HET BEURSGEBOUW VOOR
BLOEMBOLLENCULTUUR
OERD® BLAD
DE LEIDSCHE COURANT
ZATERDAG 31 MAART 1928
DE OPENING VAN HET KRELAGE-HUIS
Heden heeft de plechtige opening plaats
gehad van het Krelage-Huis de zetel
der Alg. Vereeniging van Bloembollencul
tuur. Eindelijk! zal menigeen verzuchten.
Er is over dit gebouw jarenlang twist en
strijd geweest. De heer Krelage heeft in
zijn openinsrede in .den breede beschre
ven het coquetteeren der aangebedene
schoone met haar drie aanbidders: Haar
lem, Heemstede, Hillegom. En thans is
het huwelijk voltrokken tusschen Haarlem
en het Eigen Gebouw.
Het klinkt wat zonderling, maar onze
taak is het nu om in de lijn van den
heer Krelage te blijven spreken een
beschrijving van de bruid te geven. Bij
de eerste kennismaking blijkt, dat, hoewel
niet bizonder indrukwekkend van verschij
ning, deze „bruid van Haarlem" een schoon
innerlijk verbergt. De architect, de heer A.
Th. Kraan, uit Oegstgeest, heeft een
mooie, forsch-gelijnde gevel neergezet,
maar toch, de eerste indruk is ontgooche
lend. Zoo lange jaren hebben wij hooren
galmen: een monumentaal gebouw moest
en zou er komen. Het is er: inwendig,
doch niet van buiten gezien.
De architect stond hier voor dc buiten
gewoon moeilijke taak, een gore machine
fabriek. om te tooveren in de zetel van
een bloeiende en rijke vereeniging. Daarbij
was hij gebonden aan de smalle voorzijde
aan de Leidsche Vaart. Van een indruk
wekkend front, zooals menigeen had ge
droomd, kon dus niets komen. Maar in
wendig was ruimte in overvloed.
Men staat verbaasd, door den hoofdin
gang binnentredend, over de royale afme
tingen van de hal, een hooge, helverlichte
Zaal, in zacht géle kleuren beschildert. Aan
de binnenzijde boven den hoofdingang
prijkt het borstbeeld van den man, wiens
naam in de voorgevel is gegrift: J. H. Kre
lage. Rechts van den hoofdingang bevindt
zich de portiersloge, links de kantoren der
Alg. Vereeniging, een rij van vertrekken,
waarin behalve de boekhouding gevestigd
zijn de administrateur van het 2 ct. p.-Roe-
fonds, de algemeen secretaris, dc voorzit
ter en tenslotte de leeskamer voor de le
den. Aan de andere zijde van den verbin
dingsgang tusschen deze vertrekken be
vindt zich de Kamer van het Scheidsge
recht. Deze zaal is bizonder verzorgd en
met eikenhout betimmerd. Eveneens keu
rig ingericht en prachtig gemeubeld is de
op de le verdieping, in het hart van het
gebouw gelegen, bestuurskamer. Vanuit de
bestuurskamer heeft nxen. naar ©ene «ïj_
"cle uitblik in de hal en aan de ander zijde
in de groote beurszaak
De groote beurszaal maakt een mooien
indruk door haar grootsche afmetingen en
goede belichting. Haar afmetingen bedra
gen 72 M. bij 26 M. In alcoven in de zij
wanden en op „eilanden" in het midden
van de zaal zijn de beurskamertjes inge
richt tot een getal van 80 (waarvan 13 ge
heel ingebouwd). De vloer is vervaardigd
van West-Indisch hout de houten be
kapping in gebeitst vurenhout, afgezet met
groen- en rood beschilderde randen. De
wanden zijn roomgeel geschilderd, met een
lambrizeering van donkergroen spatwerk.
De verwarming is op een bizonder wijze
geregeld, z.g. gedwongen luchtverversching
In de zijwanden van de overkapping zal
men openingen opmerken, waardoor
tie warme lucht de zaal wordt bin
nengevoerd, om door den bodem van de
zaal langs ondergrondsche kanalen te wor
den weggezogen. Door een eenvoudige in
richting kan, ook wanneer geen verwar
ming noodig is, de lucht vol tabaksrook
worden weggezogen.
