve de koning" en
„Dood aan de tyrannen". Een zeer netelig
probleem. Toe'n het vorstenpaar in de
roode hoofdstad arriveerde, hield iedereen
angstvallig zijn mond.
Niemand scheen precies te weten, wat er
gedaan moest worden. Toen kwam een
vrouw naar voren en bood koningin Sou-
riya een ruiker roode rozen aan.
De koning drukte den leden der regee-
.ring en president Kalinin de hand en in
een stoet wandelde men het geheele per
ron af.
Opeens weerklonk een luid gejuich. Het
was de Afghaansche kolonie, welke den ko
ning in zijn eigen taal begroette. Het was
lfet eerste breken der netelige stilte.
Buiten het station stond de koning bo
ven aan de trap, terwijl de eerewacht. met
versnelden pas voorbij trok. Vervolgens
reed hij met Kalinin naast ziifli in een open
auto regelrecht naar het Kremlin, gevolgd
door koningin Souriya, die vergezeld was
van mevrouw Kollontai, de sovjet-gezante
in Noorwègen.
Het was opmerkelijk, dat terwijl de me
nigte volkomen het stilzwijgen bewaarde
tijdens het voorbijtrekken van het konings
paar, zij de leden der sovjet-regeering toe
juichte.
Of dit „bewuste" proletariaat zich ook
van zijn „plicht" bewust was
Als een bijzonderheid mag ook wel wor
den vernield, dat de Afghaansche vorst
Dinsdagavond een voorstelling bijwoonde
in het Groote Theater en daar plaats nam
in de keizerlijke loge. Sedert de revolutie
had deze loge geen vorstelijken bezoeker
meer gekend.
Hoeveel er echter veranderd moge zijn
sedert de omwenteling in Rusland alles op
z'n kop zette, de aard van het Russische
volk is gebleven. Zoowel vroeger als nu
verdween alles op onnaspeurlijke wijze in
de handen van de tallooze dieven. Dat dit
nog zoo is, hefet ook koning Aman Oellah
ondervonden. Aan het grensstation Bogo-
loboje zijn n.l. verscheidene kledingstuk
ken van den koning en kostbare te Parijs
gekochte bontmantels van de koningin ge
stolen De koning mag wel goed passen op
zijn 2 tractors, welke de Sovjets hem ca
deau gedaan hebben, anders loopen die ook
een verkeerden kant uit!
V r e d e s pli i 1 o s o p h i e. Terwijl
Aman Oellah, die indertijd bij zijn bezoek
aan Engeland te Oxford tot eere-doctor is
gepromoveerd, te Moskou gelegenheid had
zijn opgedane levensphiloeophie in praetijk
te brengen, werd te Heidelberg de Duit-
sche minister van buitenlandsche zaken,
dr. Stresemann, tot eere-doctor in de
philosophie bevorderd. Stresemann heeft
deze gelegenheid aangegrepen om er een
politieke demonstratie van Duitschlands
vredelievendheid van te maken. Het feit,
dat ook de Amerikaansche gezant in
Duitsehland Schurman tot eer-doctor werd
gemaakt, kwam hem daarbij zeer te stade.
Natuurlijk sprak Stresemann met warmte
over het Amerikaansche voorstel inzake
een anti-oorlogsverdrag, dat hij ten zeerste
aanbeval tot bereiking van de algemeene
verbroedering der volkeren. Terloops ver
zuimde Stresemann niet op te merken, dat
een machtig middel om die verbroedering
te bereiken was: gelijkberechtiging van
alle naties, een gelijkheid, waarmede o.a.
de Rijnland-bezetting in flagranten strijd is
De Duitsche philosophie, die op staatkun
dig terrein nog wel eens de richting uit
ging van het adagium: „recht is macht",
zingt thans een geheel ander lied, het lied
van den vrede, waarmede de Europeesche
mogendheden zich'-haasten in te stemmen.
Italië heeft thans ook geantwoord op
Kellog's voorstel van een anti-oorJogsver-
drag en wel in zeer gunstigen zin, terwijl
in Engeland Chamberlain reeds een ver
klaring in het Lagerhuis heeft afgelegd,
waarin Engeland instemming met het Ame
rikaansche voorstel betuigde.
Een formeel antwoord is van Engeland
nog niet ontvangen, omdat eerst overleg
moet worden gepleegd met de Dominions,
wat altijd nogal tijd ophoudt.
Boerenopmarsch. Tusschen
deze vredesklanken weerklonk deze week
het gedreun van de boerenlaarzcn der op-
marcheerende volgelingen van Manioe
Het dreigende gedreun verstomde echter
spoedig. Toch heeft de Roemeensche regee
ring een paar angstige dagen meegemaakt.