Dicht bij den ingang zijn de telefoon
cellen aangebracht, 3 in getal (en een! re
serve). Voor de beursbezoekers is een bi
zonder omroep-systeem ingesteld, n.h met
luidsprekers. De juffrouw, die de telefoon
bedient, kan de aangevraagde persoon
oproepen door de luidspreker tegelijker*
tijd in de beurszaal, de restauratie en op
de bloemenkeuring te doen weerklinken.
FEUILLETON.
HET HUIS OM DEN HOEK
Uit het Engelsch van:
Louis Tracy.
(Nadruk verboden).
28)
Hoe is het later met die mevrouw
Ogilvey gegaan?
Ze ging heen, zoodra zij en het kind
in een wagen konden komen en ze hebben
zich nooit weer in Elmdale vertoond. De
oude Faulkner raakte aan den drank toen
hij oud werd en had het idee dat hij en de
Zwarte Prins erg goede maatjes waren en
■wel eens samen een fleschje wijn bonden
drinken. Op een avond zat hij als gewoon
lijk zichzelf op de trap te bedrinken en
hij viel achterover en brak zijn nek. En
dan is er nog dat geval met dien armen
mijnheer Garth. Daar heeft u zeker al wel
van gehoord?
^a> dat heb ik, zei Armathwaite.
Hoe kwam mijnheer Garth aan die bezit
ting?
Ik weet het niet precies, maar ze zei
den door een van de getrouwde dochters
van Faulkner. Hij was er misschien wel ge
boren Maar neen, dat kan niet; dan had
hij Ogilvey moeten heeten.
Heeft u ooit gehoord, waarom ze dat
raam met dien Zwarten Prins in het huis
hebben gezet?
Ja, er gaat een verhaal dat de eerste
steen werd gelegd op den 15en Juni en
de een of andere geleerde ouwe baas zei,
Tegenover de ingang, is tentoonstel
lingsruimte beschikbaar gesteld voor in-
dustrieele stands in betrekking tot het
vak. Daartoe is ook gelegenheid gege
ven m den doorgang naar de gezellige
restauratie, waarin dc pers gistermiddag
onder leiding van den heer Krelage, na de
rondwc'Ving ecnige aangename oogen-
blikken heeft doorgebracht. Aan de bui
tenzijde is een terras, zoodat des zomers
de beursbezoekers in de openlucht kun
nen lunchen.
Door een andere deur komt men in de
zaal voor de bloeraenkeuringen. Deze, de
teekenkamer van de machinefabriek,
heeft geen verandering ondergaan. Wat
de lichtval betreft, kon men deze voor de
bloemententoonstelling niet beter wen-
schen. Bij deze zaal zijn vertrekken ge
legen voor het schikken der bloemen,
voor zij de tentoonstelling zal worden bin
nengedragen.
Aan dó andere zijde van het gebouw
bevindt zich de enorme garage, 85 M. lang
èn 20 M. breed, waarin, naar berekend is
ruim 100 automobielen kunnen worden
gestald. Buiten is nog evenveel plaats.
De barricadeering van de Groote Markt
op Maandag is thans dus geëindigd. De
auto's komen achterin rijden en verlaten
de hal (de vroegere machinezaal van Fi-
ge) aan de voorzijde.
Aan de achterzijde van het gebouw is
eenige ruimte beschikbaar, waar de proef
tuin zal worden aangelegd.
De geschenken.
Ter gelegenheid van de ingebruikne
ming van het gebouw zijn aan de vereeni
ging de navolgende geschenken aange
boden
De leden van het Scheidsgerecht voor
den Bloembollenhandcl: electrische klok
beurszaal. De Vereeniging de Hyacinth:
ameublement Bestuurskamer. De com
missie van Toezicht op de snijbloemen
contracten voor tulpen en Gladiolus
wandbetimmering vergaderzaal Scheids
gerecht. De Bond van Bloembollenhan-
delaren: ameublement vergaderzaal
Scheidsgerecht. De Kamer van Koop
handel voor Haarlem en Omstreken: 2
stoelen voor de kamer van den voorzitter.
De afdecling Haarlem: wandversiering,
schilderij mevr. Dingemans. De afdeeling
Sassenheimwandversiering schilderij
Louis Monceau. De afdegling Limmen
Lichtkroon bestuurskamer. De afdeeling
Lisse: '~ren geschrr.k, Art.Vnog nader ral
worden bepaald. De afdeeling Westland
een kallbarik. De afdeelingrOcgstgeest en
O.: een staande klok. De vereeniging
Floralia te 's Gravenzande: voorzitters
hamer, inktkoker en aschbakken bestuurs
kamer. De N.V. L. v. Staalduynen te
'8 Gravenzande: portretten van H.M.
de Koningin en H.M. de Koningin-Moeder
beschermvrouwen der vereeniging. De
Haarlemsche Bankvereeniging: bord voor
vraag en aanbod voor de beursbzaal.
De opening.
Hedenmiddag te 2 uur had in de impo
sante beurszaal de plechtige opening
plaats.
Onder de talrijke aanwezigen merkten
wij op: Mr. J. B. Kan, Minister van Bin-
nenl. Zaken en Landbouw; Jhr. Mr. Dr.
A. Roëll, Commissaris der Koningin in de
Pjov. Noord-Holland; C. Maarschalk, bur
gemeester van Haarlem; Dr. A. Swaving,
wnd. Directeur-Generaal van den Land
bouw; Dr. K. H. M. van der Zande, Inspec
teur van het Landbouwonderwijs; L. G. J.
Kakebeeke, Inspecteur van den Landbouw;
Tr. Th. J. Mansholt, Inspecteur van den
Landbouw, Hoofd van den buitenlandschen
Landbouwvoorlichtingsdienst'; Ir. N. van
Toeteren, Inspecteur, Hoofd van den Plan-
tenziektenkundigen Dienst te Wageningen;
de leden der Tweede Kamer: G. Bulten,
Ch. L. van de Bilt en G. H. Kampschoër;
Mr. M. Slingenberg, Mr. A. Bruch en M.
dat de 15de de verjaardag was van den
Zwarten Prins.
Het lijkt me nog al een gezochte re
den om daarom zoo'n kostbaar raam aan
te brengen.
Burt keek voorzichtig om zich heen om
zich er van te overtuigen of niemand hem
kon hooren.
Het was verwonderlijk volk, dat het
huis liet bouwen, fluisterde hij. Misschien
bedoelden zij wel een anderen Zwarten
Prins. Ik voor mij denk soms, dat die eer
ste bewoner niet op een zuivere manier
aan zijn geld gekomen is en dat hij aan
den duivel heeft gedacht toen hij het raam'
erin liet zetten.
Armathwaite lachte. Hij wist dat het
volk in deze afgelegen dorpen van York
shire nog erg bijgeloovig was, maar duï-
velaanbidding leek hem wel een beetje
ver gezocht.
Het is een interessante geschiedenis
zei hij, en als mijn patiënt weer weg is,
zal ik de zaak eens gaan uitpluizen, want
ik ben er zeker van, dat iemand, die er
verstand van heeft, den tijd waarin het
raam gemaakt is, vrij nauwkeurig zal kun
nen vaststellen. Aha! Daar is onze bood
schapper. Ik hoop dat hij den fietser thuis
heeft gevonden.
Armathwaite werd spoedig gerustgesteld
op dat punt en ging-terug naar de Grange.
Terwijl hij naar boven ging, naar Whitta-
ker's kamer, keek hij vol belangstelling
naar den muur achter de klok. Ofschoon
er nog voldoende licht door het raam kwam
en de zachte kleuren in den rand van vig
netten nog buitengewoon duidelijk te zien
wai-en, herinnerde mets meer aan de
geestverschijning; zöcr sterk is echter de
A. Itcinalda, wethouders en Mr. Th. A.
Wesstra, secretaris der gemeente Haarlem
en vele leden vau den Gemeenteraad; Mr.