De oppositie-partij der boeren wou en zou
te Alba Julia een groote betooging houden
tegen de regeering-Bratianoe, ofschoon de
regeering deze betooging aanvankelijk ver
boden had. Ten slotte moest zij zwichten
en Zondag kwamen van alle kanten uit Ze
venburgen de boeren opdagen te Alba Julia,
het oude Karlsburg. Men schatte het aantal
aanwezige aanhangers van den boerenlei
der Manioe op 200.000. Er werden resoluties
aangenomen, welke hierop neerkwamen,
dat de regeering van Bratianae behoorde
plaats te maken voor een regeering-Manioe.
Daar er evenwel alle kans bestond, dat
Bratianoe deze resoluties voor kennisge
ving zou aannemen, besloten de boeren aan
hun wenschen kracht bij te zetten door zelf
naar Boekarest op te marcheeren.
Manioe was daar tegen, doch andere lei
ders zetten door en zoo ging een deel der
boeren werkelijk op stap naar Boekarest,
Het is echter een „long way" van Alba Ju
lia naar Boekarest (300 K.M.) en daar de
.staatssecretaris Tatarescoe zoo slim was
geweest om alle rollend materiaal uit de
buurt te doen verwijderen, zagen de boe
ren in, dat zij deze afstand moeilijk te voet
konden afleggen, te meer daar de leiders
de zaak toch wel wat te riskar.t begonnen
te vinden en derhalve den boel in den steek
lieten. Zoo bleef er niets anders over dan
der esolulics aan den regentseliapsraad te
overhandigen en af te wachten, wat de uit
werking ervan zal zijn.
De heele affaire heeft voor den Rocmeen-
schen ex-kroonprins een uitwerking gehad
welke hij allerminst verwacht had.
Prins Carol of althans zijn politieke
vrienden hebben 't bocrcneongres te Alba
Julia willen gebruiken om propaganda te
maken. Zij hadden in Engeland waar de
prins momenteel vertoeft duizenden ma
nifesten laten drukken en deze zouden met
twee Brits die vliegmachines naar Boeka
rest worden geëxpedieerd. De inhoud was,
dat de prins klaar stond om de regeering
te aanvaarden en dat hij allerlei heilzame
hervormingen zon doorvoeren. Volgens som
mige berichten moesten do vliegmachines
zelfs dienen om den prins naar zijn vader
land terug te laten vliegen. Wat hiervan
zij, vaststaat dat de Brit sche regeering liet
vertrek van de vliegmachines Zondagoch
tend heeft verhinderd en den prins te ken
nen heeft gegeven, dat hij haar een groot
pleizier zou doen als hij vóór Maandag a.s.
maakte dat hij weg kwam.
Misschien is het maar beter, dat het zoo
geloopen is, want er blijkt uit niets, dat de
boeren van Manioe zoo enthousiast voor
den ex-kroonprins waren.
Geeltjes tegen scheel
tjes. De gele Chineezen uit het Zui
den zijn slaags geraakt met de schele Ja
panners te Tsinanfoe. En het is nog al flink
aangekomen ook. Volgens de Japansche be
richten hebben de Chineesehe generaals
hun troepen niet in bedwang kunnen hou
den, hebben de plunderende overwinnaars
van het Zuiden zich vergrepen aan Japan
sche eigendommen en moesten de Japan
sche beschermingstroepen, dus ingrijpen.
Van Chineesehe zijde stelt monoliet voor
alsof de Japanners met, geweld de zegevie
rende opmarsch der nationalisten hebben
willen tegenhouden. Japan ontkent dat na
tuurlijk ten stelligste. In ieder geval is er
op het oogenblik een gevaarlijke toestand
geschapen, waarbij de mogendheden, en
vooral Engeland en Amerika niet. onver
schillig kunnen toekijken. De Chineezen
hebben sinds lang een diepe hant opgevat
tegen Japan. Of de mogendheden evenwel
zullen ingrijpen is nog een open vraag.
Niemand heeft zin zijn hand in een wespen
nest. te steken en men wacht de ontwikke
ling der gebeurtenissen voorloopig af. De
regeering te Nanking heeft reeds de tus-
schenkomst van den Volkenbond ingeroe
pen en heeft daardoor den Bond in een las
tig parket gebracht. Want het is duidelijk,
dat de arm van den Bond daar in het Oos
ten vrijwel machteloos is en wat heeft men
aan een ijdel gebaar'! Misschien zal men
zioh eruit redden, door op te werpen, dat
wel China lid van den Bond is, doch dat
de Nanking-regeering niet representatief
geacht kan worden voor geheel China.