S. H. Veiling Meincsz, Griffier der Staten
van Noord-Holland: Ir. R. P. Bonthuis en
rl. K. Volkcrsz, Rijkstuinbouwconsulenten;
Prof. Dr. E. van Slogteren, directeur van
het Laboratorium voor Bloembollenondcr-
zoek le Lissc; J. H. Wentholt, voorzitter
van do Commissie voor het Krelagefonds;
Mr. A. II. J. Merens, voorzitter; Mr. J.
Deenik en Mr. Dr. W. P. Vis, plaatsvervan
gende voorzitters, Mr. R. C. Bakhuizen van
den Brink, Secretaris van het Scheidsge
recht voor den Bloembollenhandel, en vele
leden van dat instituut. De leden van de
Commissie voor dc Nomenclatuur cn de
bloemcnkeuringen. De leden van het Hoofd
bestuur en dc voorzitters en secretarissen
der- afd. van de Algemeen© Vereeniging
voor Bloembollencultuur, de Voorzitters
der vereenigingen de Hyacinth, de Narcis;
voorts vertegenwoordigers van de Kon.
Ned. Mij. voor Tuinbouw en Plantkunde,
van den Nederl. Tuinbouwraad. van de Ka
mer van Koophandel te Haarlem, van den
Bend van Bloembollenhandelaren en de,
overige in het Centraal Bloembollencomité
vertegenwoordigde vereenigingen.
De plechtige bijeenkomst werd geopend
met het „Wilhelmus", uitgevoerd door dc
Kon. Liedertafel „Zang en Vriendschap",
waarna dc heer E. H. Krelage, voorzitter
der Alg. Vereeniging v. Bloembollencul
tuur het woord nam.
Rede E. H. Krelage.
De heer Krelage gaf een overzicht van
de bouwgeschiedenis. Reeds jarenlang be
stond groote behoefte aan een Eigen Ge
bouw, vooral tengevolge van het steeds
toenemende beursbezoek, dat een kwart
eeuw geleden, een getal van 5000 per jaar
niet overschreed, doch inmiddels tot 30.000
per jaar was gestegen.
Toen voor de tentoonstelling van 1925 een
groote hal gebouwd moest worden, werd de
mogelijkheid overwogen dit gebouw een
blijvende bestemming te geven als beurs-
lokaal. De gemeente Heemstede trachtte
de verwezenlijking van dit denkbeeld mo
gelijk te maken door de aanbieding van
een waardevol stuk grond aan het Valken
burgerplein, waarop de tentoonstellingshal
met een monumentaal vóórgebouw zou
verrijzen.
Maar de voorkeur, die de commissie voor
vestiging van het gebouw te Heemstede ge
toond had, bleek niet door „het vak" te
worden gedeeld en zelfs bij meer dan één
ild der comimssie zelve niet bestendig te
zijn. En van dit oogenblik af begint de ro
man, waarin de Algemeene Vereeniging
voor Bloembollencultuur de rol vervult van
de aangebeden schoone, naar wier gunst
een drietal medeminnnaars dingen.
Toen de jonkvrouw liet blijken, dat zij
cle oplnsrino:. lie Jvrf voogd gewenscht
had, niet wilde, was dit voor een anderen
minnaar een aansporing om zijn kans te
wagen. Hij bood zijn uitverkorene grond en
een belangrijke bijdrage voor dc stichting
van een woning aan, mits zij zich te Hille
gom wilde vestigen. Haar jongere, vermo
gende broeder (De Bond van Bloembollen
handelaren), steunde dit plan krachtig; hij
bood een huwelijksgeschenk van ƒ50.000.
voor de inrichting der woning aan, als zijn
zuster het Hillegomsche aanzoek wilde
aanvaarden.
Maar hoewel zeer gevoelig voor dezen
aandrang, dacht cle jonkvrouw met wee
moed aan hare talrijke vrienden in het
Noorden, die haar misschien naar Hillegom
niet zouden willen volgen, en smartte het
haar, haren geboortegrond te moeten ver
laten. En ofschoon in de plaats harer in
woning veel gepraat werd over haar moge
lijk vertrek, werd daar aanvankelijk geen
poging gedaan om dit te verhinderen. Het
ITeemsteedsche aanzoek had zij inmiddels
van de hand gewezen en Hillegom scheen
het rijk alleen hebbende te zullen zege
vieren. Toen achtte haar Haarlemsche
jeugdvriend zijn oogenblik gekomen. „"Wafc
kan ik doen", zoo sprak hij, „om mij van
uw eauwigdurenden trouw te verzekeren?"
Door deze vriendelijke woorden verloe
derd, gaf de jonkvrouw te kennen, dat zij
aan een huwelijk met- Haarlem de voorkeur
zou geven, indien zij haar intrek zou kun
nen nemen in het Brongebouw, omdat zij
kracht van de suggestie dat hij door Burt's
toespeling op de mogelijkheid van beoefe
ning van zwarte kunst binnen deze oude
muren opeens ontdekte, dat het gelaat
van den ridder, dat omlijst werd door het
open vizier, sinister cn weerzinwekkend
was als dat van een lijk.
Hoe critisch hij ook in vele opzichten
was, hij gevoelde iets van een huivering
toen hij de krakende trap opging.
HOOFDSTUK X.
Nadat hij zonder veel succes getracht
had een knorrigen patiënt te troosten met
de belofte dat de dokter er wel gauw zou
zijn en dat deze dc pijn dan wel zou ver
zachten een belofte, die gedoemd was
om onvervuld te blijven, omdat geen dokter
meer kon doen dan een stijf verband aan
leggen, iets dat Armathwaite al had ge
daan ging hij naar de eetkamer, waar
hij Marguerite vond wachten met het half
koud geworden diner. Marguerite was erg
terneergeslagen toen Armathwaite haar
meedeelde, dat Percy van geluk mocht
spreken, als hij met een maand weer op
zijn enkel kon staan.
Wat een sleep moeilijkheden heb ik
gisteren met me meegebracht over het
moerland, zuchtte ze. Maar hoe kon ik
ook vermoeden dat die bemoeizieke Edith
Suarez Percy dadelijk achter me aan zou
sturen 1
Ik heb me een vage voorstelling van
mevrouw Suarez gevormd, uit die paar
opmerkingen van Haar broer en jou, zei
Armathwaite. En als deze voorstelling
ook maar eenigszins met de werkelijkheid
overeenkomt, begrijp ik niet hoe ze jou
wist, dat zij daar in de toekomst haar
vrienden uil Noórd en Zuid gemakkelijk
cm zich heen zou kunnen verzamelen. Voor
de schenking van dit gebouw was echter de
toestemming van den familieraad van den
Haarlenischen pretendent noodig cn deze
werd tot Iwee malen geweigerd. Maar ook
de familieraad wilde het paar gaarne voor
zrn stad behouden; hij bood een huwelijks
geschenk van 100.000.aan, ten einde
daarvoor een woning in de gemeente in te
richten.
Nu had intusschen de afgewezen min
naar uit Heemstede de beschikking gekre
gen over een Inndgoed, dat zóó dicht bij
liet grondgebied van zijn noordelijken me
dedinger gelegen was, dat men nauwelijks
wist, dat het er niet toe behoorde. Door
aanbieding van dit landgoed trachtte de
Hcemsleedsche vriend dc betrekkingen met
z-ji' vroegere verloofde weder aan te knoo-
pen* en bekoord door de schoone ligging der
plaats en niet ongevoelig voor het aanlok
kelijk aanbod, zou zij het misschien hebben'
aanvaard, indien zij daarmede niet de
kans beliep, het haar door Haarlem aange
boden huwelijksgeschenk, dat onmisbaar
was voor den verbouw en inrichting der
woning, zich le zien ontgaan.