Intusschen heeft de Noordelijke maar
schalk, Tsjang Tso Lin voorgesteld den
strijd tusschen Noord en Zuid te staken.
De „Times" verwacht, dat de Chineesehe
kwestie daardoor in een geheel andere
fase zal treden.
Misschien?
De Chineezen zijn rare lui. Wellicht is
deze plotselinge vredelievende gezindheid
van Tsjang Tso Lin juist nu de Japan
ners hem zoo mooi in de kaart spelen
niets meer dan een manoeuvre.
BRIEVEN VAN EEN WANDELAAR.
XXXIX.
Overal in ons Bisdom is men weer bo
zig om den Middenstand het bewustzijn bij
te brengen, tint rganiseeren ook voor de
zen stand van het allergrootste belang is.
Wij lezen '"n dc bladen van een intense
actie door tic voormannen op touw gezet
en de prijzenswaardige wijze waarop de
geestelijkheid daarbij krachtigen steun
verleent. Wat bloeitijd is er reeds geweest
en wat rijke vruchten werden in de orga
nisatie reeds geplukt. We hooren nog het
aanmoedigend woorl van den pas ver
scheiden, beminden Bisschop klinken op
den Katholiekendag tc Delft, nu reeds
twintig jaren geleden en den drang van
den geestelijken Vader, waarmede hij het
„vercenigt li u.et krachtige woorden en
klinkende argumenten den nog slapenden
middenstand heelt toegeroepen. Toen is
dit wachtwoord begrepen en togen er vele
ijverige mannen op uil om den middenstand
het groote belang van organiseeren voor
te houden en wonderwel is men toen ge
slaagd; men wreef zich de oogen uit, kwam
tot bezinning en in grootcn getale traden
zij toe tol de gestichte organisaties. Al
voortwerkende steeg het aantal afdeelin-
gon, in een Bond vereenigd, tot een hon
derdtal en men telde bijna tienduizend le
den. Dat was een tijd van groote glorie
en bloeiende activiteittoen eerst voelde
men liet, wat dom het was geweest, zooveel
kostelijke jaren onbewust te hebben laten
voorbijgaan. Doch wat van groote botecke-
nis was, het. bewustzijn was losgeslagen
van het princiep, van liet goed recht, zich
op confessioneelen grondslag te vereeni
gen en vooral was de uittocht uit de neu
trale organisatie een daad van groot ge
wicht. De middenstand' had zichzelf gevon
den en de vaan met het beginsel omhoog
geheven, werd omstuwd door talrijke vol
gelingen.
Allenkskens kwam de actie: instellingen
werden ten leven gewekt; het bewustzijn
dat als men niet voor eigen belangen zorg
de, gaf kracht en moed, terwijl, naast de
verzorging van de stoffelijke belangen, ook
de geestelijke ter hand werden genomen.
Het begrip concurrenten verloor terrein en
men zag in elkaar vakgenooten, met wie
men gemeenschappelijke belangen te ver
zorgen had. De leiding betrad en omvatte
in haar zorg liet geheele terrein, waar nog
zooveel braak lag, den bodem werden le
venssappen toebedeeld en vruchten ston
den te rijpen. Totdattotdat de verzen
gende adem van dc inzinking kwam; tot
dat de moedeloosheid, dc knagende worm
van de ontgoocheling zich zette aan den
reeds in kracht winnenden stam van den
zich in bloeiend leven ontwikkelenden
boom. Met vaslo hand had men jaren ge
bouwd aan do instellingen, die werden ge
zegd te zijn bloed en spieren voor een
krachtig organisatieleven, steu.i in do
mocielijkheden waarmede de middenstand
te kampen had, losbinden van banden van
verplichtingen aan derden in finantieel op
zicht, emplooi voor tijdelijk ter beschikking
komende gelden, hulp bij de afwikkeling
van geldelijke zaken. Deze voornaamste
factor werd zeer sterk op den voorgrond ge
plaatst en men heeft cr in geloofd, men
heeft zich er van bediend en, waar dc prip-
cipeclo plicht slcrk naar voren werd ge
drongen, is door velen een overwinning op
zichzelf bevochten, omdat men meende
anders te kort te schieten in het volkomen
beleven van zijn middenstandsplicht.. En
toen juist daarin de teleurstelling in
sterke mate over hen kwam, toen een dé-
baele niet meer af te wenden was, toen viel
de slagboom in dc voegen van bitterheid
en stonden de middenstanders daarvoor,
peinzend over den thans te volgen weg.