Juist toen de toestand wegens deze om
standigheid zeer ingewikkeld dreigde te
worden, kwam de eenvoudige ontknooping.
De jonkvrouw vond een voor hare toekom
stige huishouding gunstig gelegen en door
verbouwing geschikt te maken pand in
haar geboorteplaats; zij kocht dit en be
steedde het Haarlemsche huwelijksgeschenk
voor verbouw en inrichting; hare vrienden
uit Noord en Zuid juichten haar besluit
toe; alleen in Hillegom bleef men pruilen
en begonnen enkelen zich op de teelt van
treurwilgen toe te leggen.
Zoo zijn wij dan heden hier bijeen om
de verwezenlijking van het reeds in 1902
ontstane denkbeeld, om getuige te zijn van
dc inwijding van het „Krelage-Huis".
Het moge de comm, 'n teleurstelling zijn
geweest, dat de verwezenlijking niet spoedi
ger mogelijk is gebleken, anderzijds is door
de ^rtraging voorkomen, dat een gebuow
ge?licht is, dat reeds spoedig te klein zou
zijn gebleken. Want vóór 25 jaar heeft nie
mand kunnen voorspellen aan welke eischcn
dit gebouw thans zou moeten voldoen, en
deze overtreffen in hooge male de betrekke
lijk nog geringe behoeften die in 1902 ge
koesterd werden.
Dit geldt in 't bijzonder het bloembollen
vak en daaruit is te verklaren dut het ge
bouw, ofschoon geheel beantwoordende aan
het door de Commissie voor het Krelage
fonds beoogde doel, geworden is een bloem
bollenhuis, en niet een tuinbouwhuis.
In de eerste plaats wilde spr. dan hier
nog eens namens het geheele bloembollen
vak de Commissie voor het Krelagefonds
dank betuigen voor haren jaren langen ar-
bend, voor do vele pogingen, die zij onder
nomen heeft tot vergrooting van h«b door
haar bij het overlijden van den heor J. II.
Krelage bijeengebrachte bedrag en voorzich
tige beheer dier gelden. Van dc 21 onder
teekenaars der circulaire van 1902 zijn nog
eslechts 7 in leven; het zijn de eere-voorzit-
ters der commissie Jhr. Mr. J. W. G. Boreel
van Hooglanden, destijds burgemeester van
Haarlem en H. J. Lovink, destijds Directeur-
Generaal van den Landbouw, do heer J. H.
Wentholt, yoorzittcr; J. K. Budde, W. G.
Droog, Prof. Dr. J. Ritzema Bos en Th. van
Wave ren.
Groote erkentelijkheid vervult ons, zei
sPr*> jegens de drie gemeentebesturen, die
zich tot belangrijke offers bereid hebben
verklaard voor het vestigen van den zetel
enzer vereeniging binnen hun gebied. De
gemeentebesturen van Heemstede en Hille
gom mogen zich overtuigd houden van de
groote waardeering die het bloerabollenvak
voor hunne aanbiedingen koestert, ook al
gebood een nauwgezette overweging eene
beslissing, die niet ten gunste van deze aan
biedingen uitviel.
Met overgroote meerderheid is de beslis-
sng gevallen ten gunste van Haarlem. Niet
minder dan 3/4 der stemmen in de algemee
ne vergadering verklaarden zich daarvoor,
nadut gedurende de voorafgaande jaren
verschillende andere oplossingen door die
zelfde vergadering waren getoetst en ver
worpen.
•Spr. bracht daarna dank aan de gemecn-
ooit heeft laten gaan.
Dat heeft ze ook niet; ik ben hier ge
komen zonder dat ze er iets van wist!
Aha!
Dat behoef je niet afkeurend te zeg
gen. Ik zou niet weten waarom ik niet naar
Elmdale zou gaan en hier in hot huis zou
rondkijken, als ik daar lust in heb.
Je hebt mijn uitroep verkeerd begre
pen. Het was een onwillekeurige kreet van
verrassing, omdat mijn vermoeden zoo zeer
bevestigd werd.