Er gingen er velen op zijpaden, de
schok was voor velen zóó ernstig geweest,
dat zij de bezinning verloren en dc stands-
vereeniging de schuld gaven van wat een
instelling hun had aangedaan. En het. was
treurig te zien, hoe men het vaandel on
trouw werd en elkander beïnvloedde, om
heen te gaan uit een vereeniging, die als
een onmisbare burcht was, van waaruit de
gemeenschappelijke belangen werden ver
dedigd en het terrein van het openbare
leven ingedragen. En nog heden ten dage
wroet die kanker voortook nu nog oni-
FEUILLETON.
Uit het Engelsch
door
Headon Hill.
HOOFDSTUK I.
Het lichaam in den poel.
i)
De portier trok een van de groote tocht
deuren open, die toegang gaf tot de koe
pelvormige vestibule van de kantoren van
de „Daily Lynxe" en tikte aan zijn pet,
toen een jonge man in een licht flanellen
zomerpak hem met een joviaal knikje voor
bij liep, en de trap opstoof welke leidde
naar de redactie-bureaux op de eerste ver-
Jieping.
Glad geschoren, levendig van oog en
gebaar, lenig als een renpaard, vertegen
woordigde Hector Yeldham een van de
->este typen van den modernen i urnalist,
niet hart en ziel verknocht aan de belan
gen van de groote courant, waarop hij
trotsch was. Hij was afkomstig uit Win
chester en had in Oxford gestudeerd. Zijn
3\erk was dat van een soort speurhond.
Hetzij dat er geruchten liepen van een
Politieke crisis aan de overzijde van het
Kanaal, of over een oplichting op groote
schaal, of dat een geheimzinnige misdaad
nioest worden ontrafeld, het was altijd
eetor Yeldman die neerstreek in het
randpunt der gebeurtenissen en zijn blad
oorzag van de nieuwste en belangrijkste
berichten.
Pas een dag geleden had hij een ver
moeiende campagne in Manchester geëin
digd, waarin zijn scherpzinnigheid niet al
leen had gestrekt om de lezers van de
„Lynx" dagelijks een flinke portie sensatie
te verschaffen, maar waarin hij ook de po
litie belangrijke diensten had bewezen, bij
de ontmaskering van een Amerikaanschen
Katoen-koning, die een xnillioen bij elkaar
had gezwendeld en toen een schijn-zelf-
moord had gepleegd. Nadat dit heerschap
veilig in de gevangenis was gedeponeerd,
had Yeldham zich naar zijn bureau terug
gehaast, boven z'n verwachting nog juist
vroeg genoeg om zijn jaarlijksche vacantie
te beginnen op den bestemden tijd. Hij ver
langde meer dan gewoonlijk naar absolute
rust, vermoeid 11a het ingespannen werk
van de laatste weken.
In z'n privé-kantoor gekomen, ruimde hij
enkele dingen op, sloot de laden van zijn
bureau-ministro en daarna ging hij de bree-
de gang door naar een deur met het op
schrift „Hoofdredactie".
De man met het nog ongerimpelde ge
laat en het sneeuwwitte haar, die glim
lachend opkeek toen zijn iivcvi >n "c.'o-
werker binnenkwam, was een merkwaardi
ge persoonlijkheid. Laurence Wraxall had
meer invloed dan menige minister. Het
massieve voorhoofd, het vastbera'den ge
zicht en de rustige blik verrieden onmid
dellijk de geboren leider en het was alleen
in oogenblikken als dit, als de strenge
oogen zich verhelderden door een vriende
lijke glans, met ontzag, maar ook met lief-
niet alleen met ontzag, maar ook met lief
de gediend werd.
Ah, Yeldman, je komt zeker afscheid
nemen, begon hij met zijn diepe, volle stem.
Nu je hebt wel een poosje rust verdiend
na dien stormachtigen tijd daar in het
noorden. Maar we zullen je missen, want
er liggen al weer twee zaakjes op te te
wachten.
Ik kan mijn vacantie wel uitstellen,
als er haast bij is, antwoordde Hector on
middellijk.
Daar denken we geen oogenblik over,
antwoordde de hoofdredacteur. We zul
len ze beide kalmpjes laten wachten tot
je terug bent. De gevallen zijn van heel
verschillenden aard en ik vrees dat ze
heel wat van je zullen vragen.
Maar misschien zou u me een paar
aanwijzingen kunnen geven over deze ge
vallen, zei Hector vol belangstelling.