Als je misschien bedoelt, dat jc denkt
dat Edith 'n bij-de-handte kat is, dan ben
ik bet volkomen met jc eens. Als ze hoort,
dat Percy van de trap is gevallen en n
enkel heeft verstuikt, is ze hier voor we het
weten.
We hebben vijf slaapkamers; het kan
nog net, zei hij kalm.
Vijf? O! je rekent er Moeder ook bij.
Maar Bob, is het eigenlijk niet beter dat
ik morgenochtend een telegram stuur om
haar te vragen niet te komen?
Neen. Als je je kunt vereenigen met
een plan, dat ik opgesteld heb, om dc Wal
kers en consorten de wapens uit hun han
den te slaan, zullen we je moeder juist
erbij noodig hebben.
Daarop zette hij haar zijn plan uiteen.
Stephen Garth was dood en begraven. Dat
blééf zoo. Mevrouw Oglivey zou geen be
zwaar maken en ze zou wel de laatste zijn
om niet alles goed te keuren wat haar man
tegen de nasporingen van de politie zou.
beveiligen.
En er was toch altijd nog de kans dat
hij onschuldig was aan de misdaad. Zelfs
als hij, wat ze redelijkerwijs wel moesten
aannemen, bekend was met het vreese-
te Haarlem om een bedrag van 100.000.—*
voor den bouw beschikbaar te stellen, aan
dc vakgenooten, die inteekenden op dc obli-
gaiiclecning en aan den architect, den heer
Kraan uit Oegstgeest.
Voor de verfraaiing en aankleeding van
hot gebouw zijn van vele zijden geschenken
ont\angen of locgcz,gd. In dit verband wil
de spr. in de eerste plaats herinneren aan
het welgeslaagde borstbeeld van J. H. Kre
lage. door Tjilpke Visser, dat in 1924 bij de
herdenking van het eeuwfeest zijner geboor
te door de leden aan de vereeniging aange
boden werd, ter plaatsing in de hal van het
gebouw, „waar", zooals de heer Warnaar
hei bij de aanbieding uitdrukte, „de pols
slag van het vak zal kloppen".
Verder betuigde spr. zijn dank aan dc afd.
en vereenigingen, die het Hoofdbestuur met
geschenken vereerden.
Zoo is dan, zei spr., na veel wederwaar
digheden, ondanks aanvankelijken tegen
stand, maar ten slotte met veler kracht igo
en sympathieke medeworking dit gebouw
gesticht. Het verrijst op een tijdstip, waar
in het bloembollenbedrijf in gunstigen toe
stand verkeert, als een symbool van zijn be-
teekenis eu zijn kracht. iSinils 1902 breidde
het bloembollenland zich uit van ruim 2500
tot 0000 H.A., dc export van 10 tot 40 mil-
liicn Kilogram. Hoe zullen deze cijfers er
uit zien, als wij wederom een kwareeuw
vei der zijn? Wie durft zich aan voorspellin
gen wagen? Zal 't veilingwezen dan gecen
traliseerd zijn? Alle export loopen over één
central bureau met toezicht op den gezond-
hendstoestand van de voor uitvoer bestem
de zendingen? Alle vertakkingen van het
vereenigingsleven samenkomen in één cen
traal punt ter bereiking van een zoo groot
mogelijke efficiency en ter handhaving van
de in hel algemeen vakbelang noodige
maatregelen 1
Laat ons niet trachten, die vragen thans
le beantwoorden, maar ons verheugen, dat
het bloembollenbedrijf van lieden beschikt
over een eigen gebouw ingericht voor de be
hoeften van het oogenblik, maar door de
groote oppervlakte van het omringende ter
rein gelegenheid biedende voor uitbreiding
in elke richting en voor elk doel.
De belangstelling, ons heden van zoovele
zijclen betoond, aanvaarden wij als een gun
stig voortcckcn cn wij stellen het op bijzon
der hoogen prijs, dat Z. E. do Minister van
Binnenlandsche Zaken en Landbouw zich
bereid heeft verklaard het inwijdingewoord
te spreken.