Dan zou ik er vast mijn gedachten eens
over kunnen laten gaan en ben ik eenigs
zins voorbereid als ik terugkom.
Wraxell nam een stuk papier van zijn
lessenaar en keek er naar.
Dat is misschien geen verkeerd idee,
zei hij, ik heb hier al de gegevens, maar
die geef ik je later wel. De zaak is dat do
opbrengst van dc accijns op sterken drank
liet laatste jaar geweldig gedaald is on
dat deze daling absoluut niet samen gaat
met een vermindering van het gebruik. De
douanebeambten zijn er in zoover achter,
dat ze weten dat het verschil voorname
lijk schuilt in den geïmportcerden Fran-
schen brandewijn, maar op welke manier
de belasting ontdoken wordt, is een raad
sel.
He-tor Yeldnuin fronste liet voorhoofd.
Het lijkt wel, zei hij alsof dc oude
smokkelaars hun werk weer hebben her
vat en dezen keer op reusachtige schaal
nu de Regeering de kustwacht heeft be-
perkt en hier en daar geheel heeft afge
schaft.
De hoofdredacteur knikte. Dat zal
dan een van de zaakjes zijn, die je mag
trachten op te lossen als je weer op je
post ben.
E11 de andere kwestie?
De andere zaak is minder romantisch
was het antwoord Vanmorgen kreeg ik
telefonisch bericht van Sir Beaucliamp Mc-
ville van het „Criminal Investigation" De
partment van Scotland Yard dat er een
groote partij valsche papieren op dc beurs
worden verhandeld. Ik begreep uit wat hij
zei, dat er ergens een fonnecle fabriek
moet bestaan, waar deze valsche papieren
op groote schaal worden gedrukt. Die beide
zaken zullen dus blijven liggen tot jij jc
er over ontfermen zult. E11 nu, Ycldhanï,
liet beste hoor, ik hoop dat je een pretti
ge vacantie zult hebben. Waar gaat de reis
naar toe?
Ik ga naar een huisje van een 011de
meid van moeder, ergens aan de kust van
Dorset, een wilde en bijna onbewoonde
streek, niet ver van St. Alban's Ilead. Mis
schien is liet er nu niet nicer zoo eenzaam
als vroeger, want ik heb gehoord, dat Lord
Purbeck daar ook een huis in dc buurt
heeft en dat hij onlangs enkele oude mar
mergroeven weer in exploitatie heeft ge
bracht. Maar ik zal mijn adres achter
laten.
Lord Purbeck? Een zonderling, ten
minste te oordeelen naar zijn redcvocrin-
eca in liet Hor.ger Huis. Nu, nogmaals,
goede reis Yeldham! Wie weet of, nu je
toch naar dc zeekant gaat niet met een
beetje geluk een spoor van de smokke
laars vindt en ons een interessant verslag
stuurt, vol met nachtelijke overvallen,
ouderwetsche smokkelaars met staartprui
ken en oude vuursteen-pistolen.
Enkele uren later, in den koelen namid
dag, stapte Hector uit den trein aan het
kleine station van C'orfe en stapte het
oude huur-autotjc, dat hem naar zijn be
stemming zou brengen in.
Pas toen hij ongeveer drie kwartier had
gereden, begon het landschap interessant
le worden. Bij den tuin van een oud land
goed, waarvan dc grijzo gevel door de ol
men schemerde, maakte de weg een scher
pe bocht en ging verder steil naar bene
den en van dat punt af veranderde het ge
heele landschap. Dc heggen en groene hoo
rnen waren verdwenen, om hem was. een
woeste, grijze streek, dooraderd met scheu
ren en bezaaid met overblijfselen uit oude,
lang in verval geraakte steengroeven en
waar niets groeiden dan brandnetels,
braamstruiken en door dc zon geteisterde
sleedoorn. De verlatenheid van dit troos-
tcloozc landschap werd alleen verzacht
door het glinsterende blauw van dc kalme
zee er achter.
De weg was langzamerhand niet veel
meer dan een oneffen pad en dc chauffeur
deelde zijn passagier mode, dat deze weg
nooit bijzonder schitterend was geweest.
Die diepe groeven, lichtte hij inkomen
doordat die vorste steengroeve weer in
werking is en do trollies ruineeren den weg
op een schandelijke majiier.
De rammelende auto bereikte veilig en
wel de voet van de helling en hield stil
voor een huisje d»t diep verscholen in het
ravijn lag. Hector had nauwelijks tijd om
op t« merken dat de tuin, vol kleurige
bloemen, een oase in deze wildernis van