Spr. wilde eindigen met de vervulling van
een plicht der dankbaarheid. Om cle ge
meentebesturen, die ons door hunno vor-
stelijke aanbiedingen aan zich hebben
verplicht een bljjk te geven van de waur-
deering der vereeniging, heeft onzo alge
meene vergadering besloten, heb cerelid-
maatschap, dat de tegenwoordige burge
meester van Heemstede reeds vroeger heeft
willen aanvaarden, aan to bieden aan den
heer Wentholt, burgemeester van Hillegom
en aan den burgemeester van Haarlem. Dit
laatste eerelidmaatschap is in verband naeb
do blijvende banden, die thans tusschen de
gemeente en onze vereeniging zijn geknoopt.
Het is meer dan veertig jaar geleden, be
sloot spr„ dat het vijf en twintig-jarig be
staan der vereeniging werd herdacht. Heb
lijkt mij gepast te besluiten met een woord,
bij die gelegenheid gesproken door hem,
aan wiens nagedachtenis dit huis is gewijd-.
„Vraag ik naar do toekomst van het vak
en zie ik om mij, dan ontwaar ik zooveel
jeugdige beoefenaars, wier opgewekte geest
en ijver reeds zooveel to't stand brachten,
dat men in dc toekomst van hen het beste
mag hopen. Zij zullen eenmaal dc plaatsen
moeten innemen van hen, die thans op ons
gebied trachten naar het hoogste. Moge het
hun gegeven zijn datgene te bereiken waar
naar wij tevergeefs hebben gestreefd!
„Maar deze wensch sta niet alleen. Laat
mij daaraan de bede mogen toevoegen, dat
de toekomstige bloei van het bloembollen-
vak niet dan één enkele schakel zij in den
on verbreekbaren keten der zich steeds meer
ontwikkelende hulpbronnen van ons dier
baar vaderland". (Applaus).
Rede J. H. Wentholf.
Hierna voerde het woord de voorzitter
der Krelagecommissie, do heer J. H.
Wentholt, die zijn verheugenis uitsprak
over de totstandkoming van dit gebouw.
lijke geheim, dat vroeger of TaTW* opTTT»'
baar kon worden, dan volgde hieruit on
herroepelijk dat hij zelf de schuldige was
Zoo goochelde Armathwaite met woorden
tot hij zijn toehoordster overtuigd had,
dat ze tenminste veilig was voor oogeni
blikkclijk gevaar, ofschoon ze de ontwik
keling van het duistere probleem zelf aan!
de toekomst moesten overlaten.
Midden in hun ernstig gesprek werden
ze opgeschrikt door het geluid van den
klink van het tuinhek, dat geopend werd,
Doktor Scuifo, riep Marguerite, ter
wijl ze haastig opstond. Misschien vind
je het beter dat hij me niet ziet, maar ik
zou hem zoo graag weer eens spreken.
Hij is een van onze oudste vrienden in
Yorkshire.
Je mag gerust met hem praten, maar
vergeet je nieuwe rol niet. Repeteer haar
inaar dadelijk in je gesprek met hem. Hij
zal ons prachtig kunnen helpen om Wal
ker z'n verdiende loon te geven.
Er werd gebeld. Armathwaite ging zelf
naar de deur. Voor hem stond een tenger
gebouwd, man met een stijven hoed op.
Achter het tuinhek, bij het licht van de
lampen van de dogcart zag Armathwaite
den koetsier, die liet paard bij den teugel
hield.
Ik ben dokter Scaife, zei de bezoe.-
ker. Ik heb een boodschap gekregen
dat hier een ongeluk gebeurd is.
Ja, zei Armathwaite. - Komt U bin
nen, dokter, u zult mijn naam misschien
al gehoord hebben. Armathwaite. Ik
heb dit huis voor de zomermaanden ge
huurd en een vriend van me, die me van
daag onverwacht kwam opzoeken, had
het ongeluk op de trap uit te glijdea iyi
